Schij
ijnwerpers vlamden op in de
iise modesalons
Parij
N
'Ozouwenfsaqina
VROUWEN IN ZEELAND (VIII)-.
Handen en Lf ppen
ruw?pilRQL
H"
BOEKJES VOOR UW KINDEREN
~öan ozouh)
C tot OZÓUtO
KALODERMA
GELEE
BATERDAG 11 FEBRUARI 1956
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
11
DE NIEUWE VOORJAARSMODE
Stilte tijdens een première
betekent vaak succes
Voor de zoveelste maal vlamt in
de modesalons van een der grote
Parijse couturiers het licht der
schijnwerpers op. In hetzelfde
ogenblik verstomt het drukke ge
praat van de tientallen persverte
genwoordigsters en -vertegenwoor
digers, die dicht opeengepakt in
zo'n warme salon het ogenblik af
wachten, waarop de modeshow zal
beginnen. Nog enkele ogenblikken,
en een nieuwe collectie zal worden
prijsgegeven aan de kritische blik
ken van hen, wier beoordelingen
straks zwart-op-wit te lezen zullen
zjjn in de Europese en Amerikaanse
kranten en tijdschriften
Na een laatste mechanische blik
in de spiegel treedt de eerste man
nequin binnen, bleek van opwinding
en oververmoeidheid. Haar colle
ga's volgen al spoedig, nummer na
nummer, naam na naam wordt aan
gekondigd. In de grote modehui
zen zijn het vaak tien tot vijftien
mannequins, die een collectie van
180 tot 200 modellen brengen.
Bijna tweehonderd modellen, waar
van niet alleen het lot van een mode
huis kan afhangen, maar ook model
len welke misschien zullen beslissen,
hoe de wereld (althans het vrouwe
lijke deel er van) over enkele maan
den gekleed zal gaan. De spanning
hangt als het ware in de lucht bij
deze premières, en de stilte tijdens
zo'n première zegt dikwijls reeds,
alles omtrent een eventueel succes.
Wanneer iedereen zwijgend maar vol
aandacht toekijkt omdat er zoveel
nieuws en interessants te zien is,
mag de ontwerper van geluk spre
ken. Begint er echter een geroeze
moes, dan ziet het er' in de meeste
gevallen voor het betreffende „mai-
son" niet zo best uit
In het eerste geval komt aan het
slot van de show meestal de ont
werper ietwat nerveus te voor
schijn uit de kleedkamer van de
mannequins, waar hjj een wa
kend oog over de laatste voorbe
reidingen heeft laten gaan. Als
hij nog geen kleur van opwin
ding en trots over het behaalde
succes heeft, krijgt hij die kleur
al spoedig tengevolge van de vele
lippenstift-sporen, welke zijn ver
eersters bij het gelukwensen op
zijn wangen achterlaten!
Dan begint de tweede acte: de ont
vangst van de inkopers die uit de ge
hele wereld naar Parijs zijn gekomen
om hier ideeën en materiaal voor hun
eigen zaken op te doen. Ze zijn in zo
groten getale gekomen, dat ze meest
al groep voor groep ontvangen wor
den. De aan deviezen zo rijke Ameri
kanen mogen het eerst komen, daar
na komen de Europeanen aan de
beurt. De rijke Amerikanen betalen
trouwens ook hogere entreeprijzen
dan hun arme Europese broeders:
bijna driemaal zoveel.
De entreeprijzen lijken voor een
buitenstaander enorm hoog, wanneer
men in aanmerking neemt dat de
enige tegenprestatie van het mode
huis bestaat uit het leveren van het
patroon voor één enkel model dat de
koper zelf mag uitzoeken. Daar staat
tegenover, dat de inkoper de hele col
lectie zien mag en dus alle ideeën van
de ontwerper stuk voor 'stuk in zich
op kan nemen.
Als hyena's
Wie de inkopers tijdens een gewone
modeshow langs de kant ziet zitten,
ziet hen als kalme, oplettende toe
schouwers. Komt men echter de sa
lons binnen op een ochtend waarop
geen officiële show plaats vindt, dan
kan men zich verbeelden, in een wa
renhuis tijdens de uitverkoop te zijn.
Als hyena's storten de ideeënzoeken-
de inkopers zich op ieder stuk, dat ze
bemachtigen kunnen, teneinde de lij
nen, de afwerking, de vorm van de
knopen zo nauwkeurig mogelijk in
Voordelig inkopen.
Wie voordelig wil Inkopen:
kan losse melk nemen voor het klaar
maken van pap, pudding en dranken die
gekookt worden. De voedingswaarde van
los-verkochte melk doet niet onder voor
die van flessenmelk;
geeft voor dagelijks gebruik de voor
keur aan het gewone regerings-, bruin--of
volkorenbrood. Het is gezonder dan het
meer luxe witbrood en spaart in een
maand en in een Jaar nog heel wat uit;
kiest groente- en vissoorten die volop
aan de markt zijn en laag In prijs. Niet
voor alle gerechten zal een eerste kwali
teit groente en fruit noodzakelijk zijn:
bedenkt, dat ook bij koffie, thee, cacao
en margarine de duurste soorten niet al
tijd door iedereen het meest gewaardeerd
worden.
Probeer wat soorten vóór U uw keus
bepaalt.
Maakt voor soep en pap gebruik van
gebroken rijst, die vaak aanzienlijk goed
koper is dan hele korrels en er in voe
dingswaarde niet voor onder doet;
bedenkt, dat pap van havermout, grles-
meel of grutten gewoonlijk een goedko
per toetje Is dan custardvla of -pudding.
Twee bekende figuren dit de Parijse modewereld kijken kritisch naar dt
show van een hunner collega's. De vrouw is mannequin Bettina, over wie
reeds geruime tijd het gerucht gaat, dat zij (officieus) de verloofde is van
prins AH Khandie echter volgens de laatste berichten momenteel
weer meer belangstelling toont voor zijn gewezen echtgenote, de filmstei
Rita Hay worth.
Bettina is hier in gezelschap van de nog jonge ontwerper Hubert de Given-
chy, die sedert zijn intrede in de Franse modeicereld verscheidene opmer
kelijke successen heeft behaald.
hun hoofd te prenten, en het „straks
thuis" zodoende des te beter te kun
nen namaken. Het is allemaal geheu
genwerk, want tekenen is streng ver
boden in de salons waar arendsogen
voortdurend rondspieden, of niemand
dit verbod overtreedt. Wee degene,
die betrapt wordt met een potlood in
de hand! En het is te begrijpen dat
de couturiers zich zoveel moeite ge
ven om dit verbod streng door te voe
ren, want zo'n enkele collectie kost
hen tussen de tien en de veertig mil
joen francs. Diefstal van modellen,
welke de couturier een enorme finan
ciële schade kan berokkenen, moet
tot elke prjjs vermeden worden!
Daarom worden foto's van de
nieuwe collecties altijd pas enkele
weken na de eerste show vrijgegeven.
Ook nu zal het wellicht eind februari
worden, voordat de wereld de Parijse
„grote mode" In beeld kan zien. Op
onderstaande foto ziet u dan ook
géén nieuwe Franse voorjaarscreaties
afgebeeld, maar het ls een plaatje dat
wel genomen is ln die kleine wereld
in Parijs, welke men de „haute cou
ture" noemt. Een beroemd Parijs'
mannequin en een even beroemd ont
werper staan er op afgebeeld.
Wanneer deze pagina verschijnt is
het vermoedelijk weer volop lointer
en dan is het dubbel plezierig kijken
naar de skikleding van nevenstaand
plaatje. Deze Duitse modellen zien er
in werkelijkheid als volgt uit: boven
een lange smalle pantalon van beige
gabardine met een wollen jack in de
zelfde kleur. Dit jack heeft een aan
geknipte kraag, die met behulp van
een ritssluiting hooggesloten kan
worden gedragen. Het tweede model
is wat conservatiever: een elegant
jasje van wollen gabardine, dat de
draagster als gegoten zit en van vo
ren met een rits wordt gesloten.
Advertentie
llllllllllllllllllllllllllllljjü
Voor de rubriek „Vrouwen ln
Zeeland" zocht (en vond) onze
redactrice deze week stof in M
H Zuid-Beveland. Zjj had daar 'n
vraaggesprek met de echtge-
H note van een dierenarts: me-
vrouw Z. Klaassen-Oord te
Heinkenszand, die bovendien
M het voor een vrouw niet alle-
daagse beroep van tandarts s
uitoefent.
(Van onze redactrice).
/n de woning van een dieren
arts verwacht men onwille
keurig een iets uitgebreider
menargie van huisdieren, dan
in de doorsnee-woning. Bij die
renarts Joh. Klaassen in Hein
kenszand komt men echter met
een dergelijke veronderstelling
bedrogen uit. Daar bestaat de
hele menargerie uit 2 boxers,
maar die mogen er dan ook
zijn: ze zien er patent uit en ze
zijn zoals het een goede
boxer betaamt lief, aanhan
kelijk en bescheiden.
Hun meesteres, mevrouw Z.
Klaassen-Oord, heeft wel eens
plannen gehad om deze kleine
dierenhuishouding uit te brei
den met een verzameling
pluimvee, maar het is bij plan
nen gebleven.
Want wie, zoals het echt
paar Klaassen, nogal eens een
weekend erop uittrekt, kan in
de auto gemakkelijk twee hon
den meenemen, maar met
hoenders gaat dat een beetje
moeilijker.
Mevrouw Klaassen, Friezin
van geboorte, kwam in 1950
naar Zeeland dat zij als woon-
provincie bijzonder waardeert.
„Heeft leren waarderen" is
misschien een betere uitdruk
king, want aanvankelijk had zij
zich een toekomst „in de stad"
gedroomd. .Misschien had ik
teveel van het buitenleven ge
had", zegt zij zélf. Maar die
renarts Klaassen die reeds als
assistent by zijn voorganger
had gewerkt, was opgetogen
over het werken in Zeeland en
over deze praktijk in Heinkens
zand in het bijzonder. En om
dat een rechtgeaard echtgenote
nog altijd haar man volgt
waarheen hij nok gaat, kwam
mevrouw Klaassen toch weer
op het platteland te wónen.
Wat meer is: ze ging de rust
van het Zeeuwse platteland bij
zonder appreciëren, mede dank
-zij het feit, dat ze het geluk
heeft in een mooi, gerieflijk en
modern ingericht huis te wo
nen. ,J?a een week-end in het
drukke lawaaiige Holland kan
de terugkeer naar de rustige
provincie een waarlijke verade
ming zijn", is haar mening.
£en werkzaam aandeel in de
praktijk van haar man
heeft mevrouw Klaassen
eigenlijk niet. Wél is het voor
de vrouw van een dierenarts
op het platteland noodzakelijk,
dat zij het rayon van haar man
goed kent. In de woning van de
dierenarts kan immers op
ieder uur van de dag een met-
ding binnenkomen van een
spoedgeval, dat onmiddellijk
behandeld, moet worden. In
zo'n geval is het bijzonder nut
tig, wanneer zijn vrouw de
praktijk grondig „verkend"
heeft en bovendien de route
weet, wélke haar man pleegt te
volgen. Daardoor kan de die
renarts in de korst mogelijke
tijd worden opgespoorden in
het bezit komen van de even-
Mevr. Z. KLAASSEN-OORD
...slechts twee huisdieren...
tuéle spoedboodschappen.
Overigens zou mevrouw
Klaassen-Oord vooropge
steld dat hst noodzakelijk én
mogelijk zou zijn geen kans
zien om meer tijd en aandacht
aan de werkzaamheden van
haar man te schenken omdat
dan haar eigen praktijk in het
gedrang zou komen. De echt
genote van deze dierenarts is
'zélf namelijk tandarts. Een
voor een vrouw niet bepaald al
ledaags beroep! Bij het woord
tandarts denkt men meestal
in de eerste plaats aan een
"De ozcuw oah een
ïletenatls
man.... ,J2n waarom eigen
lijkf" zegt mevrouw Klaassen.
„Waarom zou een vrouw wél
verpleegster worden, maar
géén tandarts1 Ik heb tijdens
mijn studie en daarna in de
praktijk mezelf nog nooit be
trapt op de gedachte: dit is
eigenlijk mannenwerk. Ik kan
me ook niet herinneren dat er
ooit een patiënt is weggeble
ven, omdat hy of zij toch lie
ver door een mannelijke tand
arts werd behandeld".
oe een vrouw ertoe komt,
de tandheelkundige studie
te kiezen? ,JBij mij was
het in elk geval niet, wat men
roepingnoemt", bekent me
vrouw Klaassen. „Ik woonde
op het Friese platteland en
daar hadden we zo weinig con
tact met studerende meisjes,
dat ik i:: 191/2, na mijn HJi.S.-
tyd, werkelijk niet toist welke
studierichting te kiezen. Voor
lichting op het gebied van be
roepskeuze, zoals de jonge
meisjes van nu die in zo ruime
mate kunnen krjjgen, was er
toen nog niet en ik koos ten
slotte de tandheelkunde omda-t
een schoolkennisje ook die
richting uitging, en bovendien
omdat deze studie my de gele
genheid bood, binnen een rede
lijke tijd mijn ideaal „op eigen
benen staan" te realiseren. Ik
heb er nooit spijt van gehad,
dat ik dit beroep heb gekozen,
en na mijn huwelijk ben ik met
veel plezier praktijk blijven
uitoefenen. Voor een vrouw
met een huishouding van twee
personen is het een welkome
afleidingbovendien zou het
jammer zijn van mijn studie
jaren, wanneer ik dit beroep
zonder noodzaak aan de leant
zette?'.
Tot voor kort heeft mevrouw
Klaassen-Oord veel aan de
schooltandver zorging gedaan,
maar dit onderdeel van haar
taak heeft ze nu tot een mini
mum beperkt. De drukte werd
te groot, en bovendien doet zij
het liefst praktyk aan huis.
„Over drukte gesproken: dik-
loyls kan ik van tevoren wel
uitrekenen wanneer de groots
te toeloop van patiënten te ver
wachter is. In augustus en de
cember (gedurende de zomer
en de kerstvakantiessturen de
meeste ouders hun kinderen,
met het gevolg dat de maanden
februari en juni in verband
met de halfjaarlijkse controle
ook weer druk bezet zijn. In
het begin van de maand is het
altijd rustig. Wie in een be
paalde maand voor controle bij
de tandarts moet komen, wacht
blijkbaar altijd tot het laatste
nippertje. Ja, óók de volwas
senen!"
Aan het slot van dit ge
sprek heb ik mevrouw
Klaassen een onbeschei
den vraag gestéld: ,jNegentig
procent van de mensheid ziet
tegen een bezoek aan de tand
arts op als tegen een berg.
Maar hoe voélt zich, wanneer
u op zeker ogenblik by een col
lega „onder het mes" gaat
Mevrouw Klaassen antwoord
de, dat ze er nooit noemens
waard tegenop zag, maar
voegde er onmiddellijk aan toe:
rJJat komt misschien ook wel
doordat een dergelijke behan
deling plaats vindt in een col
legiale, vaak vriendschappelij
ke sfeer. Het is meestal het
wachten in een wachtkamer
vol lotgenoten, dat de patiën
ten nerveus maakt en depri
meert. Wist u overigetis dat de
naaste verwanten van de tand
arts meestal zijn moeilijkste
patiënten zijn?"
Dat wist ik niet, maar het is
te begrijpen. Stélt u zich maar
eens voor dat de tandarts, die
bezig is met het behandelen
van die ontzettend pijnlijke
kies, uw echtgenoot zou zijn.
Wat zouden er een hartige
woordjes vallen in die spreek
kamer.
„Nieuwe verhalen van de spinnen
de poes" heet een boekje van de
Franse schrijver Marcel Aymé, dat
door de uitgeverij Van Breda te
Hulshorst wordt uitgegeven in een
uitstekende Nederlandse vertaling
van A. C. Tholema. De vroegere ver
halen van de spinnende poes kennen
wij niet, maar als ze zo zijn als deze
nieuwe verhaaltjes, zijn ze de moeite
waard
De gebeurtenissen in dit boekje
spelen zich af rondom de twee kleine
meisjes Delphine en Marinette, die
op de boerderij met hun ouders en
een hele verzameling dieren een af
wisselend en soms avontuurlijk le
ventje .leiden. Voor die avonturen
zorgen vooral de dieren, die allemaal
kunnen praten en humoristische
wijsheden verkondigen. Er is een
ezel die voortdurend over zijn te lan
ge oren wil praten, een eend die een
wereldreis gaat maken en met een
prachtige panter op de boerderij te
rugkeert, een varken dat heel verve
lend kan zijn en dan ook op een
kwaad ogenblik door de panter wordt
opgegeten.
Marcel Aymé beschikt over een
grote fantasie en een ook- voor
kinderen alleszins begrijpelijke
humor. Beide zaken heeft hij met
gulle hand verwerkt in dit aller
aardigste, fleurig uitziende kin
derboekje.
Wat de kabouters Gripgrap en
Grombrom. geesteskinderen van J.
J. Frinsel, alzo beleven kan de jeugd
van zeven tot tien jaar lezen in een
viertal plezierige boeken van kloek,
stevig formaat ln een duidelijke
(Advertentie).
VOOR UW HANDEN
maakt banden zacht als Jluwttl
Wéét U het nog van die werk
schema's, opgesteld ten bewg-
ze dat een huisvrouw met
enig overleg heus wel tijd kan over
houden voor iets buiten haar gezin
om? Of is het chapiter bfl U onder
de actualiteit bedolven geraakt?
DoU U mij dan het genoegen om het
even op tè graven en af te stoffen,
want werkelijk, ik heb voor U nog 'n
serie hoogst interessante in voorraad.
En dat interessante zit hem nog
niet zozeer in de werkindeling als
wel in de gratis er bij geleverde con
clusies.
Een onzer lezeressen, vrouw van
een huisarts, heeft de gelukkige be
schikking over een hulp in de huis
houding voor zes morgens en één
middag in de week, benevens twéé
stofzuigers, een zeilwrijver. een was-,
een brei- en een elektrische naai
machine. Nu niet meteen zeggen: „O
ja, danwant er is daar ook zo
het een en ander schoon te houden in
een woning van drie verdiepingen
plus zolder en de praktijk aan huis...
Dat laatste alleen al lijkt my een
dagelijkse opgave, met urenlang ge
loop over trappen en een overvolle
wachtkamer. Onze inzendster werkt
zelf dan ook dapper mee van 7 tot 12,
er met koken en afwassen minstens
van 5 tot 7. Zij heeft alleen al acht
kamers met badkamer en keuken en
twee trappen te onderhouden.
Alles bijeen vraagt de totale ver
zorging van dit huis en zijn bewoners
(echtpaar met drie kinderen) volgens
deze briefschrijfster en zij kan het
weten dik 5300 uur per jaar. Zij
levert er zelf ruim 4400, de hulp rond
1300, zodat zjj becijfert ongeveer 440
uur per jaar (buiten de drie weken
vakantie) voor zichzelf beschikbaar
te hebben-
En die zou zij dan het liefst beste
den aan: „ziek zpn, zieken thuis ver
zorgen, af en toe eens rusten overdag
en zich wijden aan man en kinderen.
Het ljjkt haar ongewenst om die tien
procent van haar tijd „nog vol te
proppen met andere dingen op so
ciaal, godsdienstig of politiek gebied.
Nu klinkt dat heel ferm en heel
plausibel voor een vrouw en
moeder die zoveel omhanden
heeft en zo scrupuleus en keurig is
(„Een uur per week kasten oprui
men, vier uur per week naaien, drie
uur per week breien, eenmaal per
maand zolder opruimen en stonrfl
maken" doet U dat ook, om eens
iets te noemen?)
Maar Saskia heeft de gewoonte
niet gauw overtuigd te zijn en achter
druk, uitgegeven door „De Sleutel"
te Haarlem. In „De Toverdrank",
„De boze kabouters", „De vlieg
tocht" en „Feest in Dribbeldam"
maakt dit tweetal zo het een en an
der mee. Benarde avonturen „nar
row escapes" zeggen de grote men
sen maar ook bijzonder prettige
en mooie dingen, zoals hun benoe
ming tot kabouter in de orde van de
Dribbeldamse puntmuts. Een serie
„ouderwetse" kinderboekjes in de
gunstige zin des woords 1
kapitaal
verstokte kleinigheden aan te zitten.
O nee, niet op die onberispelgke zol
der, maar in de aanvullende lijst van
„ongeregeld werk".
En dan noteer ik met genoegen:
„Een uur gymnastiek per week, een
uur per maand en zes uur per kwar
taal administratie voor de echtge
noot, zes avonden per jaar schouw
burg, een half uur per dag kranten
en tijdschriften lezen", en, zo rustig
weg tussen de dagelijkse taken door:
„spreekuur helpen".
Zijn dat geen bezigheden die totaal
buiten het eigenlijke huis-houden val
len, en die een behoorlijke culturele
en geestelijke interesse waarborgen,
benevens een benijdenswaardige za
kelijke instelling?
En hoeveel vrouwen met véél min
der drukte van hand en hoofd zullen
alleen al dat dagelijks lezen van
kranten en tijdschriften volhouden?
Deze doktersvrouw gaat óók alweer
van de foutieve gedachte uit, dat ik
met „werk buiten de huishouding"
persé een al of niet betaalde bezig
heid buitenshuis bedoel. Niets daar
van. Evenmin een overvolle agenda
met vergaderingen, commissies, comi-
té's bestuursfuncties en dergelijke.
EIGEN WOORDEN.
Eigenlijk is het overbodig om
haar eigen woorden aan te halen,
maar het tekent veel te goed haar
karakter om het niet te doen. Zjj is
namelijk: „een felle tegenstandster
van werk buiten het gezin om. Hier
onder reken ik: hele middagen brid
gen of langs de winkels slenteren,
aan sociaal werk doen in welke vorm
dan ook (b.v. collectes, ouden van da
gen of voogdijkinderen bemoederen).
Voorts lid zijn van verenigingen of
besturen als dat veel vergaderen met
zich meebrengt.
Ik spreek hier uit eigen ervaring.
Enkele jaren geleden heb ik mezelf
aan veel van bovengenoemde buiten
issigheden bezondigd. Ik zat in een
schoolbestuur, in een zangkoor, leid
de een vrouwenvereniging, organi
seerde zowat ieder jaar een bazar.
Weliswaar had ik toen veel meer
hulp dan nu, maar toen ik ee.. van
de kinderen eens tegen een vriendje
hoorde zeggen: „Mijn moeder is nooit
thuis als Ik uit school kom" (niet he
lemaal waar) gaf me dat toch wel
een schok. Nadat ik al die ballast
overboord had gegooid heb ik me veel
prettiger gevoeld".
T uïst. Maar. mevrouw, hebben dat
I schoolbestuur, dat zangkoor en
die vrouwenvereniging zich óók
prettiger gevoeld? Of missen die
juist vrouwen zoals U: flink, red-
zaam, me; organisatietalent en een
onverwoest1 - ijver en toewijding?
Zouden er van die vierhonderd uur
T>er jaar nu heus geen vijftig, of des
noods vijf en twintig kunnen gere-
serveerl worden voor één of andere
maatschappelijke functie, die toch
minstens even belangrijk zijn als de
geboende vloei' en het overhoorde
huiswerk Als Alle vrouwen zich eens
zo terugtrokken, waar bleven dan,
om één ding te noemen, de bloeiende
vrouwenorganisaties en al het goede
dat zij met veel geduld en strijd ver
overd hebben?
De samenleving heeft recht op een
deel van onze tijd en energie, als is
het nog zo bescheiden, en wanneer
een vrouw als U zich in haar huis
en kennissenkring opsluit is dat even
onverantwoordelijk als tien briefjes
van duizend in een oude kous stop
pen.
SASKIA.