ORANJE VERSLOEG ZWITSERLAND (3-2)
Nederlandse verdediging hield
ondanks tekortkomingen stand
Reeds in de eerste minuten een
sensationeel doelpunt van Abe
Zwitsers speelden snel, maar
werkten aanvallen slordig af
De Munck had grooi aandeel
in hei Nederlands verzei
tmm
KM
MAANDAG 17 SEPTEMBER 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
(Van onze speciale verslaggever)
„Lest, best".... voor de elf voetballers, die zo'n duizend
kilometer van huis waren om de naam van Nederland
hoog te houden, voor het handjevol officials van de
K.N.V.B. en voor de paar honderd man van het sup-
porters-legioentje gold dit gezegde bij het laatste
fluitsignaal van de Duitser Dusch in zeer sterke mate.
Niet in de eerste plaats vanwege het feit, dat de aan
kondiging van het einde een van de weinige juiste be
slissingen van deze scheidsrechter was, maar vooral
omdat dit laatste signaal betekende, dat het Neder
landse voetbalelftal voor het eerst sedert 20 jaar weer
eens met een overwinning uit het Alpenland huiswaarts
kon keren. Dit gaf reden tot uitbundige vreugde in het
vaderlandse kamp, maar laten wij hieraan direct toe
voegen, dat deze vreugde eerder de ontlading van een
intense spanning was, dan een uiting van oprechte te
vredenheid over de wijze, waarop de benauwde 32
overwinning behaald was. Immers, het door Neder
land vertoonde spel was van dermate middelmatig ge
halte geweest en had vaak zelfs zo ongunstig tegen
het snellere, verrassender Zwitserse spel afgestoken,
dat men zeer objectief gezien nauwelijks kon spreken
van een verdiende zege der Oranjemannen. Het was
zo, dat iedere Nederlander in het fraaie Zwitserse
Olympisch Stadion te Lausanne met een gelijkspel al
tevreden zou zijn geweest. En als de Zwitsers een klei
ne overwinning zouden hebben behaald, wel, dan zou
den we ons daar met een, „zij hebben het verdiend,
want zij voetbalden iets beter" zonder veel morren bij
hebben neergelegd
Om evemvel de 32 victorie van N ederland met een bars en boos „on
verdiend" te bestempelen zou nu ook niet helemaal juist zyn. Tenslotte heb
ben zy zelf dapper medegewerkt aan hun nederlaag door het missen van
kansen, te lange individuele acties en te slordig schieten. Rechtsbinnen An-
tenen zal wel voor lange tijd het zwarte schaap van de berglandbewoners
zijn, want hij onthield hun uiteindelijk het genoegen van een gelijk spel doo*
vijf minuten voor het einde een strafschop te missen, welke was voortge
sproten uit de hulpvaardigheid van Kuys ten opzichte van doelman De
Munck. Keihard knalde Antenen het leer tegen de onderkant van de lat
En wat de Nederlandse zege verder
betreft: ondanks haar tekortkomin
gen heeft de verdediging van Oranje,
vaak versterkt tot 8 of 9 man, met
ware heldenmoed stand weten te hou
den tegen de steeds weer aanrollende
Zwitserse aanvalsgolven. Dit was on
getwijfeld een grote verdienste en al
dus gezien mag men de honorering
met een kleine zege toch ook niet bot
weg onverdiend noemen. Laten we
het een gelukkige overwinning noe
men!
Het zou onverstandig zijn om ge
zien het matig voetbal-technisch op
treden van de Oranjemannen in deze
wedstrijd maar direct ach en wee te
gaan roepen. Bij dit alles wat er aan
het Nederlandse spel, zowel technisch
als tactisch mankeerde, moeten we
toch wel even bedenken, dat er enke
le factoren waren, die de „onzen" na
delige parten hebben gespeeld.
In de eerste plaats viel deze landen-
wedstrijd zeer vroeg in het seizoen,
waarmee verklaard kan worden, dat
de conditie van diverse spelers nog
wel wat te wensen overliet. Mogelijk
kan dit een aanwijzing zijn om de
voorbereiding, de training in het ge
sloten seizoen wat serieuzer ter hand
te nemen, indien in de toekomst nog
maals een interland in het prille be
gin van het seizoen valt. Nu de condi
tie over het algemeen nog wel wat te
wensen overliet (zonder overigens
bepaald slecht te zijn) was de warm
te, waarin te Lausanne gespeeld
moest worden, een dubbele handicap
voor de Nederlandse spelers en voorts
de Zwitsers speelden hard, kei
hard en hiertegen waren aanvoerder
Schaap en zijn mannen ook niet ge
heel opgewassen. Zij waren hiervoor
nog niet klaar.
De grootste tekortkoming in het
Nederlandse spel was echter het
gemis aan homogeniteit. Er zat
tussen de drie linies niet het min
ste verband. De spelers begrepen
elkaar te weinig. En dit mag er
volgens ons op duiden, dat de nei-
oefenwedstryden te besnoeien de
ging om de centrale training en de
kop ingedrukt moet worden. Als
Nederland in dit seizoen met een
redelijke kans op succes tegen Oos
tenrijk voor de voorronde van de
strijd om hel wereldkampioen
schap in het strijdperk wil treden,
dan zal de K.N.V.B. er yoor moe
ten zorgen, dat er een elftal in het
veld komt en niet II voetballers,
die zo'n beetje onafhankelijk van
elkaar optreden!
micamin»illflt«intmin!
M De strijd is gestreden! De Ne- M
H derlanders verlaten (glunde-
rend) het veld van het Olym-
1 pisch stadion in Lausanne,
waar zij zojuist. Zwitserland
met 32 hebben verslagen.
H Vanzelfsprekend werden zij
direct gefeliciteerd door dolge-
lulckige reserves en officials.
M Op de foto ziet men van links
naar rechts: Kees Kuys, op de
rug gezien de reserve-doelman n
Wim Landman, BoskampRi-
nus Schaap, Cor van der Hart,
in overhemd de heer Hooiboom,
s Abe Lenstra en Jan Klaassens.
EERSTE SCHRIK.
Dit was naast de persoonlijke te
kortkomingen van Van der Hart, No-
termans, Kuys en Koopal de grootste
les, die Nederland ondanks zijn zege
te Lausanne te leren kreeg. Conditie
en ploegverband, ongetwijfeld waren
de Zwitsers ons op dit stuk de baas.
Toen zij van de eerste schrik, welke
Abe Lenstra hen na nauwelijks een
minuut spelen had bezorgd, door met
een laconiek en uitgekookt boogbal-
letje doelman Pernumian voor de
eerste maal te verschalken, waren be
komen en voor een morele kater wa
ren behoed doordat Lenstra in de der
de minuut de bal naast in plaats van
in het lege doel schoof, ontplooiden
de gastheren met veel energie een
spelletje, dat de Nederlanders vaak
bijna op de rand van wanhoop bracht.
De zwervende spil Vonlanden had
een groot, aandeel in de Zwitserse
druk, die binnen 15 minuten resulteer
de in 2 doelpunten. Hij was de zesde
aanvaller voor wie Nederland niet
voortdurend een bewaker had. Wel
probeerde de debuterende Voges de
lange Vonlanden zo veel mogelyk de
voet dwars te zetten, doch het tempo
en de routine van de Enschedeër wa
ren lang niet toereikend om de Zwit
ser een figurantenrol te laten spelen.
Door het optreden van Vonlanden
stond in de Zwitserse voorhoede vaak
een mannetje volkomen vrij.
En zo kregen de Helveten gelegen
heid genoeg om rap te combineren en
zelfs de lang niet zekere Nederlandse
verdediging aan 't wankelen te bren
gen. Cor van der Hart zag zich me
nigmaal door midvoor Meier of door
de "Dinnenspelers Antenen en Pastega
in de luren gelegd. De Fortuna-man
bewoog zich traag en herstelde zich
aldus na gepasseerd te zijn moeilijk of
soms zelfs helemaal niet. Notermans
liet zijn clubgenoot wat vorm betreft
niet in de steek. De kleine linkshalf
sjouwde wel zeer actief van links naar
rechts voor eigen doel en over het
middenveld, maar zijn afnemen van
de bal en zijn plaatsen waren ver be
neden de maat. Uit een lelijke misser
van hem kwam in de 9e minuut de ge
lijkmaker voort. Toen hij onder de bal
doorkopte kreeg Meier de bal en een
centertje naar de vrijstaande Ante
nen was vervolgens voldoende om het
vonnis over de wankele Nederlandse
defensie te doen voltrekken. Ook
Frans de Munck, de enige verdediger
die de gehele wedstrijd constant goed
gespeeld heeft, kon de fouten van zijn
secondanten niet meer goed maken
toen Antenen hard in de hoek schoot.
Het was aan het te korte samen
spel van de Zwitsers te danken, dat
Nederland in de eerste fase van de
strijd voor meer dan twee doelpunten
behoed werd. Dat tweede doelpunt
kwam in de 15e minuut toen linksbui
ten Riva een staaltje van snelheid en
balbehandeling weggaf. Hij flitste om
Wiersma, v. d. Hart en Schaap heen
en loste van korte afstand een schui
ver welke De Munck, die voordien en
kele malen door resoluut ingrijpen
meester was gebleven in verwarde si
tuaties, te machtig was.
En terwijl Nederland met 21 ach
terstond en het optreden van de ver
dediging als geheel tegen de felle
Zwitserse aanvallen het ergste deed
vrezen, zocht de oranjeaanvalslinie
aarzelend naar de juiste wijze om de
beroemde Zwitserse grendel open te
schuiven. Niettegenstaande de twee
doelpunten, die nog voor de rust „door
het sleutelgat glipten", is het in we
zen de gehele wedstrijd een vruchte
loos zoeken gebleven.
Cor van der Gyp vond in de
„slingerback" Kernen volkomen
zyn meester. In snelheid, baltech
niek en vooral in tactiele van op
stellen was de Zwitser de Feyen-
oorder te kundig af. Waarom v. d.
Gijp zo weinig gebruik maakte van
de mogelijkheid om met Bosselaar
en Koopal te switchen, is ons een
raadsel. Hij bLeef angstvallig in
het midden en zag hier slechts een
maal resultaat van zijn wil tot
doorzetten.
Dat was in de 30ste minuut toen
Lenstra uit een vrije trap de bal lis
tig over de Zwitserse muur plaatste
en v. d. Gijp in volle ren op Pernumian
inliep. De bal sprong via v. d. Gijps li
chaam in de Zwitserse touwen. Dat
was dan 22. En ondanks dit suc
ces, dat bij het Zwitserse publiek een
oorverdovend fluitconcert opriep,
mocht men als Nederlander op de tri
bune niet aan een Nederlandse zege
denken. Wel waren de acties van Len
stra weer even fijn van techniek en
tactiek als altijd, doch zij vonden
geen afwerking bij de andere vier
voorwaartsen. Voges bewaakte Von
landen of werd door deze bewaakt. De
debutant probeerde zeer zeker zijn
best te doen, niet alleen met zijn be
nen, doch ook met zijn hoofd. Hij gaf
blijk zijn „hersens" te kunnen gebrui
ken, maar was te sloom in zijn balbe
handeling, zodat het leer hem (te)
vaak ontnomen werd. Op links draaf
de Koopal wel heel hard, maar hij mis
te voldoende techniek om dit draven
enig nuttig rendement te geven.
Bosselaar glipte nog wel eens langs
linkshalf Weber, maar als dit gebeur
de dan bleek weer eens te meer. dat
er geen verband in de voorhoede zat,
want zelden was er een andere speler
om het werk van Bosselaar voort te
zetten laat staan af te Tonden. Dat de
In de dertigste minuut van de
M wedstrijd tegen Zwitserland,
toen Nederland een 21 ach-
terstand had, nam Abe Len-
stra- op listige wijze een vrije
trap, waarop Cor van der Gyp
keurig doorliep en de gelijkma-
leer scoorde (22). Van links
naar rechts zijn te zien:
p Koopal, Antenen (8), Vonlan-
den (3), Lenstra (10), Bosse-
laar (7J, Perruchoud (2), Ker-
nen (3), Voges (8) en Pastege
H (10). Verder voor het doel We-
ber (6), Zermuhle (op het doel
aanstormend) en op de grond |f
doelman Pernumian en
Cor van der Gijp.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
kleine Rotterdammer kort voor de
rust, toen hij op grote afstand van het
Zwitserse doel de bal van Lenstra
kreeg toegespeeld, dacht: „nu doe ik
het zelf maar eens" was dan ook vol
komen verklaarbaar. En Bosselaar
„deed het" op de manier van Lenstra
met een boogschot. De verkeerd opge
stelde Pernumian greep mis en dat be
tekende 32 voor Nederland met de
rust.
En ondanks een vaak groot Zwit
sers overwicht, dat Nederland noopte
om soms met 10 man te verdedigen,
bleef het na de rust 32.
Vele botsingen, vele onjuiste scheids-
rechtelijke beslissingen, een zeer goe
de De Munck, een zich volkomen her
stellende Schaap, een steeds minder
doende Lenstra, een serie gemiste
kansen (en een strafschop) van de
Zwitsers, alsmede een aan Nederland
onthouden strafschop vanwege haken
door Pernumian van Cor v. d. Gijp,
markeerden na de rust het strijdbeeld.
Nederland verdedigde moedig, maar
niet gaaf en Zwitserland viel moedig,
maar niet gaaf aan. En hiermee is de
zege van Oranje in deze 20ste inter
land tegen Zwitserland verklaard.
FRANS DE MUNCK heeft het
leeuwenaandeel in het taaie Neder
landse verzet voor zijn rekening ge
nomen. Tal van schoten heeft hij
vakkundig onschadelijk gemaakt,
doch zijn rustig, zelfverzekerd optre
den was van even grote, zo niet gro
tere waarde.
ROEL WIERSMA heeft zeker niet
zijn prettigste interland gespeeld. De
snelle Zwitserse linksbuiten Riva
was hem vaak te glad af. Met forse
tackles en slidings kon Wiersma veel
afbrekend werk verzetten. Opbou
wend ging er evenwel maar weinig
goeds van hem uit.
KEES KUYS kon zijn draai ook
niet helemaal vinden. Na de rust let
te hij wat beter op" zijn dekkende
taak, maar op het vele plaatsverwis-
selen in de Zwitserse voorhoede had
hij ook toen lang niet altijd vat. Zijn
plaatsen was ook al niet best, maar
zijn grote ijver was toch wel van
groot nut in de „defensieslag".
COR VAN DER HART speelde
zijn slechtste, of laten we zeggen
zwakste interlandwedstrijd, die
we van heni hebben gezien. Hij
miste zijn zekerheid van ingrijpen
en had onvoldoende conditie. Dit
laatste bleek vooral als hij gepas
seerd was. Traag en weifelend
zocht hij dan de weg naar herstel.
Dat hij ondanks dit alles ook vele
aanvallen tot stand gebracht
heeft beweegt ons om wat ver
zachtend te zeggen, dat hij een
off-day had.
JAN NOTERMANS kon ons het
minst van allen bekoren. Zijn ijver
mag geprezen worden, maar het was
SLECHTS 25 000 TOESCHOUWERS...
(Van een speciale verslaggever)
De belangstelling voor deze landemvedstrijd viel sterk tegen en toen de
beide ploegen precies op tijd het terrein van het olympisch stadion opwan
delden hadden zeker niet meer dan 25.000 toeschouwers een plaats op de tri
bunes gevonden. Het begin was sensationeel! Nederland leidde een eerste
aanval in via de linkervleugel, die werd afgeslagen. Maar Notermans legde
Abe Lenstra onmiddellijk daarna de bal voor de voeten. Een kogel volgde
maar doelman Pernumian stopte het keiharde schot, zonder evenwel con
trole over het leer te verkrygen. De bal sprong terug in het veld, waar Len
stra klaar stond om met. de buitenkant van de rechtervoet een verraderlijk
lobballetje te plaatsen, dat in de linkerbovenhoek verdween (01).
Er waren nauwelijks twee minuten
gespeeld, en weer toog de oranjevoor-
noede ten aanval, maar Cor van der
Gijp schoot in moeilijke positie en met
Kernen op de hielen, naast uit een
goed aangegeven pass van Koopal.
Het doelpunt van de Oranjeploeg had
een felle reactie in de Zwitserse gele
deren teweeg gebracht.
Aanvoerder Charly Antenen, die
reeds zijn 38e landemvedstrijd
speelde, profiteerde keurig van een
nonchalante fout van Notermans,
die koppend naar een bal, volko
men misgreep. Eschmann plaatste
toen handig naar zijn vlak voor
doel vrijstaande aanvoerder, die
met een halve draai naar Jinks een
laag schot in de linkerhoek inzond,
waar De Munck tevergee.fs naar
greep.
Het geraffineerde snelle samenspel
van de roodhemden scheurde de ver
dediging van het oranjeteam open.
waarbij Antenen de motor van de
voorhpede bleek te zijn en spil Von
landen stuwend bergen werk verzette
en er steeds maar weer voor zorgde,
dat de bal op de Nederlandse helft
bleef.
Er was een kwartier gespeeld, toen
na zeer kort samenspel linksbuiten
Kiva plotseling in het midden opdook
en van 10 meter afstand een effect-
j vol schot loste, dat via de binnenkant
van de paal in het Nederlandse doel
erdween, onhoudbaar voor De
lunck (21).
I In het tweede kwartier van de
strijd verdween de Zwitserse meer
derheid en het spel golfde van doel
tot doel, waarbij de duels op het mid
denveld tussen Volanden en Voges
opvielen en waarin de Zwitser in de
meeste gevallen overwinnaar bleef,
dank zij een snellere en vooral vinni
gere start.
Uit een van de vele duels tussen Van
der Gijp en Kernen resulteerde een
vrije schop, waar Abe Lenstra zich
achter plaatste. Een handig hoog bal
letje werd door de man van Enschede
in de doelmond geplaatst. Van' der
Gijp ontsnapte aan de bewaking van
Kernen en sprong tegelijk met keeper
Pernumian naar de bal.
De Feyenoorder had beter getimed
en via zijn borst en de arm van de
Zwitser caramboleerde het leder hoog
in het net (22).
Tr.., BOOGBAL.
Vijf minuten voor de rust was Len
stra naar links geswitched, en loste
een uitstekend geplaatste voorzet.
Weber kon er nog net met het hoofd
bij, maar Bosselaar ving de bal aan
de zijlijn weer op.
Ut zal maar schieten, dacht Bos
selaar, die geen van zijn teamge
noten voor doel zag staan. Hy loste
een keurige hooghal, waarnaar
Pernumian, waarschijnlijk gehin
derd door de zon, tevergeefs naar
greep. Geruisloos verdween het le
der in de linkerbovenhoek (23).
Een minuut voor de rust kreeg Van
der Gijp een schone gelegenheid de
score op 42 te brengen, maar zijn
kopbal uit een boogballetje van Abe
belandde in de veilige handen van de
Zwitserse doelverdediger.
ABE VOOR DOEL.
In het eerste kwartier van de twee
de helft golfde het spel op en neer.
Eschman kopte de bal uit een voorzet
van Meier hoog over en even later
veroorzaakte Van der Hart een hoek
schop, hetgeen door de heer Dusch
niet eens werd opgemerkt. In de zes
de minuut kwam Lenstra vrij voor het
doel, toen hem de bal door Van der
Gijp werd toegespeeld. Maar zijn
schot, hard en straf, belandde precies
in de handen van de Zwitserse doel
verdediger.
De nerveuze sprinter Koopal «1st
met een goede schijnbeweging vry
voor doel te komen, zyn Itogël, uit een
kleine hoek gelost, 'werd door de
Zwitserse keeper gestopt, maar op
nieuw bleek het schot zo hard te
zijn geweest, dat Pernumian de bal
niet klemvast kon houden. Perruchoud
Werkte het leder maar half weg, juist
voor de voeten van de toestormende
Van der Gijp, maar deze was dermate
toch in doorsnee „domme" ijver. Hij
deed te veel wat hij niet moest doen.
Hij liep niet zelden andere spelers
in de weg, miste nogal eens en
plaatste over het algemeen zeer
slecht.
RINUS SCHAAP had een matige
eerste helft, waarin hij vooral in
tempo tekort schoot. Na de rust
groeide hij evenwel naar zijn oude
vorm. Zijn afnemen en opbouwen
worden toen uitstekend. Zijn techni
sche bekwaamheid trad vooral op de
voorgrond.
COY KOOPAL is (weer) tegenge
vallen. Snelheid en energie heeft hij
voldoende getoond, maar zijn balbe
handeling was beneden alle peil. Met
enkele onwijze, verre schoten, tracht
te hij te vergeefs enig nuttig effect
te sorteren.
ABE LENSTRA was voor de rust
goed, na de rust meestal „nergens".
Wat hij deed, deed hij weer uitste
kend. Zo had hij aandelen in alle drie
doelpunten Hiermee heeft hij de
noodzakelijkheid van zijn opstelling
weer eens le meer bewezen, maar
zijn activiteit laat toch te veel te
wensen over.
COR VAN DER GIJP bofte niet,
dat hij in Kernen een bewaker van
grote klasse trof. De Rotterdammer
stelde daardoor misschien wat te
leur, maar een nieuwe kans verdiend
hij zeker. Mogelijk was zijn taak om
Kernen aan het middenveld te bin
den om zodoende de buitenspelers
meer kans op vrijheid te geven. Deze
opzet mislukte door de kracht van
de Zwitserse haifspelers Weber en
Zurmuhle. Zwerven was o.i. een bete
re taktiek voor v. d. Gijp geweest.
GERR.IT VOGES heeft geen ge
makkelijk debuut gehad. Hij toonde
meer dan eens wel te kunnen voet
ballen, maar Vonlanden schakelde
hem (ea hij niet Vonlanden, zoals de
opzet was!) als aanvaller uit. Tempo
en hardheid zijn factoren, die Voges
moet opvoeren, wil hij een ware in
ternationaal worden.
TINUS BOSSELAAR was de
meest bewegelijke voorhoedespe
ler, alhoewel Weber hem het le
ven danig zuur maakte. Uitblin
ken deed ook Bossplaar niet.
Bij de Zwitsers vonden wij slin
gerback Kernen, spil Vonlanden,
linksbuiten Riva en midvoor Meier
de besten. Meier schoot wel niet best,
maar zijn aandeel in de combinaties
en spelverdeling was groot.
verrast door deze onverwachte kans,
dat hij het Ieder van dichtbij nog over
doel deponeerde.
Een minuut later kreeg Abe een
nieuwe kans, maar ook hij vond de
goede richting niet. De Zwitsers put
ten moed uit het feit. dat de oranje
hemden enkele kostelijke kansen om
te scoren, hadden gemist en zonder
merkbare overgang ontstond er een
zeer groot veldoverwicht van de gast
heren. waarbij de tactische Zurmueh-
le en de onvermoeide Vonlanden mee
ten aanval trokken.
SENSATIE.
Toen kwam het meest sensationele
moment van de gehele wedstrijd. De
Munck beging de onvoorzichtigheid
te ver en onnodig uit zijn doel te lopen
en voordat hij zich had hersteld,
zweefde het Ieder al gevaarlijk in de
doelmond. Maar Notermans werd door
drie Zwitsers gevloerd, hetgeen arbi
ter Dusch Kennelijk ontging. Wat
hem echter niet ontging was net en
kele tientallen seconden later volgen
de handsgeval van Kees Kuys. die een
doelpunt trachtte te voorkómen door
de bal uit het doel te slaan.
Antenen p'aatste zich arhter de
bal. nadat Van der Hart het Ieder
op „keurige" wijze voor hem had
neergelegd. Het keiharde schot
ketste tegen de lat en de Zwitsers
waren door deze tegenslag zo ver
bijsterd. dat zij geen moeite deden
de teruggesprongen bal opnieuw
in te schieten.
De bal werd tot hoekschop ver
werkt. de zesde na de rust, maar ook
deze had geen resultaat, en het slot
van de wedstrijd werd gewonnen door
het ten val brengen van Van der Gijp,
door de Zwitserse doelverdediger die
de Feyenoorder naar de benen in
plaats van naar de bal green. Protes
ten hielpen niet, maar weinig secon
den iater was het pleit beslecht: Ne
derland had zijn eerste landemved
strijd in het nieuwe seizoen gewonnen.
