O Terugkeer naar kleurenrijkdom van de zeventiende eeuw? VROUWEN IN ZEELAND (X) ~Dan ozcuto D tot OZCUH) VRIJDAG 16 MAART 1956 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 c DE SCHOONMAAKTIJD NADERT Plastiekverf opent nieuwe wegen naar interieurvernieuwing „Onze tijd heeft de kleur weer ontdekt. Uit het kleurloze tijd perk de „bruine periode" van het begin van deze' eeuw en vervol gens de monotone crême-en-wit- tjjd schijnen we dan langzamer hand terug te willen naar een haast 17e eeuwse kleurigheid, zij het aangepast aan moderne opvat tingen". Met deze uitspraak kenschetste de Amsterdamse binnenhuisarchi tect Clim Meyer, die op kleurenge- bied een faam heeft verworven, de huidige situatie. In een toevallig gesprek kwam het naar voren. Zijn woorden kregen bijzonder reliëf, doordat er een schoonmaaktijd op til is, die dit keer niet alleen de huismoeders schijnt te infècteren, maar ook tal van huisvaders. Alom Is een bijzondere drang naar inte rieurvernieuwing merkbaar. Het gezinsinkomen laat echter niet toe, dat men daar volop de vaklieden bij inschakelt. Dus doen de huisvaders het zelf, waarbij ze wonderen kun nen verrichten door alleen met wat kleur te gaan werken De Nederlandse verff abrikanten hebben deze vernieuwingsdrang en de wil tot het „zelf doen" al ver staan. Hun kleurenspecialisten ont wierpen kleurenwaaiers met volko men op elkaar afgestemde tinten, waarmee zelfs de grootste leek op kleurengebied nauwelijks meer kwaad kan. Bovendien bereidden ze een verfsoort die zich bijzonder ge makkelijk laat verwerken, direct een opvallend goede „dekking" geeft, en een uiterst vakkundige voorbehande ling van de te schilderen vlakken met grondverf of plamuur niet meer zo dringend noodzakelijk maakt. Het zijn plastiekverven die zowel met de kwast als met de „verfroller" ver werkt kunnen worden. I1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM Kleur is voor de mens even onontbeerlijk als licht en lucht eten en drinken. Bewust of on bewust ervaart ieder van ons kleur in zijn leven. We hebben zélfs voorkeur voor bepaalde kleuren. Uit die voorkeur heb ben moderne psychologen onze geaardheid afgeleid. Ze hébben ontdekt, dat de mensen met een voorkeur voor rood over het al gemeen bedrijvig zijn, een tik keltje-ongeorganiseerd. De lief hebbers van geel hebben het zelfde, maar georganiseerd. De „blauwe" zijn koele mensen met een rustige natuur, en de groenenzijn de meest stand- vastigen, die nder alle om standigheden van het leven zichzélf blijven. De „paarsen" daarentegen zijn de meest wankele naturen, ze zijn een twee tegenpolen dus, en nen dus 'leilijk „kleur be- De Parijse ontwerpster Emma Pler- ron maakte bovenstaand voorjaars hoedje dat de vreemde naam „La même crevette" kreeg. Het lijkt op stro, maar in werkelijkheid is nylon het materiaal. Om de bol loopt,een blauw fluwelen lint. De verfroller is een nieuwe ver schijning op de Nederlandse markt. Het is een schuimrubber roller, die vele malen snelled doet werken dan de kwast, en dus bijzonder handig is voor het schilderen van grote wandvlak- ken. Het apparaat is een paar jaar geleden in Amerika uitge dacht, en heeft er een rage te weeggebracht. In 1954 werden er in de Verenigde Staten acht miljoen van verkocht, mede on der invloed van het feit, dat de Amerikaanse huisvaders nog veel meer dan de Nederlandse zijn karwei eenvoudig omdat de specialisten op die terreinen schier onbetaal baar geworden zijn. gedwongen de huiselijke feitjes zelf te verrichten, Steeds meer „senarates" voor de Nederlandse vrouw „De Nederlandse vrouw gaat steeds minder japonnen dragen eii steeds meer „separates" in de vorm van rok met blouse of jumper, deux- pièces van jersey en voor meer offi ciële gelegenheden „echte" mantel pakjes". Dit deelde de voorzitter van de Nederlandse Textieljaarbeurs, drs. H. J. Geerkens, dezer da<*en mede op een persconferentie ter gelegenheid van de tiende Textieljaarbeirs te Utrecht. Hij liet een waarschuwend woord horen aan het adres van de japon- nenfabrikanten en zei dat, .wanneer deze fabrikanten zich niet aanpas sen aan deze nieuwe tendens, die vraagt naar modieuze en vooral niet nodeloos gegarneerde kleding, meer naar grote lijn dan naar details, men hiervan over enige tijd wel eens na delige invloed zou kunnen ondervin den. Men ziet U in een ander licht, mevrouw! U hebt zélf beter licht in Uw huiskamer dan 50 jaar geleden. Anderen hebben beter licht. Wèar U ook komt, het licht valt op Uw haarl Dat stelt eisen aan de haarverzorging en vooral aan de kleur. Het is zo gemakkelijk om aan die eisen te voldoen. Vraag Uw kapper om een COLpR FRICTION in de nuance die U wenst en die bij U past,want... Ook in Nederland begint de verf roller nu z|jn triomftocht. Aan het succes er van behoeft men niet te twijfelen, omdat het zo'n praktisch hulpmiddel is om de moderne kleur- opvattingen in het interieur te ver wezenlijken. Die moderne opvattin gen gaan thans zelfs zover, dat voor uitstrevende lieden de behang-wan- den in dezelfde kamer verschillende kleuren geven. Men verft daartoe de papierwanden. Niet met een of ander smeerseltje, zoals we dat kort na de oorlog tegenkwamen, maar met in de laboratoria geperfectioneerde verfstoffen, die sommige mensen er zelfs toe brengen een goedkoop nieuw behang op de wanden te gaan overschilderen. Adviezen Hoewel met de moderne tinten weinig kwaad gedaan kan worden, is het voor de liefhebbers van belang met enkele fundamentele regels rekening te houden. Zo zal een verstandig schilder een kamer op het zuiden, waar dus in de zomer net felle zon licht op staat, wat temperen door froene of grijsgroene kleuren te ge- ruiken. Een op het noorden gelegen kamer stemt men prettiger door toe passing van geel, oranjeachtig geel en bescheiden soms rood. Het noorderlicht, dat hard en blauwach tig is, wordt er iets warmer door. Men ziet, elk vertrek in huis stelt in feite zjjn eigen eisen. Nog duide lijker wordt dit, als men bedenkt, dat de warme kleuren, als b.v. rood, rood-bruin, oranje en geel de eigen schap hebben dat ze naar ons toe komen. Ze maken een ruimte kleiner. Koude kleuren daarentegen, als blauw, blauw-groen, e.d. zyn wijken de kleuren, doen dus een ruimte gro ter schijnen. Groen houdt ongeveer het midden, evenals de warme tinten wit. Niets let ons dus meer, om aan de slag te gaan. Het is langzamerhand nauwelijks meer „mannenwerk te noemen; in enkele avonden kan men met de moderne verfstoffen het werk gedaan hebben! De tijd, dat een half jaar lang alle vrije avonden moesten worden besteed om te gaan „verhui zen in eigen huis", schjjnt definitief voorbij. Voor de rubriek „Vrouwen In Zeeland" heeft onze redac trice deze week in het Land- bouwhuis te Goes een gesprek gehad met mejuffrouw A. van der Leeden, consulente voor het onderwijs bij de Zeeuwse Landbouw Maatschappij. Een wat merkwaardige indruk maakt op het eerste gezicht deze ka meelharen mantel van Patou. De vierkante grote kraag past goed bij de dubbele knoopsluiting die ge plaatst is op een soort „ingezet stuk" «i de voorpanden. Deze voorjaars mantel is bedoeld voor de kille over gangsmaanden. (Van onze redactrice) t oor lezeressen ten platte- Y lande hebben de letters J Z.L.M. Zeeuwse Land bouw Maatschappij geen onbekende klank. Ook zullen de meesten van haar wel eens gehoord hebben van de functie „consulente der Z.L.M." En speciaat voor degenen die di rect of indirect iets te maken hebben met het landbouwhuts- houdonderwijs in onze provin cie, is mejuffrouw A. van der Leeden sinds januari 195/t consulente voor het onderwijs bij de Zeeuwse Landbouw Maatschappij geen onbeken de. Wat het werk van de Z.L.M.- consulente precies omvat t ,,'t Is niet met enkele woorden te omschrijven, want het is wat frouw is grotendeels' een adviserende taak, gericht op de acht land- bouwhuishoudscholen die de Z. L.M. in Zeeland heeft, name lijk in Zierikzee, Haamstede, Tholen, Kruiningen, Kortgene Terneuzen, Axel en Schoondij- ke. Op de Z.L.M.-consulente rust de zvrg voor personeels- aanvuTling der scholen, voor de aanvulling van materialen. Bij verbouwingen of nieuwbouw der scholen is haar advies no dig, want vaak moet zij tegen over de esthetische eisen van de architect haar aan de prak tijk getoetste onder wij s-tech- sche eisen stéllen, zodat op dit gebied het uiteindelijk resultaat in alle opzichten verantwoord za^zijn. Men is geneigd om bij de woorden „adviserende taak" te denken aan een min of meer rustige werkkring, een functie dii vervuld kan worden tussen de vier wanden van werkkamer of kantoor, met behulp van een télefoonZo'n functie is de betrekking van Z.L.M.-consu- lente echter bepaald niet, dat wordt wel duidelijk tijdens een gesprek met juffrouw Van der Leeden. Het „steeds bijblijven op haar terrein is voor de Z.L. M.-consulente een eerste eis! Nieuwe huishoudscholen moe ten bezocht worden, cursussen gevolgd.. Soms geeft zij lessen aan een van „haar" landbouw- huishoudscholen, soms moet door haar een post van direc trice tijdelijk worden waarge nomen. Er moet worden verga derd over diverse Z.L.M.-aan- gélegenheden, zoals de geza menlijke dag der Z.L.M.-leer- krachten in Kruiningen op 27 april, die heel wat voorberei dend werk vergt, evenals be paalde facetten van de jaarlijks terugkerende Z.L.M.tentoon stellingen dit doen De huidige Z.L.M.-consulen te is Rotterdamse van geboorte en was na haar opleidingstyd in Leiden en Rotterdam gedurende zes jaar lerares bij het nijverheids onderwijs in Dordrecht. Huis houdkunde en wasbehandeling waren haar vakken, later kwam daar nog koken bij. Met haar komst naar Zeeland in 195J, schakelde zij dus van llej. 1 van der Leeden, Z L. M. consulente het stadshuishoudonderwys over op het landbouwhuishoud- onderwijs en met bijzonder veel plezier! „Mijn voorliefde voor het onderwijs ten platte- lande wortelt vermoedelijk in het feit dat ik va-< moeders kant uit een boerenfamilie stam", is haar eigen mening. De beste indruk van haar persoonlijkheid krijgt men mis schien wel, wanneer men haar gadeslaat tijdens enkele van de vele telefoongesprekken, die zij voert vanuit haar werkkamer in het Goese Landbouwhuis. Men ontdekt dan dat zij ie mand is met een onblusbaar enthousiasme gemengd met een dosis idealisme voor haar werk; dat ztj goed met mensen kan omgaan ze prar.y vlot cu gemakkelijk, lacht veel en graag maar ook dat hier een jonge vrouw aan het woord is die heel goed weet wat ze wil en die, wanneer het op het nemen van beslissingen aankomt, er niet van houdt om de zaken „met handschoentjes" aan te pak ken.... Door haar werk in Zeeland kwam mejuffrouw Van der Leeden automatisch in aanraking met het werk van de Plattélandsvrouwenbond doordat de betrekking van Z. L.M.-consulente een gecombi neerde functie vormt met het secretariaat van het provinci aal bestuur der N.B.P.V. Het bondswerk kwam zodoende in de plaats van een vroegere hobby: het jeugdwerk. ,jBoei- end en interessant"zo luidt haar enthousiast oordeel over dit onderdeel va- haar taak. ,_J7et brengt steeds nieuwe fa cetten met zich mee; ik héb on der meer kadercursussen ge vólgd, die in het leven z\)n ge roepen om nieuwe liefde en be langstelling aan te kweken voor het jarenlang verwaar loosde goede volkslied. Met de afdelingen zingen we die volks liedjes op bondsvergaderingen en andere bijeenkomsten. Een héle dag „droge vergaderkost" ligt ons, vrouwen, nu eenmaal slecht!" Het zélf maken van kleding, pianospelen en autorijden zijn hobbies van mejuf frouw Van der Leeden, maar de eerste twee komen door tijdgebrek alleen „aan bod" tijdens de week-ends. De sport van het autorijden daarentegen kan zij met haar werk vereni gen, want dit werk voert haar naar alle windstreken van Zee land. Zij kent in haar dagelijks werk een groot probleem: dat van de personeelsvoorziening op de landbouwhuishoudscho- len. De leerkrachten moeten, wanneer ze aan meer dan één school les geven, nogal wat heen en weer reizen, hetgeen met de bekende „Zeeuwse ver bindingen" een vermoeiende en tijdrovende bezigheid kan wor den. Velen zien 't min of meer als „pionierswerk", dat ze op zeker ogenblik weer vaarwel zeggen. De huidige Z.L.M.-consulen te maakt echter niet de indruk, dat ze zich door dergelijke problemen laat ontmoedigen. Integendeel: haar energie en werklust worden er vermoede lijk nog door gestimuleerd..... Een boek en 'n boekje voor vrouwen kappershanden zijn „denkende" handen! Color Friction 'n product van Indola Voor vrouw n die van kamerplan ten houden is er sinds enige tjjd een bjjzonder fraai en praktisch handboek te'koop. Het is geschreven door A. J. Herwig, expert op het gebied van bloemen en nlanten, wiens adviezen niet alleen door bet geschreven woord, maar ook op gezette tjjden via de radiomicrofoon tot ons komen. Zjjn boek „He kan planten en bloe men in huis verzorgen" bevat een schat van goede en deskundige raad gevingen op het gebied van kamer planten en snijbloemen. Enkele on derwerpen die de schrijver behandelt: iets uit de geschiedenis van bloemen teelt en bloemsierkunst, de kamer planten en wat zij npdig hebben, ver zorging van de kamerplanten tijdens de vakantie, het stekken, verpotten, de noodzakelijke rustperioden enz. Ook aan de verzorging van snijbloe men wordt de nodige aandacht be steed. Het boekwerk bevat verscheidene mooie illustraties in zwart en in kleu ren. Het is geen goedkope aanschaf, maar de man die weet dat zijn echt genote van bloemen en planten houdt, kan haar geen beter verjaarsge schenk geven dan dit fraaie hand boek. Het is een uitgave van A. W. Sijthoff's uitgeversmaatschappij N.V. te Leiden. „Keukengeheimen van Alie-Aaltje" is een heel aardig en praktisch, vlot geschreven kookboekje, uitgave van Ad. Donker te Rotterdam, waarin Alie de moderne jonge huisvrouw haar kennis van de hedendaagse keuken en de vitamine-leer stelt te genover de recepten van Aaltje, die net proto-type is van de degelijke ouderwetse keukenmeid, onvermoeid op de bres staand voor wat zij noemt „stevige maaltijden". Een origineel boekwerkje, dat ook de werkende vrouw goede diensten kan bewijzen. Het heeft de tegenwoordig zo popu laire, afwasbare omslag. e sneeuwklokjes en aconietjes hebben in mrjn nog winterse tuin de neusjes boven dek ge stoken, en dat geeft mji het sterke vermoeden in de pen, dat de schoon maak op het punt van uitbarsten staat. Het ljjkt mg dus een gunstig tijdstip om het chapiter „Werksche ma en tijdsindelingweer eens ter tafel te brengen, en misschien heb ik dan nu de aankondiging van een enthousiaste „pro-brief" wel eens- verdiend. Want na de doktersvrouw met drie kinderen èn hulp is het aardig te luisteren naar een middenstands vrouw. ook met kroost in drievoud en géén hulp dan van de eigen man en kïnders. Wat zij te berde brengt is te be moedigend om niet uitvoerig te ver melden: „Ik begrijp niet, dat, met al die moderne elektrische apparaten (stof zuiger, strijkijzer, wasmachine) de vrouwen tegenwoordig evengoed geen tijd overhouden en beslist de hele dag tot 's avonds moeten ploe teren. Ik ben alle dagen klaar vóór het middageten (behalve natuurlijk met de schoonmaaktijd), maar zelfs op wasdag ben ik om nalf één (b|j ons etenstgd) opgeknapt en klaar. Ik ben moeder van drie kinderen, doe alles zelf, heb nooit hulp. was en naai alles zelf en met de schoon maak behang en schilder ik ook, als het nodig is. Daarbij vervul ik nog de functie van penningmeesteresse van een ora torium-vereniging, wat een hele rompslomp is. Tegen de tjjd van een concert doe ik samen met de voor zitter al het voorbereidende en or ganiserende werk, wat zeer veel tjjd kost. Evengoed gaat alles hier in huis gesmeerd, het is altjjd netjes en opgeruimd. Natuurlijk vlieg ik niet met de re gelmaat van de klok „bij de wand op", en of je nu bepaald van de vloer kunt eten durf ik niet te ver zekeren. Maar dat is ook niet nodig, want wjj eten van een gedekte tafel en, al zeg ik het zelf, ik besteed al tjjd veel zorg aan het eten. Ik heb ook nog tijd om 's morgens de ochtendgymnastiek van de radio te beoefenen, want dat heeft een huisvrouw ook nodig, 's Middags zit ik te naaien, ga winkelen, lees een mooi boek of doe verenigingswerk, en 's avonds dito. Het moest me toch echt even van het hart, want, nogmaals, ik kan me dit niet begrijpen. Die huisvrouwen zijn, volgens mij, de slavin van haar huis. Mgn moeder (een lieve vrouw overigens) was ook altjjd en eeuwig aan net werk. Als ik 's avonds uit ^Zingen? Zoet het leven kantoor thuis kwam, was ze nog bezig. Dèar kon je nu echt wel van de vloer eten, maar de gezellig heid was, juist door dat eeuwige gewerk, gelap en gepoets, ver te zoeken, en daar heb ik een voor beeld aan genomen. Ik heb nooit „vaste" dagen voor een extra beurt, dat doe ik als ik het nodig oordeel. Ik regel dan het andere werk zodanig, dat die extra beurt in de morgenuren kan vallen, zodat ik evengoed om half één weer omgekleed en klaar mijn man en kinderen kan ontvangen. Dénk nu niet dat de kinderen me veel uit de hand nemen. Het enige wat zjj doen, is: de tafel dekken en afruimen en het oudste meisje wast de boel af van de avondboterham. En dat dan nog eerder uit pedagogische overwe gingen dan dat ik er zelf geen tjjd voor heb." Tot zover deze huisvrouw zonder werkschema maar wèl met een behoorlijk afgebakende werkin deling. En ik kan mij zo voorstellen, dat zij al kwinkelerende haar stof doek zwaait en de aardappels kookt. Het zij haar alvast tot troost dat het wel wat zal meevallen met haar slotzin: „Ik steek wel vreselijk af bij al die andere vrouwen, geloof ik." Want er liggen nog brieven te wachten van ettelijke verwante zie len, die bij al haar drukke bezighe den toch even naar de pen moesten grijpen om mij uit de doekjes te doen hoe z" evenals <""ze brief schrijfster, „zeeën van tjjd" uitsparen op haar dagtaak. En diezelfde uitgespaarde tijd op een zeer persoonlijke wijze nuttig maken met zo'n intens en vitaal ple zier dat ze van dat stukje eigen ter rein voor geen geld afstand zouden doen. Ja, dat haar gezin er niet al leen hartelijk in meeleeft, maar ook gedijt in de fleur en de aanstekelijke vreugde van moeders eigen liefheb berij, die nu eens helemaal buiten het gewone huishoudelijke gedoe ligt. Ik zet hier even een klein streepje onder, om een mogelijk stekelig briefje te ondervangen, dat maar weer eens aan komt slepen met „huiselijke sfeer scheppen" en „zich geheel wijden aan man en kinderen." Hoeveel sleur en gemakzucht er achter die mooie tirades schuilgaat, zullen wij nu maar in het midden laten. Jaloezie trekt soms de lieftal- ligste vermommingen aan Ik zou alleen willen vragen: Zo'n moeder die r "t hart en ziel in een goed koor zingt, en vol ijver de scheidingsvermogen bijbrengen, dat behagen schept in „Schon eilet froh der Ackersmannafgeluisterd onder het afwassen, maar alle bana le gegalm van onbenullige tophits voor de liefhebbers laat? En zou in haar huis de plaag van onze tijd: een onophoudelijk krijsen de radio, wel ooit een kans krijgen? SASKIA.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 7