Nederlandse keeperstraditie bij Frans de Munck in goede handen JIMMY en de Crescepresio-korrels verstopping r L SPORT EN WEDSTRIJDEN 4 PROVINCIALE ZEEUWBE COURANT DONDERDAG 12 APRIL 1955 UITSTEKENDE DOELVERDEDIGERS VOOR ORANJE De „Zwarte Panter" schijnt zijn tegenstanders te biologeren... ER IS EEN NEDERLANDSE doelmanstraditie, 't valt niet te ont kennen. Door alle voetbaltijden heen heeft ons land over goede, vaak zelfs uitzonderlijke goede, doelverdedigers beschikt en het moet wel zijn dat dit „vak" onze volksaard goed ligt. Men moet aannemen, dat het klopt met het individualistische, dat die volksaard kenmerkt. In ieder geval is het zo, dat Frans de Mnnck die zulk een groot aandeel heeft gehad in de laatste successen van onze nationale ploeg, deze schone traditie op prachtige wijze handhaaft. Wanneer is die traditie eigenlijk precies begonnen? Het is moeilijk te zeggen, maar in de prille tyd van onze internationale contacten was de plaats onder de lat door Bceuu'kens al heel goed bezet. Ik heb Beeuwkens al meer dan eens zien spelen en herinner me van hem de bravoureuze stompstijl, die de doel verdedigers van die dagen kenmerkte. Zijn opvolger Just Göbel was ech ter van een hogere klasse. Van Vites se's sympathieke doelman werd ver teld, dat hij altjjd op de plaats stond waar de bal kwam. Dat kon natuur lijk een kwestie zijn van kgk-op-de- bal, van tactisch inzicht dus en daar over beschikte de kalme en onver stoorbare Göbel in hoge mate. Maar soms kon men de indruk niet van zich afzetten, dat hij ziin tegenstanders als het ware biologeerde, zodat ze zich genoopt voelden de bal juist te door ir. A. VAN BMMENES richten naar de plaats waar hij stond. Degenen, die in eerste instantie na de Arnhemmer die tussen 1910 en 1919 praktisch alle internationale wedstrijden heeft meegespeeld onder de lat verschenen, waren stel lig wel goede doelverdedigers, maar misten toch die geheimzinnige ei genschap. De HVv-er Mac Neill, de NOAD-man Van Tilburg en de Ajacied Jan de Boer hebben uitste kende wedstrijden gespeeld, maar men zou te ver gaan als men ze „ma gische krachten" zou toedenken. Gejus van der Meulen echter, doel- verdediger van 1924 tot 1934 in meer dan vijftig interlands, was echter wel volkomen in staat om de door Göbel gevestigde traditie voort te zetten. Ook de HFC-er heeft heel wat onhoudbaar lijken de schoten uit zijn doel gehouden en terecht mocht men hem bij de Olympische Spelen van 1928 te Amsterdam onder de beste kee pers ter wereld rangschikken. Normale redding Na Van der Meulen is Leo Halle stel lig de man geweest, die het meest imponeerde. Men zou, streng kri tisch oordelend, misschien moeten vaststellen, dat zijn- „klasse" wat minder was, maar qua persoonlijke eigenschappen was ook de Deventer- naar enige jaren lang een geheel aparte figuur. En nu kon men zijn ve le saves toeschrijven aan zijn snelle reactie, men kon het mijnentwege in tuïtie noemen, maar er moeten toch ook wel geheimzinnige krachten aan het werk zijn geweest. Leo Halle, de Leeuw van Deventer, haalde indertijd het stoute stukje uit in twee achtereenvolgende wedstrij den /"tegen Ierland en Frankrijk) een strafschop uit zijn doel te houden en met de beste wil der wereld kan men dit geen normale reddingen meer noe men. Als steken en scheuten U het leven vergallen en 0 geen raad meer weet van de tergende pijn, brengt Krascben Salts uitkomst. De kleine, dagelijkse dosis Kruschen maakt korte metten met uw rheuma- tlek. Zes minerale zouten, weten schappelijk samengesteld, spannen in Kruschen samen om uw bloedzuive rende organen krachtig te stimuleren. Met verjongde energie doen die dan hun heilzaam, bloedzuiverend werk. Onzuiverheden kunnen zich niet op nieuw ophopen en vastzetten in de gewrichten. Zo wordt TJ binnen korte tijd bevrijd van de pijnen die uw hu meur vergallen en uw gestel slor" Na de tweede wereldoorlog heeft Piet Kraak de Nederlandse doel manstraditie prompt voortgezet. Hij had diverse ernstige concurrenten Van Raalte, Landman en later ook De Munck maar Kraak handhaaf de zich aan de top. Men kon van hem vooral het „meespelen" in de achter hoede bewonderen endat is nog geen verleden tijd geworden, want wie Elinkwijk ziet spelen, kan deze eigenschap nog altijd zien toepassen. Geen wonder dat hij het tot 32 in- terlands bracht enhet hadden er nog veel meer kunnen zijn als ern stige olessures hem niet van tijd tot tijd hadden uitgeschakeld. Bij één van die gelegenheden kwam Frans de Munck hem vervangen. Dat was namelijk het geval in april 1949 tegen Frankrijk, toen Nederland bij verrassing met 4-1 won. Ook in de daarna volgende wedstrijd te Kopen hagen tegen Denemarken, die met 2-1 door de onzen werd gewonnen, stond De Munck onder de lat, maar direct daarna tegen Finland was hij door Saris van BW vervangen. Het zou jaren duren voor deze uit Goes afkomstige speler van Sittard- se Boys opnieuw in het nationale elftal zou verschijnen. Men herinnert zich ongetwijfeld, dat hij, bezig naar Ajax over te gaan, in verwikkelingen eraakte en dat het bondsbestuur em overeenkomstig de amateursbe palingen voor de taak stelde zijn amateurstatus te bewijzen. Hij kon dat uiteraardniet en zo was hij genoodzaakt naar het bui tenland uit te wijken. Tegen zjjn zinl Zelf heeft hij mij in die tijd meer dan eens verklaard, dat hij dolgraag in ons land wilde blijven om de Neder landse kleuren weer eens te kunnen verdedigen en eerder had hij verlei delijke aanbiedingen uit Spanje dan ook afgeslagen. Maar toen hij hier niet meer kon spelen, ging h}j naar F.C. Köln, waar hij een enorme popu lariteit verwierf. Zelfs is hij voor de film opgetreden en zijn capaciteiten worden terecht Nog maar zelden heeft Frans de Munck als keeper van het Nederland se elftal teleurgesteld achteromgeke- ken, als op deze foto. Want met de Zxcarte Panter" in het doel heeft het Oranje-team nog nimmer een wed strijd verloren. Op deze plaat staat hij overigens niet als keeper van het na tionale elftal, maar als doelverdedi- ger van Fortuna '5Jf. Op de achter grond ziet men Cor van der Hart. latere nationale doelman Herkenrath de weg naar het eerste elftal versper de, zoaat deze maar naar een andere club (Rot Weiss Essen) overging. Handblessure Het ligt voor de hand, dat De Munck uitkwam in de historische wedstrijd van de Nederlandse profs tegen Frankrijk in maart 1953 en eveneens, dat hij na oplossing van de moei lijkheden tussen KNVB en NBVB on ze éerate kandidaat voor de nationale ploeg werd. Hij was namelijk, even als ö.a. Van der Hart, in de NBVB- club Fortuna '54 terecht gekomen. De Munck kon begin 1955 zijn rentree maken. Hij moest nadien twee wed strijden overslaan wegens een ern stige handblessure en liep daardoor de 1-0 nederlaag te Dublin tegen Ier land mis. Overigens was hü echter steeds van de partij en nu doet zich dan (Advertentie) het hoogst merkwaardige feit voor, dat de negen wedstrijden, waarin De Munck tot dusver heeft meegedaan, geen van alle in een nederlaag zijn geëindigd: zeven overwinningen en twee gelij ke spelen. Dat is natuurlijk geen toeval. Van de ze kerel, aan wie alles zwart is: zijn haar zijn in elkaar gegroeide wenk brauwen, zijn gehele voetbaltenue, moet haast wel een bijzondere in vloed uitgaan. Men. is geneigd aan te nemen, dat deze „zwarte magiër" zijn tegenstander op de een of andere manier biologeert! Boekhouder tot drie jaar veroordeeld De Haagse rechtbank heeft de 32- jai'ige boekhouder J. van R. uit Oegstgéest tot een gevangenisstraf van drie jaar met aftrek van pre ventieve hechtenis veroordeeld. De officier van justitie had twee jaar met aftrek geëist. Van R. heeft in de periode van 1952 tot 1956 ten nadele van een machine fabriek te Leiden, waar hij werkzaam was, een bedrag van 50.000 verduis terd. (Advertentie) Geef de strijd niet op tegen DIT IS d« manier om verstopping te overwinnen i Drink 'b morgens vroeg en 'a avonds voor het naar bed gaan een glas water en ga op een vast uur van de dag naar het toilet. Neem eerst een week elke avond twee Carters pilletjes - 2e week: elke avond één Be week: om de anaere avond één. Daarna niets meer. Want Carters Leverpilletjes zorgen voor de galtoevoor die nodig is om het voed sel beter te verteren en de darmen te ontlasten: ze maken bovendien dat de ingewanden daarna op eigen kracht regel matig blijven werken. Zó helpen Carters Leverpilletjes u helemaal van hardlijvig heid af, u is een ander tnens. En mocht u later door zorgen, door te veel eten, overver moeidheid of gebrek aan beweging toch nog eens verstopt raken, dan zijn een paar Carters pilletjes voldoende om u vlug weer op gang te helpen. Vraag naar CARTERS LBVERPELLETJES - f L20 per flacon. 96. Een half uur bleef Jimmy uitrusten. Muls had nog een paar jutezakken uit het tuinhuis gehaald en die over Jimmy heengelegd, want na het drinken van het water was hij erg gaan klappertanden. Na verloop van een half uur was hii weer aardig bijgekomen. „Gaan jullie bei den nu heel voorzichtig de ladder opzoeken en zet die weer tegen de muur op dezelfde plek waar hij gestaan heeft. Het wordt tijd dat we hier wegkomen". Jack en Muis deden dadelijk wat hun gezegd werd en na ver loop van een minuut of zes waren ze terug, ,,'t Is al voor elkaar", zei Jackie. „De ladder staat klaar en we kunnen vertrekken. Bovendien ls de kust helemaal vei lig. Het licht op de bovenverdieping hebben ze uitge daan. Ze zijn klaarblijkelijk naar bed gegaan, dat stel letje misdadigers, die ons de hongerdood hebben willen laten sterven". Jlmmy lachte even. „Rustig maar", zei hij. „Ze krijgen hun trekken nog wel thuis. Ze zijn nog lang niet van mij af". Jimmy krabbelde overeind, maar toen hij weer op zijn benen stond, wankelde hij toch even. Jackie zag dat en schoot toe om zijn vader te on dersteunen. Maar al na een paar passen maakte Jimmy zich van hem los. „Laat maar", zei hij, „het gaat al veel beter. Je behandelt me, alsof ik een grijsaard ben. Ik kan best alleen lopen." Met een omweg, teneinde de tuin niet dwars te moeten oversteken, zetten zij koers naar de ladder die tegen de tuinmuur stond. Ditmaal was het Jimmy die er het eerst tegen op klom. Aan de andere kant van de muur liet hij zich zakken net zo lang tot hij aan zijn handen hing en eerst toen liet hij zich los. Eindstrijd te Terneuzen van kanaalzone-schaaktoernooi Op maandag 28 april a.s. wordt in hotel „Des Pays Bas" te Terneuzen de eindstrijd gehonden van het ka naalzone-schaaktoernooi, waarbij te vens bet 45-jarig bestaan van de Terneuzense schaakclub zal worden herdacht. Aan de eindstrijd nemen een 100-tal schakers deel, leden van vier Zeeuws-Vlaamse en van vier Belgische verenigingen. Voor het winnen van het toernooi komen nog twee verenigingen in aanmerking, namelijk „Ruy Lopez" uit Gent en „Terneuzen". „Ruy Lo pez" heeft daarbij de beste kansen. Het toernooi zal worden geopend door de burgemeester van Terneu zen, mr, P. H. W. F. Teilegen, en onder meer worden bijgewoond door de voorzitter van de Belgische schaakbond en hoofdbestuursleden van de Zeeuwse schaakbond. Aan de deelnemers zal een herin neringsbordje worden uitgereikt. Te vens zal onder meer een tombola worden gehouden, waarvoor door de Terneuzense middenstand een aantal prijzen beschikbaar werd gesteld. Kanaalzone- schaaktoernooi. Te Sas van Gent werd de eerste in ternationale ronde gespeeld van het kanaalzone-schaaktoernooi voor de „b"-teams. De uitslagen luiden: 't Witte Paard—Het Volk 1—3. J. 't GildeCockaert 01; A. Bockstael Troch 10; A. SchiemanVan Hecke 01; A. HofmanWan te 0 1. Terneuzen „b"Jean Jaures „b": G. DysselinckPaepens 01; v. d. VeereThijs 01; BarendseTheys Vo.Van CampenDe Winne V* y2.' Uitslag 1—3 VSV „b"—Ed. Colle 1—3. Dour- lèynDe Corte 01; De Kraker Griel 10: TacqBordean 01; v. d. HooftBaert 01. Landau „b"Ruy Lopez „b" y2 2yz: PetersFernande afgebr.; Jan senMuikers 01: Den Hamer Vermeire 01; MatteléLlppeloy y2 De stand luidt thans: 1. Jean Jaures 18%-5% 2. Ruy Lopez 13 -10 3. Terneuzen 13 -11 (voorl.) 4. Landau 11 -12 (voorl.) 5. Het Volk 11 - 9 6. Ed. Colle 10 -10 7. VSV 8 -16 8. 't Witte Paard 6y3-17% Jean Jaures is onbereikbaar en reeds kampioen. Ronde in Yerseke De „Yersekse supportersclub" houdt zaterdagmiddag ae ronde van Yerseke voor nieuwelingen. Voor dit belangrijke sportevenement hebben uit geheel Nederland weer vele deel nemers ingeschreven, waaronder de Nederlandse kampioen 1955, W. Bra- venboer uit Rotterdam. De plaatse lijke favoriet Piet Rentmeester zal dan ook vele sterke renners treffen op dit parcours. Voorl. Ned. elftal tegen Portsmouth. Als tegenstander van het voorlopig Nederlands elftal voor de wedstrijd op woensdag 2 mei in het Feyenoord- stadion te Rotterdam zal de Engelse eerste divisie-club Portsmouth in het veld komen. De ontmoeting geldt als een oefenwedstrijd voor het Neder landse team voor de landenwedstrg'd tegen Ierland op Hemelvaartsdag. De wedstrijd begint om half zes. Zevenhandbalcompetitie In de zevenhandbalcompetitie nam Olympus de leiding want het bleef met 1-5 baas over Walcheren 2. Ma rathon zag zich met 0-5 geklopt door EMM, dat hierdoor de derde plaats veroverde. Zeeland Sport had met de eigen reserves geen moeite (15), waardoor de stand nu als volgt luidt: Olympus 10-14; Marathon 9-12; EMM 9-10; Walcheren 2 8-9; Walcheren 9- 9; Zeeland Sport 9-9; Olympus 7-4; Zeeland Sport 2 7-1. Bg de meisjes B behaalde Volhar ding een 3-1 zege op het bezoekende Hellas, maar bij de jongens zag Vol harding zich op eigen veld de volle buit ontnomen door Tonido (1-3). Examen. Aan de sportschool Felix Janssens te Bergen op Zoom slaagden voor de Gele Band Judo T. Duvekot en J. Ki- wiet uit Vlissingen. Voor de adspirant gele band bene den de 14 jaar slaagden Rik. Merke- leijn, Jet Merkelegn, J. Rijnders en B. v. d. Hoven, allen uit Vlissingen. De Bruyckere naar Australië vertrokken Diegenen, die er nog aan getwijfeld hadden, weten het nu zeker, Sjel de Bruyckere zal niet meer op de Neder landse voetbalvelden spelen. Woens dagmorgen vroeg is hij te Tilburg in de bus gestapt, op weg naar de „Jo- han van Oldenbarnevelt", die hem en zijn vrouw en zoontje naar Australië brengen. Bij zijn bagage is een kost baarheid, die hij zorgvuldig bewaart, het oranjeshirt, dat hij zondag in de „Hel van Deurne" gedragen heeft. De Bruyckere heeft zijn voetbalschoenen niet in Nederland achtergelaten want in Melbourne zit de Nederland se kolonie om hem te springen. De Nederlandse emigranten hebben in Australië een voetbalvereniging die „Wilhelmina" heet. Zij spelen in een oranje shirt en witte broek. Geen vreemde kleur dus voor de Bruyckere. De vereniging speelt in de tweede klasse. De Bruyckere wordt hier spe ler-trainer. (Advertentie) vraag naar ROOS RIDEAUX (afgepaste glasgordijnen) 's-middags gekochl 's-avonds gehangen P0NTH0UD IN OKTOBER FEUILLETON dooi MENNO DE MUNCK 14 Maar het heeft toen nog ruim ze= ven uren geduurd uren. die ik nooit zal vergeten. Zij was zo dapper. En Tjerk was zo bang. Toen ik, even voor de geboorte, een episiotomie ver richtte, verliet hij de kamer en toen hij terugkwam was Maarten juist geboren. Mevrouw Motte gaf hem het kind, gewassen en ingepakt. „Geef het Lydia", zei zij. Hg stond er dwaas mee in zijn armen en hij wankelde toen hg naar het bed liep. Ik was juist klaar met Lydia, zg lag doodstil, met gesloten ogen, en scheen voor niets nog belangstelling te heb ben. Tjerk keek mg radeloos aan. Ik beduidde hem even te wachten. „Wat is er?" vroeg hg schor. „Wat is er met haarw Op dat ogenblik gaf Maarten zrjn tweede schreeuw. Lydia kreeg een schok, zg opende de ogen en keek verbgsterd rond. „Ach", zei zg ver- Ik 'gaf Tjerk een wenk. Hij legde het kind naast haar neer. „Toe", fluisterde ik hem toe, „zeg nu iets tegen haar". Zgn lippen trilden, toen hg zich over haar boog en haar kustte. „Een jongen" zei hg. „Onze jongen, Lydia Ik begon mijn handen te wassen. Mevrouw Motte was juist gereed met de instrumenten; ik trok mijn witte jas uit en pakte mijn tas. Daar na ging ik nog eenmaal naar het bed. Lydia lag nu op haar zgde; zij keek naar Maarten met die wonderlijke blik van alle moeders, wie men juist een pasgeboren kind heeft gegeven. Hoe vaak had ik dat toen reeds mee gemaakt? Toch geloof ik, dat ik mjj nooit zo getroffen heb gevoeld als die nacht door Lydia. Ik liep om het bed heen naar de an dere zg'de. zg keek naar mg op en ik nam haar hand. „Een pracht van een jongen", zei ik. zg lachte gelukkig. „Ja", zei zg" trots. „Je bent reusachtig flink geweest" voegde ik er aan toe. En ik meende het; ik had een diep respect voor haar. „Mag hf hier blg'ven? Bij mg' in bed, Matthias"? Ik schudde het hoofd. „Nee" zei ik, „hg gaat in de wieg. Hij moet slapen en jij ook. Jullie hebt het allebei veel te druk gehad". Ik liep naar de hoek en haalde de wieg. „Hg mag dicht bg je staan", zei ik. „Zullen we hem er nu maar inleg gen?" „Nog even", bedelde zg. Eerst toen zag zg de pleister op Maarten's ach terhoofdje. „Wat is dat", vroeg zg geschrok ken. „Hoe is dat nu gekomen?" „Maarten en ik hebben een beetje ruzie gemaakt. Hg heeft zich vrese- ïgk eigenwg's gedragen, maar daar heb jg niets van geirferkt. Het heeft niets te betekenen; over een paar da gen haal ik die pleister er weer af. En nu gaan we allemaal slapen". Mevrouw Motte nam het kina van haar over en legde het in de wieg. Ik wilde Lydia de hand drukken, maar zij nam mg bg" de pols en trok mg naar zich toe. Ik dacht dat zg mg iets in het oor wilde fluisteren maar toen voelde ik haar lippen op mijn wang. Het verwarde mg zo, dat ik niets wist te zeggen. Ik streelde haar over het voorhoofd en verliet haastig de kamer. Een paar minuten later stond Tjerk ook beneden. Hg huilde. In de gang stond Elza. bleek en zwggend. Zg keek Tjerk gespannen aan. „Hethet is een flinke jongen", stotterde hg. „Niet, Matthias?" „Ja", zei ik. „Ga nog maar even kijken, Elza". Zg liep snel de trap op. Tjerk en ik gingen de zitkamer binnen. Ik open de de tuindeuren. De nacht was vol van geruis van de regen. Ik stapte naar buiten en liep over de paden. De regen deerde mg' niet het was eer der alsof de vermoeidheid van mg af spoelde. Aan het einde van de tuin bleef ik staan. Ik draalde mij om en keek naar boven, in de richting van de kamer, waar ik een gehele middag, een gehele avond en een gehele nacht had gevochten voor het leven van Lydia en dat van Maarten. Door de fordg'nen schemerde nog licht en een er kieren liet een smalle streep door, die tot vlak voor mgn voeten viel. Iri die kamer zouden ze nu gaan slapen zg' en haar kind tot zij weer zou ontwaken en hem bij zich zou nemen. Ik voelde mg zeer dankbaar, omdat ik in dit verbitterde gevecht niet had gefaald. Plots bemerkte ik dat Tjerk naast mg stond. Ook hg staarde naar de ra men. Toen het licht werd üitgedaan keek ik hem aan, maar zg'n gezicht bleef geheven naar de vensters. Ik nam hem bij de armen en stelde hem voor naar binnen te gaan. Hg' knikte instemmend. Toen wg' naar de kamer liepen, zei hij: „Heeft het niet heel lang geduurd, Matthias? Het was zeker heel moei- ïgk?" „Ja". „Was het ongevaarlg'k?" „Nee". Hg keek mg ongelovig aan. „Ik was niet zo flink als Lydia", zei hg plotseling. „Vond je me laf". „Nee. Anders zou ik het wel zeg gen „Ja Zgn ogen stonden nu zeer opmerk zaam. „Ja dan zou jg het wel zeg gen... Je bent zeker erg moe?" „Niet zo erg", zei ik. jEIij zweeg maar ik zag duidelijk aan hem, dat hg nog iets op zgn hart had. „Zeg het maar, Tjerk", nodigde ik hem uit. „Nuzei hg verlegen, „nu... moet ik je bedanken, Matthias..." Ik lachte. „Doe het maar niet Tjerk. Ik geloof het zo ook wel Praat er niet meer over". Hij stak mg' zgn hand toe. Ik zag zijn mond vertrekken. „Ben je heus niet erg moe?" vroeg hg' nog eens. „Nee". „Zullen we nog een glas cognac drinken?" „Ja. Dat ïgkt mg" een goed plan". „Zullen we dan hier gaan zitten?" Hij wees naar de open deuren. Wij schoven de stoelen tot vlak voor de opening. Tjerk verdween. Hg kwam een ogenblik later terug met de fles en de glazen. „Een sigaar?" vroeg hg. „Graag". Zo zaten wg zwggend bgeen in de ochtendschemering. Het geluid van de regen was iets zwakker geworden; het was heerlijk fris, en in het vage licht werden de omtrekken van de planten en de struiken in de tuin wonderigk scherp. Eenmaal keken wg elkaar aan en glimlachten, maar wg wisten mets meer te zeggen. Een week later, juist toen ik 's ochtends zou uitrijden, ging de tele foon. Het was Tjerk die belde, en hg was zeer ongerust over Lydia. Ik reed er onmiddelTgk heen, en schrok toen ik bg" haar bed kwam. Zij had erg veel pijn en een hoge temperatuur. Ik constateerde een acute adnexitis. Enige weken later, toen ik de ontste king had onderdrukt, praatte ik ern stig met Tjerk. „Wil jg het haar zeggen?" vroeg hg, toen ik was uitgesproken. Ik stemde toe en praatte een paar da gen hierna met Lydia. zg hield zich erg goed, toen ik haar vertelde dat Maarten misschien de enige zou blg'ven. „Ik ben zo big met hem", zei zg. „Het was erg, Matthias, vooral die laatste uren... en toch zou ik het er weer voor over hebben. Helemaal uit gesloten is het dus niet?" „Nee", zei ik. Maar erg veel geloof hechtte ik niet aan mgn eigen woor den. Maarten is inderdaad de enige gebleven. De stem van Herman wekte mg" uit mijn gepeins. „Probeert U de zomer te verlen gen?" vroeg hg. Ik keek naar de klok. Het was bg- na half vier. „Een lang spreekuur", zei ik. „Ja beaamde hij. Ik moet nu wel meteen weg". (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 4