IYJ4 MH;I
LEXINGTON
KAPP1E
Grote mogendheden kunnen geen
oorlog winnen: A-hom dreigt
Klanken uit de ether
in het land der oliebronnen
16
P KO V IN O I A LB ZBBW8B O ORANT
VRIJDAG 30 NOVEMBER 1956
Terughoudendheid, nieuw element
in de wereldgeschiedenis
(Van een speciale verslaggever uit Parijs.)
Er is één feit, dat wy nooit uit het oog moeten verliezen: er ont
staat alleen dan een Derde Wereldoorlog als Rusland en de Verenigde
Staten met elkaar gewapenderhand in botsing geraken. De moge
lijkheid is natuurlijk niet uitgesloten, maar zij is toch geringer dan
menigeen denkt. Geen van beide partyen zal er lichtvaardig toe over
gaan de ander aan te vallen. En geen van beide ook zal er gemakke
lijk toe geraken tussen beide te komen als zich een botsing tussen
twee kleinere landen voordoet, omdat interventie van de een bijna
onherroepelijk interventie van de ander uitlokt. Daar zit een zekere
geruststelling in, nl. deze, dat een burgeroorlog in een klein land of
een aanval van een klein land op een buurstaat niet zo maar zal uit
groeien tot een wereldoorlog, maar die geruststelling heeft ook haar
schaduwzijde: de strijdende partijen worden aan haar lot overgelaten
door de grote mogendheden. De Verenigde Naties met haar nog veel
te zwakke gezag moeten de boel maar zien te redderen.
Die terughoudendheid vormt een
geheel nieuw element in de wereld
politiek. Vroeger waren grote mo
gendheden er altijd vlot bij kleine
landen bij te springen. Dat gebeur
de doorgaans niet om redenen van
sympathie, maar met het doel zo'n
klein land aan zich te binden, on
der controle te brengen; ter ver
groting van de eigen macht der
halve. Wij willen niet beweren, dat
die drang volkomen vreemd is aan
de staatslieden, die de grote mo
gendheden van vandaag leiden,
maar zy wordt onderdrukt door de
vrees voor elkaar. De grote mo
gendheden raken er hoe langer hoe
meer van overtuigd, dat zij geen
enkele oorlog kunnen winnen.
Dit klinkt als een paradox, maar
er steekt een diepe grond van waar
heid in. Men kan zich om een
theoretisch voorbeeld te stellen
indenken, dat Columbia en Ecuador
met elkaar in botsing geraken en dat
tenslotte het ene land bij het andere
wordt ingeljjfd. Bij een "botsing tus
sen Rusland en de Verenigde Staten
kan men zich dat niet meer voor
stellen, omdat die twee grote mo
gendheden, zodra zy met elkaar in
oorlog zullen geraken, gebruik zullen
maken van de atoom- en waterstof
bom, die zulk een vernietigende uit
werking heeft, dat wij er ons nauwe
lijks een voorstelling van kunnen vor
men. Elke bom vernietigt, zodra zn
ontploft is, tot in wijde omtrek het
leven van alle mensen, van alle die
ren en van alle planten en maakt het
vernietigingsgebied voor vele maan
den ontoegankelijk en onvruchtbaar.
Noch Rusland, noch dé Verenigde
Staten zijn in staat de bommenwer
pers van de tegenpartij buiten de
eigen grenzen te houden; wèl voor
een deel, wel voor een groot deel mis
schien, maar niet voor 100 pet. Daar
om weten beide dat vernietiging van
de een gepaard gaat met een even
grote tegenvernietiging.
Hetgeen derhalve wil zeggen, dat
een Russische aanval op de Verenig
de Staten en het overige Navogebied
gelijk staat met een Russische zelf
moord. En omgekeerd.
(Advertentie).
Ze hebben ze zo
hoog nodig...
voof hun groei en
weerstand noodzake
lijke vitaminen A en D
en onmisbare minera
le opbouwstollen.
Scott's Emulsion, de
-smakelijkste levertraan,
vult alle tekorten aan
op de meest werkzame
*C OTfy
EMULSION
De politici en de strategen maken
in hun studies dan ook een scherp
onderscheid tussen de bommenoorlog
en wat zij noemen het locale conflict.
Deze laatste term gebruiken z{\ voor
elke oorlog, waarby geen atoom- of
waterstofbommen te pas komen. (Er
zyn slechts 3 mogendheden, die over,
zulke bommen beschikken: de Rus
sen, de Amerikanen en de Britten).
Indien ergens een locaal conflict uit
breekt is hun grootste zorg niet, er
zo spoedig mogelijk een eind aan te
maken; hun grootste zorg is te voor
komen, dat het uitgroeit tot een
atoombommenoorlog. Daarom werd
Hongarije in de steek gelaten en
Israël gedwongen de woestijn van
Sinaï aan Nasser terug te geven.
Beide gebeurtenissen hebben ons
gevoel van rechtvaardigheid aller
minst bevredigd, maar dit-in-de-steek
laten van kleine landen, die streden
voor een goede zaak de Hongaren
voor hun vrijheid, de Israëliërs ter
voorkoming van een overrompeling
door Russische „vrijwilligers" onder
een Egyptische delcmantel heeft
voorkomen, dat dit locale conflict is
uitgegroeid tot een Derde Wereld
oorlog, waaruit duizend maal meer
ellende was voortgekomen dan er nu
is ontstaan.
Het heeft er een ogenblik naar uit
gezien, dat er interventie zou worden
gepleegd en in dat geval was inder
daad ae Derde Wereldoorlog uitge
broken met alle atoombomverschrik-
ten, dat de Verenigdi
Frankrijk en Engelai
ten in Eg:-1*
kingen, die daarvan niet los te ma
ken zfln. Rusland bood de Egyptena-
ren alsnog de „vrijwilligers" aan, die
Israël hadden moeten bezetten met
de in de Sinaï-woestijn opgeslagen
wapenvoorraden en dreigde tegelij
kertijd de aanval op Egypte te zul
len vergelden met gelelde projectie
len. Toen dat gebeurde stonden de
Navo en Shape en het Pentagon on
der hoogspanning. Het evenwicht in
de wereld was een ogenblik zéér
wankel.
Geen aarzeling
Hoe reageerde het bondgenoot
schap der 15 landen op die ernsti
ge bedreiging Het is goed te we-
de Verenigde Staten, die
land niet dek-
'gypte, geen aarzeling
kenden toen het Navogebied
dreigde te worden aangevallen;
het Pentagon stuurde een groot
aantal lange-afstandsbommen-
werpers de lucht in met vernieti
gingswapens aan boord en zij ble
ven permanent vliegende, elkaar
regelmatig aflossend, uur na uur,
dag na dag, terwijl de Noordatlan-
tische Raad beraadslaagde. Zou
den er inderdaad raketten op Pa
rijs en Londen zijn neergekomen
dan zouden de commandanten van
die bommenwerpers terstond op
dracht hebben gekregen hun ver
zegelde opdrachten te openen.
Slechts een snel besluit van het
Amerikaanse congres zou dan
nog de uitvoering van die op
drachten hebben kunnen voorko
men.
De Russische dreigementen ble
ven onuitgevoerd toen bleek, dat
het westen in de verdediging zijn
eenheid niet was kwijt geraakt.
Joego-Slavisch journalist
vroeg asiel in Amerika.
Jako Levi, correspondent te New-
York van „Borba" het dagblad der
Zuid-Slavische communistische par
tij heeft zijn betrekking opgezegd
en asiel in de Verenigde Staten ver
zocht.
Hij verklaarde dit gedaan te heb
ben uit protest tegen het verleden
week in Belgrado arresteren van Mi-
lovan Djilas, de voormalige Zuid-
Slavische vice-president. „Wie zal in
Zuid-Slavië na de arrestatie van
Djilas, nog zijn mening durven ui
ten? Tenslotte heeft Djilas geen ac
tie ondernomen en zei hij alleen wat
hij dacht", aldus Levi.
EXTRA ZACHTEN BELEGEN
aan
from America'Best Tobaccos
KERKNIEUWS
NED. HERV. KERK
Beroepbaarstelling. De heer W.
de Weerd, thans voorganger Evang.
Unie te 's-Gravenzande, stelt zich
beroepbaar.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Oostkapelle en Krab-
bendijke kand. T. S. de Groot te
Minnertsga. Beroepen te Drijber H.
A. Starrenburg, kand. te Amster
dam. Beroepen te Nieuwerbrug A. J.
Jelsma, kand. te Amsterdam Aange
nomen naar Bruchterveld D. Engel,
kand. te Woerden, die bedankte voor
Tijnje en voor Zonnemaire.
GEREF. KERKEN (onderh. art. 31
K.O.
Bedankt voor Barendrecht-Pernis
K. Bruning te Rijnsburg. Ds. H.
Eenhoorn te Zwijndrecht-Groote-
Lindt is dooi' de kerkeraad in zijn
bediening geschorst. Ds. Eenhoorn
werd in 1920 geboren en in maart
1949 predikant te Rozenburg welke
femeente hij in februari 1952 met
wijndrecht-Groote-Lindt verwissel
de.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Delft M. Vlietstra te
Eemdijk. Bedankt voor Opperdoes J.
M. Visser te Dokkum.
GEREF. GEMEENTEN
Tweetal te Werkendam W. C. La-
main te Grand-Rapids en H. van
Gilst te Dirksland.
Boete geëist wegens
te hoge koopsom.
Voor de meervoudige economische
kamer van de Alkmaarse rechtbank
heeft wegens overtreding van de wet
op de vervreemding van landbouw
gronden terecht gestaan d.Q 57-jarige
pensionhouder F. S. S. uit Egmond
aan Zee, tegen wie de officier van'
justitie mr. dr. J. Vellinga een boete
eiste van 5000. S. had vorig jaar een
boerderij met twaalf hectare land in
de Egmondermeer voor' 100.000
waarvan 59.000 voor het onroerend
gedeelte en 41.000 voor de inventaris
verkocht aan een veehouder. Voor
het onroerend gedeelte was aanvan
kelijk 65.000 gevraagd, doch de
grondkamer kon dit niet goéd keuren.
»it bedrag is toen met 6000 ver
laagd, terwijl het oorspronkelijke be
drag voor de inventaris met hetzelfde
bedrag werd verhoogd. Verdachte's
raadsman, mr. dr. C. E. Berkhouwer,
concludeerde tot vrijspraak.
Vroegere gouverneur van
Curacao overleden.
In de ouderdom van 74 jaar is in de
nacht van woensdag op donderdag,
overleden, de heer B. W. Th. van Slob
be, oud-gouverneur van Curasao en
óud-burgemeester van Breda, welke
stad hij van 1936 tot 1947 bestuurde.
Hij was gouverneur van Curagao van
1930 tot 1936.
ZATERDAG 1 DECEMBER.
HILVERSUM I. 402 m 718 kc/s. 7.00
—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gewijde
muz. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00
Nws.- en weerber. 8.15 Gram. 8.50 Voor
de huisvrouw. 10.00 Voor de kleuters. 10.15
Gram. 10.30 Ben je zestig? lil.OO Voor de
zieken. 11.45 Gram. 12.00 Angelus. 12.
Promenade-ork. (12.3012.33 Land-
tuinbouwmeded.) 12.55 Zonnewijzer. 13.
Nws. en kath. nws. 13.20 Amus. muz. 13.50
Jazz muz. 14.00 Dit is leven, cams. 14.15
Gram. 14.20 Engelse les. 14.40 Boekbespr.
14.50 Harmonde-ork. 15.10 Kron. v. lette
ren en kunsten. 15.35 Koorzang. 16.00 Gre
goriaanse zang. 16.30 Voor de jeugd. 17.10
Metropole ork. 17.35 Instr. trio en solist.
17.55 Lichte muz. 18.15 Journ. weekover.
13.25 Gram. 13.30 Pari. overz. 13.40 Ball-
roomork. 19.00 Nws. 19.10 Omr. ork. en so
liste. 20.1© - Lichtbaken, caus. 20.30 Act.
20.45 De gewone man. 20.50 Gevar. progr.
22.10 Cabaret. 22.30 Wereldkampioenschap
dammen 1956. 22.35 Wij luiden de zondag
in! Daarna: avondgebed en lit. kal. 23.00
Nws. 23.15 Nws. gin Esperanto. 23.22—:
Nieuwe gram.
HILVERSUM II. 298 m 1007 kc/s. 7.00
VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30
VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
8.00 Nws. 8.18 De oaitbijtdub. 9.00 Voor
15. Een drietal Heden die
er uit zagen alsof ze van
wanten wisten waren op
het handgeklap van Sidd
Sïkkai komen toesnellen.
Met een handgreep, dde op
langdurige ervaring duid
de grepen ze Kapple en cle
Maat bij de armen en bo
gen deze vakkundig naar
achter. Woest grommend
dreven ze hun gevangenen
voort naar de uitgang.
Op dat moment snelde
een boodschapper de tent
binnen en wierp zich voor
de voeten van Sheik Oldmlr
van Dasram.
„Verheven Sheik", hijgde
cle bode. „Moge uw roem
schitteren als de sterren
aam het uitspansel. De gro
te Kenner der Bronnen uit
het Westen verzoekt drin
gend te worden toegelaten
tot uw Verhevenheid voor
een zeer belangrijk be
richt!".
Sheik Olimir, verdiept in
zijn lectuur, keek bij het
horen van deze boodschap op.
„De vruchten onzer daden kiemen in de stilte
van de nacht", sprak hij zacht. „Maar de Wijze
leert ons dat de Nacht van het Oosten vaak de
Dag van het Westen is...."
.,'t Is wel laat, maar laat hem binnen!" vulde
Sikkai aan.
Op dat moment verleende een dienaar toegang
aan een tweetal figuren. Kappie, die evenals de
Maat haastig door de soldaten naar de kant was
gevoerd, staarde sprakeloos naar de voorste van
de twee, die nu gewichtig op de troon van de Sheik
toes tapte.
Deze belangrijke figuur, die nog zo laat bij
Sheik Olimir durfde aankomen, was niemand min
der dan Signor Rlvaïdl....
de vrouw. VPRO: 10.00 Tijdelijk uitge
schakeld, caus. 10.05 Morgenwijding.
VARA: 10.20 Gram. 10.30 Het huis is te
klein, hoorspel. 11.00 Lichte muz. 11.30
Bultenl. weekoverz. 11.^5 Gram. 12.00 Ope-
rettemuz. 12.30 Land- en tuinbouwmeded.
12.33 Gram. 13.00 Nws. 13.15 VARA-varia.
13.20 Accord, ork. 13.45 Sportpraatje. 14.00
Voor de jeugd. 14.35 Koorzang, 14.55 Top-
songs v. november. 15.20 Streekuitz. 15.45
Kamerork. en solist. 16.30 „Met de micro
foon op bezoek bij een fakkeldragers-
club", caus. 16.45 Swlngimuz. 17.10 Ra-
dloweekjourn. 17.40 Lichte muz. 18.00 Nws.
en* comm. 18.20 Amus. muz. 10.45 Rege-
ringsultz.: Atlantisch allerlei. Een en
ander over de 15 landen, aangesloten
bij het Atlantisch Pact. 19.00 Artistie
ke staalkaart. VPRO: 19.30 Passepartout,
caus. 19.40 Het Nieuwe Tastament: Een
levend boek, caus. 19.55 Deze week. caus.
VARA: 20.00 Nws. 20.05 Gevar. progr. 22.00
Socialistisch comm. 22.15 Latijnse muz.
22.40 Samen uit, samen thuis, hoorspel.
23.00 Nws. 23.15—24.00 Gram.
KAARSEN
FEUILLETON
„puisje in i Qroeu
DOOR LOUIS ARTHUR CUNNINGHAM
„Ik voor mij geloof, dat je al aar
dig Canadees wordt", plaagde Garth.
„Uitgezonderd dan je mooie accent.
Dat moet je nooit kwijtraken hoor.
Volgens mij begint Paul Bunyan het
ook over te nemen. Nu, des te be
ter".
„Kom, kom, op onze manier van
spreken valt ook niets te zeggen"
beweerde Denise terwijl ze haar
broer verwijtend aankeek.
„Niet? Nu, ze klinkt anders wat
eentonig", grinnikte Garth. „Als dat
niet het geval was zouden we de
mooie klank van een anders stem
niet opmerken. Ik hoop, Iris, dat je
van Shakespeare zult genieten. Wat
een kerel, hè! Ik heb op school „Ham
let" gelezen en ook „Macbeth" en
„De koopman van Venetië".
„Genade wordt verleend, niet af
gedwongen: Zij drupt als zachte re
gen uit de hemel Op d'aarde neer...."
„Hoor je dat, Denise?"
,Jk hoor het en verbaas me, dat je
je nog iets herinnert uit die ver
knoeide jaren. Nu, we moeten je piet
ophouden. Iris. Heb maar veel ple
zier. Leer alles en nog wat over Sha
kespeare Paul, dan ben je op een
gegeven ogenblik net zo knap als je
oom Garth".
„Pff!" riep Garth zich bukkend,
„Tot ziens madame tot ziens Paul".
Hij nam de jongen even in zijn ar
men en kuste hem. Toen stapte hij
weer in de auto, om die naar de ga
rage te brengen. Denise liep de trap
pen op.
DERTIENDE HOOFDSTUK
„Indien muziek der liefde voedsel
is. Speelt voort dan- Speelt en geeft
mij overdaad..."
De grote blauw en witte bus, die
tegen een sneeuwstorm had moeten
optornen, was uren te laat aangeko
men. Hildreth en Paul hadden nog
juist tijd genoeg om hun hotel op te
zoeken, daar haastig wat te gebrui
ken en de schouwburg enkele ogen
blikken voor 't scherm omhoog ging
te betreden.
Paul's ogen gingen te gast aan de
weelderige costuums, de schitterend
geklede mannen en vrouwen. Hij
was als betoverd en nu in een wereld
waarvan hij totnutoe slechts had
kunnen dromen. Hij zat voor op zijn
stoel en vergat zelfs de doos met
snoep, die Hildreth voor hem had
gekocht. Ze sloeg hem verheugd ga
de en genoot nog meer van zTjn in
nige belangstelling dan van de
prachtig gezegde dialoog, het uitste
kende spel van Malvolio, de bijna on
berispelijke prestatie van 't Strawn-
ensemble.
Geen spoor nog van Alice. Het
programma door Hildreth haastig
ingekeken noemde haar assisten
te van de directie. Dat feit stelde Hil
dreth een beetje teleur, want ze had
eigenlijk liever gewild, dat Paul zijn
moeder eerst op de planken zou heb
ben gezien voor hij haar in het wer
kelijke leven ontmoette. O, Alice was
ook buiten het toneel een onopvallen
de figuur, maar het zou wel prettig
zijn geweest als ze uit haar mond
de lieflijke woorden. Viola in de
mond gelegd, hadden mogen horen.
Plotseling kwam iemand stilletjes
naast Paul zitten. De schouwburg
was niet overvol, zodat er op ver
schillende rijen nog lege zitplaatsen
waren. Hildreth, ook al door het
spel geboeid, had niet opgezien,
maar eensklaps streelde een zwak,
exotisch parfum haar reukorgaan,
drong tot haar onderbewustzijn en
voerde haar terug naar de slordige
j kamer in het kleine hotel aan de Mer-
I sev, waar een vrouw, liggend op haar
bed en de ene sigaret na de andere
j rokend, haar zulk een fantastisch
plan had ontvouwd, dat zij het alleen
in haar wanhoop had kunnen aan-
I vaarden.
Ze keek langzaam in het rond tot
haar blik over Paul's blonde krullen
heen. die van Alice ontmoette. Hun
blikken hielden elkaar vast en zelfs
in het schemerdonker van de zaal zag
ze een vreemde glans in die mooie
blauwe ogen. Was het berouw, spijt
afgunst soms?
Het leek of Paul onwillekeurig het
stille spel rondom hem gewaar werd
Hij zag tenminste eensklaps op, eerst
naar Hildreth, dan naar zijn moeder.
Juist op dat ogenblik viel het scherm
en werden de lichten ontstoken.
„Zoon, aanschouw uw moeder!" Die
woorden schoten Hildreth te binnen,
toen ze zag, hoe hij met jongensach
tige vrijmoedigheid, hoegenaamd niet
verlegen, in dat knappe over hem
heen buigende gelaat staarde. Zou
Alice zich ooit, dacht Hildreth, zo
over zijn wieg hebben gebogen? Was
hij uit zijn droom ontwaakt om haar
terug te vinden? En zou hij zich iets
herinneren
Toen wendde Paul zich opnieuw tot
haar en las ze enkel iets vragends in
zijn ogen. Dat verdreef haar onge
rustheid en stemde haar vrolijk.
„Zo, kindlief", zei Alice, „ik heb je
al van opzij gezien toen je met je
jongen binnenkwam. En ik ben zo
gauw als ik kon naai* je toegegaan.
Wat heerlijk, dat ik je nu allebei ont
moet!"
„Dit is nu Paul", zei Hildreth. „En
dit is nu de dame van die brieven,
Paul. mevrouw Strawn".
„Hoe maakt U het?" zei Paul heel
correct.
De blauwe ogen waren recht op zijn
gezichtje gevestigd en hij beant
woordde op zyn jongensachtige ma
nier haar blik, haar openlijk bestude
rend met die soms wat ontstellende
onbewustheid van de jeugd. Het duur
de maar enkele ogenblikken; toen
kroop zijn hand zacht in die van Hil
dreth en vlochten zijn kleine vingers
zich om de hare.
De vrouw die hem ter wereld had
gebracht scheen dat lieve, vertrouwe
lijke gebaar le hebben opgemerkt; te
•hebben gezien hoe hij haar als het wa
re van zich afstotend, bescherming
zocht bij haar, die hem als een moe
der verzorgde. Onwillekeurig trok
Alice's blik zich samen, kwam er een
droeve trek om haar mond. Hildreth
begreep, dat ze verdrietig was en pro
beerde het te verbergen. Ze lachte
met die diepe, ietwat kelige lach, die
nu evenwel holler klonk dan ooit te
voren.
Rad sprekend vroeg ze; „Én bevalt
ons stuk je? Ben je verliefd geraakt
op Malvolio? Hij is mijn bescherme
ling Peter Darcy en speelt heel
goed. O. hij zal nog"wel verder komen.
Feitelijk leid ik de vertoning. Stel je
voor: Runny bracht het kapitaal bij
elkaar, maar hij was niet naar Ame
rika te krijgen. Canada bevalt me
wel, voor zover ik er van gezien heb."
Zo ratelde ze voort, aldoor maar
oratend en zorgvuldig de vragen, die
bij haar moesten rijzen, vermijdend.
„We logeren in het hotel naast de
schouwburg het Admiral Beatty-
batei". deelde z« mee-
„Daar zijn wy ook", vertelde Hil
dreth.
„Dan zien we elkaar wél na de voor
stelling; we moeten eens uitvoerig
samen praten. Ja", ging ze met een
glimlach aan Paul's adres voort, „je
moeder en ik zijn oude vriendinnen.
We hebben zoveel te bespreken."
„Dat weet ik. En ook, dat U geen
kleine jongen hebt."
Even een pijnlijk stilzwijgen. Toen:
„Neen, die heb ik niet. Maar kijk
eens..." Op dat ogenblik werd het
weer duister in de zaal. „Kom. Ik
moet voortmaken. Ik vind jullie wel
in het hotel. Er zijn drie kinderen bij
het gezelschap, die graag met Paul
kennis zullen maken."
Ze stond op,.wuifde hun toe en be
gaf zich door de zijgang en een loge
naar de deur achter het toneel. Het
scherm ging weer omhoog en Paul
keerde niet schitterende ogen terug
naar de wereld der verbeelding. Hil
dreth wist, dat hij geen woord over
Alice zou zeggen en ze zou hem ook
niet vragen wat hij dacht, maar op
dit ogenblik hield ze nog meer van
hem dan ooit tevoren. Hij had haar
hand losgelaten en toch voelde ze nog
de zachte druk er van: een druk. die
haar steeds zou bijblijven.
Hildreths hart was boordevol: ze
werd bestormd door gevoelens, die
feitelijk bij Alice Strawn thuis be
hoorden, maar daar geen ruimte had
den gevonden om zich te ontwikkelen.
(Wordt vervolgd)
HET ONWEER TROK VOORBIJ (slot)
Advertentie
Schriftelijk gedeelte van
verkeersexamens 1957.
Het bestuur van het Verbond voor
Veilig Verkeer heeft zich verenigd
met net voorstel van de „Commissie
eenheid in de verkeersexamens", om
het schriftelijk gedeelte van de school-
verkeersexamens voor het gehele land
te doen houden op dinsdag 12 Maart
1957. In 1956 hebben ruim 180.000
scholieren aan het verkeersexamen
deelgenomen.
