In Spanje kan men geen grapjes
maken met trouwbeloften
GEEN „HONDELEVENTJE" MEER
~Z)zóHiven/pa£]ina
14
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 6 APRIL 1957
jCaai Acm (icvcr met rust
Volgens Weense psychologen komen de meeste huiselijke
ruzies aan het einde van een langeinspannende werk
dag. Dit kan zelfs medisch beioezen worden. Om 4 uur
's morgens is ons lichaam het zwakst en het kwetsbaarst,
's middags echter zijn wij geestelijk geladenen behoorlijk
prikkelbaar. De lichaamstemperatuur stijgt, men voelt zich
tot alles in staat maar één vonk is voldoende om ons fi
guurlijk te doen exploderen.
Al naar aanleg zijn er, naar de ervaring heeft uitgewezen,
b\j de meeste mensen twee „ruziepieken"Mensen, die vroeg
opstaan, gaan goed gehumeurd en fris aan het werk. Voor
hen heeft de morgenstond inderdaad goud in de mond. Lang
slapers Jiebben daarentegen een lange „aanlooptijd" nodig en
gaan zonder enig enthousiasme aan het werk. Pas na de mid
dag komen zy op toeren en van de nacht maken zij het liefst
een dag. Na negen uur 's avonds zyn zy gewoonlijk de pret
tigste mensen om mee om te gaan.
Over het algemeen echter plaatsen de zenuwartsen de
moeilijke periode en de tijd van de „onvermijdelijke hui
selijke ruzie" zo tussen 17 en 19 uur, wanneer de mees
te mensen vermoeid en overspannen hun werk de rug heb
ben toegekeerd. Alle druk en nervositeit, die zich overdag niet
heeft kunnen ontladen, zoekt een uitweg. Een zoemende vlieg
kan al hinderlijk zyn, ruzies in het verkeer ontstaan en er val
len boze wóórden in de tram, de bus, of thuis, tussen de vier
eigen wanden. En in die tijd gebeuren ook de meeste onge
lukken.
Vrouwen behoren met deze toestand van overspanning van hun
man rekening te houden. Vaak is 't voldoende, wannébr man
nen na thuiskomst een half uur absolute rust hebben, zodat
zij zich kunnen ontspannen. Z\j moeten niet direct met aller
lei problemen worden lastig gevallen. Want dat is nu precies,
wat een gezellige avond in de familiekring volkomen in ge
vaar brengt. De scheppende mens van heden is nu eenmaal
blootgesteld aan sterke innerlijke belasting en spanningen.
Nervositeit is als koorts, men dient deze te overwinnen. Hou
den vrouwen zich aan deze medische stelregel, dan hoeft de
nervositeit zich niet te ontladen in huiselijke onmin!
~D/W OZOHfV
C tot OZÓHH)
Een lezeres heeft in deze kolom
gelezen, dat ik niet zo bijster
ingenomen ben met filmfoto's in
kinderboeken en dat gaf haar deze
regels in de pen, die waard zijn eens
nader bekeken te worden:
„U vond het, meen ik, een veeg
teken, dat „Heidi" eerst verfilmd
moest worden om als boek in vele
kinderhanden terecht te komen. Nu
is het ook weer zo, dat een kinder
boek druk geïllustreerd is en dit aan
de fantasie tegemoet komt. Maar het
is ook waar, dat door de film de
i fantasie niet de vrije loop krijgt: een
kind behoeft zich de tafereeltjes die
een boek oproept, niet zelf voor te
stellen. Maar aan de andere kant
I kan de bioscoop toch ook wel weer
eens onwillekeurig propaganda ma-
I ken voor het goede boek in het al
gemeen. Als de aandacht van het
publiek gevestigd werd bijvoorbeeld
op „Onder het strodak", dan zou het
allicht niet op een rommelzolder blij
ven liggen. Nu denk ik nog aan een
prachtige familieroman, die ik als
jong meisje op zo'n rommelzolder
vond, namelijk: „John Halifax, gen
tleman", door miss Mulock.
Toen ik het gelezen had, was ik
stomverbaasd en ook ietwat veront-
\Zeeid en toe
-\r
waardigd. Ik dacht: Hoe is het mo
gelijk dat de vrouw des huizes zo'n
kostelijk boek voor oud vuil in een
donkere hoek van de zolder kon la
ten liggen! Ik vernam, dat ze het op
de kostschool om beurten met de an
dere meisjes had moeten voorlezen
om het fraaie, beschaafde Engels!
Als zo'n boek toch eens verfilmd
kon worden dan kwam het weer in
het middelpunt van de belangstel
ling te staan, en nu is het met zo
vele mooie oude boeken aan de ver
getelheid prijsgegeven!"
Laat mij beginnen met mijn brief
schrijfster gerust te stellen om
trent „Onder het strodak". Dat
is, onveranderd van tekst en fraai
verlucht, in een nieuwe druk ver
schenen die alle bekoring van een
ontmoeting met een verloren ge
waand'kleinood hééft. En wat deze
gentleman John Halifax aangaat:
zijn naam komt mij niet onbekend
voor, maar wat zou ik gaarne met
hem in persoon kennismaken, mede
om zijn conversatie in dat fraaie en
beschaafde Engels.
En hier zijn wij eigenlijk meteen
bij het antwoord op deze, meermalen
gehoorde veronderstelling, beland:
Een verfilmd boek kan toch de le
zing van het origineel ao heerlijk sti
muleren, en dus ook het lezen in het
algemeen krachtig helpen bevorde
ren?
Mijn misschien ietwat pijnlijk ant
woord is: ZelfJ indien dat gebeurde,
dan zou ik het nog heftig betreuren.
Maar het gebeurt meestal niet.
Zeker, ik ken zo goed als U de
slagzin: Als U de film gezien hebt,
moet U nu ook het boek lezen. Al
leen al dm het omkeren van de na
tuurlijke orde is dit een hoogst aan
vechtbare stelling. Immers, het boek
was er eerst misschien al tiental
len jaren. Toen kwam de film, en
vraag mij niet wat er van het boek
heel gebleven is.
Toegegeven, er zijn uitstekende
films gemaakt van middelmatige
boeken maar dan kan de toe
schouwer met het zien van de film
volstaan, en waarschijnlijk heeft hij
dan ook iets heel anders gezien dan
wat hij bij lezing zou hebben erva
ren. Om de doodeenvoudige reden
dat de regisseur van de film een gro
ter kunstenaar was dan de schrijver
van het boek.
Doch ik heb nog nimmer beleefd,
dat een film een goed boek kon over
treffen integendeel. Alle zichtbare
bewerking van meesterwerken blij
ven bij 't geschrevene verre achter.
Want de film en het boek staan in
wezen diametraal tegenover elkaar.
Ik laat alle verminkingen, verteke
ningen en zelfs totale wijzigingen
nu nog buiten beschouwing. Aan
dit noodzakelijk kwaad kan een
filmbewerking 'met de beste wil niet
ontkomen, wanneer do inhoud van
een boek, dat vele jaren en een me
nigte van personen bestrijkt, moet
samengeperst worden in een kijk
spel van hooguit drie uren.
Maar het is juist dat kijkspel dat
zich niet verdraagt met de werke
lijke aard van een boek. Mijn brief
schrijfster besefte hetzelfde al ten
dele, toen zij verrukt gewaagde van
dat fraaie, beschaafdo Engels.
Een boek spréékt, te indringender
naarmate het door een groter geest
is geschreven. Het is een stem, die
louter door middel van het woord
gestalten en landschappen oproept.
Die bereikt wat niets ter wereld be
reiken kan: een blik in dat vreem
de, duistere fascinerende heelal: het
innerlijk van de mens.
Deze twee werelden: de door het
oog geleide verbeelding en door het
geschreven woord opgeroepen vi
sioen. zullen nimmer bevredigend
versmelten, hoe vernuftig ook be
proefd. En hierin zal de film, die in
drukwekkend kan zijn binnen de
eigen mogelijkheden, het immer af
leggen tegen de eerste en grootste
manifestatie van de menselijke
geest: Het Boek. SASKIA.
(Advertentie)
Bestrijd UW PIJNEN met:
yy
Blik- en diepvriesvoer
voor Engelse huisdieren.
In Engeland zal weldra geen hond
meer een hondenleven hebben en uit
een blikken pannetje zijn restjes moe
ten eten. En geen kat zal meer op de
muizenjacht behoeven te gaan. Want
sedert de levensstandaard van hun
baas sinds de laatste oorlog voortdu
rend is omhooggegaan, veranderde
ook hun levenswijze en minstens een
op de tien Britse viervoeters kon
overschakelen op vlees-uit-blik of
diepvriesprodukten. En dat is nog
slechts liet begin van een periode,
waarin iedere liond en iedere kat al
leen nog maar hygiënisch, vitaminen-
rijk voedsel zal behoeven te eten.
De produktie van een miljoen blik
jes voer voor negen miljoen honden
en katten is te danken aan een indu
strie, die pas na de oorlog ontstond en
op dit ogenblik nog in de kinderschoe
nen staat. Waarschijnlijk is de dag
niet ver meer, dat iedere hond zijn
Drie kostuums zijn op nevenstaande
Illustratie afgebeeld, en ze zyn uit
drie verschillende landen afkomstig.
Het model links met de vloeiende lu
llen verraadt onmiddellijk zjjn Franse
afkomst. Het Is een ontwerp van
Chanel, die er beige wollen stof voor
gebruikte, verlevendigd met blauwe
jersey, verwerkt in garnering, blouse
en voering van het jasje.
Discreet en voornaam, de taille op
de natuurlijke plaats: dat kan niet an
ders dan een Engels model zijn (mid
den). Het Is een kostuum van Charles
Creed, gemaakt uit glanzende katoen
en met als enig opvallend detail een
bles in contrasterende kleur.
Het derde kostuum, elegant en te
gelijkertijd nonchalant, komt uit Ita
lië: het Is een kameelharen kostuum
van Ferc'.oni. De mouwen zijn bezet
met lichtkleurig vossebont; een flu
welen baret wordt by dit kostuum ge
dragen.
baas tegen etenstijd een blikopener
apporteert
Het verbruik van voer-in-blik voor
katten is veel sneller gestegen dan
dat voor honden. De oorzaken hier
van laten zich gemakkelijk raden: in
Engeland zijn ten eerste twee miljoen
meer katten dan honden. Maar boven
dien eten katten veel minder en is het
voordelig, voor hen een speciaal sa
mengesteld voer te kopen. Het kost
maar een paar shillihg, een kat een
week lang geconserveerd eten te voe
ren. Bij een hond komt dat aanzienlijk
onvoordelig uit. De onsjes worden
ponden (en de shillingen ook!). Daar
om wordt er dan ook driemaal zoveel
kattenvoer verkocht als hondenvoer
in blik.
De inhoud van de blikjes is veel
beter dan de meeste mensen denken.
Zelfs al willen de fabrikanten slechts
paardevlees gebruiken, dan zouden
zij toch hiervan onvoldoende kunnen
krijgen. Zij zijn dus gedwongen ook
rundvlees in het voer te verwerken
en wel de bij de huisvrouw minder
populaire stukken.
Katten worden met vis van gelijke
kwaliteit gevoederd, gewoonlijk
met haring of kabeljauw, ver
mengd met gekookte granen om
de prijs laag te houden. Dit wordt
echter in ieder geval op de busjes
vermeld, zodat hoogstens de kat
voor de gek kan worden gehouden,
maar de baas in ieder geval niet.
Er zijn natuurlijk altijd mensen, die
principieel bezwaar hebben tegen
voedsel uit blik, en daarom moesten
tot voor kort hun viervoeters het nog
doen met wat er overbleef in de huis
houding. Maar nu heeft een der groot
ste diepvriesfabrikanten pakjes be
vroren kattenvoer op de markt ge
bracht, die bestaan uit vier schelvis
filets. Volgens de mededeling van de
fabrikant was de vraag „uiterst be
moedigend" en zelfs de meest ach
terdochtige katteneigenaar kan nu
absoluut zeker weten, dat poes vol
doende vitaminen binnenkrijgt. 1
Twee zomermodcllcn van de Given-
chy: links een jurk waarvan de rok
nieuwmodisch maar niet heel
praktisch.' nauw om de kniccn
sluit. Materiaal: een licht wollen
weefsel, hier en daar met een strik
je versierd. Rechts een „robe man-
teau" om mee in het voorjaarszonne
tje te flaneren, gemaakt uit zwart
wit geruite wol, met als opvallende
details de grote zakken op dé taille
en de originele afwerking van de
zoom:
VELE EN BIJZONDERE HUWELIJKSGEBRUIKEN
En na het huwelijk blijft Carmencita
de kas volledig beheren....
In de bars en dancings van Barcelona en Madrid dansen de Ameri
kanen rock 'n roll. De eerste kamperende toeristen slaan aan de
Costa Brava, de bochtige Middellandse Zeekust van Catalonië hun
tenten op. Maar in de bergen van Castilië en in de dorpen van de
Mancha, waar Cervantes zijn avontuurlijke ridder Don Quichotte liet
ronddolen, in de eenzaamheid van de Sierra Morena en in de Estrema-
dura weet men daarvan niets. Hier is het leven nog steeds ingedeeld
naar de eeuwige kringloop van lente, zomer, herfst en winter en de
meisjes, die van een man dromen, zetten stokrozen voor haar venster
om de verlegpn vrijer aan te moedigen. Want het is de tjjd van de
eerste bloesems en van de jonge liefde.
Nergens in Europa hebben zich
nog zovele en zo bijzonder huwe
lijksgebruiken kunnen handhaven
als achter de Pyreneeën. Wanneer in
De Solana, liet rijke ivijnland rond
de Ciudad Real een jongeman op
vrijersvoeten wil gaan, dan moet hi
eerst een naar jaar lang zijn spaar
geld goed beheerd hebben, want zo
zonder meer accepteert Carmencita
of Conehlta hem niet als „novio",
verloofde. De papieren peseta's
moeten in zjjn zak knisperen, willen
de harten tot een vergelijk kunnen
- komen.
Al naar rang en stand heeft de
vrijer zijn uitverkorene, wanneer hij
haar in het avondlijk duister voor de
huisdeur zijn liefde bekent, zijn no-
vio-gave te overhandigen. Dat zijn op
zijn minst duizend peseta's, vaak
echter ook het vier-, of vijfvoudige
bedrag in nieuwe bankbiljetten.
En ieder jaar moet hij opnieuw be
talen, zolang de verloving duurt. Dat
is dan de basis voor het nieuwe te
huis en wanneer de bruidsouders het
eens zijn met de keuze, die het hart
hun dochter ingaf, zullen zij ervoor
zorgen, dat dit geld zijn rente dub
bel en dwars opbrengt.
Zou echter de novio ooit eens een
blikje wagen aan een ander, zou hij
zijn belofte aan de huisdeur verge
ten en verraden, dan komen zijn pe
seta's een schrale troost! de
gekrenkte bruid ten goede. Want het
meisje, dat eens d°or haar geliefde
in de steek is gelaten, zal het niet
gemakkelijk hebben, een nieuwe aan
bidder gn huwelijkskandidaat te
vinden. Zelfs niet, wanneer een paar
duizend peseta's aan bruidsschat in
het vooruitzicht worden gesteld.
Voert de vrijer echter zijn novia
naar het altaar, dan betekent de
novio-gave een goede leerschool
voor net huwelijk. Carmencita
blijft de kas beheren en wie de
kas heeft, is ook in Spanje de
sterkste, al mag dan de wet de
man als meerdere erkennen en de
vrouw niet eens toestaan, zon
der z\jn bijstand een geldige hand
tekening te zetten.
Een ander, niet minder merkwaar
dig huwelijksgebruik heerst in de
dorpen van de Guadalajara, in het
grauwe bergland van Castilië. Hier
kent men slechts één dag in de lente,
waarop een jongeman zijn aanzoek
kan doen. Of eigenlijk een nacht. Des
avonds trekken de jongemannen, die
nog geen uitverkorene hebben, naai
de schamele bossen om daar een
boompje te hakken. Om middernacht
wanneer twaalf slagen van de kerk
toren klinken, planten zij de omge
hakte boompjes op het dorpsplein in
een cirkel opdat cle volgende morgen
iedereen in ht dorp kan zien, hoeveel
schonen in deze nacht bruid zijn g(
worden.... Zingend trekken de vrijei
dan door de slapende straatjes. Iede
re keer valt er een af, die zich be
geeft naar het huis van zijn uityer-
korene.
Voor de meisjes van Guadalajara
is dit een angstig moment, want niet
altijd weten zij, wie daar in het don
ker zijn liefde bekent. Natuurlijk
hebben tevoren blikken en woorden
haar wel enig houvast gegeven,
maar er zijn altijd verrassingen in de
ze nacht en wie aan het venster
staat, wanneer de middernachtklok-
ken luiden, is onherroepelijk novio.
Hij zal zijn bruid naar het altaar
voeren, ook al betekent dit voor het
meisje een gebroken hart en tranen
in de eenzaamheid van haar kamer
tje. De vrijers betalen de volgende
morgen aan de jonge mannen die
reeds eerder een bruid gekozen heb
ben, een „mannenrecht*5, want ten
slotte treedt men niet iedere dag
hier zeker niet! binnen de kring
van hen, die besloten hebben, eer
lang een gezin te vormen.
Nog ernstiger vatten de boeren
vnn Ibiza, de witte eilanden in de
Middellandse Zee, de voorberei
dingen voor het huwelijk op. Daar
namelijk kondigt de vader van 'n
huwbare dochter zeer officieel 'n
„aanzoektijd" af. Een maand lang
mogen zich dan alle vrijers mel
den. Avond na avond stellen z|j
zich op het erf van het huis op en
wachten geduldig, tot zjj aan de
beurt zijn. Iedere vrijer krijgt pre
cies een uur. De een na de an
der zitten de jongemannen op het
lage „vrijersstoeltje" aan de voe
ten van de aangebedene en fluis
teren lieve woordjes, terwijl ja
loerse blikken iedere beweging
volgen
Wanneer deze fluistertijd voorbij is,
waarschuwt de vader, dat een vol
gende aan de beurt is om op het
stoeltje plaats te nemen. Onverschil
lig of het hart reeds heeft gespro
ken en de novia al precies weet, wien
zij met nieuwe maan haar hart zal
schenken, wordt deze aanzoektijd in
acht genomen en pas de dertigste
dag maakt het meisje haar beslissing
bekend. Want ook de liefde vraagt
om orde in ieder- geval in Spanje.
(Advertentie)
