PEJEHA G KAPPIE DAMES- EN HERENKLEERMAKERIJ VANZEE-GOES <4 ST. ADRIAANSTRAAT 5 - TEL. 2219 VOETONDERZOEK TH. TIMMERMAN Charmante modellen Brylcreem ƒ1.35. FIXIT 39 ct. J0 FIBBE en de prentbriefschatkaarten MAANDAG 23 APRIL 1956 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Stoffen die maatwerk méésterwerk maken! In welke scad, in welk dorp U ook woont-: er woont minstens één goede kleermaker. Zijn maatwerk Is meesterwerk. Want hij werkt alléén met de beste basis: stoffen van Pejeha. Uit Frankrijk. Uit Duitsland. Uit Engeland. Uit Schotland. Uit Nederland... Stap eens bij hem binnen. HIJ heeft de Pejeha Jubileumcollectie. Een stalencollectle zoals U nog nooit hebt gezien. Kijk wat een keus. Voel wat 'n kwaliteit. Echt Pejeha! Stoffen die maatwerk méésterwetk maker*! 75 jaar kwaliteitstraditie Best fabrics only Alléén bij de kleermaker kunt U Pejeha herenstoffen-kopen. Let op de g^rantlelabeh Heden overleed na een zeer geduldig gedragen lijden, onze geliefde zorgzame vrouw, moe der, behuwd- en groot moeder MARIA BUURMAN, geb. CIJSOUW, op de leeftijd van 66 jaar< Uit aller naam, B. W. BUURMAN. O.- en W.-Souburg, 20 april 1956. Vlissingsestraat 86. De teraardebestelling zal plaats vinden op dinsdag 24 april a.s., om 12 uur vanaf Vlis singsestraat 86. D.K.W. AUTO. Te koop NIEUWE D.K.W. '56 brede model 3/6, kleur zwart met grijs dak, slechts 400 km gereden, van 6875. voor 6250, STERK STRIJEN, Tel. 323—K 1854. Pijnlijke moeilijke voeten Elke morgen van 9 tot 12 u. door gedipl. vöetkundige BELLAMYPARK 54 hoek Kerkstraat, Telefoon 2228 Vlissingen Bus van boot en trein stopt op het Bellamypark. voor onze bakvissen In centrum van mooi dorp in West Zeeuwsch-Vlaande- ren te koop aangeboden, mooi WOONHUIS met grote tuin, voor alle doeleinden ge schikt. Brieven onder no. 440, bur. P.Z.C., Middelburg 's werelds beroemdste haar- crême, per pot haarcrême tegen stug haar Vlissingen Middelburg Te koop: z.g.a.n. kinderwagen, wandelwagentje (opvouwbaar) en box met vloer. Brieven no. A 114, bur. P.Z.C. Goes. Sportlef jasje in atraché. Vlotte coupe en afwerking*» 47.50 zowel in MIDDELBURG als in GOES BIEDT ZICH AAN Dame, 34 jr. opl. mulo/typen, representatieve verschijning, zoekt per 1 mei werkkring in Vliss. of M'burg. Br. lett. N 28, bur. P.Z.C., Vliss. Net persoon, in bezit van luxe auto, heeft nog enkele dagen vrij per week. Brieven no. A 113, bur. P.Z.C., Goes. P0NTH0UD IN OKTOBER FEUILLETON door MENNO DE MUNCK Het ontbijt verliep vrijwel zwij gend. Laura nam mij van tijd tot tiid bezorgd op evenals Herman, maar ik deed alsof ik hun steelse blikken niet bemerkte. Ik was bljj toen ze mij niets vroegen; mijn gedachten waren voortdurend met Maartens komst bezig en met hetgeen ik de volgende ochtend met notaris Grubbe wilde bespreken en wat had ik hun hier over kunnen mededelen? Ik had die nacht slecht geslapen en naarmate de ochtend verstreek, voelde ik mij prikkelbaar worden en moe. Toch ging ik 's middags met tegenzin naar boven; ik voelde, dat het mij ook nu niet lukken zou de slaap te vatten en het vooruitzicht een uur wakker te liggen, lokte mij niet bijster aan. Het ging als de vo rige dag: na een klein halfuur stond ik alweer op. De tyd tot het diner bracht ik in de zijkamer door: Her man ging uit en ik verzocht Laura mij alleen te laten. Ben boek bezorg de my wat afleiding. Ik sliep die nacht uitstekend en voelde mij de volgende morgen heer lijk uitgerust. Ik stond meteen op toen ik wakker werd; het was my onmogelijk nog even na te soezen, en ik was, evenals de vorige dag nog voor Laura beneden. Direct na het ontbijt schoot ik in mijn jas. Het lag in mijn bedoeling een wandeling te maken, en er voor te zorgen, dat ik om half tien bij no taris Grubbe was. Ik hoopte daar omstreks 11 uur klaar te zyn een uitstekende tijd om nog eens pools hoogte te nemen bij dominee Kamp- hoff, maakte ik mijzelf wijs. Het was nog geen negen uur toen ik de deur achter mij dichttrok, ver baasd, omdat Laura mij niet opnieuw aan de kleermaker haa herinnerd. In lange tijd was ik niet op dit uur uit geweest: de laatste maanden had ik nog in bed gelegen omstreeks deze tyd, en pas als het gejoel van de kin deren. die naar school gingen, was uitgestorven, was ik opgestaan. En stond ik plotseling tussen hun ewoel de lucht scheen mij vervuld van hun opgewonden druk kreten. Ze renden door elkaar; ze schreeuwden en sprongen en in de verte werd een kring gevormd. Een 6aar van de allerkleinsten kregen mij i het oog en wendden verlegen de blik af, maar een hunner, een meisje, dat nauwelijks tot aan mijn middel reikte, rende naar my toe en stak de handjes uit. „Dag dokter". Ik bukte mij en streelde haar over de wang. Zij lachte vrolijk. Ik her kende in haar een van myn zorgen kinderen van bjjna twee jaar gele ien: een anemisch meisje, en het deed mij goed te zien noezeer zij vooruit was gegaan. Ik kneep haar in de kin en zei naar, dat zij zo groot begon te worden. Daarna bekeek ik het slijmvlies van haar rechteroog lid. Het zag er gaaf en gezond uit en ik trok een grimas tegen haar. „Wat eet jij toch vreselyk veel, te genwoordig!1' zei ik. Zy knikte trots en duwde haar handje in de my'ne. Ik liet mij door haar meetrekken naar het midden van de straat en eerst toen zag ik Marian. Zij naderde langzaam, aan weerszyden een rij kinderen. Ik lach te naar haar, terwijl ik haar tege moet liep. .Dag, juf", zei ik, toen wij elkaar hadden bereikt, „gaat alles goed?" ,Ja dokter Ik zag aan haar gezicht dat het te- fenovergestcldc waar was en ik acht aan wat Lydia mij die zater dagavond had verteld. Haar gezicht stond vermoeid en ook de donkere randen onder haar ogen spraken een duidelijke taal. Wii stonden even stil, temidden van de kinderen. Er hing iets benau wends tussen ons, wat door de snate rende stemmetjes niet uit te wissen viel. maar ik kon haar niet helpen op dit ogenblik. Ik kon haar nu niets vragen. Ik trok het meisje, dat ik nog steeds by de hand hield, naar voren en ik prees haar opnieuw, om dat zij er zo goed uitzag. Marian glimlachte, maar het gelukte haar niet haar vermoeidheid en haar tries te stemming te verbergen. De kinde ren werden stil. Toen ik verder ging, wist ik, dat Maartens komst niet bij een ieder vreugde wekte. De gedachte aan wat Herman mij 's zaterdags had verteld, deed mij glimlachen, toen mevrouw Grubbe mij zelf binnenliet. Ik gaf haar een standje en stuurde haar naar bed. Daarna deed ik snel mijn zaken met de notaris af; ik had mij voorgeno men mij in geen enkel opzicht te haasten, maar, eenmaal in zrjn kan toor, waar de sfeer plotseling herin neringen opriep aan net gesprek, dat ik, jaren geleden, met Maarten had gehad, voelde ik mtf ongedurig en net was nog maar nauwelijks tien uur toen ik weer buiten stond. Ik wandelde langzaam terug naar het centrum van het stadje; ik wilde naar de oude predikant, maar toen lk de kerk had bereikt, bleef ik staan. Het was heel stil nu de school be gonnen was. Er kwamen enkele men sen voorbij, die mij vriendelijk groet ten. Ik lichtte mijn hoed. Van slechts één herinnerde ik my direct de naam; die van de anderen schoten mij pas te binnen, toen ze al bijna uit het gezicht waren. Ook mijn geheu- Èen was niet meer dat van vroeger. eze gedachte stemde mij triest en ik kreeg bijna spijt van mijn bezoek aan de notaris; nu het achter de rug was, had ik het gevoel, dat ik mijn leven definitief had afgesloten en dat ik nog slechts liep te wachten op de dood. Ik keek naar het notarishuis. Het lag stil aan de overzijde, besche nen door de herfstzon. Ik zag er nie mand voor de ramen. Hoe zou het nu met Lydia zijn Wat zou zij doen op dit ogenblik? Zou ikMaar toen schold ik mijzelf hardop voor een sentimentele, oude dwaas en ik wendde mn haastig af. Ik vona opeens dat myn bezoek aan de predikant niet de minste haast had en ik liep een eindweegs terug. Bij .,De Gouden Roemer", het enige hotel in Eerlaar, dat tevens fungeerde als eindstation van de bus, aarzelde ik even daarna liep ik om het gebouw heen en terug door de straat die langs de achterzijde van de kerk loopt. Ik kwam voorbij de winkel van de weduwe Punter. De vitrages voor de ramen van Marians kamer waren gedeeltelijk opzijgeschoven en uit het openstaande venster van haar slaap kamer verscheen een smalle, benige hand, die een stofdoek uitklopte. Het was zo heel gewoon en onbeduidend. Maar wat was er dan wel anders, vandaag? Niets? Neen, niets. (Wordt vervolgd) KLOKSTRAAÏ 9 GOES MIDDELBURG LANGE-NOORDSTRAAT 10H7 h alle soorten en maten verkrijgbaar bij: J. VAN DE KREEKE St. Pieterstraat 54-56 Telefoon 2771 MIDDELBURG 72. Rivaldi was zo ver langend om naar de verbor gen schat te zoeken, dat hij nauwelijks lette op de over haaste aftocht van de stuur man. „Opgeruimd staat proper- netjes", zei hij slechts. „En laat ons thans een kijken, welke schat-rijkdommen in dat kast-meubel zijn weg- verborgen." Met een haak haalde hij het kastje van de wand en opende het. Zijn gezicht be trok. „Niks niets nlemandal- los!" riep hij uit. „Ge ver telt me toch geen sprook- verdichtsels op de mouw, capitano?" „Ik heb ja toch gezegd, dat de schat in een verbor gen laadje zit?!" antwoord de Kappie ongeduldig. „Aha", zei Rivaldi, „dan is er maar één middel-ma- nier. Avanti!" Met deze woorden sloeg hij het kastje resoluut tot splinters. En inderdaad nu bleek, dat er een dubbele bodem inzat, waaruit armbanden, ringen, halskettingen en andere kostbare sieraden tevoorschijn kwamen! Een beetje bedrukt keek Kappie toe. Hoewel hij zijn vriend best iets gunde, vond hij het toch wel spijtig, dat al die rijkdom nu bij Rivaldi terecht was gekomen, die toch al zo rijk was. „Je mag de Maat er wel iets van geven", merkte hij op, „want door zijn prentbriefkaarten kwamen we de schat op-ggt spoor/! Dadelijk greep Rivaldi met gulle hand in de kost baarheden en stopte die zowel de Maat als Kappie toe. „Vanzelfsprekend, amigo", zei hij. „Rivaldi is toch nooit-nimmer een krent-vrek geweest?!'!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 7