O „Ligne Romance" of „Hellaslijn" C tot ozouw nze ~OzcM/i>enpa0ma „Qeen ioppos\t\es voor HET BOEK VAN LILLIAN ROTH 'n Schoonheid stip van Diane ~Dan ozcuto e vremw VAh veertig en Ivaai* viiEerliilz EATERDAQ B NOVEMBER 1958 PRCY1NOÏ ALB 2EEVWBB COURANT 18 KAPSELS VAN KOMENDE WINTER De vraag „Hoe draag ik mijn haar" heeft te allen tijde de vrouw beziggehouden en is ook nu, in het tijdperk van de moderne korte kopjes, nog steeds actueel. Dat is geen wonder, want het kap sel is uiteindelijk het belangrijkste van uw verschijning. De mooiste japon verliest haar effect, wanneer het haar van de draagster slordig zit. De meesten van ons hebben de kapper nodig om haar kapsel in een ordelijke staat te houden. En dan liefst een kapper, die uw haar kent, die bovendien rekening houdt met de lijnen van uw gezicht, en die niet ten koste van uw voorko men vasthoudt aan de voorschrif ten van het „Syndieat de haute coiffure" te Parijs. Nauwelijks hebben de Parijse kap pers de „Ligne Romance" als dè lijn voor deze winter voorgesteld, of We nen riep de „Hellas-lijn" als aller nieuwste haardracht uit. Dit is een coiffure, vervaardigd naar het oude Griekse voorbeeld; het haar wordt halflang gedragen, geonduleerd en iets teruggekamd. Tevens heeft men in Wenen nieuwe modetinten voor het haar vastgesteld: zilvergroen, rose, lichtblauw of glanzend-grijs Dit alles is de wereld medegedeeld tijdens het achtste internationale congres van de kappersbond waar een kapconcours werd gehouden, waaraan honderdvijftig kappers en kapsters uit twintig landen waar onder Nederland deelnamen. De Duitser Kurt Kilian werd wereldkam pioen, de Belgische Vermote Juline wereldkampioene. De vraag is nu dus, of het Griek se kapsel het van de Romance-lijn zal winnen. Het zou wel eens kun nen dat de tijd ryp is voor het halflange haar; we lopeh immers „alweer zo lang" met die kortge knipte kopjesOpmerkelijk is wel, dat veel mannequins van be roemde Parijse modehuizen dit sei zoen het haai- hebben laten groei en, teneinde het te kunnen opste ken. Ook in Italië wordt veel lang haar gedragen, soms losvallend, dikwijls ook met de moderne chignon". Op de foto's ziet U voorbeelden van de huidige Engelse en Franse haar mode. Links een Engels kapsel, aan gepast aan de avondtoiletten met een oosters tintje, welke vele couturiers dit seizoen lanceren. De drie liaarrol- len van ongelijke grootte zijn gevat in met parels bezette verstelbare gou den banden, welke ook als armbanden kunnen fungeren. Rechts een kapsel van de Parijse haarkunstenaar Ga briel Garland, die het met de Ligne Romance niet helemaal eens schijnt te zijn. Zg'n allernieuwste creatie is dit pittige kapsel waarvan de poney naar één kant geborsteld is. Op elke drie werkende mensen in Amerika is thans één vrouw. En het aantal vrouwen in leidende functies werd sedert 1940 verdubbeld hoe wel men er nog steeds niet meer telt dan 5.000 tegenover 245.000 mannen, Van de 21 miljoen werkende vrouwen is er maar 0,2 pYocent, dat meer dan 10.000 dollar per jaar verdient, (waarbij ook toneelspeelsters en film sterren gerekend worden). Er zijn nauwelijks 20 vrouwen, die een hoger jaarinkomen dan 150.000 dollar heb ben. En in grote ondernemingen, zo als General Motors, US-Steel of Stan dard Oil of New Jersey krijgen vrou wen helemaal geen kans om topposi ties te bekleden. „Morgen zal ik huilen": aangrijpend relaas (Van onze redactrice) „I'll cry tomorrow" Morgen zal ik huilen was een van de liedjes waarmee de Amerikaanse revue- en filmster Lilian Roth in de twintiger jaren enorme successen oogstte. In 1930, op het hoogtepunt van haar roem, verdween zij plotseling uit de theaterwereld. De drank, aanvanke lijk een „medicyn" voor haar die se dert haar prilste jeugd onder het lel ie licht van de schijnwerpers had ge werkt, had de twintigjarige ster ten gronde gericht en het duurde zestien jaar, voordat zij zich uit deze hel der verslaving kon losworstelen en een even spectaculaire als miraculeuze „come-back" in het openbare leven maakte, „I'll cry tomorrow" is ook de naam van het boek, dat zij geschreven heeft over haar verbijsterende levenserva ringen en dat in een Nederlandse vertaling van Paul Nijhuis door de N.V. uitgeversmaatschappij Pax te 's-Gravenhage wordt uitgegeven on der de titel „Morgen zal ik huilen". Er is over dit inmiddels verfilm de boek wel iets te doen geweest in de Verenigde Staten. Men zag er een reclame-stunt in, een goedkoop streven naar gemakkelijk succes van een terugkerende beroemdheid wier naam al min of meer in de vergetel heid was geraakt. Maar wie het boek leest, komt tot de overtuiging dat dit niet de opzet van de schrijfster is ge weest; dat zij integendeel getracht heeft een zo objectief mogelijke auto biografie samen te stellen, waarin zij geen moment probeert zichzelf van schuld vrij te pleiten in het drama dat de beste jaren van haar leven vernietigde. Zij geeft in de eerste helft van het boek een wat fragmentarisch maar desondanks wel boeiend overzicht van de vele gebeurtenissen die haar jeugd markeerden. Een vreemd en tegennatuurlijk jeugdleven, met als centraal punt het enerverende thea terbedrijf; een jeugd, ontwricht door het onevenwichtig huwelijksleven der ouders, door de „levensstijl" achter de coulissen, later door een ongeluk kig liefdesleven. Tragische gebeurte nissen die tezamen de oorzaak ervan waren dat de alcohol een steeds gro tere plaats in haar leven innam en haar snel bergafwaarts voerde. In het tweede gedeelte van het boek beschrijft Lillian Roth op be klemmende wijze de jaren, die zij als volslagen alcoholiste door bracht in het huiveringwekkende niemandsland van de drankversla ving. Een nevelachtige, verschrik kelijke wereld vol hallucinaties, angstcomplexen, geestelijke en li chamelijke pijnen; een wereld waaruit geen ontsnapping moge lijk schijnt en waar als onvermij delijk einde de krankzinnigheid dreigt En toch heeft Lillian Roth op won derbaarlijke wyze zich kunnen los worstelen uit deze wereld, mede dank zij de hulp van die grote organisatie van gewezen dronkaards die er een eigen manier op na houdt om van de drank af te komen: Alcoholics Ano nymous, en ze beschrijft die lange moeilijke weg van vallen en opstaan zonder enig zelfbeklag of zelfverheer lijking. Er is moed voor nodig en zeker voor een vrouw om dergelijke ver schrikkelijke en ontluisterende le venservaringen aan de wereld voor te leggen. Lillian Roth heeft het ge durfd en haar boek is lezenswaard, in de eerste plaats om de eerliike en op rechte taa\ in de tweede plaats om dat het een belangrijk document ten dienste V3n de drankbestrijding is. En lezenswaard is ook die ene regel uit de uitspraak die aaft het voorwoord voorafgaat: want een ervaring als dezë zou ieder mens hebben kun nen treffen". „Een vrouw heeft op het gebied van zakelijke en industriële leiding dezelf de capaciteiten als een man. Ze heeft zelfs nog de beschikking over een bij zonder talent aanpassingsvermo gen, geestelijke plooibaarheid die haar welhaast nog meer geschikt maakt voor leidende functies als de man" Dit verklaarden onlangs de „ze ven belangrijkste vrouwen van Ame rika". die alle zeven aan het hoofd van grote ondernemingen staan. Maar zonder afbreuk te doen aan de kwali teiten van hun vrouwelijke collega's tonen de directeuren van grote indus- triëen toch weinig enthousiasme voor de carrière van de werkende vrouw. De grootste tegenstand echter schijnt besloten te liggen in het feit, dat de vrouw over het algemeen „niet haar leven lang wil werken". Bij een groot onderzoek op dit gebied aan de Amei-ikaanse universiteiten bleek, dat van de vrouwelijke studenten, die na het beëindigen van him studie vil den gaan werken, 5CK'r van plan was haar- baan op te geven, wanneer ze zou trouwen, 30% vilde ophouden met werken, wanneer er kinderen kwamen en slechts 20',interesseerde zich zó voor liet werk, dat ze onder alle omstandigheden hun baan vilde houden. Bovendien bestaat er maar één opleidingsschool voor leidende functies, die ook vrouwelijke studen ten opneemt en daar studeren slechts 79 vrouwen. De specialisten op het terrein van de arbeidspsychologie ontraden het ook, om vrouwen zeer belangrijke po sities te geven. Ze verklaren, dat een man er niet van houdt om onder een vrouw te werken en dat de vrouwen zelf er nog veel minder in zien oni een vrouwelijke chef te hebben. Soep- of selderijbroodjes. In ieder weekmenu komen wel groenten voor die in ruim water ge kookt worden (b.v. bloemkool), of die zoveel vocht loslaten, dat niet alles tijdens het koken verdampt. Praktisch ieder groentenat leent zich uitstekend voor het bereiden van een smakelijke soep en daar zich juist in dat nat nog waardevolle voedings stoffen bevinden, zou het wel zonde zijn hiervan niet te profiteren. Een kopje soep valt, vooral in de koude maanden, bij de brood- of vooraf gaand aan de warme maaltijden, al tijd in de smaak en is, vooral wan neer het afgemaakt wordt met b.v. wat geraspte kaas. nog voedzaam ook. Inplaats van soep zoudt U ook eens selderij-broodjes als voorgerecht kunnen geven. Dit is het recept: Een selderijknol schillen en boven een kom, waarin een mengsel van citroensap en olie is gedaan, raspen. Het geraspte gedeelte steeds snel door de saus roeren om bruin worden te voorkomen. Stukjes toast dik be dekken met de selderij en tot slot bestrooien met wat geraspte kaas en fijngehakte peterselie. Uw menu voor de eerste week van no vember: zondag: selderij-broodjes, con trafilet, spruiten, aardappelen, ananas pudding; maandag: jachtschotel, peren compote; dinsdag: gegratineerde bloem kool, gesmoorde .aardappelen, yoghurt- vla; woensdag: nierragout in rijstrand, appelmoes, koffiepudding; donderdag: gekruide omelet, witlof-sla. aardappelen- puree. rijstkoekjes; vrijdag: panharing, savoyekool, aardappelen, gevulde sinaas appelen; zaterdag: stamppot rauwe an dijvie met spek, beschuit met bessesap. Diane de I'oitiers, wier naam door de oprichting van ontelbare stand beelden letterlijk gegrift staat in de geschiedenis van Frankrijlc, was niet alleen beroemd om haar schoonheid en haar geest, maar in het bijzonder om haar grote goedheid. Kort nadat zij na een dertienjarig huwelijk met Louis de Brézé wedu we was geworden, ontmoette ze de 25 jaar oudere prins Henri, zoon van Frans I. Hij werd hartstochtelijk ver liefd op haar, maar zijn liefde werd niet beantwoord, want Diane bleef de nagedachtenis van haar man trouw en liet zich niet van de wijs brengen. De rest van haar leven droeg zij nog uitsluitend rouwkleding, welke overi gens de schoonheid van haar gitzwar te haar en de verblindend blanke huid nog beter tot haar recht deed komen. Al heeft Henri later een huwelijk ge sloten met Cathérine de Medici, met zijn gedachten is hij steeds bij de beeldschone Diane gebleven- Toen zij op 67-jarige leeftijd stierf, had zij zo wordt verteld nog geen enkele witte haar. Dit zou zij te danken hebben aan het feit. dat zij haar haren behandelde met salie. En hier is dan het recept: Kook een paar handenvol salie on geveer veertig minuten op een kleine vlam in zoveel water, dat het net bo ven de kruiden uitkomt. Zeef daarna deze vloeistof door een linnen doek. De zo verkregen hoeveelheid is juist genoeg voor een behandeling. Met dit middel borstelde Diane eens per week het haar. Nakaarten is nooit een aardige bezigheid, en het heeft boven dien altijd verdacht veel weg van het neuswijs geredekavel van die stuurlui aan de wal en het stelletje toeschouwers rond dat verdronken kalf. Maar wanneer wij bij de narig heid nauw betrokken zijn, wanneer daar niet een dood kalf, maar een bloedend kind voor onze voeten ligt, en het is niet een put maar een met hersens en gevoel negaafd mens dje het ongeluk heeft aangericht: dan is het toch misschien nog niet zo gek om eens wat aandacht achteraf aan het geval te besteden. Wat dat betreft ontkomen wij maar slecht aan die nadrukkelijk wijzende vinger van de heer in toga en bef, die ons van de advertentie-pagina zo doordringend placht aan te blikken: Wat gaat doen op de zeventiende oktober Het antwoord van de betrokkenen was zo cru mogelijk: Tien mensen doodrijden al ging dat. laten wij dat aannemen volkomen onbe wust. Misschien was die goedbedoelde Dit is de japon dieevenals de klassieke overhemdblouse, nooit uit de mode zal raken. Een eenvoudig rond kraagje, „normaal" ingezette mouwen, een taille op natuurlijke hoogte en een u ijdklokkende rok die een grote bewegingsvrijheid garandeert: allemaal details die dit jurkje een bescheiden maar blijvende plaats in de kleerkast, verzekeren. De stof is Shetland wol, heel fijn geruit in olijfgroen en bruin. Een japonnetje waarvoor gerust een dure, werkelijk goede stof gebruikt kan worden, want het kun iedere winter opnieuw gedragen 'worden. Van de mantel kan dit niet gezegd worden.... Pierre Balmain had beslist een overmoedige bui toen hij het idee voor deze opvallend-geruite cape-achtige mantel ging uitwerken. De vrolijke kleuren van de ruitstof komen nog beter tot hun recht door de garnering van zwart per- sianerbont, en de bezitster van deze jas zal een fleurige verschijning zijn op grauwe zonloze winterdagen. Maar ter afwisseling moet ze liefst nog een paar andere wintermantels bezitten Voor de vrouw van veertig is het niet zo gemakkelijk als voor het meisje van twintig om er elke dag aantrekkelijk uit te zien. En juist daarom moet vooral de vrouw van omstreeks veertig en ouder! re gelmatig iets voor haar uiterlijk doen. U moet er op deze leeftijd vooral aan denken, dat uw huid een goede voedingscrème nodig heeft om soepel te kunnen blijven. Wanneer U dus aes morgens opstaat, wast u 11W gezicht eerst met water en een zachte zeep. Daarna masseert U een goede crème in de huid van gezicht en hals, met de vingertoppen van beneden naar boven strijkend. IJierdoor wordt de bloedsomloop bevorderd. Na een paar minuten verwijdert U de overtollige crème met een prop schone watten, waarop U wat. verfrissende gezichts lotion druppelt. De volgende dag besteedt U een paar minuten aan de verzorging van het gezicht rond de ogen. De lelijke kvaaiepootjes behandelt U het best met een zeer vette crème; doe hier van wat op uw middel- en wijsvinger en klop de crème licht en voorzichtig in de huid om de ogen, van de oog hoek onder het oog langs naar buiten en over het ooglid. U gaat hier zo lang mee door, tot alle crème door de huid is opgenomen. De derde dag krijgt de :hals een beurt. Voor die behandeling wrijft U de avond tevoren bij het naar bed gaan kin en hals goed in met een voe dingscrème en de volgende morgen masseert U hals en kin na het was sen met crème en wel van de hals uit naar boven, naar de kin toe. Masseer zolang, tot U een prettig prikkelen in de huid voelt. De vierde dag wordt de teint ver zorgd. Wanneer U hier en daar een puistje of vergrote poriën heeft, kunt U de volgende behandeling proberen: U doopt een doekje een paar maal in goed heet water en legt dit enkele se conden op het gezicht. Dan vermengt U wat amandelklei met gezichts lotion Jot een pasta en laat die een paar minuten op het gezicht inwer ken. Daarna met lauw water wassen en nabetten met wat gezichtswater. Als U af en toe wat tijd over heeft, probeer dan. deze huidreiniging twee tot drie keer per week te herhalen En vergeet niet, uw lippen regelma tig te behandelen met wat cacaoboter of vette crème! De vijfde dag wijden we aan het figuur, door tien tot vijftien minuten lichte gymnastiek te doen. De zesde dag is voor het haar. Hon derd streken met de borstel en daarbij denkt U er dan eens over na.- of uw kapper niet weer eens een an der kapsel zou kunnen proberen. Vooral de vrouw van omstreeks 40 moet er op letten, dat ze steeds aan trekkelijk en goed verzorgd gekapt is. De zevende dag is de zondag, waarop U vrij bent. En de zondag, waarop U er zo goed uitziet, omdat U elke weekdag een paar minuten aan dat uiterlijk heeft besteed! wijzende méneer psychologisch niet zo héél geslaagd: zo'n nadrukkelijke wijsvinger vlak voor je neus irriteert al, als je je doodoudeiwets te voet langs 's heren wegen rept. Laat staan als je op het punt staat een motor te starten, met wie weet hoe veel haast, tijdgebrek en kopzorg op de achterbank Als er toch een plaatje aan te pas had moeten komen, dan was mis schien een rokend autowrak van meer kracht geweest, met een slag zin als: kom dan liever vijf minuten later Maar de plaatjes, de slagzinnen en het dringende beroep op het verantwoordelijkheidsge voel zijn misschien wel heleméULl mis plaatst. Het is ermee als met zoveel goedbedoelde en op zichzelf volko men redelijke waarschuwingen: zij bereiken vrijwel alleen de goedwillen de mensen, die ze nu juist niet no dig hebben. Voorzichtige chauffeurs hebben op zeventien oktober waar schijnlijk nóg iets scherper opgelet, nóg minder risico's genomen. De rest de jakkeraars. de snij ders. de inhalers, de aan-hun-laars- lappers: die laten zich tóch niet. door welk plaatje of wel lie slagzin ook, weerhouden om desnoods met over de honderd kilometer op twee wielen door een bocht te razen En aan hun eigen hachje is hun blijk baar even weinig gelegen als aan dat van hun medemens. Maar is er bij al die verkeers ellende. die men voor een deel zelfs wel verkeersmisdadigheid zou kun nen noemen, niet één factor die men tot nu toe al te veel verwaarloosd heeft Blijft er bij het opsporen van de oorzaken van dat angstig stijgend getal slachtoffers» niet eén vraag openstaan De vraag, die toch bij elke straf zaak wel degelijk wordt gesteld en overwogen: Hoe kwam de beklaagde tot zijn misdrijf? Waaróm rijden er zoveel chaufferende heren als ongure woestelingen, die niet alleen lak heb ben aan verkeersregels maar vaak met opzet die regels met kwajon gens bravoure aan hun laars luppen Waarom doet een man achter het stuur zo stompzinnig driest, waarom probeert hij een tegenligger te verblinden, een omvangrijke vóórrijder op een druk ke smalle weg in te halen, waarom jakkert hij met topsnelheid over een giad wegdek met verraderlijke zijwe gen, of stuift van zo'n zijweg, onbe suisd als een kwajongen, pardoes een hoofdweg op? Is het enkel gebrek aan fatsoen, egoisme. branie of onverschilligheid? Of is het misschien een brok onver teerde agressiviteit, een levenshaat, die zich in dolzinnige waaghalzerij een uitweg zoekt? De geestelijke gesteldheid van de mens van heden, en dat met name van de man achter het stuur spreekt stellig een woordje mee in dit drama. Het zou misschien een onthutsend beeld van geestelijke ontreddering te kenen, wanneer de statistiek erin zou slagen niet alleen de onmiddellijke oorzaken van de verkeersongevallen te registreren, maar ook van iedere verkeersdelinquent de gemoedsge steldheid en de lsvensachtergrond te achterhalen. En er kon wel eens dui delijk verband blijken tussen alle uitingen van verkropte agressiviteit jeugdbaldadigheid, rock-and-roll- waanzin en verkeerskwaadaardig- De jongen, die zinloos andermans kostbaar eigendom vernielt en de man die even zinloos de rijdende dood personifieert hebben beiden de zelfde grief tegen de samenleving: gebrek aan ruimte, gebrek aan ge zond avontuur en gebrek aan rust. En daar raakt aie wijzende vinger ook ergens ons vrouwen-geweten: Hoeveel doden zouden er per dag minder langs de weg liggen, als elke man achter liet stuur de naven kende van een rustige, koesterende huiska mer? Hoeveel onverschilligheid voor de dood ontspringt niet aan weerzin tegen het leven: dat nergens meer een vast en veilig rustpunt biedt? SASKIA. Nationale Vrouwenraad vergadert De Nationale Vrouwenraad van Nederland zal op 7 november in het rebouw van de Provinciale Utrechtse llektriciteitsmaatschappij te Utrecht de algemene vergadering houden. De agenda vermeldt o.m. de ver kiezing van een nieuw hoofdbestuurs lid wegens het aftreden van mevrouw mr. L. Westerouen van Meeteren- Francois. Door het hoofdbestuur is hiervoor kandidaat gesteld mej. M. E. Elberts Doyer. In de middagvergadering zal mr. A. M. Joekes. voorzitter van de Ver eniging voor Internationale Rechts orde, spreken over „De betekenis van de vereniging voor de Verenigde Na ties".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 17