Intocht van prins Nillis in Krabbekat
BELASTINGKAMERS: INBREUK
OP RECHTERLIJKE ORGANISATIE
GOES NAM VOOR GEDEELTE
REVANCHE OP ROOSENDAAL
MOLENRESTAURATIE HEEFT
VAAK GEEN VLOT VERLOOP
JC iefde wilqejonderdl
MAANDAG 4 MAART 1957
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
PRESIDENT VAN AMSTERDAMS HOF:
„Bedenkelijke Haagse
bureaucratie"
De president van het gerechtshof
te Amsterdam, jhr. inr. P. J. H. M.
van der Does de Willebois, heeft
vrijdag by de installatie van de
nieuwe vice-presidenten en raadshe
ren, die in verband met het inwer
kingtreden van de wet op de admi
nistratieve rechtspraak in belasting
zaken aan het hof zijn toegevoegd,
een zeer kritische rede uitgespro
ken.
Zijn kritiek gold deze nieuwe wet,
die de belasting rechtspraak op
draagt aan de gerechtshoven. De
wetgever heeft volgens de president
van het Amsterdams hof, schrome
lijk misgegrepen door nodeloos en
hoogst willekeurig inbreuk te ma
ken op de grondbeginselen van de
rechterlijke organisatie.
„Ten eerste kent de nieuwe wet
geen plaats toe aan het hoger be
roep, terwijl toch in Nederland, zo
wel als in geheel West-Europa,
rechtspraak in twee instanties be
antwoordt aan het rechtsgevoel der
justitiabelen. De minister, aldus de
president, heeft een zwakke poging
gedaan om voor te geven, dat de be
lastingrechtspraak door de hoven
reeds een soort hoger beroep zou
zijn. Dit is niet houdbaar, omdat nu
eenmaal de beslissing van de inspec
teur van belastingen op een be
zwaarschrift tegen een door dezelfde
inspecteur opgelegde aanslag geen
rechtspraak is".
„In de tweede plaats" zo ver
volgde de president hebben in de
gerechtshoven rechters zitting met
een jarenlange ervaring. Zij zijn
meestal gerekruteerd uit de recht
banken. Uit wie moeten in de toe
komst de leden van de belastingka
mers worden gerekruteerd? Niet
uit de rechtbanken, die kunstmatig
zijn buitengesloten. „Het is geble
ken, dat bij regering en volksverte
genwoordiging geen begrip bestaat
voor het ervaringselement in de
rechtspraak".
Ten derde hekelde mr. Van der
Does de Willebois de figuur van de
alleensprekende rechter, die vanaf
heden zijn intrede heeft gedaan in
de gerechtshoven, „Hij hoort in de
structuur dezer colleges niet thuis",
aldus de president.
Mr. Van der Does de Willebois
achtte het gewenst, dat bij een ver
dere organisatie de driedelingstraf-
civïele en belastingkamer zal
worden doorgetrokken naar de
rechtbanken.
Tenslotte gewaagde de president
van het Amsterdamse hof van een
„steen des aanstoots, die velen bij
de rechterlijke macht met zorg en
ergernis vervult". Hij doelde hier
mee op „de zich gestadig uitbrei
dende bemoeizucht van het departe
ment van justitie met de inwendige
dienst der gerechten. De zeer be
denkelijke Haagse bureaucratie, de
organisatielust en ambtenarij, daar
naast ook dat andere facet der bu
reaucratie, het centrale machtsstre
ven, gepaard aan wantrouwen tegen
elke vorm van autonomie".
Vrouwen Wereldgebedsdag
op vrijdag 8 maart
Vrijdag 8 maart, de eerste vrijdag
in de Lijdensweken, wordt de jaar
lijkse Vrouwen-Wereldgebedsdag ge
houden.
Het Nederlandse comité Vrouwen-
Wereldgebedsdag, gevestigd in Drie
bergen, heeft in ongeveer 300 plaat
sen in Nederland comité's gevormd
voor de deelneming aan de gebeds
samenkomsten, die in kerken of za
len zullen worden gehouden.
Deze foto geeft een beeld van ee
de intocht van prins Nïlles in
|p het Krabbegat, zoals Bergen
op Zoom, tijdens de carnavals-
H dagen heet. De opname laat
zien hoe de carnavalsprins
juist de enorme sleutel van de p|
stad heeft ontvangen uit han-
H den van burgemeester ir. L. A.
H. Peeters, die de prins na ee
zijn aankomst in het stadhuis
M een receptie aanbood.
iliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
Mutatie in prot. chr.
onderwijzersvereniging.
Drs. J. W. Hulst, directeur van de
Herv. Kweekschool te Amsterdam
heeft aan het hoofdbestuur van de
Prot. Chr. Onderwijzers Vereniging
bericht gezonden, dat hij na de alge
mene vergadering, met Pinksteren
a.s. te Enschede te houden, zich niet
langer als voorzitter beschikbaar
kan stellen. Het hoofdbestuur heeft
besloten om nu de nieuw te kiezen
voorzitter der vereniging tevens vrij
gesteld te doen zijn van alle andere
arbeid. Het heeft kandidaat gesteld
in de vacature Hulst de heer D. H.
Dutmer, thans penningmeester der
vereniging, die deze kandidatuur
aanvaard heeft. Ook zal een vierde
vrijgestelde worden benoemd.
Veel waardering voor
bouwweerberichten.
Op 30 maart de laatste uitzending
van dit seizoen
De telefonische weerberichten voor
de bouwnijverheid zullen op 30 maart
voor het laatst te beluisteren zyn.
Het ligt in het voornemen, om deze
vorm van weerberichtgeving, die al
leen voor de winterperiode is be
doeld, op 1 november e.k. te hervat
ten. Uit de beschikbare gegevens
kan worden geconcludeerd, dat deze
telefonische weerberichten in de
kringen van het bouwvak zeer ge
waardeerd worden. Sinds op 3 de
cember 1956 met de uitgifte ervan
werd begonnen, zijn zij tot heden in
totaal 41.300 maal beluisterd. Dat is
over 70 werkdagen gerekend gemid
deld 590 maal per dag.
IJselmeer zal 120.000
hectare groot blijven
Voor de Nederlandse vereniging
voor landaanwinning, die gisteren in
„Esplanade" te Utrecht vergaderde,
heeft ir. C. H. de Jong, hoofd water
loopkundige afdeling van de dienst der
Zuiderzeewerken het woord gevoerd
over de overblijvende meren in het
Zuiderzeegebied, die voornamelijk die
nen voor beheersen van het waterpeil
en zoetwatervorming.
Na inpoldering van alle daarvoor in
aanmerking komende gronden achter
de Afsluitdijk, vertelde hij, zal in de
vroegere Zuiderzee in totaal ongeveer
140.000 ha water overblijven, verdeeld
over een IJselmeer van 120.000 ha en
20.000 ha randmeren tussen de IJsel-
meerpolders en de vroegere kustlijn.
ifiiiiimiMiiiiiiiiiiniiniinnnnnnmiiiiiininDQiiininiiiiuiiiiuiiuiinui
Plant groeit acht
centimeter per dag
H Een employé van Philips, de H
heer J. Smulders, heeft een §f
amaryllis gekweekt, die met j|
een snelheid van acht centime-
ter per etmaal omhoog schiet, m
Binnen vier weken is ae plant,
die op de tekenafdeling, waar
de heer S. werkt, een plaats f|
heeft gekregen, vanuit de bol
gegroeid tot een stevig gewas
van 95 centimeter hoog. En ze
groeit no°- steeds door, maar p
zichtbaar niet uit haar krach-
ten, want sinds kort bloeien op
de steel vier enorme scharla-
kenrode bloemen, waarvan de
kelken veel weg hebben van
ouderwetse grammofoon- j|
hoorns. Bovendien is een twee-
de stengel een halve meter de §f
lucht ingeschoten. Men ver- s
wacht, dat de plant dit seizoen
nog eenmaal zal opbloeien en
dan afsterven. De bol gaat ge-
durende de zomer in ae grond.
In het najaar en de winter, zo
wordt althans gehoopt, kan de
plant de krachttoer herhalen.
Juristen veroordeelden de
Hongaarse „rechtsbedeling"
De Internationale Commissie van
Juristen heeft de rechtsbedeling in
Hongarije als een schending van de
menselijke rechten veroordeeld. Dit
geschiedde in een door de vooraan
staande juristen uit twaalf landen,
die in het Kurhaus te Scheveningen
bijeen waren gekomen, eenstemmig
aanvaarde resolutie. „De wetten en
decreten van de autoriteiten in Hon
garije, aldus de resolutie, schenden
de menselijke rechten doordat zij niet
voorzien in minimum-waarborgen
voor een rechtvaardige rechtspraak
in strafprocessen, zoals bij beschaaf
de volken in acht worden genomen,
in het bijzonder in geval van misdrij
ven waar de doodstraf op staat.
De Engelsman sir Hartley Shaw-
cross, de voorzitter, verklaarde op
een persconferentie na de besprekin
gen der juristen, dat men het er ook
over eens was, dat „de tussenkomst
van de Sowjet-Unie in Hongarije een
flagrante schending van het interna
tionale recht betekent."
PUNTENVERDELING IN BRABANT (1—1)
Zeeuwen stonden bij rust
met 10 voor
In een wedstrijd, die wel zeer ge
kenmerkt werd door een grote aetl-
vitelt van de beide aanvalsïlnies, heb
ben Roosendaal en Goes de punten
gedeeld, hetgeen van Goes, dat vori
ge week op eigen veld van dezelfde
tegenstander verloor, een verdienste
lijke prestatie genoemd knn.worden.
Spel van hoge klasse Roosendaal
was teehniseh wel Iets beter werd
niet vertoond, muar beide ploegen
streden voor wat ze waard waren,
hetgeen de strijd een boeiend karak
ter gaf.
Doelman Zwartcpoortc heeft het
zwaarder gehad dan zijn collega aan
de overkant en hij deed vaak spec
taculaire dingen. De aanvalskracht
der gastheren was dan ook groter
dan die der Goesenaren. Een ere
saluut verdient het defensieblok van
Goes, dat met stopper Schipper en
Zwartepoorte als grote figuren
het vaak te korte spel van Roosen
daal ln bedwang wist te houden.
Oostdljk en Wijs stonden op de zie
kenlijst en zij werden vervangen door
J. Sinke en J. Zweedljk, hetgeen
Koningin ontving deputatie
van Vrijmetselaars.
Koningin Juliana heeft zaterdag
morgen op het paleis Soestdijk een
deputatie ontvangen van leden der
Orde van Vrijmetselaren onder het
Grootoosten der Nederlanden en ver
tegenwoordigers der grootloges van
Engeland, Ierland, Schotland, Zwe
den, Denemarken, Noorwegen, Duits
land, Oostenrijk, het district Colum
bia (Washington), Massachusetts,
Oregon, Pennsylvania, Zuid Carolina,
en Zuid-Da kota.
De grootmeester van het grootoos
ten, der Nederlanden ir. C. M. R. Da
vidson bood de koningin het gedenk
boek „17561956" aan dat in opdracht
van het hoofdbestuur van de Orde
van Vrijmetselaren onder het groot
oosten werd uitgegeven ter gelegen
heid van het 200-jarig bestaan der
orde op 26 december 1956. De konin
gin ontving tevens de herinnerings
penning die ter gelegenheid van dit
jubileum werd geslagen.
KLACHTEN IN JAARVERGADERING
Niet iedere molenmaker
vat werk ernstig op.
De vereniging „De Hollandse Mo
len" heeft zaterdag in Krasnapolsky
te Amsterdam haar algemene leden
vergadering gehouden. Hoewel de
vereniging zich over vele goede re
sultaten verheugt, zo wordt in het
32ste jaarverslag opgemerkt, „toch
sehynt de zon lang niet altyd". Het
gebeurt namelyk meer en meer, dat
een restauratiegeval geen vlot ver
loop heeft. Molënherstel van grote
omvang is aan de orde van dag. Maar
er is een beperkt aantal molenmakers
dat de karweien kan uitvoeren.
De sterkstygende begrotingen zijn
steeds korter van kracht, zodat het
geen uitzondering meer is, dat, als
met het werk begonnen kan worden,
de begroting moet worden herzien of
aanvullende subsidies aan het rijk,
provincies of gemeenten moeten wor
den aangevraagd. „Niet iedere mo
lenmaker", aldus het verslag, „de
goede zeker niet te na gesproken,
neemt zijn werk ernstig genoeg, zo
dat er bij inspectie nog al eens onre
gelmatigheden worden ontdekt, die
herziening behoeven. Met leedwezen
moet het bestuur dan ook constateren
dat het buitenbedrijfstellen van mo
lens, waarvoor dan als museumstuk
aanspraak op zijn hulp wordt gedaan,
meer voorkomt dan „De Hollandsche
Molen" ooit als richtsnoer voor haar
streven en arbeid heeft aangenomen.
De vereniging waardeert het dat de
rijksdienst voor monumentenzorg fi
nanciële steun blyft verlenen, even
zeer als het op prijsstelt dat rijk, pro
vincies en gemeenten op de bres blij
ven staan. Het is een uitzondering
geworden als een gemeente zich aan
medewerking tot behoud van haar
molens onttrekt. Ook de ANT.W.B.
heeft zijn subsidie per molen ver
hoogd.
Blijkens het jaarverslag is er in
Zeeland een groeiend aantal mo
lens, dat in behandeling moest
worden genomen. In Middelburg is
de molen „De Koning" gerestau
reerd. Van nog acht Korenmolens
wordt de mogelijkheid van herstel
onder het oog gezien.
eerstgenoemde minder goed en de
laatste heel aardig afging.
Er Is in Roosendaal veel gescho
ten. dikwijls goed (vooral aan de
zijde der thuisclub) en soms er
barmelijk slecht, waaraan over
het algemeen alle spelers zich
schuldig maakten. Belde verdedl-
Singen verkeerden in puike condi-
e, netgeen overduidelijk blijkt uit
het feit, dat er reeds 43 minuten
verstreken waren, alvorens er één
gepasseerd werd. Dat was dan de
Roosendaalsc defensie.
Zweediik plaatste vanaf het
middenveld de bal hoog In de doel-
mond. De hoog opspringende
Moens reikte dit keer iet» verder
dan doelman De Jong en het vol
gende ogenblik trilde het net (0
1). Met deze stand ging do rust
in.
Hierna eenzelfde spelbeeld, waar
bij zo mogelijk nog verbetcner werd
gestreden dan voor de thee. Een te
genslag kreeg Roosendaal te Incas
seren, toen in de 20e minuut hun
gevaarlijke midvoor Brocrcn gebles
seerd raakte en vervangen moest
worden. Dit was voor de gastheren
echter geen reden om bij ae pakken
neer te gaan zitten en toen ln de 23e
minuut Jan Luijk een moment aarzel
de, was dit voor linksbuiten Van Pul
voldoende om met een harde schui
ver in de uiterste benedenhoek de ba
lans weer in evenwicht te brengen,
waarmee tevens de eindstand was
bereikt.
Zeeuwse clubs in het
a.s. weekeinde.
Voor de K-N.V.B.-competi-
ties, waaraan Zeeuwse clubs
deelnemen, zijn de volgende
wedstrijden vastgesteld:
I le klas C: MOC '17—Klm-
brla; SC Emma-VSV '34; TS
C—Alliance; MauritsWH
1 '16
2e klas B: GoesRAC; Tax-
andriaHulst; InternosBS
1 C: MiddelburgRood Wit W.;
M AxelRoosendaal; Uno Ani-
moWVO.
3e klas C: ZierikzeeHeus-
den; Virtus—WSC; Hero—RW
B; veerse BoysVES '35; R
1 KC—De Schutters; RKDVC—
Dongen.
1 3e klas D: METO—RKFC;
ee OdioTerneuzen; RCSZee-
landia; Zeeland SportCorn
Boys; SteenBiervliet; Hon-
tenisseGrenswachters.
4 e klas G: DHV—Noord-
hoek; SteenbergenRSV; Nw.
BorgvlietDEVO; Halsteren
NSV; Kaaise Boys— SC
Gastel.
4e klas H: Sluiskil—Oost-
|e burg; Hansweertse Boys
Koewacht; Breskens'a-Heer
Arendskerke; ClingeLuctor;
AardenburgYerseke.
Res. 2e klas C: Vlissingen
1 IH—Axel II; Middelburg III
j= —Breskens II; Zeeland Sport
j= IIGoes II; Corn Boys II
Vlissingen n.
FEUILLETON I
60
„Je behoeft je geen zorgen te ma
ken, Oliver" .antwoordde ze kalm.
„Ik heb nu alle reden om gelukkig te
zijn". Dit was de waarheid, zei ze
haastig bij zichzelf, want het bezit
van Bunny zou iedere vrouw geluk
kig hebben gemaakt.
„Dat doet me plezier", verklaar
de hij met een eigenaardige glim
lach van een vreemde, vond ze. „Als
ik iets kan doen, om je het leven
nog wat te vergemakkelen..."
„Dank je", viel ze hem vlug in de
rede. „In dat geval zou ik het je wel
zeggen".
„Juist".
Na dit korte wederwoord trad an
dermaal stilzwijgend in, terwijl Eri
ca bedacht, hoe ellendig het was,
om met deze man, die ze zo wanho
pig had liefgehad, nu te praten als
of het strikt zakelijke aangelegenhe
den betrof.
Klaarblijkelijk voelde ook hij de
gedwongen sfeer, want uit het ven
door
MARY BURCHELL
lucht: „Het regent niet meer; 't was
heel vriendelijk van je, me binnen te
laten, maar ik geloof, dat ik nu eens
wegga".
Aan zijn kort afgebeten manier
van spreken bemerkte Erica hoezeer
hij overstuur was, maar er viel niets
ster ziende zei hij, merkbaar opge-
meer te zeggen. Ze stond dus even
eens op en keek hem aan, zonder dat
een van beiden een afscheidswoord
sprak. Alle twee schenen er zich van
bewust, dat dit dan een afscheid voor
goed zou zijn.
Toen echter werd de stilte plotse
ling verbroken niet door een van
hen tweeën, maar door een opeen
volgende reeks ongeduldige kreetjes
uit Bunny's slaapkamer.
Erica stond als versteend, maar
Oliver riep eensklaps heftig: „Wat is
dat?" En daarop, terwijl een donke
re blos zijn totnutoe bleke wangen
kleurde: „Wie doet dat?"
Erica antwoordde niet. maar liep
zwijgend naar het aangrenzende ver
trekje.
De kleine jongen lag mopperend en
zonder veel resultaat naar de stijlen
van zijn bedje te grijpen, maar hield
er bij Erica's komst mee op, alsof hij
haar aandacht van het feit, dat hij op
dit uur behoorde te slapen, wilde af
leiden.
Zijn moeder boog zich over hem
heen. Hij had het dek grotendeels
weggetrapt, terwijl zijn krullen in
de verdrukking waren geraakt door
het schuiven over zijn hoofdkussen.
Zeer tot zijn ge.noegen en verbazing
tilde Erica hem op. Met het kind in
de armen ontmoette ze Oliver, die
haar was gevolgd en nu op de drem
pel stond. Een ogenblik staarden hij
en Bunny elkaar met dezelfde grote
donkere ogen aan. Toen vroeg hij
bijna fluisterend: „Wie is dat ventje,
Erica?"
„Dat is Bunny", kwam het met
enige moeite over haar bijna droge
lippen.
„Herken je je eigen zoon niet?"
TWAALFDE HOOFDSTUK.
Oliver, aangestaard door Erica en
Bunny, kwam langzaam de kamer
binnen. „Geef hem mij eens, alsje
blieft", zei hij tenslotte met hese
stem.
Erica maakte zacht Bunny's vin
gertjes van haar hals los en reikte
nem Oliver toe, die hem wegens zijn
verminkte hand nogal onbeholpen,
maar heel zorgzaam aanpakte. Daar
op ging hij zitten en draaide Bunny
zover om, dat hij de jongen in 't ge
zicht kon zien.
„Ben jij... ben jij werkelijk mijn
kleine vent?" vroeg hij, terwijl zijn
meest beminnelijke maar o zo zeld
zame glimlach een ogenblik om zijn
mondhoeken speelde.
Bunny had wel schik in die glim
lach, maar werd plotseling verlegen
onder zijn vaders onafgebroken blik
en keek vragend Erica aan. Toen zij
hem toelachte, lachte hij eveneens.
Alles was nu blijkbaar in orde!
Hij zag rond naar nog meer pret
tige afwisseling van het dagelijks ge
beuren en legde toen voorzichtig en
nadenkend zijn kleine toegeknepen
handje op Oliver's rechterhand... die
met de handschoen.
Zijn vader slaakte een gesmoorde
kreet en bedekte daarop Bunny's ge
zichtje met kussen.
„Je lijkt net je moeder!" riep hij
uit op zo ontroerde toon, dat Erica
er zich over verbaasde. Bunny echter
bleek méér dan verbaasd. Hij was
aan zulke heftige uitingen niet ge
wend en keurde ze helemaal niet
goed, zodat zijn mondhoeken beden
kelijk omlaag trokken.
„Neen, neen, neen", riep Oliver, die
halflachend opstond, en hem naar het
venster droeg. „Je moet niet huilen,
niet bang voor me zijn, zoals je moe
der. In dat opzicht moet je niet op
haar lijken".
„Maar, Oliver!" protesteerde Erica.
Deels verontwaardigd, deels geamu
seerd. Waarop hij. haar over Bunr.y's
hoofd toelachend: vroeg: ,Js het
soms niet waar?"
,Jk geloof van wèl. Maar heb jij
niet altyd gewild, dat het zo moest
zijn""
Oliver ging op die vraag niet ln,
ite Bunny bovenop net hoofd
en zei: „Zijn haar Is precies dat van
jou".
Erica had wel willen vragen:
„Waarom kus je het dan? Vina je
het haar van Dreda niet veel
mooier?" Maar natuurlijk was ze
niet zo kinderachtig. Dus zei ze
slechts: „En zijn ogen zijn precies die
van jou".
„Heus? Laat me eens zien". Oliver
bracht een vinger onder Bunny's ron
de kin en tilde net kleine gezichtje op.
T- lachte -- ---
e hij verge-
„Ja, je hebt gelijk"
noegd en Bunny lachte mee.
„Hoe oud is hij, Erica?"
„Negen maanden; hij is op 30 sep
tember geboren", antwoordde Erica,
die niet wist of ze zich moest verheu
gen dan wel bezorgd zijn over Oli
ver's plezier in het kind. Vreemd, dat
nu de grote hoofdzaak, het feit van
Bunny's bestaan, aan 't licht was ge
komen, elke bijzonderheid moest wor
den meegedeeld.
„Negen maanden", herhaalde Oli
ver. „O, Erica, waarom heb je het
mij niet laten weten? Dacht je, dat
ik er geen belang in stelde?"
„Ik was bang", bracht Erica er
hakkelend uit.
„Bang? Waarvoor?"
„Dat jij hem zou willen hebben".
O. zo plompverloren klonk het ellen
dig. maar wat kon ze anders zeggen?
Feiten moeten soms onder woorden
worden gebracht.
„O!" riep Oliver met plotseling
versomberde blik, terwijl hij zenuw
achtig over Bunny's haar streek.
„Ja", ging Erica voort. „Chester
zei, dat we misschien verplicht wa
ren, het je mee te delen, maar
„Lamm!" viel Oliver haar driftg in
de rede. „Bedoel je soms, dat Lamm
alles vanvan mijn zoon afwist.
terwijl ik
„Het spijt me, Oliver. Ja, 't lijkt
vreemd
„Inderdaad", viel hij haar kortaf
in de rede, maar liet er toen, waar
schijnlijk gedachtig aan haar woor
den over ae vrees, die ze voor hem
koesterde, vriendelijker op volgen;
„Welnu, wat zei Lamm precies?"
„Hijhij dacht, dat het moge
lijk onze plicht was, je op de hoogte
te brengen, maar ik was bang, dat je
mij Bunny niet zou laten houden en
dandan zou ik, geloof Ik, gestor
ven zijn".
„Neen", verzekerde Oliver, haar
verwonderd aanziende. „Ik zou ie je
baby niet hebben afgenomen. Erica.
Heb je heus verondersteld, dat ik zo'n
beest was".
„Neen, o neen!" riep ze verdrietig,
„maar
„Maar wét?" vroeg hij zacht.
„Och er is immers een tijd ge
weest. dat niets ter wereld ie van
een eenmaal opgevatte mening kon
afbrengen. Ik wist ook niet, welke ar
gumenten ik zou kunnen aanvoeren,
behalve dat ik Bunnv liefhad. En
hefde van mij heeft 'in jouw ogen
nooit veel betekend, nietwaar?"
(Wordt vervold)
