Kapper als verbindmgsman tussen
twee benden in de onderwereld
Duits schip voer oo Scheldediik
PEST IN AMSTERDAM EISTE
RUIM 16.000 SLACHTOFFERS
CAMPAGNE BEPLEIT TEGEN
UNIFORME BEBOUWING
HOLLANDSE ZEGELS VERPAKT
BIJ AMERIKAANSE CHOCOLADE
VRIJDAG 27 JULI 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
TOON DE SOEP JR. MET EEN REVOLVER
Bemanning van politiewagen
ontsnapte aan groot gevaar
Dezer dagen heeft de Rotterdamse recherche de laatste hand gelegd
aan een lyvig proces-verbaal tegen een aantal „zware jongens", die
maandenlang een deel van ons land onveilig hebben gemaakt met inbra
ken en andere dieverijen. Het onderzoek begon al in de zomer van 1955,
toen de recherche de eerste arrestaties verrichtte die leidden tot het op
rollen van een bende waarin een bekende figuur uit de Utrechtse onder
wereld de 63-jarige A. J. R., bijgenaamd „Arnhemse Nol" en de 54-jarige
A. J. IL uit Oss, beter bekend als „Toon de Soep" een rol speelden. Die
twee en de Ridderkerkse kapper Th. G. van H. (34 jaar), zijn intussen
veroordeeld. Maar via deze kapper onderhield de bende contact met een
andere, die thans ook in verzekerde bewaring is gesteld..
In tegenstelling tot Arnhemse
Nol en Toon de Soep, was de Rid
derkerkse kapper niet meteen na
veroordeling in de gevangenis op
gesloten. Men vermoedde, dat de
bende de gestolen goederen in een
woonwagenkamp in Noord-Brabant
had geruild voor vuurwapens,
waarmee wellicht gewapende over
vallen zouden zijn gepleegd. Van
H. werd voor onderzoek meegeno
men naar Noord-Brabant, maar in
Kaatsheuvel wist hij aan de waak
zaamheid van de recherche te ont
snappen.
Hoewel men met vrij grote zeker
heid wist, dat hij bij familie in de
Kleinpolder Oost was ondergedoken,
greep de recherche om tactische rede
nen niet in. Zij was namelijk ermee
op de hoogte, dat hij een vuurwapen
bezat, en dat hij zijn huid zo duur
mogelijk zou verkopen! Enige weken
later liep hij op onverwachte wijze in
de val, toen hij in Rotterdam-Zuid
met een auto, zwaar beladen met in
Nijmegen gestolen bussen verf, door
het stopteken van een agent reed. De
politieman wist hem na een achter
volging klem te rijden, waarna hij kon
worden gegrepen. Een mede-inzittende
ontvluchtte.
Door een toeval hield de Dordtse ^po
litie deze mede-inzittende de volgende
dag aanhet was de neef van Toon
de Soep, de 45-jarige A. J. H. Hij be
vond zich op een onderduikadres,
waar Th. G. van H. ook gastvrijheid
had genoten. Bij een onderzoek in de
ze woning vond men een grote partij
autogereedschappen en textiel, af
komstig van in Rotterdam gepleegde
inbraken.
Arthur Miller gedagvaard
Op advies van de Amerikaanse par
lementscommissie voor on-Ameri-
kaanse activiteit heeft het Huis van
Afgevaardigden Arthur Miller, de be-
kende toneelschrijver en echtgenoot
van de filmster Marilyn Monroe, ge
dagvaard, nadat hij geweigerd had
de namen te noemen van personen die
hij had ontmoet op een bijeenkomst
van een links georiënteerde groepe
ring.
Volgens berichten uit New Haven
in Connecticut is de mededeling, dat
Marilyn Monroe tot de Joodse gods
dienst zal overgaan, juist. Deze be
vestiging is afkomstig uit kringen
rondom de rabbijn, die het huwelijk
van Arthur Miller en Marilyn Mon
roe voltrokken heeft.
Kritiek in georgniseerd
overleg op pensioenen
De Centrale Commissie voor Geor
ganiseerd Overleg in Ambtenerenza-
ken heeft in haai-, onder voorzitter
schap van de heer A. Mastenbroek,
op 21 juli 1956 gehouden vergadering
het wetsontwerp behandeld tot wijzi
ging van het stelsel van pensioenbe
rekening.
De meerderheid der centrales van
overheidspersoneel kon zich evenwel
met het wetsontwerp niet verenigen,
omdat men het complex van wijzi
gingen en verbeteringen, daarin voor
gesteld, niet voldoende achtte en met
name een verdergaande verbetering
wenselijk achtte van de positie der la
gere gepensioneerden en hun wedu
wen.
|llllllllllllllllllllllllllllllll||||||i||||||||||||||||||||||||||||||||j|||
Hoog zat het Duitse schip
„Glücksburg" donderdag op de
ee dijk by Hoedelcenskerke, maar
tegen de aanvankelijke ver-
wachting in liep dit hache-
1= hike incident toch nog goed af.
Het schip kon weer vlot ge- ee
trokken worden.
Foto P.Z.C.J
De neef, Toon de Soep jr., be
hoorde tot de tweede bende, die in
Rotterdam, Vorden en Nijmegen
diefstallen had gepleegd.
Voorts bleek, dat Th. G. van H.
contacten had met deze andere
„zware jongens", die ook met au
to's het land afstroopten: de 34-
jarige chauffeur J. van der S., alias
Blackie en de 31-jarige chauffeur
C. L. H. Zij werden gearresteerd,
vluchtten (H. zelfs naar het Mid
den-Oosten) maar konden uiteinde
lijk de justitie niet ontspringen.
Niet minder dan twaalf inbraken
hebben zij dezer dagen bekend.
De twee benden hadden niet alleen
contact met elkaar, maar zij trachtten
ook wel, elkaar te bedriegen. De be
manning van de radiowagen die Van
H. en Toon de Soep jr. had klem ge
reden, is aan een groot gevaar ont
snapt, want beiden hadden toen een
vuurwapen bij zich. Een achtjarig jon
getje en zijn vader kropen ook door
het oog van een naald. Het wapen van
H., dat zij vonden en naar de politie
brachten, was namelijk schietklaar.
DRIE EEUWEN GELEDEN
Huisrat nimmer als
schuldige erkend
(Van onze speciale verslaggever)
Deze maand driehonderd jaar ge
leden, werd het westen van ons land,
en inzonderheid .Amsterdam voor de
vijfde maal sinds het begin van de 17e
eeuw geteisterd door een pest-epide-
mie. Volgens de historici heeft deze
ramp die vele maanden aanhield,
16.727 mensenlevens geëist. Hoewel
de vraag is, of dit cyfer juist is
speciaal over deze epidemie is maar
bitter weinig bekend mag toch wel
worden aangenomen, dat minstens
een tiende deel van de hoofdstedelijke
bevolking van destijds er het slacht
offer van werd.
Tot voor een dertigtal jaren heeft
men zich de vraag gesteld, wat die
pest uit de 17e eeuw precies geweest
is en wat de oorzaak ervan was. Dr.
J. G. Dijkstra heeft er eerst in het be
gin van de twintiger jaren een ant
woord op gegeven. Het is rattenpest
geweest, zo heeft hij verklaard, dezelf
de ziekte, die nu in de tropen nog wel
eens fel om zich heen wil slaan, maar
in onze westerse samenleving, dank
zij betere hygiënische toestanden niet
meer voorkomt.
Het merkwaardige is, dat niemand
die rampjaren of kort daarna ooit op
het idee is gekomen, dat de rat niet
de rioolrat, maar toen nog veel
vuldig in de huizen nestelende zwarte
rat de verbreider van de ziekte is
geweest. Men gaf als de oorzaak aan
„de toorn Gods" en naast deze „bo-
vennaturelyke oorzaeck" van een
„vergiftige en fenynige hoedanigheit,
die het hert en de naturelyke warmte
tegenstrijdig is". Die „hoedanigheit"
was dan „óf van den hemel, óf van die
dingen dewelke onder den hemel
sehuylen". Onder de eerste werden
„kometen en bepaalde planetencon-
stellaties" gerekend. Deze laatste zou
den een bepaalde „luchtbederving" ge
ven, die zich maar al te graag in kle
ren vastzette. Vandaar dat elke pest
epidemie in de 17e eeuw duidelijke
sporen achterliet in het hele maat
schappelijke leven.
De voorwaarden voor het nestelen
van ratten in de onmiddellijke omge
ving van de mensen zijn in de 17e
eeuw gunstig geweest. Hoewel we
misschien al de naam hadden een zin
delijk volk te zijn, liet de hygiëne in
de Hollandse steden nog heel wat te
wensen over. De in de kleinere steden
vaak onverharde straten, soms in de
natte tijd met stro bedekt, om ze be
gaanbaar te maken, droegen mis
schien wel een landelijk karakter,
maar waren ook een bron van kwaad.
Voor de loslopende varkens werd al
lerlei afval van etenswaren op straat
gesmeten. Maar met de varkens wa
ren er nog andere viervoeters, die er
van profiteerden.
De huizen, vooral in de armere wij
ken. waren overbevolkt, maar gelijk
ook kleine voorraadschuren van le
vensmiddelen. De zeer vele hoeken en
gaten van die huizen, waren een wel
kome nestelplaats voor de ratten.
We denken aan de bedsteden met hun
diepe donkere ruimten er onder, de
schuilhoeken langs de betimmerde ka
mertjes, die op de kleine zolders wer
den opgetrokken door het afschieten
van de pannendaken, enz. enz.
Voor de nesteling van de zwarte
klimratten in de woningen is verder
zeer bevorderlijk geweest het grote
gebruik van stro. 't Gewone volk sliep
zonder uitzondering op stro. en niet
zelden is het gebeurd, dat de lang
staarten zich ook in die matrassen
plaats verwierven.
Hoe weinig begrip onze 17e eeuwse
landgenoten voor hygiëne gehad heb
ben, laat zich ook enigermate aflei
den uit de rekeningen van bijvoor
beeld het „Pesthuys" een soort zie-
keninrichting te Haarlem uit die
dagen. Terwijl er in die stad van 20
oktober 1647 tot 27 september 1648
een hevige pest-epidemie woedde,
komt er in de boeken maar een keer
een post van 5 voor, „voor eenen
waeghen stroo om de bedde te ver-
schoonen".
De verpleging van de mensen, die
door de „haestighe sieckte" werden
bezocht, was uiteraard even primitief
als de kennis, die heelmeesters van
de ziekte hadden. Men liet de reeds
hevig lijdende slachtoffers een zweet
kuur ondergaan middels een „hert
sterkende sweetdrank", paste soms
aderlating toe en vei-strekte middelen
waarmee dc pestbuilen tot ettering
moesten worden gebracht. Het enige,
wat er wellicht mee bereikt is, is dat
de mensen waarschijnlijk nog sneller
uit hun lijden waren dan zonder die
hulpverlening het geval geweest zou
zijn
In het atelier voor gebrand- g
schilderd glas van de N.V.A.
if N. de Lint te Delft wordt thans
gewerkt aan twee gebrand-
ee schilderde ramen voor de kerk p
H te Kruiningen, welke tijdens de
H stormramp in februari 1953
ernstig te lijden heeft gehad.
s De kérk ondergaat onder toe- n
H zicht van Monumentenzorg een
algehele restauratiemen heeft n
ee besloten om twee van de zes
gebrandschilderde ramen die
verloren waren gegaante wij- M
den aan de overstromings-
f|. ramp. De ramp is uitgebeeld
H door een gezin op het dak van ff
een bedreigd huis, het tweede
ff raam stelt de redding voor. Dit
m is nog niet gereed. De glaze-
nier W. L. Wagemans bij zijn
schepping. m
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
ONTWIKKELING VORMGEVEND VERMOGEN
Oyerheid zou voorschriften
soepeler moeten hanteren
Opleiding en ontwikkeling zal het
vormgevend vermogen van de ont
werpers van gebouwen kunnen opvoe
ren. De overheid zou het positief
waardevolle kunnen bevorderen door
enerzijds afwijkingen van bouwveror
deningen, of stedebouwkundige voor
schriften toe te staan, anderzijds gro
tere steun te verlenen aan datgene,
wat In de architectonische of stede-
bouwkundige sfeer van betekenis
wordt geacht. Zij zou deze steun kun
nen verstrekken door een vooront
werp, dat niet aan esthetische eisen
voldoet, aan een bekwaam architect
over te dragen tegen een surplns op
het honorarium.
Tot deze conclusie komt de com
missie uniforme bebouwing, ingesteld
bg beschikking van de minister vair
wederopbouw en volkshuisvesting, in
haar uitvoerige rapport. Voorts, zo
wordt opgemerkt, is hulp aan de ver
wezenlijking van het kleine object
gewenst, waar dit uit stedebouwkun
dig oogpunt waardevol is. Vervolgens
dient de experimentele bouw te wor
den bevorderd. De nadruk wordt ge
legd op een goede stedebouwkundige
verzorging. Verwaarlozing hiervan is
een hoofdbron van het ontstaan van
ongewenste uniformiteit.
Het zijn vooral oorzaken van eco
nomische aard, die minimumeisen tot
normen doen worden, terwijl voor
schriften en richtlijnen gemakkelijk
tot uniformiteit leiden. Dit behoeft
geen aanleiding te zijn tot wijziging
van de voorschriften, maar elk middel
dient te worden aangevat om de ni
vellering te doorbreken. Dit zou kun-
uen worden bevorderd door het inne
men van een ruimer standpunt bij de
toekenning van overheidsbijdragen.
Ten aanzien van de toelaatbare
bouwkosten moet een ruimer stand
punt worden ingenomen. Kunnen
echter huur noch overheidssteun in
de huidige omstandigheden worden
verhoogd, dan zal het zeer moeilijk
zyn, ongewenste uniformiteit tegen te
gaan.
Simone en Jos zijn in
Schotland getrouwd
Simone Snyders en Jos van der Vis,
de 18-jarige Nederlandse geliefden,
die van huis waren weggelopen, z^jn
vanochtend in het registratie-bureau
in Glasgow (Schotland) getrouwd.
Simone, die een witte trouw-japon
droeg, die zij in het geheim gemaakt
had, voordat zij Nederland verliet,
was een stralende bruid in het regis
tratie-bureau. Zij hield een boeket van
rozen en witte anjers in haar hand.
Het padr werd vergezeld door Alan
Hasson. predikant van de Bonhlll
South Church in Alexandria, van wie
zij een weelc de gasten zijn geweest.
Later op de dag werd het huwelijk
kerkelijk ingezegend.
De ambtenaar van de burgerlijke
stand, trouwde het jonge paar in een
korte plechtigheid in een particuliere
kamer van zijn bureau.
Journalisten en een kleine menigte,
die zich buiten het registratie-bureau
hadden opgesteld, strooiden confetti,
toen de jonggehuwden naar buiten
kwamen.
Simone, die drie weken geleden met
Jos uit Amsterdam naar Schotland
was gekomen om te kunnen trouwen,
had woensdagavond van haar moeder
telefonisch toestemming gekregen
voor het huwelijk.
Twee woonkernen in het
nieuwe Lauwerszee?ebied
Men hoopt de werken ter afslui
ting van de Lauwerszee in 1957 of
1958 le beginnen en het sluitgat in
1963 te blokkeren.
Het tracé van de dijk zal volgens
de laatste inzichten vermoedelijk het
gunstigst worden gekozen over de
ballastplaat ten noorden van het
Nieuw-Robbengat. Dit betekent dat
een belangrijke oppervlakte zand zal
worden ingepolderd. Het is wellicht
één der eerste keren, dat welbewust
een aaneengesloten zandterrein van
grote oppervlakte zal worden droog
gelegd.
Voor deze inpoldering zgn echter
ook buitengewone motieven aanwe
zig. Zij biedt een goede gelegenheid
om op uitgebreide schaal proefne
mingen te doen inzake de bruikbaar
heid van marine-zandgronden voor
landbouwdoeleinden en voorts be
oogt men in het uiterste noorden van
de polder een militair oefenterrein
te creëren.
HONDERD EXEMPLAREN SLECHTS ÉÉN CENT
(Van een speciale verslaggever)
Onder het motto „voor liefdadige doeleinden" wordt van Roode School tot
Vaals en zowel in Amsterdam als in Broek op Waterland menig, om niet te
zeggen haast elk onooglijk blauw postzegeltje van twee cent in het daar
voor bestemde bakje gedeponeerd. Ieder verwoed verzamelaar zal de laatste
tijH vergeefs zyp domeinen af snuffelen naar gave exemplaren van binnen-
of buitenlandse zegels. By mudden liggen ze opgeslagen in de bedryven.
Van twee, tien en twintig cent, voor liefdadige doeleinden.
In de afgelopen week hebben we zo links en rechts eens de voelhoorns
uitgestoken naar de bestemming van deze zegeltjes. Verkoopt men ze als
oud papier? Worden ze bij miljoenen in enkele centrales samengebracht;
gebouwen tot de nok gevuld met bestempelde postzegels op envelopperest-
jes? In hoeverre berusten de verhalen, die zeggen, dat voor iedere miljoen
zegels een tuberculose patiëntje naar Zwitserland gaat op waarheid
Wij wisten het niet. Een vrij logi
sche kwestie. Vreemd is echter, dat
maar weinig verzamelaars deze vra
gen naar behoren kunnen beantwoor
den. Zo hadden wij nauwelijks enige
informaties ingewonnen, of we wa
ren reeds de gelukkige bezitter van
twee zakken vol zegels, omdat men
niet wist welke instanties er interes
se voor zouden hebben.
Toch zijn de instanties, die uit de
ze papiertjes geld weten - te slaan,
vrij talrijk. Via het Nederlandse Rode
Kruis komt per maand een onafge
broken stroom van honderdduizenden
zegels het centraal bureau Den Haag
binnen. De verzameling van de
N.C.R.V. doet hiervoor in omvang al
niet onder. De verschillende scholen,
die elkaar in het N.C.R.V.-program-
ma „Jeugdland" bekampen, brengen
vaak genoeg ontelbare aantallen mee.
Iedere instelling heeft voor de op
brengst van de zegels, die de laatste
jaren uitermate gunstig is, een eigen
bestemming.
Het Rode Kruis nodigt van tijd tot
tijd een aantal invaliden uit voor een
onbezorgde vakantie in het Henri
Dunanthuis bij Zeist. Een week lang
tracht men daar deze mensen hun
gebreken te doen vergeten. Zo'n
groep, die daar gezamenlijk de va
kantie doorbrengt, bestaat uit onge
veer zestig invaliden. Een bedrag van
zevenduizend gulden moet het Rode
Kruis daarvoor uittrekken.
De N.C.R.V. koopt voor het enor
me bedrag, dat haar ter beschik-
Schade aan zeewering
bij Hoedekenskerke
Door een defect aan de elektri
sche stuurinrichting is donderdag
morgen om twintig over vier het
Duitse vrachtschip „Glücksburg'
uit de koers gelopen en ter hoogte
van de woning van lichtwachter
Broere te Hoedekenskerke, lood
recht op de dijk gevaren. Hoewel
aanvankelijk gevreesd werd, dat 't
met 2100 ton stukgoed geladen
schip zou breken, is het des mid
dags om kwart over twaalf met as
sistentie van vier sleepboten vlot-
gokomen.
De „Glücksburg". een schip met
3500 ton laadvermogen en eigendom
van de Flensburger Dampfer Kompa-
nie H. Schuldt Co. uit Kiel, was met
een lading auto's, machines, draglines
e.d. van Antwerpen op weg naar ha
vens aan de Middellandse Zee. Met
een Belgische loods aan boord was het
schip omstreeks middernacht uit de
Scheldestad vertrokken. Toen het
door de Biezelingse ham voer en
stuurboordroer werd gegeven, geraak
te de elektrische stuurinstallatie de
fect Men wilde naar bakboord koer
sen, maai het roer functioneerde niet
meer, met als gevolg, dat het schip
bij hoog water in de dijk liep. Er
werd tevoren nog een anker uitgewor
pen, maar dat mocht niet meer baten.
Tot aan de perkoenpalen drong het
schip zich met de voorsteven in de
oever.
Ondanks de zware mist, welke latei
kwam opzetten, waren de sleepboter
„Holland" en „President J. P. Besi
spoedig ter assistentie aanwezig, ma?
met het afgaand tij bleven de pogu
gen om het schip vlot te krijgen, zoi
der resultaat. Daar het zwaar geiaac
schip met het voorste gedeelte op e(
strekdam zat en met het achterschi
in diep water lag, was het gevaa.
geenszins denkbeeldig, dat de
„Glücksburg" doormidden zou bre
ken.
Uit voorzorg stapten daarom
twee vrouwen en een jongetje die
zich aan boord bevonden, op een
van de sleepboten over. Bovendien
werden van de voorsteven enkele
lijnen uitgeworpen, waarlangs de
opvarenden zich zo nodig op de wal
in veiligheid konden brengen.
Naarmate het water verder begon
te vallen, ging het schip meer ach
terover hellen.
Omstreeks half elf kwam er echter
plotseling beweging in het gevaarte.
Het sehij. gleed een paar meier van
de dijk, waarbij tegelijketijd het
voorschip onder de druk van het
eigen gewicht, ongeveer vier meter in
ie berm wegzakte. De ..Glücksburg"
wam hierdoor weer recht te liggen,
vaarmee het gevaar voor breken was
•eweken. De vrouwen en het jonge-
•e gingen terug aan boord, de twee
eepboten maakten opnieuw vast en
^dat er nog twee andere slepers ter
'istenti" waren gekomen, gelukte
et reeds s middags om kwart over
•vaalf ongeveer een uur na laag wa-
ler, hel schip vlot te krijgen.
Daar enige schade aan de zeewe
ring werd aangericht, is een cautie
van f 20.000 gestort.
king staat, invaliden-wagentjes.
Hetzelfde doet byvoorbeeld het
Rev alidatie Centrum „De Hoog
straat". De laatste instelling
ontvangt de papiertjes niet
door bemiddeling van grote orga-
satïes, doch regelrecht van be
drijven. De patiënten weken ze
af, zoeken ze uit, doen ze in pak
jes, waarna ze gereed zijn, om
geveild te worden.
POSTZEGEL VEILINGEN.
Enkele malen per jaar worden die
veilingen gehouden. Alle grote post
zegelzaken zijn vertegenwoordigd. De
enorme hoeveelheden zegels vormen
voor hen een goudmijntje, wanneer
zij er beslag op' weten te leggen.
Het is niet direct noodzakelijk om
de zegels afgeweekt te verkopen.
Met kennersblik beziet de gerouti
neerde handelaar zgn waar en laat
zich niet misleiden door het al dan
niet aanwezig zijn van enveloppe-
resten. In de regel zal degene, die
de zegels verkoopt dan ook niet de
moeite nemen om ze af te weken.
De handelaar koopt niet een be
paald aantal, hij kooot per kilo. Wan
neer het een kilo afgeweekte zegels
betreft, biedt hij daarvoor ongeveer
drie gulden. Nu moet men over een
kilootje postzegels allerminst gering
denken, want we spreken nog
steeds van afgeweekte zegels hef
bevat een kleine dertigduizend exem
plaren. Dat wil zeggen, dat honderd
postzegels, voor een verzamelaar een
flink bezit, op de veiling één cent
waard zgn. Toch spreekt men van een
hoge waarde.
Netjes afgeknipte, maar niet af
geweekte zegels zullen per kilo
een zevenduizend zegels uitma
ken. Een flinke zak vol, waar
voor wellicht maanden werd ge
spaard, vertegenwoordigt dus
een waarde van zeventig cent.
De handelaar, die zich van een
hoeveelheid meester weet te ma
ken. kan daaruit een winst ver
krijgen, die verre vanonbedui
dend is. Immers, een pakje van
„honderd verschillende van Ne
derland" kost in de winkel on
geveer dertig cent.
RECLAME.
Het percentage, dat in ons land
wordt verkocht 's echter van geen
betekenis. De tien en honderd ver
schillende van Nederland gaan naar
de Verenigde Staten, om als reclame
bij een toverbal of een pakje kauw
gom te worden gedaan.
Waar men zich in ons land uitput
in het vinden van de meest bizarre
aardigheden, om kippesoep en toilet
zeep aftrek te doen vinden, gaan er
in Amerika tien simpele Dutch
Stamps mee. ter bevordering van de
choeoladerepen-afzet. Een Ameri
kaanse reclame; het is dus heel goed
mogelijk, dat ze over een paar jaar
naar ons land overwaait. „Tien ver
schillende van de Verenigde Staten",
bij een pakje c-meerkans. Het is dan
voor verzamelaars geen kunst meer
om hun albums vol te fcrggen. Het
hele Amerikaanse volk spaart voor
hen.
