Vijftienhonderd marinemannen
waren in Leningrad
NASSER droomt van een groot
federatief Arabisch rijk
CENTRALE RIJKSPERSONEEL:
MEER SALARIS NODIG
WOENSDAG 1 AUGUSTUS 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
BEZOEK AAN SOW JET-UNIE „NIET TE BESCHRIJVEN
De Nederlanders zijn zo arm, dat zij
hun winkels niet kunnen leegkopen...
STOCKHOLM Aan boord van de drie Nederlandse oorlogsbo
dems, die thuisvaren uit Leningrad en thans een bezoek aan de-
Zweedse hoofdstad brengen, raakt men niet uitgepraat over de onver
getelijke ontvangst in de grote Russische havenstad aan de Newa.
Zelfs de indrukken, die my „uit de tweede hand" worden verstrekt,
zijn dermate overweldigend en dikwijls ook zo ontroerend, dat ik het
enthousiasme van de Nederlandse marinemannen niet alleen ten volle
begrijp, maar ook volledig kan meevoelen. Het spreekt wel even aan,
dat het laatste Nederlandse vlootbezoek aan Leningrad, het toenma
lige Sint-Petersburg, in 1914 werd gebracht door Hr. Ms. pantserdek-
schip „Zeeland", aan boord waarvan Z.K.H. Prins Hendrik zich be
vond. Maar deze wetenschap wordt een feitelijk bagatel in vergelijking
met de schat van persoonlijke indrukken, door opvarenden van het
smaldeel in Leningrad opgedaan.
zijn bezoeken aan de wal werd
sohout-bij-nacht L. J. Goslings, de
commandant van het smaldeel op bij
zonder sympathieke wijze toegespro
ken. Oprecht gemeende blijdschap
klonk door in de vormelijkste details
van elke speech. De Nederlander is
nuchter van aard en is gauw een tik
keltje sceptisch, wanneer men hem
onwaarschijnlijk hoffelijk bejegent,
maar hg is ook kritisoh en voelt zui
ver het onderscheid aan tussen het
geen formeel is en wat uit het hart
komt. Zo heeft reeds het officiële
contact en dat geldt zonder twijfel
voor beide kanten, aangename en
waardevolle indrukken opgeleverd.
Ik hoorde het in de longroom zo for
muleren: „Een dergelijk bezoek heeft
meer waarde dan duizend diplomaten
en duizend gewichtige redevoerin
gen!" De Nederlanders hebben van
Rusland en het Russische volk eens
iets anders kunnen zien dan de voor
stellingen, die zij zich ooit hadden
kunnen maken aan de hand van wat
zij thuis hadden gehoord en gelezen.
Men wilde niet te diep op deze din-
Men weet bitter weinig
over Westerse landen
De luitenant ter zee van speciale
diensten der tweede klasse W. Lemai-
re, de Marvo-officier aan boord van
het vlaggeschip, heeft het vaderland
door middel van dagelijkse persbulle
tins op de hoogte gehouden. Dat was
een summiere neerslag van een sohat
van ervaringen en indrukken, zo om
vangrijk en overweldigend, dat een
der officieren van de kruiser vijftig
blaadjes van zijn dagboek heeft moe
ten volschrijven om iets ervan vast
te leggen, voor het „thuisfront" en...
voor zichzelf.
Vijf dagen Leningrad hebben in het
hart en hersenen van alle vijftien
honderd Nederlandse marinemannen
onuitwisbare indrukken gegrift.
Hr. Ms. „De Zeven Provinciën"
heeft na haar indienststelling in tal
loze buitenlandse havens vertoefd,
maar nergens is de ontvangst zo tref
fend geweest als in Leningrad. De
verwachtingen waren hooggesoannert
voor dit unieke bezoek aan een grote
havenstad achter het „ijzeren gor
dijn", maar de realiteit heeft zelfs de
vermetelste veronderstellingen nog
overtroffen. Het is de Nederlanders
allereerst opgevallen, dat de Russen
b\j de organisatie van het bezoekpro-
gramma zorgvuldig alles hadden ver
meden, wat op propaganda in politie
ke zin kon duiden.
Daarentegen was niets nagelaten
om de Nederlanders vriendelijk, wel
willend en gastvrij tegemoet te tre
den.
Zonder beperkingen mocht worden
gepassagierd en fotograferen was
overal ongelimiteerd toegestaan. De
bemanning heeft vrijuit kunnen spre
ken met de bevolking die harerzijds
ook een onbeschrijfelijk grote belang
stelling voor de Nederlandse schepen
en hun bemanning aan de dag legde.
Reeds bij het naderen van de ves
ting Kronstadt, op de avond van don
derdag 19 juli, viel het op, met hoe
veel ceremonie de aankomst van het
Nederlandse smaldeel door de Russi
sche autoriteiten werd omgeven. Op
de rede werd het smaldeel begroet
door de torpedobootjager „Odarjen
ny".
De bemanning van dit schip stond
in paradeerrol aangetreden, gekleed
in donkerblauwe broek, wit hemd en
witte pet. Op het dek speelde een ma
rinekapel vrolijke muziek. Een saluut
van dertien schoten werd gewisseld.
Een uur later volgde wederkerig
een nationaal saluut van eenentwin
tig schoten. De Marinierskapel speel
de het welluidende Russische volks
lied en voor het eerst in onze geschie
denis, werd de Russische oorlogsvlag
in de voormast gehesen, naast de
sehout-bjj-naehtsvlag van de smal
deelcommandant. Bij het passeren
van de basis Kronstadt keek men aan
boord van de „Zeven" vol bewonde
ring naar een frontlinie ter lengte
van vele honderden meters. De Rus
sische matrozen hebben met gepre
senteerd geweer in de houding ge
staan, tot alle drie de Nederlandse
schepen voorbij waren. Eeu marine-
kapel speelde het Wilhelmus en dat
klonk voortreffelijk.
Toen het smaldeel omstreeks twee
uur in de nacht werd afgemeerd op
de boeien in de rivier de Newa, ston
den honderden mensen aan de wal.
Dit was een klein symptoom van de
eneorme belangstelling, waarmee dit
bezoek door de bevolking van Lenin
grad, werd tegemoetgezien. Overtui
gende. ja overstelpende bewijzen
daarvan werden in de volgende etma
len geleverd.
OOK OFFICIEEL
Ook officieel werd op hartelijke wij
ze uiting gegeven aan de vreugde
over dit eerste Nederlandse vlootbe
zoek aan Sowjet-Rusland. Tijdens
Een speciale reportage
uit Stockholm
door onze medewerker
C. A. DEKKERS
gen ingaan, maar kon mij vol over
tuiging verklaren, dat het Russische
volk zeer en zeer vredelievend is. Het
hartelijke contaot met de Nederlan
ders heeft misschien de gedachte
weggevaagd, dat de Westerse volken
zo bijzonder krijgslustig zijn
Want dat was wel de indruk van
zeer velen hier aan boord: Men weet
in Rusland zo bitter weinig van wat
er verder in de wereld te koop is, ook
al kan de buitenlander verbaasd
staan over de Russische kennis van
de Westerse cultuur. Een enkel voor
beeld. Toen een Nederlandse marine
man kan een Russische gespreks
partner vertelde, dat de winkels in
I Kostbare verzameling j
Majoor-directeur Gijsbert
Nieuwland van de Mariniers-
kapel keert uit Leningrad te-
rug met een kostbare verzame-
ling muziek. Partituren en
complete orkestpartijen, hem
bij verschillende gelegenheden
tijdens het vlootbezoek aan
Rusland aangeboden. De ka-
pelmeester is oprecht verheugd
over deze kostbare aanwinsten,
want een orkest als het zijne
moet beschikken over een zeer
omvangrijk repertoire.
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinl
ons land overvol zijn van artikelen,
werd hem vol medeleven toever
trouwd: „Dus de mensen bij jullie
zijn zo arm, dat zij de winkels niet
eens kunnen leegkopen!" Zo moeilijk
blijkt het achter het ijzeren gordijn, al
is dat minder ondoordringbaar dan
vroeger, een juist beeld te Krijgen van
de samenleving en de maatschappe
lijke en economische verhoudingen in
andere landen.
Alle kranten en tijdschriften, zelfs
3.1 het particuliere fotomateriaal, dat
aan boord van de drie schepen te vin
den was, is er aan "te pas gekomen
om de mensen in Leningrad te „on
derrichten". En overal vond men een
zeer gretig en dankbaar gehoor.
ZEER VEEL GEZIEN
De opvarenden van het smaldeel
hebben zeer veel kunnen zien. Impo
sant was de Hermitage, het oude
winterpaleis van de Czaar. In dit als
museum ingerichte gebouw met vijf
honderd zalen zijn kostbare collecties
schilderijen uit alle landen verzameld.
Speciale zalen zijn gewijd aan Van
Gogh, Ruysdael, Frans Hals, Ita
liaanse en Franse meesters enzo
voorts. De bezoekers werden rondge
leid door vrouwelijke studenten, die
uitstekend Duits spraken. Een andere
excursie was naar het marinemu
seum en ook heeft men filmvoorstel
lingen bijgewoond. Vooraf werd een
klassiek muziekprogramma afge
werkt. De film, in kleuren, had een
Russisch circus (een neutraal onder
werp, maar aantrekkelijk) tot onder
werp. De bioscoop was heel eenvou
dig ingericht, met houten stoeltjes.
Beeld en geluid waren echter uitste
kend.
Op zaterdag 21 juli werd door de
smaldeelcommandant een krans ge
legd bij het opvallend sombere monu
ment voor de gevallenen uit de jaren
1941-1943, bij de slag om Leningrad.
De kerkdiensten, die zondagmor
gen aan de wal werden gehouden,
vormden onvergetelijke en diep-ont-
roe rende hoogtepunten van het gehe
le bezoek.
Er werd onder het Russische volk,
een religieus besef aangetroffen als
nooit mocht worden verondersteld.
Het gerucht van deze diensten er
blijkt in Rusland veel bij geruchte te
gaan was over heel de stad ver
spreid en ook na afloop kon men op
de verst afgelegen plaatsen over de
Nederlandse godsdienstoefeningen
horen spreken, zo'u indruk had net
op de mensen gemaakt.
KINDEREN
Op zondagmiddag kwamen honderd
Russische kinderen van zeven tot tien
jaar, allen met bloemen in de hand
aan boord. Zij waren minder levendig
Hr Ms Kruiser „De Zeven provinciën"
en beweeglijk als Nederlandse kinde
ren van dezelfde leeftijd en volgden
zoet het kleurenfilmpje over Neder
land, met een in het Russisch uitge
sproken commentaar. Na de film
voorstelling in het dagverblijf van de
bemanning kregen zij in de longroom
limonade met een (aan boord gebak
ken) tompoes. De boerenkapel van de
marinierskapel speelde daarbij gezel
lige muziek. Bij het verlaten van de
kruiser kregen de kinderen allemaal
een Nederlandse zuurstok, een sou
venirklompje, een speldje'van de „ze
ven" en een Nederlands vlaggetje
mee.
Het aandeel, dat de Marinierskapel
heeft geleverd in de afwerking van
het programma, verdient een afzon
derlijke behandeling. In dit verband
alleen iets over het afscheid. Toen het
smaldeel in het holst van de nacht
vertrok, stonden diohte drommen op
de kade. Zij hieven sreekkoren aan
en de leden van de Marinierskapel,
inderhaast bijeen getrommeld, gaven
toen al improviserend een afscheids
concert ten beste. Onder de tonen van
deze, met groot enthousiasme ont
vangen, muziek verschoof het duiste
re Leningrad, waarvan de lichtpunt
jes langzaam samenvloeiden, naar de
nachtelijke horizon. Het gordijn van
de duisternis plaatste zich tussen
Russen en Nederlanders, die het ijze
ren gordijn met andere ogen hadden
leren zien.
VEERTIGJARIG JUBILEUM
Organisatie heeft thans
vijftienduizend leden
In het Scheveningse Kurhaus werd
dezer dagen 't 40-jarig bestaan van de
Centrale' van Rijkspersoneel gevierd.
De bijeenkomst is geopend met een
rede van de voorzitter van de centra
le, de heer C. Oost. Deze trok onder
andere uit het feit, dat de centrale nu
38 aangesloten verenigingen met
15.000 leden telt (bü de oprichting
30 verenigingen met 6000 leden), de
Requisitoir zaak-Schmidt
twintig dagen uitgesteld
Rechter Rochjani heeft dinsdag
ochtend bepaald, dat het requisitoir
in de zaak-Schmidt op 20 augustus zal
worden gehouden.
Aanvankelijk zou het requisitoir
dinsdag worden uitgesproken, doch de
waarnemende officier van justitie Ra
den. Joesoef Soewondo verzocht om
uitstel. Soewondo vervangt Soenarjo,
die de vorige week plotseling is over
geplaatst. Hij zeide zich eerst met het
proces vertrouwd te willen maken.
De rechter stond het verzoek toe,
doch drong er op aan, dat het uitstel
tot het uiterste zou worden beperkt.
Er was nauwelijks enige publieke
belangstelling op de zitting van dins
dag. Soenarjo was niet in de rechts
zaal aanwezig.
conclusie, dat de federatie gezond Is.
Bij een algemene beschouwing over
de actuele problemen van de centrale
betoogde spreker voorts, dat een
ambtenaar niet in een politiek-ge-
kleurde organisatie thuishoort. Daar
in ligt ook de bestaansgrond van de
Centrale van Rijkspersoneel.
Sprekende over de arbeidsvrede zei
de heer Oost onder meer dat deze,
naar zijn gevoel, niet alleen het ge
volg was van de geleide loonpolitiek.
Er zijn voor het vrije bedrijf namelijk
mogelijkheden boven de regelingslo
nen extra loon te betalen. Voor de
ambtenaar geldt dit echter niet en
daarom vond spreker een reële ver
goeding voor de ambtenaar alleen
mogelijk door verhoging van het sa
laris. De heer Oost zei. dat bg het ge
organiseerd overleg over de salaris
sen van de ambtenaren de laatste tijd
zonder noodzaak tegenstellingen zijn
gekweekt door voortijdig de kwestie
van de 6% aan te snijden, zodat deze
onderhandelingen op een mislukking
zijn uitgelopen. Bedenkelijker vona
spreker het nog, dat deze 69c kwestie
gekoppeld is aan het voorstel van de
regering tot salarisverhoging van de
hogere ambtenaren. De heer Oost
drong daarom nog
menlyk optreden.
Bij het vraagstuk van de pensioen
positie merkte de heer Oost nog op
dat deze en andere voordelen van df
rechtspositie van de ambtenaar niet
aangetast mogen worden, omdat de
ambtenaar een aantal vrijheden mist
en een lager salaris ontvangt dan in
het vrije bedrijf wordt betaald.
TUSSEN NIJLDELTA EN RODE ZEE (I)
Maar de landhervorming is voor
de neefjes der eigenaren
Zo stelde de Egyptische fellah zich
net paradijs voorvóórdat de land-
Op een sokkel van zandsteen, op een groot plein in het hart van
Cairo, staat een krijgsman van lichtmetaal. In beide handen torst dit
symbool der revolutie triomfantelijk een neonboog van Philips boven
zijn Germaanse helm: Egypte's partisaan no. 1.
Sinds luitenant-generaal Naguib in juli 1952 koning Faroek tot ab
dicatie dwong, staat Egypte in dit teken der revolutie. Generaal Na
guib was een gematigd man, zich er terdege van bewust, dat zijn volk
van kleine keuterboertjes in barbaarse omstandigheden leefde. In
hutten van leem, zonder enig sanitair of meubilairEvenals hun voor
vaderen van 5000 jaren lier, bebouwden zij minuscule lapjes grond.
Zaaiend, ploegend en oogstend volgens methoden, die ook duizenden
jaren geleden opgeld deden.
Wel voerde hij zo en passant een i zou meer dan 75 ha. mogen bezit-
landhervormingsplan uit: Niemand ten. Alleen een landeigenaar met
zonen had recht op 80 ha. In de
praktijk kwam het echter hierop
neer, dat de talloze neven en ach
terneefjes van de feodale landhe
ren plotseling eigenaar waren ge
worden van 75 ha. Zodat, toen ik
kort geleden Egypte bezocht, de
plattelandsbevolking nog altyd op
de rand van de honger en nog in
net zulke armzalige lemen wonin
gen leefde als voorheen.
Landhervorming en de Assoeandam
zouden het Egypte na de revolutie van
'52 op een westers welvaartspeil moe
ten brengen. Maar vóór Naguib deze
plannen tot uitvoer kon brengen, werd
hy in '53 door Gamal Abd El-Nasser,
spil van de militaire junta die de re
volutie van een jaar daarvoor be
werkstelligde, gewipt.
Andere aspiraties
Nasser had andere aspiraties. Een
ongeduldig en driftig man, die niet in
hervorm mg en de Assocandam-plan. I generaties, maar in jaren wil denken.
nen op niets waren uitgelopen. I Hij droomt over één groot federatief
"j»
W
-4*
Arabisch rijk, dat van Dakar tot Bag
dad zal reiken, met Cairo als middel
punt. Waar Naguib al zgn aandacht
besteedde aan de binnenlandse poli
tiek, succesvolle besprekingen met de
Soedan voerde over verdeling van het
Nijlwater en de politieke eenheid, be
gon Nasser kort na zijn machtsover
name met een agressieve buitenlandse
politiek.
Wel toonde men mij op het ministerie
van Propaganda, dat dicht bij het
onesthetische monument van Egypte's
partisaan staat, plakettes van sociale
en economische landhervorming. Ook
over het Assoeanplan werd veel ge
sproken. Men wilde mij de wolken
krabbers van Cairo tonen. Rondleiden
door het paleis van de voormalige
corrupte neerser van Egypte, koning
Faroek. Het was allemaal erg vrien
delijk. Maar toen ik ln mijn eentje met
mijn camera de lemen nederzettingen
van de uitgehonderde fellahs ging
schieten, zat ik binnen een paar minu
ten op een politiebureau, waar men
trachtte mijn apparatuur onklaar te
maken.
Nasser mist de populaire bin
ding, die zijn voorganger Naguib
op de bevolking had. Hun buiken zgn
leeg. De revolutie Is vier jaar oud,
zonder dat verbetering Intrad!
Ook Nassers militaire junta stelt
eisen. Door een smadelijke, militaire
nederlaag tegen dat kleme landje Is
raël, eist deze moderne wapens. Zelfs
Nassers feodale landheren zijn, on
danks de revolutie, niet zonder macht.
Zo besloot een in het nauw gedreven
Nasser tot een wanhoopspolitiek. Ver
leden jaar september verkocht hg de
enige rijkdom van Egypte, katoen,
voor wapenaankoop achter het Ijze
ren gordijn. De uitgemergelde Egyp
tische fellah moest dus in werkelijk
heid Nassers militaire gebaar aan de
junta betalen.
Dubbel spel
De bouw van de Assoeandam zou
voor hen dan wel uitkomst brengen.
Maar met een aan Rusland verhy
pothekeerde katoenoogst is het vol
slagen onmogelijk een stuwdam te fi
nancierenZo kwam Nasser tot
een soort politiek, waarbij hij Rusland
en 't westen tegen elkaar trachtte uit
te spelen. Hij wilde deze twee groot-
||||||||||||||||||||||||||||||ir>lll!lllllllillllllllllllllllll!!ll!lllllllllll!llll.!i iniHH
Kleuters uit rijden
in politieauto
Eddy en Tonneke, drie en e§
vier jaar oud, hebben maandag n
een tochtje in een afdclingsauto
van de Amsterdamse politie
naar Amstelveen gemaakt, dat
hun zeker een pak slaag van
vader en moeder zal hebben ge-
kost.
Beide kleuters waren ver-
dwaald toen ze in de hoofdstad f|
een eindje waren gaan wande-
len. De hulpvaardige politic
nam de kinderen mee in een af- f|
delingsauto naar het bureau
Leidseplein, waar ze „oom m
agent zeiden, dat ze ergens in
Amstelveen woonden en dat ze
Eddy en Tonneke heetten. „Ik m
kan het huis in Amstelveen wel n
aanwijzen" zei de kleine Eddy ee
dapper eg natuurlijk waren de
agenten zo vriendelijk de ver-
dwaalde kleuters naar huls te
brengen in de auto. e|
Toen de ouderlijke woning
evenwel niet gevonden werd,
biechtte Eddy op, een grapje te
hebben gemaakt en dat ze thuis
hoorden in de woningen van
H hun ouders aan de Wetering- n
schans in Amsterdam.
Het uitstapje eindigde minder
M prettig dan ze aanvankelijk
fi hadden voorzien: boze agenten =e
en boze vaders en moeders.
Nieuw vlastijdschrift
Het Nederlandse Vlasinstituut in
Wageningen is overgegaan tot de uit
gave van een internationaal vlastijd
schrift onder titel „Technical Bulle
tin". Aanleiding tot deze uitgave was
ook de grote belangstelling, die bleek
te bestaan voor de in 1955 en ook dit
jaar gehouden internationale con
gressen van onderzoekers en technici
op het gebied van de vlasteelt en de
vlasbewerking.
In het tijdschrift, waarvan het eer
ste nummer onlangs uitkwam en dat
in september wederom zal verschij
nen, worden artikelen gepubliceerd
(in Frans, Duits en Engels) van on
derzoekers en technici.
Dodelijk motorongeluk
in Wijchen
Maandagnacht omstreeks half drie
is de 26-jarige motorrijder H. A. van
den B. uit Nijmegen, in de Woezikse-
straat te Wychen uit de bocht gevlo
gen en tegen een paal van het elek
trische net gereden. Hij was op slag
dood.
Nasser ondertekent het
landhervormingsplan
machten tegen elkaar op laten bieden
voor de financiering van het giganti
sche Assoeandam-plan. Indien dit luk
te zou, met oosterse handigheid, niet
de Egyptische fellah, maar het wes
ten de wapenaankoop achter het ijze
ren gordijn hebben medegefinan
cierd. De Assoeandam te laten uit
voeren door Rusland, kwam niet in
Nassers hoofd op. Met alle bolsjewis
tische experts die daarbij zyn land
zouden infiltreren, zou hij in conflict
zijn gekomen met zgn feodale land
heren.
Nasser dacht dit spel vlot te winnen.
Want om het westen een zetje over de
drempel te geven, had hij nog een zeer
belangrijke troefkaart op de achter
hand.
Door de landengte van Egypte loopt
namelyk het Suezkanaal, dat in het
midden der vorige eeuw door de
Fransman Ferdinand de Lesseps werd
gegraven, varen jaarlijks 13.000 sche
pen met een totaal tonnage van 100
miljoen ton.
ZEVENTIG PROCENT.
Zeventig procent van deze schepen
beoefent de tankvaart en meten elk
20.000 ton of meer! Dat wil zeg
gen, dat in de ruimen van deze sche
pen, ruim 80 miljoen ton olie per jaar
door het Suezkanaal wordt geperst.
Tachtig miljoen ton olie voor de
westerse economie. Olie voor het mili
taire apparaat dei N.A.V.O.-landen.
Olie voor het industriële potentieel
van West-Europa- Zonder deze olie
ligt Europa binnen een week totaal
lam. En de man, die het kraantje van
deze superpijpleiding dicht kan
draalen
„Dat ben Ik!" zei Naser.
„Het Suezkanaal is van interna
tionaal belang", zegt het westen.
„Het Suezkanaal loopt door de
landengte van mijn Egypte", zegt
Nasser.
Het westen is niet gezwicht voor
Nassers chantagepolitiek. Het wenst
onder geen beding zaken te doen met
een man, die het in zijn korte loop
baan presteert, om een paar maal, op
het randje af, de hemel van Dakar tot
Bagdad rood te doen kleuren. Een
man, die regelmatig van twee wallen
tracht te eten, acht het westen niet
solvent.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
Reis naar het
Suezkanaal
Anthon de Zeeuw, schrijver-
cineast, is kortgeleden met een
zeesleper van Leen Smit en
Co's Internationale Sleepdienst
's werelds machtigste zee
slepersorganisatie naar het
Suezkanaal gereisd. De Zeeuw
zelf zoon uit een slepersfamilie,
bezocht in het Suezkanaal de
Hollandse baggerwerkm: gi
gantische projecten in de woes
tijn.
Hij maakte daar tevens een
studie van de politieke, com
merciële en historische beteke
nis van het kanaal, dat op dit
ogenblik zozeer in het brand
punt van de wereldpolitiek
staat. Dezer dagen keerde hij
in ons land terug. In een drietal
artikelen vertelt hjj over zijn
ervaringen.