GEEN DERBY-SFEER BIJ NEVERLAND-BELGIE
Machteloze Oranje-aanval kon
niet tot succes komen (1-1)
Carlier maakte uit scrimmage
Nederlandse gelijkmaker
Van Wissen, van der Kuil en
Carlier boven middelmaat
,,'i Is een geluksploeg, dat
■Hollandzei Rik Coppens
(Van een speciale verslaggever)
De (wee en twintig voetballers, die zondagmiddag in
het Olympisch Stadion te Amsterdam de 84e „derby
der lage landen" moeizaam tot een einde brachten,
hebben de meer dan zestigduizend toeschouwers een
bittere ontgoocheling bezorgd! Want er werd in deze
„Nederland-België" zo vlak en eentonig gespeeld en
zo ongeïnspireerd, dat slechts zelden de emotie van de
„derby-sfeer" door het stadion trilde. Meestentijds de
den de nationale topselecties van Nederland en België
weinig meer dan hun machteloosheid bewijzen. Heel
het optreden van de spelers, die men eens de „Rode
duivels" en de „Nederlandse leeuwen" noemde, sprak
zo weinig tot de verbeelding van „het legioen", dat
het publiek er slechts zelden toekwam, zijn favorieten
te stuwen met oorverdovende aanmoedigingskreten.
Neen, beide ploegen bleven ver beneden het interna
tionaal peil en er zou een achtste wereldwonder voor
nodig zijn om één van deze teams nog eens in Zweden
aan het werk te zien voor het wereldkampioenschap!
Het Nederlands elftal miste niet zozeer de techniek.
Op dit wapen toonde „Oranje" zich zelfs nog wat be
ter geschoold dan de Belgen. En ook de tactische en
strategische kwaliteiten van de Nederlanders kon men
niet zonder meer slecht noemen. Maar wat de Oranje-
ploeg ontbrak, was het geloof in eigen kracht en ook
doorzettingsvermogen. Vooral de voorhoede had te
weinig vertrouwen en de vechters-mentaliteit was nau
welijks te bespeuren, een man met de ijzeren mentali
teit van bijvoorbeeld een Bram Appel was niet te zien
en zodoende bleef altijd het beslissende schot uit. Was
er wel een stevige doorzetter in de Nederlandse voor
hoede geweest dan zou de eerste helft zeker niet af
gesloten zijn met een 10 achterstand voor „Oranje".
Dat na de rust Carlier de bal met een klimmend, fel
schot in de Belgische netten joeg was goed, want
daardoor kregen beide ploegen wel ongeveer wat ze
verdienden: een gelijk spel!
Toch hoeft voor Nederland niet alles in mineur gesteld te worden. Want
de „nieuwe gezichten" waarmee „Oranje" binnen de lijnen is gekomen,
werkten zich dikwijls op tot een voortreffelijk internationaal peil. Pieters
Graafland was ook in dit milieu een uitstekende doelman, v. Wissen bleek
inderdaad vooral aanvallend een halfspeler van klasse, Van der Kuil
had meer dan voldoende kwaliteit om met handige charges zich voor te stel
len als een gevaarlijke rechtsbuiten en ook Carlier, die evenals Van der Kuil
al eerder het oranje-shirt om de schouders heeft gehad, maakte een goede
come-back op de vleugel.
van Ajax. En het moet - gezegd
dat hij zich zeker niet de mindere
heeft getoond van de geroutineerde
Frans de Munck. De Amsterdam
mer beschikt zelfs over een grotere
acrobatische soepelheid en wat hg
deed, deed hij voortreffelijk. Een
maal verrichtte hij een wonderlij
ke, vrijwel onmogelijke redding
door met een razendsnelle reactie
beweging de bal van de schoen van
de vrij voor het doel gekomen
Coppens te grissen. Zonder twijfel
verdiend Pieters Graafland dan
ook zijn plaats onder de lat in het
Oranje-team!
Maar toch, ondanks al zHn voortref
felijke kwaliteiten en al zijn vakman
schap, durven we niet te zeggen, dat
hij Frans de Munck voor goed verdre
ven heeft. Want nu de Zwarte Panter
niet onder de lat stond,, was het alsof
er iets, vaak zelfs veel van de zeker
heid en de zelfbewustheid van de Ne
derlandse verdedigers was weggegle
den. Van der Hart, die inderdaad frap
pant weinig terugspeelde, deed soms
nerv eus, en ook Wiersma en kuys,
wekten niet het vertrouwen, dat men
Maar als geheel kon dit Nederlands
elftal ondanks al het zwoegen niet tot
een voldoende komen. De voorhoede
was tegenover de technisch niet ster
ke, maar robuuste Belgische defensie
veel te licht. Vooral Cor van der Gijp,
die als midvoor opereerde, stond bij
zonder wankel op zijn voeten. Hg
faalde volkomen en in feite heeft Ne
derland het zonder een aanvalsleider
moeten stellen! Want deze Rotter
damse lichtgewicht had niets in te
brengen tegen de rauw-spelende, 34-
jarige Belgische debuthnt, die als
stopper opereerde.
Het is waar, dat Van der Gijp het
tegen deze „stormram" niet gemak
kelijk heeft gehad, want de Belgische
stopper, die van graniet leek, aarzel
de niet een van zgn lichaamsdelen in
de waagschaal te stellen. Aanvallend
had deze Nelissen praktisch geen
waarde voor het Belgische spel, want
hij Volgde het simpele principe weg-
is-weg! Maar dit. afbraakvoetbal lag
Cor van der Gijp in het geheel niet en
het rauwe speltype imponeerde hem
kennelgk zo, dat hij ook als hij niet in
de onmiddellijke omgeving van Nelis
sen rondscharrelde niet tot een goede
spelverdeling kwam.
het N
Van der
Gijp, Timmermans tegenover deze
forse verdediging stelde was verkeerd
gekozen. Men trachtte namelijk met
korte cross passes door de Belgische
defensie te snijden en juist dat bleek
meestal onmogelijk. Daarom kwam
nog het meeste gevaar van de vleu
gels, waar Pietje van der Kuil en
Bart Carlier vaak hartveroverend
werk deden. Zij omspeelden met han
dige truckjes hun tegenstanders,
schiepen goede openingen en waren
door hun snelheid een voortdurend
gevaar. Maar op één onderdeel pas
ten zijn de verkeerde tactiek toe: zij
zetten de bal vaak te hoog voor het
doel en dat betekende dan aat meestal
het hoofd van Nelissen onder de bal
gezet werd.
Begin van einde?
Voor Jan Klaassens, die stug ploe
terend als altijd ditmaal door zijn 25e
interland trok, zou deze wedstrijd
misschien wel eens het „begin van het
einde" kunnen betekenen. Niet om
dat hij zelf slecht speelde, want ook
nu weer smoorde hij vele Belgische
aanvallen in de kiem. Maar wel om
dat de MVV-er Van Wissen zich een
begenadigd half-speler toonde.
Weliswaar kwam deze pittige
doorzetter verdedigend tot minder
spectaculaire acties dan aanval
lend. maar toch rees zijn spel als
geheel ver boven de middelmaat
uit. En daar ook de geblesseerde
Notermans meer voetbal-kwalitei
ten bezit dan de stug vechtende
Klaassens kan de „entree" van Van
Wissen wellicht betekenen, dat
mettertijd de half-linie door Noter
mans en Van Wissen wordt ge
vormd.
Ook nu weer is de verdediging
waarbij we dan ook Klaassens en
Van Wissen rekenen het beste
deel van de ploeg geweest. Van
zelfsprekend was de aandacht
vooral gericht opw Eddy Pieters
Graafland, de talentvolle keeper
Met deze safe bracht doelman Pieters
Graafland zondagmiddag de tien
duizenden Nederlandse toeschouwers
tot verrukking. Coppens was doorge
broken, terwijl Van der Hart eigen
lijk al weinig meer aan de rush van
de Belg kon doen. Maar met een flit
sende reactie-beweging redde Pieters
Graafland de situatie.
(Foto P.Z.C.)
De Nederlanders heffen jui-
chend hun armen, want Carlier
H heeft voor Oranjede gelijk-
H maker gescoord. De Oostenrijk.
se scheidsrechter Grill wijst ge- H
m biedend naar het midden. Links f§
H op de foto, voor enkele versla-
H gen Belgen, ziet men Carlier. H
iTiïiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiininiiiiiiiauiiiiuiiuiiuuniuiiuniiinF
van hen gewend is. De onzekerheid
vierde zodoende bq tjjd en wijle hoog
tij in de Nederlandse defensie. En men
mag zich afvragen of er met De
Munck, die vaak opereerde als een
soort elfde veldspeler achter zijn
stopper en backs, niet meer evenwicht
in Oranje-verdediging komt
Maar al liet die Oranje-:vé*dediging
dan af en toe wel eens een steekje
Eddy Pieters Graafland is precies
op tijd uit zijn doel gekomen b\j een
Belgisch aanval en de poging van
Houf is dan ook tevergeefs. Cor van
der Hart en Van Wissen hebben al
gezien, dat de zaak reeds in kannen
en kruiken is.
Foto P.Z.C.)
vallen, toch wisten de Belgen hier
nauwelijks van te profiteren, hetgeen
beslist ook met pleit voor de Belgische
aanvalskracht. En eigenlijk was er
maar een Belgische aanvaller werke
lijk gevaarlijk en in staat tot het
zaaien van paniek voor het Neder
landse doel. Dat was Rik Coppens,
die dan toch eindelijk weer de Belgi
sche aanval leidde endit meestal
grandioos deed.
Met geraffineerde cross- en diepte-
passes schiep hij openingen voor zijn
medespelers en door zijn verbluffende
schijnbewegingen, waarbij de bal aan
zijn voet scheen te kleven, gleed hg
vaak soepel langs de Nederlandse
verdedigers, ook als is zijn loopsnel
heid dan wat minder geworden. Hij
vermeed weliswaar de persoonlijke
duels met Cor van der Hart, maar
toch bracht hij met verwarrende
schijnbewegingen de Nederlandse
stopper enkele malen zo van zijn stuk
dat hij drie of vier keer langs de For-
tuna-man ging eri gevaar] gk naar
Pieters Graafland oprukte. Het was
voor Coppens, die overigens door zijn
gebruikelijke misbaar nogal eens hi
lariteit verwekte, beslist niet plezie
rig, dat zijn medespelers niet in staat
bleken het geraffineerde spel van de
ze midvoor te volgen. Waarmee dan
maar bewezen is. dat ook Coppens
alleen geen wedstrijd kan winnen voor
de BelgenBovendien bezat de Ne-
derlandsè verdediging voldoende
klasse om dat te voorkomen!
Henk FeUücaanlid van
van de K.C., bleek niet
erg voldaan over het
spel van de Nederland
se ploeg als geheel.
Toen v>% de oud-inter
nationaal na afloop van
de wedstrijd in de kleed-
kamer tiaar zijn me
ning vroegen, zei hij
ons, dat een kleine
overwinning mogelijk
was geweest, wanneer
tenminste de voorhoede
iets doortastender was
geweest. Dit inzicht
werd vrijwel gedeeld
door dc voorzitter van
de T.C. de heer Kruy-
ver, de heer Hoolboom,
voorzitter van de K.C.,
en de heer Steinvoorte,
lid van de K.C. Maar
denk er ivel aan", zei
deze laatste nog, „wij
zijn nog aan het ex
perimenteren".
Roel Wiersma (aan
voerder) Jk was bang
voor die stemming van
„we gaan winnen".
Missch:en was een klei.
tre overwinning ver
diend. maar ik ben ook
met die 11 tevreden".
Cor van der Hart: „Of
Coppens het duel zoekt
of mijdt maakt weinig
verschil. Eenmaal moet
hij toch komen. En nu
had ik tenminste tijd
om me te herstellen.
Theo Timmermans:
„Wff hebben iets min
der gekregen dan erin
heeft gezeten. Ik ge
loof dut de Belgen wel
van geluk mogen sprei
leen dal zij de neder-
laag z\jn -ontgaan".
Kees Kuyst „Het was
moeilijk voor ons ach
ter, vooral de Belgi
sche vleugelspelers Or-
lans Piters, en na
tuurlijk Coppens vond
ik goed."
Terwijl bijna allen in
de Nederlandse kleed
kamer onvoldaan over
de uitslag waren, za
ten daar rustig op de
bank de twee debutan
ten, voor wie de uit
slag van minder be
lang scheen. Van Wis
sen streelde het oran
je-shirt, dat hij mocht
houden. „Hef ging pri
ma", zet de blonde M
W-er ons". Eddy Pie
ters Graafland voud
het heel natuurlip: dat
hij die schoten van
dichtbij had gekeerd.
.Als keeper 'heb je
daar uw eenmaal oog
op". Rustig was Geor
ge Hard wick, de coacli
ion het Nederlandse
elftal, bezig de voetbal
kleding van zijn pupil
len Ic vergaren, toen
wij hem aanspraken.
.Er zat meer terband
i« dc ploeg dan tegen
Duitsland en misschien
hadden wij kunnen win
nen.
Ook in de Belgische
kleedkamer was de
stemming rustig bij
na berustend. De spe
lers knikten enkele ke
ren goedkeurend naar
doelman Vanderstap-
pen,*van wie juist door
een tekenaar een cari-
catuur werd ontwor-
f>en, en toonden be-
augstelling voor spil
Nelissen, die met een
dikke knie pijnlijk naar
de douche.cellen strom
pelde. Maar opwinding
neen. Het leek wel,
alsof dc wedstrijd reeds
vergeten was. Alleen
Rik Coppens sputterde
nog ccn beetje na. ,,'t
Is een geluksploeg. dat
Hólland. Iedere keer
weer.*, als dat schot
van Vandenbergh niet
tegen de lat was ge
gaanen dat terrein,
ach dat was geen ter
rein meer...* te hard in
het midden.je
kon haast niets met de
bal doenof het leuk
was*ach ja, ik heb
op m'n gemakje ge
speeld
Onoplettende verdedigers lieten
Vandenberg Belgisch punt scoren
De Koninklijke Almelose Harmonie zorgde, terwijl de tribunes vol
stroomden, voor pittige marsmuziek in het Amsterdamse Olympisch
Stadion. Een zonnetje, net genoeg door de lichte bewolking getemperd
om het niet te warm te maken, en een frisse wind, maakten dat althans
de weersomstandigheden ideaal waren. Feestelijk werd het toen tegen
lialf drie de tienduizenden zich opmaakten om de ploegen te ontvangen.
Nadat de volksliederen waren gespeeld, en ca dat de vaantjes waren
uitgewisseld won Mees de toss. Hij verkoos met de lichte wind in de
rug te spelen. Nederland mocht aftrappen. Verrassend trokken de Ne
derlandse voorwgartsen er meteen tussenuit. Een goede combinatie,
opgezet over de rechtervleugel, doorsneed de Belgische verdediging.
De aanval werd echter onderbroken door Vic. Mees zelf.
Al na drie minuten daverde een
juichkreet van de Nederlandse sup
porters door het stadion: Carlier was
erin geslaagd keeper Vanderstappen
te passeren. Helaas had Van der
Gijp kort tevoren een overtreding
tegen stopper Nelissen begaan.
Het eerste gevaarlijke moment
voor het Nederlandse doel ktvam
toen linksbuiten Orlans, na een
kwartier spelen, een hard en ge-
Graafland stopte de kogel van
richt schot inzond. Pieters
de Belg echter bekwaam. Het
deed de toeschouwers deugd te
zien dat onze debuterende doel
man er goed het oog in had.
Er was een tweede speler, en
ook die debuteerde in deze
de verwachtingen verre over-
moeilijke wedstrijd, wiens spel
trof. Dat was rechtshalf Van
Wissen.
Bij de aanvallen bleek, dat de
strijd tussen Cor van der Gijp en de
Belgische stopper Nelissen, veelal in
het voordeel van de Belg eindigde,
ten bijna noodlottig. Terwijl Van der
Eén van die duels werd toch de gas-
Gijp en zijn rivaal Nelissen nog om
de bal streden, pikte de kleine Piet
in vrije positie, maar zijn schot was
van der Kuil het leer mee. Hij kwam
te slap en te slecht gericht om Van
derstappen te passere:\.
Vanderbergh scoort
Pieters Graafland kreeg, kort ach
tereen, enkele malen moeilijk werk
te verrichten. Eerst moest hij een
kopbal van rechtsbuiten Piters on
schadelijk maken en even later was
het een schot van Houf, waarbij de
Ajacied al zijn talenten aan moest
spreken.
Van tien meter afstand vuurde
Houf zijn kogel af. Pieters Graaf
land viel in het schot en dank zjj
zijn ongelooflijk snelle reactie kre
gen de Belgen niet meer dan een
hoekschop.
Onschuldig was dc inleiding voor
de Belgische treffer. Bij de doellijn,
op de rand van het strafschopge
bied duelleerde Van der Hart in
de 34e minuut met de helemaal
naar links afgezwenkte Piters. Bijna
ongeïnteresseerd volgden de Neder
landse verdedigers dit dueL Maar
handig passeerde Piters onze stop
per en een scherpe voorzet volgde
naar de in vrije positie staande Van-
denBergh klaar om het werk van
zijn vleugelspeler te voltooien. Wel
raakte Pieters Graafland de bal nog
aan, maar via zijn handen en via de
paal caramboleerde het leer in de
hoek van het doel (01).
Het was geen felle, „herboren",
Nederlandse ploeg, die hierna tracht
te nog voor de rust de gelijkmaker
te scoren. De enige positieve daad
van de Nederlandse aanvallers was
feitelijk een hard schot van links
buiten Carlier, zonder succes echter.
De afstand die hij moest overbrug
gen bleek te groot. Zonder al te veel
moeite kon Vanderstappen vallend
de bal onder controle krijgen.
Gelijk 11
In de 6e minuut van de tweede
helft had de wedstrijd beslist kun
nen zijn. Na een listig genomen vrije
trap voor het Nederlandse doel
schoot Vandenbergh in. Buiten be
reik van Pieters Graafland keerde
de lat het schot van de Belg. En in
plaats van 02 werd het. amper 4
minuten later, 11. Het pleit niet
voor de Nederlandse voorhoede dat
het geen combinatie was, waaruit
de gelijkmaker ontstond.
Het Nederlandse doelpunt volg
de, nadat de bal nit een voorzet
van rechts, min of meer bij toe
val, na een scrimmage, voor de
voet van Bart Carlier terecht
kwam. De Fortuna-man stond
al links van het doel en op de
voor hem karakteristieke wijze
schoot de Limburger met het
linkerbeen op het doel. De bal
schampte het hoofd van rechts
back Dirïcx, doch deze kreeg
geen tijd meer het leer weg te
koppen. Hard en hoog kwam de
bal in de tomven (11).
Geestdriftig moedigden de toe
schouwers hun favorieten nu aan
Verbeten trachtten de Belgen op
nieuw een voorsprong tc veroveren.
Steeds duidelijker werd het dat Rik
Coppens de gevaarlijkste man was
in de Belgische aanval. Steeds weer
was hij het die, nu eens met een
„tikje", dan weer met een mes
scherpe pass onze verdediging uit
elkaar speelde. En de man die con
sequent elk misbaar tegen zijn mede
spelers en tegen de scheidsrechter
had vermeden toonde hierna weer
zijn ware aard.
Verontwaardig gebaarde hij
hem nadat de Antwerpenaar
naar de heer Grill toen Kuys
de Nederlander was gepasseerd
in het strafschopgebied ten
val bracht. Misschien was een
penalty een tc zware straf voor
deze overtreding van de NA.C.-
er, maar toch mag deze van ge-
mild was tegenover hem en
luk spreken, dat de heer Grill zo
door liet spelen.
Belgen gevaarlijk
Toch bleven de Belgen gevaarlijk.
Een kopbal van Houf moest aan
voerder Wiersma uit het doel kop
pen. Een vrije trap tegen Van der
Hart. die Coppens „nam" toen deze
hem op de rand van het strafschop
gebied voorbij dreigde te gaan,
maakte dat de Nederlandse verde
diging zich terug moest trekken om
erger te voorkomen. Bijna nog was
het de Oranje-ploeg die wellicht
onverdiend zegevierde.
In de laatste fase van de strijd
bereikte Kees Kuys met een verre
pass Carlier. Van de doellijn gaf de
ze voor en van amper acht meter
afstand kogelde Cor van der GijD
in. Onze middenvoor had geen geluk.
Wel stelden zowel de Nederlanders
als de Belgen alles in het werk om
een beslissing te forceren. Steeds
weer bleken de respectieve defensies
echter te sterk voor de aanvallers,
zodat het einde kwam met de stand
11- Een stand die noch de Neder
landers, noch de Belgen, noch de toe
schouwers bevredigde, maar een
stand die waarschijnlijk de krachts
verhoudingen het best weergeeft.