GRAAF F0LKF
MET MAN EN MACHT WORDT
EILATH NU UITGEBREID
In dienst van de mensheid
Duizenden gevangenen werden gered
VRIJDAG 5 APRIL 1957
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Niet alleen op politiek gebied
ijvert Israël thans voor de vrije
vaart in de Golf van Akaba. Re-
halve de staatslieden, zijn woning-,
weg- en waterbouwers druk in de
weer om van Eilath, de Israëlische
nederzetting aan de golf, een doel
matige haven te maken.
De zionistische leiders, die reeds
enkele decennia geleden op Eil?«.h
het oog lieten vallen als de mog°-
lijke toekomstige poort van Israël
ia de richting van de Afrikaans -
j en Oosterse havens hebben onge-
twijfeld een goede kijk op de om-
j standigheden gehad. De kust is
steil, het verschil tussen eb en
j vloed mag men verwaarlozen.
Branding ontbreekt en bijna het
gehele jaar komt de wind uit het
noorden.
De huidige havendam zal tegen het
eind van juni zodanig zijn uitgebreid,
kt twee schepen van 1000 ton of één
schip van 5000 ton eraan kunnen me
re.. En cr zijn nog meer havenplan
nen i Eilath. Voor tankers is de ha-
x reeds op zeer doelmatige wijze
ingericht. Buigzame pijpen zijn in de
Golf van Akaba gelegd en daarbij
bevinden zich ankerboeien. De tank
schepen kunnen dus direct in de pijp
leiding pompen. Het zal niet lang
meer duren of een buisleiding wordt
in dienst gesteld, waardoor de olie
dwars door de woestijn van Bersjeba
naar het reeds gecultiveerde deel van
de staat Israël zal worden vervoerd.
Eilath, dat nu 2000 inwoners heeft,
zal op het eind van dit jaar een be
volking van 4500 zielen tellen. Groot
is de bouwactiviteit welke er thans
wordt ontplooid.
De gevarieerde hoeveelheid fiber
hutten, blokken eengezinswoningen
en huizengroepen van twee woonla-
Êen, zal worden aangevuld met zcs-
onderd woningen die thans in aan
bouw zijn. Het is de bedoeling, dat
eind 19o7 een school, een kleuter
school en een klein ziekenhuis ge
reed zuilen komen. Zo wordt met man
en macht gewerkt n-i- de ver-.ve—n-
lijking van de oude zionistische
droom
Een kruisvaarder voor het goede (1)
(Advertentie)
IA altenbrunner knikt. Berna-
dotte merkt het met ver
bazing op. Hij zou graag blij
willen zijn, maar een vreselijke
verdenking komt in hem op:
Himmler voert wat in zijn
schild. Hij zal de gevangenen in
Neuengamme samendreven en
daarHij durft zijn gedach-
tengang nauwelijks af te ma
ken.
„Gaat U hiermee akkoord?"
hoort hij de stem van Himmler.
Neen! schreeuwt een stem in
hem. Hij aarzelt.
„Voorlopig is er geen andere
mogelijkheid", zegt Himmler on
buigzaam. „Over het verdere
transport naar Denemarken
kunnen we later praten".
Wanneer duizenden van de
honger gestorven, of vermoord
zijnspreekt het Bernadotte
door het hoofd.
Hij zegt: „Het samenbrengen
der gevangenen in Neuengam
me heeft slechts dan zin, wan
neer U toestaat, dat zij met le
vensmiddelen van het Zweedse
Rode Kruis gevoed worden en
wanneer vertegenwoordigers
van het Internationale Rode
Kruis het kamp voortdurend
mogen bezoeken en de gevange
nen bijstaan".
Kaltenbrunner bijt zich op de
lippen. Hij moet van dit nieuwe
voorstel niets hebben. Himmler
poetst opnieuw zijn bril schoon,
ademt tegen het glas en denkt in
gespannen na. Kaltenbrunner
hoeft niet na te denken. Z ij n
plan staat vast: De Joden, de ou
de mensen en de niet voor arbeid
in aanmerking komende gevange
nen zullen „afgescheiden" worden.
Of dit nu in Dachau, in Ravens-
brück, in Buchenwald of waar dan
ook gebeurt is hem onverschillig.
Wat hem betreft mag het zelfs in
Neuengamme gebeuren. Wanneer
Himmler echter het voorstel van
deze Zweed aanvaardt, dan blij
ven de „levensonwaardige en ras-
senvreemde elementen" in leven.
Kaltenbrunner twijfelt er echter
niet aan, of de minister zal het
voorstel verwerpen. Hij is met
stomheid geslagen, als Himmler
ten slotte besluit: „Ik zal uw
wens vervullen, Herr Graf. Hoe
U overigens die levensmiddelen
naar Neuengamme denkt te bren
gen, is uw zaak".
„Niet mijn zaak, excellentie",
zegt Bernadotte. „Het is de zaak
der menselijkheid. Ik dank U".
Met een verwrongen gezicht
verlaat Kaltenbrunner de kamer.
Himmler heeft hem voor de lunch
uitgenodigd, maar hij kan de ge
dachte niet verdragen, met deze
Zweed aan één tafel te moeten zit
ten. Met deze man, die de mensen
gelukkig wil maken en die hem
zoeven een nederlaag heeft laten
lijden. Eén ding is hem echter niet
duidelijk, namelijk wat Himmler
er zo plotseling toe bewogen heeft
Bernadotte toe te geven. Schellen
berg. de verbindingsofficier van
Himmler zal het hem enige weken
later verraden„Hij heeft een gro
te achting voor Bernadotte".
Himmler houdt woord. Hij ga
randeert de Rode Kruïs-vertegen-
woordigers van het neutrale bui
tenland de toegang tot het concen
tratiekamp Neugamme en de S.S -
mannen wagen net niet onder de
ogen der ongemakkelijke waarne
mers hun slachtoffers te treiteren
of, zoals men van plan was, uit te
roeien. De Zweedse levensmidde
len kunnen de gevangenen met
moeite in leven houden, zó lang
in ieder geval, tot zij eindelijk in
april 1945 naar Zweden worden
overgebracht. De menselijke
grootheid van een onverschrokken
man heeft duizenden, misschien
zelfs tienduizenden voor een af
schuwelijk einde behoed. Een ein
de dat in deze laatste weken van
de ondergang van het Derde Rijk
voorbereid wordt. Voor miljoenen
andere gevangenen in concentra
tiekampen
Himmler richt zich
tot Bernadotte
De gebeurtenissen in Duitsland
volgen elkaar steeds sneller
op. Graaf Folke Bernadotte
is niet meer naar Zweden terug
gevlogen. Hij voelt, dat hem een
grote taak wacht. Zijn laatste suc
cessen hebben zijn zelfvertrouwen
en zijn optimisme gesterkt. En
hem ervan overtuigd, dat geloof
in de mensheid en wilskracht ber
gen kunnen verzetten. Aan zijn
vrouw schrijft hij, dat „ik liet ge
voel heb op een voorpost te staan,
welke ik onder geen enkele voor
waarde mag verlaten. Men zal
mij hier nodig hebben, dat voel ik,
Ik zou haast willen zeggen: ik
weet het".
Zijn gevoel bedriegt hem niet.
Op ae laatste verjaardag van Hit-
Ier, die in zijn bunker op het einde
wacht, duikt plotseling op het
Zweedse consulaat in Lubeck
Himmlers vertrouwensman en ver
bindingsofficier Schellenberg op.
Hij verzoekt onmiddellijk met
Graaf Bernadotte te mogen spre
ken. Bernadotte komt tegen de
avond uit Hamburg terug en wil
juist wat gaan rusten in de hem
door het consulaat ter beschikking
gestelde kamer, als hij een hoge
S.S.-officier In de armen loopt.
„Kan het niet een uurtje wach
ten?" vraagt de volkomen uitge
putte Bernadotte.
„Geen minuut", antwoord Schel
lenberg. „Ik verzoek U dringend
onmiddellijk met mij mee te gaan
naar Hohênlychen. Herr Himmler
zou U zeer erkentelijk zijn wan
neer U hem niet langer dan nodig
wilt laten wachten". Deze op een
na machtigste man van Duitsland
Göring is in ongenade gevallen
en wordt op 22 april uit al zijn
functies ontzet verzoekt een
buitenlander bij hem te komen!
Hij die volgens zijn eigen uit
spraak niet gewend is iemand iets
te verzoeken, wendt zich tot de
man. die nog maar enkele weken
fgeleden hem gevraagd heeft, het
even van zijn medemensen te
chen in de Uckermark trillen de
ruiten. Een dof dreunen klinkt in
de verte. Soms komt het dichter
bij, dan is het weer verder weg,
soms zwijgt het urenlang, dan be
gint het weer. Het front komt
steeds naderbij. Het komt vooral
ook snel naderbij. Wanneer Schel
lenberg en Bernadotte naar bin
nengaan, struikelen zij over ge-
Bernadotte in Lake Success in ge
sprek met de Israëlische afge
vaardigde hij de VJV., majoor
Abrey Eban
Eakte koffers en kisten. Himmler
omt de Zweed met uitgestrekte
handen tegemoet en begroet hem
met een. hartelijkheid, die Berna
dotte onaangenaam aandoet, om
dat hij voelt dat ze niet oprecht
is. Deze man speelt één seconde
voor twaalf een laatste vertwijfeld
spel. Bernadotte leest het in het
asgrauwe nerveuze gezicht van de
minister, in zijn verslagen, achter
dochtige blik.
Het aanbod
Ik dank U zeer, dat U zo snel
aan mijn verzoek gevolg hebt
gegeven", zegt Himmler en
schenkt twee glazen rode wijn in.
De handen van deze minister, die
het commando heeft over een niet
meer bestaand leger, beven.
Mr. Ch. van Rooy,
burgemeester van Eindhoven
De burgemeester van Venlo, mr.
Ch. J. M. A. van Rooy zal worden
benoemd tot burgemeester van Eind
hoven, als opvolger van mr. H. A. M.
T. Kolfschoten, die onlangs tot bur
gemeester van Den Haag is benoemd.
Charles Joan Marie Adriaan van
Rooy werd op 23 januari 1912 gebo
ren te Rotterdam. Nadat hij in zijn
middelbaar onderWijs
ïad genoten studeerde hij rechten in
Amsterdam en Utrecht. In 1938 pro
moveerde hij aan de Amsterdamse
universiteit op een proefschrift, dat
een vergelijking maakte tussen de
burgemeester in Nederland en in Ne-
derlandsch-Indië. Het jaar daarna
werd hij burgemeester van Honte-
nisse, waar hij bleef tot 1945. Dit
ambt bekleedde hij ver-volgens tot
1952 in Etten en Leur, waarna hij in
Venlo kwam.
Mr. van Rooy had zitting in vele
openbare lichamen, zoals in de pro
vinciale staten van Limburg, in de
radioraad en in de televisieraad en
vele andere.
Veertigjarig jubileum van
vooraanstaand hotelhouder.
Een der leidende figuren van de
Nederlandse hotellerie, de heer J. G.
Meyer, thans directeur van hotel
Wittebrug, herdenkt op 1 mei a.s. 't
feit, dat hij veertig jaar geleden z\in
intrede in het bekende hotel aan de
Badhuisweg in Den Haag deed.
Het was voor de bijna 25-jarige J.
G. Meijer veertig jaar geleden de eer
ste betrekking, toe hy aan de
administratie van hotel Wittebrug
werd verbonden. Het is bij die eerste
„betrekking" gebleven, want in juni
1933 nam hij als directeur de leiding
van hetzelfde hotel over.
Op het ogenblik is hij vice-voorzit-
ter van dé I.H.A. (International
Hotel Association). Het volgende
jaar kan men zijn benoeming tot pre
sident van deze internationale hotel
organisatie verwachten.
Veel heeft hij ook gedaan voor de
opleiding in de bedrijfstak. Hij is
voorzitter van de Stichting Vakon
derwijs Horeca bedrijven en voorzit
ter van de Horecaf vakschool.
Generaal Le Fèvre de
Montigni plv. chef-staf
Op 1 april is generaal-majoor G. J.
le Fèvre de Montigny, tot dan toe
sous-chef 1 van de generale staf. be
noemd tot plaatsvervangend chef van
de generale staf, bevelhebber der
landstrijdkrachten, onder gelijktijdige
benoeming tot luitenant-generaal.
„Van mij", antwoordt Himmler.
„Ik moet snel handelen, anders
overstroomt de Bolsjewistische
vloedgolf ons allen, Duitsland,
Europa, ook uw land, Herr Graf'.
„Wat zal de kanselier daarvan
zeggen?"
„Hij kan niets meer zeggen!"
roept Himmler opgewonden uit.
„Hij zit opgesloten ln zijn graf
van steen en beton en is niet meer
in staat nog enige invloed uit te
oefenen op de ontwikkeling der
dingen".
„En U gelooft werkelijk, excel
lentie, dat de Westelijken zonder
de Russen met U een wapenstil
stand zullen sluiten?"
„Wanneer de Westelijken niet
waanzinnig zijn, zullen ze een deel
van onze Wenrmacht tegen de
Russen laten verdervechtcn ten
einde een overstroming van Duits
land en Westeuropa te verhinde
ren", roept Himmier opgewonden.
„Ik ben wel geen politicus",
zegt Bernadotte. „maar het lijkt
mij toch werkelijk een illusie om
aan te nemen, dat de Westelijken
hun woord tegenover de Russen
zullen breken en een voortzetting
van de oorlog tegen hun geallieer
den zullen dulden".
„U wilt dus niet naar Eisenho
wer gaan?"
„Onder deze omstandigheden?
Het spijt me zeer: Neen!"
Bij kaarslicht in
de schuilkelder
De AFWIJZING van Himmlers
voorstel ligt Bernadotte
zwaar op het hart. „Mijn
hart bloedt bij de gedachte dat
nog talloze mensen moeten ster
ven terwijl de strijd tegen das
Reich als beslist is", zegt nij tegen
de Zweedse consul. „Dit va ban-
que spel van Himmler grenst aan
verstandsverbijstering. Zou hij
nog met een ander voorstel ko
men dan ben ik bereid, dit over te
brengen. Maar hij zal zich dan
toch wel moeten haasten".
Himmler haast zich Inderdaad.
In da ochtend van de 23ste april
verspreidt zich een onheilsbericht
door alle pensions, hotels en ande
re ruimten waarin zich in Lubeck
soldaten bevinden, soldaten die het
front niet meer konden of wilden
bereiken: „Himmler is ln Lubeck!"
Dat kan alleen maar betekenen,
dat diens S.S.-horden, die zich tot
dusver, merkwaardig genoeg, nog
niet in Lubeck vertoonden, jacht
zullen gaan maken op alle ge-
uniformeerde en nlet-geunlfor-
meerde mannen, en dat zij deser
teurs zullen ophangen. Het bete
kent alarm. Himmler brengt de
dood. Miljoenen mensen heeft hij
reeds In de dood gedreven, In de
afgelopen twaalf Jaar. In concen
tratiekampen, in vernietigings
kampen, overal waar zijn arm
hen bereiken kon. Halsoverkop
verlaten honderden dienstplichti
gen, die het einde van de oorlog in
de oude Hansastad wilden af
wachten, Lubeck en verspreiden
zich over de omliggende dorpjes
en stadjes.
(Copyright ABC Press)
Vervolg:
Himmler doet weer
een aanbod
Voortdurend likt hij met zijn
tong langs zijn bovenlip: een ner
veuze beweging, die Bernadotte
bij de vorige ontmoetingen niet
heeft opgemerkt. Gehaast gaat
Himmler verder: „Het einde is
gekomen. De Flihrer vecht in Ber
lijn. Zijn strijd is hopeloos. Ik wil
proberen nog te redden wat te red
den Is. Mag ik U uit naam van
honderdduizenden soldaten en mil
joenen burgers om hulp verzoe
ken? Zou U bereid zijn, de weste
lijke geallieerden een wapenstil
standsaanbod over te brengen?"
„Een aanbod... Van wie?" in
formeerde Bernadotte.