Denen zouden de Engelse wal- en
Kanaalvisserij schade toebrengen
1 f-fjB
^iT I
Burma wordt geïnfiltreerd door
Chinees communistisch kader
HIROSJIMA-SLACHTOFFERS
KEERDEN NAAR HUIS TERUG
ZONDER SCHRIJFKUNST GEEN
MODERNE 0NTWIKKE? ING
MAANDAG 17 DECEMBER 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WORDT DE NOORDZEE OVERBEVIST?
Internationale raad voor onderzoek
der zee zal de zaak bestuderen
(Van een onzer verslaggevers)
Wordt de haringvisserij in het zuidelijk deel van de Noordzee nade
lig beïnvloed door de Deense visserij in de Duitse bocht? Wordt de
haringstand bedreigd door overbevissing? Dit zijn vragen, die vissers
en biologen reeds lange tijd bezighouden, maar waarop nog steeds
geen bevredigend antwoord is gevonden. Met ongerustheid consta
teert men nu al enige jaren achtereen, dat de vangsten in dit gedeel
te van de Noordzee het gebied onder de Engelse wal, de Sandetti
en het Kanaal voortdurend afnemen, de oorzaak daarvan heeft
men tot nu toe echter niet precies kunnen vaststellen.
De reden waarom men verband
zoekt tussen de Deense visserij en
deze steedsg eringer wordende ha
ringvangsten is het feit, dat de ha
ring in de zuidelijke Noordzee afkom
stig is van de Duitse bocht. Op deze
plaats groeit het jonge broed op tot
volwassen haring om dan later naar
het Kanaal te trekken, waar zij de
laatste maanden van het jaar wordt
gevangen. De Denen nu, oefenen in
dit gebied een zeer intensieve haring
visserij uit, de zgn. Blodenvïsserij,
waarvan het grootste gedeelte naar
de vismeelfabrieken gaat voor de fa
bricage van grondstoffen voor mar
garine en veevoeder. Ieder jaar wor
den grotere hoeveelheden boven wa
ter gehaald en in 1955 liepen de vang
sten zelfs op tot honderdduizend ton.
Merkwaardig is dat juist na deze
gigantische vangsten van verleden
jaar de haringvisserij in oktober on
der de Engelse wal bepaald teleurstel
lend is verlopen.
Men zou menen reeds een oplos
sing te hebben gevonden. Biologen
zijn het over deze associatie ech
ter nog niet geheel eens. Uit een
onderzoek is namelijk gebleken,
dat de toevoer van jonge haring
over het algemeen niet noemens
waard is afgenomen. Alleen het
vorig jaar (over cijfers van dit
jaar beschikt men nog niet) was
z« opmerkelijk slecht. Wat echter
nog niet wil zeggen, dat de Blo-
denvisserij hiervan de oorzaak is.
Er zijn tal van andere factoren,
die een rol spelen, zoals tempera
tuur en voedsel.
Onderzoek
Om een oplossing voor dit vraag
stuk te zoeken heeft de internationale
raad voor het onderzoek van de zee
besloten de zaak in studie te nemen.
Men hoopt hiervoor de steun te
krijgen van verschillende geïnteres
seerde landen, waaronder Nederland.
Deskundigen zijn van oordeel, dat
het onderzoek wellicht aanleiding zal
worden, dat er op den duur beperkin
gen voor de gewone en de Deense
haringvisserij zullen worden inge
voerd.
Behalve de visserij op jonge haring
in de Duitse bocht is ook de toene
ming van de visserij op volwassen ha
ring een bedenkelijk verschijnsel.
Het rijksinstituut voor de visserij
te LJmuiden heeft in samenwerking
met de visserijinstanties van andere
landen reeds uitgebreide onderzoe
kingen gedaan en men is daarbij tot
de slotsom gekomen, dat de totale
sterfte onder de volwassen haring de
laatste elf jaren met sprongen om
hoog is gegaan.
Daar de natuurlijke sterfte vrij
constant is gebleven ongeveer 20
procent is het duidelijk dat de
oorzaak van deze stijging moet wor
den gezocht in de visserij. Het is te
begTrjpen, dat een grotere vangst
van haring een afname van de voor
raad veroorzaakt. Het gevolg hier
van is, dat de vangsten dalen. Con
clusie: ook de toeneming van de vis
serij op volwassen haring kan oor
zaak zijn van afneming van de vang
sten.
Hoe komt het, dat visserijen in
verschillende delen van de zee uit
geoefend, elkaar kunnen beïnvloe
den? Dat is het gevolg van de
trek. Het gehele jaar doorkruisen
grote haringscholen de zee, steeds
dezelfde route kiezend. Het begint
bij de paaiplaatsen op de harde
steengronden van de zuidelijke
Noordzee, bij de Sandetti en in
het Kanaal. De jonge haringen,
larven nog, zien daar in het begin
van het jaar het levenslicht en zo
dra zij de „eerste stappen in het
zilte nat" hebben gezet, worden
zij door de stroom langs de Fran
se, Belgische en Nederlandse kust
naar het noorden gevoerd.
Trek
Is de haring eenmaal groot genoeg
om te zwemmen, dan verlaat, hij de
jr>
SIP W.
Overwinning van de
medische wetenschap.
Vorig jaar kwamen 25 jonge
vrouwen naar de Verenigde Staten.
Zij waren slachtoffers van de
eerste atoombom, die op Hiroshima
viel en hadden alle afschuwelijke
brandwonden opgelopen, waardoor
zij afzichtelijk verminkt waren.
Reeds in Japan had men ge
tracht met plastische chirurgie de
ze meisjes te helpen, maar de litte
kens bleven zichtbaar. Voorname
lijk onder auspiciën van Norman
Cousins, redacteur van de Satur
day Review, konden deze 25 meis
jes een nieuwe behandeling onder
gaan in het Mount Sinaï Hospitaal
in New York. Thans zijn de eerste
foto's vrijgegeven van de resulta
ten, die daar werden behaald.
Het Tweede Kamerlid de heer
Smallenbroek heeft aan de minister
van binnenlandse zaken, bezitsvor
ming en publiekrechtelijke bedrijfs
organisatie schriftelijk de volgende
vragen gesteld:
1 Is het de minister bekend, dat in
brede kringen van de direct of indi
rect door de publieke lichamen bezol
digde functionarissen onrust is ont
staan in verband met het voornemen
der regering om de salarissen van
enige groepen van hogere rijksambte-
laren te verhogen?
2. Zou de minister willen bevorde-
en, dat geen uitvoering wordt gege-
-en aan bedoeld voornemen, vóórdat
'e Kamer, eventueel bij de behande-
ing van de begroting van binnenland-
se zaken, bezitsvorming en P.B.O. ge-
I legenheid heeft gehad zich hierom-
denia van..een medische overwinning. 1 trent uit te spreken?
De vrijgegeven foto's toonden het
opvallende succes van de chirurgen.
Terug in Japan met de andere meis
jes is Shigeko Niimoto die wel
het ergst van allen verminkt was
begonnen met te leren voor verpleeg
hulp.
„Nadat ik de verpleegsters in
Mount Sinai heb bezig gezien,
besloot ik, zó mijn leven te gaan
vullen in dienst van anderen",
verklaarde zij, na haar aan
komst aldus Time Magazine.
Vragen over salarissen
hogere rijksambtenaren.
dagen een van deze foto's, het meis
je Shigeko Niimoto, voor en na de
behandeling. Het blad schrijft hier
over: „De geschiedenissen van deze
meisjes werden nu en dan politiek
uitgebuit in een campagne tegen het
gebruik van atoomwapens door de
Verenigde Staten, maar al spoedig
kust en komt zo in de Duitse bocht
terecht, waar hij blijft tot hij na ruim
twee jaar volwassen is. Aan het ein
de van de zomer zet het jonge vol
wassen zeebanket koers naar. het zui
den en arriveert in oktober bij de
Engelse wal, waar het wordt opge
wacht door de vissers.
Wat er van des cholen is overge
bleven, gaat dan verder naar de paai
plaatsen.
Zijn de eieren hier eenmaal gede
poneerd, dan koerst de nu ijle haring
weer langs de kust naar het noorden.
Men ziet dan de Breskensvisserij, uit
geoefend door kotters (spanvisserij)
die htm lading in Breskens aan wal
brengen. IJle haring treft men even
eens zij het in geringere mate
aan bij de Silverpit, visgronden tus
sen de 53ste en 54ste breedtegraad,
waar loggers, trawlloggers en traw
lers in het voorjaar soms nog wel
eens aardige vangsten doen.
Men ziet dus, dat de haring de
Noordzee niet verlaat! Dit in tegen
stelling tot de opvatting, die men
vroeger huldigde, namelijk dat de ha
ring rorid Engeland zou trekken en
dan bij het begin van het jaar bij de
Shetland-eïlanden weer terug zou
komen.
Dat men reeds over zovele gege
vens van het leven onder de zeespie
gel beschikt is voor een groot deel
te danken aan het. intensieve werk
van biologen. Weer of geen weer, zij
trekken er met inspectieschepen op
uit om proeven te nemen. Zij door
vorsen de zee en leggen geheimen,
die zij reeds vele eeuwen in haar don
kere kluisters gevangen hield, bloot.
Dit alles ten bate van de visserij. Ho
pelijk zal ook het voor de vissers wel
zeer nijpende probleem van de over
bevissing spoedig worden opgelost.
De haringvloot van Esbjerg, die ie
der jaar gigantischer vangsten bo
ven water haalt
Onassis plaatst order voor
tanker van 100.000 ton
Onassis' Scheepsagentuur heeft bij
de scheepsbouwafdeling van Bethle
hem Steel Co. een order geplaatst
voor de bouw van drie supertankers.
Een van dit drietal krijgt een tonna
ge van 100.000 en zal daarmee de
grootste tanker zijn ooit in de Ver.
Staten op stapel gezet. De twee an
dere schepen vallen beide in de
46.000-ton klasse.
De datum waarop de kiel voor de
nieuwe schepen gelegd zal worden, is
nog niet bekend. De tankers zullen
worden ingelegd op-de dienst tussen
de oliehavens aan de Perzische Golf
en de Ver. Staten.
J li,— J»
VIJFTIG EEUWEN SCHRIFT EN SCHRIJVEN
Interessante expositie in Amsterdam
(Van een speciale verslaggever)
Wie een boodschap beslist wil onthouden en daartoe een knoop in zijn
zakdoek legt, zal er hoogst zelden bij stilstaan, dat hij eigenlijk... knopen-
schrift schrijft, In beperkte zin slechts, want een knoop in een zakdoek Is
alleen een „aantekening voor eigen gebruik", terwijl een aantal knopen iu
een stuk rotan bijvoorbeeld een oorlogsverklaring van de ene inlandse stain
aan de andere kan zijn. Die knopen dienen dus om een boodschap over te
brengen, evenals In Indonesië 'n klapperdop kan dienen om kennis te geven
van de geboorte van'n meisje. Maar K nopenschrift kan verder worden ge
perfectioneerd. In Nieuw-Caledonië bijv. had elke soorl knoop rijn el-
gen betekenis. En vooral de Inca's in Peru zo leert ons de tentoonstelling
,.5000 jaar schrift en scbryven", die momenteel in het Tropenmuseum ln
Amsterdam te bezichtigen is hebben het ver gebracht met een ingewik
keld knopensysteem, waarmee de meest uiteenlopende boodschappen kon
den worden verzonden.
oLcC.
O
4/? ij w-Artf-jv j-tfi o/>
Op deze tentoonstelling in het Tro
penmuseum is veel wetenswaardigs
te leren. Het zeer gevarieerde mate
riaal, dat er wordt geëxposeerd, is
bijzonder illustratief.
Het doel van de tentoonstelling is
te laten zien hoe belangrijk het
schrift is geweest en nog is voor de
maatschappelijke ontwikkeling. Men
staat er niet dagelgks bij stil, maar
vast staat, dat een groot deel van die
ontwikkeling niet mogelijk zou zijn
geweest, wanneer de mens de kunst
van het schrijven niet had gescha
pen. Dat geldt op allerlei gebied, van
waterbouwkunde af tot godsdienst
toe. De overdracht van kennis van het
ene geslacht op het andere is immers
grotendeels afhankelijk van 't schrift,
want die kennis wordt vooral overge
dragen in geschreven vorm.
Spijker
Enkele deskundigen van het Insti
tuut voor de Tropen hebben voor ons
de vertaling van een Nederlandse
tekst gegeven in vier talen, die niet
met Latijnse letters geschreven wor
den. Het heeft hen echter nogal moei.
te gekost een uitdrukking te vinden,
die in alle vier talen vertaalbaar was.
Zelfs „Ik houd van joubleek niet
zonder meer in elke taal over te bren.
Met dat schrijven is de mens begon
nen door de sterke drang om zien te
gen.. Hun keuze is daarom gevallen uiten en zgn gedachten vast te leg-
op bovenstaande heïlgroet, met ver- gen hetzg yoor zichzelf, hetzg voor
talingen (van boven naar beneden) anderen, die of ver van hem verwg-
in het Arabisch, het Hindi, het Ben- derd waren óf na hem komen zouden.
gali en het Tamil. Zo ontstonden omstreeks 3500
vóór Christus de oudst, bekende
„GLIMLACHENDE WELWILLENDHEID"
„Katsjin" is in 1913 ten onrechte
door Britten van China afgenomen
Terwijl het grootste deel van het wereldnieuws zich beweegt rond
om de problemen in het Midden-Oosten, en in de Oosteuropese landen,
is er in Zuid-Oost-Azië een ontwikkeling, die op de duur van even
groot belang kan worden. De Chinese communisten zijn bezig, stukjes
van Burma af te knabbelen en dit land sterk te infiltreren, waardoor
het er veel op lijkt, dat vroeg of laat Burma geheel in de Chinese in
vloedssfeer zal worden getrokken. En dat alles weer achter het scherm
van het vreedzame samenleven, dat Peking en Rangoon destijds met
plechtige verklaringen elkander hebben beloofd.
In juli van dit jaar doken er plot
seling berichten op over een invasie
van Chinese troepen in de Katsjin-
staat in het uiterste noorden van
Burma, welk gebied de verbinding
vormt tussen het uiterste oosten
van India en het westen van de Chi
nese Volksrepubliek. In de Burmese
hoofdstad Rangoon werden deze be
richten aanvankelijk tegengesproken,
maar zij bleken op waarheid te be
rusten.
Die tegenspraken onthulden
echter meteen al de zwakke posi
tie waarin de neutrale Burmese
regering verkeert. In Peking
haakte men hier gretig op in: ie
der die zich nog bemoeide met
deze invasie, werd ervan beschul
digd onaangenaamheden tussen
China en Burma te provoceren,
met de bedoeling Burma in het
Zuid-Oost-Aziatische defensiepact
te manoeuvreren en de Burmese
neutraliteit te schenden. Later
verklaarde China zich bereid, riet
de Burmese regering over „grens
kwesties" te onderhandelen.
Katsjin wordt bevolkt door een
stam, die noch tot het Chinese, noch
tot het Burmese ras kan worden ge
rekend. Het zijn stoere krijgers, die
de beste soldaten voor het Burmese
leger leveren en uit wier midden ook
een Burmese minister van defensie is
voortgekomen. Zij leven in een staat
met een sterke mate van zelfbestuur,
die deel uitmaakt van de Unie van
Burma. Er was wel een beweging in
Katsjin, die ijverde voor een aanslui
ting met China, maar veel had die
zover althans
bekend is
nooit te beteke
nen. In elk ge
val is er geen
massale wens
van deze stam
uitgegaan om
zich van Bur
ma af te schei
den en zich aan
te sluiten bij de
Chinese Volks
republiek.
Met moet ech
ter voor Kats
jin vrezen, dat
die inlgving
toch binnen af
zienbare tijd
zal plaatsvin
den. Oe Noe,
premier, die
zaak heeft
bezig gehouden, is dezer dagen uit
de vroegere Burmese
zich speciaal met deze zaak
deling, dat Katsjin in 1913 ten on
rechte door de Britten van China was
afgenomen en dat dit gebied dient te
worden teruggegeven. Er is nu een
aantal vooraanstaande inwoners van
Katsjin in China, waar men hun wel
aan het verstand zal trachten te
brengen, dat zij er goed aan doen,
zich niet tegen hun lot te verzetten.
Er zijn vage berichten uit China ge
komen, dat de Chinezen alle Katsjins
er wonen er ook aan de Chinese
kant van de grens willen samen
brengen in een „autonome" Katsjin-
staat, die dan uiteraard onder Chi
nees bestuur zou komen.
Maar Tsjoe En Lai, die nu weer
door Zuid-Oost-Azië een propa-
gandatocht maakt om het ideaal
van het vreedzame samenleven te
verkondigen, heeft Oe Noe ook
iets anders mee naar huis gege
ven, namelijk de belofte dat net
gebied, verder naar het zuiden,
ontruimd zal worden. Hier waren
de Chinese troepen eveneens bin
nengerukt. De w'a-staten hebben
een bevolking, die minder zelfbe
wust is dan de Katsjinstam in het
noorden. Het heeft er veel van,
dat de Chinese troepen destijds
ook deze streek zijn binnenge
trokken, om de ontruiming ervan
later als een Chinese concessie
voor te stellen tegenover een Bur-
mees toegeven in het dispuut over
Katsjin.
Intussen wordt Burma sterk ge
ïnfiltreerd door een kader van com
munistische Chinezen, die als vluch
telingen over de grens trekken, maar
die bepaald geen vluchtelingen zijn.
Zij hebben vaak Burmese legitima
tiepapieren kant en klaar bij zich en
wanneer zij eenmaal in het land zijn,
is het uiterst moeilijk hen op te spo
ren. Men raamt het aantal van deze
binnendringers op tienduizend in
twee jaar tijds. Hun eerste doel is.
naar het schijnt, het bewerken van
dc Chinezen, die van oudsher in
Burma wonen, en van wie een groot
schrijfwijzen, 't Egyptische hlëro-
glyphenschrift en het Chinees, la
ter gevolgd door de spijkerschrif
ten van Perzië en Babytonic.
Daarmee begon een ontwikke
ling, die leidde tot de huidige alfa
betten, waarvan het Latijnse liet
belangrijkste werd. Van dezelfde
stam afkomstig zijn het Cyrilli
sche schrift (dat o.m. in Rusland
gebruikt wordt) en het Grieks.
Geheel los daarvan staat o.m. het
Arabisch en vooral het Chinees,
dat met zijn tienduizenden karak
ters een apart teken voor elk
begrip 'n heel bijzondere plaats
inneemt.
Maar tegelijkertijd ontstond 't pro
bleem waarin en waarmee men
schrijven moest. Ook daarvoor vond
de mens de meest vernuftige oplos
singen. In de loop van 5000 jaar wer
den letters in stenen en op hout ge
krast, in kleitabletten gegroefd, met
verf of lak op hout geschilderd met
krijt op leien en met potlood of Aller
lei soorten inkt op papier gezet.
De tentoonstelling laat tal van
voorbeelden zien van wat al dat ge
schrijf heeft opgeleverd: kleitablet
ten met spijkerschrift. Boeddhistische
gebedsstenen uit de Himalaya,
bruidsschatplankjes uit Indonesië,
beschreven Japanse waaiers, oosterse
leesplankjes enz., enz.
Maar de techniek schreed voort,
nog lang .nadat middeleeuwse mon
niken moeizaam en met eindeloos ge
duld boeken schreven door letter voor
letter op perkament of papyrus te
penselen. De boekdrukkunst deed zijn
intrede. De mens vond vul- en bal-
puntpennen uit, schrijfmachines en
rotatiepersen, morse- en braillete-
kens, geheimschrift en stenografie,
de telex en de Hollerith-machine,
neonletters en Klavarskribo; hij
schrijft met vliegtuigen gigantische
letters van gassen in de lucht en laat,
om de temperatuur of de luchtvoch
tigheid te meten, „automatisch regis
trerende potentiometerinstrumenten
het werk voor hem doen. Zeer groot
is de afstand tussen de lang gestor
ven eigenaar, van het Egyptische
schrijfpalet met twee rietjes en de
moderne mens, die zelfs vliegtuigen
als schrgfmidael gebruikt
Maar ook deze technische ontwik
keling was niet mogelijk geweest,
wanneer de mens de kunst van het
schrgven niet had geleerd. Vooral
door technische ontwikkeling wordt
tegenwoordig echter de welvaart van
een land bepaald. De grote achter
stand bij het westen, die in vele oos
terse en zuidelijke landen nog be
staat, toont wel aan dat armoede en
analfabetisme gemeenlijk samen
gaan.
En nn reeds vloeit er een steeds
wassende stroom van papier van
west naar oost overdracht van
kennis, speciaal op het gebied van de
technische ontwikkeling.
bezig gehouden, is dezer dagen uit percentage aanhangers van Tsjiang j in India blijkbaar no- niet ten
Peking teruggekomen met de mede- Kaï Sjek, althans niet van Mao Tse I doorheen ziet.
Toeng waren. Het tweede doel zal
wel, evenals elders in Azië, zijn de
plaatselijke communisten te active
ren en leiding te geven en vooral de
jeugd te bewerken. En in de tierde
plaats zullen zij wel steun geven aan
de gewapende communistische ben
den in het land, die altijd al hulp uit
China ontvingen.
Burtua heeft toegegeven aan de
Chinese druk. omdat het alleen stond.
Wel is er intensief contact geweest
tussen Burma en India; de Burmese
minister van buitenlandse zaken, Sao
Hkoen Hkio, reisde zelfs naar New-
Delhi oin de verontrustende stand
van zaken te bespreken, maar het
hielp hem niet. Er is even sprake ge-
weest van een Burmese klacht hij de
Verenigde Naties, niaar dat is niet
doorgegaan. Communistisch China
voert zijn politiek niet een glimla
chende welwillendheid, waar men
langzamerhand in Burma wel, maar
WHdmmm voile
