Onze
~üzóHH)enf>a(]ina
De ideale Amerikaanse keuken
C iet ozcnn)
ZATERDAG 13 OKTOBER 1956 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
RESULTAAT VAN VIJF JAAR STUDIE
matten, enz. Enwat de U-keu
ken bezit boven alle andere keukens,
dat Is een speelhoek voor de kinde
ren in de veilige zone.
Het is overbodig te zeggen, dat
de verlichting in deze wonderkeuken
ook is uitgeknobbeld tot in de klein
ste kleinigheden en dat al het hout
werk zo geprepareerd is, dat men
met een natte doek alles zonder
moeite kan schoonhouden.
In Amerika is de U-keuken een
rage geworden. Europese firma's,
waaronder ook een Nederlandse, zijn
zeer geïnteresseerd, want ook bij ons
breken andere inzichten zich baan.
Op de foto ziet men een gedeelte
van de U-keuken. De huisvrouw zit
aan het aanrecht-gedeelte. In deze
keuken is een fornuis geplaatst,
maar zelfs dit is niet noodzakelijk.
De keuken is uitsluitend ingesteld
op doelmatigheid.
Op geregelde tijden worden de huisvrouwen opgeschrikt door berich
ten over nieuwe huishoudelijke vondsten in Amerika. De ene keer is het
een vaatwasmachine, dan weer een vuilvermalingsinstallatle, die ons
leven komt veraangenamen of nóg hygiënischer komt maken.
Wij hebben eens becijferd, hoeveel een dollar-Amerika-keuken in ons
land zou moeten kosten. Neem bijvoorbeeld een volautomatische was
machine, zo één die wast, spoelt en droogt. Het toestel kost (juist ge
ïmporteerd) f 1685 in de duurste en f 1275 in de voordeligste uitvoering.
Een vaatwasmachine (ook pas in ons land) komt U op f 1210 en voor
de onontbeerlijke koelkast moogt ge minstens f 500 neertellen. Reken
daarbij eens de noodzakelijke geyser of boiler en het fornuis, dan komt
uw Amerikaanse keukenuitzet op een ronde som van drieduizend gulden.
Het is zonder meer duidelijk, dat
dit Amerika voor ons onbereikbaar
is. Wat de vrouw moet hebben, is
een kookdomein, waar alles voor het
grijpen ligt en dat na een drukke
voormiddag toch geen rommelige
aanblik biedt. Voor menig Ameri
kaanse huisvrouw is deze droom al
in vervulling gegaan. Vijf jaar ge
leden gaf het Amerikaanse departe
ment van landbouw aan een huis-
houdspecialiste, mevrouw Leonore
Sater Thye, opdracht, een ontwerp
te maken van wat zij de Ideale keu
ken vond. Aanvankelijk was het be
stemd voor de vrouwen op het plat
teland, maar juist dezer dagen is de
droomkeuken in massa-produktie ge
komen en verreweg de meeste orders
komen uit de steden.
Mevrouw Sater Thye begon met
een onderzoek naar alle activiteiten
van een huisvrouw in een keuken,
waarin voor zes personen moet wor
den gekookt. Elke handeling van de
huisvrouw, elke stap die ze zette,
elke handbeweging die ze maakte
werd statistisch vastgelegd. Zo bleek
b.v., dat de gang naar de brood
trommel hoogstens zes maal per dag
werd gemaakt. Veel vaker werd de
vuilnisemmer bezocht. De suikerbus
werd vaker gehanteerd dan de kof
fiebus, enz. Tenslotte kwam er een
ontwerp uit de bus voor een U-vor-
mige keuken, die qua efficiënte in
deling kon wedijveren met het mo
dernste laboratorium.
Aan de rechterkant van de keu
kenruimte kwam een „bak-ge-
deelte". De huisvrouw (Iet wel:
deze keuken was voor het plat
teland bestemd) kan hier brood,
cake, koekjes, e.d. bakken. Alle
ingrediënten, die voor de bak-
Haring bakken of stoven
Panharing behoort tot de vissoor
ten, die in verhouding tot hun smaak
en hoge voedingswaarde als regel
laag in prijs zijn. Hij is evenals zijn
medebewoners der zeeën rijk aan
eiwitten, mineralen en B vitamines
en levert bovendien vitamine A.
Een goed gebakken panharing,
vooral een warme, pas uit de pan, is
uitgesproken lekker In het begin
van het seizoen is hg vet, zó vet dat
er bij het bakken maar weinig vet
of olie gebruikt behoeft te worden.
Wat later in de winter draagt de
haring hom of kuit die door de ken
ners als regel zeer gewaardeerd
wordt. Deze hom of kuit kan in de
vis öf apart worden gebakken; in
het laatste geval krijgt hij aan alle
kanten 'n korstje en is dus croquen
ter. Het bakken van panharing in de
koekepan dient wel vlug, maar niet
al te heet te geschieden. Te hard ge
bakken haring wordt droog en stug.
Wie vaak gebakken panharing op
tafel wil brengen en een stevige pan
over heeft, kan deze pan als frituur-
pot gebruiken en de haring in ruim
vet of olie bakken, op de wijze waar
op de vishandelaar het dóet. Het
bakken gaat vlugger en gemakkelij
ker omdat de vis niet gekeerd be
hoeft te worden en aan alle kanten
in het hete vet wordt verwarmd.
Behalve bakken zijn er nog meer
bereidingsmethoden voor haring, n.l.
koken en stoven. Iets zuurs, brjvooi'-
beeld tomaat, citroen of azijn, bij 't
stoven verhoogt de smaak van deze
vette vis. Het is zeker de moeite
waard, de proef eens te nemen.
Krijgt de haring een plaats in het
menu voor de warme maaltijd dan
kan men er als groente gekookte
bieten of rode kool, savoye kool, wor
telen of een groentesla bij geven.
kerïj nodig zijn, bevinden zich
binnen handbereik. Voor het
meel is er b.v. een soort silo in
het klein! Dergelijke „silo's"
zijn er ook voor suiker, peul
vruchten en rijst.
De baktafel is lang en breed,
zodat er voldoende werkruimte
is. Alle platte pannen en scha
len zijn boven elkaar geplaatst
op afzonderlijke, uïttrekbare
plankjes. Onder het tafelblad
zitten bovendien twee werkplan
ken, die kunnen worden uitge
schoven.
In de twee bochten van de U be
vinden zich drie draaibare planken,
boven elkaar. Juist doordat deze
planken zich rond een verticale as
bewegen, kunnen ze meer voorwer
pen bevatten dan de planken in een
provisiekast. Daar staat het ene
potje het andere in de weg, zodat de
huisvrouw er toe komt, de meest ge
bruikte artikelen maar vooraan op
de plank te zetten. In de U-keuken
behoeft zij de plank maar te draaien
om het gewenste artikel te kunnen
pakken.
Tussen het aanrecht en de bak-
afdèling, ligt het belangrijkste werk
terrein van de huisvrouw: de goot
steen. Deze is ih de U-keuken van
ongekende afmetingen. Er zijn
aparte stalen mandjes waarin de
groente kan worden schoongemaakt;
er is een opklapbaar rek voor de
vaatwas en voor de heel kleine kar
weitjes is er nog een kleiner aan
recht.
Wanneer de groentenman komt,
hoeft de hulsvrouw hem niet tege
moet te gaan. Zij kan namelijk de
groentenmandjes naar buiten schui
ven, zodat de groentenman er zijn
waren in kan deponeren. Net zo'n
soort „container" is er voor melk.
Het enige elektrische apparaat,
dat v/ij in deze keuken ontmoeten,
is een ventilator, die dubbel werk
doet. In de luchtstroom drogen hand
doeken en bovendien zuigt de „fan"
de etensluchtjes weg.
De huisvrouw, die echt in de
keuken pleegt te resideren, vindt
in de Amerikaanse U-keuken
een lessenaar. Daar de huishou
ding voor een deel ook een ad
ministratieve aangelegenheid is,
is deze lessenaar wel nodig.
Houdt U geen houshoudboekje
bij? Geen nood; dan gebruikt U
de lessenaar als eettafel. Twee
handgrepen en U ziet een eet
tafel, geschikt voor vier perso
nen, voor U staan.
Een toppunt van efficiency, deze
keuken, zult U zeggen. Het lijkt al
lemaal wat té wetenschappelijk.
Toch is de keuken van mevrouw
Sater Thye niet onknus. De vrouw
die in deze keuken gaat werken,
richt haar immers toch naar eigen
smaak in, met valletjes, gordijntjes,
Het gaat de Franse haute coutu
re niet helemaal voor de wind. Vijf
blangrijke starren zijn in de loop
der laatste jaren van het toneel ver
dwenen: Schiaparelli, MolineuxLe-
long, Piquet en Rochas. Het meer
dan een eeuw oude modehuis Worth
heeft dit voorbeeld gevolgdevenals
Pierre Clarence, vooral bekend om
zijn mantelpakken.
Een van de oorzaken der malaise
in de Parijse haute couture is wel
licht gelegen in het feit, dat de
Franse confectie in de laatste jaren
met sprongen is vooruitgegaan. Deze
confectiemodellen zijn uitstekend
vólgen de mode op de voet ènzijn
betaalbaar. Het middagtoilet van de
foto is er een voorbeeld van. Het is
gemaakt uit zwarte wol met zijde en
heeft een gedrapeerde schouderlijn,
die op de borst in een strik eindigt.
Boven de kokerrok wordt om de
taille een smalle ceintuur
Aandacht voor pos'itiehied'mq
Het is circa een half jaar geleden
dat het Internationaal Wol Secreta
riaat een aantal modellen voor po
sitiekleding liet ontwerpen en deze
in een kleine show aan de pers toon
de om zodoende de aandacht te ves
tigen op het feit, dat de a.s. moeder
door onze kledingindustrie toch maar
slecht bedeeld werd en dat dit heus
wel anders zou kunnen. De bedoeling
was, de confectie-industrie wakker
te schudden en te wijzen op de mo
gelijkheden op dit gebied.
Inderdaad is er gereageerd en wel
zo gunstig, dat het de stoutste ver
wachtingen overtrof. Twee confectie
fabrieken hebben zich in het onder
werp geïnteresseerd, enige grote
winkelbedrijven gaan er speciale af
delingen en in één geval zelfs een
hele zaak voor inrichten, een kleine
re winkel gaat zich helemaal wijden
aan de .verkoop van alles, wat a.s
moeder en baby nodig hebben, in de
geest van de in Frankrijk, België en
Amerika reeds bestaande winkels,
waarbij positiekleding natuurlijk
ook een plaats krijgt.. Het ziet er
dus wel naar uit, dat er inderdaad
op dit gebied ook in ons land wat
leven in de brouwerij is gekomen.
Uit de collectie van het I.W.S.
hebben beide confectiefabrieken een
aantal modellen overgenomen. Een
van deze bedrijven is momenteel nog
bezig met het voorbereiden van zijn
collectie, van de andere hebben wij
dezer dagen het assortiment model
len, dat reeds in taltrijke winkels
verkrijgbaar is, kunnen bekijken. Dit
is de firma Modart te Amsterdam,
die de ontwerpster van de oorspron
kelijke collectie, mevrouw Oeke Wie-
ringa, verzocht heeft nog een aan
tal modellen te maken uit wol, maar
ook uit andere materialen, zodat er
een zeer gevarieerd geheel is ont
staan.
Een groot deel van de modellen
bestaat uiteraard uit ruime jakken,
die op de een of andere manier soms
nog verwijd kunnen worden, en
daaronder een strakke rok. Strak,
d.w.z. aan de onderkant, waardoor
het silhouet slanker lijkt, terwijl er
van boven op een aantal manieren
ruimte toegegeven kan worden,
waardoor de rok aan het verande
rende figuur aangepast kan worden.
Er zijn in de collectie echter ook
enige japonnen, waaronder een met
een grote stola, waarmee ook zeer
figuur-verhullend gemanipuleerd
kan worden.
De separates (rokken en jakken)
hebben het grote voordeel, dat zij
onderling op verschillende manieren
gecombineerd kunnen worden en
daardoor een maximum aan moge
lijkheden bieden. Niets is immers zo
vervelend als dag ln, dag uit in het-
zeife toilet te moeten rondlopen'.
Dikwijls zijn de jakken ook mouw
loos, waardoor er weer afwisseling
gevonden wordt in verschillende
blouses, die bovendien gemakkelijk
te wassen zijn.
Zo zijn er in deze collectie tal van
praktische, elegante oplossingen ge
vonden, die het de a.s. moeder mo
gelijk maken zich tegen een redelij
ke, soms zelfs zeer redelijke prijs,
goed en comfortabel te kleden.
In de meeste gezinnen wordt zondags
wat meer werk van het eten gemaakt en
hoewel de maaltijd dan dikwijls geopend
wordt met een bordje soep vinden toch
velen Juist dat bordje soep wat machtig,
zodat de echte eetlust, die-nodig ls om
de rest van de maaltijd met animo te
nuttigen, verdwenen ls.
In dit geval is grapefruit een uitkomst.
Middendoor gesneden, de partjes goed
losgemaakt en met suiker bestrooid is
deze vrucht een heerlijk fris en licht be
gin van een feestelijk etentje, zoals in
onderstaand weekmenu is opgenomen.
Zondag: grapefruit, kalfstong, zure
saus, aardappelen, prinsessebonen, cho
coladevla met banaan; maandag: Ragöut
van tong, rijst, 9la, stoofpeertjes; dins
dag: rijstcroquetten met kaas, bietjes,
aardappelen, kofflevla; woensdag: lever
met rodekool, aardappelkoekjes, fruit;
donderdag: stamppot, rauwe andijvie,
speklappen, muesli; vrijdag: gekookte
schelvis, peterseliesaus, worteltjes, aard
appelen drie ln de pan; zaterdag: vis
soep, appeltaart.
iiiiiiiiiiiiiii
HAZETFABRIEKEN TE ZEVENBERGEN
Ook voor grote maten Run ac casaque-ljn elegant zijn, vooral wanneer
zoals in het modél van de Illustratie de schouderlijn rond en glooiend
is gehouden. Dit tweedelige modél van Grès vervaardigd uit zware ge
nopte wollen stof, is heel eenvoudig: een gladde rok (waarop men diverse
blouses kan dragen) en een jasje met een V-hals en een driehoekige slui
ting, die teeglijkertijd als een soort pas fungeert.
Met een nieuwe ceintuur kan een oud jurkje nog wél eens op verrassende
wijze opgeknapt worden. Vele ontwerpers experimenteren dit jaar met
ceintuurs uit verscheidene materialen en in velerlei vormen: breed, smal,
gedrapeerd of nauwsluitend. Op de tekening ziet U enkele ideeën op dit
gebied. Het zijn allemaal Franse snufjes, op het geruite exemplaar na:
dat komt uit Duitsland.
'n Schoonheidstip
van Juliette
Juliette Récamier had alle be
roemdheden van haar tijd aan haar
voeten. Haar klassieke figuur, haar
prachtige ogen, haar lieftalligheid en
haar reine, blanke hnld zorgden er
voor, dat leder, die in haar nabijheid
kwam dodelijk verliefd op haar
werd, zonder dat haar difc uiter
lijk althans beroerde. Als heel
jong meisje al huwde zij de veel
oudere Jacques Récamier. Hij wist
echter haar liefde niet te winnen.
Ook prins August van Pruisen ge
raakte in vuur en vlam en heeft zijn
gehele leven tot haar grootste be
wonderaars behoord.
Zij bleef afwijzend en koel tegen
over alle mannen, tot zij Chateau
briand ontmoette. Aan hem gaf zij
zich volkomen. Toen zij na korte tijd
helaas moest constateren, dat hij
haar ontrouw was, vluchtte zij in
haar vertwijfeling van hem weg. Pas
jaren later ontmoette zij hem weer.
Toen hij eindelijk om haar hand
vroeg, was zij te trots om haar ja
woord te geven.
Juliette Recamier was tot haar
dood toe een beeldschone vrouw. Op
72-jarige leeftijd stierf zij aan cho
lera. Haar gehele leven was zij voor
deze ziekte doodsbang geweest.
Haar mooie, schelmse ogen wa
ren beroemd en er werd verteld, dat
zij deze dagelijks zeer zorgvuldig
met een oogwater behandelde, dat
zij zelf uit korenbloemen had sa
mengesteld. Het recept luidde aldus;
Een handvol korenbloemen met
i kelken wordt overgoten met
heet water, dat tien minuten ge
kookt heeft. Zodra het lauwwarm is,
voegt men een theelepel boorzuur toe
en zeeft de bloemen af, nadat deze
tevoren grondig uitgeperst zijn.
Dit oogwater gebruikte Juliette
ook voor compressen. die zij op de
oogleden legde, wanneer zij uitrust
te. Voor de schelmse blik had zij
echter helaas geen recept!
Dan ozóiifv
Er was eens, een hele tijd geleden,
een aardige oude dame die mij
een bedachtzame brief schreef,
welke ik na lezing deponeerde bij de
afdeling „Nog behandelen". In die
brief werd een kleine discussie aan-
f;«sneden waarop ik graag eens wil
ngaan. Het sloeg allemaal op een
kolommetje dat ik „Breien en Rij
den" had gedoopt, en waarin ik mij
er over verbaasde dat het in ons lie
ve maar wel eens wat bemoeizieke
land nog altijd publieke verbazing
wekt als men een lange rit met bus
of trein al breiende wil benutten
terwijl zoiets in het voor-oorlogse
Parijs al heel normaal en algemeen
gebruikelijk was.
Kijk, zo schrijft mijn vriendelijke
lezeres nu ongeveer: „Als ik
het goed begrijpt beschouwt U
dat soort van bezig zijn als een goe
de eigenschap van de Paiisiennes.
Maar, als ik me goed herinner, viel
uw waardering van deze eigenschap
van de Nederlandse vrouw niet zo
vleiend uit. U keurde het zelfs af,
en, eerlijk gezegd, ondergetekende
ook. U bracht dit in verband met het
te weinig, of in het geheel geen be
langstelling tonen voor verstande
lijke waarden. Maar, dat de Parijse
vrouw toen daar wèl belang in zou
stellen, roerde U heel niet aan. U
had het alleen over de handen, die
steeds maar bezig waren. Zelf was
U onlangs in de trein aan het breien
geslagen. Men zal van U wel niet
beweren dat de geestelijke kant van
uw wezen daardoor in het nauw ge
dreven wordt!"
Lieve mevrouw, zou ik willen ant
woorden, wat is dit een allerliefst
proefje van vrouwelijke redeneer
trant. Het ging er bij mij alleen
maar om, dat, wat in Parijs iets
héél normaals is: handwerken in het
publiek, hier in Nederland de toe
schouwers nog vaak meesmuilend
doet starogen: wel wel, wat een
ijver, en dat nog wel op reis
Maar dat ik daarmee met mijn
eigen betoog tegen dat eeuwige
breien-en-niets-anders in strijd zou
zijn wel, dat is een eenzijdige
conclusie: een vrouw is óf met haar
handen bezig, óf met haar hoofd. En
daar komt aan weer de legende van
die ongezellige, onvrouwelijke
blauwkous om de hoek kijken: de
vrouw die misschien wel ijselijk ge
leerd is en wie hele bibliotheken in
het hoofd gevaren zijn maar die
met haar handen een stakker blijft,
en van koken noch huishouden of
handwerken iets terecht brengt
Het zou verleidelijk zijn de diepe
re oorzaken van het ontstaan
van die legendarische blauw
kous eens op te sporen. Natuurlijk
heeft de strijd van de emancipatie
der vrouw daar in het verleden wel
behoorlijk aanleiding toe gegeven.
Het is bij een vrouw meestal wat
mijn grootmoeder placht te noemen:
de hei of de fij van het ene uiter
ste in het andere. Eerst eeuwenlang
achter het borduurraam en dan plot
seling dat fraaie werktuig met alle
strengen zijde en kluwens wol het
venster uit, want het boek, dat I»
het ware, en al dat gepriegel en ge
pruts maar imbeciele tijdsverspilling.
Mij dunkt dat wij die eenzijdige
en dus dwaze opvatting nu wel eens
op stal konden zetten!
Dat de boog niet altijd gespannen
kan zijn, weten we al sinds de
Batavieren. En de mannen zijn
daarin, door de ervaring geleerd, al
weer wijzer dan wij. Als een druk
bezet zakenman het zwerk der over
spanning ziet drijven, gaat hij vis
sen of biljarten. Dirigenten en art
sen kunnen in hun vrije tijd ver
knocht zijn aan miniatuur-spoorweg
emplacementen; staatslieden schu
deren, geleerden musiceren en juris
ten gaan zeilen. Maar een bedrijvige
huisvrouw die ter verpozing de neus
ln een studieboek steekt is maar al
te vaak nog een even grote beziens
waardigheid als een doctoranda die
breit.
Het wordt hoog tijd dat wij beiden
eens normaal gaan vinden. Want dat
straffe onderscheid tussen hoofd- en
handenwerk is eigenlijk volkomen
onhoudbaar. Bij hoeveel handenwerk
komt niet een behoorlijke portie her
senwerk te pas, op straffe van ho
peloos gebroddel? Een kok, een meu
belmaker, een coupeur, eenhuis
vrouw die niet denkt: wat brengen
zij er van terecht?
Laten wij de schalen ook hier toch
angstvallig in evenwicht houden, en
zowel hoofd als handen een gelijke
taak toebedelen, anders groeien wij
hopeloos scheef. De dochter die zo
goed leert moet ook eens een tafel
dekken of een jumper breien, anders
raakt zij in het leven stellig achter
op. En Iaat haar vooral niet de neus
optrekken voor die jumper, want....
En daar is nu deze hele kolom om
begonnen: tot mijn genoegen las ik
nog zeer onlangs, dat op een grote
landelijke tentoonstelling van eigen-
gebreide kleding de palm der ere
werd weggedragen door een zeer
smaakvolle, met gouddraad door
spikkelde twinset, vervaardigd door
niemand minder dan een onzer be
gaafdste actrices: Mimie Boesnach.
Achter dc coulissen of in de ein
deloze busritten op tournee. Knip het
uit ter eventuele lering voor uw
dochter en als afdoend argument
in een debat over boek of breiwerk,
hoofd of handen. Tenzij er natuur
lijk nog iemand mocht menen dat
bij toneelspelen geen hersens te pas
komen. SASKIA.
(Advertentie)
RADIO TElEViSIE
