Vroeger kende men geen mode voor strand en boulevard... Onze. "Qzcuwenpaqina Levensverhalen in borduursteek y H VRIJDAG 29 JUNI 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 VAN STREEPJES-TRICOT TOT LASTEX Nu is er zoveel, dat de keus steeds moeilijker wordt! Vroeger was het makkelijk vroeger hadden we zoveel keus niet: alleen maar tricots tot over de knie en liefst gestreept, zoals we alleen nog maar op bedenkelijke prentbriefkaarten zien. Vroeger was het makkelijk, want echt in-zee-gaan deed een vrouw vanaf het trapje van haar badkoets en liefst achter een scherm. Dat was in de tyd toen de Rivièra en het grote toerisme nog niet ontdekt waren, dat was ln de tijd toen dokters, Duitse prinsessen en Russische grootvorstinnen zeebaden voorschreven tegen allerlei kwaaltjes die een gevolg waren van te nauwe korsetten en een grenzeloze verveling. Vooral tegen die verveling hielp heel goed een reis per gereserveerde spoorwagon helemaal van Sint-Petersburg naar Schevenlngen, waar het Kurhaus niet voor niets de Duitse en nogal medicinale naam Knrhaus draagt! Scheveningen was toen het zeer mondaine zee-oord, waar zelfs keizer Hirohito van Japan als klein prinsje eens een kijkje kwam nemen èn een zeebad. Een heel voorzichtig zeebad, ln die dagen, onder dokterstoe- zicht. Want de dokter van het Kurhaus was in Schevenlngen destijds oppermachtig, hij bepaalde zelfs wanneer de kaarsen des avonds ln de balzaal werden uitgeblazen. Hij bepaalde ook dat al die door lakeien en kameniers en schatrijke echtgenoten vertroetelde Duitse en Russische adellijke mevrouwtjes de eerste dag alleen maar wat zee mochten ruiken, de tweede dag een voetbad mochten nemen nee, niet in de zee zelf lekker pootjebaaien, doch op de kamer, in 'n bakje. Me dische snufjes waren het stortbad de eerste douche en het zij waartse stortbad en zelfs het op waartse stortbad: gewoon eigenlijk een emmer koud water nog al tijd een probaat middel tegen def tige kwaaltjes. En in die tijd dan reed men per badkoets de zee in en dronk eerst deftig thee onder een parasol en pas dan dook men gille tjes slakend in de golven. Zonnebaden? o, neen, zonneba den was zo slecht voor de teint En ziet Usindsdien is het zoveel moeilijker geworden want wij baden wèl zon en dus worden we gezien en dus moeten we ook aan het strand aan de mode mee doen. Want zwemmen zelf en zich kleden voor zwemmen zelf is niet moeilijk, nog altijd is het gewone eenvou dige wollen badpak het beste. Slank makend is een badpak met opzij, van de heupen naar de oksel lopend, een donker baantje. Een werkje mag ook wel, maar dan een héél klein werkje: een stipje of zo. Een tweedelig badpak of, er ger nog: een bikini inoeten we maar niet aantrekken, want ten eerste is het vrij smakeloos en ten tweede, geen mode meer. Wel is mode het strapless bad pak, ofschoon het voor echt ba den en zwemmen niet zeer aan te raden is. In strapless badpak ken of eigenlijk: zonnepakjes zitten baleintjes om het fi guur in goede orde te houden. Het pakje is doorgaans van vro lijk katoen en het is aan het strand echt een blikvangertje geworden, een zeer luchtig zo- mertoiletje. Vrouwen met een niet meer onbe rispelijk figuur kiezen wel vaak 'n lastex badpak, omdat het gerimpel de lastex wat foutjes verdoezelt. Doch lastex wordt een teleurstelling vooral voor vrouwen van ietwat zwaar postuur; het gaat rekken en dan slobberen. Beter is het katoe nen pakje, dat op bepaalde plaatsen geribbeld is denkt U er dan wel aan om een pakje op maat te ko pen, niet zo'n pakje dat in de leng te en breedte rekken moet. Het bes te zijn de pakken zonder lengte- rek, uitgevoerd in vijf maten. En denkt U er ook om een niet al te opzichtig badpak te kopen, bedrukt met grote motieven. Er zijn zelfs badpakken die men opgedirkt heeft als avondtoiletjes, met gouddraad en zilverborduursel en kantjes niets voor ons. Wel voor ons Trois-pièces: een ideaal bezit Het is vaak gezegd en nog vaker bewezen: wy hebben een bijzonder onbetrouwbaar klimaat. Het bijzon der geringe aantal dagen dat wij van werkelijk zomers weer kunnen spre ken maakt het nodig dat wij op alle eventualiteiten zjjn voorbereid: zowel op een snelle stijging van de tempe ratuur als een flinke afkoeling. Er zijn verschillende wegen die wij kunnen bewandelen wanneer het er om gaat ons tegen de grillen van de natuur te wapenen, maar één van de meest geslaagde is wel de aanschaf van een trois-pièces. Deze combina ties van mantelkostuum met een lange of driekwart jas (of één van de vele variaties die daar tegenwoor dig tussen liggen) stellen ons in staat iedere temperatuurswisseling te volgen en er toch gedistingeerd uit te Dlijven zien. Niet alleen geeft de trois-pièces ons de gelegenheid bij alle tempe raturen het juiste te dragen, ook hebben de ontwerpers langzamer hand een zo grote variatie ge- schapen in deze categorie van kleding, dat er voor ieder iets van zijn gading is. Een nadeel is na tuurlek, dat de aanschaf van de combinatie mantel-pak en mantel een flinke belegging is, die niet iedereen zonder meer kan doen. De bekende spreuk over spaar zaamheid en vlijt echter zal ook hier velen raad kunnen verschaf fen. De voor deze combinaties meest gebruikte materialen zijn wollen kamgarens van hoge kwaliteit. Een combinatie waarin men een flinke som gelds steekt, mag immers niet in korte tijd verarmen, zodat men aan de stof hoge eisen dient te stel len. De twee belangrijkste variaties die wij vinden zijn enerzijds volledige mantelpakken met lange of drie kwart mouwen onder de mantel, an derzijds rokken met mouwloos bo venstuk, die tezamen een tweedelige japon vormen, waarover dan de man tel gedragen wordt. De laatste soort leent er zich in vele gevallen voor, ook als trois-pièces op ontvangsten en visites gedragen te worden. Luchtige pakjes die een maximum aan beicegingsvrijlieid garanderen, voor strand, boulevard en elke soort van watersport. Links: shorts met bijpassend kort jasje, gemaakt uit cotton-rayon. Rechts: een ensemble, bestaande uit vrij lange shorts, een lijfje en een rok van popélinè. De stof heeft fleurige motievengedrukt op een witte ondergrond. mits we héél slank zijn zijn de zonnepakjes met heel kleine gerim pelde rokjes om de heupen. Wat U ook moet hebben is: een badjas, of een badjasje, van ruige handdoekenstof. Nooit helemaal lang, liefst zelfs echt kort, tot op de heupen. In forse strepen ver ticaal liefst of een fiks dessin in helle kleuren. En met 'n brede om geslagen kraag en brede manchet ten gewoon wit. Dat was allemaal voor op het strand, maar op de boulevard langs het strand moet U er ook leuk uit zien. Als U jong bent en slank dan wordt het een strakke kuit broek met gespjes net onder' de knie, met een plastron en daarover een jasje. In felle constrastrerende kleuren en met leuke muiltjes en 'n beetje gekke zonnehoed. Zo'n beetje gekke zonnehoed durft U in Nederland aan het strand welis waar niet te dragen, maar wèl als U aan de Rivièra of zo verzeild mocht raken. Als U het kalmer aan wilt doen: 'n vrolijk rokje dat U zo kunt om- knopen om uw middel, ofruim om U hals, als cape-je als U in een lekker luie stoel zit en uw benen wilt laten bruinen. In restaurants, op of in de buurt van de boulevard behoort U een beetje gekleed te zijn, weliswaar luchtig doch niet te bloot. Zeilen of roeien doet men in een jak bijvoorbeeld, van fel oran je, de mode-kleur en met een leuke broek aan, die dan zwart kan zijn. En wandelen en een beetje flaneren in een bedrukt katoentje met een wijde rok en met een gewaagd halsje en-of diepe rug. Want U moet U weliswaar aan en bij het strand niet té veel toetake len, maar wel eens iets wagen anders voelt U zich zo stijf. Voor kleine jarige meisjes Bepaalde soorten speelgoed zijn aan geen tijd gebonden. Ze keren altijd weer terug in de etalages, zij het vaak in steeds moderner uitvoeringen en materialen. Dat is zeker het geval met het „kookspeelgoed" waarmee U klei ne meisjes van een jaar of tien, die op een klein fofnuisje werkelijk „koken", zo'n plezier kunt doen. Behalve de potjes, pannetjes en vergietjes zijn er voor haar miniatuur-keukentje tegen woordig ook gootsteenbakjes, afdruip- rekjes en nog meer van die zaken, die op normale grootte in moeders keuken staan. Eet U wel eens hersenen, oi vindt U het een „griezelig idee?" Wanneer uw hulsgenoten het experiment wel eens wil len wagen, maak dan eens gekookte her senen volgens dit recept: Een stel (plm. 300 gr.) hersenen. 12 gr. (1 eetlepel) zout per liter water, wat klein gesneden ui. wortel, peterselie, laurier blad. azijn. De hersenen wassen, van de vliezen ont doen, nogmaals afspoelen en opzetten met ruim water, het zout, de kruiden en een scheutje azijn. De hersenen zachtjes gaarkoken in 15 k 20 minuten, afhankelijk van de grootte. De hersenen uit het vocht nemen, in plakken snijden en er een saus hij geven, gemaakt van het kooknat, bijv. bouillon- saus, peterseliesaus of tomatensaus. Het moderne badcostuum: een strap less badpak, met een jas van bad stof in vrolijke strepen, afgezet met een witte kraag en dito manchetten. Spaar Zwitsal-zegels Bij alle Zwitsal babyverzorgings preparaten vindt U gratis waarde- zegels ten bate van het Erefonds Oud. Verpleegsters. Spaar deze zegels en verzamel ze op een spaarkaart. Spaarkaarten zijn verkrijgbaar bij het E. O.V. Herengracht 306 bov., Amsterdam tel. 65200. Vele Oud-Verpleegsters zullen U uiterst dankbaar zijn! Daar stapte de bruid voor zichtig van het brede, ste nen stadhuisbordes. Haar wit satijnen voet piepte even tjes uit onder het bruidstoilet en onder de sluier, die als een doorschijnende wolk om haar heen wuifde. De wind blies de tippen speels omhoog, terwijl twee kleine meisjes probeerden hem te vlug af te zijn. Ze gre pen met zenuwachtige handjes een punt van al die tule vast en spreidden het luchtig doek voor onze ogen uit als een vlag, waarin allerlei symboli sche figuren waren ontworpen. Weer rukte de wind een slip los en weer andere taferelen glinsterden in witte borduurzij- de, die zich samenvoegden tot een kunstzinnig vastgelegd le vensverhaal van de jonge bruid. Wij kenden haar meder, wij zagen van haar dikwijls uitin gen in kunstnaoldwerk, maar deze sluier was voor ons een openbaring. Daarvoor had ze meters tule in luchtig kantwerk omgefestoneerd om er vervol gens in speelse wit zijden teke ningen en doorstopsels een le vensbeeld overheen te strooien. Want het was strooien, zo rank en sierlijk bleven de contouren, nergens een zware lijn, de zijde trok de tekening in duidelijke glinstering. Hoeveel lange, lange uren had de moeder hieraan ge welkt, hoeveel dierbare gedachten met de draad in de tule vastgexoeven Gedachten van weemoed om het nabije af scheid van het ouderlijk huis, gedachten aan een vruchtbare toekomst op eigen voeten. Daar verdeelden de takken van een stamboom, een krachtige le vensboom de gehele sluier in kleinere vlakken. Er tussen door wiekten ranke duiven, zinnebeelden van vrede en zachtmoedigheid. Er dartelde, verloren onder die boom, een onnozel lam, het prille leven. Vlinders flapperden en bloemen rankten om kleine schilderij tjes, waarin de moeder met on eindig geduld en grote toexoij- xoing allerlei beelden uit dit jonge leven had xoeergegeven. Daar stond de wieg onder een stralende zon en ergens in al die witte xoolken strekte een kruis zijn armen uit, want ook dat. beeld paste in een mensen leven. Er pronkten een bruids boeket boven txvee in elkaar gesloten handen en 'hecht en rechtverrees in een hoek de voorgevel van het ouderlijk huis. Er speelden kinderen in de wei, terwijl een kleine Pan op zijn fluit blies. Er schoven xoolken voorbij, er striemden regenstralen en dit alles op een lap tule van txoee by drie me ter met een tot kantxoerk xiit- geschxilpte rand. En onder deze luchtige xoolk van moederlijke liefde werd de bruid in de echt Het hedendaagse bruidstoïlet: géén rijk en roxnantisch bor- duxirxoerk, maar het 20ste eeuxvse materiaal „orlon" ver- xoerkt in een japon van de Spaans-Franse ontxoerper Cas tillo. Zijn inspiratie vond hij in schilderijen van Goya.... verbonden, gaf ze het jawoord, „for better, for worse Wij moesten denken aan 't keursje xnet de zeven xoitte rozen in de oxide Markense dracht, een trouxo- keursje, dat eenmaal door een moeder gebordxixird wordt en dan in de familie blijft. En wij zagen ook het keursje met alle zijden margrietjes, die de moeder van Jonkvrouxv El- se in het boek van Ingeborg, Maria Sick, voor haar dochter borduurde. Hoe begrijpelijk, dat een vrouwenhand beelden van lief de en huxoelijk op een kleding stuk of in een sluier vastlegt. Door de eeuxcen heen heeft deze gewoonte zich gehand haafd, In de middeleeuxoen xoerden zelfs verhalen verteld op deze xoijze en niet alleen lieflijke. De vroxiwen brachten toen gaarne haar tijd door aan het borduxirraam. Was het een xvonder, dat r e tot patroon ko zen de veldtocht, die de bemin de bruidegom of gemaal onder nam? Zij borduxirden haar axigst en haar tranen xoeg in lange repen: strips, zoals we deze gebordxixirde stroken zoxi- den kunnen noemen. Een en kele hiervan bleef voor ons be- xcaard: het kleed van Bayeux, de „tapisserie de Bayeux". Men zou, dit een linnenprentenboek kunnen noemen, xvaarvaxi de bladen naast, elkaar liggen tot een lengte van 70 m. De breedte ervaxi is 50 cen timeter. Vermoedelijk werd dit kleed in de middeleeuwen ge borduurd door de gemalin van Willexn de Veroveraar. Met draad en naald legde ze zijn heldendaden vast, zijn overtocht naar Engeland, zijn overxoin- nixig bij Hastings in 1066, waar hij zich een koningskroon ver- xoierf en de varraden Harold werd gedood. Het kleinste dé tail van deze grootse veldtocht xcerd op suggestieve xoijze xoeergegeven: schepen steken over, rxiiters stormen op hun paarden voorxoaarts, mensen en dieren vallen. Zij schiep een kinderlijk aandoend perspectief in haar uitbeeldingen door de figuren, mensen en paarden sclmin achter elkaar te plaat sen. De gehele veldslag xoerd gebordxixird op meters linnen en of deze arbeid nog niet aan zienlijk genoeg was: zij sloot boven- èn onderkant van haar 50 meter lange doek af met kleinere dier- en mensmotieven. Deze laatste stelden dan ge sneuvelde vijanden voor door haar held vei'slagen. Hoe wonderlijk dat deze ge- borduxirde verhalen eeu wen hinden trotseren, xcant nog xoorden ze bewaard in het xnuseum van de stad Bayeux. Maar nog wonderlijker is, dat de brutale xnotten de oudste wollen, draden spaarden en zich te goed deden aan nieuxoere, die bij een restaura tie in 18JfO werden gebruikt.' Deze ravage werd namelijk toevallig ontdekt, omdat men^ een film maakte van dit stuk vrouxoenarbeid, dat ons op pri mitieve en toch suggestieve xoijze een beeld geeft uit het leven dier dagen. De uiterst sterke filmlampen, voor dit dfiel gebruikt, ontdek ten enkele mottenxiesten, waar door verdere vernieling kon voorkomen xoorden. Het is 'n grote sprong van een brxiids- slxiier vol liefelijke zinnebeel den, tot een linnen loper vol oorlogstaferelen. Maar beide zijn de arbeid gexoeest van een toegexoijde vrouwenhand en bei de geven een tijdsbeeld xoeer, hoe verschillend van inhoud en gehalte overigens. ~öan ozoutv C tot OZCUU) Die „goeie ouwe tyd" is een heel mooie uitvinding om bij tijd en wijle te camoufleren dat ons aanpassingsvermogen wat reuma tisch begint te kraken. Vroeger? Toen wisten de jongeren hun plaats nog en de ouderen hadden tenminste gezag: rde opvoeding was eenvoudig een kwestie niet van pr&ten, maar van doèn. Wie zó redeneert vergeet één ding: dat deze stelling alleen opgaat voor het-geval dat ouders toen ook werke lijk ouders waren en geen kinder exploitanten. En dat die laatsten ons hebben laten zitten met heel beden kelijke onverkoopbare pedagogi sche restanten, vol weef foutjes. Ik stuitte dezer dagen op een ty pisch produkt van die geestelijke mis handeling: een vrouw die uiterlijk vol komen normaal en evenwichtig schynt, echtgenote van een goedgesi- tueerd man en moeder van een gezond stel kinderen. Maar als haar benijdsters haar wer kelijk wezen kenden, zoals het zich angstvallig schuilhield onder de kal me oppervlakte zij zouden haar misschien niet beklagen maar toch op zijn minst grondig verbaasd zyn. Want deze vrouw is, dank zij haar veelgeprezen ouderwetse opvoeding, in haar eigen ogen een tobbende stak ker. Haar ouders (die deze rol enkel maar zeer talentvol spéélden) waren in wezen beiden uitgeslapen egoïsten, voor wie de opvoeding, hoe serieus zij die ook schenen op te nemen, niets anders was dan (vergeeft U my dat lk alweer Shaw citeer): „het georgani seerde verzet van de volwassenen te gen de kinderen." En de grootste deugd, die zy daar om van de wieg af hun oudste doch ter inprentten, was: inschikkelijkheid. Tegenover de ouders natuurlijk aller eerst, en voor het gemak óók maar tegenover de familie, de regels van het gezin, de chef, de overheid, de eventuele echtgenoot, kortom, tegen over de gehele wereld. Elke uiting van eigen persoonlijk heid werd met kracht onderdrukt: alle speelgoed was gemeenschappelijk bezit, een gerecht dat haar tegen stond werd haar met onverbiddellyk geweld opgedrongen, op elk vrij ogen blik werd beslag gelegd, elke vorm van privé-bezit, van een eigen kamer tje tot hef. lezen van een eigen blad werd haar ontzegd. Alle klachten, ook gerechtvaardig de, over school of werkkring, over on billijkheden of achteruitzetting wer den by het eerste woord al afgesne den: je moest degenen die over je ge steld waren respecteren; wie zyn werk goed deed behoefde zich van on verdiende aanmerkingen niets aan te trekken. et was in zijn soort een voortref felijk systeem, een vernuftige methode ter bevordering van al gehele geestelijke vergroeiing, opge bouwd van louter dooddoeners en re torische frasen. De hemel zij dank, zij ontmoette een solide en levenslustige aanbidder die haar in. eer en deuga trouwde en haar argeloos belastte met het beheer van een huishouding en gezin terwijl zij tot nu toe nog nauwelijks een ge dachte haar persoonlijk eigendom had mogen noemen. Het is werkelijk een wonder, dat zy geestelijk nog op haar benen staat, en niet al lang bezweken is door de ingeprente neiging tot inschikkelijk heid en de-mmste-wezenMaar het is dag aan dag een slopend ge vecht met zichzelf, waarin zij met schade en schande leert hoe weerloos haar stoer-ouderwetse vader en moe der haar in het onbarmhartige leven hebben gestoten. Zij moet zich te weer stellen tegen zichzelf, iedere keer als haar man een beroep doet op haar nooit erkend gezond verstand en inzicht. Want haar fatale inschikkelijkheid is by iedere beslissing geneigd te verzuch ten: Och jongen, doe jij nou maar waar je zin in hebt of wat jou het beste lijkt. Een houding, die binnen luttele jaren van de goedmoedigste minnaar een elfzuchtige huistiran maakt. Haar kinderen kunnen, als zij zich niet innerlijk verbeten schrap zet, zonder moeite alles van haar ge daan krijgen, van laat opblijven tot een peperdure garderobe. Zij moet er onvermoeid op bedacht zijn niet het slachtoffer te worden van haar leveranciers. Zij moet haar hart verharden, uit louter zelfbehoud, om niet onmiddellijk in draf te vallen voor elk philantropische doel. elk tijd en energie verslinden 1 bestuursbaantje dat men juist haar op de hals wil schuiven: omdat zij nu eenmaal iemand is die zo slecht „nee" kan zeggen. Met de onvermijdelijke terugslag van een voortdurende tweestrijd, een nimmer gesuste twijfel: Heb ik nu wel het recht dat te weigeren Ben ik van de weeromstuit niet bezig een bere kenende egoïste te worden, die niéts meer voor een ander over heeft? Tot hoever mag je jezelf handhaven, zon der dat je een onsociaal wezen wordt? Niemand merkt dat aan haar, want zij heeft van jongsaf uitstekend geleerd haar innerlijk te verber- fen: ook dat ressorteerde onder de ooggeloofde inschikkelijkheid. Maar een losse opmerking van haar: „ik weet nooit of ik toch wel genoeg voor anderen doe" bracht mij op het spoor. En ik bewonder de plichts betrachting die haar levenslang aan drijft om haar averechtse opvoeding (Advertentie) puistjes verdwijnen DÉBRQLME

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 7