RIDDERZAAL LUISTERT NAAR TROONREDE Brugse vroede vaderen in oorlog met Westvlaamse veehandelaren BEROEP VAN DE CONGRESTOLK IS BOEIEND EN ENERVEREND DONDERDAG 20 SEPTEMBER 1956 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 STRIJD EN NIJD OM OVERDEKTE MARKTEN Dumpingmethoden worden gevoeld in Yperen, Gent en Kortrijk (Van een speciale verslaggever.) De oprichting op de wijk Sint-Pieters in het noordelijk deel van Brugge, de hoofdstad van de Belgische provincie West-Vlaanderen, van het ultra-moderne veemarktcomplex, waarvan de bouw samen met het daarbijbehorende slachthuis ruim honderd miljoen francs (f 7.615.307) heeft gekost, heeft in dit gewest de reeds lang sluime rende strijd tussen het Brugse stadsbestuur en een particuliere on derneming, de N.V. overdekte Veemarkt, gevestigd in de Brugse randgemeente Sint-Michiels. in alle hevigheid doen ontbranden. Zo erg zelfs, dat de strijd niet is beperkt gebleven tot het gebied rondom Brugge, maar reeds is overgeslagen op een tweetal andere markten van de provincie en wel te Yperen en te Kortrijk en zelfs op de grote veemarkt te Gent, de hoofdstad van «de provincie Oost-Vlaanderen. Dit is dan het gevolg van de dumpingsmethoden, die door de Brugse veemarkt en door de markt in Sint-Michiels om strijd worden toege past. Deze veemarktgeschiedenis is reeds een halve eeuw oud. Tientallen jaren reeds was er in het Brugse slechts één veemarkt, die in de open lucht werd gehouden te Brugge op de vrij dagmarkt. De kooplieden drongen er reeds sinds jaar en dag bij het Brugse stadsbestuur op aan om, die oude rommelige markt te vervangen door 'n overdekte marktplaats. Het Brug se stadsbestuur, dat zeer goed de noodzakelijkheid van een dergelijke overdekte markt aanvoelde, beloofde maar steeds, dat binnen afzienbare tijd met de bouw van deze markt zou worden begonnen. Maar deze afzien bare tijd bleef onafzienbaar en ten slotte, in 1950, besloten een paar vee handelaren over te gaan tot het op richten van een Westvlaamse Vee- handelsbond, die zich zou bezighou den met de oprichting van een eigen, overdekte veemarkt. Burgemeester Van Maele van Sint-Michiels, die veel braakliggende grond in zijn gemeente heeft, zocht contact met deze bond en bood 'n stuk grond aan, waar de nieu we veemarkt kon worden opgericht. Een nieuw comité werd gekozen onder leiding van de heer Eugeen Van Hoorickx, één van de invloedrijkste Westvlaamse veekoopmannen. Men kreeg de goedkeuring van het minis terie en in 1951 reeds werd de eerste marktdag op de nieuwe overdekte veemarkt gehouden. Rieteen was het met de activiteit op de oude markt te Brugge uit. Men kon niets anders dan het heuj geval slopen en er voor zor gen dat de palen, waaraan vroe ger de koeien werden vastgelegd, heel gauw verdwenen om moge lijk te maken dat auto's er par keerden. Stilaan groeide de markt te Sint-Michiels en mo menteel is hij op één na de groot ste van het land geworden. Maar het Brugse stadsbestuur her innerde zich meteen dat er nog steeds een belofte diende te worden ingelost en wel die aan de Westvlaamse vee kooplui, die zo dikwijls reeds hadden aangedrongen op een overdekte vee markt. Men vatte thans eindelijk de koe bij de horens en vergat dat men voorgoed de kat uit de boom had gekeken - en begon met plan nen maken. Ook Brugge kreeg de goedkeuring van het ministerie, dat klaarblijkelijk niets meer afwist van het feit, dat amper op een paar kilo meter afstand nog een kersverse vee markt bestond en we schreven toen 1953 het begon aan het gra ven der fundamenten van de nieuwe, ditmaal overdekte Brugse veemarkt. Op 11 augustus j.l. werd het nieuwe prachtige complex, dat compleet met een ultra-modern slachthuis is uitge rust, op plechtige wijze in gebruik genomen. De eerste dag reeds loeiden er een 1200 koeien en stieren. Strijd In Sint-Michiels, waar men het on heil voelde naderen, schreeuwde men tjjdens gespannen vergaderingen, dat Brugge, een openbaar bestuur, oneer lijke methodes aanwendde en geen andere bedoelingen had dan het par ticulier initiatief te torpederen. Men zwoer, met de pint in de hand, dat dit niet zou gebeuren en dat alles in het werk zou worden gesteld om de markt te Sint-Michiels levendig te houden. Intussen bleef men in Brugge niet bij de pakken neerzitten. Men sticht te een comité, dat zich met de ex ploitatie van de nieuwe markt zou be zighouden en dat onder de leiding werd geplaatst van de heer Gaston Van Hoorickx, een invloedrijke vee koopman uit Brugge, tevens familie lid van Eugeen Van Hoorickx, die in Sint-Michiels de eerste viool speelt, maar met wie hij sinds jaar en dag in vijandschap leeft. Om te zorgen dat tijdens de eerste marktdagen een goe de start verzekerd zou zijn, besloot men de veekooplui aan te lokken door middel van het schenken van premies. Besloten werd, dat iedere koopman een premie zou krijgen van 250 frank (19 gulden) voor ieder stuk slachtvee dat nij op de markt brengt, 200 frank (15,30 gulden) voor ieder stuk kweekvee en 150 frank (11,50 gul den per stuk melkvee. Voor varkens, schapen en geiten bleven de premies iets lager. De N.V. Overdekte Veemarkt raapte onmiddellijk de handschoen op en tijdens een stormachtige ver gadering werd bekendgemaakt dat iedere veehandelaar per slachtdier, dat hij op de markt zou brengen, een premie van 500 fr. 38.40) zou krijgen, Enkele industriëlen en een paar ge- meentebesturen uit het Brugse, die, zo het heet, het particulier initiatief wensen te steunen, brachten 3 mil- I joen fr. 230.769) bijeen, uitsluitend bestemd om zo maar aan de kooplui uit "te. delen. Tevens werd besloten, dat de nieuwe kantoren en de zo juist afgewerkte gelagzaal op de veemarkt in Sint-Michiels op de dag in gebruik zouden worden genomen van-de inwij dingsplechtigheden in Brugge. De reactie te Brugge was zonder commentaar. Zonder meer werden de premies voor het. slacht-, melk- en kweekvee eveneens gebracht op 500 fr per kop. En daarmede kon men starten. Op 11 augustus werden zowel in Brugge als in Sint-Michiels de markten plechtig geopend, midden tussen de loeiende koeien,, die op bei de markten zeer talrijk aanwezig wa ren. En de handelaren deden gouden zaken. Wie met tien dieren bp de markt kwam streek zo maar 5000 fr op. En het zaakje rolt thans voort. Het Brugse stadsbestuur heeft voor het ogenblik aan premies reeds een bedrag van 1.500.000 fr 115.384) weggegeven, hoewel aanvankelijk slechts een bedrag van 500.000 fr. 38.461) op de begroting was uitge trokken. Te Sint-Michiels zal men intussen ook wel reeds de helft van de eerste drie miljoen hebben ver teerd. Het hele geval zou niet zo erg zijn, waren daar niet de gevolgen van de ze dumping, die op andere markten van de provincie en zelfs buiten de provincie worden gevoeld. Inderdaad te Yperen en te Gent, maar ook te Kortrijk klaagt men over de zeer slappe markten, daar tiental len handelaars verkiezen naar Brug ge te gaan, waar ze voor hun dieren nog een extra 500 fr. krijgen. In Gent spreekt men zelfs over maatregelen via de officiële instanties. Stichting van Nederlands Huisartsen Genootschap Bevordering van de wetenschappe lijke vorming van de huisarts, het bestuderen van de medische proble men die met het huisartsenberoep samenhangen, het stimuleren van we tenschappelijk onderzoek door huis artsen, dat zijn in algemene trekken de doelstellingen die de werkgroep tot oprichting van een „Nederlands Huisartsen Genootschap" voor ogen staan. Deze werkgroep bestaat uit dr. H. H. W. Hogerzeil, Zwolle, voorzit ter; K. G. Br'iihl, Amsterdam, secre taris; dr. R. S. ten Catc, Wassenaar, dr. K. J. van Deen, Kollum, A. Hof- mans, Rotterdam, dr. F. J. A. Huy- gen, Lent. jhr. dr. A. II. van Lidth de Jeude, Zeist, J. T. Rademacher, Voorburg, P. B. A. Melief. namens de Koninklijke Nederlandse Maatschap pij tot Bevordering der Geneeskunst, H! Frese, namens de Landelijke Huis artsen Vereniging en prof. dr. G. C. Hei-inga. hoofdredacteur van het of ficieel orgaan van de Koninklijke Ne derlandse Maatschappij tot Bevorde ring der Geneeskunst. „Medisch Con tact." De huisartsen in Nederland zijn uitgenodigd op zaterdag 29 december a.s. in „Esplanado" te Utrecht samen te komen in een congers tot oprich ting van dit Nederlandse Huisartsen Genootschap Ter gelegenheid van prinsjesdag" maakte de koninklijke familie dins dagmiddag een rijtoer door Den Haag. Op de foto ziet men de tweede calèche waarin prinses Beatrix en prinses Irene luidden plaatsgenomen Kroesjtsjew in Belgrado De drie grootste Indonesische re geringspartijen. Masjoemi, Nahdatoel Oelama en de P.N.I. zijn het er woensdag over eens geworden, dat aan de minister van buitenlandse za ken, Roeslan Abdoelgani, zal worden gevraagd een verklaring af te leg gen over hel gemeenschappelijke In- donesisch-Russische communiqué, dat hij de vorige week in Moskou onder tekende. Men moet elk onderwerp volkomen beheersen. (Van onze speciale verslaggever) Als de Grote Vier bijeenkomen, dan komt er steevast uit Genève een of ander verhaal over hoe vreselijk zwaar de tolken het wel hebben. Ze hebben het ook zwaar en de eisen, die aan hen worden gesteld zijn op het ongeloofwaardige af. Maarzij zijn niet de enigen. In Luxemburg (K.S.G.), in Straatsburg (Raad van Europa), in Parijs (UNESCO) zijn tolken aan het werk, die redevoerin gen op de voet volgen en het con gressisten mogelijk maken, een spre ker in de eigen taal te horen. Maar net zo goed gebeurt dat in Amsterdam, in Scheveningen en in Arnhem, steden, die de gehele zomer door congressen trekken. Ook daar zijn installaties voor het gelijktijdig Tijdens de troonrede, wélke Koningin Juliana dinsdagmid- he dag uitsprak in de Haagse Rid- n fjj derzaal, werd deze routine-foto gemaakt. Duidelijk ziet men rechts de troon, waarop de he ee koningin heeft plaatsgeno- h men, geflankeerd door prins ee Bernhard en kroonprinses Bea- M he trix. Recht tegenover de troon M ministers van liet demissionaire kabinet. M lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll Joep Nicolas maakt ramen voor Delft» Oude Kerk. De kerkvoogdij der Ned. Herv. ge meente te Delft heeft aan de glaze nier Joep Nicolas opdracht gegeven tot het vervaardigen van drie ramen voor de in restauratie zijnde Oude Kerk te Delft. De ramen zullen ge lijkenissen en taferelen uit het Nieu we Testament weergeven en ge plaatst worden in het koor, waarin ook de ramen komen, welke door de gemeente Delft en het hoogheem raadschap „Delfland" worden ge schonken. Beide laatstbedoelde ra men worden eveneens door Nicolas vervaardigd. DE HELE ZOMER VAN HUIS vertalen van de inleidingen en rede voeringen en ook daar zijn tolken ge- enerveerd in de weer in hun cabines. Vaak is in ons land de chef d'équi- pe van de congrestolken de heer H. W. Methorst, specialist vooral voor de Franse taal, maar eveneens bedre ven in Duits en Engels. .Eigenlijk gaat het 't hele jaar door vertelt de heer Methorst. „We trekken van congres tot congres en vooral in de zomer zijn we bijna niet thuis. Het is altijd een internationaal ezelschap. Er zijn in ons land maar wee Nederlandse tolken en dan ver der een paar buitenlanders, die hier heel lang wonen en onze zowel als hun eigen taal volkomen beheersen". Wat de opleiding betreft is er nog geen vaste lijn. Er is een grote tol- kenschool te Genève en er zijn er kleinere in Duitsland en Frankrijk. Maar heel veel goede tolken komen niet van zo'n school. Vaak zijn de ouders uit twee landen afkomstig, zodat twee talen perfect beheerst worden. Soms ook vloeit dit vak voort uit een grote begaafdheid voor het spreken van vreemde talen. „Je moet op allerlei gekke dingen voorbereid zijn. Je moet niet droog vertalen maar we] degelijk proberen, de spreker zo goed mogelijk weer te geven. Je moet het eigenlijk nog be ter doen. dan de spreker zelf', meent de heer Methorst. „De minimum-op leiding is wel gymnasium en daar naast een enorme algemene ontwik keling. Je moet een citaat kunnen vertalen en een woordspeling in een andere taal kunnen overbrengen. Je moet kunnen improviseren, je moet vooral ook ieder onderwerp volko men beheersen, of het nu landbouw, geneeskunde, elektronica of kernfy sica is". Dit is een bedrijf, dat aan de mees te mensen voorbijgaat. Het speelt dagelijks in ons land, maar als er al over tolken wordt gesproken, dan denkt men daarbij altijd eerst aan Genève. Onmisbaar instrument Het moeilijkst is wel het verta len van Duits in Frans. ïn het Frans krqgt men aan het begin van de zin onderwerp en werk woord. daarna volgt de rest. De Duitser zet zijn werkwoord graag achteraan. Als je geen gedrukte tekst hebt die trouwens nooit betrouwbaar is. want een spreker kan er van afwijken moet je dus steeds op het einde van de zin wachten. Moeilijk is ook het feit, dat Engels rond 20 nrooent korter is. dan de andere moderne talen. Daardoor kun je in tijdnood ko men. De tolken wisselen elkander voort durend af. Voor iedere taal zijn er twee en ze werken om beurten, 's Avonds zijn ze öp. Dat kan niet an ders. Ze hebben een hele morgen en een hele middag onder grote druk gewerkt. Ze hebben geen ogenblik zichzelf mogen zijn: niet wat zij den ken en vinden is belangrijk. maar wat de spreker zegt. De tolk is een denkend instrument. Een onmisbaar instrument op een modern congres.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 7