Het korte verhaal heeft veel
aan populariteit gewonnen
De vertolking der passiewerken
De Porceleyne Fles experimenteert
FLITSEN uit de wereld
van het WITTE DOEK
D°
Albert Termole 70 jaar
ZATERDAG 23 MAART 1957
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
NATUURLIJKER LECTUURDAN DE ROMAN
Prachtige vertellingen van
Ljeskof en Stevenson
We hebben nooit kunnen begrijpen waarom het korte verhaal In
ons land zo lang impopulair is geweest. Want het is toch wel
het prettigste, een prozawerk in één zitting uit te kunnen lezen. Dat
kan men met een roman zelden, tenzij men ogen en nachtrust opoffert,
iets wat zelfs jonge mensen zich nooit zouden moeten permitteren.
Toegegeven er kan een bekoring van uitgaan, zich avond aan avond
met hetzelfde boek te vermeien tot men het tenslotte met een spijtig
,,'t is uit" wegzet. Doch komt dit een juist, gelijkmatig opnemen van
het boek ten goede Niet iedereen kan zich de weelde veroorloven, in
afzondering in een leesvertrek te lezen, de enige juiste manier van
aandachtig lezen, overigens.
Men dient de eenheid van opneming
in dergelijke gevallen dus te verbrok
kelen over verscheidene zittingen
hetgeen, nogmaals, een juiste oor
deelsvorming zelden ten goede komt.
Met het korte verhaal is het anders
fjesïeld, en eigenlijk is dit een natuur-
ijker en ook traditioneler lectuur dan
de lange roman.
Immers, van oudsher vertelde men
verhalen (of series van min of meer
afgeronde, vaak samenhangende ver
halen, als de Homerische werken of
de Duizend en één nacht) telkens ln
één zitting of toehoring. De Canter
bury Tales, de Decamerone, zelfs de
Don Quichotte, zijn nog steeds zulke
samengestelde verhalensnoeren. Het
eigenlijke genre roman (de Griekse
zgn. „romans" zijn evenmin romans
in de huidige betekenis) is laat ont
staan en staat thans naar 't zich laat
aanzien op zijn laatste benen, althans
Letterkundige kroniek
door HANS WARREN
ln zfln meest gebruikelijke vorm, ter
wijl de novelle nog steeds boeit, ja,
herleefd iy kt.
De novelle past dan ook beter in
het huidige leven dan de langademige
roman. Het wordt mogelijk en hope
lijk weer wel eens anders, maar op
het ogenblik Is het zo.
Definiëren wat een novelle nu ei
genlijk ls, blijkt haast ondoen
lijk. Het genre is zeer geva
rieerd. Sommige novellen lijken op
een uiterst gecondenseerde roman,
andere op een verhaal of sprookje,
weer andere lijken eerder abrupt af
brekende uitvoerige fragmenten van
een groter geheel. De lengte zegt wat,
het onderwerp zegt wat (vele van de
zuiverste novellen hebben de lotge
vallen van een voorwerp waaromheen
mensen en verwikkelingen zich bewe
gen tot onderwerp) maar bepalen
toch niet alles. Daarom gaat men
vaak slechts op de lengte af, en noemt
afgerond proza dat de ongeveer hon
derdvijftig bladzijden normale druk
niet overschrijdt, novelle, kort ver
haal, vertelling, al naar de inhoud en
de vorm. Vaak is het echter onmoge
lijk te zeggen wat novelle of korte ro
man genoemd moet worden.
„De Lady Macbeth uit Mtsensk"
van Ljeskof haalt lang geen hon
derd pagina's, maar beeldt in die
beperkte omvang met scherpge-
trokken lijnen een wereld uit, even
indrukwekkend en onvergetelijk
als een grootse roman dat vermag.
Katharina Ljwowna, de hoofdper
soon, blijft in uw herinnering le
ven als een grote, tragische figuur.
Deze novelle van de grote Russi
sche schrijver is in zijn genre ab
soluut volmaakt. Er is geen mo
ment van verslapping, alles is even
Op 30 maart hoopt de Voorburg-
se beeldhouwer Albert Polydor Ter-
mote zijn zeventigste verjaardag te
vieren.
Termote werd 1887 in Lichtervel-
de (West-Vlaanderen) geboren. Hij
ontving zijn opleiding aan de acade
mie voor schone kunsten te Gent en
aan de rijksacademie voor beelden
de kunsten te Amsterdam.
Hij liet zich na vestiging in Ne
derland naturaliseren.
Tot zijn voornaamste werken be
horen: een buste in marmer van
prof. Bolland, twee werken voor het
museum Kröller-Müller, een bron
zen beeld voor het radiomonument
te Eindhoven, een buste van ir.
Damme voor het postmuseum te
Den Haag, en een bronzen „Don
Quichotte" en „Jongensportret" voor
het Haags Gemeentemuseum.
klaar en rechtlhnig. Er zyn passa
ges van paradyseiyke lieflijkheid
(de nacht onder de appelbomen)
en later, als contrast, van de diep
ste ellende (tydens de tocht der
verbannenen naar Siberië). De ka
rakters zijn vast getekend en vol
gehouden en het drama ontwikkelt
zich onvermijdelijk naar het gru
welijke einde.
Katarina is de jonge, aantrekkelijke
vrouw van een oude, welgestelde
koopman. Ze blijft, evenals haar voor
gangster, de eerste vrouw van deze
koopman, kinderloos, en leidt een le
ven van eenzaamheid en eindeloze
verveling. Tijdens een langdurige af
wezigheid van haar echtgenoot, komt
de verleiding tot haar in de vorm van
een knecht des huizes, de mooie Ser
gej, een echte Don Juan. Op subtiele
wijze laat Ljeskof de lezer voelen dat
deze jongeman ln wezen niets voor
zjjn meesteres voelt dan wat harts
tocht. Doch Katarina ontwaakt er
Sergej blijkt haar enige liefde. Om
hem aanzich te binden, deinst ze ner
gens voor terug, zelfs niet voor een
misdaad. „Hoedt U voor de eerste
stap" zegt een Russisch spreekwoord
als motto gebruikt voor dit boek.
Haar schoonvader komt achter de
verhouding: hij sterft onopvallend na
het nuttigen van paddestoelen. Haar
man komt thuis en betrapt hen: hij
verdwijnt spoorloos, en niemand ver
moedt een moord. Een neefje daagt
op als mede-erfgenaamhet wordt ge
smoord. Maar aan lekken de misda
den, waaraan Sergej medeplichtig is,
uit, en de gelieven worden naar Sibe
rië verbannen. Zelfs het zoontje dat
ondertussen geboren is staat Katari
na zonder traan af: alles draait om
Sergej. Dapper draagt zij haar lot, en
ze wil zich niet bekennen dat de slap
pe Sergej nooit van haar heeft gehou
den. Tot hij haar zó gruwelijk verne
dert waar anderen bjizijn, dat het le
ven afgedaan heeft voor haar. Zij
springt in de Wolga, haar medemin
nares meesleurend.
Van totaal andere aard is „De fles
van Satan" van de knappe En
gelse verteller R. L. Steveson.
Het verhaal van Ljeskof heeft in den
beginne een llcht-oosterse inslag, de
ingenieuze sprookjesachtige vertel
ling van Steveson is geheel op een
Oosters motief gebouwd. Het is de
geschiedenis van een fles met tover
kracht, een fles met een geest er in.
De bezitter van deze fles krijgt elke
wens die hg uitspreekt vervuld, doch,
komt hij onverwacht te sterven ter
wijl de fles nog zijn eigendom is, dan
vervalt zijn ziel aan de duivel. Iedere
bezitter dient dus de fles op een be
paald moment te verkopen, en dat
moet altijd tegen een lagere prijs dan
de koopprijs zijn, anders keert de fles
bij de eigenaar terug. Het verhaal be
gint als een man van Hawaii, Keawe,
de bijzondere fles van een Amerikaan
koopt. Hy is dan al niet erg duur
meer. Keawe wenst zich een fraai
huis en welstand, en doet de fles dan
vlug aan een vriend van de hand. Op
een kwade dag ontdekt hg dat hg me
laats is, juist als hg het meisje van
zijn hart gevonden heeft. Hg heeft
maar één gedachte: de fles terug te
kopen en wensen, van de ziekte be
vrijd te worden.
Het is een lange, merkwaardige
speurtocht, en als hy tenslotte de fles
terugvindt, biykt de pry» zo laag ge
worden, dat Keawe hem niet meer zal
kunnen verkopen. Hy dient dus me
laats te biyven en van zgn geliefde af
te zien, dan wel zyn «iel prys te ge
ven. Hy doet het laatste, doch hier
mee begint het eigeniyke verhaal pas.
De bevredigende uitwerking van deze
werkeiyk knap gevonden vertelling
verklappen we echter niet. Het is een
verhaal van liefde en vindingrykheid,
en de duivel komt tenslotte ook nog
aan zyn trek.
N. S. Ljeskof: De Lady Macbeth uit
Mtsensk; vert. Aleida G. Schot. J. M.
Meulenhoff, Amsterdam.
R. L. Steveson: De fles van Satan
(The Bottle Imp), vert. Jan Spierdgk
Wereldbibliotheek, Amsterdam).
CORRIE BIJSTER
religieus denken
r~
Het West-
duitse pu
bliek
vertegenwoor-
digd door
160.000 bio
scoopbezoe
kers heeft
uitgemaakt,
dat de Itali
aanse Gina
Lollobrigida en
de Fransman
Jean Marais de
buitenlandse
favorieten zyn.
Van de Duit
sers kxcamen
Maria Schell
en Horst Buch-
holz aan de
top. Zij komen
in aanmerking
voor de Bambi-
prijs. In
Hollywood
heeft de buiten
landse persver
eniging de
„Golden Glo-
bé"-prijzen
voor de beste
prestaties in
binnen- en
buitenland toe
gekend.
Aan de hand van
een internationaal refe
rendum via kranten en
tijdschriften werd vast
gesteld, dat James
Dean (overleden bij
een auto-ongeluk) en
Kim Novak, de popu
lairste figuren van het
witte doek zijn.
EENDE CONFLICT
Negen Deense bio
scoopexploitanten heb
ben een eind gemaakt
aan het conflict met
de Amerikaanse film
industrie. dat 22 maan
den heeft geduurd. Al
deze tijd zijn geen pro-
dukten uit Hollywood
Denemarken ver
toond en de Deense
filmliefhebbers moes
ten hun heil in Zweden
zoeken om deze werken
kunnen zien. De
strijd ging om de bij
de verhuur berekende
percentages van de re
cette. Verondersteld
wordt dat de andere
bioscopen 't voorbeeld
van het negental wel
spoedig zullen volgen.
OBERAMMERGAU
De gemeenteraad van
Oberammergau heeft
een aanbod van een
(niet bij name ge
noemde) Amerikaanse
filmmaatschappij tot
het verfilmen der Pas
siespelen van de hand
gewezen. Weliswaar
zou aanvaarding de
gemeente ettlyke mil
joenen marken héb
ben opgeleverd, ter
wijl allerlei nuttige
werken op uitvoering
wachten, maar men
meent, dat de driehon
derd jaar oude tradi
tie ongerept gehand
haafd moet worden. De
Passiespelen worden
slechts eens in de tien
jaar opgevoerd.
„MüNCHHAUSEN'
In de oorlogsjaren
heeft de Ufa het ver
haal van ,JUiinchhau-
sen" in kleuren ver-
DAG MARTINE
President Coty van
Frankrijk heeft dezer
dagen in het Elysee te
Parys een diner gege
ven waarbij véle be
kenden van toneel en
film zijn gasten waren.
Hier begroet de presi
dent de filmactrice
filmd met Hans Al-
bers in de hoofdrol.
Deze film blijkt nog
altijd te bestaan, want
in Amerika heeft Sid
ney Kaufmans Skeltis
Films de rechten ervan
opgekocht voor het
luttele bedrag van
17.500 dollar. Het werk
is nagesynchroniseerd
in het Engels.
HOPE-FERNANDEL
Samen met de Holly-
wood-komiek Bob Ho
pe zal de Franse acteur
Fernandel de hoofdrol
spelen in Trouble in
Paris". De opnamen
zullen in Parijs worden
gemaakt.
Ykorle gesprekke* mei
enige uHvoerenden
(Van een onzer redacteuren)
Dr. Albert Schweitzer heeft het
muzikaal genie Bach eena de der
tiende apostel genoemd. En hy
schijnt gelijk te hebben. Waar het
menselijk woord in onze tyd tekort
schiet om ons er toe te brengen
het mysterie van het Christendom
te ondergaan, bewerken Bachs pas
sionen schijnbaar vanzelfsprekend,
dat de lamp brandende wordt ge
houden.
Duizenden en nog eens duizenden,
ook buitenkerkelijken, zoeken jaar
op jaar in de passietijd confronta
tie met Jezus' lijdensgeschiedenis
middels de ontroerende muziek van
Bach.
Een aantal prominente Neder
landse solisten en dirigent Anthon
van der Horst hebben we de vraag
voorgelegd, welke emoties deze
passiemuziek hy hen toch telkens
weer weet te wekken.
Dr. Anthon van der Horst, die o.m. al
meer dan een kwart eeuw het koor
van de Nederlandse Bachverenlging
dirigeert en daarmee de beroemde
uitvoeringen van de Mattheus Passie
ln de kerk van Naarden verzorgt,
vertelde ons al meer dan honderdder
tig keer dit werk gebracht te hebben.
„Elke keer als de repetities weer be
ginnen, wordt Ik er opnieuw door ge
grepen. Bg de eerste klanken al. Ze
inspireren me de medewerkers weer
te bezielen en de uitvoering weer met
evenveel enthousiasme en zorg voor
te bereiden alsof het de eerste keer is.
De muzikale en religieuze kant van
het werk zgn voor mg met elkaar
vergroeid, onscheidbaar geworden".
De alt Annie Hermes verklaarde
ons. altyd opnieuw getroffen te
worden door het wonder van het
werk zelf. In de beste ogenblikken
„U begrijpt dat er verschil is tus-
Rumoer rond een
Russische roman
De Russische schrijver Doedintsew,
wiens roman „Het dagelijks brood
is niet voldoende" over de gehele
wereld nogal wat stof heeft doen
opwaaien, heeft op een conferentie
van schrijvers te Moskou de drijfve
ren verteld, die hem tot het schrij
ven van deze roman hadden aange-
.zet, aldus het Sowjet-letterkundig
blad Literatoernaja Gazeta. Zijn
verklaringen hebben volgens het
blad onder zijn gehoor een storm
van protest ten gevolge gehad.
„Toen ik in de oorlog ln een loop
graaf lag en de Duitse Messer-
schmitts onze toestellen zag neerha
len, ben ik tot in mijn diepste wezen
geschokt. Immers, ik had altijd ho
ren vertellen, dat onze vliegtuigen
beter en verder vlogen dan alle an
dere", aldus Doedintsew, die ver
volgde: „Ik heb niets willen zwart
maken, maar ik wil niet, dat wat
ik heb gezien nog eens gebeurt.
Daartoe heb ik het recht. Schrijvers
moeten evenals jonge zwemmers be
wegingsvrijheid hebben. Maar ik
voel me steeds als een kind aan een
leiband".
Spelers van „We are
iommorrow" in ons land
Een groep van 30 Schotten, stu
denten en academici van Edinburgh
en Glasgow is gisteravond op Schip
hol gearriveerd voor een tournee
van twee weken in Nederland. Ze
zijn de spelers van het ideologische
toneelstuk van morele herbewape
ning, getiteld „We are tomorrow",
dat tezamen met het toneelstuk „De
baas" in Leiden en Delft zal worden
vertoond op uitnodiging van de bur
gemeesters van die steden en recto-
res magnifïci van Leiden en Eindho
ven.
sen de ene uitvoering en de anderen"
bekruipt me een ontroering, die al
le muren weg doet vallen. En in die
beste ogenblikken voel ik dan ook
zeer bewust, hoe wy als mens slechts
dienstbaar hebben te zyn tegenover
God. Dat is het wonder van dit werk,
dat ik altyd weer onderga".
8opraan Corrie Bijster, is het met
Annie Hermes eens. dat ultermata
belangrijk voor de uitvoerende solis
ten is, welke dirigent het passiewerk
leidt. Maar nog nooit ls het haar ge
beurd, dat ze cr tegen op zag 's avonds
weer ergens Bachs meesterwerk te
moeten vertolken. ..Met louter zingen
beleef je de grootheid van het pas
siewerk niet. Er moet een religieus
denken en voelen achter staan. Als je
niet gelooft, voel Je geen ziel. en de
Save van de stem moet bespeeld wor-
en vanuit de ziel. Als mens ryp Je.
maar toch heb ik nog altyd het gevoel
dat Bach zó groot is. dat mgn talent
te kort schiet om die grootheid te
omvatten".
e bas David Hollestelle, die al
meer dan 150 keer de passionen
heeft gezongen, herinnerde er ln
ons gesprek aan. noc hy juist kortge
leden in Amsterdam aan de Johannes
Passie had meegewerkt. Het was voor
hem weer een belevenis van het eer
ste plan geweest, niet alleen door de
muzikale schoonheid, die in volle om
vang tot hem was doorgedrongen,
maar ook door de religieuze betekenis
ervan. ..Persoonlijk word ik altyd
het meest getroffen, door het wonder
dat men in zo grote getale komt
luisteren naar deze werken van
Bach".
Laurens Bogtman. de senior onder
de paaslonen-solisten van dit ogen
blik hy zong al zeker zevenhonderd
keer de Christus-party heeft zich
wel eens afgevraagd, of hy het zou
kunnen opbrengen nogmaals de par
ty te zingen.
„Maar zodra ik er dan weer aan
begon, was ik weer onmlddellhk aan
het werk overgeleverd", vertelde hij
ons. HIJ zag dit als het geheim van
het meesterwerk. „Altyd is er weer de
behoefte, je krachten eraan te meten.
Dat zyn niet alleen de muzikale en
vocaaltechnische krachten. Er is altyd
ook weer de grote verantwoording
om de woorden in de mond te nemen,
die Christus-figuur zegt. Ik probeer
miin stem heel sereen te houden, in
leder geval niet emotioneel",
Vtfu delfts uw
waar vnoderw aardewerk
(Van onze redacteur beeldende kunsten)
Ruim drie eeuwen bestaat thans de aarde
werkfabriek „De Porceleyne Fles" te
Delft. Zij heeft in de loop van die jaren
van allerlei vervaardigd: gebruiks- en sier-
aardewerk het beroemde Delfts Blauw
maar ook sinds enkele decennia vuurvaste
steen, aardewerk voor architectonische doel
einden, plateel met andere dan de traditionele
decoraties. Er is veel gezocht vaak met een
goed resultaat, hetzij economisch, hetzij artis
tiek, hetzij beide. Nu zoekt men in een nieuwe
richting. De Porceleyne Fles heeft zich in het
artistieke experiment gestort. Daarvoor is een
speciale afdeling geschapen, waaraan een vijf
tal kunstenaars is verbonden.
Ruim een jaar draait die nu. Degenen, die er
aan verbonden zijn, hebben een grote vrijheid
van handelen. Er is maar één opdracht ver
strekt: werk te maken dat niveau heeft. Is dat
gelukt
Om te beginnen: de vijf, die samen deze ex
perimentele afdeling bevolken, werken niet af
zonderlijk. Er is een strikt teamverband, De
algehele leiding heeft dr. Theo Dobbelman,
beeldhouwer en ceramist en sinds een klein
jaar lector aan de Rijksacademie voor beel
dende kunsten te Amsterdam. Ontwerper in
engere zin is Iep Valkema, die „in het glas"
reeds als zodanig zijn sporen in Leerdam ver
diend heeft en nu ook op de ceramiek is over
gestapt. Dan zijn er twee meisjes, die in Am
sterdam ceramiek hebben gestudeerd aan het
Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs, bij
Theo Dobbelman en nadien in ceramische be
drijven hebben gewerkt. Tenslotte wordt het
team gecompleteerd door mevrouw dr. Van
Deventer, de scheikundige die alles van gla
zuren afweet.
Uit het samenspel van deze vijf mensen
Is het experimentele werk van De Porceley
ne Fles geboren. Nu zijn de taken onderling
niet altijd even scherp af te grenzen. Want
vele ideeën ontstonden in vrije gesprekken
tussen de leden van het team, vele stukken
uit de vriendschappelijke samenwerking van
twee of drie leden. Er is een sterke waar
dering voor eikaars kennen en kunnen.
Daardoor kan er vruchtbaar worden ge
werkt.
Het is niet de bedoeling, dat uit de proeve
van deze vijf mensen een nieuwe serie-
produktie van modern sieraardewerk
groeit. Integendeel: seriewerk maakt de Por
celeyne Fles genoeg. De directie acht zich aan
de standing en de traditie van het bedrijf ver
plicht, deze nieuwe afdeling uitsluitend unica
te laten produceren. Zij vormt dan ook in ze-
kere zin een bedrijfje in het bedrijf.
Weer rijst de vraag: is het experiment ge
slaagd? De heer J. C. Ebbinge Wubben. de di
recteur van het Museum Boymans te Rotter
dam, bezocht enige tijd geleden op uitnodiging
van de directie de nieuwe experimentele af
deling van de Porceleyne Fles. Hij was zo ver
rukt. over wat hij daar zag. dat hij onmiddel
lijk aanbood, een tentoonstelling te organise
ren van een keus uit de produktie van het eer
ste jaar. Dat aanbod is dankbaar aanvaard,
ook al. omdat men er het gevoel door kreeg, op
de goede weg te zijn. In dit opzicht kan men
dus van een succes spreken. Ook in een ander
opzicht trouwens: verscheidene stukken heb
ben reeds hun weg gevonden naar musea en
particuliere verzamelingen en moesten voor
deze gelegenheid worden geleend.
Overziet men nu het geheel, zoals dat in
Boymans is bijeengebracht, dan moet inder
daad worden erkend, dat de kunstenaars te
zamen werk van een behoorlijk gehalte hebben
gemaakt. Er zijn ontegenzeggelijk stukken bij,
die ik graag minder „gewild" had gezien:
vazen met grpepen schoorstenen bijvoorbeeld,
evenals sommige plaques en borden. De samen
werkende kunstenaars zijn er ook niet altijd
aan ontkomen, ceramische schilderijtjes te
maken. Hoe kleuriger hun decoraties, hoe ster
ker de indruk, dat het schilderachtige over
weegt boven het decoratieve.
Daar komt nog iets bij: zowel Jet Sielcken
als Lies Cosijn scnenpen een mooie vorm. Maar
bij Jet Sielcken blijft de decoratie aan deze
vorm ondergeschikt. Zij is inderdaad sierend.
Ook in enkele stuks, die Iep Valkema en Theo
Dobbelman zelf uitvoerden, is er dit evenwicht
tussen vorm en decoratie. Bij Lies Cosijn daar
entegen krijgt de decoratie nog al eens een
eigen functie, los van het voorwerp. Zij neigt
heel sterk naar het illustratieve, waarbij dan
niet zelden de indruk zich opdringt, dat de ont
werpster eigen, strikt persoonijke emoties
met name angst en spot in dit werk uit
spreekt.
Daarmee Is trouwens meteen een grote
deugd van deze collectie aangeduid. Deze na
melijk, dat in het team, in de collectiviteit, het
individuele wel is opgenomen, maar niet ver
loren gegaan. Iedere medewerker heeft zijn
eigen „gezicht" behouden en blijft hierdoor
herkenbaar.
LAURENS BOGTMAN
Culturele
Cavalcade
DE UITGAVE van het jCritisch
Bulletin", maandblad voor letter
kundige kritiek, zal deze maand
met het afsluiten van de lopende
jaargang worden gestaakt. In 1930
uerd het tijdschrift opgericht door
Anthonie Donker. Na de oorlog
maakten R. Blijstra, Karei Jonck-
heereN. P. van Wijk Louw en
Paul Rodenko deel uit van de re
dactie. Tijdens de oorlog werd het
tijdschrift door de Duitsers verbo
den.
HET AMSTERDAMSE Concertge-
bouworleest zal met zijn dirigent dr.
Eduard van Beinum weer een be
zoek aan Groot Brittannië brengen.
Op 27 maart zal het orkest in het
zogenaamde ,J>erde Programma"
van de B.B.C. optreden niet o.m. de
„Overture 195W van Henk Badings,
RaveVs pianoconcert in G (met Cor
de Groot als solist,/ en Bruckner's
zevende symfonie in E.
HET VLAAMSE GENT zal deze zo
mer een attractie rijker zijn. In de
ruines van de St. Baafsabdn zal met
ingang van 1 juli dagelijks een
„klank- en lichtspel" worden opge
voerd, waarin de geschiedenis van de
uit de zevende eeuw daterende abdij
wordt tccergegeven. Hugo Claus
schreef er de tekst voor: de muziek
is van Daniël Sternefeld.
TANAQUIL LECLERCQ heeft het
polio-ziekenhuis van Kopenhagen
verlaten en is met haar man, de
choreograaf George Balanchinc, naar
de Ver. Staten vertrokken. II\cr zal
zij nog een nabehandeling ondergaan
voor de gevolgen van een polio-am-
val, waardoor zij op 2 november 1956
werd getroffen tijdens een gast-voor-
steUing van het New York City Bal
let.
IN BARCELONA is een verzame
ling uitgaven van en toerken over
Cervantes, de schrijver van ,Don
Quichotte", geveild. Er bevonden
zich 2017 verschillende uitgaven
,J)e ridder van de droevi'je fi
guur" onder, vertaald in 51 talen.
De verzamelaar vroeg een totaalprijs
van rond f 720.000.