GRAAF FOLKE BERNADOTTE
Hoog boven alle lof
verheven
In dienst van de mensheid
Waar woorden
tc korr ichieren, spreekt Me
kualiteit dag in dag uit een steeds
overtuigender taal. Dat is de grote
kracht vin HUNTER American!
Daarom groeit de vriendenkring vin
HUNTER American iedere dag
en maakt hiar tot
Alléén
Hunter American is.
DONDERDAG 4 APRIL 1957 PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT
naar Zweden, neemt Hlmmler zijn
bril af maakt deze uitvoerig met
zjjn zakdoek schoon, zet haar weer
op en glimlacht:
„Onmogelijk, Hcrr Graf. We
hadden er goede redenen voor om
hen gevangen te zetten. De oorlog
is in een kritieke fase gekomen,
ook in Denemarken en Noorwe
gen".
„Ik kan niet toelaten, dat onze
troepen in deze landen door vijan
delijke elementen worden be
dreigd".
„van Zweden uit?", vraagt Ber-
nadotte ironisch. „Hoe stelt U zich
dat eigeniyk voor?" Hlmmler
buigt zich over Bernadotte heen:
„U gelooft toch niet in ernst, Herr
Graf dat de Zweedse regering de
vrijgelatenen zal verhinderen ille
gaal over de grenr naar Noorwe
gen en Denemarken te gaan?"
„Zweden is neutraal en onder
houdt betrekkingen met het Duit
se Rijk", zegt Bernadotte.
Himmler lacht: „Neutraal! Ja.
zo neutraal dat het bijvoorbeeld de-
heer Wollweber naar Rusland
zendt! Betekent deze naam iets
voor U? Neen? Nu. hij heeft tal
loze schepen, die voor Duitsland
voeren, ook Zweedse schepen in de
lucht laten vliegen en zijn bende
gaat rustig daarmee door".
„Het gaat ifiet om Wollweber.
het gaat om weerloze mannen,
vrouwen en kinderen!" roep Ber
nadotte uit'. .Hoort U dat excellen
tie: om kinderen! Vrouwen en kin
deren saboteren en spioneren
niet!"
„Kom, kom", zegt Himmler. „We
hebben in Rusland wel andere er
varingen opgedaan. Daar leerden
we partisanenvrouwen kennen,
die handgranaten wierpen en mij
nenvelden legden. En de kinderen
spioneerden er".
„Dat geloof ik wel. zegt Berna
dotte, maar de Scandinavische vol
keren zijn Immers geen Slavische
volkeren".
„Maar zij houden van hun land.
en zij hebben in het verleden vaak
genoeg getoond dat zij voor de
vrijheid bereid zjjn alle offers te
brengen", zegt Himmler.
„Een vleiend compliment, excel
lentie", glimlacht Bernadotte.
„En een waar compliment Herr
Graf".
Dit eerste gesprek loopt op niets
uit. Hij zal er over nadenken, be
sluit de Reichsführer van de SS.
Nog driemaal moet Bernadotte
hem bezoeken. De laatste keer is
Kaltenbrunner bij het gesprek agn-
Advertentie)
wezig. Hlmmler heeft hem uit Ber
lijn, waar reeds tankversperringen
worden gebouwd, naar zijn hoofd
kwartier laten komen. Het ls op de
24e februari van het Jaar 1945. Het
Duitse Oostfront ls teruggetrok
ken op Brandenburg en Pomraeren
en in West-Du its land moeten de
Duitse troepen voortdurend terug
wijken voor de enorme druk der
Engelsen, Amerikanen en Fran
sen. Duitse steden en fabrieken lig
gen in puin en as. Het einde van o©
oorlog begint zich af te tekenen.
Tot zijn verrassing treft Bernadot
te de Reichsführer in een toegeef
lijke stemming aan.
„Wat zou je er van zeggen Kal
tenbrunner". zegt hij tot de Oos
tenrijker, „wanneer we de Noren
en Denen naar Neuengamme zou
den overbrengen
„Wanneer ze daar blijven... Geen
gek Idee", moet Kaltenbrunner toe
geven.
„Zij worden later naar Denemar
ken overgebracht" zegt Hlmmler.
„Uitgesloten!" verzet de ander
zich. „We hebben geen transport
middelen om zoveel mensen te ver
voeren: 30.000 gevangenen In een
ons vijandig land vormen een
voortdurend gevaar!"
Bernadotte, die tot dusver zwij
gend luisterde, mengt zich In het
gesprek: „Dat gevaar zou U kan
nen vermijden, wanneer U de ge
vangenen naar Zweden liet bren
gen. De scheepsrulinte stelt mijn
land ter beschikking".
Hi) voelt zijn hart In zijn keel
kloppen. Dit Is het beslissende mo
ment, weet hg. Van deze paar mi
nuten hangt het leven van 30.000
mensen af,
„Laten we ze eerst maar naar
Neuengamme overbrengen", be
sluit Hlmmler.
(Copyright ABC Press).
Vervolg
Duizenden werden
gered
Een kruisvaarder voor hei goede (6)
V en witte deken legt zich
langzaam over Zwedens
hoofdstad'op de laatste dag van
het jaar 1944. Het jaar zal over
een paar uur zijn voltooid en
Estelle legt de laatste hand aan
de voorbereidingen voor een
klein feestje van intieme vrien
den. Bernadotte had willen bre
ken met deze traditie. Hij stelde
Estelle voor, geen gasten uit te
nodigen.
„De tijden zijn te ernstig", was
zijn mening.
„Dat is waar", geeft Estelle
toe, „maar jij hebt ontspanning
nodig, wat afleiding. In de af
gelopen vier jaar ben je vrijwel
voortdurend op reis geweest, je
hebt steeds tot in de nacht ge
werkt, je hebt je aldoor aan mij
en aan je vrienden moeten ont
trekken. Af en toe een partij
schaak met Erikson, dat was
alles. Nee, je moet eens vrolijke
mensen om je heen hebben.
Daarom, om, jou, heb ik dit
partijtje in elkaar gezet".
Teder streelt Bernadotte haar
hand: „Ik weet, dat je het goed
meent. Goed, iaat de gasten dan
maar komen
Maar het wordt geen vrolijk, on
bezorgd nieuwjaarsfeestje, niet zo,
als de gravin het zich had voorge
steld. Erikson, zojuist terug uit
Duitsland, bericht, dat dertigdui
zend Noren en Denen, politieke ge
vangenen van de Gestapo, samen
met talloze joden, onder de onmen
selijkste omstandigheden door de
S.S. in enkele concentratiekampen
zijn samengeperst: „Hun lijden is
onvoorstelbaar, dagelijks gaan ge
vangenen ten gronde aan de steeds
minder wordende verzorging en
het zware werk en men zegt, dat
oude mensen en zieken en in de
eerste plaats de joden gedood zul
len worden".
Estelle werpt Erikson een waar
schuwende blik toe. Ze zou haar
man juist deze avond zo graag
nieuw verdriet besparen. Maar
Erikson ziet het niet. Haast ruw
zet Bernadotte zrjn glas neer. Zijn
gezicht wordt doodsbleek, zijn
stem beeft, als hij zijn vriend
vraagt: „Is dit alles waar? Is het
werkelijk waar?"
.Waarom zou het niet waar
zijn?" merkt scherp de vrouw van
een advocaat op „meneer Erikson
onderhoudt toch immers de beste
betrekkingen met zijn Duitse
vrienden".
Erikson wil haar antwoorden,
onderdrukt echter de opmerking,
die hem op de tong ligt en die be
slist niet beleefd geklonken zou
hebben. „Helaas", bevestigt hij.
„Ik heb het uit de meest betrouw
bare bron vernomen".
„En ik zit hier en vier feest",
mompelt Bernadotte. „Ik drink
punch, en eet en... ...neem mg niet
kwalijk". Hg beheerst zich. „Ik
stond op het punt onbeleefd te
worden tegenover mijn gasten!
Maar jullie moeten begrijpen, dat
ik zoiets niet rustig en gelaten kan
aanhoren. Dertigduizend mensen!
Wg moeten iets doen!"
„Natuurlijk", vallen zijn vrien
den hem bij, „je mag niets onbe
proefd laten om die beulen hun
slachtoffers afhandig te maken".
„Ik zal een poging wagen", be
sluit Bernadotte. De nieuwjaars-
klokken galmen door de winter
nacht. Erikson gaat aan de vleugel
zitten en speelt een tango, maar
Bernadottes stemming is bedorven.
Estelle gaat dansen met een der
gasten. Folke heeft zich veront
schuldigd: „Vergeef me. Estelle,
vandaag niet. Alsjeblieft vandaag
niet
Slachtoffers van
Himmler
Op 15 januari zet een vliegtuig
de «delen neer op het vlieg
veld Berlijn - Tempelhof. Het
grote rode kruis is 'n heldere noot
op het uitgestrekte verlaten veld
met zijn afweergeschut, opgesteld
langs de randen dat wacht op de
's nachts aanvliegende „Mosqui
to's" en de overdag regelmatig te
rugkerende Amerikaanse bommen
werpers. Het is geschut, dat on
machtig de loop op de hemel ge
richt heeft..... Een officier in een
licht uniform spoedt zich over het
beton. Een uniformpet staat wat
scheef op zijn hoofd, een rode kruis
kokarde siert de pet. In de hand
draagt hij een simpel lederen kof
fertje. Twee heren komen hem te
gemoet en reiken hem de hand:
mensen van de Zweedse ambassa
de, die hem naar z|jn auto brengen.
Bernadotte -poogde in 19J/5 dui
zenden Denen en Noren uit de
klauwen van Himmler te redden.
Militairen krijgen per 15 mei
verkeersvoorlichtin g.
Met Ingang van 10 mei zullen voortaan
alle militairen van de koninklijke land
macht, wat de dienstplichtigen betreft,
gedurende de laatste vier maanden van
hun eerste militaire oefening systema
tisch verkeersvoorüchting ontvangen, ge
baseerd op de „schriftelijke verkeerscur
sus voor alle weggebruikers" van het
verbond van veilig verkeer. De 12 lessen,
waaruit deze cursus bestaat, zijn zodanig
samengevat, dat de hoofdzaken van de
erin behandelde stof in 6 lesuren-monde
ling met de militairen kan worden door
genomen.
Met de uitvoering van de voorlichting
zijn 160 gegradueerden van de koninklij
ke marechaussee belast.
Eerste wereldcongres voor
weduwen en weduwnaars.
Op 13, 14 en 15 september 1957 zal
te Nijmegen, met als centrum het ho-
„Groot Berg en Dal" het eerste
wereldcongres voor weduwen en we
duwnaars gehouden worden. Het ini
tiatief tot dit congres is genomen
door de heer G. Greijn te Greven-
bicht, de organisator van de wereld-
■■njgezellencongressen.
Het congres heeft ten doel de we
duwen en weduwnaars meer van
elkanders problemen op de hoogte te
brengen en zo mogelijk een oplossing
voor deze problemen te vinden.
Coördinatie amateurtoneel
België-Nederland.
Tijdens overleg tussen Belgische
en Nederlandse amateurtoneel-orga-
nisaties te Mechelen is besloten een
coördinerend lichaam in het leven te
roepen, het „Comité amateurtoneel
Nederlands taalgebied België-Neder
land", teneinde een nauwe samen
werking te verkrijgen tussen het
amateurtoneel in Nederland en Bel
gië. Het secretariaat van dit comité
is gevestigd te Mechelen (België),
H. Speecqvest 7.
Tevens werden bezien uitwisse
lingen van toneelvoorstellingen en in
hoeverre de samenwerking mogelijk
is tussen de toneelbibliotheken in
Nederland en België.
In de werkcommissie van het co
mité amateurtoneel Nederlands
taalgebied België-Nederland hebben
zitting de heren Frits Bloemkolk
(Amsterdam), Armand Coenen (Ant
werpen), Carlos van Lanckeren
(Gent). W. A. Muyldermans (Meche
len) en mr. H. J. Zeevalking
(Utrecht).
„Het heeft twee weken geduurd
voor we de vergunning voor uw be.
zoek kregen", zegt een van de he
ren. „Von Ribbentrop wilde haar
niet geven. Wg hebben ons toen tot
de minister van binnenlandse za
ken gewend. Himmler is nog steeds
minister, ofschoon de rijkskanse
lier hem het operbevei over een le
gergroep heeft gegeven".
„Merkwaardig", zegt Bernadot
te, „de chef van de concentratie
kampen is toegankeigker dan de
diplomaat. Ik beschouw Hlmmler s
toestemming als een gunstig voor
teken".
„U zult een harde noot te kraken
krijgen", voorspelt de ambassa
desecretaris, „Himmler ls een beul,
maar Kaltenbrunner is een beest".
„Hoezo Kaltenbrunner?", infor
meert Bernadotte. „Wat heb ik
met Kaltenbrunner te maken?"
„Helaas zeer veel", zegt de ande
re heer. „Hg is chef van de Veilig
heidsdienst en wordt gevreesd om
zrjn wreedheid. Wie hem niet kent,
vermoedt niet, dat achter zgn Oos-
tenrqkse charme de list van een
tgger verborgen is".
„U maakt me bang", glimlacht
Bernadotte, maar hg voelt zich on
zeker bg de gedachte met Kalten
brunner te moeten onderhandelen.
Deze ontvangt hem zeer hoffe
lijk, gedraagt zich als een war»
gentleman, probeert in zgn zange
rig accent de Zweed duideüjk te
maken, dat er totaal geen aanlei
ding bestaat zich bezorgd te ma
ken over het lot van de dertigdui
zend Noren en Denen; Daar achter
dat voorhoofd is maar één gedach
te: Hg mag niet bg Himmler ko
men! Onder geen enkele omstan
digheid!
Ik moet dat verhinderen! Ik
moet hem hier schaakmat zetten.
Deze man, die de mensen gelukkig
wil maken, deze filantroop, deze
idealist ls uit zacht hout gesneden
ik speel het wel klaar met hem.
Na enkele minuten moet Kalten
brunner echter reeds erkennen,
dat hg zich grondig vergist heeft.'
De Zweed is taai als leer, hard als
staal en onbuigzaam als een man,
die precies weet wat hjj wil. „Ik
wens met de Reichsführer zelf te
spreken", eist hjj.
„Maar bedenkt U toch meneer
Bernadotte, hü Is op zjjn hoofd
kwartier aan het front. Wg zjjn
immers in een zware strijd tegen
de sovjets gewikkeld....."
„Dan g£ ik naar zijn hoofdkwar
tier", houdt de graaf vol.
„Aan het front is het gevaarlijk",
meent Kaltenbrunner. Dit was net
het laatste wat h|j had moeten zeg
gen.
„Niet gevaarlgker dan ln de con
centratiekampen", zegt Bernadot
te scherp. „De mannen aan het
front kunnen zich tenslotte nog
tegen de dood verweren!"
„Dit gaat te ver!", vliegt de SS-
leider op. „Geen gevangene in een
concentratiekamp wordt een haar
gekrenkt. Iedereen, die wordt ont
slagen bevestigt vrg'willig, dat hg
goed werd behandeld".
Hei eerste gesprek
Laten we het daar alsjeblieft
niet over hebben", zegt de
Zweed. Met moeite be
dwingt hg zgn woede. Zgn landge
noten hadden gelgk: deze Oosten
rijker is een moordenaar en boven
dien een cynicus. Een koudbloedi
ge ijskoude cynische moordenaar.
De volgende dag zoekt hg Heinrich
Himmler op. Als hg hem zgn wens
duidelijk maakt: overbrenging van
de Noorse en Deense gevangenen
