Honden spelen een toneelstuk
Mej. Truus Veeger reorganiseerde
Jeugd-Rode Kruis in Perzië
VISVERBRUIK KAN TOENEMEN
DOOR BETERE VERZORGING
ZENDER RIASHOOFDBREKENS
VOOR OOSTDUITS BEWIND
VRIJDAG 13 JULI 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
organisatie, die de „Rode Leeuw en
Zon" heet, is evenals haar broer zeer
vooruitstrevend. Maar het aantal me
dewerkers, de mensen dus, die begrij
pen, dat ze werkt aan de verbetering
van de gezondheidstoestand van het
land en volk, is maar uiterst gering.
Was uw taak nog niet extra
moeilijk, omdat U vrouw was?
Inderdaad, dubbel-zwaar. De
vrouw is in het Oosten nog weinig in
tel. 2o heel tegen myn gewoonte in,
heb ik nu en dan zelfs met de vuist
op tafel moeten slaan om mijn naaste
medewerkers ervan te overtuigen, dat
het me ernst was met mijn taak. In
de buitenplaatsen heette ik weldra
„De Dochter van een Hond". Nee,
eenvoudig is mijn taak in Perzië ze
ker niet geweest.
Wel een enorme belevenis.
Bij mijn afscheid heeft prinses
Shaam me persoonlijk gevraagd nog
eens terug te willen komen om het
werk voort te zetten. Ik hoop het in
derdaad nog eens te kunnen doen.
Het is zo'n grote taak, dat het de
moeite waard is, ervoor te leven".
Het eiland Santorini in de Egeische
Zee is zwaar getroffen door een
aardbeving. Op deze foto ziet men de
grimmige resten van een huis in het
dorp Thira op het eiland.
Komedie zonder
woorden
(Van een speciale verslaggever)
In liet Tuschinski-theater te
Amsterdam hebben we een merk
waardig toneelstuk in één bedrijf
gezien, waarin geen woord gezegd
werd. Er werd zelfs niet inge
blaft, wat gezien het feit, dat de
actrices en acteurs uitsluitend uit
honden bestonden, die tegen het
décor van een winkelstraatje in
een miniatuurdorpje een komedie
speelden, wel voor de hand zou lig
gen....
Dit variété-nummer, dat als het
gebruikelijke toneelintermezzo aan
de hoofdfilm vooraf ging, bezat
duidelijk een hoog internationaal
peil. De foxterriers en keeshondjes,
die het. toneel in potsierlijke men
selijke klederdracht bevolkten
daarbij keurig op de achterpoten
trippelend en deuren in en uit
gaand gaven enkele staaltjes
van werkelijk verbluffende dres
suur te zien, waarbij geen enkele
aanwijzing gegeven werd.
Welhaast na iedere voorstelling be
zochten enkele Nederlandse impressa-
rio's de meester achter de schermen,
de Ier Jonny Darlys, die steeds op al
lerlei aanbiedingen weer „neen" moest
zeggen, aangezien hij contractueel ge
bonden is aan grote theaters in Bar
celona, Parijs, Londen en zelfs in IJs
land. Maar laten we U een fragment
uit het stuk „Casanova in moei
lijkheden" voor ogen stellen en
daarbij inleidend zeggen, dat Jonny
Darlys zijn resultaten zonder de
gebruikelijke dressurtrucs, maar
uitsluitend met veel geduld en
liefde bereikte.
Ja, er kan heel wat in zo'n straatje
gebeuren. Zo zien we mevr. Smith (de
ster van het ensemble, de 18-jarige
foxterrier Titi mét witte krulletjes en
bruine oortjes) met een boodschap
pentas aan de arm een winkel binnen
gaan, terwijl haar echtgenoot (de wat
sullige, langharige Lumpi) een deur
open duwt, waarop „Bar" staat. Na
tuurlijk gaat het dagelijks verkeer on
derwijl zijn gang: zo komt er een be
brilde terrier met hoge hoed en lange
zwarte 'jas heel statig op een fiets
over het toneel rijden om plots zon
der aanleiding een sneltreinvaartje
in te zetten en te verdwijnen. Inmid
dels is er nog een ander intermezzo,
want de hond, die tot nog toe slapend
voor zijn hok dicht bij een slagerswin
kel gelegen heeft, weet zich van zijn
ketting los te maken door de halsband
af te schudden om vervolgens uit de
nabije „schatkamer" een grote worst
te roven, die in het hok verborgen
wordt. Daarna steekt het dier de kop
weer door de halsband en gaat on
schuldig liggen
Het volgende ogenblik ziet men
Chai-ly Casanova oftewel de terrier
Ami (met martiale snor en vurige
oogopslag) ook door de bar-deur
gaan, terwijl mevr. Smith, die zich on
dertussen een fraaie zomerhoed aan
geschaft heeft, wanhopig rondjes gaat
staan dansen voor een deurtje, waar
op „bezet" staat. Op straat passeert
een kinderwagen met een klein be-
mutst hondje erin en een trotse „moe
der" erachter, terwijl ook nog een
soort „Chinese optocht" voorbij komt.
Tydens het onderhoud, dat wc met
de 49-jarige dresseur, die 7 talen
spreekt, mochten hebben, vertelde hij
ons; dat hjj de 14 honden, die thans
het „stuk" spelen, selecteerde uit 300
dieren van verschillende rassen en
soorten, terwijl Ieder dier ongeveer 3
jaar opleiding vroeg. Samen met zÜn
vrouw, een Zwitserse, trekt hij nu
reeds 5 jaren niet zijn hondentoneel de
wereld rond en oogst overal enorm
succes.
Jonny Darlys, die van huis uit acro
baat en goochelaar is (hij werd in
Budapest geboren en maakte als lid
van een artiestenfamilie reeds op 6-ja-
rige leeftijd zijn eerste capriolen in
een circus) trad 16 jaren geleden voor
het eerst met een hond opdat was
Titi, die zich haar „oudste rechten"
zeer goed bewust is. „Zij wil werken
en heeft er vreselijk veel plezier in...
'ondanks haar leeftijd. Ik heb een re-
sevvehond bij mij, d'e de re-I kan over
nemenmaar indien Titi overge
slagen wordt, begint ze vreselijk te
huilen. Ze krijgt regelmatig vitamine
preparaten om in goede conditie te
blijvenmaar ze,nadert nu toch
haar pensioen en ik vraag me met
zorg af, wat ik met haar aanmoet, als
in haar plaats een jongere kracht
komt. Ze is nu eenmaal een geboren
actrice
Maar alle honden zijn min of meer
„individualisten". Daar heb je b.v.
Gypsy, een temperamentvolle en be
gaafde keeshond van bruine kleur, die
ondanks zijn 15 jaren en zijn witte
baard nog vol met dwaze streken zit.
Hij speelt de ról van de politieman,
maar trad eveneens als „instructeur"
voor jonge krachten op: eindeloos
deed hij hen ongevraagd voor, hoe ze
het doen moesten en was niet tevre
den voordat ze hem gingen imiteren.
De witte, kortharige foxterrier Rex
(3 jr.) is een avonturier: destijds
vluchtte hij uit het „Manchester Pa
lace Theater" te Londen en bleef on
danks de 500 dollar beloning, die uit
geloofd werd, de hele dag onvindbaar.
De volgende avond kwam hij echter
Bij de foto: Jonny Darlys met twee
van z\jn stenen, Linies de 18-jarige
foxterrier Tit: die de rol van de on
trouwe mrs Smith speelt) en rechts
de 1!>-jarige keeshond Gypsy. (Poli
tie agent en instructeur voor jongere
honden.)
precies op tijd voor de voorstelling,
zodat Pete, Lumpy en Beauty, die het
zeer vervelend vonden, zonder hem te
moeten werken en met hangende oren
in een hoek zaten, hem verrast aan
blaften.
„Gebeurt het wel eens, dat een hond
niet rolvast is of weigert, iets te
doen zo vroegen wij.
Jonny Darlys glimlachte: Nee
dat bestaat by my niet".
Vergeefs hebben we hem gevraagd,
het „hoe en wat" van zijn dressuurme-
thode nader voor ons uiteen te zetten.
Steeds begon Darlys op beminnelijke
toon over een ander onderwerp, alsof
hij de vraag in het geheel niet gehoord
had
GEEN VISETENDE NATIE
Instructiefilms wijzen
een nieuwe weg
Inclusief haring is het visverbruïk
van de Nederlandse bevolking onge
veer negen kilogram per hool'd pér
jaar. We zijn dus allesbehalve een vis-
etende natie, hoewel we tot de belang
rijkste vislevercnde naties mogen wor
den gerekend Het geringe verbruik
gering ook tegenover de consump
tie van vlees, die 35 tot 40 kg per
hoGfd per jaar bedraagt mag onge
twijfeld mee worden geweten aan het
feil. dat er nog altijd veel te weinig
zorg aan het artikel wordt besteed op
de lange weg naar de consument.
Met het ongecompliceerde filmpje
„Visverzorging aan boord" vervaar
digd naar aanwijzingen van de Direc
tie der Visserijen door de Haarlemse
cineast Albert Broscns, heeft het Mi
nisterie van Landbouw, Visserij en
Voedselvoorziening thans een eerste
film verworven in de visserijsector.
Deze instructïefilm leert de vissers
hoe de vangst direct zodra die binnen
boord is moet worden behandeld; ten
einde de consument een zo goed mo
gelijk artikel te verschaffen. Tevens
wordt gewezen op het belang van
goed vakonderwijs.
Het ligt in de bedoeling nog enkele
filins over de behandeling van de vis
voordat, die bij de consument terecht
komt te vervaardigen. De praktijk
heaft geleerd dat in de behandelings
wijzen nog talloze verbeteringen mo
gelijk zijn.
Het bewijs, dat een betere ver
zorging het verbruik doet toenemen,
is duidelijk naar voren gekomen
bij de haringverkoop.
De haringstalletjes zien er de laat
ste tijd veel appetijtelijker uit dan
voc-iheen. Gevolg: van het totale vis-
veroruik in ons land, is de helft on
geveer haring. Een zo sprekend toe
genomen consumptie, dat het de ove
rige visverkopers in ons land tot le
ring mag strekken.
Ook uit het feit. dat de welver
zorgde gefileerde en bevroren vis
van buitenlandse oorsprong hier-
rinds de verkoop ter hand werd
genomen in zindelijke kruideniers
zaken mei reuze sprongen is voor
uitgegaan, mag worden afgeleid,
dat de Neoerlanders in 't algemeen
r,e vis we lusten. De vishandel in
al zijn geledingen heeft er slechts
voor te zorgen, dat tegemoet wordt
bekomen aan de redelijke hygiëni
sche eisen, die het huidige publiek
stelt.
„Zeker taentig procent van de Ne
derlandse vishandel is zich die eisen
nog niet volledig bewust", verklaarde
ons ir. G. J. Lienesch, directeur van
de Visserijen. „Ze hebben nog altijd
de strenge controle en duidelijke aan
wijzingen van Bedrijfschap en Visse^
rij Inspectie nodig om de gewenste
maatstaven in acht. Ie nemen. Maar
er is verbetering merkbaar De jon
gere genera t;e vooral, blijkt een edele
wedkamp met de slagerij-bedrijven,
die voor wat de hygiënische verzor
ging betreft reeds langer strengere
maatstaven 'aten gelden, aan te dur
ven Dat he* visverbruik in ons land
niettemin nog zo ver bij het vlees
verbruik ten achter; ligt, wijt ik ook.
aan het feit. dat de vishandel te wei
nig zijn enorme kans beseft bij de
tegenwoordige hoge vleesprijzen. Ja
bij de hoge orijzen van alle dierlijke
eiwitten. Daar kan de vis gemakkelijk
onderdoor", -ildus ir. Lienesch.
Intussen mag uit dit. alles niet de
conclusie getrokken worden, dat de
vishandel niet voortdurend op zijn
hoede is om bij te blijven.
Een bewijs voor het tegendeel zien
we geleverd in IJmuidc-n waar op
nieuw plannen bestaan voor het ma
chinaal en op grote schaal fileren van
vis. Een paa» jaar geleden is dat ook
al geprobeerd.. De proef moest toen
worden opgegeven, omdat de aanvoer
van rondvis re klein was om de instal
latie rendabel te kunnen exploiteren.
De situatie zon nu betere kansen ge-
vei Met een geheel nieuwe installa
tie wil men thans de concurrentie te
gen de import weer opnieuw begin-
„DE DOCHTER VAN EEN HOND"
Moeilijkheden vooral ook gelegen
in Oosterse mentaliteit
(Van onze speciale verslaggever)
Mej. G. J. (Truus) Veeger uit Nijmegen, de medewerkster van het
Nederlandse Rode Kruis in Noord-Brabant, die een half jaar geleden
voor de Internationale Liga van Rode Kruisverenigingen te Genève
naar Perzië vertrok om er het Jeugd-Rode Kruiswerk te reorganise
ren, is vele ervaringen rijker, in Nederland teruggekeerd. In de Euro
pa-hal van Schiphol altijd fascinerende plek door zijn internatio
naal karakter heeft mej. Veeger ons verteld, dat het Rode Kruis
werk in het Midden-Oosten beslist anders is, dan men zich dat van
verre denkt te moeten voorstellen.
,De tegenstellingen in Iran zijn
j groot", zegt ze. „Men wil bewe
ren, dat het enorme land nog altijd in
handen zou zijn van maar een paar
honderd grondeigenaren, hoewel de
Sjah al een gedeelte van zijn land
hééft weggeschonken. Ik weet niet, of
deze bewering juist is. Maar feit -is,
dat er nog een onvoorstelbare armoe
de heerst naast overweldigende ryk-
dom. Onder Rode Kruiswerk verstond
men in Perzië alleen maar „Armen
helpen". Ik heb geprobeerd andere
gedachten wakker te roepen. Op al
lerlei manieren heb ik getracht de
jeugd bij te brengen, dat het is ge
zondheidsbescherming. dienen en in
ternationale vriendschap. Door direct
contact met de sohooljeugd, en door
cursuswerk voor de onderwijskrach
ten van Teheran en vijf-en-dertïg pro
vinciesteden heb ik naar beste weten
aan deze drie begrippen inhoud en
vorm gegeven.
Of het resultaten zal opleveren
fk weet -het niet. Men heeft te ma-
'cen met de Oosterse mentaliteit,
waarbij het „ja" niet altijd .,ja"
klijkt te zijn. Een Pers heeft mijn
taak nu overgenomen. Ik hoop. dat
hij er wat van zal kunnen maken.
Maar geheel zeker ben ik er niet
van. Het is geen eenvoudige op
gaaf. Er moet bijvoorbeeld voort
durend geeontróleerd worden, of
wel gedaan wordt, wat men wen
selijk acht.
Naast bijzonder gastvrij, is de Pers
trots. Ik heb het meegemaakt in het
begin, dat de mij toegewezen tolk een
heel andere uitleg aan mijn woorden
gaf, uit schaamte voor de kritiek, die
ik op de gedragingen van zijn volk le
verde. Hoewel ik de taal niet ver
stond, merkte ik natuurlijk aan re
acties, dat er iets haperde. Prinses
Shaam, de zuster van ae Sjah en pre
sidente van de Perzische Rode Kruis
Franse communisten naar
president Tito
De Zuidslavische communistische
partij heeft erin toegestemd in sep
tember of oktober afgevaardigden
van de Franse communisten te ont
vangen om de gevolgen van de af
schaffing der persoonsverheerlijking
te bespreking. Dit heeft de communis^
tische „Humanïté" donderdag bericht
in het verslag van een rede die Etien-
ne Fajon woensdag op een vergade
ring van de Parijse communisten
heeft gehouden. Fajon was een van
de drie afgevaardigden, die de vorige
maand in Moskou zijn geweest om de
ongerustheid van de Franse commu
nisten te spreken over de aanvallen
op Stalin en de rol van de huidige
Sowj et leiders tijdens zijn leven.
Belgische schipper
gevonnist
wegens vissen bij IJsland
De Belgische schipper van de trei-
ler „Van Oost" uit Oostende is te
Reykjavik veroordeeld tot een boete
van 1600 pond en verbeurdverklaring
van zijn vangst vanwege liet vissen in
IJslandse wateren. De schipper heeft
hoger beroep tegen het vonnis aange
tekend bij de Hoge Raad.
De treil er werd maandag opgebracht
één mijl binnen de grens noordelijk
van Eldey. Zes Noorse collega's van
de Belg ondergingen hetzelfde lot.
Nederlander stortte in
Oostenrijk in ravijn
De Oostenrijkse politie heeft mee
gedeeld. dat een Nederlandse toerist,
ae 48-jarige Amsterdammer P. P.
woensdag tijdens een bergtocht in het
gebied van de Matreier-bergen in
Óost-Tirol ernstig gewond is.
Volgens de politie was de Amster
dammer met een groep van twaalf an
dere Nederlandse toeristen op weg
toen hij plotseling zijn evenwicht ver
loor en in een 30 meter diepe ravijn
stortte. Hij liep hierbij een ernstige
hersenschudding, enige fracturen en
andere verwondingen op.
STEM VAN DE VRIJE WERELD
Luisteraars zeggen Schei
er vooral niet mee uit
De opstand in Oost-Duits
land op 17 juni en die in Poz-
nan (Polen) van enkele da
gen geleden, hebben bewe
zen, hoe belangrijk de uitzen
dingen zijn van de radiosta
tions, die in de afgelopen ja
ren in de vrije wereld langs 't
ijzeren gordijn zyn opgericht.
Een van die stations is Rïas
(Radio in the American sec
tor) in de Kufst;inersi.rasse
in West-Berlijn, een vooruit
geschoven luisterpost van de
vrije wereldeen enclave van
vrijheid achter het ijzeren
gordijn.
Het begon allemaal erg
klein. Er zou heel wat water
onder de bruggen van Berlijn
door de Spree moeten vloei
en, voordat Rias van haar
eerste schamele uitzending in
februari 1946 was uitge
groeid tot het zo bekende ra
diostation van nu....
De Amerikanen hebben ook een va
rend radiostation, dat de mensen ach
ter het ijzeren gordijn de waarheid
vertelt. Het kustwachtvaartuig Cou
rier werd uitgerust met een 150.000
watt zendinsta llatie, drie keer krach
tiger dan het sterkste Amerikaanse
station. Op de onderste foto ziet men
de controlekamer.
De eerste „studio" van Rias was
maar een onaanzicnlijK geval. In het
begin werd uitgezonaen via de tele
foonlijnen van het luchiftlarmsysteem.
Er werd gewerkt met wat oude gram.
inofoonpiaten en gesproken commen
taar op het nieuws v/erd getikt door
een paar Amerikanen, op geleende
schrijfmachines, die op omgekeerde
kisten een plaatsje vonden. Er werd
volop geïmproviseerd, maar eindelijk
,;on in maart 1947 een nieuwe zenoer
geïnstalleerd worden en in juni van
dat jaar kon Rias overal in Berlijn en
u.recte omgeving worden gehooid.
Met de tecnnischc verbetering groei
de ook de kwaliteit en actualiteit van
de programma's. Uit die tijd dateert
ook het nu al beroemde Rias symfo
nieorkest.
Ook in de Sowjetzone had Rias een
onmiskenbaar resultaat. Een pro
gramma voor studenten maakte grote
indruk op de studenten van de rode
riumbolclt-unive! Jteit en gaf mede de
stoot tot de oprichting van de Vrije
Universiteit in West-Berlijn.
In de eerste dagen van de blokka
de van Berlijn (in 1918) betrok
Rias haar hoofdkwartier aan de
Kufsteinerstrasse. Met grote ijver
wierp de zender zich op de nieuwe
taak om voor de plotseling van de
buitenwereld afgesneden bevolking
een venster naar buiten open te
houden.
Kort voor het einde van de blokkade,
in mei 1949, begon Rias het program
ma voor de Sowjetzone onder de titel
„uitzending voor Centraal Rusland".
De Russen en Oostduitsers reageer
den met stoorzenders. Op het ogen
blik geeft Oost-Duitsiand meer geld
uit aan storing en tegenprogramma's
dan de kosten van de Rias-program-
ma's bedragen
Ria's antwoord was een koi-te-golf-
zender. De uitzendingen werden uit
gebreid, nieuwe lezingen waren ge
richt tegen de toenemende staatsin
vloed in de Oostduitse universiteiten,
kerkgenootschappen kregen zendtijd
en dé uitzending „vermiste personen"
werd uitgebreid voor hen, die uit de
Sowjetume terugkeerden. Ook de op
stand van de arbeiders van de Oost
zone op 17 juni 1953 was voor een be
langrijk deel het gevolg van de uit
zendingen van Rias.
Op het ogenblik wordt in Öost-Duits-
land nog steeds sterke druk op de be
volking uitgeoefend om de mensen er
van af te houden naar de uitzendingen
van Rias te luisteren. Wie naar West-
Berlijn gaat om Rias te bezichtigen is
een volksvijand. Toch bezoeken dage
lijks 30 tot 50 Oostdnitsers de Rias-
studio's aan de Kufsteinerstrasse en
zij laten onveranderlijk de boodschap
achter, „Schei er toch vooral niet mee
uit1"
Drie dagen levend
begraven op Santorini
Een vrouw van middelbare leeftijd,
die vermist werd na de aardbeving
van maandag, welke het Griekse ei
land Santorini teisterde, heeft zich
zelf in de nacht van woensdag op don
derdag uit de bouwvallen van haar
huis weten te bevrijden.
Verenigde Naties moeten
praten over Zuidwest-Afrika
Een speciale commissie van de V.N.
die zich bezig heeft gehouden met de
toestand in Zuidwest-Afrika, heeft de
algemene vergadering van de volke
renorganisatie gevraagd, zich nog
eens met deze kwestie bezig te hou
den, speciaal met het oog oo de toe
stand van de inheemse bevolking on
der de apartheidspolitiek van Zuid-
Afrika.
