O Als „Alice in Wonderland" op bezoek bii Helena Rubinstein Jonkvrouwe mr. C. W.l. Wiiewaall van Stoetwegen Ha VRIJDAG 27 APRIL 1956 PROVIN CI ALE ZEEUWSE COURANT KUNST EN SCHOONHEIDSVERZORGING Ambitieus Pools meisje werd een beroemde schoonheidsspecialiste (Van een speciale correspondente) NEW YORK PARK AVENUE, HALF ZES 'S MIDDAGS. Een ononderbroken stroom van acht rijen auto's beweegt zich langzaam „up"- en „down"-town. Chic geklede vrouwen laten rood-gejaste poedels uit. Gegalonneerde portiers openen Cadillac- en ,,Cab"-deuren. Mjjn taxi stopt op no. 625, een grijze steenmassa, hoog, Ieljjk en toch Imponerend. Het is de residentie van prinses Gourielli, geboren Helena Ru binstein, de beroemde schoonheidsspecalïste, die me uitgenodigd heeft voor ©en cocktail en een praatje. De lift suist naar de twaalfde etage en een Chinese butler opent zwijgend de deur. Ik ben plotseling in een andere wereld en voel me als Alice-in- Wonderland. Palmen en witte beelden versieren de als wintertuin inge richte hall; er staan originele, witte meubels van als kant gesneden teak hout. De vloer ziet er uit als een gigantisch schaakbord; een zwygende butler doet een tweede „zet": hij verplaatst my naar de „groene" salon. Evenals Alice voel ik me in een toverwereld. Evenals zij val ik van de ©ne verbazing in de andere. Er is een magnifieke verzameling werken van Portinari (Braziliaan)prachtige doeken van Dufy met een opdracht aan Picasso, Modigliani, Degas, Chagall, Matisse,, Léger, Toulouse Lautrec, madame Rubinstein; portretten van haar door Marie Larencin, Tchelitchew en Portinari. Op de schoorsteenmantel een unieke verzameling primitief Afrikaans beeldhouwwerk; elders ongelooflijk knap gobelinwerk van ma dame Cuttoly, vry naar schilderijen van Rouault. Helena Rubinstein heeft haar on metelijk fortuin, verdiend met het „schilderen" van miljoenen gezicht jes, uitstekend gebruikt. Ze schiep voor familie en vrienden een magni fiek milieu en schonk jonge artiesten vele doeken zijn gekocht toen de echilders nog op hun dakkamer zwoegden aanmoediging en steun. En dan maakt madame la Prin- cesse (ze was getrouwd met prins Artchil Gourielli. een Rus) haar en tree. Ze is een kleine, gezette vrouw zonder-leeftijd, die reeds een gouden bruiloft met de beauty-culture ach ter de rug heeft. Madame, zoals ze wordt genoemd, draagt een groen- met-rose gebloemd huisgewaad, paarse schoentjes, zes strengen groene kralen en een paar van haar Karakteristieke „zigeuner" oorbellen van diamant en smaragd. Een kostuum-uit-duizend-en-één-nacht, volkomen in harmonie met de fan tastische omgeving. Nadat ik opgebiecht heb welk een diepe indruk de sprookjesachtige kunstcollectie maakt, vertelt ze: „Verzamelen is mijn zwak; als kind al kocht ik voor mrjn beetje zakgeld poppekleertjes en poppe- meubels. Later heb ik van alles bij eengebracht. Antieke juwelen, Afri kaans beeldhouwwerk, Russische Ikonen. Mexicaanse primitieven en on revient toujours a son premier amour miniatuur meubels! Wilt U mijn collectie poppenkamers eens Zien?" Madame wijst de weg en „Alice" beleeft weer een nieuw avontuur. Ze komt binnen in een vertrek, dat de unieke verzameling bevat van zeventien poppenhuizen. Iedere „kamer strikt gehouden in een bepaalde stijl, is een ju weeltje van stijl, kleur en inhoud. Een renaissance boudoir staat naast een Biedermeier eetkamer; een Weense muziekkamer grenst aan een Tudor slaapvertrek. Er zijn Spaanse, Engelse, Italiaan se en Amerikaanse „huisjes". Vrouwen in de politiek (Van onze parlementaire redacteur) Lange jaren hebben de vrouwen de politiek een opbegrijpelijke bezig heid van de mannen gevonden. Zij be moeiden zich er niet mee en zij wilden zich er niet mede bemoeien, omdat er hun in het algemeen niet veel verhef fends van verteld werd. Steeds meer zijn de vrouwen ech ter gaan beseffen, dat de politiek zich wel met hen bemoeit. By het vraagstuk van de gelijke beloning van mannen en vrouwen voor gelijk waardige arbeid; bij de strijd om de vrijheid van arbeid voor de gehuwde ambtenares; by het streven.naar de opheffing van de handelingsonbe kwaamheid van de gehuwde vrouw om enkele voorbeelden van de laatste tijd te noemen zijn de vrouwen uiteraard ten nauwste betrokken. Er zijn tegenwoordig veel vrouwen die zeer bewust met de Nederlandse politiek meeleven. Dat is een aantal jaren geleden sterk bevorderd door de verlening van het passieve en het actieve kiesrecht aan de vrouwen. Onder het eerste, liet passieve kies recht, verstaat men het recht van de vrouwen om in vertegenwoordigende lichamen in de beide Kamers der Staten-Generaal, in de Provinciale Staten en de gemeenteraden geko zen te worden. Actief kiesrecht is het recht om mee te stemmen voor de aanwijzing van de volksvertegen woordigers. De grondwet van 1917 kende voor het eerst het passieve en het actieve kiesrecht aan de vrouwen toe. Het passieve werd onmiddellijk verleend, met het resultaat, dat bij de verkie zingen in 1918 de eerste vrouw, Suze Groeneweg, haar intrede in de Twee de Kamer deed. Thans zijn tien van de honderd Tweede Kamerleden vrou wen en twee van de vijftig Eerste Kamerleden eveneens. Wie zijn nu de tien vrouwen in de Vele Parijse ontwerpers werden dit Tweede Kamer vier van de P.v.d. voorjaar geïnspireerd door een ro- A.; twee van de K.V.P.; twee van de zenmotieGeneviève Fath puste het V-V.D.; één van de C.H.IJ. en één van toe in dit cocktailtoiletje van ivoor- de O.P.N. «n de twee vrouwen in kleuriae faille, geborduurd met ro- de Eerste Kamer, heiden behorend zen. Bet japonnetje heeft de nieuwe de P.v.d.A.? hoge faillelijn"; er hoort een moder- in een aantal parlementaire mi ne korte bolero niet korte strakke j niaturen" zullen wij ze in de komende mouwtjes bij. weken aan U voorstellen. Iedere klok of kandelaber, elk naaimandje of servies is authen tiek; alles is gemaakt door be gaafde handwerkslieden uit de 16e, 17e, 18e, 19e en 20e eeuw. Er zijn 20.000 voorwerpjes, som mige niet groter dan een boor- deknoop. die alle door madame persoonlijk zijn verzameld. „Alice" volgt haar schoonheids koningin gedwee naar de Salvador Dali-zaal, waar drie wanden bespan nen zijn met doeken, geheten „Dawn", „Heroic Noon" en „Eve ning", voorstellend, in typische Dali- esque stijl, jeugd, bloeitijd en levens avond van Helena Rubinstein. Sprookjescarrière Terug in de groene salon vertelt de a.ssepoester-ale-prinses-werd, on der het genot van een „drink" en een zoutje, over haar romantische sprookjescarrière, compleet met roem, rijkdom en Prince Charming. Het is het levensverhaal van een meisje, dat wist, wat ze wilde en het recept voor haar fabuleus succes be stond uit vier delen: wetenschap, handelsgeest, psychologie (vrouwen houden van chic en duur) en gevoel voor reclame (uitvoerige adverten ties). Leergierig en ambitieus vertrok ze heel jong uit haar geboorteplaats Krakau (Polen) om in Zürich medi cijnen te studeren. Maar de zieken huisluchtjes vielen tegen en Helena ging in Australië haar fortuin zoe ken. Ze vond het door middel van haar eigen perzikhuidje! De prach tige teint van de jonge Poolse maak te furore in het land-van-wind-en- droogte. Vrouwen wilden weten hoe ze die donzige wangen behield. „Zalf van huis meegebracht (en moeder natuur!)", was het antwoord op deze vraag. Helena zag de kans van haar leven; ze bestelde in Polen een aan tal kisten „Wake-Up cream" en de magische potjes vlogen weg voor één dollar per stuk een klein fortuin in het Melbourne van 1902! Helena huurde een kamer, ver kocht overdag crème en advies, studeerde des nachts huidverzor ging en chemie. In twee jaar verdiende Australië's eerste „ca- reer-girl" honderdduizend dollar. De eerste „Rubinstein" salon was geboren. In Melbourne be gon de victorie. Nog steeds leergierig en ambi tieus, zag Helena haar levens weg voor zich: huidsnecialiste, duur, kundig en exclusief. Ze stak de Oceaan over en liep col lege bij dermatologen en chemi ci. De eerste „echte" Helena Ru binstein-salon werd geopend in 1908 in het super-elegante huis van lord Salisbury in het Lon- dense Mayfair. ET kwam een ex clusief publiek, dat exclusieve cheques uitschreef voor een ex clusieve gezichtsmassage. So- cietydames smeekten om een pri vé consult; het instituut was een groot succes. In 1912 was Parijs aan de beurt, ze kwam, ze zag en overwon Prinses Gourielligeboren Helena Ru binstein: de wereldberoemde schoon heidsspecialiste die een fantastische carrière maakte, en vandaag de dag in Amerika in een even fantastische omgeving leeft dagen nadat men zich in de kaas stad heeft gevestigd, verschijnt ze. Aan haar arm hangt een gezellige hengseltas, waarop in kleurige let ters de woorden „Wees Welkom!" geborduurd staan. In de tas zitten surprises in de vorm van een boe- Deze modellen van Christian Dior zijn bestemd voor vrouwen, die van ex clusieve kleding houden! Links een mantel, gemaakt uit lichte wollen stof, maar beslist niét bestemd voor dames met brede heupen Slechts „slan ke dennetjes" zullen er goed en apart uitzien in deze mantel met de dubbe le rij knopen, de diepe halslijn en de tamelijk wijde mouwen. Rechts een marineblauw kostuum, waarin Dior zijn nieuwe troef verwerk te: de caraco, het zeer korte bolerootje. Het kostuum heeft twee rokken: een nauwe met een taillestuk en voorts een wijde overrok, welke in de voorbanen praktische, grote steekzakker heeft. Alkmaar heeft „Wees welkom"-dame bons, teneinde direct al een plezieri- door haar bezoek verrast ge sfeer te wekken voor een ge- Mevrouw J. Oliemans-Addeson te j sprek, bedoeld om de nieuwe ingeze- Alkmaar heeft naar Amerikaans tenen een beetje wegwijs te maken voorbeeld voor ons land het initia-in hun omgeving. „lo-omopn tief genomen om nieuwe stadgeno-1 U weet hoe het over het algemeen ten welkom te gaan lieten. Enkele gaat bij een verhuizing. Men komt in een volslagen vreemde omgeving. De man vindt in zijn werkkring al spoedig contactmensen, die hem een beetje wegwijs maken. De vrouw is daartoe meestal aangewezen op de buren. Dat kunnen mensen zijn, die begrip hebben voor de situatie, maar ook mensen, die er zich weinig aan gelegen laten liggen, zodat het de nieuwe stadgenote vaak heel veel moeite kost een beetje ingeburgerd te raken. Mevrouw Oliemans echtgenote van een ronde zeeman treedt nu de inwoners tegemoet. Ze kent de stad op haar duimpje en vertelt er dus het een en ander van. mede aan de hand van een stedelijke platte grond, die een andere verrassing is uit haar hengselmandje. De inlichtingen die ik geef, zijn zo gevarieerd als het leven zelf", verklaart deze Alkmaarse „miss Welcome". „De ene huisvrouw zal misschien willen weten, waar ze een tennisclub zal kunnen vinden, de andere voelt misschien meer voor een gymnastiek- of toneelvereni ging. Al dit soort dingen komen er in het gesprek wel uit". Hoe mevrouw Oliemans tot dit initiatief is gekomen? „Het gemeentebestuur staat er buiten. Wel heb Ik uitvoerig mijn plannen met de burgemeester be sproken en die was er enthousiast over. Maar daarbij is het dan ge bleven. Het idee heb ik uit Ame rika, waar de „Miss Welcome" al een begrip is geworden, dat za kelijk toegepast wordt bij de ge boorte van een nieuwe wereld burger, of bij huwelijken, verlo vingen. enzovoorts. Een zakelij ke basis voor mijn r itreden heb ik gevonden bij een grote groep van middenstandsbedrijven. Die zorgen ervoor, dat ik niet met le ge handen behoef te komen. Het idee is enorm ingeslagen. Iedere ingezetene die ik bezocht heb, vond het bijzonder verrassend en leuk. De mensen krijgen inderdaad het gevoel „er bij te hor i", en dat maakt hun entree elders ook veel gemakkelijker. Als „Wees-Welkom-dame" geef ik in feite een meer huiselijke en uit gebreide vorm aan wat winkeliers elders al individueel doen, door nieu we mensen in hun wijk op een of andere manier tegemoet te treden. Behalve een zakelijk aspect geef ik er echter en dit eigenlijk in de eerste plaats een ideële tint aan. Ik treed de mensen op prettig men selijke wijze tegemoet. Juist na een drukke verhuizing blijkt men er bij zonder gevoelig voor te zijn". Mevrouw Oliemans gelooft .gezien de reacties, volledig te zullen slagen. Ze ziet haar Wees-Welkom-organi- satie zelfs uitgroeien tot een activi teit, die wijksgewijs zal moeten wor den aangepakt, en hoopt in de verre toekomst ook in andere steden van ons land te kunnen starten. PARLEMENTAIRE MINIATUREN (Van onze parlementaire redacteur) Wanneer de belangstellende toe schouwer in de Tweede Ka mer een korte, enigszins ge zette, correct doch eenvoudig en in getogen geklede vrouw op een van de voorste banken van de rjj der Chris- teliik-Historische Unie ziet zitten of voor de vergaderr_al ziet wandelen, dan is dat jonkvrouwe mr. C. W. I. Wttewaall van Stoetwegen, een van de innemendste vrouwelijke Kamer leden van ons parlement. Zij is de hartelijke „freule" met welke benaming zij doorgaans aangesproken en aangeduid wordt die voor ieder een vriendelijke groet of een mede levend woord over heeft. Zij is door ieder geacht en in het debat moet het de andere Kamerleden wel leed doen als zij van de katheder af een enkele maal openlijk moeten getui gen, dat zij het niet met „de ge achte afgevaardigde jonkvrouwe Wttëwaal] van Stoetwegen" eens zijn. Vaak komen conflicten tussen haar haar medeleden niet voor. Zij spreekt niet dikwijls; haar activitei ten liggen vooral in de commissies, waarin zy veel, nuttig en algemeen gewaardeerd werk verricht. Als zij in de Kamer het woord voert, dan doet zij dat in klare, bon dig geformuleerde en gearticuleerd uitgesproken zinnen. Misschien van opwinding, maar meer wellicht nog van de spanning vormt zich dan soms een blosje op haar wangen. bijzondere belangstelling gaat uit naar juridische zaken, kwesties de vrouw betreffende en de problemen van het gevangenis- en het opvoedingswezen. Dat stemt overeen met haar overige arbeid bin nen en buiten het parlement. Zij is lid van de sectie Gevangeniswezen van de Centrale Raad van Advies voor het Gevangeniswezen, de Psychopa tenzorg en de Reclassering. Voorts maakt zij deel uit van de Persraad en van de Permanente Vreemdelin gencommissie. De „freule" komt rechtstreeks voor haar mening uit. Zy schroomt niet van haar eigen fractiegenoten af te wijken, wanneer zij overtuigd is. dat haar opvattingen juister zijn dan die van.de andere leden van do ehriste- liik-historisehe groep. Nimmar word' zij echter fel. nimmer onaangenaam, al betekent dit niet, dat zy niet met beslistheid haar mening verkondigt. Jonkvrouwe Wttewaall van Stoet wegen heeft persoonlijke moed. Zij heeft dat trouwens in de illegaliteit al bewezen. Zij is vooruitstrevend, en begiftigd met een sterk democratisch gevoel. Haar karaktereigenschappen, haar belangstelling en haar gedegen ken nis hebben haar op de vooraanstaan de plaats gebracht, die zij thans in neemt. Zij onderhoudt vriendschap pelijke betrekkingen met de koningin. Naar men zegt naar buiten wordt dit uiteraard moeilijk bekend spreekt de koningin haar bij persoon lijke ontmoetingen aan met haar voornaam Bob, zoals zij genoemd wordt t onkvrouwe Wttewaall van Stoet- I wegen, die ongehuwd is en in Den Haag woont, werd op 1 januari 1901 geboren. In Leiden bezocht zij het gymnasium en daar studeerde zij aan de universiteit. Zij is secretares se geweest van de Nederlandse Chris ten Vrouwenbond. Op 20 november 1945 deed deze be minnelijke vrouw haar intrede in de Tweede Kamer. Bijzondere verdien sten verwierf zij zich als lid var het begin af van Ie parlementair' Enquête-commissie Regeringsbeleir 1 1940-1915" in welke commissie zi veel moeilijke arbeid heeft verricht en van haar scherpzinnigheid heeft blijk gegeven. ~Oan ozchw C tótOZCUH) Als U soms dacht, dat U al van mij af Was wat betreft de huis vrouw met „uithuizige" inte ressen, dan hebt U het mis. Dat ligt niet zozeer aan mfl als wel aan de lezeressen, die op papier voorlopig nog niet uitgepraat zijn. Om de geringste schyn te vermy- den dat in deze kolom niet iedereen desverlangd het woord kan krijgen, wil ik ditmaal eens een brief van een tegenstandster citeren al moet ik er dadelijk bij zeggen dat ik met goed raad weet met haar argumen tatie, die mij volledig boven de per manent gaat. Luistert U maar: „Wanneer een vrouw zich geroe pen voelt tot haar taak in huis en I gezin en zich daar volkomen geluk kig in voelt heeft U geen recht haar te verwijten, dat zij met ook nog voor de buitenwereld klaar staat. Anders wordt het geval wanneer een vrouw zich niet op haar plaats voelt als huisvrouw en zich verveelt. Dan moogt U haar wijzen op de vele andere manieren, waarop men zich nuttig kan maken. U schrijft of van die „vrije uren van de doktersvrouw niet een deel kan worden „gereserveerd voor een of andere maatschappelijke functie, die toch minstens even belangrijk is als de geboende vloeren en het over hoorde huiswerk". Die geboende vloeren en dat huis werk zijn natuurlijk op zichzelf hele maal met belangrijk, maar zij horen bij de sfeer en het geluk van de dok tersvrouw. Terwijl een „maatschap pelijke functie" de gedachten afleidt van datgene wat zy zich tot levens doel gesteld heeft, n.l. het welzijn van haar fezin, en ze heeft geen zin om zich te laten afleiden. En dan schrijft U: ..Als alle vrou wen zich zo eens terugtrokken Dit zal zeke: niet gebeuren. Het standpunt van deze doktersvrouw is tamelijk zeldzaam. Er zijn veel meer vrouwen die zich vervelen in huis. Deze vrouwen zorgen wel voor de bloeiende vrouwenorganisaties, en zij zorgen t.z.t. voor onze politieke rechtenDe doktersvrouw zal zich daar niet druk over maken. /LLUmaaL oeioellnq Vrouwenorganisaties voor gezellig heid, nuttigheid of politiek kunnen alleen geleid worden door vrouwen die dit graag doen. U moet niet neer kijken op vrouwen, die daar geen be langstelling voor hebben, en bun ge luk op andere manier vinden. Wy hebben ieder onze eigen taak, en die behoeft niet speciaal buitenshuis te liggen." Dat „verwijten" en „neerzien op vrouwen zonder belangstelling laten wij nu maar voor wat het is. Als ik de toon van deze kolom, en die van vele geestdriftige „pro" brie ven goed onderscheid, gaan wij daar in gezamenlijk juist nogal rustig, ad viserend en waarderend te werk, t^rwyl de „contra" brieven .zoals deze, zich opvallend kenmerken door een kribbige, snibbige toon en wel héél duidelijk neerzien op vrouwen die graag nog iets anders doen dan huishouden en kinderen verzorgen. Dit is trouwens niet van vandaag of gisteren. Sinds het allereerste begin van de vrouwenemancipatie is er niet alleen door mannen, maar ook en vooral door vrouwen heftig betoogd, dat een vrouw alléén in een gezin haar geluk kan po behóórt te vinden, en dat de ze taak wel zo veelomvattend is dat 7,ij daarbuiten eenvoudig niets kan doen. Als zij het toch waagt, is zy dus. dat blijkt zonneklaar, een sléch te huisvrouw en moeder. En ontelbaar zijn de karikaturen, die deze volkomen absurde stelling moesten bewijzen. De vermako'iikste :s mïssoh'en wel de onvergetelijke nits. .kll''hv nit ..Bleak Ho'ise" van I Pharlos Dickens: de zozeer van zen- d'ngsiiver voor de inboorlingen van BorH«;bnnla-Gha bezeten dame, dat haar huis in een stal en haar kinde ken !n verwaarloosde stakkers ver- kperdpnEn dat dit generaties- lan-r ingehamerd° vooroordeel nog *naie wortels heeft, bewijst weer eens d^ze brief. Nu ja, een vrouw, die zich voor het een of ander buitenshuis interesseert is dan niet direct een slons, maar zij vervéélt zich. Een bedenkelijk plichtsverzuim, want hoe kan een vrouw, die voor haar gezin lééft en zich daaraan volledig wijdt, ooit last van verveling hebben? Maar goed, het is voor dit soort tweederangs huisvrouwen dan mis schien wel beter dat zij iets omhan den hebben, een bestuursfunctie of iets in de politiek of zo U neemt mij niet kwalijk dat ik hier onbedaarlijk in de lach schiet als ik denk aan het beteuterde ge zicht van alle volijverige vrouwelijke bestuursleden, die deze be: huldiging onder ogen krijgen. Al die fikse vrouwen van de Bond van Plattelandsvrouwen, al die kor date dames van de Vereniging van Huisvrouwen, al die mevrouwen in oudercommissies, in besturen van zangkoren en gymnastiekverenigin gen, alle wethoudsters en Kamerle den en noem maar op. Het is maar dat U het weet. da mes, maar U zit daar enkel en al leen maar de hamer te hanteren, de notulen bn te houden, de centjes te beheren of de belangen van stad en land te behartigen, omdat U zich in uw huis en gezin zo allergruwelijkst vervééltSchéiLmt U zich niet? SASKIA. (Advertentie)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 13