GRAAF F0LKF MET MAN EN MACHT WORDT EILATH NU UITGEBREID In dienst van de mensheid Duizenden gevangenen werden gered VRIJDAG 5 APRIL 1957 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Niet alleen op politiek gebied ijvert Israël thans voor de vrije vaart in de Golf van Akaba. Re- halve de staatslieden, zijn woning-, weg- en waterbouwers druk in de weer om van Eilath, de Israëlische nederzetting aan de golf, een doel matige haven te maken. De zionistische leiders, die reeds enkele decennia geleden op Eil?«.h het oog lieten vallen als de mog°- lijke toekomstige poort van Israël ia de richting van de Afrikaans - j en Oosterse havens hebben onge- twijfeld een goede kijk op de om- j standigheden gehad. De kust is steil, het verschil tussen eb en j vloed mag men verwaarlozen. Branding ontbreekt en bijna het gehele jaar komt de wind uit het noorden. De huidige havendam zal tegen het eind van juni zodanig zijn uitgebreid, kt twee schepen van 1000 ton of één schip van 5000 ton eraan kunnen me re.. En cr zijn nog meer havenplan nen i Eilath. Voor tankers is de ha- x reeds op zeer doelmatige wijze ingericht. Buigzame pijpen zijn in de Golf van Akaba gelegd en daarbij bevinden zich ankerboeien. De tank schepen kunnen dus direct in de pijp leiding pompen. Het zal niet lang meer duren of een buisleiding wordt in dienst gesteld, waardoor de olie dwars door de woestijn van Bersjeba naar het reeds gecultiveerde deel van de staat Israël zal worden vervoerd. Eilath, dat nu 2000 inwoners heeft, zal op het eind van dit jaar een be volking van 4500 zielen tellen. Groot is de bouwactiviteit welke er thans wordt ontplooid. De gevarieerde hoeveelheid fiber hutten, blokken eengezinswoningen en huizengroepen van twee woonla- Êen, zal worden aangevuld met zcs- onderd woningen die thans in aan bouw zijn. Het is de bedoeling, dat eind 19o7 een school, een kleuter school en een klein ziekenhuis ge reed zuilen komen. Zo wordt met man en macht gewerkt n-i- de ver-.ve—n- lijking van de oude zionistische droom Een kruisvaarder voor het goede (1) (Advertentie) IA altenbrunner knikt. Berna- dotte merkt het met ver bazing op. Hij zou graag blij willen zijn, maar een vreselijke verdenking komt in hem op: Himmler voert wat in zijn schild. Hij zal de gevangenen in Neuengamme samendreven en daarHij durft zijn gedach- tengang nauwelijks af te ma ken. „Gaat U hiermee akkoord?" hoort hij de stem van Himmler. Neen! schreeuwt een stem in hem. Hij aarzelt. „Voorlopig is er geen andere mogelijkheid", zegt Himmler on buigzaam. „Over het verdere transport naar Denemarken kunnen we later praten". Wanneer duizenden van de honger gestorven, of vermoord zijnspreekt het Bernadotte door het hoofd. Hij zegt: „Het samenbrengen der gevangenen in Neuengam me heeft slechts dan zin, wan neer U toestaat, dat zij met le vensmiddelen van het Zweedse Rode Kruis gevoed worden en wanneer vertegenwoordigers van het Internationale Rode Kruis het kamp voortdurend mogen bezoeken en de gevange nen bijstaan". Kaltenbrunner bijt zich op de lippen. Hij moet van dit nieuwe voorstel niets hebben. Himmler poetst opnieuw zijn bril schoon, ademt tegen het glas en denkt in gespannen na. Kaltenbrunner hoeft niet na te denken. Z ij n plan staat vast: De Joden, de ou de mensen en de niet voor arbeid in aanmerking komende gevange nen zullen „afgescheiden" worden. Of dit nu in Dachau, in Ravens- brück, in Buchenwald of waar dan ook gebeurt is hem onverschillig. Wat hem betreft mag het zelfs in Neuengamme gebeuren. Wanneer Himmler echter het voorstel van deze Zweed aanvaardt, dan blij ven de „levensonwaardige en ras- senvreemde elementen" in leven. Kaltenbrunner twijfelt er echter niet aan, of de minister zal het voorstel verwerpen. Hij is met stomheid geslagen, als Himmler ten slotte besluit: „Ik zal uw wens vervullen, Herr Graf. Hoe U overigens die levensmiddelen naar Neuengamme denkt te bren gen, is uw zaak". „Niet mijn zaak, excellentie", zegt Bernadotte. „Het is de zaak der menselijkheid. Ik dank U". Met een verwrongen gezicht verlaat Kaltenbrunner de kamer. Himmler heeft hem voor de lunch uitgenodigd, maar hij kan de ge dachte niet verdragen, met deze Zweed aan één tafel te moeten zit ten. Met deze man, die de mensen gelukkig wil maken en die hem zoeven een nederlaag heeft laten lijden. Eén ding is hem echter niet duidelijk, namelijk wat Himmler er zo plotseling toe bewogen heeft Bernadotte toe te geven. Schellen berg. de verbindingsofficier van Himmler zal het hem enige weken later verraden„Hij heeft een gro te achting voor Bernadotte". Himmler houdt woord. Hij ga randeert de Rode Kruïs-vertegen- woordigers van het neutrale bui tenland de toegang tot het concen tratiekamp Neugamme en de S.S - mannen wagen net niet onder de ogen der ongemakkelijke waarne mers hun slachtoffers te treiteren of, zoals men van plan was, uit te roeien. De Zweedse levensmidde len kunnen de gevangenen met moeite in leven houden, zó lang in ieder geval, tot zij eindelijk in april 1945 naar Zweden worden overgebracht. De menselijke grootheid van een onverschrokken man heeft duizenden, misschien zelfs tienduizenden voor een af schuwelijk einde behoed. Een ein de dat in deze laatste weken van de ondergang van het Derde Rijk voorbereid wordt. Voor miljoenen andere gevangenen in concentra tiekampen Himmler richt zich tot Bernadotte De gebeurtenissen in Duitsland volgen elkaar steeds sneller op. Graaf Folke Bernadotte is niet meer naar Zweden terug gevlogen. Hij voelt, dat hem een grote taak wacht. Zijn laatste suc cessen hebben zijn zelfvertrouwen en zijn optimisme gesterkt. En hem ervan overtuigd, dat geloof in de mensheid en wilskracht ber gen kunnen verzetten. Aan zijn vrouw schrijft hij, dat „ik liet ge voel heb op een voorpost te staan, welke ik onder geen enkele voor waarde mag verlaten. Men zal mij hier nodig hebben, dat voel ik, Ik zou haast willen zeggen: ik weet het". Zijn gevoel bedriegt hem niet. Op ae laatste verjaardag van Hit- Ier, die in zijn bunker op het einde wacht, duikt plotseling op het Zweedse consulaat in Lubeck Himmlers vertrouwensman en ver bindingsofficier Schellenberg op. Hij verzoekt onmiddellijk met Graaf Bernadotte te mogen spre ken. Bernadotte komt tegen de avond uit Hamburg terug en wil juist wat gaan rusten in de hem door het consulaat ter beschikking gestelde kamer, als hij een hoge S.S.-officier In de armen loopt. „Kan het niet een uurtje wach ten?" vraagt de volkomen uitge putte Bernadotte. „Geen minuut", antwoord Schel lenberg. „Ik verzoek U dringend onmiddellijk met mij mee te gaan naar Hohênlychen. Herr Himmler zou U zeer erkentelijk zijn wan neer U hem niet langer dan nodig wilt laten wachten". Deze op een na machtigste man van Duitsland Göring is in ongenade gevallen en wordt op 22 april uit al zijn functies ontzet verzoekt een buitenlander bij hem te komen! Hij die volgens zijn eigen uit spraak niet gewend is iemand iets te verzoeken, wendt zich tot de man. die nog maar enkele weken fgeleden hem gevraagd heeft, het even van zijn medemensen te chen in de Uckermark trillen de ruiten. Een dof dreunen klinkt in de verte. Soms komt het dichter bij, dan is het weer verder weg, soms zwijgt het urenlang, dan be gint het weer. Het front komt steeds naderbij. Het komt vooral ook snel naderbij. Wanneer Schel lenberg en Bernadotte naar bin nengaan, struikelen zij over ge- Bernadotte in Lake Success in ge sprek met de Israëlische afge vaardigde hij de VJV., majoor Abrey Eban Eakte koffers en kisten. Himmler omt de Zweed met uitgestrekte handen tegemoet en begroet hem met een. hartelijkheid, die Berna dotte onaangenaam aandoet, om dat hij voelt dat ze niet oprecht is. Deze man speelt één seconde voor twaalf een laatste vertwijfeld spel. Bernadotte leest het in het asgrauwe nerveuze gezicht van de minister, in zijn verslagen, achter dochtige blik. Het aanbod Ik dank U zeer, dat U zo snel aan mijn verzoek gevolg hebt gegeven", zegt Himmler en schenkt twee glazen rode wijn in. De handen van deze minister, die het commando heeft over een niet meer bestaand leger, beven. Mr. Ch. van Rooy, burgemeester van Eindhoven De burgemeester van Venlo, mr. Ch. J. M. A. van Rooy zal worden benoemd tot burgemeester van Eind hoven, als opvolger van mr. H. A. M. T. Kolfschoten, die onlangs tot bur gemeester van Den Haag is benoemd. Charles Joan Marie Adriaan van Rooy werd op 23 januari 1912 gebo ren te Rotterdam. Nadat hij in zijn middelbaar onderWijs ïad genoten studeerde hij rechten in Amsterdam en Utrecht. In 1938 pro moveerde hij aan de Amsterdamse universiteit op een proefschrift, dat een vergelijking maakte tussen de burgemeester in Nederland en in Ne- derlandsch-Indië. Het jaar daarna werd hij burgemeester van Honte- nisse, waar hij bleef tot 1945. Dit ambt bekleedde hij ver-volgens tot 1952 in Etten en Leur, waarna hij in Venlo kwam. Mr. van Rooy had zitting in vele openbare lichamen, zoals in de pro vinciale staten van Limburg, in de radioraad en in de televisieraad en vele andere. Veertigjarig jubileum van vooraanstaand hotelhouder. Een der leidende figuren van de Nederlandse hotellerie, de heer J. G. Meyer, thans directeur van hotel Wittebrug, herdenkt op 1 mei a.s. 't feit, dat hij veertig jaar geleden z\in intrede in het bekende hotel aan de Badhuisweg in Den Haag deed. Het was voor de bijna 25-jarige J. G. Meijer veertig jaar geleden de eer ste betrekking, toe hy aan de administratie van hotel Wittebrug werd verbonden. Het is bij die eerste „betrekking" gebleven, want in juni 1933 nam hij als directeur de leiding van hetzelfde hotel over. Op het ogenblik is hij vice-voorzit- ter van dé I.H.A. (International Hotel Association). Het volgende jaar kan men zijn benoeming tot pre sident van deze internationale hotel organisatie verwachten. Veel heeft hij ook gedaan voor de opleiding in de bedrijfstak. Hij is voorzitter van de Stichting Vakon derwijs Horeca bedrijven en voorzit ter van de Horecaf vakschool. Generaal Le Fèvre de Montigni plv. chef-staf Op 1 april is generaal-majoor G. J. le Fèvre de Montigny, tot dan toe sous-chef 1 van de generale staf. be noemd tot plaatsvervangend chef van de generale staf, bevelhebber der landstrijdkrachten, onder gelijktijdige benoeming tot luitenant-generaal. „Van mij", antwoordt Himmler. „Ik moet snel handelen, anders overstroomt de Bolsjewistische vloedgolf ons allen, Duitsland, Europa, ook uw land, Herr Graf'. „Wat zal de kanselier daarvan zeggen?" „Hij kan niets meer zeggen!" roept Himmler opgewonden uit. „Hij zit opgesloten ln zijn graf van steen en beton en is niet meer in staat nog enige invloed uit te oefenen op de ontwikkeling der dingen". „En U gelooft werkelijk, excel lentie, dat de Westelijken zonder de Russen met U een wapenstil stand zullen sluiten?" „Wanneer de Westelijken niet waanzinnig zijn, zullen ze een deel van onze Wenrmacht tegen de Russen laten verdervechtcn ten einde een overstroming van Duits land en Westeuropa te verhinde ren", roept Himmier opgewonden. „Ik ben wel geen politicus", zegt Bernadotte. „maar het lijkt mij toch werkelijk een illusie om aan te nemen, dat de Westelijken hun woord tegenover de Russen zullen breken en een voortzetting van de oorlog tegen hun geallieer den zullen dulden". „U wilt dus niet naar Eisenho wer gaan?" „Onder deze omstandigheden? Het spijt me zeer: Neen!" Bij kaarslicht in de schuilkelder De AFWIJZING van Himmlers voorstel ligt Bernadotte zwaar op het hart. „Mijn hart bloedt bij de gedachte dat nog talloze mensen moeten ster ven terwijl de strijd tegen das Reich als beslist is", zegt nij tegen de Zweedse consul. „Dit va ban- que spel van Himmler grenst aan verstandsverbijstering. Zou hij nog met een ander voorstel ko men dan ben ik bereid, dit over te brengen. Maar hij zal zich dan toch wel moeten haasten". Himmler haast zich Inderdaad. In da ochtend van de 23ste april verspreidt zich een onheilsbericht door alle pensions, hotels en ande re ruimten waarin zich in Lubeck soldaten bevinden, soldaten die het front niet meer konden of wilden bereiken: „Himmler is ln Lubeck!" Dat kan alleen maar betekenen, dat diens S.S.-horden, die zich tot dusver, merkwaardig genoeg, nog niet in Lubeck vertoonden, jacht zullen gaan maken op alle ge- uniformeerde en nlet-geunlfor- meerde mannen, en dat zij deser teurs zullen ophangen. Het bete kent alarm. Himmler brengt de dood. Miljoenen mensen heeft hij reeds In de dood gedreven, In de afgelopen twaalf Jaar. In concen tratiekampen, in vernietigings kampen, overal waar zijn arm hen bereiken kon. Halsoverkop verlaten honderden dienstplichti gen, die het einde van de oorlog in de oude Hansastad wilden af wachten, Lubeck en verspreiden zich over de omliggende dorpjes en stadjes. (Copyright ABC Press) Vervolg: Himmler doet weer een aanbod Voortdurend likt hij met zijn tong langs zijn bovenlip: een ner veuze beweging, die Bernadotte bij de vorige ontmoetingen niet heeft opgemerkt. Gehaast gaat Himmler verder: „Het einde is gekomen. De Flihrer vecht in Ber lijn. Zijn strijd is hopeloos. Ik wil proberen nog te redden wat te red den Is. Mag ik U uit naam van honderdduizenden soldaten en mil joenen burgers om hulp verzoe ken? Zou U bereid zijn, de weste lijke geallieerden een wapenstil standsaanbod over te brengen?" „Een aanbod... Van wie?" in formeerde Bernadotte.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 5