ORANJE VERSLOEG RODE DUIVELS: 2-3
Nederland won merkwaardig
duel, ondanks 2-0-achterstand
Match winner Appel besliste de
strijd met twee doelpunten
-ai
Hl
Door sierk moreel kon Oranje
Belgen na rusi overrompelen
r
MAANDAG 15 OKTOBER 1956
PRO V IN C I ALE ZEEUW Sb O O U RA. NT
Van een speciale verslaggever)
Het is zondagmiddag op het beruchte veld van Deur-
ne een merkwaardige wedstrijd geworden tussen de
nationale voetbalteams van België en Nederland Er
was geen sterveling meer, die één minuut na de rust
nog rekening hield met een overwinning van het Oran
je-elftal, want op dat ogenblik had linksbinnen Houf
België juist naar een 20 voorsprong geschoten. Wel
licht waren er tijdens de rust nog vele Nederlandse sup
porters, die ondanks een 10 achterstand en ogen
schijnlijk tegen beter weten in toch een vleugje hoop
koesterden, dat Holland het nog wel klaren zou. Maar
onmiddellijk na de rust was het al weer hetzelfde lied
je als in de eerste helft: een mistroostig spelend Oranje
elftal, dat zich gewillig liet ringeloren door een toch
werkelijk niet zo voortreffelijk spelend België Maar
zie, nauwelijks was die tweede helft tien minuten oud
of Nederland lief één der meest realistische voorbeel
den van de mysterieuze krachten in dé sport zien! Het
was alsof een te lang opgekropt enthousiasme plotse
ling losbarstte. En waarachtig niet alleen onder de elf
Oranje-hemden, die de Rode Duivels bevochten, maar
ook onder het Nederlandse legioen, dat zich voor de
rust meestal angstig stil had gehouden, maar dat nu
hete orkanen van aanmoedigingskreten over het veld
joeg. Bij dat alles stonden de Belgen kennelijk perplex.
Waar haalden die Nederlanders in luttele ogenblikken
tijd de kracht vandaan om zonder meer zeker een klas
se beter te gaan spelen Het Belgische elftal werd
overspoeld met verbeten Nederlandse aanvallen.
En in feite was Bram Appel, voor de rust nog een houten Klaas zonder
meer, maar nu plotseling weer met de befaamde stormram-allures, de aan
stichter Want toen hij ook maar even de kans schoon zag ploegde hij als
een tank naar voren en schoot raak. Dat was dus 12 Abe kreeg er toen
kennelijk zin in, Bosselaar en Notermans strooiden elkaar kwistig kansen
toe en de als altijd nei-veuze Koopal transporteerde de bal gevaarlijk langs
de vleugel. Het resultaat van dat alles was, dat ongeveer acht minuten voor
het einde de Belgische toeschouwers al beteuterd naar het gigantische sco
rebord keken, dat een 32 voorsprong voor Oranje aangaf. Het Belgisch
team was toen te gedeprimeerd om nog iets te redden.
Zo won Nederland dus op een merk
waardige w\jze op Belgisch grondge
bied van de Rode Duivels. Maar dat
ls dan ook zo ongeveer het enige wat
waard is om te onthouden. Want voor
de rust werd er door beide ploegen
zo'n armzalig voetbalspel vertoond,
dat heel de sensationele omwenteling,
die zich in de tweede helft voltrok,
toch niet heeft kunnen verdoezelen,
dat beide elftallen ver beneden hun
vorm zyn gebleven. België speelde
voor rust nog het minst slecht en ook
na de rust konden zy het Oranje-team
aanvankelijk nog hun wil opleggen.
Maar toch is de Nederlandse zege vol
komen verdiend Nederland was nu
eenmaal de ploeg met veruit het beste
moreel, de ploeg met de grootste re
serve. Want toen de Holanders plot
seling uit een verdediging kwamen,
bleek, dat de Belgen al te veel krach
ten verbruikt hadden om nog overeind
te blijven staan. Hun plaatsen werd
steeds minder, het samenspel, dat voor
de rust by hen beter verzorgd was,
werd gebrekkig onder de druk van de
Nederlanders, hun temperament doof
de zienderogen en hun achterhoede
speelde af en toe zelfs chaotisch. Het
was tenslotte nog een wonder, dat de
Nederlandse zege by 32 bleef
Het is wel enigszins verklaarbaar,
dat de Oranje-hemden zich voor de
rust vrijwel steeds weer lieten over
rompelen door de Belgen. Het Neder
landse spel was namelijk van stonde
ai' aan al te defensief ingesteld.
Schaap en Klaassens stonden vaak op
één lijn met Kuys en Wiersma. Men
Men behoeft slechts naar de gezich
ten van Cor van der Hart (rechts)
en Willems te kijken om te weten
hoe hard en grimmig de gevechten
soms waren tussen de Nederlandse
stopper en de Belgische aanvalsleider.
Van der Hart had vooral voor rust
handen vol werk om de onstuimige
Willems in toom te houden.
Foto P.Z.C.)
kreeg bijna de indruk, dat zij willens
en wetens 't middenveld overlieten aan
de eigen binnenspelers en aan de te
genstanders. Voeg daar nog bij, dat
Kuys, Klaassens en zowaar ook aan
voerder Schaap bij het wegwerken zo
slecht schoten, dat het leek of zij in
het wilde weg knalden, dan is duide
lijk, dat door defensie en middenlinie
maar weinig aan de opbouw van de
aanvallen werd gedaan.
Defensief
Zelfs Lenstra zwierf in die periode
als een kat in een vreemd pakhuis
rond. Hij was meestal achter zijn voor
hoede te vinden, maar hij werd te wei
nig in het spel betrokken. De Neder
landse aanval verloor overigens nog
meer aan kracht, want ook Notermans
en zelfs Bosselaar trokken ver terug
om de munitie voor schutter Appel
aan te slepen. Door het sterk defensie
ve spel van Schaap en klaassens
kreeg men echter de indruk of de Bel
gen op het middenveld steeds een
mannetje meer in vooraad hadden dan
de Nederlanders. Notermans en Bos
selaar kwamen dan ook maar weinig
aan hun trekken en het zal duidelijk
zijn, dat met dit al de Nederlandse
aanval maar bitter weinig stootkracht
bezat.
Na de rust werd het wel een
beetje anders Schaap begon als
vanouds te stuwen, waardoor Bos
selaar op zijn rechtsbuitenplaats
kon blyven opereren, terwijl ook
Notermans veel meer in de voor
hoede te vinden was. Zodoende,
werd de rechtervleugel door de
snelheid van dit tweetal en vooral
door de beheerste balbehandeling
van Bosselaar, bijzonder gevaar
lijk.
Vreemd genoeg kreeg men in die
periode de indruk, dat nu juist Neder
land met een extra man speelde, want
als een Oranje-aanval werd afgesla
gen was er ergens in het middenveld
attijd wel een Nederlands been te vin
den, dat gereed was om de bal te re
tourneren.
In die periode bleek, dat de Belgi
sche defensie beslist kwetsbaar was.
De dekking van de Nederlandse aan
vallers werd niet systematisch geor
ganiseerd en vooral Bosselaar en No
termans kondenwoortdurend vrije po
sities kiezen, terwijl zelfs een strateeg
als Lenstra niet steeds een mannetje
in zijn buurt had. Zodoende kon de 35-
jarige Abe dikwijls in die furieuze pe
riode na de rust vernynige passes door
de Belgische defensie laten striemen.
Deze Nederlandse Matthews had ove
rigens bepaald pech toen een meester
lijke - -- - *-•
ke kopbal van hem op de lat afket
ste.
De Nederlandse defensie heeft on
dertussen ook niet by voortduring ste
vig in haar schoenen gestaan. Gevaar
dreigde er vooral steeds van de kant
van Kuys, die keer op keer het gevaar
van de technisch knappe en snelle
rechtsbuiten Jurion niet kon bezwe
ren. Het was beslist niet de beste in
terland van de NAC-speler. Daarte
genover was het spel van Wiersma
heel wat constructiever. Linksbuiten
Orlans had tegen hem maar weinig in
te brengen en voor de rust was Wiers
ma ongetwijfeld de sterkste man in
de defensie.
Van onze nationale stopper Van der
Hart kreeg men voor rust te vaak
weer de bekende nonchalante grapjes
te zien. Eenmaal schoot hij zelfs langs
een uitgelopen De Munck rakeling
langs eigen doel. De Belgische inid-
voor Willems was hem enkele malen
te snel af en deze speler kon onder
meer ongehinderd het eerste Belgische
doelpunt maken. Van deze Willems
mag men in België nog veel verwach
ten, want h|j is een technisch bekwa
me speler, die een driftige sprint en
een gevaarlyk schot bezit.
hr t|
A. - -
H De gelijkmaker Op dit ogenblik
sprongen de duizenden Neder
landse toeschouwers op de tri
bunes van het Deurne-stadion
juichend overeind. Notermans
had raak geschoten. Het was
22. Van Brandt (links) staat
er wat beteuterd bij te kijken
en doelman Gernaye wijst ver
twijfeld de bal na. Appel heeft
echter kennelijk alle waarde
ring voor het schot van Noter
mans, die nog juist achter
Gernaye te zien is. Diricx
rechtsweet al dat hij
machteloos is.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Hoe zij speelden
DE MUNCK Was even rustig in
zijn optreden als altijd! Vele specta
culaire reddingen moest hij niet ver
richten, maar door zijn getimed uit
lopen voorkwam hij vele gevaarlijke
schermutselingen voor zijn doel. De
beide Belgische doelpunten kon ook
hij onmogelijk voorkomen.
VAN DER HART had een matige
eerste helft en speelde weer bijzon
der ivonelhalant. Na de rust werd zijn
spel beter, maar tot grote hoogte
steeg hij niet.
WIERSMA speelde een voortreffe
lijke wedstrijd. Niet alleen defensief
was hij goed, ook opbouwend had
zijn spel veel waarde. Orlans kreeg
weinig kans bij hem.
KUYS speelde beslist onzeker. Hij
werd nog al eens als een vertegen de
butant van het kastje naar de muur
gestuurd. Zijn plaatsen was af en toe
bijzonder slecht.
SCHAAP deelde voor de rust in de
algemene malaise. Defensief was zijn
spel uitstekend in die periode, maar
hij deed te weinig aan de spelop-
bouw. Na de rust was hij een mees
ter op het middenveld en onderhield
hij uitstekend de verbinding met de
aanval.
KLAASSENS paste in deze wed
strijd. want hij wist door zijn robuust
optreden vele Belgische aanvallen in
de kiem te smoren. Voor rust was
zijn spel echter ook te veel gericht
op het systeem „weg is weg".
BOSSELAAR was één der beste
spelers van dit elftal. Niets wa3 hem
teveel. Voortdurend kwam er van
zijn kant gevaar. Deze technisch be
kwame speler steeg in de eerste helft
boven .de grauwe middenmaat.
NOTERMANS verkeerde voor rust
in een wat vreemde positie, doordat
hij vaak in teruggetrokken positie
speelde en niet aan de aanval toe
kwam. Zijn spel kon toen niet beko
ren. Na rust werd zijn aandeel in
het spel waardevoller en hij kwam
met Bosselaar en Appel tot uitsteken
de samenwerking.
APPEL kon voor rust zijn „draai"
niet vinden. Dit in de meest letter
lijke betekenis, want als hij de bal
door het midden kreeg toegespeeld,
liep hij ziéh al bij het omkeren vast
op de defensie. Na de rust kon hij
echter zijn bekende, keiharde pel
ontplooien en zorgde hij voor twee
doelpunten.
LENSTRA was voor rust niet vaak
in de buurt van de bal te vinden. Zijn
spel viel in die periode nauwelijks
op. Na de rust kreeg hij er echter
ook kennelijk zin in en toen strooide
hij kwistig met de kansen in 't rond.
Ook nu weer was hij de grote stra
teeg van de Nederlandse aanval in
de beslissende fase van de strijd.
KOOPAL, die de laatste weken
meestal in zijn club niet op de bui
tenplaats speelt, voelde zich nu aan-
aanvankelijk niet thuis al linksbui-
lilllllllllllllllllllll
Tachtig en vijftig i
Op het veld werd Mees, de
aanvoerder van het Belgische
elftal, door zijn collega van 'fc
oranje-team gehuldigd, in ver- f|
band met het feit, dat de Belg
zijn vijftigste landenwedstrijd
speelde, een respectabel aantal,
waarmee hij zich plaatste on-
der dé heel groten der Belgi-
sche voetballers. Deze wed- M
strijd tussen België en Neder-
land, was de 83ste in de serie
van landenwedstrijden tussen M
Nederland en. België.
Op de tribune zat de sport-
journalist, de heer H. H. Mee- p
rum-Terwogt, die een stil, M
maar niettemin zeer merk-
waardig jubileum vierde. Van
deze 83 wedstrijden heeft de M
heer Meerum-Terwogt er 80
gezien _en „verslagen". Een ge-
beurteriis, die toch wel aan de
vergetelheid mag worden ont-
rukt.
lllllllllllll
GELIJKMAKER KWAM VAN NOTERMANS
Na de plichtplegingen en vriendschapsbetuigingen, die België-Hol-
Iand altijd sieren, drukte de Belg Willems als eerste zijn voet tegen de
bal en een vrij groot aantal van zijn teamgenoten volgde zijn voor
beeld. Het duurde enige tientallen seconden voor er een Nederlands
been aan te pas kwam. Daarvoor zorgde stopper Cor van der Hart,
maar hij speelde terug op doelman De .Munck. Het zou niet de laatste
keer zijn deze middag. Na de uittrap van De Munck kwamen de rode
duivels onmiddellijk terug, nu over de linkervleugel, waar de snelle
Orlans de bal gevaarlijk ver begon op te drijven. Wiersma zag zich
reeds voor er een minuut was gespeeld, genoodzaakt, over de zijlijn
te plaatsen, wat de eerste afkeuringskreet aan het publiek ontlokte.
Nederland vorderde pas na drie minuten tot op de Belgische helft,
maar de Appel-Bosselaan-combinatie kreeg geen kans van slagen.
De snelle en felle Belgen hervatten
hun offensief en Van der Hart moest
een hoekschpp toestaan. Frans de
Munck kreeg een rilling van schrik
bij een kanjer van linksbinnen Houf,
die rakenings naast zoefde.
De situatie werd voor de Belgen
voor het eerst enigermate ernstig na
een ingooi van Klaassens, waarna
rechtsback Diricx, in een duel met
Notermans, het zekere voor het on
zekere nam en de bal buiten het veld
trapte. Toch had de oranjeploeg
voorlopig de meeste zorgen. Willems
miste de kans van zijn leven, toen
onze verdediging Van der Hart in
cluis bleef staan voor vermeend
buitenspel. De Belgische debutant
centerde de bal echter enige meters
naast het doel.
Onhoudbaar
Onhoudbaar was de kogel waarmee
de roodharige Willems in de 15e mi
nuut de score opende. Na een uittrap
van Gernaye kopte Wiersma de bal
zo ongeveer voor de voeten van de
herhaaldelijk door Kuys vrijgelaten
Belgische rechtsbuiten Jurion. En
de gebrilde Anderlecht-man speelde
meteen door naar zijn middenvoor.
De snelle Willems, die zich met en
kele rappe bewegingen los maakte
van de bewaking van Van der Hart,
liet De Munck met zijn hard, klim
mend schot gelegenheid tot, ingrijpen,
maar de bal vloog hoog in de lucht.
Het Nederlands elftal was er zeer
dooi' geïmponeerd. Doelbewust was
een afwachtende houding aangeno
men tegen deze verjongde Belgische
doelbewust was om te begin
nen het accent op de verdediging ge
legd endit „safety first" had
niet eens geholpen.
De Belgen voelden deze inzinking
duidelyk aan en zij behielden gemak
kelijk een sterk overzicht. Het bleef
echter tot aan de rust bij een drietal
hoekschoppen, waar het naar zyn
vorm zoekende Nederlandse elftal'er
geen enkele tegenover kon stellen.
Na 50 seconden
Zo saai als de eerste helft was ge
start. zo sensationeel begon de twee
de. Maar het werd geen gunstige
hervatting voor de oranjeamannen,
,die de bal na de aftrap onmiddellijk
kwijt raakten aan de actieve Jurion
en weer was het de door Kuys ver
onachtzaamde Anderlecht-speïer, die
de weg naar een Belgisch doelpunt
voorbereidde. Zyn afgemeten pass
bereikte linksbinnen Houf in de vrije
ruimte en na vijftig seconden in ae
tweede helft keek Nederland tegen
een 02 achterstand aan,
Maar langzaam begonnen de
mentale „pillen", die KC-voorzitter
Henk Hoofboom tijdens de rust had
toegediend, te werken.
En in de negende minuut kwam
het kritieke ogenblik van de om
mekeer in de stryd. Appel, gedekt
door stopper Decoster, kreeg van
Lenstra, in de lengte van het veld,
een hooghal toegespeeld. Appel
stond met de rug naar het Belgi
sche doel. Op het moment, dat de
bal byna zijn hoofd had bereikt,
draaide Appel zich om en rende
naar voren. De bal huppelde pre
cies voor zyn voeten en vloog
toen uiteraard na een forse trap
van de Fortuna-speler als een ra
ket in de touwen (21).
Ook de Nederlandse supporters
werd het duidelyk, dat onze spelers
zich na dit doelpunt sterker voelden.
Een krachtig spreekkoor wekte
„Holland" op, er nog een schepje bo
venop te doen en het hielp.
Notermans, die tot dusver weinig
geluk had gehad met zijn plaatsen en
schieten hij knalde juist nog hoog
over zorgde in de 26ste minuut
voor de gelijkmaker. Deze werd inge
luid door een krachtige massale Ne
derlandse aanval, waarbij eerst
Klaassens en Bosselaar betrokken
waren. Een kopbal van Lenstra werd
weggewerkt en via een aantal benen
kwam de bal eindelijk bij de ranke
Notermans, die met dreunend geweld
de bal langs vele benen heen in het
doel van Gernaye kanjerde (22).
Matchwinner Appel
In de 37e minuut werd Appel
matchwinner in het 83ste België-
Nederland-duel. Hij deed het als
een echte stormram, de functie,
die hem was toegemeten. Echter
volkomen fair. Na voorbereidend
werk van Bosselaar en Notermans,
kwam Appel een ogenblik stil te
staan voor de debuterende stopper
Decoster. De Belg aarzelde een
fractie van een seconde. Toen was
Appel, met een brede schouder
naar voren, hem voorbij gesneld.
Van vlak bij loste het Fortuna-
„kanon" zijn schot. Gernaye kon
zich alleen realiseren dat de stand
23 was geworden Nederland
bleef de resterende minuten heer
ser van het Deurne-veld. Maar
doelpunten kwamen er niet meer.
En zo won Nederland voor de
vijfde achtereenvolgende maal een
uitwedstrijd. I
ter». Zijn snelle sprint had dan ook
niet het verwachte rendement. Na
de rust werd zijn spel echter ver
dienstelijk en bracht hij het tot ge
vaarlijke solorushes.
Eigenlijk is alle commentaar bij dit
plaatje overbodig. Het werd genomen
tijdens de rust, toen Abe Lenstra mis
troostig en in gedachten verzonken
naar de kleedkamer wandelde. Er
was niet veel van het Nederlandse
spél in de eerste helft terecht geko
men en Abe verkeerde kennelijk niet
in een jubel-stemming. Schaap, die
droevig met hem meeloopt, trouwens
ook niet!
Maar het kan verkeren! Dat bleek
ook nog weer eens in deze wedstrijd.
Nederland liet zich in de tweede helft
niet langer ringeloren en toen Appel
eenmaal de richting gevonden had,
waren de zaken al spoedig anders.
Hier grist doelman Gernaye de bal
nog voor zijn voeten weg, maar in
die ticeede helft liep Nederland toch
een 20 achterstand in en won zelfs
met 32,
:i~- „-sJ
Vandaar dun ook. dat Lenstra, toen
hij voor de tweede, maal van het veld
stapte het. hoofd lier omhoog kon
houden en welgedaan glimlachend
ettelijke handen van overgelukkige
Nederlandse officials kon schudden.
En als er één man was, die reden had
om gul-lachend het-veld te verlaten
dan was dat Bram Appel, want per
slot van rekening was hij met twee
doelpunten de match-winnaar. Geen
wonder dat er na afloop goedkeuren
de schouderklopjes aan te pas
kwamen.
(Foto's P.Z.C.)_
