RIDDERZAAL LUISTERT NAAR TROONREDE
Brugse vroede vaderen in oorlog
met Westvlaamse veehandelaren
BEROEP VAN DE CONGRESTOLK
IS BOEIEND EN ENERVEREND
DONDERDAG 20 SEPTEMBER 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
STRIJD EN NIJD OM OVERDEKTE MARKTEN
Dumpingmethoden worden gevoeld
in Yperen, Gent en Kortrijk
(Van een speciale verslaggever.)
De oprichting op de wijk Sint-Pieters in het noordelijk deel van
Brugge, de hoofdstad van de Belgische provincie West-Vlaanderen,
van het ultra-moderne veemarktcomplex, waarvan de bouw samen
met het daarbijbehorende slachthuis ruim honderd miljoen francs
(f 7.615.307) heeft gekost, heeft in dit gewest de reeds lang sluime
rende strijd tussen het Brugse stadsbestuur en een particuliere on
derneming, de N.V. overdekte Veemarkt, gevestigd in de Brugse
randgemeente Sint-Michiels. in alle hevigheid doen ontbranden. Zo
erg zelfs, dat de strijd niet is beperkt gebleven tot het gebied rondom
Brugge, maar reeds is overgeslagen op een tweetal andere markten
van de provincie en wel te Yperen en te Kortrijk en zelfs op de grote
veemarkt te Gent, de hoofdstad van «de provincie Oost-Vlaanderen.
Dit is dan het gevolg van de dumpingsmethoden, die door de Brugse
veemarkt en door de markt in Sint-Michiels om strijd worden toege
past.
Deze veemarktgeschiedenis is reeds
een halve eeuw oud. Tientallen jaren
reeds was er in het Brugse slechts
één veemarkt, die in de open lucht
werd gehouden te Brugge op de vrij
dagmarkt.
De kooplieden drongen er reeds
sinds jaar en dag bij het Brugse
stadsbestuur op aan om, die oude
rommelige markt te vervangen door
'n overdekte marktplaats. Het Brug
se stadsbestuur, dat zeer goed de
noodzakelijkheid van een dergelijke
overdekte markt aanvoelde, beloofde
maar steeds, dat binnen afzienbare
tijd met de bouw van deze markt zou
worden begonnen. Maar deze afzien
bare tijd bleef onafzienbaar en ten
slotte, in 1950, besloten een paar vee
handelaren over te gaan tot het op
richten van een Westvlaamse Vee-
handelsbond, die zich zou bezighou
den met de oprichting van een eigen,
overdekte veemarkt. Burgemeester
Van Maele van Sint-Michiels, die veel
braakliggende grond in zijn gemeente
heeft, zocht contact met deze bond en
bood 'n stuk grond aan, waar de nieu
we veemarkt kon worden opgericht.
Een nieuw comité werd gekozen
onder leiding van de heer Eugeen Van
Hoorickx, één van de invloedrijkste
Westvlaamse veekoopmannen. Men
kreeg de goedkeuring van het minis
terie en in 1951 reeds werd de eerste
marktdag op de nieuwe overdekte
veemarkt gehouden.
Rieteen was het met de activiteit
op de oude markt te Brugge uit.
Men kon niets anders dan het
heuj geval slopen en er voor zor
gen dat de palen, waaraan vroe
ger de koeien werden vastgelegd,
heel gauw verdwenen om moge
lijk te maken dat auto's er par
keerden. Stilaan groeide de
markt te Sint-Michiels en mo
menteel is hij op één na de groot
ste van het land geworden.
Maar het Brugse stadsbestuur her
innerde zich meteen dat er nog steeds
een belofte diende te worden ingelost
en wel die aan de Westvlaamse vee
kooplui, die zo dikwijls reeds hadden
aangedrongen op een overdekte vee
markt. Men vatte thans eindelijk de
koe bij de horens en vergat dat
men voorgoed de kat uit de boom
had gekeken - en begon met plan
nen maken. Ook Brugge kreeg de
goedkeuring van het ministerie, dat
klaarblijkelijk niets meer afwist van
het feit, dat amper op een paar kilo
meter afstand nog een kersverse vee
markt bestond en we schreven
toen 1953 het begon aan het gra
ven der fundamenten van de nieuwe,
ditmaal overdekte Brugse veemarkt.
Op 11 augustus j.l. werd het nieuwe
prachtige complex, dat compleet met
een ultra-modern slachthuis is uitge
rust, op plechtige wijze in gebruik
genomen. De eerste dag reeds loeiden
er een 1200 koeien en stieren.
Strijd
In Sint-Michiels, waar men het on
heil voelde naderen, schreeuwde men
tjjdens gespannen vergaderingen, dat
Brugge, een openbaar bestuur, oneer
lijke methodes aanwendde en geen
andere bedoelingen had dan het par
ticulier initiatief te torpederen. Men
zwoer, met de pint in de hand, dat dit
niet zou gebeuren en dat alles in het
werk zou worden gesteld om de
markt te Sint-Michiels levendig te
houden.
Intussen bleef men in Brugge niet
bij de pakken neerzitten. Men sticht
te een comité, dat zich met de ex
ploitatie van de nieuwe markt zou be
zighouden en dat onder de leiding
werd geplaatst van de heer Gaston
Van Hoorickx, een invloedrijke vee
koopman uit Brugge, tevens familie
lid van Eugeen Van Hoorickx, die in
Sint-Michiels de eerste viool speelt,
maar met wie hij sinds jaar en dag
in vijandschap leeft. Om te zorgen dat
tijdens de eerste marktdagen een goe
de start verzekerd zou zijn, besloot
men de veekooplui aan te lokken door
middel van het schenken van premies.
Besloten werd, dat iedere koopman
een premie zou krijgen van 250 frank
(19 gulden) voor ieder stuk slachtvee
dat nij op de markt brengt, 200 frank
(15,30 gulden) voor ieder stuk
kweekvee en 150 frank (11,50 gul
den per stuk melkvee. Voor varkens,
schapen en geiten bleven de premies
iets lager.
De N.V. Overdekte Veemarkt
raapte onmiddellijk de handschoen
op en tijdens een stormachtige ver
gadering werd bekendgemaakt
dat iedere veehandelaar per
slachtdier, dat hij op de markt zou
brengen, een premie van 500 fr.
38.40) zou krijgen,
Enkele industriëlen en een paar ge-
meentebesturen uit het Brugse, die, zo
het heet, het particulier initiatief
wensen te steunen, brachten 3 mil- I
joen fr. 230.769) bijeen, uitsluitend
bestemd om zo maar aan de kooplui
uit "te. delen. Tevens werd besloten,
dat de nieuwe kantoren en de zo juist
afgewerkte gelagzaal op de veemarkt
in Sint-Michiels op de dag in gebruik
zouden worden genomen van-de inwij
dingsplechtigheden in Brugge.
De reactie te Brugge was zonder
commentaar. Zonder meer werden de
premies voor het. slacht-, melk- en
kweekvee eveneens gebracht op 500
fr per kop. En daarmede kon men
starten. Op 11 augustus werden zowel
in Brugge als in Sint-Michiels de
markten plechtig geopend, midden
tussen de loeiende koeien,, die op bei
de markten zeer talrijk aanwezig wa
ren. En de handelaren deden gouden
zaken. Wie met tien dieren bp de
markt kwam streek zo maar 5000
fr op. En het zaakje rolt thans voort.
Het Brugse stadsbestuur heeft voor
het ogenblik aan premies reeds een
bedrag van 1.500.000 fr 115.384)
weggegeven, hoewel aanvankelijk
slechts een bedrag van 500.000 fr.
38.461) op de begroting was uitge
trokken. Te Sint-Michiels zal men
intussen ook wel reeds de helft van
de eerste drie miljoen hebben ver
teerd.
Het hele geval zou niet zo erg zijn,
waren daar niet de gevolgen van de
ze dumping, die op andere markten
van de provincie en zelfs buiten de
provincie worden gevoeld.
Inderdaad te Yperen en te Gent,
maar ook te Kortrijk klaagt men over
de zeer slappe markten, daar tiental
len handelaars verkiezen naar Brug
ge te gaan, waar ze voor hun dieren
nog een extra 500 fr. krijgen. In Gent
spreekt men zelfs over maatregelen
via de officiële instanties.
Stichting van Nederlands
Huisartsen Genootschap
Bevordering van de wetenschappe
lijke vorming van de huisarts, het
bestuderen van de medische proble
men die met het huisartsenberoep
samenhangen, het stimuleren van we
tenschappelijk onderzoek door huis
artsen, dat zijn in algemene trekken
de doelstellingen die de werkgroep
tot oprichting van een „Nederlands
Huisartsen Genootschap" voor ogen
staan. Deze werkgroep bestaat uit dr.
H. H. W. Hogerzeil, Zwolle, voorzit
ter; K. G. Br'iihl, Amsterdam, secre
taris; dr. R. S. ten Catc, Wassenaar,
dr. K. J. van Deen, Kollum, A. Hof-
mans, Rotterdam, dr. F. J. A. Huy-
gen, Lent. jhr. dr. A. II. van Lidth
de Jeude, Zeist, J. T. Rademacher,
Voorburg, P. B. A. Melief. namens de
Koninklijke Nederlandse Maatschap
pij tot Bevordering der Geneeskunst,
H! Frese, namens de Landelijke Huis
artsen Vereniging en prof. dr. G. C.
Hei-inga. hoofdredacteur van het of
ficieel orgaan van de Koninklijke Ne
derlandse Maatschappij tot Bevorde
ring der Geneeskunst. „Medisch Con
tact."
De huisartsen in Nederland zijn
uitgenodigd op zaterdag 29 december
a.s. in „Esplanado" te Utrecht samen
te komen in een congers tot oprich
ting van dit Nederlandse Huisartsen
Genootschap
Ter gelegenheid van prinsjesdag"
maakte de koninklijke familie dins
dagmiddag een rijtoer door Den
Haag. Op de foto ziet men de tweede
calèche waarin prinses Beatrix en
prinses Irene luidden plaatsgenomen
Kroesjtsjew in Belgrado
De drie grootste Indonesische re
geringspartijen. Masjoemi, Nahdatoel
Oelama en de P.N.I. zijn het er
woensdag over eens geworden, dat
aan de minister van buitenlandse za
ken, Roeslan Abdoelgani, zal worden
gevraagd een verklaring af te leg
gen over hel gemeenschappelijke In-
donesisch-Russische communiqué, dat
hij de vorige week in Moskou onder
tekende.
Men moet elk onderwerp
volkomen beheersen.
(Van onze speciale verslaggever)
Als de Grote Vier bijeenkomen,
dan komt er steevast uit Genève een
of ander verhaal over hoe vreselijk
zwaar de tolken het wel hebben. Ze
hebben het ook zwaar en de eisen,
die aan hen worden gesteld zijn op
het ongeloofwaardige af. Maarzij
zijn niet de enigen. In Luxemburg
(K.S.G.), in Straatsburg (Raad van
Europa), in Parijs (UNESCO) zijn
tolken aan het werk, die redevoerin
gen op de voet volgen en het con
gressisten mogelijk maken, een spre
ker in de eigen taal te horen.
Maar net zo goed gebeurt dat in
Amsterdam, in Scheveningen en in
Arnhem, steden, die de gehele zomer
door congressen trekken. Ook daar
zijn installaties voor het gelijktijdig
Tijdens de troonrede, wélke
Koningin Juliana dinsdagmid-
he dag uitsprak in de Haagse Rid- n
fjj derzaal, werd deze routine-foto
gemaakt. Duidelijk ziet men
rechts de troon, waarop de he
ee koningin heeft plaatsgeno-
h men, geflankeerd door prins ee
Bernhard en kroonprinses Bea- M
he trix. Recht tegenover de troon
M ministers van liet demissionaire
kabinet. M
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Joep Nicolas maakt ramen
voor Delft» Oude Kerk.
De kerkvoogdij der Ned. Herv. ge
meente te Delft heeft aan de glaze
nier Joep Nicolas opdracht gegeven
tot het vervaardigen van drie ramen
voor de in restauratie zijnde Oude
Kerk te Delft. De ramen zullen ge
lijkenissen en taferelen uit het Nieu
we Testament weergeven en ge
plaatst worden in het koor, waarin
ook de ramen komen, welke door de
gemeente Delft en het hoogheem
raadschap „Delfland" worden ge
schonken. Beide laatstbedoelde ra
men worden eveneens door Nicolas
vervaardigd.
DE HELE ZOMER VAN HUIS
vertalen van de inleidingen en rede
voeringen en ook daar zijn tolken ge-
enerveerd in de weer in hun cabines.
Vaak is in ons land de chef d'équi-
pe van de congrestolken de heer H.
W. Methorst, specialist vooral voor
de Franse taal, maar eveneens bedre
ven in Duits en Engels.
.Eigenlijk gaat het 't hele jaar
door vertelt de heer Methorst. „We
trekken van congres tot congres en
vooral in de zomer zijn we bijna niet
thuis. Het is altijd een internationaal
ezelschap. Er zijn in ons land maar
wee Nederlandse tolken en dan ver
der een paar buitenlanders, die hier
heel lang wonen en onze zowel als
hun eigen taal volkomen beheersen".
Wat de opleiding betreft is er nog
geen vaste lijn. Er is een grote tol-
kenschool te Genève en er zijn er
kleinere in Duitsland en Frankrijk.
Maar heel veel goede tolken komen
niet van zo'n school. Vaak zijn de
ouders uit twee landen afkomstig,
zodat twee talen perfect beheerst
worden. Soms ook vloeit dit vak
voort uit een grote begaafdheid voor
het spreken van vreemde talen.
„Je moet op allerlei gekke dingen
voorbereid zijn. Je moet niet droog
vertalen maar we] degelijk proberen,
de spreker zo goed mogelijk weer te
geven. Je moet het eigenlijk nog be
ter doen. dan de spreker zelf', meent
de heer Methorst. „De minimum-op
leiding is wel gymnasium en daar
naast een enorme algemene ontwik
keling. Je moet een citaat kunnen
vertalen en een woordspeling in een
andere taal kunnen overbrengen. Je
moet kunnen improviseren, je moet
vooral ook ieder onderwerp volko
men beheersen, of het nu landbouw,
geneeskunde, elektronica of kernfy
sica is".
Dit is een bedrijf, dat aan de mees
te mensen voorbijgaat. Het speelt
dagelijks in ons land, maar als er al
over tolken wordt gesproken, dan
denkt men daarbij altijd eerst aan
Genève.
Onmisbaar instrument
Het moeilijkst is wel het verta
len van Duits in Frans. ïn het
Frans krqgt men aan het begin
van de zin onderwerp en werk
woord. daarna volgt de rest. De
Duitser zet zijn werkwoord graag
achteraan. Als je geen gedrukte
tekst hebt die trouwens nooit
betrouwbaar is. want een spreker
kan er van afwijken moet je
dus steeds op het einde van de zin
wachten. Moeilijk is ook het feit,
dat Engels rond 20 nrooent korter
is. dan de andere moderne talen.
Daardoor kun je in tijdnood ko
men.
De tolken wisselen elkander voort
durend af. Voor iedere taal zijn er
twee en ze werken om beurten,
's Avonds zijn ze öp. Dat kan niet an
ders. Ze hebben een hele morgen en
een hele middag onder grote druk
gewerkt. Ze hebben geen ogenblik
zichzelf mogen zijn: niet wat zij den
ken en vinden is belangrijk. maar
wat de spreker zegt. De tolk is een
denkend instrument. Een onmisbaar
instrument op een modern congres.