GEEN DERBY-SFEER BIJ NEVERLAND-BELGIE Machteloze Oranje-aanval kon niet tot succes komen (1-1) Carlier maakte uit scrimmage Nederlandse gelijkmaker Van Wissen, van der Kuil en Carlier boven middelmaat ,,'i Is een geluksploeg, dat ■Hollandzei Rik Coppens (Van een speciale verslaggever) De (wee en twintig voetballers, die zondagmiddag in het Olympisch Stadion te Amsterdam de 84e „derby der lage landen" moeizaam tot een einde brachten, hebben de meer dan zestigduizend toeschouwers een bittere ontgoocheling bezorgd! Want er werd in deze „Nederland-België" zo vlak en eentonig gespeeld en zo ongeïnspireerd, dat slechts zelden de emotie van de „derby-sfeer" door het stadion trilde. Meestentijds de den de nationale topselecties van Nederland en België weinig meer dan hun machteloosheid bewijzen. Heel het optreden van de spelers, die men eens de „Rode duivels" en de „Nederlandse leeuwen" noemde, sprak zo weinig tot de verbeelding van „het legioen", dat het publiek er slechts zelden toekwam, zijn favorieten te stuwen met oorverdovende aanmoedigingskreten. Neen, beide ploegen bleven ver beneden het interna tionaal peil en er zou een achtste wereldwonder voor nodig zijn om één van deze teams nog eens in Zweden aan het werk te zien voor het wereldkampioenschap! Het Nederlands elftal miste niet zozeer de techniek. Op dit wapen toonde „Oranje" zich zelfs nog wat be ter geschoold dan de Belgen. En ook de tactische en strategische kwaliteiten van de Nederlanders kon men niet zonder meer slecht noemen. Maar wat de Oranje- ploeg ontbrak, was het geloof in eigen kracht en ook doorzettingsvermogen. Vooral de voorhoede had te weinig vertrouwen en de vechters-mentaliteit was nau welijks te bespeuren, een man met de ijzeren mentali teit van bijvoorbeeld een Bram Appel was niet te zien en zodoende bleef altijd het beslissende schot uit. Was er wel een stevige doorzetter in de Nederlandse voor hoede geweest dan zou de eerste helft zeker niet af gesloten zijn met een 10 achterstand voor „Oranje". Dat na de rust Carlier de bal met een klimmend, fel schot in de Belgische netten joeg was goed, want daardoor kregen beide ploegen wel ongeveer wat ze verdienden: een gelijk spel! Toch hoeft voor Nederland niet alles in mineur gesteld te worden. Want de „nieuwe gezichten" waarmee „Oranje" binnen de lijnen is gekomen, werkten zich dikwijls op tot een voortreffelijk internationaal peil. Pieters Graafland was ook in dit milieu een uitstekende doelman, v. Wissen bleek inderdaad vooral aanvallend een halfspeler van klasse, Van der Kuil had meer dan voldoende kwaliteit om met handige charges zich voor te stel len als een gevaarlijke rechtsbuiten en ook Carlier, die evenals Van der Kuil al eerder het oranje-shirt om de schouders heeft gehad, maakte een goede come-back op de vleugel. van Ajax. En het moet - gezegd dat hij zich zeker niet de mindere heeft getoond van de geroutineerde Frans de Munck. De Amsterdam mer beschikt zelfs over een grotere acrobatische soepelheid en wat hg deed, deed hij voortreffelijk. Een maal verrichtte hij een wonderlij ke, vrijwel onmogelijke redding door met een razendsnelle reactie beweging de bal van de schoen van de vrij voor het doel gekomen Coppens te grissen. Zonder twijfel verdiend Pieters Graafland dan ook zijn plaats onder de lat in het Oranje-team! Maar toch, ondanks al zHn voortref felijke kwaliteiten en al zijn vakman schap, durven we niet te zeggen, dat hij Frans de Munck voor goed verdre ven heeft. Want nu de Zwarte Panter niet onder de lat stond,, was het alsof er iets, vaak zelfs veel van de zeker heid en de zelfbewustheid van de Ne derlandse verdedigers was weggegle den. Van der Hart, die inderdaad frap pant weinig terugspeelde, deed soms nerv eus, en ook Wiersma en kuys, wekten niet het vertrouwen, dat men Maar als geheel kon dit Nederlands elftal ondanks al het zwoegen niet tot een voldoende komen. De voorhoede was tegenover de technisch niet ster ke, maar robuuste Belgische defensie veel te licht. Vooral Cor van der Gijp, die als midvoor opereerde, stond bij zonder wankel op zijn voeten. Hg faalde volkomen en in feite heeft Ne derland het zonder een aanvalsleider moeten stellen! Want deze Rotter damse lichtgewicht had niets in te brengen tegen de rauw-spelende, 34- jarige Belgische debuthnt, die als stopper opereerde. Het is waar, dat Van der Gijp het tegen deze „stormram" niet gemak kelijk heeft gehad, want de Belgische stopper, die van graniet leek, aarzel de niet een van zgn lichaamsdelen in de waagschaal te stellen. Aanvallend had deze Nelissen praktisch geen waarde voor het Belgische spel, want hij Volgde het simpele principe weg- is-weg! Maar dit. afbraakvoetbal lag Cor van der Gijp in het geheel niet en het rauwe speltype imponeerde hem kennelgk zo, dat hij ook als hij niet in de onmiddellijke omgeving van Nelis sen rondscharrelde niet tot een goede spelverdeling kwam. het N Van der Gijp, Timmermans tegenover deze forse verdediging stelde was verkeerd gekozen. Men trachtte namelijk met korte cross passes door de Belgische defensie te snijden en juist dat bleek meestal onmogelijk. Daarom kwam nog het meeste gevaar van de vleu gels, waar Pietje van der Kuil en Bart Carlier vaak hartveroverend werk deden. Zij omspeelden met han dige truckjes hun tegenstanders, schiepen goede openingen en waren door hun snelheid een voortdurend gevaar. Maar op één onderdeel pas ten zijn de verkeerde tactiek toe: zij zetten de bal vaak te hoog voor het doel en dat betekende dan aat meestal het hoofd van Nelissen onder de bal gezet werd. Begin van einde? Voor Jan Klaassens, die stug ploe terend als altijd ditmaal door zijn 25e interland trok, zou deze wedstrijd misschien wel eens het „begin van het einde" kunnen betekenen. Niet om dat hij zelf slecht speelde, want ook nu weer smoorde hij vele Belgische aanvallen in de kiem. Maar wel om dat de MVV-er Van Wissen zich een begenadigd half-speler toonde. Weliswaar kwam deze pittige doorzetter verdedigend tot minder spectaculaire acties dan aanval lend. maar toch rees zijn spel als geheel ver boven de middelmaat uit. En daar ook de geblesseerde Notermans meer voetbal-kwalitei ten bezit dan de stug vechtende Klaassens kan de „entree" van Van Wissen wellicht betekenen, dat mettertijd de half-linie door Noter mans en Van Wissen wordt ge vormd. Ook nu weer is de verdediging waarbij we dan ook Klaassens en Van Wissen rekenen het beste deel van de ploeg geweest. Van zelfsprekend was de aandacht vooral gericht opw Eddy Pieters Graafland, de talentvolle keeper Met deze safe bracht doelman Pieters Graafland zondagmiddag de tien duizenden Nederlandse toeschouwers tot verrukking. Coppens was doorge broken, terwijl Van der Hart eigen lijk al weinig meer aan de rush van de Belg kon doen. Maar met een flit sende reactie-beweging redde Pieters Graafland de situatie. (Foto P.Z.C.) De Nederlanders heffen jui- chend hun armen, want Carlier H heeft voor Oranjede gelijk- H maker gescoord. De Oostenrijk. se scheidsrechter Grill wijst ge- H m biedend naar het midden. Links f§ H op de foto, voor enkele versla- H gen Belgen, ziet men Carlier. H iTiïiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiininiiiiiiiauiiiiuiiuiiuuniuiiuniiinF van hen gewend is. De onzekerheid vierde zodoende bq tjjd en wijle hoog tij in de Nederlandse defensie. En men mag zich afvragen of er met De Munck, die vaak opereerde als een soort elfde veldspeler achter zijn stopper en backs, niet meer evenwicht in Oranje-verdediging komt Maar al liet die Oranje-:vé*dediging dan af en toe wel eens een steekje Eddy Pieters Graafland is precies op tijd uit zijn doel gekomen b\j een Belgisch aanval en de poging van Houf is dan ook tevergeefs. Cor van der Hart en Van Wissen hebben al gezien, dat de zaak reeds in kannen en kruiken is. Foto P.Z.C.) vallen, toch wisten de Belgen hier nauwelijks van te profiteren, hetgeen beslist ook met pleit voor de Belgische aanvalskracht. En eigenlijk was er maar een Belgische aanvaller werke lijk gevaarlijk en in staat tot het zaaien van paniek voor het Neder landse doel. Dat was Rik Coppens, die dan toch eindelijk weer de Belgi sche aanval leidde endit meestal grandioos deed. Met geraffineerde cross- en diepte- passes schiep hij openingen voor zijn medespelers en door zijn verbluffende schijnbewegingen, waarbij de bal aan zijn voet scheen te kleven, gleed hg vaak soepel langs de Nederlandse verdedigers, ook als is zijn loopsnel heid dan wat minder geworden. Hij vermeed weliswaar de persoonlijke duels met Cor van der Hart, maar toch bracht hij met verwarrende schijnbewegingen de Nederlandse stopper enkele malen zo van zijn stuk dat hij drie of vier keer langs de For- tuna-man ging eri gevaar] gk naar Pieters Graafland oprukte. Het was voor Coppens, die overigens door zijn gebruikelijke misbaar nogal eens hi lariteit verwekte, beslist niet plezie rig, dat zijn medespelers niet in staat bleken het geraffineerde spel van de ze midvoor te volgen. Waarmee dan maar bewezen is. dat ook Coppens alleen geen wedstrijd kan winnen voor de BelgenBovendien bezat de Ne- derlandsè verdediging voldoende klasse om dat te voorkomen! Henk FeUücaanlid van van de K.C., bleek niet erg voldaan over het spel van de Nederland se ploeg als geheel. Toen v>% de oud-inter nationaal na afloop van de wedstrijd in de kleed- kamer tiaar zijn me ning vroegen, zei hij ons, dat een kleine overwinning mogelijk was geweest, wanneer tenminste de voorhoede iets doortastender was geweest. Dit inzicht werd vrijwel gedeeld door dc voorzitter van de T.C. de heer Kruy- ver, de heer Hoolboom, voorzitter van de K.C., en de heer Steinvoorte, lid van de K.C. Maar denk er ivel aan", zei deze laatste nog, „wij zijn nog aan het ex perimenteren". Roel Wiersma (aan voerder) Jk was bang voor die stemming van „we gaan winnen". Missch:en was een klei. tre overwinning ver diend. maar ik ben ook met die 11 tevreden". Cor van der Hart: „Of Coppens het duel zoekt of mijdt maakt weinig verschil. Eenmaal moet hij toch komen. En nu had ik tenminste tijd om me te herstellen. Theo Timmermans: „Wff hebben iets min der gekregen dan erin heeft gezeten. Ik ge loof dut de Belgen wel van geluk mogen sprei leen dal zij de neder- laag z\jn -ontgaan". Kees Kuyst „Het was moeilijk voor ons ach ter, vooral de Belgi sche vleugelspelers Or- lans Piters, en na tuurlijk Coppens vond ik goed." Terwijl bijna allen in de Nederlandse kleed kamer onvoldaan over de uitslag waren, za ten daar rustig op de bank de twee debutan ten, voor wie de uit slag van minder be lang scheen. Van Wis sen streelde het oran je-shirt, dat hij mocht houden. „Hef ging pri ma", zet de blonde M W-er ons". Eddy Pie ters Graafland voud het heel natuurlip: dat hij die schoten van dichtbij had gekeerd. .Als keeper 'heb je daar uw eenmaal oog op". Rustig was Geor ge Hard wick, de coacli ion het Nederlandse elftal, bezig de voetbal kleding van zijn pupil len Ic vergaren, toen wij hem aanspraken. .Er zat meer terband i« dc ploeg dan tegen Duitsland en misschien hadden wij kunnen win nen. Ook in de Belgische kleedkamer was de stemming rustig bij na berustend. De spe lers knikten enkele ke ren goedkeurend naar doelman Vanderstap- pen,*van wie juist door een tekenaar een cari- catuur werd ontwor- f>en, en toonden be- augstelling voor spil Nelissen, die met een dikke knie pijnlijk naar de douche.cellen strom pelde. Maar opwinding neen. Het leek wel, alsof dc wedstrijd reeds vergeten was. Alleen Rik Coppens sputterde nog ccn beetje na. ,,'t Is een geluksploeg. dat Hólland. Iedere keer weer.*, als dat schot van Vandenbergh niet tegen de lat was ge gaanen dat terrein, ach dat was geen ter rein meer...* te hard in het midden.je kon haast niets met de bal doenof het leuk was*ach ja, ik heb op m'n gemakje ge speeld Onoplettende verdedigers lieten Vandenberg Belgisch punt scoren De Koninklijke Almelose Harmonie zorgde, terwijl de tribunes vol stroomden, voor pittige marsmuziek in het Amsterdamse Olympisch Stadion. Een zonnetje, net genoeg door de lichte bewolking getemperd om het niet te warm te maken, en een frisse wind, maakten dat althans de weersomstandigheden ideaal waren. Feestelijk werd het toen tegen lialf drie de tienduizenden zich opmaakten om de ploegen te ontvangen. Nadat de volksliederen waren gespeeld, en ca dat de vaantjes waren uitgewisseld won Mees de toss. Hij verkoos met de lichte wind in de rug te spelen. Nederland mocht aftrappen. Verrassend trokken de Ne derlandse voorwgartsen er meteen tussenuit. Een goede combinatie, opgezet over de rechtervleugel, doorsneed de Belgische verdediging. De aanval werd echter onderbroken door Vic. Mees zelf. Al na drie minuten daverde een juichkreet van de Nederlandse sup porters door het stadion: Carlier was erin geslaagd keeper Vanderstappen te passeren. Helaas had Van der Gijp kort tevoren een overtreding tegen stopper Nelissen begaan. Het eerste gevaarlijke moment voor het Nederlandse doel ktvam toen linksbuiten Orlans, na een kwartier spelen, een hard en ge- Graafland stopte de kogel van richt schot inzond. Pieters de Belg echter bekwaam. Het deed de toeschouwers deugd te zien dat onze debuterende doel man er goed het oog in had. Er was een tweede speler, en ook die debuteerde in deze de verwachtingen verre over- moeilijke wedstrijd, wiens spel trof. Dat was rechtshalf Van Wissen. Bij de aanvallen bleek, dat de strijd tussen Cor van der Gijp en de Belgische stopper Nelissen, veelal in het voordeel van de Belg eindigde, ten bijna noodlottig. Terwijl Van der Eén van die duels werd toch de gas- Gijp en zijn rivaal Nelissen nog om de bal streden, pikte de kleine Piet in vrije positie, maar zijn schot was van der Kuil het leer mee. Hij kwam te slap en te slecht gericht om Van derstappen te passere:\. Vanderbergh scoort Pieters Graafland kreeg, kort ach tereen, enkele malen moeilijk werk te verrichten. Eerst moest hij een kopbal van rechtsbuiten Piters on schadelijk maken en even later was het een schot van Houf, waarbij de Ajacied al zijn talenten aan moest spreken. Van tien meter afstand vuurde Houf zijn kogel af. Pieters Graaf land viel in het schot en dank zjj zijn ongelooflijk snelle reactie kre gen de Belgen niet meer dan een hoekschop. Onschuldig was dc inleiding voor de Belgische treffer. Bij de doellijn, op de rand van het strafschopge bied duelleerde Van der Hart in de 34e minuut met de helemaal naar links afgezwenkte Piters. Bijna ongeïnteresseerd volgden de Neder landse verdedigers dit dueL Maar handig passeerde Piters onze stop per en een scherpe voorzet volgde naar de in vrije positie staande Van- denBergh klaar om het werk van zijn vleugelspeler te voltooien. Wel raakte Pieters Graafland de bal nog aan, maar via zijn handen en via de paal caramboleerde het leer in de hoek van het doel (01). Het was geen felle, „herboren", Nederlandse ploeg, die hierna tracht te nog voor de rust de gelijkmaker te scoren. De enige positieve daad van de Nederlandse aanvallers was feitelijk een hard schot van links buiten Carlier, zonder succes echter. De afstand die hij moest overbrug gen bleek te groot. Zonder al te veel moeite kon Vanderstappen vallend de bal onder controle krijgen. Gelijk 11 In de 6e minuut van de tweede helft had de wedstrijd beslist kun nen zijn. Na een listig genomen vrije trap voor het Nederlandse doel schoot Vandenbergh in. Buiten be reik van Pieters Graafland keerde de lat het schot van de Belg. En in plaats van 02 werd het. amper 4 minuten later, 11. Het pleit niet voor de Nederlandse voorhoede dat het geen combinatie was, waaruit de gelijkmaker ontstond. Het Nederlandse doelpunt volg de, nadat de bal nit een voorzet van rechts, min of meer bij toe val, na een scrimmage, voor de voet van Bart Carlier terecht kwam. De Fortuna-man stond al links van het doel en op de voor hem karakteristieke wijze schoot de Limburger met het linkerbeen op het doel. De bal schampte het hoofd van rechts back Dirïcx, doch deze kreeg geen tijd meer het leer weg te koppen. Hard en hoog kwam de bal in de tomven (11). Geestdriftig moedigden de toe schouwers hun favorieten nu aan Verbeten trachtten de Belgen op nieuw een voorsprong tc veroveren. Steeds duidelijker werd het dat Rik Coppens de gevaarlijkste man was in de Belgische aanval. Steeds weer was hij het die, nu eens met een „tikje", dan weer met een mes scherpe pass onze verdediging uit elkaar speelde. En de man die con sequent elk misbaar tegen zijn mede spelers en tegen de scheidsrechter had vermeden toonde hierna weer zijn ware aard. Verontwaardig gebaarde hij hem nadat de Antwerpenaar naar de heer Grill toen Kuys de Nederlander was gepasseerd in het strafschopgebied ten val bracht. Misschien was een penalty een tc zware straf voor deze overtreding van de NA.C.- er, maar toch mag deze van ge- mild was tegenover hem en luk spreken, dat de heer Grill zo door liet spelen. Belgen gevaarlijk Toch bleven de Belgen gevaarlijk. Een kopbal van Houf moest aan voerder Wiersma uit het doel kop pen. Een vrije trap tegen Van der Hart. die Coppens „nam" toen deze hem op de rand van het strafschop gebied voorbij dreigde te gaan, maakte dat de Nederlandse verde diging zich terug moest trekken om erger te voorkomen. Bijna nog was het de Oranje-ploeg die wellicht onverdiend zegevierde. In de laatste fase van de strijd bereikte Kees Kuys met een verre pass Carlier. Van de doellijn gaf de ze voor en van amper acht meter afstand kogelde Cor van der GijD in. Onze middenvoor had geen geluk. Wel stelden zowel de Nederlanders als de Belgen alles in het werk om een beslissing te forceren. Steeds weer bleken de respectieve defensies echter te sterk voor de aanvallers, zodat het einde kwam met de stand 11- Een stand die noch de Neder landers, noch de Belgen, noch de toe schouwers bevredigde, maar een stand die waarschijnlijk de krachts verhoudingen het best weergeeft.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 5