Verjongen van een voetbalploeg
altijd een moeilijk vraagstuk
BRYLCREEM
BRYLCREEM*"-"
1 BRYLCREEM
BRYLCREEM
3,90
JO FIBRE
in
I
BRITTEN EN FRANSEN WAREN
VAN AANVAL OP DE HOOGTE
ThePerfed
\Qroeyy
12
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 1 NOVEMBER 1956
ORANJE-ELFTAL MET VIER OUDJES
Goede resultaten in de toekomst,
maar ook nu al noodzakelijk...
(door Ir. A, van Emmenes)
Verjongen! Verjongen! Het is een kreet, die telkens in de sportwereld
opklinkt. Het is zo gemakkelijk gezegd en het ls toch zo'n moeilijk vraag
stuk. Natuurlijk is het een dringende eis, dat in ploegen en we bepalen
ons maar weer tot voetbal telkens opnieuw „vers bloed" wordt toege
voerd, maar het lastige is dat men oudere spelers, die nog goed voldoen,
niet graag vervangt en dat men aan de andere kant huiverig is onervaren
krachten in de hoofdploeg op te nemen. Het vraagstuk wordt des te moei
lijker als proefnemingen met jonge spelers in eerste instantie mislukken en
men dan voor het probleem staat: met hen doorgaan tot ze eindelyk wel
voldoen óf de „oudjes" terug halen.
Zij die deze kwestie zuiver theore
tisch en toch ook met de achter-
1 van de levende praktijk be-
jken, stellen zonder meer vast dat
het ideaal schuilt in het goede meng
sel van oud en jong. Doch ook met
het stellen van deze theorie zijn de
moeilijkheden volstrekt niet uil de
wereld.
Wie het oog op de toekomst gericht
houdt en wij zouden haast zeggen:
wie de moed heeft dat te doen be
hoeft niet lang met zijn antwoord te
wachten. Hy is, en hij moet zijn, een
pertinent voorstander van radikale
verjonging. Maargoede resulta
ten zijn toch ook nu noodzakelijk
De club wil zich in een bepaalde
klasse handhaven en zal dan maar al
te vaak genoodzaakt zijn op ervaren
krachten te blijven steunen. 1-Iet grote
bezwaar van dit standpunt is echter
dat op een gegeven moment de ploeg
bepaald te oud wordt en de overhaast
ingezette, dan niet meer te vermijden
verjonging te laat komt.
De praktijk heeft al massa's uiter
aard zeer uiteenlopende ervaringen
opgeleverd. Zo'n dikke vijfentwintig
jaren geleden had Peijenoord een
goed elftal. De clubleiding achtte ver
jonging dringend nodig en men ver
ving een stuk of vijf, zes spelers. Men
begreep drommels goed, dat tijdelijk
een eind zou komen aan de successen-
reeks vam de Rotterdamse club. Het
Mep echter nog gunstiger af, dan men
fin eigen kring had durven hopen,
wamt de jonge garde bleek dn staat de
duib aan de top te handhaven en
kwam gaandeweg zelfs tot successen,
die da vorige nog ruim overtroffen-
Bij die jongeren bevonden zioh echter
knapen als doelman Adri van Male en
de gebroeders Jaap en Bas Pauwe en
dus kon men zich de verjonging ge
rust veroorloven.
Oude garde
Een minder goed aflopend geval
heeft zich in het jongste verleden met
het Eindhovense PSV voorgedaan.
Verleden jaar, in de zware competitie
waarin het om de verovering van een
plaats in de eredivisie ging, meende
PSV zijn elftal te moeten verjongen
nadat een seizoen tevoren het kam
pioenschap nog was behaald. Ver
schillende spelers van boven de der
tig wilde men vervangen, zoals Fran
sen, Wouters, Van Elderen en Van
Tuyl. Br kwam niets van terecht en
wilde de club haar kansen op een
plaats in de begeerde hoogste klasse
behouden, dan moest zij van de ver-
Advertentie).
EE
VOOR
5
in
televisieverpakking
2 grote potten voor
met invulformulier naar
is
Vlisslngen Middelburg
Ei
llllllllllllllllllllllllillilllllllilll
jongingspoginigen afstappen. PSV
.greep terug naar de oudie garde, be
gon met een zege fin het Feijenoord-
stadion enveroverde, als wij ons
goed herinneren, in de laatste 16 wed
strijden maar liefst 31 punten met als
resultaat een eervolle vierde plaats,
slechts één punt minder dan de num
mers twee en drie, van wie Rapid JC
later kampioen van Nederland zou
worden.
Maardit seizoen moest de ver
jonging toch wel doorgang vinden.
PSV deed het op nog vrij bescheiden
schaal (Van Tuijl en Fransen bleven
bv. nog opgesteld moest met de nieu
we ploeg enkele nederlagen slikken,
doch heeft zich inmdddels al hersteld.
Men bedenke dat dit seizoen wat
meer risico kon worden genomen, om
dat een club, die geen kampioens
aspiraties behoeft te koesteren,
slechts behoeft te zorgen niet op de
voorlaatste of laatste plaats terecht
te komen. Onder zulke omstandighe
den is geleidelijke verjonging drin-
want handhaving van enkele ou
dere spelers is en blijft zeer wense-
gend aan te bevelen. Let wel: geleide
lijk, i
dere spek
lijk. Men zie het voorbeeld-PSV, dat
met tientallen andere zou zijn aan te
vollen.
Ook voor het Nederlands elftal geldt
de vraag of tot verjonging moest wor
den overgegaan, keer op keer. Ruien
twintig jaren geleden haddien we een
pracht-ploeg en wijlen Wim Andriea-
sen en Puck van Heel behoorden tot
de kern ervan. Er ging echter een
luiidkilinkeaide roep op om beide „ouwe
mannen" toen nota bene omstreeks
32! door jongeren te> vervangen.
De keuzecommissie Herberts c.s.
zwichtte niet, beide spelers hebben
nog zeker drie jaren mogen meespe
len en zyhebben nog tal van
fraaie successen helpen benalen.
Toen zij later echter wel vervangen
moesten worden, bleken gdykwaardi-
:e opvolgers in geen velden of wegen
e bekennen.
Ziedaar de moedlijkheld van het
vraagstuk levensgroot weergegeven.
Had men jongeren eerder de kans ge
geven, dan hadden zjj de gelegenheid
gehad zich in te spelen. Aanvankelijk
zou dat echter ten koste van het di
recte resultaat zyn geweest.
Toekomst.
Nu moet men natuurlijk van een
keuzecommissie verlangen dat zij aan
de toekomst denkt. Aan de ene kant
kan men wel zeggen, dat wedstrijden
van het B-elftal en eerder die van
het jeugdelftal aangewezen zijn
om jonge krachten te toetsen en erva^
ring by te brengen, maar aan de an
dere kant kan men daar tegen inbren
gen, dat spelen in de oranje-ploeg iets
geheel anders is. Men moet de spelers
daaraan dus tijdig wennen.
De keuzecommissie moet er echter
voor zorgen, dat de nationale
ploeg in het heden goede resulta
ten boekt. Men zou de taa"k eigen
lijk zo kunnen stellen: als een jon
ge speler volkomen gelijkwaardig
wordt geacht aan de oudere, ver
dient het aanbeveling de jeugd
voorrang te verlenen, maar zolang
de oudere beter is, mag men dat
eenvoudig niet doen.
Men gaat toch elke landen wedstrijd
tegemoet met de bedoeling die, zo mo
gelijk. te winnen en niet om een elftal
op te bouwen, dat misschien over een
jaar tot successen kan komen. Wy
herhalen: misschien!
Hongarije heeft in deze een spre
kend voorbeeld gegeven. Het wilde
ook verjongen en het gevolg was dat
dit land, dat jarenlang ongeslagen
was gebleven, op een gegeven mo
ment de ene nederlaag na de andere
te slikken kreeg. Thans hebben de
Hongaren op reeds vervangen spelers
(Hidegkuti en Csibor o.a.) terugge
grepen en inmiddels hébben zjj in kor
te tijd de uitwedstrijden tegen Joego
slavië. Rusland, Frankrijk en Oosten
rijk gewonnen.
Nu verkeert het Nederlands elftal
momenteel ln een moeilijke periode
met de bijna 86-jaripe Abe Lenstra
en 3 84-jarigen: Dwfiiife. Ie, Schaap
en.Appel,spelers dus die men
niet graag vervangen zou zien en die
over zeg een jaar zeer waarschijnlijk
toch vervangen moeten worden. Wij
kunnen nochtans begrijpen dat l
ze momenteel handhaaft.
Autoriteiten uit kringen van de
Amerikaanse diplomatieke dienst
hebben gisteren te Washington de
berichten bevestigd volgens welke de
Engelse en Franse ambassadeurs ln
Lsraël 86 uur voor het begin van de
Israëlische aanval op Egypte, reeds
volledig waren ingelicht omtrent de
komende actie.
Zij voegden eraan toe dat de Ame
rikaanse ambassadeur geheel onwe
tend werd gelaten. Er zijn ook onbe-
In Oost-Duitsland 72
„spionnen" gearresteerd
In Oost-Duitsland is gisteren mee
gedeeld, dat er 72 anti-communisten
zijn gearresteerd in een poging om
een opstand volgens het Hongaarse
type te voorkomen.
De communisten zeggen, dat deze
gearresteerde Duitsers „Westerse
spionnen" zijn.
Dat is de gebruikelijke term voor
alle anti-communisten.
Men gelooft, dat de arrestaties be
doeld zyn om de voornaamste leiders
van een verzets-beweglng uit de weg
te ruimen en elke idee of uitvoering
daarvan van een opstand in de kiem
te smoren.
vestigde berichten die melden dait de
Amerikaanse ambassadeurs ln Tel
Aviv, Londen en Parijs moedwillig
om de tuin zijn geleid met betrekking
tot hetgeen zich achter des chermen
afspeelde.
Professor Beel commissaris
voor het radiowezen
Te rekenen van 29 oktober j.l. Is
prof. dr. L, J. M. Beel benoemd tot
regeringscommissaris voor het radio
wezen. Hiermede wordt voorzien in de
vacature, ontstaan door het vertrek
naar het buitenland van de vorige
regeringscommissaris, mr. L. A. Rea
per.
De minister van onderwijs, kunsten
en wetenschappen heeft prof. Beel
voorts op grond van artikel 9 van
het televisiebesluit 1956 de bevoegd
heid verleend de vergaderingen van
de Nederlandse Televisie Stichting bij
te wonen.
De dood op de weg
De 47-jarige jachtopziener D, van
D., die te Beesd met zijn rijwiel de
rijksweg Den Bosch—Utrecht wilde
oversteken, is woensdagmiddag door
een auto gegrepen en op slag gedood.
De 52-jarige religieuze wijkverpleeg-
Advertentie)
De grootste Sinterklaasverrassing
komt niet uit Spanje, maar uit Engeland!
Geef hem dit
TELEVISIEGESCHENK
...geef uzelf én hem de kans* op echte
TELEVISIETOESTELLEN
(Philips 17 TX140 A - waarde f 995.-)
P
de grote prijs in de
TELEVISIE PRIJSVRAAG
De Sint komt dit jaar met een allemachtig leuk cadeau-idee:
hdjrdressmg
1. TWEE potten BRYLCREEM,
samen in één bijzonder aardige
televisie surprise verpakking.
2. GRATIS meedoen aan de
Brylcreem Televisie Prijsvraag
met kans op schitterende Philips
Televisietoestellen: een voor uzelf
cn een voor degene, aan wie u de
BRYLCREEM-set cadeau gafl
DOE DITl
Koop een BRYLCREEM televisie
geschenk. Haast u, want de voorraad
is helaas beperkt!
Vul de daarbij behorende prysvraagkaart
in on doe die zonder postzegel op do
bus. Meedoen kost u dus niets extra!
Wint u de hoofdprijs dan gaat er een
prachtig Philips televisietoestel naar u
en naar degene, aan wie u de Brylcreera-
set cadeau hebt gegeven.
Om iedereen evenveel kans te geven
mogen maximaal TWEE oplossingen
per persoon worden ingezonden.
De TWEE potten BRYLCREEM,
zo aantrekkelijk verpakt, kosten
samen ƒ3.90. De prachtige kansen
op extra cadeaux voor uzelf en
uw „ontvanger" krijgt u GRATIS
op de koop toe.
Dit „cadeau-met-kans-op-meer"
wordt het grootste succes van de
Sinterklaasavond!
hairdressing
Bttcham (Ntdirtond) JV.V. - Ener os: Jacq. Mot N.V. - Amsterdam
ster, zuster T., in de wereld mej. Van
E., is te Heerlen woensdagmiddag
met haar bromfiets tegen een licht
mast gereden. De zuster liep zware
verwondingen aan het hoofd op en
overleed ter plaatse.
Dinsdagavond is de 25-jarige doch
ter van de melkhandelaar P. uit Wol-
vega, door een militaire vrachtauto
aangereden en gedood.
Generaal Baretta droeg
zijn functie over
Op de basis Soesterberg heeft gister
morgen de opperbevelhebber der
luchtstrijdkrachten, luit.-gen. A. Ba
retta, het commando overgedragen
aan de tevoren door minister Staf
tot luitenant-generaal benoemde nieu
we chef luchtmacht H. Schaper. Voor
op Soesterberg de officiële commando-
overdracht begon overhandigde mi
nister Staf, luit.-gen. Baretta de ver
sierselen, behorende bij diens be
noeming tot grootofficier in de orde
van Oranje-Nassau.
Soekarno: weg roet de
partijen, anders revolutie
Dinsdagavond heeft president Soe
karno van Indonesië gewaarschuwd
dat zijn land de voornaamste politie
ke partijen moet wegwerken, of an
ders eon revolutie onder ogen moet
zien. Soekamo, die zijn rede uitsprak
voor het achtste congres van de In
donesische onderwijzers-associatie,
zei: „Niemand kan het bestaan toe
laten van veertig partijen in Indone
sië".
„Lasse Lanta" (Cor Bruyn)
„kinderboek 1955"
Een jury, ingesteld door de commis
sie voor de collectieve propaganda
van het Nederlandse boek en bestaan
de uit: mevrouw Rie van Rossum,
mejuffrouw M. Bruyn, pater H. Hel-
mer, C. S. S. R. de heer D. L. Daal
der en de heer H. Hoekstra, heeft als
„het kinderboek 1955" aangewezen
„Lasse Lanta" van Cor Bruyn. Dit
werd op de openingsmiddag voor de
kinderboekenweek in het nieuwe De
la Mar theater to Amsterdam mede
gedeeld door de voorzitter van de
commissie C.P.N.B., de heer Chr.
KERKNIEUWS
Bevestiging en intree vicaris Bos
Vicaris W. A. Bos van Wieringer-
werf zal zondag 11 november a.s„
na vooraf te rijn bevestigd door da.
H. K. Stauttener van Mijnsheeren-
land, zijn intrede doen als predikant
van de hervormde gemeente van Ros
winkel in de classis Emmen.
Vicaris Bos werd op 15 augustus
1925 te Joure in Friesland geboren.
Hij bezocht eerst de Mulo te Middel
burg en was daarna twee jaar werk
zaam in de handelszaak van zijn va
der. Nadat de heer Bos vervolgens de
h.b.s. te Middelburg had doorlopen
deed hij staatsexamen en studeerde
hy verder nog aan de rijksuniversi
teit te Leiden. In juli 1953 werd
kand. Bos toegelaten tot de evange
liebediening in de ned. herv. kerk.
Van augustus 1953 tot juli 1954 was
hij eerst elf maanden vicaris te Ge-
mert en daarna tot november van
dit jaar nog ruim twee jaar vicaris
te Wieringerwerf.
FEUILLETON
DOOR LOUIS ARTHUR CUNNINGHAM
13
„Ik heb trek", zei ze ongeduldig.
„Laten we gaan eten."
De eetkamer in dit geweldige huis,
dat meer dan een eeuw geleden dooi
de eerste Grote John was gebouwd,
had enorme afmetingen, terwijl ook
het meubilair, zoals tafels, stoelen en
buffetten, de normale omvang te bo
ven ging. Er was zelfs een soort ga
lerij, waar de oude baas een stelletje
violisten en accordeonspelers placht
neer te zetten. De vloer droeg op de
plaats waar vroeger gedanst werd
nog de sporen van met spijkers besla
gen schoenen. Van boven de schoor
steenmantel keek een groot olieverf
portret van de eerste Granger de
Main John bij uitnemendheid! on
der een borstelige pruik en een ouder
wetse „kachelpijp" op hen neer.
Garth zag. dat Hildreth er, terwijl
de soep werd opgediend, onwillekeu
rig een blik op sloeg. „Precies Abe
Lincoln, nietwaar?" vroeg hH grijn
zend. „Maar het is de Grote John, in
hoogst eigen persoon."
„Hy ziet er erg geweldig uit", vond
Hildreth, die zich afvroeg, of dat
heerschap zijn stropdas en zwarte ge
klede jas ook in de bossen had gedra
gen. Garth scheen haar gedachten te
i-aden, want hij zei vlug:. „Ja, hij
droeg die pruik altijd, zomer en win
ter, zelfs wanneer hy vocht. Hij
pochte er gewooniyk op, dat nooit
iemand zijn hoed had kunnen af
slaan."
„Misschien zou het wel goed voor
hem zyn geweest als het eens was
gebeurd", kwam Denise stekelig tus
senbeide. „En die pruik ook. Zo zon
der kroon zou hy allicht hebben be
seft, dat hy niet almachtig was."
Hildreth keek eensklaps naar de
tegenwoordige Grote John. Ze had
vrijwel hetzelfde aan zijn adres ge
zegd en moest onwillekeurig glim
lachen.
„Jawel, maar hij heeft ons iets ter
navolging geschonken", merkte Her-
vey zwaarwichtig op.
„Och, alles uit zijn tyd is tegen
woordig verdwenen", zei Denise.
„Dat denk je maar", bracht de
Grote John haar onder het oog. „Pro
beer maar eens je in een ruzie tus
sen een stel houthakkers te mengen."
„O, ik neem graag aan, dat zijn
spierkracht en onlesbare dorst nog
altijd aan de orde zyn. Jammer maar,
dat sommigen alleen de dorst en
anderen de spieren hebben, nooit alles
tegelijk."
Hervey's wangen werden donker
rood van woede. De Grote John wierp
Denise een waarschuwende blik toe,
maar ze sloeg er geen acht op. „Her-
vey, Garth en Stevie erfden de dorst,
John, de kracht", hernam ze, zich tot
Hildreth wendend.
„Dn jy?" vroeg Hildreth, bÖ wie ze
allesbehalve in de smaak viel.
„Vrouwen waren by de Grangers
nooit in tel. Er werd geen notitie van
hen genomen, tenzij ze zich misdroe
gen", klonk het snydend vlug. „Dan
werden ze om hals gebracht/'
In de donkere, boze ogen las Hil
dreth: „Je moogt blij zyn, dat Stevie
jou niet om hals heeft gebracht. We
kennen allemaal je geschiedenis en
weten alles af van Jon Wren. Onze
Stevie zou zich niet hebben doodge-
dronken en zoveel opschudding heb
ben veroorzaakt als het niet om jou
was geweest. En Jon Wren zou nu
niet in de gevangenis van Dorches
ter verkwynen."
Hildreth was benieuwd wat Denise
eigenlijk van Jon dacht. Vermoede
lijk had ze hem wel aardig gevonden;
dat deden de meeste vrouwen. Die
venijnige uitval over zich almachtig
wanen had klaarbiykeljjk haar oudste
broer gegolden. Hervey was duldeltfk
aan te zien dat hH maar al te veel
aan Bacchus offerde. Garth leek wel
vriendelijk, maar erg oppervlakkig.
Intussen wist juist Garth het ge
sprek buiten de „gevarenzone" te
houden. Hij werkte voor de papierfa
briek van de Granger Company, had
veel gelezen en grote reizen gemaakt.
„Dat is zo wat het enige wat we
van het tegenwoordige hout kunnen
maken: papier", zei hij, „en als we
niet oppassen zullen we over een
poosje zelfs daarvoor geen materiaal
meer hebben. Een gek idee, dat de
vernieling van de bossen, waarschijn
lijk toch ons meest kostbare erfdeel,
het gevolg is van de algemene rage
om moppenblaadjes te lezen."
„Ik herinner me de tijd", zei Her
vey, op de toon van een strenge rech
ter, „toen er nog echte woudreuzen
werden geveld op de heuvels hier in
de buurt."
„Ja", zei Denise, „maar het woud
is letterlijk verwoest.' De lui moeten
nodig van „verschroeide aarde" pra
ten! Hitler was een zwakkeling en
Djenghis Khan een doetje vergeleken
bij onze Paul Bunyans. Waar zy een
maal de voet hebben gezet, kan zelfs
geen paardebloem meer groeien."
„Was Paul Bunyan een ooze reus?"
vroeg de jeugdige Paul eensklaps.
„Al die geweldige reuzen hadden
hun gebreken Paul", antwoordde
Garth met een knipoogje. „Ik ver
baas my erover, dal de kleine Brand
netel" by deze woorden trok hy 'n
gezicht tegen Denise „nog bont
wil dragen, dat immers gekocht is
ten koste van onze prachtige bossen,
Canada's heeriykste bezit."
„We zullen ze terugbrengen", ver
kondigde Hervey deftig, vol aandacht
in zyn glas kykend. „Langzaam maar
zeker. We moesten daarvoor in de
leer by de Zweden gaan, maar in elk
geval komen onze bossen terug."
„Houd je van zeilen, jagen, golf,
vissen, pokeren en zo?" vroeg Garth,
zich met zyn jongensachtige inne
mende glimlach tot Hildreth wen
dend.
„Wat dat laatste betreft zou ik 't
niet kunnen zeggen maar van de rest
houd ik in de volgorde, die je hebt
genoemd."
„Dan ben je in Woolastook op je
plaats. Forellen in de rivieren, elan
den, beren en patrijzen in de bossen."
„Mevrouw Stephen Granger is van
plan het huis, dat Jonathan Wren
voor zijn aanstaande vrouw had ge
bouwd en gemeubeld, te gaan bewo
nen", zei de Grote John.
„O, heb je al genoeg van ons?"
vroeg Denise,
„Heus", liet Hervey erop volgen,
„we zyn niet zo kwaad als je ons be
ter leert kennen."
„Een paar jaar is lang in myn le
ven", beweerde Garth. „Ik denk wel,
dat John's huisje je zal lijken, al
spookt er misschien de bleke en droe
vige schim van het arme bruidje. Ik
moet zeggen, dat ze 't al heel slecht
getroffen heeft."
„Nu ja", hernam Denise, „dat heeft
Jon Wren eveneensUit haar
toon bleek Hildreth duidelttk, dat ze
van die kant geen vriendelijkheid kon
verwachten. „Ongetwijfeld heeft hy
verkeerd gehandeld, maar er staat
iets geschreven over het werpen van
de eerste steen."
Bij deze woorden keek ze naar de
Grote John, die haar blik uiterst kalm
beantwoordde en een sigaret opstak.
„Je kunt het huis morgen gaan
zien", zei hij tot Hildreth.
„Natuurlijk ben ie hier welkom als
je liever bij ons blyft, maar ik waar
schuw je, dat we op het ogenblik ons
beste beentje voorzetten. Als je ons
eens meemaakt wanneer we een beet
je opgewonden raken
Op dit ogenblik snelde een auto
langs het open venster en hoorden ze
het diepe 'muzikale geluid van een
hoorn."
„Die waaghals van St. Onge" zei
Garth.
„Dat is Gabriëlle!" riep Paul met
stralende ogen, „Mag ik nog even op-
blyven?" Hy zag eerst naar de Grote
John, maar wendde zich toen tot Hil
dreth. „Ja, mammie?"
„Een klein poosje dan, Paul", ant
woordde ze, plotseling bedenkend, dat
ze niet eens wist hoe laat hy gewoon
lijk naar bed ging.
Een lang meisje, zelfs nóg donker-
der maar veel knapper dan Denise,
trad door de openslaande deuren van
het terras de kamer binnen. Ze droeg
een blauwe aporttrui en een lichtrode
sjaal. Haar fier opgerichte hoofd werd
omlijst door een weelde van raven
zwart haar, terwyl haar verblindend
witte tanden scherp afstaken tegen
de diep-olHfkleurige wangen en de
volle rode lippen.
„Bonsoir!" Haar groet gold allen,
maar haar ogen bleven op de vreem
de rusten.
.(Wordt vervolgd)