Schij ijnwerpers vlamden op in de iise modesalons Parij N 'Ozouwenfsaqina VROUWEN IN ZEELAND (VIII)-. Handen en Lf ppen ruw?pilRQL H" BOEKJES VOOR UW KINDEREN ~öan ozouh) C tot OZÓUtO KALODERMA GELEE BATERDAG 11 FEBRUARI 1956 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 DE NIEUWE VOORJAARSMODE Stilte tijdens een première betekent vaak succes Voor de zoveelste maal vlamt in de modesalons van een der grote Parijse couturiers het licht der schijnwerpers op. In hetzelfde ogenblik verstomt het drukke ge praat van de tientallen persverte genwoordigsters en -vertegenwoor digers, die dicht opeengepakt in zo'n warme salon het ogenblik af wachten, waarop de modeshow zal beginnen. Nog enkele ogenblikken, en een nieuwe collectie zal worden prijsgegeven aan de kritische blik ken van hen, wier beoordelingen straks zwart-op-wit te lezen zullen zjjn in de Europese en Amerikaanse kranten en tijdschriften Na een laatste mechanische blik in de spiegel treedt de eerste man nequin binnen, bleek van opwinding en oververmoeidheid. Haar colle ga's volgen al spoedig, nummer na nummer, naam na naam wordt aan gekondigd. In de grote modehui zen zijn het vaak tien tot vijftien mannequins, die een collectie van 180 tot 200 modellen brengen. Bijna tweehonderd modellen, waar van niet alleen het lot van een mode huis kan afhangen, maar ook model len welke misschien zullen beslissen, hoe de wereld (althans het vrouwe lijke deel er van) over enkele maan den gekleed zal gaan. De spanning hangt als het ware in de lucht bij deze premières, en de stilte tijdens zo'n première zegt dikwijls reeds, alles omtrent een eventueel succes. Wanneer iedereen zwijgend maar vol aandacht toekijkt omdat er zoveel nieuws en interessants te zien is, mag de ontwerper van geluk spre ken. Begint er echter een geroeze moes, dan ziet het er' in de meeste gevallen voor het betreffende „mai- son" niet zo best uit In het eerste geval komt aan het slot van de show meestal de ont werper ietwat nerveus te voor schijn uit de kleedkamer van de mannequins, waar hjj een wa kend oog over de laatste voorbe reidingen heeft laten gaan. Als hij nog geen kleur van opwin ding en trots over het behaalde succes heeft, krijgt hij die kleur al spoedig tengevolge van de vele lippenstift-sporen, welke zijn ver eersters bij het gelukwensen op zijn wangen achterlaten! Dan begint de tweede acte: de ont vangst van de inkopers die uit de ge hele wereld naar Parijs zijn gekomen om hier ideeën en materiaal voor hun eigen zaken op te doen. Ze zijn in zo groten getale gekomen, dat ze meest al groep voor groep ontvangen wor den. De aan deviezen zo rijke Ameri kanen mogen het eerst komen, daar na komen de Europeanen aan de beurt. De rijke Amerikanen betalen trouwens ook hogere entreeprijzen dan hun arme Europese broeders: bijna driemaal zoveel. De entreeprijzen lijken voor een buitenstaander enorm hoog, wanneer men in aanmerking neemt dat de enige tegenprestatie van het mode huis bestaat uit het leveren van het patroon voor één enkel model dat de koper zelf mag uitzoeken. Daar staat tegenover, dat de inkoper de hele col lectie zien mag en dus alle ideeën van de ontwerper stuk voor 'stuk in zich op kan nemen. Als hyena's Wie de inkopers tijdens een gewone modeshow langs de kant ziet zitten, ziet hen als kalme, oplettende toe schouwers. Komt men echter de sa lons binnen op een ochtend waarop geen officiële show plaats vindt, dan kan men zich verbeelden, in een wa renhuis tijdens de uitverkoop te zijn. Als hyena's storten de ideeënzoeken- de inkopers zich op ieder stuk, dat ze bemachtigen kunnen, teneinde de lij nen, de afwerking, de vorm van de knopen zo nauwkeurig mogelijk in Voordelig inkopen. Wie voordelig wil Inkopen: kan losse melk nemen voor het klaar maken van pap, pudding en dranken die gekookt worden. De voedingswaarde van los-verkochte melk doet niet onder voor die van flessenmelk; geeft voor dagelijks gebruik de voor keur aan het gewone regerings-, bruin--of volkorenbrood. Het is gezonder dan het meer luxe witbrood en spaart in een maand en in een Jaar nog heel wat uit; kiest groente- en vissoorten die volop aan de markt zijn en laag In prijs. Niet voor alle gerechten zal een eerste kwali teit groente en fruit noodzakelijk zijn: bedenkt, dat ook bij koffie, thee, cacao en margarine de duurste soorten niet al tijd door iedereen het meest gewaardeerd worden. Probeer wat soorten vóór U uw keus bepaalt. Maakt voor soep en pap gebruik van gebroken rijst, die vaak aanzienlijk goed koper is dan hele korrels en er in voe dingswaarde niet voor onder doet; bedenkt, dat pap van havermout, grles- meel of grutten gewoonlijk een goedko per toetje Is dan custardvla of -pudding. Twee bekende figuren dit de Parijse modewereld kijken kritisch naar dt show van een hunner collega's. De vrouw is mannequin Bettina, over wie reeds geruime tijd het gerucht gaat, dat zij (officieus) de verloofde is van prins AH Khandie echter volgens de laatste berichten momenteel weer meer belangstelling toont voor zijn gewezen echtgenote, de filmstei Rita Hay worth. Bettina is hier in gezelschap van de nog jonge ontwerper Hubert de Given- chy, die sedert zijn intrede in de Franse modeicereld verscheidene opmer kelijke successen heeft behaald. hun hoofd te prenten, en het „straks thuis" zodoende des te beter te kun nen namaken. Het is allemaal geheu genwerk, want tekenen is streng ver boden in de salons waar arendsogen voortdurend rondspieden, of niemand dit verbod overtreedt. Wee degene, die betrapt wordt met een potlood in de hand! En het is te begrijpen dat de couturiers zich zoveel moeite ge ven om dit verbod streng door te voe ren, want zo'n enkele collectie kost hen tussen de tien en de veertig mil joen francs. Diefstal van modellen, welke de couturier een enorme finan ciële schade kan berokkenen, moet tot elke prjjs vermeden worden! Daarom worden foto's van de nieuwe collecties altijd pas enkele weken na de eerste show vrijgegeven. Ook nu zal het wellicht eind februari worden, voordat de wereld de Parijse „grote mode" In beeld kan zien. Op onderstaande foto ziet u dan ook géén nieuwe Franse voorjaarscreaties afgebeeld, maar het ls een plaatje dat wel genomen is ln die kleine wereld in Parijs, welke men de „haute cou ture" noemt. Een beroemd Parijs' mannequin en een even beroemd ont werper staan er op afgebeeld. Wanneer deze pagina verschijnt is het vermoedelijk weer volop lointer en dan is het dubbel plezierig kijken naar de skikleding van nevenstaand plaatje. Deze Duitse modellen zien er in werkelijkheid als volgt uit: boven een lange smalle pantalon van beige gabardine met een wollen jack in de zelfde kleur. Dit jack heeft een aan geknipte kraag, die met behulp van een ritssluiting hooggesloten kan worden gedragen. Het tweede model is wat conservatiever: een elegant jasje van wollen gabardine, dat de draagster als gegoten zit en van vo ren met een rits wordt gesloten. Advertentie llllllllllllllllllllllllllllljjü Voor de rubriek „Vrouwen ln Zeeland" zocht (en vond) onze redactrice deze week stof in M H Zuid-Beveland. Zjj had daar 'n vraaggesprek met de echtge- H note van een dierenarts: me- vrouw Z. Klaassen-Oord te Heinkenszand, die bovendien M het voor een vrouw niet alle- daagse beroep van tandarts s uitoefent. (Van onze redactrice). /n de woning van een dieren arts verwacht men onwille keurig een iets uitgebreider menargie van huisdieren, dan in de doorsnee-woning. Bij die renarts Joh. Klaassen in Hein kenszand komt men echter met een dergelijke veronderstelling bedrogen uit. Daar bestaat de hele menargerie uit 2 boxers, maar die mogen er dan ook zijn: ze zien er patent uit en ze zijn zoals het een goede boxer betaamt lief, aanhan kelijk en bescheiden. Hun meesteres, mevrouw Z. Klaassen-Oord, heeft wel eens plannen gehad om deze kleine dierenhuishouding uit te brei den met een verzameling pluimvee, maar het is bij plan nen gebleven. Want wie, zoals het echt paar Klaassen, nogal eens een weekend erop uittrekt, kan in de auto gemakkelijk twee hon den meenemen, maar met hoenders gaat dat een beetje moeilijker. Mevrouw Klaassen, Friezin van geboorte, kwam in 1950 naar Zeeland dat zij als woon- provincie bijzonder waardeert. „Heeft leren waarderen" is misschien een betere uitdruk king, want aanvankelijk had zij zich een toekomst „in de stad" gedroomd. .Misschien had ik teveel van het buitenleven ge had", zegt zij zélf. Maar die renarts Klaassen die reeds als assistent by zijn voorganger had gewerkt, was opgetogen over het werken in Zeeland en over deze praktijk in Heinkens zand in het bijzonder. En om dat een rechtgeaard echtgenote nog altijd haar man volgt waarheen hij nok gaat, kwam mevrouw Klaassen toch weer op het platteland te wónen. Wat meer is: ze ging de rust van het Zeeuwse platteland bij zonder appreciëren, mede dank -zij het feit, dat ze het geluk heeft in een mooi, gerieflijk en modern ingericht huis te wo nen. ,J?a een week-end in het drukke lawaaiige Holland kan de terugkeer naar de rustige provincie een waarlijke verade ming zijn", is haar mening. £en werkzaam aandeel in de praktijk van haar man heeft mevrouw Klaassen eigenlijk niet. Wél is het voor de vrouw van een dierenarts op het platteland noodzakelijk, dat zij het rayon van haar man goed kent. In de woning van de dierenarts kan immers op ieder uur van de dag een met- ding binnenkomen van een spoedgeval, dat onmiddellijk behandeld, moet worden. In zo'n geval is het bijzonder nut tig, wanneer zijn vrouw de praktijk grondig „verkend" heeft en bovendien de route weet, wélke haar man pleegt te volgen. Daardoor kan de die renarts in de korst mogelijke tijd worden opgespoorden in het bezit komen van de even- Mevr. Z. KLAASSEN-OORD ...slechts twee huisdieren... tuéle spoedboodschappen. Overigens zou mevrouw Klaassen-Oord vooropge steld dat hst noodzakelijk én mogelijk zou zijn geen kans zien om meer tijd en aandacht aan de werkzaamheden van haar man te schenken omdat dan haar eigen praktijk in het gedrang zou komen. De echt genote van deze dierenarts is 'zélf namelijk tandarts. Een voor een vrouw niet bepaald al ledaags beroep! Bij het woord tandarts denkt men meestal in de eerste plaats aan een "De ozcuw oah een ïletenatls man.... ,J2n waarom eigen lijkf" zegt mevrouw Klaassen. „Waarom zou een vrouw wél verpleegster worden, maar géén tandarts1 Ik heb tijdens mijn studie en daarna in de praktijk mezelf nog nooit be trapt op de gedachte: dit is eigenlijk mannenwerk. Ik kan me ook niet herinneren dat er ooit een patiënt is weggeble ven, omdat hy of zij toch lie ver door een mannelijke tand arts werd behandeld". oe een vrouw ertoe komt, de tandheelkundige studie te kiezen? ,JBij mij was het in elk geval niet, wat men roepingnoemt", bekent me vrouw Klaassen. „Ik woonde op het Friese platteland en daar hadden we zo weinig con tact met studerende meisjes, dat ik i:: 191/2, na mijn HJi.S.- tyd, werkelijk niet toist welke studierichting te kiezen. Voor lichting op het gebied van be roepskeuze, zoals de jonge meisjes van nu die in zo ruime mate kunnen krjjgen, was er toen nog niet en ik koos ten slotte de tandheelkunde omda-t een schoolkennisje ook die richting uitging, en bovendien omdat deze studie my de gele genheid bood, binnen een rede lijke tijd mijn ideaal „op eigen benen staan" te realiseren. Ik heb er nooit spijt van gehad, dat ik dit beroep heb gekozen, en na mijn huwelijk ben ik met veel plezier praktijk blijven uitoefenen. Voor een vrouw met een huishouding van twee personen is het een welkome afleidingbovendien zou het jammer zijn van mijn studie jaren, wanneer ik dit beroep zonder noodzaak aan de leant zette?'. Tot voor kort heeft mevrouw Klaassen-Oord veel aan de schooltandver zorging gedaan, maar dit onderdeel van haar taak heeft ze nu tot een mini mum beperkt. De drukte werd te groot, en bovendien doet zij het liefst praktyk aan huis. „Over drukte gesproken: dik- loyls kan ik van tevoren wel uitrekenen wanneer de groots te toeloop van patiënten te ver wachter is. In augustus en de cember (gedurende de zomer en de kerstvakantiessturen de meeste ouders hun kinderen, met het gevolg dat de maanden februari en juni in verband met de halfjaarlijkse controle ook weer druk bezet zijn. In het begin van de maand is het altijd rustig. Wie in een be paalde maand voor controle bij de tandarts moet komen, wacht blijkbaar altijd tot het laatste nippertje. Ja, óók de volwas senen!" Aan het slot van dit ge sprek heb ik mevrouw Klaassen een onbeschei den vraag gestéld: ,jNegentig procent van de mensheid ziet tegen een bezoek aan de tand arts op als tegen een berg. Maar hoe voélt zich, wanneer u op zeker ogenblik by een col lega „onder het mes" gaat Mevrouw Klaassen antwoord de, dat ze er nooit noemens waard tegenop zag, maar voegde er onmiddellijk aan toe: rJJat komt misschien ook wel doordat een dergelijke behan deling plaats vindt in een col legiale, vaak vriendschappelij ke sfeer. Het is meestal het wachten in een wachtkamer vol lotgenoten, dat de patiën ten nerveus maakt en depri meert. Wist u overigetis dat de naaste verwanten van de tand arts meestal zijn moeilijkste patiënten zijn?" Dat wist ik niet, maar het is te begrijpen. Stélt u zich maar eens voor dat de tandarts, die bezig is met het behandelen van die ontzettend pijnlijke kies, uw echtgenoot zou zijn. Wat zouden er een hartige woordjes vallen in die spreek kamer. „Nieuwe verhalen van de spinnen de poes" heet een boekje van de Franse schrijver Marcel Aymé, dat door de uitgeverij Van Breda te Hulshorst wordt uitgegeven in een uitstekende Nederlandse vertaling van A. C. Tholema. De vroegere ver halen van de spinnende poes kennen wij niet, maar als ze zo zijn als deze nieuwe verhaaltjes, zijn ze de moeite waard De gebeurtenissen in dit boekje spelen zich af rondom de twee kleine meisjes Delphine en Marinette, die op de boerderij met hun ouders en een hele verzameling dieren een af wisselend en soms avontuurlijk le ventje .leiden. Voor die avonturen zorgen vooral de dieren, die allemaal kunnen praten en humoristische wijsheden verkondigen. Er is een ezel die voortdurend over zijn te lan ge oren wil praten, een eend die een wereldreis gaat maken en met een prachtige panter op de boerderij te rugkeert, een varken dat heel verve lend kan zijn en dan ook op een kwaad ogenblik door de panter wordt opgegeten. Marcel Aymé beschikt over een grote fantasie en een ook- voor kinderen alleszins begrijpelijke humor. Beide zaken heeft hij met gulle hand verwerkt in dit aller aardigste, fleurig uitziende kin derboekje. Wat de kabouters Gripgrap en Grombrom. geesteskinderen van J. J. Frinsel, alzo beleven kan de jeugd van zeven tot tien jaar lezen in een viertal plezierige boeken van kloek, stevig formaat ln een duidelijke (Advertentie). VOOR UW HANDEN maakt banden zacht als Jluwttl Wéét U het nog van die werk schema's, opgesteld ten bewg- ze dat een huisvrouw met enig overleg heus wel tijd kan over houden voor iets buiten haar gezin om? Of is het chapiter bfl U onder de actualiteit bedolven geraakt? DoU U mij dan het genoegen om het even op tè graven en af te stoffen, want werkelijk, ik heb voor U nog 'n serie hoogst interessante in voorraad. En dat interessante zit hem nog niet zozeer in de werkindeling als wel in de gratis er bij geleverde con clusies. Een onzer lezeressen, vrouw van een huisarts, heeft de gelukkige be schikking over een hulp in de huis houding voor zes morgens en één middag in de week, benevens twéé stofzuigers, een zeilwrijver. een was-, een brei- en een elektrische naai machine. Nu niet meteen zeggen: „O ja, danwant er is daar ook zo het een en ander schoon te houden in een woning van drie verdiepingen plus zolder en de praktijk aan huis... Dat laatste alleen al lijkt my een dagelijkse opgave, met urenlang ge loop over trappen en een overvolle wachtkamer. Onze inzendster werkt zelf dan ook dapper mee van 7 tot 12, er met koken en afwassen minstens van 5 tot 7. Zij heeft alleen al acht kamers met badkamer en keuken en twee trappen te onderhouden. Alles bijeen vraagt de totale ver zorging van dit huis en zijn bewoners (echtpaar met drie kinderen) volgens deze briefschrijfster en zij kan het weten dik 5300 uur per jaar. Zij levert er zelf ruim 4400, de hulp rond 1300, zodat zjj becijfert ongeveer 440 uur per jaar (buiten de drie weken vakantie) voor zichzelf beschikbaar te hebben- En die zou zij dan het liefst beste den aan: „ziek zpn, zieken thuis ver zorgen, af en toe eens rusten overdag en zich wijden aan man en kinderen. Het ljjkt haar ongewenst om die tien procent van haar tijd „nog vol te proppen met andere dingen op so ciaal, godsdienstig of politiek gebied. Nu klinkt dat heel ferm en heel plausibel voor een vrouw en moeder die zoveel omhanden heeft en zo scrupuleus en keurig is („Een uur per week kasten oprui men, vier uur per week naaien, drie uur per week breien, eenmaal per maand zolder opruimen en stonrfl maken" doet U dat ook, om eens iets te noemen?) Maar Saskia heeft de gewoonte niet gauw overtuigd te zijn en achter druk, uitgegeven door „De Sleutel" te Haarlem. In „De Toverdrank", „De boze kabouters", „De vlieg tocht" en „Feest in Dribbeldam" maakt dit tweetal zo het een en an der mee. Benarde avonturen „nar row escapes" zeggen de grote men sen maar ook bijzonder prettige en mooie dingen, zoals hun benoe ming tot kabouter in de orde van de Dribbeldamse puntmuts. Een serie „ouderwetse" kinderboekjes in de gunstige zin des woords 1 kapitaal verstokte kleinigheden aan te zitten. O nee, niet op die onberispelgke zol der, maar in de aanvullende lijst van „ongeregeld werk". En dan noteer ik met genoegen: „Een uur gymnastiek per week, een uur per maand en zes uur per kwar taal administratie voor de echtge noot, zes avonden per jaar schouw burg, een half uur per dag kranten en tijdschriften lezen", en, zo rustig weg tussen de dagelijkse taken door: „spreekuur helpen". Zijn dat geen bezigheden die totaal buiten het eigenlijke huis-houden val len, en die een behoorlijke culturele en geestelijke interesse waarborgen, benevens een benijdenswaardige za kelijke instelling? En hoeveel vrouwen met véél min der drukte van hand en hoofd zullen alleen al dat dagelijks lezen van kranten en tijdschriften volhouden? Deze doktersvrouw gaat óók alweer van de foutieve gedachte uit, dat ik met „werk buiten de huishouding" persé een al of niet betaalde bezig heid buitenshuis bedoel. Niets daar van. Evenmin een overvolle agenda met vergaderingen, commissies, comi- té's bestuursfuncties en dergelijke. EIGEN WOORDEN. Eigenlijk is het overbodig om haar eigen woorden aan te halen, maar het tekent veel te goed haar karakter om het niet te doen. Zjj is namelijk: „een felle tegenstandster van werk buiten het gezin om. Hier onder reken ik: hele middagen brid gen of langs de winkels slenteren, aan sociaal werk doen in welke vorm dan ook (b.v. collectes, ouden van da gen of voogdijkinderen bemoederen). Voorts lid zijn van verenigingen of besturen als dat veel vergaderen met zich meebrengt. Ik spreek hier uit eigen ervaring. Enkele jaren geleden heb ik mezelf aan veel van bovengenoemde buiten issigheden bezondigd. Ik zat in een schoolbestuur, in een zangkoor, leid de een vrouwenvereniging, organi seerde zowat ieder jaar een bazar. Weliswaar had ik toen veel meer hulp dan nu, maar toen ik ee.. van de kinderen eens tegen een vriendje hoorde zeggen: „Mijn moeder is nooit thuis als Ik uit school kom" (niet he lemaal waar) gaf me dat toch wel een schok. Nadat ik al die ballast overboord had gegooid heb ik me veel prettiger gevoeld". T uïst. Maar. mevrouw, hebben dat I schoolbestuur, dat zangkoor en die vrouwenvereniging zich óók prettiger gevoeld? Of missen die juist vrouwen zoals U: flink, red- zaam, me; organisatietalent en een onverwoest1 - ijver en toewijding? Zouden er van die vierhonderd uur T>er jaar nu heus geen vijftig, of des noods vijf en twintig kunnen gere- serveerl worden voor één of andere maatschappelijke functie, die toch minstens even belangrijk zijn als de geboende vloei' en het overhoorde huiswerk Als Alle vrouwen zich eens zo terugtrokken, waar bleven dan, om één ding te noemen, de bloeiende vrouwenorganisaties en al het goede dat zij met veel geduld en strijd ver overd hebben? De samenleving heeft recht op een deel van onze tijd en energie, als is het nog zo bescheiden, en wanneer een vrouw als U zich in haar huis en kennissenkring opsluit is dat even onverantwoordelijk als tien briefjes van duizend in een oude kous stop pen. SASKIA.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 7