O
„Ligne Romance" of „Hellaslijn"
C tot ozouw
nze
~OzcM/i>enpa0ma
„Qeen ioppos\t\es voor
HET BOEK VAN LILLIAN ROTH
'n Schoonheid stip
van Diane
~Dan ozcuto
e vremw VAh veertig en Ivaai* viiEerliilz
EATERDAQ B NOVEMBER 1958
PRCY1NOÏ ALB 2EEVWBB COURANT
18
KAPSELS VAN KOMENDE WINTER
De vraag „Hoe draag ik mijn
haar" heeft te allen tijde de
vrouw beziggehouden en is ook nu,
in het tijdperk van de moderne
korte kopjes, nog steeds actueel.
Dat is geen wonder, want het kap
sel is uiteindelijk het belangrijkste
van uw verschijning. De mooiste
japon verliest haar effect, wanneer
het haar van de draagster slordig
zit.
De meesten van ons hebben de
kapper nodig om haar kapsel in
een ordelijke staat te houden. En
dan liefst een kapper, die uw haar
kent, die bovendien rekening houdt
met de lijnen van uw gezicht, en
die niet ten koste van uw voorko
men vasthoudt aan de voorschrif
ten van het „Syndieat de haute
coiffure" te Parijs.
Nauwelijks hebben de Parijse kap
pers de „Ligne Romance" als dè lijn
voor deze winter voorgesteld, of We
nen riep de „Hellas-lijn" als aller
nieuwste haardracht uit. Dit is een
coiffure, vervaardigd naar het oude
Griekse voorbeeld; het haar wordt
halflang gedragen, geonduleerd en
iets teruggekamd. Tevens heeft men
in Wenen nieuwe modetinten voor
het haar vastgesteld: zilvergroen,
rose, lichtblauw of glanzend-grijs
Dit alles is de wereld medegedeeld
tijdens het achtste internationale
congres van de kappersbond waar
een kapconcours werd gehouden,
waaraan honderdvijftig kappers en
kapsters uit twintig landen waar
onder Nederland deelnamen. De
Duitser Kurt Kilian werd wereldkam
pioen, de Belgische Vermote Juline
wereldkampioene.
De vraag is nu dus, of het Griek
se kapsel het van de Romance-lijn
zal winnen. Het zou wel eens kun
nen dat de tijd ryp is voor het
halflange haar; we lopeh immers
„alweer zo lang" met die kortge
knipte kopjesOpmerkelijk is
wel, dat veel mannequins van be
roemde Parijse modehuizen dit sei
zoen het haai- hebben laten groei
en, teneinde het te kunnen opste
ken.
Ook in Italië wordt veel lang haar
gedragen, soms losvallend, dikwijls
ook met de moderne chignon".
Op de foto's ziet U voorbeelden van
de huidige Engelse en Franse haar
mode. Links een Engels kapsel, aan
gepast aan de avondtoiletten met een
oosters tintje, welke vele couturiers
dit seizoen lanceren. De drie liaarrol-
len van ongelijke grootte zijn gevat
in met parels bezette verstelbare gou
den banden, welke ook als armbanden
kunnen fungeren. Rechts een kapsel
van de Parijse haarkunstenaar Ga
briel Garland, die het met de Ligne
Romance niet helemaal eens schijnt
te zijn. Zg'n allernieuwste creatie is
dit pittige kapsel waarvan de poney
naar één kant geborsteld is.
Op elke drie werkende mensen in
Amerika is thans één vrouw. En het
aantal vrouwen in leidende functies
werd sedert 1940 verdubbeld hoe
wel men er nog steeds niet meer telt
dan 5.000 tegenover 245.000 mannen,
Van de 21 miljoen werkende vrouwen
is er maar 0,2 pYocent, dat meer dan
10.000 dollar per jaar verdient,
(waarbij ook toneelspeelsters en film
sterren gerekend worden). Er zijn
nauwelijks 20 vrouwen, die een hoger
jaarinkomen dan 150.000 dollar heb
ben. En in grote ondernemingen, zo
als General Motors, US-Steel of Stan
dard Oil of New Jersey krijgen vrou
wen helemaal geen kans om topposi
ties te bekleden.
„Morgen zal ik huilen":
aangrijpend relaas
(Van onze redactrice)
„I'll cry tomorrow" Morgen zal
ik huilen was een van de liedjes
waarmee de Amerikaanse revue- en
filmster Lilian Roth in de twintiger
jaren enorme successen oogstte. In
1930, op het hoogtepunt van haar
roem, verdween zij plotseling uit de
theaterwereld. De drank, aanvanke
lijk een „medicyn" voor haar die se
dert haar prilste jeugd onder het lel
ie licht van de schijnwerpers had ge
werkt, had de twintigjarige ster ten
gronde gericht en het duurde zestien
jaar, voordat zij zich uit deze hel der
verslaving kon losworstelen en een
even spectaculaire als miraculeuze
„come-back" in het openbare leven
maakte,
„I'll cry tomorrow" is ook de naam
van het boek, dat zij geschreven heeft
over haar verbijsterende levenserva
ringen en dat in een Nederlandse
vertaling van Paul Nijhuis door de
N.V. uitgeversmaatschappij Pax te
's-Gravenhage wordt uitgegeven on
der de titel „Morgen zal ik huilen".
Er is over dit inmiddels verfilm
de boek wel iets te doen geweest
in de Verenigde Staten. Men zag er
een reclame-stunt in, een goedkoop
streven naar gemakkelijk succes van
een terugkerende beroemdheid wier
naam al min of meer in de vergetel
heid was geraakt. Maar wie het boek
leest, komt tot de overtuiging dat dit
niet de opzet van de schrijfster is ge
weest; dat zij integendeel getracht
heeft een zo objectief mogelijke auto
biografie samen te stellen, waarin zij
geen moment probeert zichzelf van
schuld vrij te pleiten in het drama
dat de beste jaren van haar leven
vernietigde.
Zij geeft in de eerste helft van het
boek een wat fragmentarisch maar
desondanks wel boeiend overzicht
van de vele gebeurtenissen die haar
jeugd markeerden. Een vreemd en
tegennatuurlijk jeugdleven, met als
centraal punt het enerverende thea
terbedrijf; een jeugd, ontwricht door
het onevenwichtig huwelijksleven der
ouders, door de „levensstijl" achter
de coulissen, later door een ongeluk
kig liefdesleven. Tragische gebeurte
nissen die tezamen de oorzaak ervan
waren dat de alcohol een steeds gro
tere plaats in haar leven innam en
haar snel bergafwaarts voerde.
In het tweede gedeelte van het
boek beschrijft Lillian Roth op be
klemmende wijze de jaren, die zij
als volslagen alcoholiste door
bracht in het huiveringwekkende
niemandsland van de drankversla
ving. Een nevelachtige, verschrik
kelijke wereld vol hallucinaties,
angstcomplexen, geestelijke en li
chamelijke pijnen; een wereld
waaruit geen ontsnapping moge
lijk schijnt en waar als onvermij
delijk einde de krankzinnigheid
dreigt
En toch heeft Lillian Roth op won
derbaarlijke wyze zich kunnen los
worstelen uit deze wereld, mede dank
zij de hulp van die grote organisatie
van gewezen dronkaards die er een
eigen manier op na houdt om van de
drank af te komen: Alcoholics Ano
nymous, en ze beschrijft die lange
moeilijke weg van vallen en opstaan
zonder enig zelfbeklag of zelfverheer
lijking.
Er is moed voor nodig en zeker
voor een vrouw om dergelijke ver
schrikkelijke en ontluisterende le
venservaringen aan de wereld voor te
leggen. Lillian Roth heeft het ge
durfd en haar boek is lezenswaard, in
de eerste plaats om de eerliike en op
rechte taa\ in de tweede plaats om
dat het een belangrijk document ten
dienste V3n de drankbestrijding is. En
lezenswaard is ook die ene regel uit
de uitspraak die aaft het voorwoord
voorafgaat: want een ervaring
als dezë zou ieder mens hebben kun
nen treffen".
„Een vrouw heeft op het gebied van
zakelijke en industriële leiding dezelf
de capaciteiten als een man. Ze heeft
zelfs nog de beschikking over een bij
zonder talent aanpassingsvermo
gen, geestelijke plooibaarheid die
haar welhaast nog meer geschikt
maakt voor leidende functies als de
man" Dit verklaarden onlangs de „ze
ven belangrijkste vrouwen van Ame
rika". die alle zeven aan het hoofd
van grote ondernemingen staan. Maar
zonder afbreuk te doen aan de kwali
teiten van hun vrouwelijke collega's
tonen de directeuren van grote indus-
triëen toch weinig enthousiasme voor
de carrière van de werkende vrouw.
De grootste tegenstand echter
schijnt besloten te liggen in het feit,
dat de vrouw over het algemeen „niet
haar leven lang wil werken". Bij een
groot onderzoek op dit gebied aan de
Amei-ikaanse universiteiten bleek, dat
van de vrouwelijke studenten, die
na het beëindigen van him studie vil
den gaan werken, 5CK'r van plan was
haar- baan op te geven, wanneer ze
zou trouwen, 30% vilde ophouden
met werken, wanneer er kinderen
kwamen en slechts 20',interesseerde
zich zó voor liet werk, dat ze onder
alle omstandigheden hun baan vilde
houden. Bovendien bestaat er maar
één opleidingsschool voor leidende
functies, die ook vrouwelijke studen
ten opneemt en daar studeren
slechts 79 vrouwen.
De specialisten op het terrein van
de arbeidspsychologie ontraden het
ook, om vrouwen zeer belangrijke po
sities te geven. Ze verklaren, dat een
man er niet van houdt om onder een
vrouw te werken en dat de vrouwen
zelf er nog veel minder in zien oni een
vrouwelijke chef te hebben.
Soep- of selderijbroodjes.
In ieder weekmenu komen wel
groenten voor die in ruim water ge
kookt worden (b.v. bloemkool), of
die zoveel vocht loslaten, dat niet
alles tijdens het koken verdampt.
Praktisch ieder groentenat leent zich
uitstekend voor het bereiden van een
smakelijke soep en daar zich juist in
dat nat nog waardevolle voedings
stoffen bevinden, zou het wel zonde
zijn hiervan niet te profiteren. Een
kopje soep valt, vooral in de koude
maanden, bij de brood- of vooraf
gaand aan de warme maaltijden, al
tijd in de smaak en is, vooral wan
neer het afgemaakt wordt met b.v.
wat geraspte kaas. nog voedzaam
ook.
Inplaats van soep zoudt U ook
eens selderij-broodjes als voorgerecht
kunnen geven. Dit is het recept:
Een selderijknol schillen en boven
een kom, waarin een mengsel van
citroensap en olie is gedaan, raspen.
Het geraspte gedeelte steeds snel
door de saus roeren om bruin worden
te voorkomen. Stukjes toast dik be
dekken met de selderij en tot slot
bestrooien met wat geraspte kaas en
fijngehakte peterselie.
Uw menu voor de eerste week van no
vember: zondag: selderij-broodjes, con
trafilet, spruiten, aardappelen, ananas
pudding; maandag: jachtschotel, peren
compote; dinsdag: gegratineerde bloem
kool, gesmoorde .aardappelen, yoghurt-
vla; woensdag: nierragout in rijstrand,
appelmoes, koffiepudding; donderdag:
gekruide omelet, witlof-sla. aardappelen-
puree. rijstkoekjes; vrijdag: panharing,
savoyekool, aardappelen, gevulde sinaas
appelen; zaterdag: stamppot rauwe an
dijvie met spek, beschuit met bessesap.
Diane de I'oitiers, wier naam door
de oprichting van ontelbare stand
beelden letterlijk gegrift staat in de
geschiedenis van Frankrijlc, was niet
alleen beroemd om haar schoonheid
en haar geest, maar in het bijzonder
om haar grote goedheid.
Kort nadat zij na een dertienjarig
huwelijk met Louis de Brézé wedu
we was geworden, ontmoette ze de
25 jaar oudere prins Henri, zoon van
Frans I. Hij werd hartstochtelijk ver
liefd op haar, maar zijn liefde werd
niet beantwoord, want Diane bleef
de nagedachtenis van haar man trouw
en liet zich niet van de wijs brengen.
De rest van haar leven droeg zij nog
uitsluitend rouwkleding, welke overi
gens de schoonheid van haar gitzwar
te haar en de verblindend blanke huid
nog beter tot haar recht deed komen.
Al heeft Henri later een huwelijk ge
sloten met Cathérine de Medici, met
zijn gedachten is hij steeds bij de
beeldschone Diane gebleven-
Toen zij op 67-jarige leeftijd stierf,
had zij zo wordt verteld nog
geen enkele witte haar. Dit zou zij te
danken hebben aan het feit. dat zij
haar haren behandelde met salie. En
hier is dan het recept:
Kook een paar handenvol salie on
geveer veertig minuten op een kleine
vlam in zoveel water, dat het net bo
ven de kruiden uitkomt. Zeef daarna
deze vloeistof door een linnen doek.
De zo verkregen hoeveelheid is juist
genoeg voor een behandeling. Met dit
middel borstelde Diane eens per week
het haar.
Nakaarten is nooit een aardige
bezigheid, en het heeft boven
dien altijd verdacht veel weg
van het neuswijs geredekavel van die
stuurlui aan de wal en het stelletje
toeschouwers rond dat verdronken
kalf. Maar wanneer wij bij de narig
heid nauw betrokken zijn, wanneer
daar niet een dood kalf, maar een
bloedend kind voor onze voeten ligt,
en het is niet een put maar een met
hersens en gevoel negaafd mens dje
het ongeluk heeft aangericht: dan is
het toch misschien nog niet zo gek
om eens wat aandacht achteraf aan
het geval te besteden.
Wat dat betreft ontkomen wij maar
slecht aan die nadrukkelijk wijzende
vinger van de heer in toga en bef,
die ons van de advertentie-pagina zo
doordringend placht aan te blikken:
Wat gaat doen op de zeventiende
oktober
Het antwoord van de betrokkenen
was zo cru mogelijk: Tien mensen
doodrijden al ging dat. laten wij
dat aannemen volkomen onbe
wust. Misschien was die goedbedoelde
Dit is de japon dieevenals de klassieke overhemdblouse, nooit uit de
mode zal raken. Een eenvoudig rond kraagje, „normaal" ingezette
mouwen, een taille op natuurlijke hoogte en een u ijdklokkende rok
die een grote bewegingsvrijheid garandeert: allemaal details die dit jurkje
een bescheiden maar blijvende plaats in de kleerkast, verzekeren. De stof
is Shetland wol, heel fijn geruit in olijfgroen en bruin. Een japonnetje
waarvoor gerust een dure, werkelijk goede stof gebruikt kan worden,
want het kun iedere winter opnieuw gedragen 'worden.
Van de mantel kan dit niet gezegd worden.... Pierre Balmain had beslist
een overmoedige bui toen hij het idee voor deze opvallend-geruite
cape-achtige mantel ging uitwerken. De vrolijke kleuren van de
ruitstof komen nog beter tot hun recht door de garnering van zwart per-
sianerbont, en de bezitster van deze jas zal een fleurige verschijning zijn
op grauwe zonloze winterdagen. Maar ter afwisseling moet ze liefst nog
een paar andere wintermantels bezitten
Voor de vrouw van veertig is het
niet zo gemakkelijk als voor het
meisje van twintig om er elke dag
aantrekkelijk uit te zien. En juist
daarom moet vooral de vrouw van
omstreeks veertig en ouder! re
gelmatig iets voor haar uiterlijk doen.
U moet er op deze leeftijd vooral
aan denken, dat uw huid een goede
voedingscrème nodig heeft om soepel
te kunnen blijven. Wanneer U dus aes
morgens opstaat, wast u 11W gezicht
eerst met water en een zachte zeep.
Daarna masseert U een goede crème
in de huid van gezicht en hals, met
de vingertoppen van beneden naar
boven strijkend. IJierdoor wordt de
bloedsomloop bevorderd. Na een paar
minuten verwijdert U de overtollige
crème met een prop schone watten,
waarop U wat. verfrissende gezichts
lotion druppelt.
De volgende dag besteedt U een
paar minuten aan de verzorging van
het gezicht rond de ogen. De lelijke
kvaaiepootjes behandelt U het best
met een zeer vette crème; doe hier
van wat op uw middel- en wijsvinger
en klop de crème licht en voorzichtig
in de huid om de ogen, van de oog
hoek onder het oog langs naar buiten
en over het ooglid. U gaat hier zo
lang mee door, tot alle crème door de
huid is opgenomen.
De derde dag krijgt de :hals een
beurt. Voor die behandeling wrijft U
de avond tevoren bij het naar bed
gaan kin en hals goed in met een voe
dingscrème en de volgende morgen
masseert U hals en kin na het was
sen met crème en wel van de hals uit
naar boven, naar de kin toe. Masseer
zolang, tot U een prettig prikkelen
in de huid voelt.
De vierde dag wordt de teint ver
zorgd. Wanneer U hier en daar een
puistje of vergrote poriën heeft, kunt
U de volgende behandeling proberen:
U doopt een doekje een paar maal in
goed heet water en legt dit enkele se
conden op het gezicht. Dan vermengt
U wat amandelklei met gezichts
lotion Jot een pasta en laat die een
paar minuten op het gezicht inwer
ken. Daarna met lauw water wassen
en nabetten met wat gezichtswater.
Als U af en toe wat tijd over heeft,
probeer dan. deze huidreiniging twee
tot drie keer per week te herhalen
En vergeet niet, uw lippen regelma
tig te behandelen met wat cacaoboter
of vette crème!
De vijfde dag wijden we aan het
figuur, door tien tot vijftien minuten
lichte gymnastiek te doen.
De zesde dag is voor het haar. Hon
derd streken met de borstel en
daarbij denkt U er dan eens over na.-
of uw kapper niet weer eens een an
der kapsel zou kunnen proberen.
Vooral de vrouw van omstreeks 40
moet er op letten, dat ze steeds aan
trekkelijk en goed verzorgd gekapt
is. De zevende dag is de zondag,
waarop U vrij bent. En de zondag,
waarop U er zo goed uitziet, omdat
U elke weekdag een paar minuten
aan dat uiterlijk heeft besteed!
wijzende méneer psychologisch niet
zo héél geslaagd: zo'n nadrukkelijke
wijsvinger vlak voor je neus irriteert
al, als je je doodoudeiwets te voet
langs 's heren wegen rept. Laat
staan als je op het punt staat een
motor te starten, met wie weet hoe
veel haast, tijdgebrek en kopzorg op
de achterbank
Als er toch een plaatje aan te pas
had moeten komen, dan was mis
schien een rokend autowrak van
meer kracht geweest, met een slag
zin als: kom dan liever vijf minuten
later
Maar de plaatjes, de slagzinnen
en het dringende beroep op
het verantwoordelijkheidsge
voel zijn misschien wel heleméULl mis
plaatst. Het is ermee als met zoveel
goedbedoelde en op zichzelf volko
men redelijke waarschuwingen: zij
bereiken vrijwel alleen de goedwillen
de mensen, die ze nu juist niet no
dig hebben. Voorzichtige chauffeurs
hebben op zeventien oktober waar
schijnlijk nóg iets scherper opgelet,
nóg minder risico's genomen.
De rest de jakkeraars. de snij
ders. de inhalers, de aan-hun-laars-
lappers: die laten zich tóch niet.
door welk plaatje of wel lie slagzin
ook, weerhouden om desnoods met
over de honderd kilometer op twee
wielen door een bocht te razen
En aan hun eigen hachje is hun blijk
baar even weinig gelegen als aan dat
van hun medemens.
Maar is er bij al die verkeers
ellende. die men voor een deel zelfs
wel verkeersmisdadigheid zou kun
nen noemen, niet één factor die men
tot nu toe al te veel verwaarloosd
heeft Blijft er bij het opsporen van
de oorzaken van dat angstig stijgend
getal slachtoffers» niet eén vraag
openstaan
De vraag, die toch bij elke straf
zaak wel degelijk wordt gesteld en
overwogen: Hoe kwam de beklaagde
tot zijn misdrijf? Waaróm rijden er
zoveel chaufferende heren als ongure
woestelingen, die niet alleen lak heb
ben aan verkeersregels maar vaak
met opzet die regels met kwajon
gens bravoure aan hun laars luppen
Waarom doet een man achter
het stuur zo stompzinnig
driest, waarom probeert hij
een tegenligger te verblinden, een
omvangrijke vóórrijder op een druk
ke smalle weg in te halen, waarom
jakkert hij met topsnelheid over een
giad wegdek met verraderlijke zijwe
gen, of stuift van zo'n zijweg, onbe
suisd als een kwajongen, pardoes een
hoofdweg op?
Is het enkel gebrek aan fatsoen,
egoisme. branie of onverschilligheid?
Of is het misschien een brok onver
teerde agressiviteit, een levenshaat,
die zich in dolzinnige waaghalzerij
een uitweg zoekt?
De geestelijke gesteldheid van de
mens van heden, en dat met name
van de man achter het stuur spreekt
stellig een woordje mee in dit drama.
Het zou misschien een onthutsend
beeld van geestelijke ontreddering te
kenen, wanneer de statistiek erin zou
slagen niet alleen de onmiddellijke
oorzaken van de verkeersongevallen
te registreren, maar ook van iedere
verkeersdelinquent de gemoedsge
steldheid en de lsvensachtergrond te
achterhalen. En er kon wel eens dui
delijk verband blijken tussen alle
uitingen van verkropte agressiviteit
jeugdbaldadigheid, rock-and-roll-
waanzin en verkeerskwaadaardig-
De jongen, die zinloos andermans
kostbaar eigendom vernielt en de
man die even zinloos de rijdende
dood personifieert hebben beiden de
zelfde grief tegen de samenleving:
gebrek aan ruimte, gebrek aan ge
zond avontuur en gebrek aan rust.
En daar raakt aie wijzende vinger
ook ergens ons vrouwen-geweten:
Hoeveel doden zouden er per dag
minder langs de weg liggen, als elke
man achter liet stuur de naven kende
van een rustige, koesterende huiska
mer? Hoeveel onverschilligheid voor
de dood ontspringt niet aan weerzin
tegen het leven: dat nergens meer
een vast en veilig rustpunt biedt?
SASKIA.
Nationale Vrouwenraad
vergadert
De Nationale Vrouwenraad van
Nederland zal op 7 november in het
rebouw van de Provinciale Utrechtse
llektriciteitsmaatschappij te Utrecht
de algemene vergadering houden.
De agenda vermeldt o.m. de ver
kiezing van een nieuw hoofdbestuurs
lid wegens het aftreden van mevrouw
mr. L. Westerouen van Meeteren-
Francois. Door het hoofdbestuur is
hiervoor kandidaat gesteld mej. M. E.
Elberts Doyer.
In de middagvergadering zal mr.
A. M. Joekes. voorzitter van de Ver
eniging voor Internationale Rechts
orde, spreken over „De betekenis van
de vereniging voor de Verenigde Na
ties".