Het aandeel is nog
niet populair
JONGE MANNEN LEVEND AAS
VOOR BLOEDDORSTIGE HAAIEN
NIEUWE INDELING VAN DE
EUROPESE K0LENMARKT
VRIJDAG 6 APRIL 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE 00ÜRAN1
15
Grotere spreiding
zou nattig zijn
(Door onze economische
medewerker.)
De winstdeling was het onder
werp van debat op de landdag van
economen in Nijmegen, dr. Paul
Rijkems, oud voorzitter van de
raad van bestuur van de Unilever,
bleek duidelijk tegenstander te zijn
van een in de statuten vastgelegd
winstdelingsstelsel maar hij was
anderzijds voorstander van bezits
vorming door arbeiders en kan
toorbedienden.
Hij dacht liierby aan het voor
lopig financieren van de aankoop
van een eigen huis én aan het op
aantrekkelijke voorwaarden ter be
schikking stellen van aandelen in
de eigen onderneming. Wat de
eerste methode aangaat, heeft de
overheid kort geleden nog het pad
wat willen effenen door het indie
nen van een wetsvoorstel, waarbij
een bydrage van de werkgever ten
behoeve van een bouwspaarfonds
tot een bedrag van f 390 per jaar
voor de werknemer vrij van sociale
en fiscale lasten zou zijn.
En wat die tweede methode van be
zitsvorming betreft, zijn er juist de
laatste tijd weer verschilende voor
beelden van grote bedrijven, die per-
soneelsaandelen beschikbaar stellen
(Amsterdamsche Bank b.v.).
Uiteraard bestaan er gevaren. Het
ter beschikking gestelde spaargeld
moet zo degelijk mogelijk worden be
legd en dit wil zeggen, dat alleen so
lide bedrijven voor die kleine kapi
taalbezitters in aanmerking komen.
Een betrouwbare voorlichting is
hier veel, zo niet alles waard. Ook
moet voorkomen worden, dat aande
len gekocht worden alleen om der
wille van de koerswinst, opdat niet de
f goklust in de plaats komt van de be-
egglngslust.
Een ander voordeel is nog, dat de
invloed van de waardevermindering
van het geld op de besparingen,
waarover juist de S.E.R. een rapport
heeft gepubliceerd, op aandelen min
der groot is. Deze toch zullen bij
geldontwaarding in koers gaan sta
gen,-terwijl ook de winsten dan zul
len toenemen.
Een vierde voordeel van de grotere
spreiding van aandelen is zeker, dat
een aandeelhouder het bedrijf met an
dere ogen gaat zien, ja, het gehele
bedrijfsleven. Wij willen niet zeggen
Kapitein Visser verlaat
,flat' op Nieuw-Amsterdam
Veel wel, weinig wee
in zeemansioopbaan
nu mijn mooi flatje verlaten. Het is
jammer, dat ik het niet kan mee
nemen."
Dit zei gisterochtend de gezag
voerder van de „Nieuw Amsterdam"
van de Holland-Amerika-Lïjn, kapi
tein C. Visser, toen hij inzijn hut
iets vertelde van zijn vertrek bij de
Holland-Amerika-Lijn op 1 mei a.s.
wegens het bereiken van de pensioen-
Ïerechtigde leeftijd. De kapitein, die
L jaar Dij deze rederij heeft gevaren
en gisterochtend zijn laatste reis als
gezagvoerder heeft besloten, merk
te op, toen hem naar zijn wel en wee
werd gevraagd, weinig wee te heb
ben gehad in zijn loopbaan.
Een k\jkje in de in aanbouw zijnde
gereformeerde kerk in Goes-oost
waarvan de voorwand, zoals ge
meld voor een groot deel uit glas
bestaat. Uit de foto blijkt reeds dui
delijk, dat het daglicht wel bijzonder
royaal kan binnenvallen
(Foto P.Z.C.)
dat hij als hij daar toevallig ook
nog werkt plotseling harder gaat
werken. Maar wel zal die onverschil
lige, soms vijandige houding verdwij
nen. Men gaat het bedrijf anders be
kijken.
Het staat voor ons dus buiten kyf,
dat een grotere spreiding van aande
len goed en nuttig is. Maar de prak
tijk bewyst dat die aandelen niet po
pulair zyn. Dit wil dus zeggen dat de
kloof tussen bedrijven en kleine be
zitters overbrugd moet worden.
Technisch gezien is een eerste ver
eiste het beschikbaar zyn van kleine
aandelen van 50 en 100. Die stuk
jes zijn er gelukkig hoewel het
aanbod beslist nog groter zou kun
nen worden zodat de enige conclu
sie is dat het gebrek aan belangstel
ling ergens anders ligt.
Het public relationswerk in dit op
zicht moet ten dele door de Vereeni-
ging voor den Effectenhandel gedaan
worden. Zij toch kan het begrip beurs
en aandeel in grotere kring ver
trouwd maken en al die uit het verle
den stammende vooroordelen helpen
wegwerken. Er wordt op dit terrein
inderdaad gewerkt: door rondleidin
gen op woensdagmiddag, door beurs-
commentaren voor de radio, door
voordrachten in de provincie. Wij
twijfelen er niet aan of de Vereeni-
ging za.1 op de ingeslagen weg voort
gaan, al twijfelen wij er wel aan of
alle leden wel evenzeer van het nut
van dit werk overtuigd zijn als het
bestuur.
J aar ver slag en
Naast de beurs moet echter ook de
onderneming het aandeel meer popu
lair helpen maken. Door betere en
aantrekkelijker jaarverslagen, door
regelmatiger berichtgeving opdat de
pers op de hoogte blijft en vooral door
in goede tijden van voorspoed de aan
deelhouders niet in de laatste koets te
zetten maar bij de dividendvaststel
ling royaler te behandelen. Nog te
vaak moet op de jaarvergaderingen
blijken, dat er een scherpe tegenstel
ling bestaat tussen directie en aan
deelhouders.
Tenslotte dient de overheid, die
toch in principe een voorstander heet
te zijn van bezitsspreiding, verder de
daad bij het woord te voegen en de
fiscale lasten op het aandelenbezit
te verlichten. Wij denken hierbij dan
vooral aan de dubbele heffing: eerst
een vennootschapsbelasting op de
winst, waarna de aandeelhouder ook
nog eens inkomstenbelasting over die
zelfde winst krijgt te betalen.
PROEFNEMING IN AUSTRALIË
Koene poging om vissen met
geluid te verdrijven
(Van onze Australische correspondent)
Aan een van Sydney's vele oceaanstranden heerst thans een grote
bedrijvigheid. Daar zullen dezer dagen namelijk zes jonge Australiërs
zich als aas laten gebruiken voor de gevaarlijke, bloeddorstige haaien,
die dit jaar meer dan anders het strandleven bedreigen en het leven
der baders en „surf riders" voortdurend in gevaar brengen.
Waarschijnlijk hebben de ongekend hevige regens der laatste maan
den in de staat New South Wales en de daaraan gepaard gaande over
stromingen grote scholen kleinere vissen naar de riviermondingen en
de zee gedreven, iets wat aan de haaien met hun ongelooflijk fijn ge
voel voor geluidstrillingen zeker niet ongemerkt voorbij is gegaan.
Zij bevinden zich thans tenminste in ongekend grote aantallen vlak
onder de kust.
Is er aan dat haaien gevaar dan
niets te doen?
Op deze vraag hopen de zes koene
mannen, die zichzelf als aas voor de
haaien zullen aanbieden, 't antwoord
te kunnen geven.
zyn
haai enk enner Hans Haas met zijn
bekoorlijke vrouw Lotte enige jaren
geleden Australië bezocht.
Grijze verpleegster
Hans Haas is de man die steeds
beweerd heeft, dat haaien door zeke
re geluidstrilllngen verjaagd kunnen
worden en zijn verschillende onder-
waterfilmgetuigen hiervan. Tijdens
zijn bezoek aan Australië raakte hij
echter wel diep onder de indruk van
de venijnigheid van de haaien in de
Australische wateren, die hij tot de
fevaarlijkste en felste ter wereld re
ent.
De „grijze verpleegster", de
„blauwpunt" en het „hamerhoofd"
zijn mensetende haaien, die hier in
grote aantallen voorkomen en die
iedereen met angst en respect ver
vullen.
En het zijn juist deze haaien,
die met het menselijk aas gelokt
zullen worden.
Toen Hans Haas in Australië was,
maakte hij vele vrienden onder de
koene Australische diepzeeverken
ners. Een van hen is Dick Charles,
veteraan onder de Australische
speer-vissers en uitvinder van toestel
len om onder water te kunnen ade
men die nu de leiding zal hebben
van het ploegje ervaren onderwater
mannen, dat de haaien zal benaderen.
Deze groep menselijk lokaas zal
zich in de buurt van een rif in een
van de meest door de haaien verge
ven gebieden in de buurt van Sydney
te water begeven om als proefkonijn
voor de moord- en wraatzucht van
de beruchte haaien te dienen.
Zij zullen echter niet ongewapend
zyn, want zy hebben apparaten bij
zich waarmee zij de haaien met
hoogfrequente geluiden zullen bom
barderen.
De bedoeling van hun proefne
mingen is namelijk om uit te vinden
welke geluidstrilling voor de gevaar-
lyke haaien het meest afschrikwek
kend is.
Volgens berichten uit Amerika
heeft men zelfs met voor het mense
lijk oor hoorbare geluiden van een be
paalde frequentie haaien en andere
grote vissen gedood. En op grond van
deze berichten wil de groep menselijk
lokaas uitvinden of zij óók het geluid
kunnen vinden, dat de stranden van
Sydney weer voor de baders veilig
zal kunnen maken.
Hans Haas heeft in de Middelland
se- en in de Rode Zee haaien verjaagd
door gewoon onder water te schreeu
wen. De Tyze verpleegsters" van de
Australische stranden zijn chter niet
bang voor een beetje geschreeuw en
moeten met grover geschut worden
benaderd.
Het is eigenlijk moelijk te
begrijpen waarom de Neder
landse sopraan Hélène Ludolph,
die reeds lang voor de oorlog
een vrij uitgebreid repertoire
op de plaat vastlegde, zo vele
jaren heeft gewacht voor de
oude serie voortgezet kon wor
den. Haar helder geluid leende
zich Immers bij uitstek goed
voor de overbrenging per mi
crofoon. De gaafheid van haar
vocale techniek, de zuivere
toonvorming die talrijke moge
lijkheden toelaat om het geluid
expressief te kleuren en het in
telligente muziekbegrip doen
deze Haarlemse zangeres een
eigen plaats innemen. Sinds de
kunst der opname-fabrikanten
zich zo heeft uitgebreid dat
men met de uitersten van dy
namiek en met de samenge
stelde timbres weinig moeite
meer heeft, hoort men de term
„microfoonstem" weinig meer
gebruiken. Maar het fijne ge
luid, waarmee deze sopraan in
strakke muzikale lijntjes de
melodieën voortekent, mag
men nog zo noemen. Het is van
een uniek karakter en het heeft
aan veelzijdigheid van uitdruk
king in de loop der jaren nog
gewonnen.
De aparte bekoring komt in
de religieuze liederen van Al-
phons Diepenbrock en Hendrik
Andriessen, die zij op H-M.V. 7
^Dzaaiiafelqespzekken
ieoz "JZutqet gekoute
„Nun komm der Heiden Hei
land", „Ein feste Burg", „Aus
tiefer Not schrei ich zu dir" en
„Vatcr unser in Himmelreich"
maar de composities zijn niet
van Bach doch van zijn voor
gangers. De samenstelling is
van „Ein feste Burg' bijvoor
beeld zo: Het eerste couplet in
een zetting van J. Walther, de
tweede strofe door S. Calvisius,
nogmaals de eerste strofe van
H. C. Hassler, de derde van M.
Praetorius en tenslotte weder
om het eerste couplet in de zet
ting van S. Scheidt. Volgens dit
schema zijn de vier melodieën
alle behandeld. Behalve de
reeds genoemden komen nog de
componisten B. Resinarius, J.
Eccard, J. H. Schein, M. Ie
Maistre en A. Gumpeltzhaimer
voor. Met deze originele opstel
ling is een verscheidenheid en
niettemin een sterke binding in
het programma verkregen. Het
geeft hiermee een belangwek-
EBH .1001 (45) zong, sterk tot
uiting. De stem klink op:
lijk fris en de voordracl
ipmerke-
int heeft
hoe doordracht en bestu
deerd ook een innerlijke,
haast extatische bewogenheid.
Mevrouw Ludolph heeft in haar
gehele carrière blyk gegeven
de muziek te willen dienen en
dat zij thans de gelegenheid
aangreep de tot dusver zo wei
nig op de plaat uitgevoerde vo
cale bydrage van de twee Ne
derlandse toonkunstenaars op
de voorgrond te stellen, bewijst
dat zij niet op een gemakkelijk
succes is uitgeweest. De vier
liederen (van Diepenbrock
„Ave Maria" en „O, Jesu ego
amo te", en van Andriessen
„Magna res est amor" en „fiat
Domine") werden door Albert
de Klerk vol toewijding op het
orgel begeleid en de opname
werd gemaakt in de St. Joseph
kerk te Haarlem, waarbij van
de mooie akoestiek uitstekend
partij is getrokken. Men mag
aannemen dat de gramofoon-
maatschappij Hélène Ludolph
wel niet opnieuw zo lang rust
zal gunnen.
Een andere uitvoering van
Nederlandse bodem is die van
het Nederlandse Madrigaal- en
Motettenkoor onder leiding van
Marinus Voorberg, dat al eer
der de aandacht trok. Op Phi
lips N 00692 R (33) voerde dit
goed gedisciplineerde ensemble
een interessant programma uit
onder de titel „Motetten nach
Texten von Luther aus dem 16.
und 17. Jahrhundert". Het zijn
de melodieën die ook zo dikwijls
door Bach werden gebruikt:
Hélène Ludolph.
kend overzicht van de kerkmu
ziek in het begin van de refor
matie. Aan de uitvoering is alle
zorg besteed.
Allerminst kerkelijk zijn de
liederen die Jenny Tourel zingt
op Philips S 06610 R (33): de
Trois Chansons de Bilitis van
Debussy en de Chansons madé-
casses van Ravel. De hoes met
zijn als gewoonlijk goed geko
zen voorstelling leidt ons in
een wereld van palmen en wa
ter, van exotische weelderig
heid. De liederen van Debussy
werden in 1897 gecomponeerd
op een drietal teksten uit een
verzameling die de dichter
Pierre Louys drie jaar tevoren
als een vertaling uit het Grieks
in omloop had gebracht als
„Les chansons de Bilitis", maar
die later Louys' eigen werk
bleek te zyn. Uit de teksten die
het liefdeleven van Bilitis, een
Griekse coutisane uit de 6e
eeuw voor Christus weergeven
koos Debussy er drie uit het
begin, de tijd van Bilitis' ver
houding met de heer Lykas.
Van de drie kinderen van Ma
dagascar, die in 1926 ten doop
gehouden werden, is de erotiek
verkrijgbaar met de sfeer van
vol spanning trillende Chan
sons de Bilitis. Alleen in de
middelste vinden we een uit
barsting van woede en haat,
waartoe we Ravel nauwelijks in
staat hadden gehouden.
De mezzo-sopraan Jenny Tou
rel heeft misschien niet het
ideale geluid van nature voor
deze liederen, maar zij heeft
met verfijnd besef en met
voluptueuze fantasie gezongen.
Haar begeleiders: aan de piano
George Reeves, waarbij zich in
Ravel nog John Wummer, fluit
en Laszlo Vargo, cello, voeg
den, hebben de moeilijke par
tyen met verfijning gespeeld.
Over het concert voor Jazz
band en symfonieorkest van
Rolf Liebermann ekan ik m
eerlijk gezegd, niet erg opwin
den, al hebben enige uitvoerin
gen in concertzaal en studio in
ons land het tot een actuele
aangelegenheid gemaakt en al
was 't zelf onderwerp van een
aprilgrap, die al ver voor de
datum mislukte. De gedachte
om de gangbare dansvormen in
de kunstmuziek een plaats te
geven is niet nieuw, ook niet in
de jazz. Daarmee wil niet ge
zegd zyn dat Künneke (van de
„Tanzerische Suite") een onaf
hankelijker geest was dan de
Zwitser Liebermann. Maar het
enige wat Liebermann van zijn
voorgangers onderscheidt is
dat hij meer begrip had van al
les wat een band toekomt. Het
Het concertino in dit concerto
grosso (m.a.w. de band) over
weegt in allerlei opzichten en
de manier waarop het orkest
van Sauter en Pinegan daar
profijt van trekt, niet name in
de wel pakkende mambo-finale,
is roerend. De opname-technici
van RCA L 16491 (33) zorgden
ervoor dat waar de compo
nist het toegelaten had net
Chicago Symphony Orchestra
eveneens goed tot zijn recht
kwam. Alle sensatie die de on
gewone bezetting heeft gewekt
verdient het als muziekstuk
niet. In de jazz zijn treffender
zaken geschreven al klinkt
dit, dank zjj de leiding van
Fritz Reiner mede, zeer goed.
En in de andere sector van de
muziek ook wel. (Al is dit geen
reden om de achterzijde met
Strauss' Don Juan tê belas
ten!)
De bydrage aan de jubileum
serie 1956 bestaat deze maal
uit beroemde sopraan aria's
van Mozart. Op Philips A 00207
L (33) toont Hïlde Zadek zich
in 4 opera-aria's en 3 concerta
ria's een veelzijdige zangeres,
die zowel fel als ingetogen, be
heerst als slordig, glaszuiver
als nonchalant uit de hoek kan
komen, maar voortdurend een
artieste van sterke persoonlijk
heid blijft.
RUTGER SCHOUTE.
Veroordeeld wegens
poging tot moord
Wegens poging tot moord heeft de
Haarlemse rechtbank donderdagoch
tend de 26-jarige los-arbeider A. H.
uit Zaandijk veroordeeld tot een ge
vangenisstraf van één jaar onvoor
waardelijk benevens terbeschikking
stelling van de regering.
Hem was ten laste gelegd, dat hij
in maart en juli van net vorig jaar
gepoogd had zijn vrouw van het le
ven te beroven dcror haar de keel
dicht te knijpen. De verhouding met
de vrouw is thans weer goed.
De Hoge Autoriteit van de E.G.K
S. heeft de besluiten genomen die een
einde moeten maken aan de machts
positie op de Europese kolenmarkt
van het Duitse Rulirkartel. Met dit
doel is de gemeenschappelijke markt
in de 6 ledenstater, van de E.G.E.S.
verdeeld in 7 afzetgebieden waarbin
nen de concurrentie moet gaan spe
len.
In deze tija van hoogconjunctuur
zal de nieuwe indeling voorlopig geen
grote invloed uitoefenen. Het merk
waardige van de marktverdéling is
dat de Hoge Autoriteit geen rekening
heeft gehouden met de nationale
grenzen die in een gemeenschappelij
ke markt trouwens economisch geen
zin meer hebben.
Nederland en Noord-Duitsland vor
men samen verkoopgebied no I, Bel
gië vormt met een ander stuk van
West-Duitsland verkoopgebied no III.
Franse en Duitse gebieden zijn samen
opgenomen in verkoopgebied no. IV
De rest var. Frankrijk waar tot dus
verre de verkoop van Duitse kolen
geen grote rol heeft gespeeld is door
een lijn in tweeën gedeeld. Italië
vormt verkoopgebied no VII.
Deelnemers caravantrip in
Rotterdam aangekomen
Amerikanen willen achter
IJzeren Gordijn kijken
Aan boord van de „Nieuw Amster-
dem" van de Holland-Amerika Lyn,
die gistermorgen na een afwezigheid
van byua vier maanden in tiaar thuis
haven Rotterdam terugkeerde en voor
het volgend vertrek op 8 mei a.s.
eerst een onderhoudsbeurt krijgt, be
vonden zich 54 deelnemers aan de z.g.
Wally Byam Europese Tour 1956.
Deze trip behelst 'n bezoek aan Bel
gië, Luxemburg, Duitsland, Zwitser
land, Italië, Spanje, Denemarken,
Zweden, Noorwegen en enkelen
hebben het plan een kijkje achter het
ijzeren gordijn te nemen, tenminste
wanneer zy worden toegelaten
waarbjj men reist met auto's met
daarachter gekoppelde kampeerwa
gens.
De eerste auto's zijn met de „Nieuw
Amsterdam" meegekomen; de overi
ge en de „Caravans" komen de eerst
volgende dagen met verschillende
schepen in Rotterdam aan. Over on
geveer twee weken hoopt men te
starten met 28 caravans met bestem
ming Rijssel (Frankrijk). Er moeten
nog meer deelnemers allen zijn bo
ven de 50 jaar en de oudste is de 83-
jarige dr. Monroe uit Stuart (Flor.)
komen, ojn. via Franse havens, en
deze deelnemers begeven zich dan
met hun wagens naar Rijssel om zich
bij de groep aan te sluiten. Tussen 1
en 18 september hoopt de groep dan
De baby, die hier zo in het middel
punt van de belangstelling staat,
maar even onverstoorbaar kijkt als
een gewonebaby, die niet op de
schoot van mevrouw Mamie Eisen-
hower zit, is Mary Jean Eisenhower
de jongste telg uit het gezin
van majoor John Eisenhower, een
zoon van de Amerikaanse presi
dent. Op de foto die werd gemaakt
op een familiebijeenkomst van de
Eisenhowers in het Witte Huis te
Washington, staan behalve kleindoch
ter en oma, nog de achtjarige David
Eisenhower, die blijkbaar trots is op
zijn nieuwe zusje, naast hem en
heerlijk dicht bü oma, Susan, die nog
m.aar vier is en rechts mevrouw
Eisenhower jr., de moeder van de
drie maanden oude Mary, die bij
deze gelegenheid voor het eerst werd
gefotogra' -d.
Louvre leent Rembrandt#
uit aan Nederland
Het beroemde Louvre-museum in
Parijs, dat een groot aantal schatten
op kunstgebied bezit, zal meesterwer
ken van Rembrandt afstaan voor de
zomer-tentoonstellingen in Amster
dam en Rotterdam.
De schilderijen worden uitgeleend
in verband met de herdenking van de
geboortedag van de meester, 350 jaar
geleden, de 15e juli.
Bloemencorso uitgesteld
Het bloemencorso, dat op 21 april
tussen Sassenheim en Bennebroek
zou worden gehouden, is uitgesteld
tot 28 april. Men heeft het corso 'n
week moeten uitstellen, omdat de
bloei van de hyacinten wat later
weer in Rotterdam aan te komen, van zal vallen dan aanvankelijk was ge
waar men naar Amerika zal varen. dacht.
