Nederlandse keeperstraditie bij
Frans de Munck in goede handen
JIMMY en de Crescepresio-korrels
verstopping
r
L
SPORT EN WEDSTRIJDEN
4
PROVINCIALE ZEEUWBE COURANT
DONDERDAG 12 APRIL 1955
UITSTEKENDE DOELVERDEDIGERS VOOR ORANJE
De „Zwarte Panter" schijnt zijn
tegenstanders te biologeren...
ER IS EEN NEDERLANDSE doelmanstraditie, 't valt niet te ont
kennen. Door alle voetbaltijden heen heeft ons land over goede, vaak
zelfs uitzonderlijke goede, doelverdedigers beschikt en het moet wel
zijn dat dit „vak" onze volksaard goed ligt. Men moet aannemen, dat
het klopt met het individualistische, dat die volksaard kenmerkt. In
ieder geval is het zo, dat Frans de Mnnck die zulk een groot aandeel
heeft gehad in de laatste successen van onze nationale ploeg, deze
schone traditie op prachtige wijze handhaaft. Wanneer is die traditie
eigenlijk precies begonnen? Het is moeilijk te zeggen, maar in de prille
tyd van onze internationale contacten was de plaats onder de lat door
Bceuu'kens al heel goed bezet. Ik heb Beeuwkens al meer dan eens zien
spelen en herinner me van hem de bravoureuze stompstijl, die de doel
verdedigers van die dagen kenmerkte.
Zijn opvolger Just Göbel was ech
ter van een hogere klasse. Van Vites
se's sympathieke doelman werd ver
teld, dat hij altjjd op de plaats stond
waar de bal kwam. Dat kon natuur
lijk een kwestie zijn van kgk-op-de-
bal, van tactisch inzicht dus en daar
over beschikte de kalme en onver
stoorbare Göbel in hoge mate. Maar
soms kon men de indruk niet van zich
afzetten, dat hij ziin tegenstanders
als het ware biologeerde, zodat ze
zich genoopt voelden de bal juist te
door ir. A. VAN BMMENES
richten naar de plaats waar hij stond.
Degenen, die in eerste instantie na
de Arnhemmer die tussen 1910 en
1919 praktisch alle internationale
wedstrijden heeft meegespeeld
onder de lat verschenen, waren stel
lig wel goede doelverdedigers, maar
misten toch die geheimzinnige ei
genschap. De HVv-er Mac Neill, de
NOAD-man Van Tilburg en de
Ajacied Jan de Boer hebben uitste
kende wedstrijden gespeeld, maar
men zou te ver gaan als men ze „ma
gische krachten" zou toedenken.
Gejus van der Meulen echter, doel-
verdediger van 1924 tot 1934 in
meer dan vijftig interlands, was
echter wel volkomen in staat om
de door Göbel gevestigde traditie
voort te zetten. Ook de HFC-er
heeft heel wat onhoudbaar lijken
de schoten uit zijn doel gehouden
en terecht mocht men hem bij de
Olympische Spelen van 1928 te
Amsterdam onder de beste kee
pers ter wereld rangschikken.
Normale redding
Na Van der Meulen is Leo Halle stel
lig de man geweest, die het meest
imponeerde. Men zou, streng kri
tisch oordelend, misschien moeten
vaststellen, dat zijn- „klasse" wat
minder was, maar qua persoonlijke
eigenschappen was ook de Deventer-
naar enige jaren lang een geheel
aparte figuur. En nu kon men zijn ve
le saves toeschrijven aan zijn snelle
reactie, men kon het mijnentwege in
tuïtie noemen, maar er moeten toch
ook wel geheimzinnige krachten aan
het werk zijn geweest.
Leo Halle, de Leeuw van Deventer,
haalde indertijd het stoute stukje uit
in twee achtereenvolgende wedstrij
den /"tegen Ierland en Frankrijk) een
strafschop uit zijn doel te houden en
met de beste wil der wereld kan men
dit geen normale reddingen meer noe
men.
Als steken en scheuten
U het leven vergallen
en 0 geen raad meer weet
van de tergende pijn,
brengt Krascben Salts uitkomst.
De kleine, dagelijkse dosis Kruschen
maakt korte metten met uw rheuma-
tlek. Zes minerale zouten, weten
schappelijk samengesteld, spannen in
Kruschen samen om uw bloedzuive
rende organen krachtig te stimuleren.
Met verjongde energie doen die dan
hun heilzaam, bloedzuiverend werk.
Onzuiverheden kunnen zich niet op
nieuw ophopen en vastzetten in de
gewrichten. Zo wordt TJ binnen korte
tijd bevrijd van de pijnen die uw hu
meur vergallen en uw gestel slor"
Na de tweede wereldoorlog heeft
Piet Kraak de Nederlandse doel
manstraditie prompt voortgezet. Hij
had diverse ernstige concurrenten
Van Raalte, Landman en later ook
De Munck maar Kraak handhaaf
de zich aan de top. Men kon van hem
vooral het „meespelen" in de achter
hoede bewonderen endat is nog
geen verleden tijd geworden, want
wie Elinkwijk ziet spelen, kan deze
eigenschap nog altijd zien toepassen.
Geen wonder dat hij het tot 32 in-
terlands bracht enhet hadden
er nog veel meer kunnen zijn als ern
stige olessures hem niet van tijd tot
tijd hadden uitgeschakeld.
Bij één van die gelegenheden kwam
Frans de Munck hem vervangen. Dat
was namelijk het geval in april 1949
tegen Frankrijk, toen Nederland bij
verrassing met 4-1 won. Ook in de
daarna volgende wedstrijd te Kopen
hagen tegen Denemarken, die met
2-1 door de onzen werd gewonnen,
stond De Munck onder de lat, maar
direct daarna tegen Finland was hij
door Saris van BW vervangen.
Het zou jaren duren voor deze uit
Goes afkomstige speler van Sittard-
se Boys opnieuw in het nationale
elftal zou verschijnen. Men herinnert
zich ongetwijfeld, dat hij, bezig naar
Ajax over te gaan, in verwikkelingen
eraakte en dat het bondsbestuur
em overeenkomstig de amateursbe
palingen voor de taak stelde zijn
amateurstatus te bewijzen.
Hij kon dat uiteraardniet en
zo was hij genoodzaakt naar het bui
tenland uit te wijken. Tegen zjjn zinl
Zelf heeft hij mij in die tijd meer dan
eens verklaard, dat hij dolgraag in
ons land wilde blijven om de Neder
landse kleuren weer eens te kunnen
verdedigen en eerder had hij verlei
delijke aanbiedingen uit Spanje dan
ook afgeslagen. Maar toen hij hier
niet meer kon spelen, ging h}j naar
F.C. Köln, waar hij een enorme popu
lariteit verwierf.
Zelfs is hij voor de film opgetreden
en zijn capaciteiten worden terecht
Nog maar zelden heeft Frans de
Munck als keeper van het Nederland
se elftal teleurgesteld achteromgeke-
ken, als op deze foto. Want met de
Zxcarte Panter" in het doel heeft het
Oranje-team nog nimmer een wed
strijd verloren. Op deze plaat staat hij
overigens niet als keeper van het na
tionale elftal, maar als doelverdedi-
ger van Fortuna '5Jf. Op de achter
grond ziet men Cor van der Hart.
latere nationale doelman Herkenrath
de weg naar het eerste elftal versper
de, zoaat deze maar naar een andere
club (Rot Weiss Essen) overging.
Handblessure
Het ligt voor de hand, dat De Munck
uitkwam in de historische wedstrijd
van de Nederlandse profs tegen
Frankrijk in maart 1953 en eveneens,
dat hij na oplossing van de moei
lijkheden tussen KNVB en NBVB on
ze éerate kandidaat voor de nationale
ploeg werd. Hij was namelijk, even
als ö.a. Van der Hart, in de NBVB-
club Fortuna '54 terecht gekomen.
De Munck kon begin 1955 zijn rentree
maken. Hij moest nadien twee wed
strijden overslaan wegens een ern
stige handblessure en liep daardoor
de 1-0 nederlaag te Dublin tegen Ier
land mis.
Overigens was hü echter steeds
van de partij en nu doet zich dan
(Advertentie)
het hoogst merkwaardige feit
voor, dat de negen wedstrijden,
waarin De Munck tot dusver heeft
meegedaan, geen van alle in een
nederlaag zijn geëindigd: zeven
overwinningen en twee gelij
ke spelen.
Dat is natuurlijk geen toeval. Van de
ze kerel, aan wie alles zwart is: zijn
haar zijn in elkaar gegroeide wenk
brauwen, zijn gehele voetbaltenue,
moet haast wel een bijzondere in
vloed uitgaan. Men. is geneigd aan
te nemen, dat deze „zwarte magiër"
zijn tegenstander op de een of andere
manier biologeert!
Boekhouder tot drie jaar
veroordeeld
De Haagse rechtbank heeft de 32-
jai'ige boekhouder J. van R. uit
Oegstgéest tot een gevangenisstraf
van drie jaar met aftrek van pre
ventieve hechtenis veroordeeld. De
officier van justitie had twee jaar
met aftrek geëist.
Van R. heeft in de periode van 1952
tot 1956 ten nadele van een machine
fabriek te Leiden, waar hij werkzaam
was, een bedrag van 50.000 verduis
terd.
(Advertentie)
Geef de strijd niet op tegen
DIT IS d« manier om verstopping te
overwinnen i Drink 'b morgens vroeg en
'a avonds voor het naar bed gaan een glas
water en ga op een vast uur van de dag
naar het toilet. Neem eerst een week elke
avond twee Carters pilletjes - 2e week:
elke avond één Be week: om de anaere
avond één. Daarna niets meer.
Want Carters Leverpilletjes zorgen voor
de galtoevoor die nodig is om het voed
sel beter te verteren en de darmen te
ontlasten: ze maken bovendien dat de
ingewanden daarna op eigen kracht regel
matig blijven werken. Zó helpen Carters
Leverpilletjes u helemaal van hardlijvig
heid af, u is een ander tnens. En mocht u
later door zorgen, door te veel eten, overver
moeidheid of gebrek aan beweging toch
nog eens verstopt raken, dan zijn een paar
Carters pilletjes voldoende om u vlug weer
op gang te helpen. Vraag naar CARTERS
LBVERPELLETJES - f L20 per flacon.
96. Een half uur bleef Jimmy uitrusten. Muls had nog
een paar jutezakken uit het tuinhuis gehaald en die over
Jimmy heengelegd, want na het drinken van het water
was hij erg gaan klappertanden. Na verloop van een half
uur was hii weer aardig bijgekomen. „Gaan jullie bei
den nu heel voorzichtig de ladder opzoeken en zet die
weer tegen de muur op dezelfde plek waar hij gestaan
heeft. Het wordt tijd dat we hier wegkomen". Jack en
Muis deden dadelijk wat hun gezegd werd en na ver
loop van een minuut of zes waren ze terug, ,,'t Is al
voor elkaar", zei Jackie. „De ladder staat klaar en we
kunnen vertrekken. Bovendien ls de kust helemaal vei
lig. Het licht op de bovenverdieping hebben ze uitge
daan. Ze zijn klaarblijkelijk naar bed gegaan, dat stel
letje misdadigers, die ons de hongerdood hebben willen
laten sterven". Jlmmy lachte even. „Rustig maar", zei
hij. „Ze krijgen hun trekken nog wel thuis. Ze zijn nog
lang niet van mij af". Jimmy krabbelde overeind, maar
toen hij weer op zijn benen stond, wankelde hij toch
even. Jackie zag dat en schoot toe om zijn vader te on
dersteunen. Maar al na een paar passen maakte Jimmy
zich van hem los. „Laat maar", zei hij, „het gaat al veel
beter. Je behandelt me, alsof ik een grijsaard ben. Ik
kan best alleen lopen." Met een omweg, teneinde de
tuin niet dwars te moeten oversteken, zetten zij koers
naar de ladder die tegen de tuinmuur stond. Ditmaal
was het Jimmy die er het eerst tegen op klom. Aan de
andere kant van de muur liet hij zich zakken net zo
lang tot hij aan zijn handen hing en eerst toen liet hij
zich los.
Eindstrijd te Terneuzen van
kanaalzone-schaaktoernooi
Op maandag 28 april a.s. wordt in
hotel „Des Pays Bas" te Terneuzen
de eindstrijd gehonden van het ka
naalzone-schaaktoernooi, waarbij te
vens bet 45-jarig bestaan van de
Terneuzense schaakclub zal worden
herdacht. Aan de eindstrijd nemen
een 100-tal schakers deel, leden van
vier Zeeuws-Vlaamse en van vier
Belgische verenigingen.
Voor het winnen van het toernooi
komen nog twee verenigingen in
aanmerking, namelijk „Ruy Lopez"
uit Gent en „Terneuzen". „Ruy Lo
pez" heeft daarbij de beste kansen.
Het toernooi zal worden geopend
door de burgemeester van Terneu
zen, mr, P. H. W. F. Teilegen, en
onder meer worden bijgewoond door
de voorzitter van de Belgische
schaakbond en hoofdbestuursleden
van de Zeeuwse schaakbond.
Aan de deelnemers zal een herin
neringsbordje worden uitgereikt. Te
vens zal onder meer een tombola
worden gehouden, waarvoor door de
Terneuzense middenstand een aantal
prijzen beschikbaar werd gesteld.
Kanaalzone-
schaaktoernooi.
Te Sas van Gent werd de eerste in
ternationale ronde gespeeld van het
kanaalzone-schaaktoernooi voor de
„b"-teams. De uitslagen luiden:
't Witte Paard—Het Volk 1—3. J. 't
GildeCockaert 01; A. Bockstael
Troch 10; A. SchiemanVan
Hecke 01; A. HofmanWan te 0
1.
Terneuzen „b"Jean Jaures „b":
G. DysselinckPaepens 01; v. d.
VeereThijs 01; BarendseTheys
Vo.Van CampenDe Winne V*
y2.' Uitslag 1—3
VSV „b"—Ed. Colle 1—3. Dour-
lèynDe Corte 01; De Kraker
Griel 10: TacqBordean 01; v.
d. HooftBaert 01.
Landau „b"Ruy Lopez „b" y2
2yz: PetersFernande afgebr.; Jan
senMuikers 01: Den Hamer
Vermeire 01; MatteléLlppeloy y2
De stand luidt thans:
1. Jean Jaures 18%-5%
2. Ruy Lopez 13 -10
3. Terneuzen 13 -11 (voorl.)
4. Landau 11 -12 (voorl.)
5. Het Volk 11 - 9
6. Ed. Colle 10 -10
7. VSV 8 -16
8. 't Witte Paard 6y3-17%
Jean Jaures is onbereikbaar en
reeds kampioen.
Ronde in Yerseke
De „Yersekse supportersclub"
houdt zaterdagmiddag ae ronde van
Yerseke voor nieuwelingen. Voor dit
belangrijke sportevenement hebben
uit geheel Nederland weer vele deel
nemers ingeschreven, waaronder de
Nederlandse kampioen 1955, W. Bra-
venboer uit Rotterdam. De plaatse
lijke favoriet Piet Rentmeester zal
dan ook vele sterke renners treffen
op dit parcours.
Voorl. Ned. elftal
tegen Portsmouth.
Als tegenstander van het voorlopig
Nederlands elftal voor de wedstrijd
op woensdag 2 mei in het Feyenoord-
stadion te Rotterdam zal de Engelse
eerste divisie-club Portsmouth in het
veld komen. De ontmoeting geldt als
een oefenwedstrijd voor het Neder
landse team voor de landenwedstrg'd
tegen Ierland op Hemelvaartsdag. De
wedstrijd begint om half zes.
Zevenhandbalcompetitie
In de zevenhandbalcompetitie nam
Olympus de leiding want het bleef
met 1-5 baas over Walcheren 2. Ma
rathon zag zich met 0-5 geklopt door
EMM, dat hierdoor de derde plaats
veroverde. Zeeland Sport had met de
eigen reserves geen moeite (15),
waardoor de stand nu als volgt luidt:
Olympus 10-14; Marathon 9-12; EMM
9-10; Walcheren 2 8-9; Walcheren 9-
9; Zeeland Sport 9-9; Olympus 7-4;
Zeeland Sport 2 7-1.
Bg de meisjes B behaalde Volhar
ding een 3-1 zege op het bezoekende
Hellas, maar bij de jongens zag Vol
harding zich op eigen veld de volle
buit ontnomen door Tonido (1-3).
Examen.
Aan de sportschool Felix Janssens
te Bergen op Zoom slaagden voor de
Gele Band Judo T. Duvekot en J. Ki-
wiet uit Vlissingen.
Voor de adspirant gele band bene
den de 14 jaar slaagden Rik. Merke-
leijn, Jet Merkelegn, J. Rijnders en B.
v. d. Hoven, allen uit Vlissingen.
De Bruyckere naar
Australië vertrokken
Diegenen, die er nog aan getwijfeld
hadden, weten het nu zeker, Sjel de
Bruyckere zal niet meer op de Neder
landse voetbalvelden spelen. Woens
dagmorgen vroeg is hij te Tilburg in
de bus gestapt, op weg naar de „Jo-
han van Oldenbarnevelt", die hem en
zijn vrouw en zoontje naar Australië
brengen. Bij zijn bagage is een kost
baarheid, die hij zorgvuldig bewaart,
het oranjeshirt, dat hij zondag in de
„Hel van Deurne" gedragen heeft. De
Bruyckere heeft zijn voetbalschoenen
niet in Nederland achtergelaten
want in Melbourne zit de Nederland
se kolonie om hem te springen. De
Nederlandse emigranten hebben in
Australië een voetbalvereniging die
„Wilhelmina" heet. Zij spelen in een
oranje shirt en witte broek. Geen
vreemde kleur dus voor de Bruyckere.
De vereniging speelt in de tweede
klasse. De Bruyckere wordt hier spe
ler-trainer.
(Advertentie)
vraag naar
ROOS RIDEAUX
(afgepaste glasgordijnen)
's-middags gekochl
's-avonds gehangen
P0NTH0UD
IN OKTOBER
FEUILLETON
dooi
MENNO DE MUNCK
14
Maar het heeft toen nog ruim ze=
ven uren geduurd uren. die ik nooit
zal vergeten. Zij was zo dapper. En
Tjerk was zo bang. Toen ik, even
voor de geboorte, een episiotomie ver
richtte, verliet hij de kamer en
toen hij terugkwam was Maarten
juist geboren. Mevrouw Motte gaf
hem het kind, gewassen en ingepakt.
„Geef het Lydia", zei zij. Hg stond
er dwaas mee in zijn armen en hij
wankelde toen hg naar het bed liep.
Ik was juist klaar met Lydia, zg lag
doodstil, met gesloten ogen, en scheen
voor niets nog belangstelling te heb
ben. Tjerk keek mg radeloos aan. Ik
beduidde hem even te wachten. „Wat
is er?" vroeg hg schor. „Wat is er
met haarw
Op dat ogenblik gaf Maarten zrjn
tweede schreeuw. Lydia kreeg een
schok, zg opende de ogen en keek
verbgsterd rond. „Ach", zei zg ver-
Ik 'gaf Tjerk een wenk. Hij legde
het kind naast haar neer.
„Toe", fluisterde ik hem toe, „zeg nu
iets tegen haar".
Zgn lippen trilden, toen hg zich
over haar boog en haar kustte.
„Een jongen" zei hg. „Onze jongen,
Lydia
Ik begon mijn handen te wassen.
Mevrouw Motte was juist gereed
met de instrumenten; ik trok mijn
witte jas uit en pakte mijn tas. Daar
na ging ik nog eenmaal naar het bed.
Lydia lag nu op haar zgde; zij keek
naar Maarten met die wonderlijke
blik van alle moeders, wie men juist
een pasgeboren kind heeft gegeven.
Hoe vaak had ik dat toen reeds mee
gemaakt? Toch geloof ik, dat ik mjj
nooit zo getroffen heb gevoeld als die
nacht door Lydia.
Ik liep om het bed heen naar de an
dere zg'de. zg keek naar mg op en ik
nam haar hand.
„Een pracht van een jongen", zei
ik.
zg lachte gelukkig.
„Ja", zei zg" trots.
„Je bent reusachtig flink geweest"
voegde ik er aan toe. En ik meende
het; ik had een diep respect voor
haar.
„Mag hf hier blg'ven? Bij mg' in
bed, Matthias"?
Ik schudde het hoofd.
„Nee" zei ik, „hg gaat in de wieg.
Hij moet slapen en jij ook. Jullie hebt
het allebei veel te druk gehad".
Ik liep naar de hoek en haalde de
wieg.
„Hg mag dicht bg je staan", zei ik.
„Zullen we hem er nu maar inleg
gen?"
„Nog even", bedelde zg. Eerst toen
zag zg de pleister op Maarten's ach
terhoofdje.
„Wat is dat", vroeg zg geschrok
ken. „Hoe is dat nu gekomen?"
„Maarten en ik hebben een beetje
ruzie gemaakt. Hg heeft zich vrese-
ïgk eigenwg's gedragen, maar daar
heb jg niets van geirferkt. Het heeft
niets te betekenen; over een paar da
gen haal ik die pleister er weer af.
En nu gaan we allemaal slapen".
Mevrouw Motte nam het kina van
haar over en legde het in de wieg. Ik
wilde Lydia de hand drukken, maar
zij nam mg bg" de pols en trok mg
naar zich toe. Ik dacht dat zg mg
iets in het oor wilde fluisteren
maar toen voelde ik haar lippen op
mijn wang. Het verwarde mg zo, dat
ik niets wist te zeggen. Ik streelde
haar over het voorhoofd en verliet
haastig de kamer.
Een paar minuten later stond Tjerk
ook beneden. Hg huilde. In de gang
stond Elza. bleek en zwggend. Zg
keek Tjerk gespannen aan.
„Hethet is een flinke jongen",
stotterde hg. „Niet, Matthias?"
„Ja", zei ik. „Ga nog maar even
kijken, Elza".
Zg liep snel de trap op. Tjerk en ik
gingen de zitkamer binnen. Ik open
de de tuindeuren. De nacht was vol
van geruis van de regen. Ik stapte
naar buiten en liep over de paden. De
regen deerde mg' niet het was eer
der alsof de vermoeidheid van mg af
spoelde.
Aan het einde van de tuin bleef ik
staan. Ik draalde mij om en keek
naar boven, in de richting van de
kamer, waar ik een gehele middag,
een gehele avond en een gehele nacht
had gevochten voor het leven van
Lydia en dat van Maarten. Door de
fordg'nen schemerde nog licht en een
er kieren liet een smalle streep door,
die tot vlak voor mgn voeten viel. Iri
die kamer zouden ze nu gaan slapen
zg' en haar kind tot zij weer zou
ontwaken en hem bij zich zou nemen.
Ik voelde mg zeer dankbaar, omdat
ik in dit verbitterde gevecht niet had
gefaald.
Plots bemerkte ik dat Tjerk naast
mg stond. Ook hg staarde naar de ra
men. Toen het licht werd üitgedaan
keek ik hem aan, maar zg'n gezicht
bleef geheven naar de vensters. Ik
nam hem bij de armen en stelde hem
voor naar binnen te gaan. Hg' knikte
instemmend. Toen wg' naar de kamer
liepen, zei hij:
„Heeft het niet heel lang geduurd,
Matthias? Het was zeker heel moei-
ïgk?"
„Ja".
„Was het ongevaarlg'k?"
„Nee".
Hg keek mg ongelovig aan.
„Ik was niet zo flink als Lydia",
zei hg plotseling. „Vond je me laf".
„Nee. Anders zou ik het wel zeg
gen
„Ja
Zgn ogen stonden nu zeer opmerk
zaam. „Ja dan zou jg het wel zeg
gen... Je bent zeker erg moe?"
„Niet zo erg", zei ik.
jEIij zweeg maar ik zag duidelijk aan
hem, dat hg nog iets op zgn hart had.
„Zeg het maar, Tjerk", nodigde ik
hem uit.
„Nuzei hg verlegen, „nu...
moet ik je bedanken, Matthias..."
Ik lachte. „Doe het maar niet
Tjerk. Ik geloof het zo ook wel
Praat er niet meer over".
Hij stak mg' zgn hand toe. Ik zag
zijn mond vertrekken.
„Ben je heus niet erg moe?" vroeg
hg' nog eens.
„Nee".
„Zullen we nog een glas cognac
drinken?"
„Ja. Dat ïgkt mg" een goed plan".
„Zullen we dan hier gaan zitten?"
Hij wees naar de open deuren. Wij
schoven de stoelen tot vlak voor de
opening. Tjerk verdween. Hg kwam
een ogenblik later terug met de fles
en de glazen.
„Een sigaar?" vroeg hg.
„Graag".
Zo zaten wg zwggend bgeen in de
ochtendschemering. Het geluid van
de regen was iets zwakker geworden;
het was heerlijk fris, en in het vage
licht werden de omtrekken van de
planten en de struiken in de tuin
wonderigk scherp. Eenmaal keken wg
elkaar aan en glimlachten, maar wg
wisten mets meer te zeggen.
Een week later, juist toen ik
's ochtends zou uitrijden, ging de tele
foon. Het was Tjerk die belde, en hg
was zeer ongerust over Lydia. Ik reed
er onmiddelTgk heen, en schrok toen
ik bg" haar bed kwam. Zij had erg
veel pijn en een hoge temperatuur.
Ik constateerde een acute adnexitis.
Enige weken later, toen ik de ontste
king had onderdrukt, praatte ik ern
stig met Tjerk.
„Wil jg het haar zeggen?" vroeg
hg, toen ik was uitgesproken. Ik
stemde toe en praatte een paar da
gen hierna met Lydia.
zg hield zich erg goed, toen ik
haar vertelde dat Maarten misschien
de enige zou blg'ven.
„Ik ben zo big met hem", zei zg.
„Het was erg, Matthias, vooral die
laatste uren... en toch zou ik het er
weer voor over hebben. Helemaal uit
gesloten is het dus niet?"
„Nee", zei ik. Maar erg veel geloof
hechtte ik niet aan mgn eigen woor
den. Maarten is inderdaad de enige
gebleven.
De stem van Herman wekte mg" uit
mijn gepeins.
„Probeert U de zomer te verlen
gen?" vroeg hg.
Ik keek naar de klok. Het was bg-
na half vier.
„Een lang spreekuur", zei ik.
„Ja beaamde hij. Ik moet nu wel
meteen weg".
(Wordt vervolgd)