Verjongen van een voetbalploeg altijd een moeilijk vraagstuk BRYLCREEM BRYLCREEM*"-" 1 BRYLCREEM BRYLCREEM 3,90 JO FIBRE in I BRITTEN EN FRANSEN WAREN VAN AANVAL OP DE HOOGTE ThePerfed \Qroeyy 12 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 1 NOVEMBER 1956 ORANJE-ELFTAL MET VIER OUDJES Goede resultaten in de toekomst, maar ook nu al noodzakelijk... (door Ir. A, van Emmenes) Verjongen! Verjongen! Het is een kreet, die telkens in de sportwereld opklinkt. Het is zo gemakkelijk gezegd en het ls toch zo'n moeilijk vraag stuk. Natuurlijk is het een dringende eis, dat in ploegen en we bepalen ons maar weer tot voetbal telkens opnieuw „vers bloed" wordt toege voerd, maar het lastige is dat men oudere spelers, die nog goed voldoen, niet graag vervangt en dat men aan de andere kant huiverig is onervaren krachten in de hoofdploeg op te nemen. Het vraagstuk wordt des te moei lijker als proefnemingen met jonge spelers in eerste instantie mislukken en men dan voor het probleem staat: met hen doorgaan tot ze eindelyk wel voldoen óf de „oudjes" terug halen. Zij die deze kwestie zuiver theore tisch en toch ook met de achter- 1 van de levende praktijk be- jken, stellen zonder meer vast dat het ideaal schuilt in het goede meng sel van oud en jong. Doch ook met het stellen van deze theorie zijn de moeilijkheden volstrekt niet uil de wereld. Wie het oog op de toekomst gericht houdt en wij zouden haast zeggen: wie de moed heeft dat te doen be hoeft niet lang met zijn antwoord te wachten. Hy is, en hij moet zijn, een pertinent voorstander van radikale verjonging. Maargoede resulta ten zijn toch ook nu noodzakelijk De club wil zich in een bepaalde klasse handhaven en zal dan maar al te vaak genoodzaakt zijn op ervaren krachten te blijven steunen. 1-Iet grote bezwaar van dit standpunt is echter dat op een gegeven moment de ploeg bepaald te oud wordt en de overhaast ingezette, dan niet meer te vermijden verjonging te laat komt. De praktijk heeft al massa's uiter aard zeer uiteenlopende ervaringen opgeleverd. Zo'n dikke vijfentwintig jaren geleden had Peijenoord een goed elftal. De clubleiding achtte ver jonging dringend nodig en men ver ving een stuk of vijf, zes spelers. Men begreep drommels goed, dat tijdelijk een eind zou komen aan de successen- reeks vam de Rotterdamse club. Het Mep echter nog gunstiger af, dan men fin eigen kring had durven hopen, wamt de jonge garde bleek dn staat de duib aan de top te handhaven en kwam gaandeweg zelfs tot successen, die da vorige nog ruim overtroffen- Bij die jongeren bevonden zioh echter knapen als doelman Adri van Male en de gebroeders Jaap en Bas Pauwe en dus kon men zich de verjonging ge rust veroorloven. Oude garde Een minder goed aflopend geval heeft zich in het jongste verleden met het Eindhovense PSV voorgedaan. Verleden jaar, in de zware competitie waarin het om de verovering van een plaats in de eredivisie ging, meende PSV zijn elftal te moeten verjongen nadat een seizoen tevoren het kam pioenschap nog was behaald. Ver schillende spelers van boven de der tig wilde men vervangen, zoals Fran sen, Wouters, Van Elderen en Van Tuyl. Br kwam niets van terecht en wilde de club haar kansen op een plaats in de begeerde hoogste klasse behouden, dan moest zij van de ver- Advertentie). EE VOOR 5 in televisieverpakking 2 grote potten voor met invulformulier naar is Vlisslngen Middelburg Ei llllllllllllllllllllllllillilllllllilll jongingspoginigen afstappen. PSV .greep terug naar de oudie garde, be gon met een zege fin het Feijenoord- stadion enveroverde, als wij ons goed herinneren, in de laatste 16 wed strijden maar liefst 31 punten met als resultaat een eervolle vierde plaats, slechts één punt minder dan de num mers twee en drie, van wie Rapid JC later kampioen van Nederland zou worden. Maardit seizoen moest de ver jonging toch wel doorgang vinden. PSV deed het op nog vrij bescheiden schaal (Van Tuijl en Fransen bleven bv. nog opgesteld moest met de nieu we ploeg enkele nederlagen slikken, doch heeft zich inmdddels al hersteld. Men bedenke dat dit seizoen wat meer risico kon worden genomen, om dat een club, die geen kampioens aspiraties behoeft te koesteren, slechts behoeft te zorgen niet op de voorlaatste of laatste plaats terecht te komen. Onder zulke omstandighe den is geleidelijke verjonging drin- want handhaving van enkele ou dere spelers is en blijft zeer wense- gend aan te bevelen. Let wel: geleide lijk, i dere spek lijk. Men zie het voorbeeld-PSV, dat met tientallen andere zou zijn aan te vollen. Ook voor het Nederlands elftal geldt de vraag of tot verjonging moest wor den overgegaan, keer op keer. Ruien twintig jaren geleden haddien we een pracht-ploeg en wijlen Wim Andriea- sen en Puck van Heel behoorden tot de kern ervan. Er ging echter een luiidkilinkeaide roep op om beide „ouwe mannen" toen nota bene omstreeks 32! door jongeren te> vervangen. De keuzecommissie Herberts c.s. zwichtte niet, beide spelers hebben nog zeker drie jaren mogen meespe len en zyhebben nog tal van fraaie successen helpen benalen. Toen zij later echter wel vervangen moesten worden, bleken gdykwaardi- :e opvolgers in geen velden of wegen e bekennen. Ziedaar de moedlijkheld van het vraagstuk levensgroot weergegeven. Had men jongeren eerder de kans ge geven, dan hadden zjj de gelegenheid gehad zich in te spelen. Aanvankelijk zou dat echter ten koste van het di recte resultaat zyn geweest. Toekomst. Nu moet men natuurlijk van een keuzecommissie verlangen dat zij aan de toekomst denkt. Aan de ene kant kan men wel zeggen, dat wedstrijden van het B-elftal en eerder die van het jeugdelftal aangewezen zijn om jonge krachten te toetsen en erva^ ring by te brengen, maar aan de an dere kant kan men daar tegen inbren gen, dat spelen in de oranje-ploeg iets geheel anders is. Men moet de spelers daaraan dus tijdig wennen. De keuzecommissie moet er echter voor zorgen, dat de nationale ploeg in het heden goede resulta ten boekt. Men zou de taa"k eigen lijk zo kunnen stellen: als een jon ge speler volkomen gelijkwaardig wordt geacht aan de oudere, ver dient het aanbeveling de jeugd voorrang te verlenen, maar zolang de oudere beter is, mag men dat eenvoudig niet doen. Men gaat toch elke landen wedstrijd tegemoet met de bedoeling die, zo mo gelijk. te winnen en niet om een elftal op te bouwen, dat misschien over een jaar tot successen kan komen. Wy herhalen: misschien! Hongarije heeft in deze een spre kend voorbeeld gegeven. Het wilde ook verjongen en het gevolg was dat dit land, dat jarenlang ongeslagen was gebleven, op een gegeven mo ment de ene nederlaag na de andere te slikken kreeg. Thans hebben de Hongaren op reeds vervangen spelers (Hidegkuti en Csibor o.a.) terugge grepen en inmiddels hébben zjj in kor te tijd de uitwedstrijden tegen Joego slavië. Rusland, Frankrijk en Oosten rijk gewonnen. Nu verkeert het Nederlands elftal momenteel ln een moeilijke periode met de bijna 86-jaripe Abe Lenstra en 3 84-jarigen: Dwfiiife. Ie, Schaap en.Appel,spelers dus die men niet graag vervangen zou zien en die over zeg een jaar zeer waarschijnlijk toch vervangen moeten worden. Wij kunnen nochtans begrijpen dat l ze momenteel handhaaft. Autoriteiten uit kringen van de Amerikaanse diplomatieke dienst hebben gisteren te Washington de berichten bevestigd volgens welke de Engelse en Franse ambassadeurs ln Lsraël 86 uur voor het begin van de Israëlische aanval op Egypte, reeds volledig waren ingelicht omtrent de komende actie. Zij voegden eraan toe dat de Ame rikaanse ambassadeur geheel onwe tend werd gelaten. Er zijn ook onbe- In Oost-Duitsland 72 „spionnen" gearresteerd In Oost-Duitsland is gisteren mee gedeeld, dat er 72 anti-communisten zijn gearresteerd in een poging om een opstand volgens het Hongaarse type te voorkomen. De communisten zeggen, dat deze gearresteerde Duitsers „Westerse spionnen" zijn. Dat is de gebruikelijke term voor alle anti-communisten. Men gelooft, dat de arrestaties be doeld zyn om de voornaamste leiders van een verzets-beweglng uit de weg te ruimen en elke idee of uitvoering daarvan van een opstand in de kiem te smoren. vestigde berichten die melden dait de Amerikaanse ambassadeurs ln Tel Aviv, Londen en Parijs moedwillig om de tuin zijn geleid met betrekking tot hetgeen zich achter des chermen afspeelde. Professor Beel commissaris voor het radiowezen Te rekenen van 29 oktober j.l. Is prof. dr. L, J. M. Beel benoemd tot regeringscommissaris voor het radio wezen. Hiermede wordt voorzien in de vacature, ontstaan door het vertrek naar het buitenland van de vorige regeringscommissaris, mr. L. A. Rea per. De minister van onderwijs, kunsten en wetenschappen heeft prof. Beel voorts op grond van artikel 9 van het televisiebesluit 1956 de bevoegd heid verleend de vergaderingen van de Nederlandse Televisie Stichting bij te wonen. De dood op de weg De 47-jarige jachtopziener D, van D., die te Beesd met zijn rijwiel de rijksweg Den Bosch—Utrecht wilde oversteken, is woensdagmiddag door een auto gegrepen en op slag gedood. De 52-jarige religieuze wijkverpleeg- Advertentie) De grootste Sinterklaasverrassing komt niet uit Spanje, maar uit Engeland! Geef hem dit TELEVISIEGESCHENK ...geef uzelf én hem de kans* op echte TELEVISIETOESTELLEN (Philips 17 TX140 A - waarde f 995.-) P de grote prijs in de TELEVISIE PRIJSVRAAG De Sint komt dit jaar met een allemachtig leuk cadeau-idee: hdjrdressmg 1. TWEE potten BRYLCREEM, samen in één bijzonder aardige televisie surprise verpakking. 2. GRATIS meedoen aan de Brylcreem Televisie Prijsvraag met kans op schitterende Philips Televisietoestellen: een voor uzelf cn een voor degene, aan wie u de BRYLCREEM-set cadeau gafl DOE DITl Koop een BRYLCREEM televisie geschenk. Haast u, want de voorraad is helaas beperkt! Vul de daarbij behorende prysvraagkaart in on doe die zonder postzegel op do bus. Meedoen kost u dus niets extra! Wint u de hoofdprijs dan gaat er een prachtig Philips televisietoestel naar u en naar degene, aan wie u de Brylcreera- set cadeau hebt gegeven. Om iedereen evenveel kans te geven mogen maximaal TWEE oplossingen per persoon worden ingezonden. De TWEE potten BRYLCREEM, zo aantrekkelijk verpakt, kosten samen ƒ3.90. De prachtige kansen op extra cadeaux voor uzelf en uw „ontvanger" krijgt u GRATIS op de koop toe. Dit „cadeau-met-kans-op-meer" wordt het grootste succes van de Sinterklaasavond! hairdressing Bttcham (Ntdirtond) JV.V. - Ener os: Jacq. Mot N.V. - Amsterdam ster, zuster T., in de wereld mej. Van E., is te Heerlen woensdagmiddag met haar bromfiets tegen een licht mast gereden. De zuster liep zware verwondingen aan het hoofd op en overleed ter plaatse. Dinsdagavond is de 25-jarige doch ter van de melkhandelaar P. uit Wol- vega, door een militaire vrachtauto aangereden en gedood. Generaal Baretta droeg zijn functie over Op de basis Soesterberg heeft gister morgen de opperbevelhebber der luchtstrijdkrachten, luit.-gen. A. Ba retta, het commando overgedragen aan de tevoren door minister Staf tot luitenant-generaal benoemde nieu we chef luchtmacht H. Schaper. Voor op Soesterberg de officiële commando- overdracht begon overhandigde mi nister Staf, luit.-gen. Baretta de ver sierselen, behorende bij diens be noeming tot grootofficier in de orde van Oranje-Nassau. Soekarno: weg roet de partijen, anders revolutie Dinsdagavond heeft president Soe karno van Indonesië gewaarschuwd dat zijn land de voornaamste politie ke partijen moet wegwerken, of an ders eon revolutie onder ogen moet zien. Soekamo, die zijn rede uitsprak voor het achtste congres van de In donesische onderwijzers-associatie, zei: „Niemand kan het bestaan toe laten van veertig partijen in Indone sië". „Lasse Lanta" (Cor Bruyn) „kinderboek 1955" Een jury, ingesteld door de commis sie voor de collectieve propaganda van het Nederlandse boek en bestaan de uit: mevrouw Rie van Rossum, mejuffrouw M. Bruyn, pater H. Hel- mer, C. S. S. R. de heer D. L. Daal der en de heer H. Hoekstra, heeft als „het kinderboek 1955" aangewezen „Lasse Lanta" van Cor Bruyn. Dit werd op de openingsmiddag voor de kinderboekenweek in het nieuwe De la Mar theater to Amsterdam mede gedeeld door de voorzitter van de commissie C.P.N.B., de heer Chr. KERKNIEUWS Bevestiging en intree vicaris Bos Vicaris W. A. Bos van Wieringer- werf zal zondag 11 november a.s„ na vooraf te rijn bevestigd door da. H. K. Stauttener van Mijnsheeren- land, zijn intrede doen als predikant van de hervormde gemeente van Ros winkel in de classis Emmen. Vicaris Bos werd op 15 augustus 1925 te Joure in Friesland geboren. Hij bezocht eerst de Mulo te Middel burg en was daarna twee jaar werk zaam in de handelszaak van zijn va der. Nadat de heer Bos vervolgens de h.b.s. te Middelburg had doorlopen deed hij staatsexamen en studeerde hy verder nog aan de rijksuniversi teit te Leiden. In juli 1953 werd kand. Bos toegelaten tot de evange liebediening in de ned. herv. kerk. Van augustus 1953 tot juli 1954 was hij eerst elf maanden vicaris te Ge- mert en daarna tot november van dit jaar nog ruim twee jaar vicaris te Wieringerwerf. FEUILLETON DOOR LOUIS ARTHUR CUNNINGHAM 13 „Ik heb trek", zei ze ongeduldig. „Laten we gaan eten." De eetkamer in dit geweldige huis, dat meer dan een eeuw geleden dooi de eerste Grote John was gebouwd, had enorme afmetingen, terwijl ook het meubilair, zoals tafels, stoelen en buffetten, de normale omvang te bo ven ging. Er was zelfs een soort ga lerij, waar de oude baas een stelletje violisten en accordeonspelers placht neer te zetten. De vloer droeg op de plaats waar vroeger gedanst werd nog de sporen van met spijkers besla gen schoenen. Van boven de schoor steenmantel keek een groot olieverf portret van de eerste Granger de Main John bij uitnemendheid! on der een borstelige pruik en een ouder wetse „kachelpijp" op hen neer. Garth zag. dat Hildreth er, terwijl de soep werd opgediend, onwillekeu rig een blik op sloeg. „Precies Abe Lincoln, nietwaar?" vroeg hH grijn zend. „Maar het is de Grote John, in hoogst eigen persoon." „Hy ziet er erg geweldig uit", vond Hildreth, die zich afvroeg, of dat heerschap zijn stropdas en zwarte ge klede jas ook in de bossen had gedra gen. Garth scheen haar gedachten te i-aden, want hij zei vlug:. „Ja, hij droeg die pruik altijd, zomer en win ter, zelfs wanneer hy vocht. Hij pochte er gewooniyk op, dat nooit iemand zijn hoed had kunnen af slaan." „Misschien zou het wel goed voor hem zyn geweest als het eens was gebeurd", kwam Denise stekelig tus senbeide. „En die pruik ook. Zo zon der kroon zou hy allicht hebben be seft, dat hy niet almachtig was." Hildreth keek eensklaps naar de tegenwoordige Grote John. Ze had vrijwel hetzelfde aan zijn adres ge zegd en moest onwillekeurig glim lachen. „Jawel, maar hij heeft ons iets ter navolging geschonken", merkte Her- vey zwaarwichtig op. „Och, alles uit zijn tyd is tegen woordig verdwenen", zei Denise. „Dat denk je maar", bracht de Grote John haar onder het oog. „Pro beer maar eens je in een ruzie tus sen een stel houthakkers te mengen." „O, ik neem graag aan, dat zijn spierkracht en onlesbare dorst nog altijd aan de orde zyn. Jammer maar, dat sommigen alleen de dorst en anderen de spieren hebben, nooit alles tegelijk." Hervey's wangen werden donker rood van woede. De Grote John wierp Denise een waarschuwende blik toe, maar ze sloeg er geen acht op. „Her- vey, Garth en Stevie erfden de dorst, John, de kracht", hernam ze, zich tot Hildreth wendend. „Dn jy?" vroeg Hildreth, bÖ wie ze allesbehalve in de smaak viel. „Vrouwen waren by de Grangers nooit in tel. Er werd geen notitie van hen genomen, tenzij ze zich misdroe gen", klonk het snydend vlug. „Dan werden ze om hals gebracht/' In de donkere, boze ogen las Hil dreth: „Je moogt blij zyn, dat Stevie jou niet om hals heeft gebracht. We kennen allemaal je geschiedenis en weten alles af van Jon Wren. Onze Stevie zou zich niet hebben doodge- dronken en zoveel opschudding heb ben veroorzaakt als het niet om jou was geweest. En Jon Wren zou nu niet in de gevangenis van Dorches ter verkwynen." Hildreth was benieuwd wat Denise eigenlijk van Jon dacht. Vermoede lijk had ze hem wel aardig gevonden; dat deden de meeste vrouwen. Die venijnige uitval over zich almachtig wanen had klaarbiykeljjk haar oudste broer gegolden. Hervey was duldeltfk aan te zien dat hH maar al te veel aan Bacchus offerde. Garth leek wel vriendelijk, maar erg oppervlakkig. Intussen wist juist Garth het ge sprek buiten de „gevarenzone" te houden. Hij werkte voor de papierfa briek van de Granger Company, had veel gelezen en grote reizen gemaakt. „Dat is zo wat het enige wat we van het tegenwoordige hout kunnen maken: papier", zei hij, „en als we niet oppassen zullen we over een poosje zelfs daarvoor geen materiaal meer hebben. Een gek idee, dat de vernieling van de bossen, waarschijn lijk toch ons meest kostbare erfdeel, het gevolg is van de algemene rage om moppenblaadjes te lezen." „Ik herinner me de tijd", zei Her vey, op de toon van een strenge rech ter, „toen er nog echte woudreuzen werden geveld op de heuvels hier in de buurt." „Ja", zei Denise, „maar het woud is letterlijk verwoest.' De lui moeten nodig van „verschroeide aarde" pra ten! Hitler was een zwakkeling en Djenghis Khan een doetje vergeleken bij onze Paul Bunyans. Waar zy een maal de voet hebben gezet, kan zelfs geen paardebloem meer groeien." „Was Paul Bunyan een ooze reus?" vroeg de jeugdige Paul eensklaps. „Al die geweldige reuzen hadden hun gebreken Paul", antwoordde Garth met een knipoogje. „Ik ver baas my erover, dal de kleine Brand netel" by deze woorden trok hy 'n gezicht tegen Denise „nog bont wil dragen, dat immers gekocht is ten koste van onze prachtige bossen, Canada's heeriykste bezit." „We zullen ze terugbrengen", ver kondigde Hervey deftig, vol aandacht in zyn glas kykend. „Langzaam maar zeker. We moesten daarvoor in de leer by de Zweden gaan, maar in elk geval komen onze bossen terug." „Houd je van zeilen, jagen, golf, vissen, pokeren en zo?" vroeg Garth, zich met zyn jongensachtige inne mende glimlach tot Hildreth wen dend. „Wat dat laatste betreft zou ik 't niet kunnen zeggen maar van de rest houd ik in de volgorde, die je hebt genoemd." „Dan ben je in Woolastook op je plaats. Forellen in de rivieren, elan den, beren en patrijzen in de bossen." „Mevrouw Stephen Granger is van plan het huis, dat Jonathan Wren voor zijn aanstaande vrouw had ge bouwd en gemeubeld, te gaan bewo nen", zei de Grote John. „O, heb je al genoeg van ons?" vroeg Denise, „Heus", liet Hervey erop volgen, „we zyn niet zo kwaad als je ons be ter leert kennen." „Een paar jaar is lang in myn le ven", beweerde Garth. „Ik denk wel, dat John's huisje je zal lijken, al spookt er misschien de bleke en droe vige schim van het arme bruidje. Ik moet zeggen, dat ze 't al heel slecht getroffen heeft." „Nu ja", hernam Denise, „dat heeft Jon Wren eveneensUit haar toon bleek Hildreth duidelttk, dat ze van die kant geen vriendelijkheid kon verwachten. „Ongetwijfeld heeft hy verkeerd gehandeld, maar er staat iets geschreven over het werpen van de eerste steen." Bij deze woorden keek ze naar de Grote John, die haar blik uiterst kalm beantwoordde en een sigaret opstak. „Je kunt het huis morgen gaan zien", zei hij tot Hildreth. „Natuurlijk ben ie hier welkom als je liever bij ons blyft, maar ik waar schuw je, dat we op het ogenblik ons beste beentje voorzetten. Als je ons eens meemaakt wanneer we een beet je opgewonden raken Op dit ogenblik snelde een auto langs het open venster en hoorden ze het diepe 'muzikale geluid van een hoorn." „Die waaghals van St. Onge" zei Garth. „Dat is Gabriëlle!" riep Paul met stralende ogen, „Mag ik nog even op- blyven?" Hy zag eerst naar de Grote John, maar wendde zich toen tot Hil dreth. „Ja, mammie?" „Een klein poosje dan, Paul", ant woordde ze, plotseling bedenkend, dat ze niet eens wist hoe laat hy gewoon lijk naar bed ging. Een lang meisje, zelfs nóg donker- der maar veel knapper dan Denise, trad door de openslaande deuren van het terras de kamer binnen. Ze droeg een blauwe aporttrui en een lichtrode sjaal. Haar fier opgerichte hoofd werd omlijst door een weelde van raven zwart haar, terwyl haar verblindend witte tanden scherp afstaken tegen de diep-olHfkleurige wangen en de volle rode lippen. „Bonsoir!" Haar groet gold allen, maar haar ogen bleven op de vreem de rusten. .(Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 8