O
'üzouwen'paqLna
Lotte Seidler: twintig uur per
week Amerikaanse schoolradio
VRUDAG 5 OKTOBER 1956 PROVINCIALE ZEEUW SR COURANT
„GEEN BEZOEK EEN ADEMTOCHT"
Ook volwassenen luisteren graag....
Wy worden altijd een beetje kriebelig als toeristen menen, ons land even
in twee dagen te kunnen „doen". En daarom was de stemming, waarmee
we Lotte Seidler uit Minneapolis in Museum Hotel in Amsterdam te
gemoet kwamen, niet bloesemend van vriendelijkheid. Wij kenden haar pro
gramma: aankomst zes uur 's morgens in Hoek van Holland, ontbijt in Am
sterdam, bezoek Bunschoten en Spakenburg, sight seeing, misschien nog
een „quick look'' voor Rembrandt, rondvaart, eten bij Kroese, doodver
moeid gaan slapen, volgende dag koffers pakken en gauw door naar België.
Maar Lotte Seidler was nog niet vergeten, dat ze in Wenen geboren is en
in Zweden opgegroeid. „Dit is geen bezoek, dit is een ademtocht", zei ze
in het Engels. „Ik moet gauw terugkomen en dan langer blijven."
Lotte Seidler had overigens zulke mooie plannen. Ze wilde haar reis naar
Europa gebruiken om in de verschillende landen gesprekjes op de band op
te nemen met kinderen van elf tot vijftien jaar, die in 't Engels iets ver
tellen konden van him dorp, him leven, hun school, hun gewoonten. Dat
was een leuk Initiatief. Wjj hadden gezorgd, dat ze, goed voorbereid, klaar
stonden in Delft, in Ede, in Maastricht, maarte elfder ure maakte men
miss Seidler leidster van een groep van tweeëntwintig jongelui, die ook
Europa wilden doen. Verder dan een interview met twee Engelse kinderen
in Londen, die zich „veel te beschaaf d gedroegen", is miss Seidler dan ook
niet gekomen.
We hebben Lotte Seidler klein
tenger, intelligent en onmiskenbaar
Europees in haar hotel opgezocht
om eens iets te horen over de
schoolradio in Amerika. Deze is na
tuurlijk niet te vergelijken met de
enkele uren, die de verschillende Ne
derlandse Omroepverenigingen aan
de schooljeugd kunnen wijden. De
universiteit van Minnesota is name
lijk dagelijks van 's morgens zes tot
middernacht in de lucht. Men staat
alleen wat zendtijd af aan een „re
ligious college", dat bijvoorbeeld de
zondag voor zijn rekening neemt.
De programma's van de universi
teiten onderscheiden zich vooral hier
in van de gewone radio-uitzendin
gen, dat de programma's niet wor
den onderbroken voor een lofzang op
de heerlijkste koffie van de wereld
en de meest soepel lopende wasma
chine. Ook naar „tophits" zal men
vergeefs hunkeren. Er wordt wel veel
plaats ingeruimd voor klassieke en
semi-klassieke muziek. Natuurlijk
zijn de programma's educatief, maar
het blijkt, dat men desondanks of
misschien juist daarom ook buiten
de schooljeugd, heel wat luisteraars
bereikt.
Voor „Minnesota school of the
air" wordt niet meer dan vijfdui
zend dollar per jaar uitgetrokken.
En toch ziet men kans een Toyn-
bee, een Thomas Elliott, een Lily
Pons en een Walter Gieseking
voor de microfoon te krijgen. De
ze mensen doen dat geheel gratis,
omdat men respect heeft voor de
doelstelling van de programma's.
„En vergeet niet", zegt miss Seid
ler, „dat ook vele anderen, die nog
aan een carrière moeten begin
nen, op deze manier al wat be
kendheid kunnen krijgen".
De meeste medewerkers aan de
programma's zijn studenten van de
universiteit zelf. Niet minder dan
zeshonderd buitenlandse studenten
zyn ingeschreven bij de universiteit
van Minnesota.
De school heeft een luisteraars-pu
bliek van dertig- tot veertigduizend;
een aantal, dat bij een belangrijk
programma ook wel tot honderddui
zend stijgt. Het behoort tot de taak
van Lotte Seidler om zo nu en dan
eens ongemerkt een school te bezoe
ken om te zien hoe de leerlingen op
de programma's reageren. „M'n moei
lijkste werk", zegt ze lachend, „want
soms gebeurt het, dat de kinderen
verschrikkelijk zitten te draaien en
te wiebelen en dat achteraf bij de
na-les van de leraar blijkt, dat ze er
alles van opgestoken hebben". Ge
bleken is, dat een programma niet
langer dan vijftien minuten mag du
ren. Hierna verslapt de aandacht.
Lotte Seidler zelf is twintig uur
per week in de ether. Ze heeft o.a.
een taai-programma .waarbij de kin
deren tweehonderd .woorden van el
ke taal leren. Dit is alleen om inte
resse voor de betreffende taal te
wekken. Zo kan het voorkomen, dat
leerlingen van een school in Minne
apolis tweehonderd woorden Neder
lands spreken.
Een ander opmerkelijk dagelijks
programma is: „Waarom vrou
wen stemmen". Men geeft meisjes
en vrouwen les in politiek (zon
der een partij te bevoordelen), zo
dat zij bij komende verkiezingen,
haar standpunt kunnen bepalen.
De zaterdag is voor de voetbal-
matches. Verder zijn er dagelijks
nieuwsuitzendingen met een bij
voegsel van nieuws -achter-het-
nieuws. En, om ook de leerlingen
zelf actief te laten zijn, is er een
programma „A school comes in".
Het heeft de ondertitel van „a gol
den story hour", wat Lotte Seid
ler vrij vervoegt tot „golden Hor
ror hour". „Wij krjjgen er grijze
haren van om wekelijks tot een
goede prestatie te komen".
Een veelbeluisterd programma
is ook „As others see us". Hierin
vertellen Engelsen, Spanjaarden,
Egyptenaren, Hollanders enz. hoe
zei over Amerika en de Amerika
nen denken. „Daar krijgen wij,
Amerikanen, nogal eens iets
horen", zegt Lotte Seidler.
Dat „wij Amerikanen" is eigenlijk
niet juist, want Lotte Seidler heeft
nog steeds de Zweedse nationaliteit.
Bij Hitiers machtstoename week de
joodse familie Seidler uit Oostenrijk.
Lotte ging naar Zweden, terwijl haar
vader naar België en Frankrijk ging.
Hij liet zijn leven in een concentra
tiekamp.
„Voor U is zo'n verhaal heel
woon", zegt ze een beetje triest, „in
Amerika begrijpt men niet wat er in
Europa geleden is".
Op dit moment melden zich twee
Geen zon en vocht
Of TJ zich nu gelukkig moogt prij
zen in het bezit van een perslaner
bontmantel of U een kort veulenjas
je heeft of een manteltje van Tos-
caans lam voor al deze soorten
geldt dat U ze met bijzondere zorg
moet behandelen.
Bont mag vele vrienden en be
wonderaars-(sters) tellen, vijanden
zijn er ook. Dat zijn in de eerste
plaats de motten. Dat is voorts de
zon. Hoe vreemd het ook moge klin
ken in de oren van bontmantelbezit
sters: het is funest wanneer U uw
mantel in het voorjaar eens lekker
in de zon uithangt 1
Bont mag niet nat worden, let ook
daar vooral op! En als er toch een
buitje is gevallen, hang uw mantel
dan niet bij de kachel te drogen! Dat
is de beste methode om een bont
mantel hard en later brokkelig te
doen worden.
Ook een mottenzak is uit den boze.
Het bont dreigt dan namelijk „ver
stikt" te raken. Het allerbeste is om
uw bontmantel in het seizoen, dat U
hem niet gebruikt ,in bewaring te
geven bij een vertrouwde bontzaak.
Lucht moet uw bontmantel heb
ben En tegen motten helpt naftaline
of een ander speciaal preparaat. En
verder denkt U er aan dat U uw
bontmantel nooit of te nimmer met
een mattenklopper mag bewerken
om het stof er uit te halen. Heus, er
zijn vrouwen die dat doen!
Beter is het om een wandelstok te
nemen en luchtigjes de binnenkant
van de mantel te bewerken. En ten
slotte: als U weten wilt of het vocht
gehalte in de kast, waar uw bont
mantel hangt, te hoog is, leg dan
voor uw bontjas!
eens een sigaar in die kast. Blijft de
sigaar droog, dan is er niets aan de
hand, maar als zij vochtig wordt, is
het zaak voor uw bontmantel een
ander plaatsje te zoeken.
Bijzonder fraai is deze blue-back zee
hondenmantel. Zes vellen zijn ver
sneden tot lange, smalle repen van
nauwelijks een centimeter breed en
opnieuw in een bepaald patroon aan
elkaar gezet. Bij deze mantel komt
de verwerking van de strepen op de
rug wel heel goed tot uiting.
studenten van haar groep, die bij
gebrek aan hotelruimte, op de grond
van de badkamer hebben gebivak
keerd. „Lotte, we hebben gehoord,
dat we ook met een helikopter naar
Brussel kunnen. We hebben nog
nooit in een helikopter gevlogen.
Daarom gaan we maar niet met de
bus mee".
„Okay", zegt Lotte en wij ver
wonderen ons in stilte een beetje,
dat twee Amerikanen naar Neder
land moeten komen om in een heli
kopter te vliegen.
„Volgend jaar starten we met te
levisie", zegt Lotte Seidler, opstaand
om haar koffers te gaan pakken. „Ik
heb er, eerlijk gezegd, een zwaar
hoofd in. In Amerika denkt men
maar, dat men, als men een praatje
voor de radio houdt, ook meteen ge
schikt is voor de televisie. Maar het
vreemde is: alles lukt daar!"
(Advertentie)
jeugdig,
chic en
modieus
kwal. lila 20 den. f4.50
kwal. rood 30 den. f4.90
kwal. groen 15 den. f5.25
kwal. blauw 60 den. f5.25
de bevallige kous, die
voldoening blijft schenken!
AGENT: L1. d. NAP, AMSTERDAM, TEL.79506O
Het damesmodehuis
„DE DRIE SPUITEN"
heeft de Benger Ribana Perion kou
sen steeds voorradig. Aanbevelend,
FIRMA R. PLIJTER,
Korte Delft 6-8, Middelburg.
Steeds in voorraad bij
Grote Markt 5 - GOES
Telefoon 2326.
Show van breimodellen
Onder auspiciën van een der Neder
landse wolspinnerijen wordt komende
week in Zeeland een najaarsshow van
breimodellen gehouden. Deze show is
te zien op woensdag 10 oktober
('s middags en 's avonds) in „Britan
nia" te Vlissingen, en op donderdag
11 oktober in „De Korenbeurs" te
Goes eveneens 'smiddags en 's avonds
Er wordt gebreide dames-, heren
en kinderkleding getoond.
Voorzichtig met al
die vitamines!
Het aantal voedingsmiddelen, waar
aan extra vitamines zijn toegevoegd,
is ontstellend groot. Men zou de in
druk kunnen krijgen, dat geen na
tuurlijke voeding meer mogelijk is
zonder deze extra vitamines. Om
dan nog maar te zwijgen van al de
vitaminetabletten, die nodeloos wor
den geslikt.
Een natuurlijke voeding zonder
toevoegingen is zeer goed mogelijk
en moet ook worden nagestreefd.
Een dergelijke natuurlijke voeding
is goedkoper en even goed, terwijl
het gevaar van teveel vitamines niet
aanwezig is. Want dit gevaar be
staat, al geldt het niet voor alle vi
tamines.
Voor een teveel aan vitamine D
echter moet zeker gewaarschuwd
worden. Vitamine D. is een vitamine
waarvan voorzover bekend de vol
wassene vrijwel niets nodig heeft,
doch dat de opgroeiende jeugd van
baby tot puber iu de wintermaan
den extra moet worden gegeven. In
de zomer zorgt de zonbestraling dat
in de huid vitamine D wordt ge
vormd.
De behoefte aan vitamine D wordt
in Internationale Eenheden aangege
ven en die is bij de gehele jeugd zo
wat 400 I.E. per dag. Een tekort
geeft vooral bij jonge kinderen aan-
Een Berlijnse firma heeft dit aar
dige nieuwtje op het gebied van pa
raplu's op de markt gebracht: een
regenscherm voorzien van een paar
sterrebeelden, die op een regenachti
ge herfstdag door middel van een
batterij in het handvat aan het
branden kunnen worden gebracht.
leiding tot Engelse ziekte. De arts
dient voor ieder kind de behoefte aan
vitamine D aan te geven en voor te
schrijven door welke middelen hier
in wordt voorzien. De moeder moet
niet uit eigen beweging meer geven
dan is voorgeschreven. Het wordt n.l.
steeds duidelijker, dat een teveel
aan vitamine D kan schaden.
En hoe gemakkelijk kan men zo'n
teveel krijgen. Het aantal voedings
middelen waaraan vitamine D wel
wordt toegevoegd is overstelpend:
bepaalde soorten margarine, sommi-
fe soorten gevitamineerde melk, kin
erbiscuits, chocoladesmeersels, cho
colade, snoepgoed.
Bedenk, dat als vitamine D drup
pels of levertraan worden gegeven
deze voedingsmiddelen overbodig zijn
als men gevitamineerde voedingsmid"
delen gebruikt zijn de druppels wel
licht niet nodig. Overleg met de dok
ter. De gevaren zijn niet denkbeeldig.
Uitgaven Voedingsraad.
„De voeding van de schoolgaande
jeugd" is een nieuwe brochure van
het Voorlichtingsbureau voor de Voe
ding. en zoals de titel reeds zegt be
handelt deze uitgave een onderwerp
dat iedere moeder ongetwijfeld in
teresseert. Behalve een groot aantal
wetenswaardigheden over dit onder
werp bevat het boekje ook week-
menu's en recepten.
„Onze voeding als we ouder wor
den" is een soortgelijke brochure
maar dan bestemd voor hen, die
zoetjesaan de herfst des levens bin
nengaan. Voor jong en oud is er ver
der het fleurige vouwblad „Tomaten
zijn gezond" waarvan de titel voor
zichzelf spreekt, en heel aantrekke
lijk is tenslotte nog een geschriftje
„Doe het eens anders", waarin ge
zellig wordt gebabbeld over stoof
schotels en restverwerking, afgewis
seld met diverse praktische keuken-
tips. Voor een kleine vergoeding le
vert de Voedingsraad Koninginne
gracht 42 te 's-Gravenhage, U deze
lezenswaardige brochures.
~üan ozóuiv
C tOt UZÓiitV
Het was zo'n klein zinnetje dat
mij opeens trof, en ik geef U
te raden waar ik 't vond: „De
kinderen zijn mager, hebben slappe
spieren en een slechte houding; ze
zien wat bleek, worden zenuwachtig
(prikkelbaar, humeurig, lastig, hui
lerig. lusteloos) en vertonen minder
goede vorderingen op school."
Dit stukje trieste diagnose trof ik
aan in een foldertje over: „De voe
ding van de schoolgaande jeugd"
en de voorafgaande zinsnede luidt
heel anders dan U waarschijnlijk ge
dacht had: „De samenstelling van de
voeding is ondoelmatig. Veel kinde
ren krijgen te weinig bouwstoffen be
vattend voedsel, minder dan voor hun
groei, goede ontwikkeling en gezond
heid nodig is. Meestal wordt ait ver
oorzaakt door de hoge prijzen van
deze voedingsmiddelen. De gevolgen
van 'n tekort aan deze bestanddelen
in de voeding zijn:en dan volgt
die narigheid waarmee ik U hierbo
ven op het lijf ben gevallen. Het is,
al met al, wel even een feit om bij
stil te staan.
Alleen die duurte van noodzakelij
ke levensmiddelen de schuld te
gesven dat er zoveel bleke, slap
pe, nerveuze en Slecht lerende kin-
ders langs onze straten slenteren
lijkt mij toch wel wat onbillijk. Als
wij eens gaan speuren naar mogelij
ke andere factoren komen wij tot
merkwaardige conclusies.
Allereerst: wat zijn die noodzake
lijke, volstrekt onmisbare bestandde
len van een doelmatige voeding voor
onze spruiten? Het foldertje vertelt
het ons op plezierige en gedocumen-
^VtoMq ch overhoMq
V
teerde manier: melk, vruchten,
groente en vlees (of kaas of vis of
èieren). En daarnaast, zin of geen
zin, weer of geen weer, acht van de
twaalf maanden levertraan.
Nu zal dat laatstgenoemde spul
U financieel niet de das omdoen,
vooral niet als U voor de hele win
ter een grote fles inslaat die met één
lepel per dag tegelijk immers maar
langzaam leegraakt. Melk is ook niet
zo spotgoedkoop, maar drie bekers
of drie kwart liter per dag per kind
a nog geen kwartje is toch nog wel
te betalen, dunkt me.
Bij de groente, het fruit en vlees
of eieren wordt het bedenkelijker.
Groente is, vooral na deze verpieter
de zomer, duur!.
En dan komt die grote slokop: het
fruit. Eigenlijk is het zo, dat elk kind
iedere dag minstens één sinaasappel
moest eten, om vooral in de winter
maanden en het voorjaar op de been
te blijven. En hier hoor ik menige
beurs al verwijtend kermen.
Eén sinaasappel per dag, dat maakt
per kind al een gulden per week.
Voeg daarbij nog die vijf liter melk
één vijftig en elke dag een ei, op
lopend tot zeg één dertig per week
dan kost één exemplaar kroost ons
per week al drie tachtig en dan
komen daar de aardappelen, vlees,
groenten, brood en broodbelegging
nog bij.
Ik weet het, er is geen speld tussen
te krijgen. En het verbaasde mij
dan ook niets, toen ik onlangs in
een periodiek enige interviews met
moeders van de grote gezinnen las
dat sinaasappels en zelfs melk op
haar huishoudboekje vrijwel ontbra
ken. Maar zo'n koppeltje van tien
en meer kleine opeters nu daargela
ten wordt er toch niet wat te
snel en te gemakkelijk tot dat argu
ment: onbetéélbaarovergegaan.
Ik zeg dat maar niet zo in het wil
de weg, maar voorzichtig, héél voor
zichtig na veel pluizen en het oor te
luisteren leggen. U moet weten, dat
ik, zowel te uwen als mijnen gerieve,
naarstig speurtochten door kranten
en periodieken pleeg te ondernemen,
en alleen voor het chapiter Voeding
al een aardige envelop-vol knipsels
vertellen mij merkwaardige dingen.
Eén onthult mij, dat de Nederland
se huisvrouw gemiddeld van elke
gulden die zij voor de voeding
van haar gezin uitgeeft, één dubbel
tje besteedt aan snoeperij. En als U
dat dubbeltje nu eens met het ver
grootglas van de totale jaarlijkse uit
gaven bekijkt, dan wordt het toch
een heel zwaar muntstuk. Want een
tweede knipsel vertelt mij haarfijn,
dat de vrouw van de geschoolde
handarbeider in den jare 1954 gemid
deld voor de post voeding op haar
huishoudboekje per jaar had staan:
1633.de ega van een middelbare
employé of ambtenaar onder hetzelf
de hoofd 1896. Voor die beide groe
pen alleen al (op de rest wacht ik
nog met spanning) groeit dat dub
beltje snoeperij dus uit tot maar
liefst zo'n 160 tot 190 per jaar
Zijn we daar al niet dicht in de buurt
van die enorme kosten van één si
naasappel, drie bekers melk en één
ei per dag? Tenminste als U één
kind rijk bent
En wij besneuren nóg wel een paar
overmatig uitgegroeide posten. Als
er in onze gezinnen eens wat min
der gesnoept, gerookt en gedron
ken werd, wat minder de dictatuur
van de mode gevolgd, wat minder
prijzige nylons en lingerie gekocht,
wat minder „meegedaan" en wat
meer versoberd werd dan zou het
aantal bleke, lusteloze, slappe, ner
veuze. slecht lerende kinders opval
lend slinken. En waren folders als:
De voeding van het schoolgaande
kind (Uitgave van het voorlichtings
bureau voor de voeding. Koninginne
gracht 42. 's-Gravenhage in samen
werking met Schoolartsdistrict N.W.-
Utrechti papieren aanklachten te
gen ons voedingsbeleid eigenlijk
overbodig.
Saskia*
llllllllllllltlllll
,^\oe Loqer, l\oe itvoMeuser
De Nederlandse vrouw raakt over het algemeen vrij spoedig
enthousiast over japonnen of pakjes, vervaardigd volgens een
nieuwe modelijn, maar op het punt van hoeden is zij heel wat
conservatiever en ze zal beslist niet ingaan op de suggesties
uit Parijs, waar de hoed met hoge bol op het ogenblik triomfen
viert. De Nederlandse hoedenindustrie waagt zich dan ook
voorlopig niet aan de produktie van dergelijke hoge modelle
tjes. De Engelse hoedenontwerpers daarentegen zijn het vol
komen eens met hun Franse collega's. Ook in Londen creëert,
men omh oogst revende hoeden en de hoed van de foto is wel
een treffend bewijs van het feit, dat men aan de overzijde van
het Kanaal momenteel de stelling „hoe hoger, hoe modieuzer"
huldigt. Deze hoed is een uitgerekte „bloempot" van kastanje
bruin suède, gegarneerd met drie baantjes zwart bandfluweel
welke van voren gestrikt zijn.
-peest tij PlzitTe(ziM^svroMwen
Een jaar nadat de Nederlandse
Bond van Plattelandsvrouwen in de
Houtrusthallen te Den Haag het zil
veren jubileum heeft gevierd, is het
de beurt van de afdeling Zeeland om
een soortgelijk jubileum op feestely-
ke wijze te vieren. Aanstaande
woensdag, 10 oktober, is de dag van
dit zilveren herdenkingsfeit en ge
woontegetrouw heeft het provinciaal
bestuur van de bond moeite noch
energie gespaard om deze belangrijke
dag een bijzonder cachet te verlenen!
Het feest zal gevierd worden in „De
Prins van Oranje" te Goes en begint
's morgens om half elf. De presiden
te van de afdeling Zeeland, mevrouw
L. N. Huijsman-Griep, spreekt een
jubileumrede uit en daarna zullen on
getwijfeld vele genodigden gebruik
maken van de gelegenheid, om blijk
te geven van hun waardering voor
het vele, dat bestuur en leden van de
jubilerende afdeling in de achter ons
liggende kwart eeuw tot stand wisten
te brengen.
Na de lunch komt in de middaguren
het belangrijkste programmapunt.
Dan brengen vertegenwoordigsters
uit alle twintig Zeeuwse afdelingen
een revue op de planken, die zij met
trots en met het volste recht „haar
eigen revue" mogen noemen; Want
in die revue samengeteld door
mevrouw Huijsman-Griep en ingestu
deerd onder leiding van Jan Lemaire
zijn alle mogelijke zaken verwerkt
welke ten nauwste samenhangen met
werk en streven van de bond. Er ls
met overgave gestudeerd en de ver
wachtingen ten aanzien van de op
voering op aanstaande woensdag
zijn dan ook hoog gespannen. Dank
zij dit originele initiatief zal de ko
mende herdenkingsdag vermoedelijk
als een heel bijzonder feit in de ge
denkboeken van de jubilerende afde
ling worden geboekstaafd!
