PEJEHA
G
KAPPIE
DAMES- EN HERENKLEERMAKERIJ VANZEE-GOES <4 ST. ADRIAANSTRAAT 5 - TEL. 2219
VOETONDERZOEK
TH. TIMMERMAN
Charmante
modellen
Brylcreem
ƒ1.35.
FIXIT
39 ct.
J0 FIBBE
en de prentbriefschatkaarten
MAANDAG 23 APRIL 1956 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Stoffen die maatwerk méésterwerk maken! In welke scad, in welk
dorp U ook woont-: er woont minstens één goede kleermaker. Zijn maatwerk Is meesterwerk. Want
hij werkt alléén met de beste basis: stoffen van Pejeha. Uit Frankrijk. Uit Duitsland.
Uit Engeland. Uit Schotland. Uit Nederland... Stap eens bij hem binnen. HIJ heeft de Pejeha
Jubileumcollectie. Een stalencollectle zoals U nog nooit hebt gezien. Kijk wat
een keus. Voel wat 'n kwaliteit. Echt Pejeha! Stoffen die maatwerk méésterwetk maker*!
75 jaar kwaliteitstraditie
Best fabrics only
Alléén bij de kleermaker kunt U Pejeha herenstoffen-kopen. Let op de g^rantlelabeh
Heden overleed na een
zeer geduldig gedragen
lijden, onze geliefde
zorgzame vrouw, moe
der, behuwd- en groot
moeder
MARIA BUURMAN,
geb. CIJSOUW,
op de leeftijd van 66
jaar<
Uit aller naam,
B. W. BUURMAN.
O.- en W.-Souburg,
20 april 1956.
Vlissingsestraat 86.
De teraardebestelling
zal plaats vinden op
dinsdag 24 april a.s.,
om 12 uur vanaf Vlis
singsestraat 86.
D.K.W. AUTO.
Te koop
NIEUWE D.K.W. '56
brede model 3/6, kleur zwart
met grijs dak, slechts 400
km gereden, van 6875.
voor 6250,
STERK STRIJEN,
Tel. 323—K 1854.
Pijnlijke
moeilijke voeten
Elke morgen van 9 tot 12
u. door gedipl. vöetkundige
BELLAMYPARK 54
hoek Kerkstraat,
Telefoon 2228 Vlissingen
Bus van boot en trein stopt
op het Bellamypark.
voor onze bakvissen
In centrum van mooi dorp
in West Zeeuwsch-Vlaande-
ren te koop aangeboden,
mooi
WOONHUIS
met grote tuin,
voor alle doeleinden ge
schikt. Brieven onder no.
440, bur. P.Z.C., Middelburg
's werelds beroemdste haar-
crême, per pot
haarcrême tegen stug haar
Vlissingen Middelburg
Te koop: z.g.a.n. kinderwagen,
wandelwagentje (opvouwbaar)
en box met vloer. Brieven no.
A 114, bur. P.Z.C. Goes.
Sportlef jasje in atraché.
Vlotte coupe en afwerking*»
47.50
zowel in MIDDELBURG als in GOES
BIEDT ZICH AAN
Dame, 34 jr. opl. mulo/typen,
representatieve verschijning,
zoekt per 1 mei werkkring in
Vliss. of M'burg. Br. lett. N 28,
bur. P.Z.C., Vliss.
Net persoon, in bezit van luxe
auto, heeft nog enkele dagen
vrij per week. Brieven no. A
113, bur. P.Z.C., Goes.
P0NTH0UD
IN OKTOBER
FEUILLETON
door
MENNO DE MUNCK
Het ontbijt verliep vrijwel zwij
gend. Laura nam mij van tijd tot tiid
bezorgd op evenals Herman, maar ik
deed alsof ik hun steelse blikken
niet bemerkte. Ik was bljj toen ze mij
niets vroegen; mijn gedachten waren
voortdurend met Maartens komst
bezig en met hetgeen ik de volgende
ochtend met notaris Grubbe wilde
bespreken en wat had ik hun hier
over kunnen mededelen?
Ik had die nacht slecht geslapen
en naarmate de ochtend verstreek,
voelde ik mij prikkelbaar worden en
moe. Toch ging ik 's middags met
tegenzin naar boven; ik voelde, dat
het mij ook nu niet lukken zou de
slaap te vatten en het vooruitzicht
een uur wakker te liggen, lokte mij
niet bijster aan. Het ging als de vo
rige dag: na een klein halfuur stond
ik alweer op. De tyd tot het diner
bracht ik in de zijkamer door: Her
man ging uit en ik verzocht Laura
mij alleen te laten. Ben boek bezorg
de my wat afleiding.
Ik sliep die nacht uitstekend en
voelde mij de volgende morgen heer
lijk uitgerust. Ik stond meteen op
toen ik wakker werd; het was my
onmogelijk nog even na te soezen,
en ik was, evenals de vorige dag
nog voor Laura beneden.
Direct na het ontbijt schoot ik in
mijn jas. Het lag in mijn bedoeling
een wandeling te maken, en er voor
te zorgen, dat ik om half tien bij no
taris Grubbe was. Ik hoopte daar
omstreks 11 uur klaar te zyn een
uitstekende tijd om nog eens pools
hoogte te nemen bij dominee Kamp-
hoff, maakte ik mijzelf wijs.
Het was nog geen negen uur toen
ik de deur achter mij dichttrok, ver
baasd, omdat Laura mij niet opnieuw
aan de kleermaker haa herinnerd. In
lange tijd was ik niet op dit uur uit
geweest: de laatste maanden had ik
nog in bed gelegen omstreeks deze
tyd, en pas als het gejoel van de kin
deren. die naar school gingen, was
uitgestorven, was ik opgestaan. En
stond ik plotseling tussen hun
ewoel de lucht scheen mij
vervuld van hun opgewonden
druk
kreten. Ze renden door elkaar; ze
schreeuwden en sprongen en in de
verte werd een kring gevormd. Een
6aar van de allerkleinsten kregen mij
i het oog en wendden verlegen de
blik af, maar een hunner, een meisje,
dat nauwelijks tot aan mijn middel
reikte, rende naar my toe en stak
de handjes uit.
„Dag dokter".
Ik bukte mij en streelde haar over
de wang. Zij lachte vrolijk. Ik her
kende in haar een van myn zorgen
kinderen van bjjna twee jaar gele
ien: een anemisch meisje, en het
deed mij goed te zien noezeer zij
vooruit was gegaan. Ik kneep haar
in de kin en zei naar, dat zij zo groot
begon te worden. Daarna bekeek ik
het slijmvlies van haar rechteroog
lid. Het zag er gaaf en gezond uit en
ik trok een grimas tegen haar.
„Wat eet jij toch vreselyk veel, te
genwoordig!1' zei ik.
Zy knikte trots en duwde haar
handje in de my'ne. Ik liet mij door
haar meetrekken naar het midden
van de straat en eerst toen zag ik
Marian. Zij naderde langzaam, aan
weerszyden een rij kinderen. Ik lach
te naar haar, terwijl ik haar tege
moet liep.
.Dag, juf", zei ik, toen wij elkaar
hadden bereikt, „gaat alles goed?"
,Ja dokter
Ik zag aan haar gezicht dat het te-
fenovergestcldc waar was en ik
acht aan wat Lydia mij die zater
dagavond had verteld. Haar gezicht
stond vermoeid en ook de donkere
randen onder haar ogen spraken een
duidelijke taal.
Wii stonden even stil, temidden
van de kinderen. Er hing iets benau
wends tussen ons, wat door de snate
rende stemmetjes niet uit te wissen
viel. maar ik kon haar niet helpen op
dit ogenblik. Ik kon haar nu niets
vragen. Ik trok het meisje, dat ik
nog steeds by de hand hield, naar
voren en ik prees haar opnieuw, om
dat zij er zo goed uitzag. Marian
glimlachte, maar het gelukte haar
niet haar vermoeidheid en haar tries
te stemming te verbergen. De kinde
ren werden stil. Toen ik verder ging,
wist ik, dat Maartens komst niet bij
een ieder vreugde wekte.
De gedachte aan wat Herman mij
's zaterdags had verteld, deed mij
glimlachen, toen mevrouw Grubbe
mij zelf binnenliet. Ik gaf haar een
standje en stuurde haar naar bed.
Daarna deed ik snel mijn zaken met
de notaris af; ik had mij voorgeno
men mij in geen enkel opzicht te
haasten, maar, eenmaal in zrjn kan
toor, waar de sfeer plotseling herin
neringen opriep aan net gesprek, dat
ik, jaren geleden, met Maarten had
gehad, voelde ik mtf ongedurig en
net was nog maar nauwelijks tien
uur toen ik weer buiten stond.
Ik wandelde langzaam terug naar
het centrum van het stadje; ik wilde
naar de oude predikant, maar toen
lk de kerk had bereikt, bleef ik staan.
Het was heel stil nu de school be
gonnen was. Er kwamen enkele men
sen voorbij, die mij vriendelijk groet
ten. Ik lichtte mijn hoed. Van slechts
één herinnerde ik my direct de
naam; die van de anderen schoten
mij pas te binnen, toen ze al bijna uit
het gezicht waren. Ook mijn geheu-
Èen was niet meer dat van vroeger.
eze gedachte stemde mij triest en
ik kreeg bijna spijt van mijn bezoek
aan de notaris; nu het achter de rug
was, had ik het gevoel, dat ik mijn
leven definitief had afgesloten en dat
ik nog slechts liep te wachten op de
dood. Ik keek naar het notarishuis.
Het lag stil aan de overzijde, besche
nen door de herfstzon. Ik zag er nie
mand voor de ramen. Hoe zou het nu
met Lydia zijn Wat zou zij doen op
dit ogenblik? Zou ikMaar toen
schold ik mijzelf hardop voor een
sentimentele, oude dwaas en ik
wendde mn haastig af.
Ik vona opeens dat myn bezoek
aan de predikant niet de minste
haast had en ik liep een eindweegs
terug. Bij .,De Gouden Roemer", het
enige hotel in Eerlaar, dat tevens
fungeerde als eindstation van de bus,
aarzelde ik even daarna liep ik
om het gebouw heen en terug door
de straat die langs de achterzijde van
de kerk loopt.
Ik kwam voorbij de winkel van de
weduwe Punter. De vitrages voor de
ramen van Marians kamer waren
gedeeltelijk opzijgeschoven en uit het
openstaande venster van haar slaap
kamer verscheen een smalle, benige
hand, die een stofdoek uitklopte. Het
was zo heel gewoon en onbeduidend.
Maar wat was er dan wel anders,
vandaag? Niets? Neen, niets.
(Wordt vervolgd)
KLOKSTRAAÏ 9 GOES
MIDDELBURG LANGE-NOORDSTRAAT 10H7
h alle soorten en maten verkrijgbaar bij:
J. VAN DE KREEKE
St. Pieterstraat 54-56 Telefoon 2771
MIDDELBURG
72. Rivaldi was zo ver
langend om naar de verbor
gen schat te zoeken, dat hij
nauwelijks lette op de over
haaste aftocht van de stuur
man.
„Opgeruimd staat proper-
netjes", zei hij slechts. „En
laat ons thans een kijken,
welke schat-rijkdommen in
dat kast-meubel zijn weg-
verborgen."
Met een haak haalde hij
het kastje van de wand en
opende het. Zijn gezicht be
trok.
„Niks niets nlemandal-
los!" riep hij uit. „Ge ver
telt me toch geen sprook-
verdichtsels op de mouw,
capitano?"
„Ik heb ja toch gezegd,
dat de schat in een verbor
gen laadje zit?!" antwoord
de Kappie ongeduldig.
„Aha", zei Rivaldi, „dan
is er maar één middel-ma-
nier. Avanti!"
Met deze woorden sloeg
hij het kastje resoluut tot
splinters. En inderdaad
nu bleek, dat er een dubbele bodem inzat, waaruit
armbanden, ringen, halskettingen en andere kostbare
sieraden tevoorschijn kwamen!
Een beetje bedrukt keek Kappie toe. Hoewel hij
zijn vriend best iets gunde, vond hij het toch wel
spijtig, dat al die rijkdom nu bij Rivaldi terecht was
gekomen, die toch al zo rijk was.
„Je mag de Maat er wel iets van geven", merkte hij
op, „want door zijn prentbriefkaarten kwamen we
de schat op-ggt spoor/!
Dadelijk greep Rivaldi met gulle hand in de kost
baarheden en stopte die zowel de Maat als Kappie
toe.
„Vanzelfsprekend, amigo", zei hij. „Rivaldi is toch
nooit-nimmer een krent-vrek geweest?!'!