..LEZERS SCHRIJVEN..
Zeeuwse jongen was eregast van
jachtvliegers op basis Volkel
ONS GELD OVER DERTIG JAAR
SLECHTS DE HELFT WAARD?
VERLIES- EN WINSTREKENING
NEDERLANDSE CULTUURGROND
WOENSDAG 27 JUNI 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
PRIVÉ LUCHTVAARTSHOW BOVEN BRABANT
Klaas Zachariasse uit Goes maakte
kennis met moderne luchtmacht
(Van een speciale verslaggever)
Een zestienjarige leerling van het Chr. Lyceum voor Zeeland te Goes,
Klaas Zachariasse, heeft gisteren als ere-gast van de Koninklijke Lucht
macht het werken en vliegen op de basis Volkel bij Eindhoven van dichtbij
gadegeslagen. Voor hem alleen vloog een hypermoderne Thunderstreak-
straaljager enkele malen op maximum snelheid laag over de startbaan,
klom een Canberra-straalbommenwerper van de R.A.F. stijl tot duizeling
wekkende hoogte en werd een georganiseerde brand, een laaiende vuurzee
van ongeveer iOOO liter benzine en kerosine, in vüfendertig seconden ge
blust. En om deze dag nog onvergeteiyirer te maken: een gratis retour Goes-
Volkel per helikopter met een tussenlanding in Gilze-Rijen.
kolonel D. Berlijn, de commandant
yan het 313e squadron, majoor P.
Benjamins, zijn plaatsvervanger, ka
pitein S. Sjoerdsma en de kapitein G.
B. B. Pladet. Na een hartelijk wel
komstwoord van kolonel Berlijn, dat
door dr. Barends beantwoord werd
de twee mannen bleken oude strijd
makkers te zgn bezichtigde men
gevolgd door een legertje pers- en ra
diomensen, de basis.
Volkel is een operationeel vliegveld
en het was er dan ook een voortdu
rend komen en gaan van allerlei
toestellen, die de ene landing na de
andere maakten. Op de grond
taxieden de moderne straaljagers
luid gierend naar de startbaan, ter-
Dat was allemaal het gevolg van
het feit, dat Klaas enkele maanden ge
leden een nationale wedstrijd in vlieg
tuigherkenning heeft gewonnen en
dat een Zeeuwse piloot, de kapitein
vlieger G. B. B. Pladet uit Westdorpe
dit in een krant las.
„Ha" dacht de kapitein Pladet, „een
Zeeuwse jongen, die alle profs de baas
is, daar moeten wij iets aan doen". Hij
pleegde overleg met zijn collega's van
het 313e squadron jachtvliegers en
gezamenlijk begonnen de mannen
zoals men dat in militaire kringen
noemt te „ritselen". Het resultaat
hiervan was, dat dinsdagmorgen om
streeks negen uur de luitenant-vlieger
W. van Houtert een Hiller-helikopter
op het gemeentelijk sportterrein te
Goes neerzette om Klaas Zachariasse
en zijn rector/mentor, dr. D. Barends
zelf een oud-oorlogsvlieger in
luchtmachtstijl naar de vliegbasis
Volkel over te brengen.
Het landinj
met rood-
kend en een groot
leerlingen van het christelijk lyceum
had zich langs het veld opgesteld om
Klaas uitgeleide te doen. Toen de heli
kopter landde kregen Klaas en de
rector een plaatsje aan weerszijden
van de piloot en nagewuifd door
schoolvrienden en -vriendinnetjes ver
trok het kleine gezelschap voor een
tocht over het Brabantse landschap
naar Volkel. Na een tussenlanding op
Gilze-Rijen om brandstof te laden ar
riveerde de „wentelwiek" even over
elf uur op Volkel.
Het gezelschap werd verwelkomd
door de commandant van de basis, de
Koningin Elizabeth II van Engeland
overhandigt haar gemaal, de hertog
van Edinburgh, de polotrofee, die hij
met zijn ploeg „Windsor Park" ver
wierf na de strijd tegen ,J?riar Park".
wijl in de stralend-bleuwe lucht
verschillende toestellen staaltjes
formatievliegen toonden.
Tijdens een bezoek aan de barakken
van 313 werden de Zeeuwen aan de
vliegers voorgesteld en na een ge
meenschappelijke lunch inspecteerden
zij achtereenvolgens de briefingroom,
waar de vliegers ingelicht worden
over het weer, de opgegeven doelen en
de te verwachten vijand; de verkeers
toren, die het landen en starten van
de toestellen regelt; de G.C.A.-radar,
waarmee men bij slecht zicht de vlieg
tuigen tot op enkele meters boven de
baan „praat"; de brandweer, die met
grote schuimblussers in recordtijd de
felste benzinebranden kan blussen en
de linktrainer waarin de vliegers op
instrumenten leren vliegen.
Tijdens het bezoek op de verkeers
toren verrichtten énkele vliegtuigen
van de Nederlandse en de Britse
luchtmacht ter demonstratie enkele
stunts, zoals op topsnelheid vliegen op
slechts enkele meters langs de toren
en een stijle klim maken zonder „aan
loop".
Na een warme maaltijd namen dr.
Barendsc en Klaas Zachariasse af
scheid van hun gastheren om de te
rugtocht, weer per Hiller, te aanvaar
den. „Het was een prachtige dag" al
dus Klaas, bedeesd, maar enthousiast.
Op de vraag of hij nu ook voor de
luchtmacht gewonnen was en of hij
vlieger wilde worden, antwoordde hij
voorzichtig: „Dat weet ik nog niet,
eerst nog twee jaar naar school.
DE KOOPKRACHT VAN DE GULDEN
Produktievergroting niet evenredig
aan loonsverhogingen
(Door onze economische medewerker)
Minister Van de Kieft heeft kortgeleden ongetwijfeld op heel wat
zere tenen getrapt toen hij op een vergadering van partijgenoten-
werkgevers zei, dat de gulden in de komende dertig jaar met de helft
in waarde zou dalen. Want in feite betekent deze voor een minister
van financiën zo merkwaardige uitspraak dat ons prijsniveau over
enkele tientallen jaren verdubbeld zal zijn.
De ervaringen uit het verleden geven inderdaad voedsel aan de
idee, dat wij ons met de koopkracht van de gulden nogal eens op glad
ijs bevinden. Alleen al sedert 1939 toch zijn de kosten van levens
onderhoud bijna 3 maal zo hoog géworden en is de koopkracht van
de gulden bijaldien tot bijna 1/3 van de gulden van 1939 gedaald.
Slechts de laatste paar jaar zijn de kosten van levensonderhoud be
hoorlijk stabiel gebleven, ook al is er de allerlaatste tijd een tendens
dat zij weer oplopen.
Operatie Keesje Versluis
twijfelachtig
De Zweedse professor Olivecrona
is na zijn onderzoek tot de conclusie
gekomen, dat ernstig moet worden
getwijfeld aan de mogelijkheden van
een operatie van Keesje Versluis, 't
tienjarige Sliedrechtse jongetje, dat
dank zrj een inzamelingsactie, die
vanuit Sliedrecht was georganiseerd,
onder behandeling van de Zweedse
chirurg kon worden gesteld.
Het comité „Keesje Versluis" heeft
verzocht verder geen nieuwe actie te
ondernemen, doch alleen reeds inge
zamelde gelden af te dragen ter af
wikkeling van de noodzakelijk ge
maakte kosten.
De woorden van de minister dra-
fen echter het grote gevaar in zich,
at zij de inflatïementaliteit verster
ken, het geloof bij velen dat de prij
zen nog verder gaan stijgen. Het is
heus met voor niets dat in het pas
verschenen verslag van de Bank voor
Internationale Betalingen te Bazel
vooral gewezen wordt op de nood
zaak om juist aan deze mentaliteit
een eind te maken.
Want als wij het als vanzelfspre
kend gaan beschouwen, dat de prij
zen voortdurend blijven stijgen en de
gulden steeds minder waard wordt,
dan wordt tegelijkertijd ook de bijl
gelegd aan de wortels van het spa
ren.
Wij hebben die invloed op de
spaarlust zeer goed 5 6 jaren ge
leden kunnen waarnemen. Toen in
•1950 en 1951 het vertrouwen in de
gulden klein was, waren de terug
betalingen bij de spaarbanken
froter dan de inleggingen. En pas
g het stijgen van het vertrouwen
in de gulden steeg ook de spaar
lust weer.
Ideaal voor spaarders maar ook
voor spaarbanken en andere instel
lingen, die spaargelden aantrekken,
zou natuurlijk een gulden met stabie
le waarde zgn. Dit blijkt echter een
utopie te zijn, waarin met onze mi
nister van financiën vele economen
niet geloven.
In een tgd van hoogconjunctuur
zullen de prijzen namelijk geleidelijk
aan oplopen, is er wat men tegen
woordig wel noemt een kruipende in
flatie, terwijl alleen in een tijd van
depressie de prijzen behoorlijk dalen
en de koopkracht van de gulden
stijgt, zoals de dertiger jaren hebben
bewezen.
Niemand wil uiteraard meer terug
naar zo'n crisistijd. Het is zelfs hele
maal niet zeker dat die beslist na de
huidige hoogconjunctuur moet ko
men. Liever spreekt men tegenwoor
dig van de conjunctuur als van een
lift, die tijdens haar tocht naar bo
ven thans alleen maar is blgven
hangen.
ongetwijfeld te wijten (of moeten wjj
zeggen te danken aan het ingrjjpen
van de autoriteiten in vele landen,
die vonden dat die lift veel te snel
aan het stijgen was. Zij hebben toen
door een verhoging van de renteta
rieven en door een bemoeilijking van
de kredietverstrekking in verschil
lende gevallen de vaart er uit weten
te halen.
Wij geloven dat het gevaar dat het
mes er bij ons te diep in is gegaan,
nog niet al te groot is. De op inflatie
gerichte tendensen zijn daarvoor nog
le sterk, waarbij wij in het bijzonder
aan de loonsverhogingen vah thans
en van die in het niet verre verschiet
denken, juist omdat die loonsverho
gingen nog steeds niet gepaard gaan
met een overeenkomstige stijging van
de arbeidsproduktiviteit.
Het blijft voor ons dan ook een
vraagpunt of de minister van Econo
mische Zaken er ook in de toekomst
in zal slagen het prijsniveau te stabi
liseren, mede omdat hij o m. de
groothandelsprijzen niet in de hand
heeft.
Het zou voor de hand liggen dat
in een tijd dat de conjunctuurlift
blijft hangen, de prijzen en de kosten
van levensonderhoud zich niet noe
menswaard bewegen. Zij dalen pas
in een uitgesproken periode van de
flatie, die juist kenmerkend is voor
een terugslag.
Zij gaan weer stijgen als de lift
omhoog schiet, waaruit voortvloeit
dat het ideaal van een zeer rustige,
stijgende welvaart, gepaard gaande
met een stabiel prijsniveau en een
stabiele koopkracht van de gulden
moeilijk te verwezenlijken zal zijn.
Glunderend landde gisteravond even
over achten de zestienjarige Klaas
Zachariasse per Hiller-helikopter op
het gemeentelijk sportterrein in Goes.
Met de rector van het christelijk ly
ceum voor Zeeland, dr. D. Barends,
was hij de gast geweest van de jacht
vliegers op de operationele basis Vol
kel. De luitenant-vlieger W. van Hou
ten bracht hen beiden in luchtmacht-
stijl 's-avonds weer even thuis.
(Foto P.Z.C.)
Opleving in Amerikaanse
auto-industrie
Vakbonden niet optimistisch
Volgens een woordvoerder van het
Amerikaans-i departement van arbeid
woiden er steeds meer ontslagen ar
beiders van de Amerikaanse auto-in
dustrie teruggeroepen, al zijn nog
steeds ongeveer 200 000 van de in totaal
meer dan 700.000 arbeiders zonder
werk.
Sedert he» begin van deze maand
zijn er echiei ongeveer 11.000 arbei
ders meer 'eruggenomen dan ontsla
gen Men heeft dar. ook de indruk,
dat de Amerikaanse auto-industrie, die
aan de rand van een ernstige inzinking
is geweest, haar evenwicht heeft her
wonnen.
De autome;.tschappijen zijn over het
algemeen optimistisch gestemd als ge
volg van ber.chten van de handelaars,
dat het Amerikaanse publiek eindelijk
weer normaal auto's gaat kopen. De
verwachting .s, dat het verzet van de
kopers gehe- zal worden overwonnen,
wanneer eenmaal de modellen 1957
aan de markt komen, hetgeen over 3
4 maanden het geval zal zijn.
De vakbonden zijn echter van me
ning, dat er nog te veel ongunstige
factoren zijn om een werkelijk belang
rijke verbetering van de afzet te kun
nen verwachten. Zij vestigen er de
aandacht np. dat de produktie nog
steeds lager is dan verleden jaar, ter
wijl zij voorts verwachten, dat de on
verkochte voorraad van ruim 800.000
auto's een deprimerende invloed zal
hebben op de verkoop der nieuwe mo
dellen.
LAND AANWINST HARDE NOODZAAK
Zeeland steekt gunstig af
Cultuurgrond is een kostbaar Iets. Zeker In een land als het onze; het
dichtstbevolkte land ter wereld. Wjj zijn daarvan zo zeer overtuigd,
dat we er enorme bedragen voor over hebben om nieuwe cultuurgrond
te winnen uit water en van onherbergzaam gebied bruikbaar land te maken.
Het is echter goed tegenover deze landwinning, welke de rechtgeaarde
Nederlander met trcts vervuld, ook eens de keerzijde van de medaille te
stellen; het belangrgk cultunrgrondvcrlies, als gevolg van woningbouw, In
dustrievestiging, aanleg van wegen, sportvelden enz., zo schrijft „De Land-
bode".
Als we over een en ander de cyfers van het CBS zien (in de Maandsta-
tistiek van de Landbouw) dan bLykt, dat 1955 een voor de land- en tuinbouw
onvoordelig jaar Is geweest. De oppervlakte cultuurgrond die ln 1955 n.l.
voor het agrarisch grondgebruik verloren ging bedroeg een kleine 4800 ha.
Tegenover dit verlies aan cultuur
grond stond in 1955 een winst aan
nieuwe cultuurgrond van bijna 2500
ha. Het wü zeggen, dat vorig jaar in
ons land tweemaal zoveel cultuur
grond moest worden prijsgegeven, als
aan landaanwinst werd geboekt.
Inderdaad een bedenkelijk verschijn
sel dat zeker de aandacht verdient.
De cijfers wijzen verder uit, dat in
dë jarén 1951 tot en met 1955 in Ne
derland een kleine 20.000 ha cultuur
grond aan het agrarisch grondgebruik
onttrokken werden. Dat is een opper
vlakte groter dan de winst van een
hele Wieringermeer, ofwel een halve
Noordoostpolder.
In deze 5 jaren werd ongeveer
21.000 ha aan cultuurgrond gewon
nen, wat dus zeggen wil dat in deze
periode het grondverlies en de grond-
winst elkander vrijwel Ln evenwicht
hielden. Hier zgn de cgfers over het
aantal hectares dat in de jaren 1951
t.e.m. 1955 in de verschillende provin
cies werd gewonnen en verloren
winst
verlies
Groningen
517
924
Friesland
1423
850
Drente
6613
866
Overrjsel
4085
2634
Gelderland
851
1824
Utrecht
288
849
Noord-Holland
100
2612
Zuid-Holland
414
3406
Zeeland
1047
398
Brabant
3476
2329
Limburg
2379
1777
Een paar kanttekeningen nog daar
bij. En dan stellen we op de eerste
plaats vast, dat men de op
gave van de landaanwinning ln Ne
derland niet anders dan een harde
noodzaak noemen mag. Degenen die
misschien geneigd zjjn in de landaan
winning een alleen maar agrarisch
belang te zien, mogen bedenken, dat
het er met ons land nationaal bezien
somber voor zou staan, als het cul-
tuurgrondverlies niet op een of ande
re wijze kon worden gecompenseerd.
Vervolgens moge deze ontwikke
ling on3 nog eens vermanen met de
cultuurgrond zuinig en met de nodige
ernst om te springen. We zullen de
laatsten zgn om te ontkennen dat ook
woningbouw dringend nodig is, dat
industrievestiging een levenszaak is
voor ons groeiend volk dat in deze
tijd van toenemend verkeer het we
gennet daarbij moet worden aange
past, dat er voor de bevolking in gro
te wooncentra recreatie wenselijk 13
in de vorm van sportvelden enz., aldus
„De Landbode".
Kerkdienst uit Amersfoort
voor de televisie
Op 1 juli wu het Ikor een televisie
uitzending verzorgen van een kerk
dienst te S'averdcn. Deze uitzending
kan echter om technische redenen niet
doorgaan. In plaats daarvan wordt nu
van 17 tot 18 uur een dienst uit Amers
foort uitgezonden.
Kwakzalverij
In een Zeeuws advertentieblad ver
scheen d.d. 1 september 1955 een vry
uitvoerig en sensationeel artikel, ge
wijd aan de toevallige uitvinding van
de „Bouée Antitartre", een apparaat
je, dat genezing zou brengen voor
reumatieklijders, terwijl aan het eind
van dit bericht werd gezegd, dat er
spoedig een uiteenzetting zou volgen
in een medisch tijdschrift, en dat het
„ministerie van volksgezondheid te
Parijs" de „brandende vraag" aan
gaande deze zaak in onderzoek had
genomen. Voorts werden naam en
adres van de importerende firma
(Mulimex Agenaies te Den Haag)
vermeld.
Gedurende een half jaar daarna
heb ik in bedoeld blad uitgezien naar
nadere mededelingen omtrent deze
kwestie, doch zonder resultaat. Daar
om verzocht ik toen de redactie in
een „ingezonden stuk", of zij kon me
dedelen, wat de uitspraak van het
Franse ministerie was geweest en in
welk medisch tijdschrift de aange
kondigde uiteenzetting was versche
nen.
Mijn „ingezonden" werd niet opge
nomen. Wel ontving ik van de redac
tie een schrijven, waarin zij o.a. me
dedeelde, op 24 november 1955 nog
een advertentie, waarin bedoeld ar
tikel werd aangeboden, te hebben ge
plaatst. En nu geef ik letterlijk weer,
wat de redactie zelf hieraan toevoeg
de:
„Prompt enige dagen later werden
wjj opgeheld door een Amsterdams
medisch advies-bureau, met het ver
zoek, dit soort annonces niet meer te
willen opnemen, daar de uitwerking
van de apparaten nihil was en dns de
kopers er door werden gedupeerd".
Tenslotte verzekerde de redactie
dat zn niettegenstaande het scha-
depostje verdere plaatsing van de
ze advertenties had gestopt.
Hoewel ik van mening was, dat
na plaatsing van gesignaleerd arti
kel een waarschuwing aan haar
lezers een morele plicht zou zijn ge
weest, heb ik met dit antwoord ge
noeo-en genomen.
Tot mijn niet geringe verbazing
verscheen echter in het laatste num
mer (21 juni) van meergenoemd ad
vertentieblad een grote advertentie,
waarin het gewraakte apparaat op
nieuw wordt aangeprezen.
Waar het mij bovendien bekend is,
dat het. „Maandblad tegen kwakzal
verij" in een uitvoerig artikel tegen
dit instrument als volkomen waarde
loos heeft gewaarschuwd, meen ik,
nu de redactie van dit advertentie
blad tegen beter weten in er mee
doorgaat haar lezers te misleiden,
dat net meer dan tijd wordt, langs
deze weg publiciteit aan deze zaak
te geven.
U, mijnheer de redacteur, zeg ik
dank voor de welwillende opname
van dit schryven.
P. H. MEERHOLZ
Vlissingen, 23 juni 1956
Zeeland, let op uw saeck!
Met grote belangstelling heb ik
dezer dagen in de pers gelezen, dat
de pas gekozen Zeeuwse Fruitkonin-
gin in gezelschap van twee „hofda
mes" en een gevolg van twintig an
dere Zeeuwse schonen allen ver
sierd met onze elegante gewestelijke
klederdracht 'n goodwill-reis naar
het buitenland gaat maken. Alle lof
verdient dit werkelijk originele plan.
Mag ik echter een waarschuwend
woord laten horen, voordat wij even
tueel een groep als boerinnen ver
momde jongedames op de argeloze
buitenlanders loslaten
Ik ben misschien voorbarig met
deze waarschuwing, omdat het mij
niet bekend is of de dames in kwes
tie tot de boerenstand behoren en
dus van huis Uit gewend zijn de
Zeeuwse dracht te dragen. Want nie
mand, toch, dan een dochter van het
platteland kan met recht en gratie
zich met deze dracht tooien. Alom in
den lande zien -rij in het zomersei
zoen de treurige schertsfiguren, die
zich om de vreemdelins •- om ande
re redenen optuigen als vertegen
woordigster van de een of andere
plaats, streek of provincie Het re
sultaat zou grappig kunnen zijn,
ware het niet zo in-treuri°\ Dit heb
ben wij onlangs kunnen meemaken
bij de onthulling van het Monument
op de Dam in 's lands hoofdstad, toen
als mede-afgevaardigde van Zeeland
in de stoet meeliep een Walchers
boerinnetje, dat waarschijnlijk voor 't
eerst van haar leven het Walcherse
kostuum had aangetrokken. Het re
sultaat was dan ook wel te merken.
Bij deze en dergelijke gelegenheden
speelt de ambitie vaok een overwe
gende rol, met als gevolg, dat men
een karikatuur van 't prototype ziet,
dat slechts thuishoort op de planken
van een Amerikaanse vaudeville.
Ik vraag mij dan ook in gemoede
af, of het werkelijk zo moeilijk is om
een echt frisse, gezonde, blozende
boerin bereid te vinden haar provin
cie te vertegenwoordigen in plaats
van een mager, melkwit stads juffer
tje in kennelijk niet bij haar passen
de klederdracht, met gepermanent
haar, gelakte nagels, platgedrukte,
scheefzittende muts en tot overmaat
van ramp ook nog behangen met
burgersieraden
Ook al trekken vele centra van
vreemdelingenverkeer zich hiervan
niets aan, laat ons Zeeuwen er toch
voor waken, dat het dragen van ons
prachtige nationale kostuum niet tot
een schertsvertoning wordt.
Dirk L. Broeder.
Nyenrode, Breukelen.
Radio-ontvangst
Zo nu en dan verschijnen in uw
blad artikelen over de televisietoren
te Goes. De ene keer zijn deze be
richten wat pessimistisch ten op
zichte van de douw, de andere keer
ziet het er naar uit, dat de toren nog
dit jaar zal kunnen worden afge
bouwd en zelfs kort daarna in ge
bruik zal kunnen worden genomen.
Wat velen in Zeeland echter nog
meer interesseert dan de televisie, is
of tegelijk daarmee ook F.M.-zenders
op de toren zullen worden geplaatst
Bijna iedereen, die de laatste jaren
een nieuw radiotoestel heeft gekocht,
is daardoor in het bezit gekomen van
de F.M. 3-meter band, doch daarop
is hier in Zeeland weinig te beluiste
ren, Zelfs met 'n F.M. dipool anten
ne op het dak zijn de ontvangstmo
gelijkheden klein, daar de stations
die men daarmee bereiken kan te ver
verwijderd zgn (Engeland of Duits
land) en dan nog zeer wisselvallig
doorkomen, vaak vermengd met ruis
en storingen. F.M. zal alleen dan
mooi kunnen zijn, indien men binnen
een straal van 60 km. (in sommige
gevallen meer) woont.
Ik meen namens vele luisteraars
de vraag te mogen stellen: Wordt te
gelijk met de televisie ook de F.M.-
band in bedrijf gesteld voor het uit
zenden van de beide Hilversumse
programma's? Het is namelijk mo
menteel zo, dat de F.M. een zeer
groot gedeelte van de bevolking kan
bereiken met kwaliteitsmuziek, daar
practisch iedereen thans de F.M.-
band op zijn toestel heeft, terwijl
daarentegen nog altijd door een veel
kleinere groep der bevolking televi
sie zal worden aanschouwd.
Ik spreek daarom de hoop uit, dat
de liefhebbers van kwaliteitsont
vangst niet zullen worden vergeten
en niet ten achter zullen worden ge
steld bij de televisiekijkers.
Goes Een radioluisteraar
Noot van de redactie: Naar men
ons van bevoegde zijde mededeelde,
wordt de plaatsing van een F.M.-
zender op ae televisietoren te Goes
wel overwogen, doch een beslissing
hierover is nog niet genomen.
Vakantie-perikelen
in uw blad van enige dagen gele
den schrijft de redacteur van de
Kantlijn over de lange vakanties bij
het onderwijs in Nederland. In uw
blad van 23 juni wordt hierop op sar
castische wijze van antwoord gediend
door enige leraren. Dit geeft mij aan
leiding om de pen op te nemen.
Allereerst wil ik zeggen, dat ik er
ten volle van overtuigd ben dat het
ambt van leraar niet gemakkelijk is
en hoge eisen stelt aan het zenuw
gestel.
Ik vind echter wèl, dat de leraren
teveel suggereren dat dit speciaal
met hun ambt het geval is. Er zijn 'n
heleboel functies die veel van ie
mands zenuwen eisen. Wat denkt U
bijvoorbeeld van een buschauffeur In
druk stadsverkeer, functies bij de po
litie, een arts, een chef in een groot
bedrijf enz. enz. Mijn eigen beroep
heb ik niet genoemd om geheel on
partijdig tc blijven. Al de hier ge
noemde mensen zullen ook hun va
kantie broodnodig hebben, net zo
foed als de leraren. Ik ben het vol-
omen eens met de redacteur van uw
blad, dat een vakantie van bijvoor
beeld 7 weken in de zomer te lang
is en niet meer past in deze tijd.
Naar mijn mening is 4 weken vol
doende. De leraren en de leerlingen
kunnen dan heerlijk uitrusten en be
hoeven er geen baantje bij te zoeken.
Een ambtenaar met vier
weken vakanie in het jaar
waarmee hij tevreden is.
Schildpad I
Meneer de redacteur,
Dezer dagen las ik in uw blad iets
over de vqndst van een schildpad in
Kapelle. Nu wil ik U het volgende on
der de aandacht brengen (ae schild
pad moet dan 17 a 18 jaar oud zgn).
Wij woonden in Vlissingen en in 1938
kochten wij voor de kinderen een
schildpad. Bij het uitbreken van de
oorlog hadden wij niet langer de be
schikking over een tuin en gedurende
één jaar vertoefde het dier in Middel
burg. Een jaar later verhuisden we
naar Hoedelcenskerke. Wij hadden
daar weer een tuin en de schildpad,
Gerrit genaamd, ging mee. Tijdens
het landingsoffensief op 26 oktober
1944 sloeg een granaat in ons huis.
Ook in de tuin kwam een granaat tot
ontploffing en er ontstond een grote
kuil. De schildpad hebben wij nadien
nooit meer gezien. Zou het mogelgk
zijn, dat het dier toch ln leven is ge
bleven Wellicht is het gevonden
exemplaar „onze" Gerrit. We hebben
hem nooit gemerkt, maar misschien
zouden wij hem nog herkennen. Gaar
ne wi] ik iets over deze schildpad ver
nemen
Mevrouw -J. van Weele-Kerkhove.
Ambrosius Bosschaertstraat 6
Vlissingen.
Schildpad II
Mijne heren,
Naar aanleiding van een bericht in
de P.Z.C. betreffende een schildpad,
deel ik-U mee, dat bij mijn kleinzoon,
die reeds vier jaar in Australië ver
toeft, ongeveer twee jaar voor zijn
vertrek eèn schildpad is weggelopen.
Dat is dus al zes jaar geleden. Wij
hebben overal gezocht maar hem
nooit terug kunnen vinden. De be
schrijving van de gevonden schildpad
komt vrijwel overeen met die van net
bewuste exemplaar. Of hij in zes jaar
de afstand van Vlissingen naar Kapel
le heeft kunnen afleggen, is een vraag
die ik ter beantwoording aan U 'er-
laat.
Vlissingen.
H. Meijer.
Zeeuwse dracht
Gachte redactie
In mijn onlangs ingezonden schrij
ven: „Zo is Zeeland niet", wees ik er
op, dat men de Zeeuwse dracht niet
moet demonstreren door verklede
personen. Daartoe gaf de Zeeuwse
aankleding van twee meisjes, die
een urn hielpen aandragen bij de
onthulling van het vrijheidsmonu
ment te Amsterdam aanleiding.
Het in z.g. Walchers kostuum ge
klede meisje was meer een bespot
ting dan een demonstratie dezer kle
ding.
Daar het andere meisje de katho
lieke Zuidbevelandse dracht aan
had, was het door de neerhangende
muts niet goed te zien, hoe haar de
hoofdtooi stond. Ook hield zij haar
hoofd wat op zij.
Ik heb later gehoord, dat moeite,
noch kosten gespaard zijn om zo
goed mogelijk de dracht te doen be
naderen, hetgeen blijkens een ande
re foto vrij goed gelukt is.
Maar het doel van mijn Ingezon
den schrijven is hetzelfde gebleven
n.l.: Geen demonstratie van de
Zeeuwse dracht door mannen of
vrouwén, die haar in het dagelijks
leven niet dragen of nooit gedragen
hebben. Dan is het meestal een mis
lukking. Daarom nogmaals: Zo is
Zeeland niet.
R.
B. J. d, Ui