Gedegen voorlichting over land en
volk van Nieuw-Guinea
SEHORE „ZINKT IN DE GROND
KALODERNA GELEE voor RUWE, GESPRONGEN handen
RAAD VOOR DE KUNST ZAL
TACHTIG LEDEN TELLEN
HET GOUDEN JAAR
12
PROVINCIALS ZEEUWBE COURANT
ZATERDAG 4 FEBRUARI 1956
JUNGLE PIMPERNEL" IN DE VERENIGDE STATEN
,Marathon"-tournee van het
echtpaar De Bruyn
Dezer dagen stapte op Schiphol, uit het lynvliegtulg New YorkAm
sterdam, een zeer verreisd, zeer vermoeid Nederlands echtpaar. De man
was dr. J. V. de Bruyn („Jungle Pimpernel")» de vrouw: dr. De Bruyns
echtgenote. Dat moment vormde het sluitstuk van een b|jna drie maanden
durende tournee dwars door Noord-Amerika, die ten doel had het Ame
rikaanse volk enig begrip b\j te brengen over Nieuw-Guinea, de bevolking
van dit gebiedsdeel, en de wijze waarop dit door Nederlanders wordt be
stuurd.
Wekenlang trokken de De Bruyns, per vliegtuig, per trein en per bus
door de Verenigde Staten. Lezingen houdend aan de lopende band. Inter
views gevend aan een eindeloos aantal journalisten. Sprekend voor de
microfoons van vele stations en verschijnend op de „sereens" van talr|jke
televisie-maatschappijen. Als men het verhaal van deze „Marathon-tour
nee hoort vertellen, vraagt men zich af wat zwaarder voor een dr. De
Bruyn te achten Is: z|jn voettochten door Nieuw-Gulnea's stenen tijdperk,
èf deze in Amerikaans bliksemtempo georganiseerde voorlichtlngs-actle.
aanzienlijke invloed. Een invloed,
die men niet mag onderschatten.
Ook voor de zeer „dure" en se
lecte Country Clubs spraken w|j,
en het was opvallend hoe geïnte
resseerd de dames waren. Ze had
den ook meer t|jd om te luisteren.
De mannen waren doorgaans ge
haast.
En radio en T.V.
We spraken voor een groot
aantal stations van het Ameri
kaanse netwerk. Hetzelfde geldt
voor de televisie. Ik heb de zeld
zame kans gehad om niet minder
dan een kwartier lang (een ge
weldige tijd voor de Amerikaanse
T.V.) door de beroemde nieuws
commentator William Winter ge-
intervlewd te worden. Dat was in
San Francisco.
Was u blij dat het achter de rug
Wie het initiatief tot deze „good
will-mission" nam?
Niet zo lang geleden maakte dr. H.
J. Friedericy, Nederlands ambassa
deraad te Washington, speciaal be
last met pers en culturele zaken, een
oriënteringsreis naar Nieuw-Guinea.
In de hoofdstad, Hollandia, sprekend
met de gouverneur, dr. J. van Baal,
informeerde de heer Friedericy naar
de mogelijkheid iemand naar de
U.S.A. te doen reizen teneinde aldaar
voorlichting inzake Nieuw-Guinea te
geven. Dat kon, en zeker voor Ameri
kanen, alleen maar iemand z|jn, die
ter plaatse lang gewérkt had. Die uit
eigen ervaring, uit eigen aanschou
wing sprak.
De eerste lezing vond plaats voor
leden van de beroemde „Explorer's
Club". Van deze organisatie zijn ex-
plorateurs, ontdekkingsreizigers van
groot formaat lid. Om enkele namen
te noemenfiguren als Lindberg, Ro
bert Peary, Richard Archbold, enz.
Vele uitnodigingen.
Ja, en hóe! Daar was bijvoor
beeld een zekere mr. Bruce Biossat
van de Howard Press, een geweldige
combinatie van dagbladen, die ons
drie uur achtereen interviewde. De
vragen, die hij stelde waren intelligent
en goed geformuleerd en mr. Biossat
bleek over een enorme publiciteit te
beschikken. Tegelijk kwamen de uit
nodigingen van de z.g. Service-Clubs,
zoals de Rotary, de Optmists Club. de
Exchange Club en vele andere. Dat
zijn clubs, die eenmaal per week, tij
dens een lunch, vergaderen en een
spreker uitnodigen. En daar waren
de universiteiten en colleges. De laat
ste zijn een soort semi-universiteiten.
Er. waren ook voordrachten
voor vrouwen-organisaties
Vele. Speciaal dit soort orga
nisaties bezitten in 'Amerika een
vraag ljjkt overigens dwazer dan h|j
in feite is. Er zjjn nog wel geen reis-
In fysiek opzicht wel. Maar aan
de andere kant was deze reis uiter
mate nuttig. Het is goed dat de rege
ring dit besluit heeft genomen.
„Er is me vaak gevraagd: 11c wil
er wel eens een maandje heen, naar
dat Stenen Tijdperk, kan dat?" De
overigi
bureaus in de Vj.S.aT die "excursies
naar Verloren Valleien organiseren,
maar aan de andere kant gaat er
tweemaal per week een vliegtuig van
Amsterdam naar Blak, en eenmaal
Ëer week van Sydney naar Biak. Op
lak is een prima K.L.M.-hotel. En
van Biak kun je eenmaal per week
naar de Wisselmeren vliegen, dat
duurt een uur. Voor je het weet zit
je in het hartje van het centrale bin
nenland.
Merkwaardig, die onwetendheid
over Nieuw-Guinea in Amerika. Tij
dens de oorlog waren er toch heel wat
Amerikaanse "militairen daar
Er waren er wel een 500.000.1
Heel wat van hen waren op de le
zingen. Ze vroegen me vaak wat er
.met de air-strips, de wegen en de goe- I
derenvoorraden was gebeurd nu hun
vertrek. Ik heb ze verteld, dat het
gouvernement er een goed gebruik
van heeft gemaakt.
Weinig begrip.
Had men in Amerika begrip
voor het werk van Nederlanders op
Nieuw-Guinea?
Om het heel precies te zeggen:
voor de in het algemeen sterk-mate-
rieel ingestelde Amerikanen is het
moeilijk te begrijpen, dat Nederland
voortgaat met het openleggen van het
eiland, ook al kost dat een slordige
60 miljoen gulden per jaar. Men
kwam voor die mening trouwens
rond uit.
V
De bevolking van Se-
hore, de oude stad in
midden India, vlucht
oj) het ogenblik in pa-
mek de stad uit. De
stad „zinkt in de
grond", zo bericht zij.
Het merkwaardige is,
dat de stad volgens de
geologen niet van aard
schokken te lijden kan
hebben. Het meteorolo
gisch instituut van
Poona verklaart, dat er
in de betrokken streek
geen aardschokken ge
registreerd zijn. Niette-
min beweert, de bevol
king, dat zij eerst op 22
januari, vervólgens op
28 en sedertdien iedere
nacht aardschokken
hebben gevoéld.
De bevolking stoort
zich echter niet aan de
mening van deskundi
gen en bijna 8.000 van
de 10.000 inwoners van
Sehore hébben de stad
verlaten.
Deskundigen zijn er
heen onderweg om vast
te stellen wat er aan de
hand is. Journalisten,
die in Sehore geweest
zijn, verhalen dat de
stad verlaten is, er
worden geen zaken
meer gedaan, en de
huizen zijn op slot.
Daarmee zijn echterf
ook alle openbare dien
sten tot stilstand geko
men zodat, gelijk een
overheidsfunctionaris
berichtte, men de stad
zelfs zou moeten ont-
ruiihen als de schokken
zouden ophouden, om
dat alle sanitaire dien
sten stilliggen.
Op een suikerfabriek
in Sehore hebben hon
derd arbeiders een de
monstratie gehouden
en geëist dat de fabriek
gesloten wordt en de
directie de lonen uitbe
taalt om hun de gele
genheid. te geven, uit
de stad te trékken.
Verscheidene huizen
hebben scheuren in de
muren en soortgelijke
schade. Er zijn geen do-
Advertentie).
„Jungle Pimpernel"
en mevrouw De Bruyn-Bothma.
En wat was uw reactie op zulke
opmerkingen
Deze: ik hield ze het woord voor
van een eigen landsman, van Wilson,
die na de eerste wereldoorlog onge
veer dit zei: „Er kan met naties en
volken niet gemarchandeerd worden.
Ze kunnen met van de ene soeverei
niteit naar de andere verkwanseld
worden als waardeloos goed en als
pionnen in een spel". Ik wees er de
Amerikanen dan meestal ook op, dat
ze tenslotte zelf precies zó doen met
oost-Samoa in de Pacific. Om dezelfde
reden: de morele verplichting de men
sen op te voeden, totdat ze aan het
zelfbeschikkingsrecht toe zijn en dat
kunnen uitoefenen. Het moet me van
het hart, dat na dergelijke gedachten-
wisselingen de Amerikanen van oor
deel waren, dat het inderdaad te pre
fereren is, als er Nederlanders in
Nieuw-Guinea blijven.
Reddingboten van
gewapend plastic.
In IJmuiden heeft de scheepvaart
inspectie wederom een keuring ver
richt van plasticboten. Het betrof
hier vier grotere reddingsloepen, die
onder toezicht van de scheepvaartin
spectie moesten worden gebouwd.
Deze vaartuigen hebben de volgende
afmetingen: 6% x 2.80 x 0.95 meter.
Zy bieden plaats aan 25 personen. Dit
zijn de grootste boten tot nog toe in
Nederland van dit materiaal vervaar
digd. De sloepen voldeden aan alle
door de scheepvaartinsepctie gestelde
eisen, werden dan ook goedgekeurd
en voorzien van een registratienum
mer. Naar men nog meaeelde, is men
thans in staat reddingsboten van ge
wapend plastic te bouwen in elke
grootte.
I
Enkel gebroken bij
ontsnappingspoging.
De 29-jarige schilderijenhandelaar
J. V. uit Amsterdam heeft een po
ging gedaan, te ontvluchten uit het
Huis van Bewaring te Arnhem. V.
was de hoofddader van de in maart
van het vorig jaar in kasteel Soe-
len gepleegde opzienbarende in
braak. De rechtbank te Arnhem had
hem hiervoor dinsdag j.l. veroordeeld
tot een gevangenisstraf van vier
jaar. Volgens de officier van justitie
is V. uit het raam geklauterd om zo
de begane grond te bereiken. Hier
voor gebruikte hij aan elkaar ge
knoopte lakens, die het echter bega
ven, waardoor hij op de grond viel.
V., die een kunstbeen heeft, kwam
op zijn enige goede been terecht,
waarbij hij zijn enkel brak. Zodoende
was hij bewusteloos en kon hij di
rect worden gegrepen. Hij is naar
de ziekenzaal van het Huis van Be
waring gebracht, waar hij thans
nog verblijft.
Bank Ned. gemeenten
30 miljoen obligatie-lening.
De N.V. Bank voor Nederlandse
Gemeenten gaat over tot de uitgifte
van ƒ30.000.000 3% procent 40-ja-
rige obligaties.
Uit het prospectus blijkt, dat de
koers van uitgifte 100 pet. is. De af
lossing geschiedt pari in 30 gelijke
jaarlijkse termijnen aanvangende in
1967. Vp,-,,"oegde extra aflossing is
gedurer m. - eerste 10 jaar van de
looptijd toegestaan, daarna is
zij in de j—en 1966 tot en met 1970
alleen mogelijk tot de koers van
101% pet., gedurende de verdere
looptijd van de lening tot de koers
van 101 pet. De lening, is verdeeld
in coupures van 1000 en 500.
Datum van inschrijving is vrijdag
10 februari 1956 en datum van stor
ting is donderdag 1 «^aart 1956.
De0opbrengst der nieuwe lening is
bestemd voor de financiering van
nieuwe kapitaalsuitgaven en conso
lidatie van vlottende schulden van
gemeenten en eventueel van andere
publiekrechtelijke of semi-publiek-
rechtelijke lichamen.
(Advertentie).
LEZERS SCHRIJVEN
Voorrangskruispunten.
Daar er schijnbaar een verschil van
mening bestaat over het al of niet
afstappen van wielrijders op het
kruispunt Scheldestraat - Paul Kru-
gerstraat (en andere voorrangskruis
punten Red.) te Vlissingen, vooral
wat betreft bij het komen uit de
Seheldestr. en het rechtsafslaan naar
de richting Keersluis, en menigeen
reeds een „bonnetje" heeft opgelopen,
willen wij uw mening vragen, wat nu
precies verplicht is.
Zoals reeds gezegd, is de politie
óp dit punt niet eensgezind, aange
zien de een, die inhoudt, maar niet
afstapt,- een bekeuring krijgt, en de
ander, die afstapt, toegevoegd krijgt:
„U stapt af, omdat U bang bent voor
mij en U brengt door uw afstappen
het verkeer in gevaar".
Het zou wenselijk zijn, dat er eens
bekend gemaakt werd, hoe er gehan
deld moet worden, aangezien er an
ders ook in de toekomst nog meer
„onrechtvaardige" bonnen zullen
worden gegeven.
Vlissingen.
Enige wielrijders.
Noot van de redactie: Artikel 27
van het Wegenverkeersrglement
schr|jft o.m. voor, dat bestuurders
van voertuigen dus ook wielrijders
verplicht zijn te stoppen alvorens
het kruisingsvierkant van een voor
rangskruispunt op te rijden. Dit komt
er dus op neer, dat wielrijders inder
daad voor de witte streep zouden
moeten afstappen.
De commissaris van politie te
Vlissingen deelde ons echter mee, dat
ln Vlissingen op voorrangskruisingen
niet zal worden geverbaliseerd, wan
neer wielrijders indien niet daad
werkelijk voorrang moet worden ver
leend bij een dergelijk kruispunt
zo langzaam gaan ryden, dat zij zich
juist balancerende kunnen houden en
niet afstappen. Deze soepele uitvoe
ring van het Wegenverkeersregle
ment geldt dus voor zover bekend
alleen binnen de gemeente Vlissin
gen.
KUNSTENAARS MAKEN VOORDRACHT OP
Nieuwe afdeling: Theater
In staatsblad no. 34 is een algemene maatregel van bestuur gepubliceerd
ter uitvoering van de wet op de Raad voor de Kunst. Deze raad zal het
officiële adviescollege van de minister van Ondgrw|js, Kunsten en Weten
schappen zijn met betrekking tot kunstzaken, In dit besluit, dat ln nauw
overleg met de Voorlopige Raad voor de Kunst is opgesteld, wordt de glo
bale samenstelling van de raad, alsmede de mogelijkheid voor plaatsver
vanging van afwezige leden, geregeld.
De raad zal uit zes afdelingen bestaan, n.l. voor algemene zaken, beel
dende kunsten en bouwkunst, filmskunst, letteren, mnzlek en theater (ope
ra, dans en toneel), een indeling die ln hoofdzaak gelijk ls aan die van de
Voorlopige Raad voor de Kunst. Alleen de afdeling theater is nieuw.
In een toelichting wordt opge
merkt, dat de in deze afdeling samen
gebrachte vormen van kunst een ln
zekere mate verwant karakter heb
ben en dat voor hen overeenkomstige
praktische problemen gelden; er
wordt ook gewezen op het verband
tussen opera en dans. De samenstel
ling van de afdeling theater is zo ge
regeld, dat de vorming van onderaf
delingen gemakkelijk kan geschieden.
Het grote aantal leden dat de
raad zal tellen (80) wordt ver
klaard, doordat de wet op de Raad
van de Kunst voorschrijft, dat ten
minste de helft van de in de raad
te benoemen kunstenaars wordt
benoemd op voordracht van repre
sentatieve kunstenaars-organisa
ties.
Het betrekkelijk grote aantal
representatieve kunstenaarsorga
nisaties in Nederland moest wel
leiden tot een betrekkelijk groot
aantal voordrachtsplaatsen.
Niet alleen de raad in zijn geheel,
maar ook de meeste afdelingen zullen
in meerderheid uit kunstenaars be
staan. Daarnaast is gestreefd naar
de mogelijkheid van een behoorlijke
vertegenwoordiging van de groepen,
die weliswaar niet zelf uit kunste
naars bestaan, maar krachtens hun
aard geacht kunnen worden goed van i
het kunstleven in Nederland op de
hoogte te z|jn.
Verwacht mag worden, dat thans
het ln werking treden van de defini
tieve raad niet lang meer op zich zal
laten wachten. De minister heeft de
organisaties, die daarvoor naar z|jn
oordeel op grond van de wet en het
thans gepubliceerde beslnlt in aan
merking komen, reeds uitgenodigd
tot het doen van voordrachten.
(Advertentie).
mmiiiiiiiin
HAZETFABRIEKEN TE ZEVENBERGEN
FEUILLETON
„Iets ln die geest", erkende ze bul
ten adem, terwijl haar blik zich wend
de naar de plek, waar Jamie en Mari
lyn tezamen binnentraden.
Marilyn glimlachte van louter tri
omf en droeg aan de linkerhand een
fonkelende diamanten ring.
„Het is voorbij", dacht Flora, bij
wie de opwinding van de laatste mi
nuten had plaats gemaakt voor een
Ijzige Ralmte. „Hy behoort nu haar
toe en het komt er niet op aan hoe hij
me daareven, toen ik de trap af
kwam, aankeek".
Nu volgden van alle kanten geluk
wensen en vrolijke commentaren.
Flora zei weinig, maar glimlachte zo
prettig mogelyk en haar zwijgzaam
heid werd nauwelijks opgemerkt,
vooral ook doordat Timothy Godwin
steeds aan haar zijde, heel welspre
kend en geestig bleek ln Jf"
wensen tot het jonge paar.
vooral ook doordat Timothy Godwin,
steeds aan haar zijde, heel welspre
kend en geestig bleek ln zijn geluk-
Toen het diner begon, ontdekte
Flora met een onverklaarbaar gevoel
van opluchting, dat Timothy Godwin
naast haar zat. Jamie had tegenover
haar plaats genomen, met natuurlijk
Marilyn aan zijn rechterzijde. Uiter-
DOOR MARY BURCHEL
aard kon vrijwel woordelyk worden
verstaan wat er aan de andere kant
van de tafel gesproken werd en Flora
was dan ook heel dankbaar, althans
iemand naast zich te hebben, met wie
ze zonder veel moeite een gesprek zou
kunnen voeren, dat haar aandacht
een beetje zou afleiden.
Inderdaad scheen Timothy Godwin
haar gedachten te hebben doorgrond,
want hy stelde haar een reeks vra
gen, waarop ze gemakkelijk en uit
voerig kon antwoorden. Hij wilde
blijkbaar uit haar mond alle bijzon
derheden over de voorstelling aan het
Hof vernemen en informeerde be
langstellend naar haar toekomstplan
nen. Zelfs roerde hij als terloops even
de zijne aan en vroeg, zich Flora's
vroegere mededeling omtrent de door
haar gevolgde cursussen herinnerend:
„En hoe staat het met de opera? Gaat
U nu soms de lezingen over „muziek-
waardering" aan de praktijk toet
sen?"
„O", lachte ze, blij dat hij zich zo
voor haar doen en laten Interesseerde.
„Ik zou er heel graag heengaan. Ik
hoop
„Mag ik U dan een avond erheen
begeleiden?" viel hy haar in de rede,
maar voor ze nog kon antwoorden,
boog tot haar verwondering b|jna
ontsteltenis Jamie zich over de ta
fel naar haar toe met de woorden:
„Ik geloof, Flora, dat* Ik je indertijd
beloofd heb, je voor het eerst naar de
opera mee te nemen".
Dat herinnerde hij zich dus! Alles
wat ze samen hadden bepraat en
zelfs ten dele afgesproken in de ge
lukkige tijd van hun gemeenschappe
lijke wandelingen en rijtoertjes nad
h|j toch niet vergeten. Ja zelfs op de
avond van zijn 'verloving dacht hij
aan zijn half en half gedane-belofte!
„Ikik geloof van wel, Jamie",
bracht ze er moeizaam uit, in de
hoop, dat hij haar ademloosheid niet
zou opmerken, „maar misschien
„O, we konden er een uitgangetje
met zijn vieren van maken", merkU
Marilyn achteloos op „We zullen toch
een keer naar de opera moeten, niet
waar? Dat hoort er immers b|j".
Haar spiksplinternieuwe verloofde
keek haar een beetje spottend aan.
„Op die manier kun je het ook bekij
ken" gaf hij toe. „wat willen jullie
het liefst horen, meisjes? Callas, In
„Norma" of „Aïda"
„Ze geven ook nog „Glorlana",
bracht Timothy Godwin in 't midden,
terwijl hij peinzend zijn kin wreef en
Marilyn een tikje ondeugend gade
sloeg.
„Wat een mooie naam! Is het
goed?" informeerde Marilyn.
„Dat weet nog niemand. Het ls
nieuw", zei haar verloofde.
„Maar een aantal jongelui, die
zichzelf heel bescheiden voor experts
uitgeven, verzekeren ons, dat de
componist alleen meesterstukken
schrijft", vulde Timothy Godwin
hoogst-ernstig aan.
bedoelt, dat het iets moderns
is?" vroeg Marilyn verschrikt. „Nee,
dank U wel".
„Misschien hebt U gelijk", hernam
Timothy Godwin met een lichte ironi
sche buiging. „Verdi of Bellini zyn
allicht wat veiliger om op af te gaan.
Ze hebben geen experts nodig voor
hun roem".
„Ik ben bang, dat we onze keus
naar de andere, al gemaakte, afspra
ken moeten regelen", merkte Flora
spijtig op. „De eerstkomende zes we
ken zullen we niet veel avonden vrij
hebben".
„O, het werkelijk belangrijke deel
van 't opera-seizoen begint dan ook
pas", verzekerde haar tafelheer. „Ik
zal wel zorgen, dat U naar een voor
stelling gaat waar U graag heen
wilt".
„Dank U zeer", zei Flora, die de in
druk kreeg, dat Jamie 't allesbehalve
prettig vond, zo naar het tweede plan
te worden verwezen. Daarop wendde
ze zich heel consciëntieus tot David
Curtling, aan haar andere zjjde en
luisterde oplettend naar een relaas
van de plannen voor een grote week
eind-logeerpartij op het buitengoed
van zijn grootmoeder.
Tenslotte kwam ey toch een einde
aan de spanning, het gedwongen vro-
lijkdoen met Jamie en de van geluk
stralende Marilyn tegenover zich.
Haar moeder had het sein gegeven
van tafel op te staan en Flora gevoel
de zich, alsof ze uit een bijzonder ze
nuwslopende gevangenis verlost was.
Even later staande naast Lady El-
"valn, om haar en mevrouw Hornbull
te helpen bij het ontvangen van de
gasten, wist ze zelfs een paar malen
te glimlachen tegen de ook op haar
post zijnde Marilyn. Geen van de hon
derden genodigden had dus enig ver
moeden omtrent Flora's ware gevoe
lens jegens het meisje, dat nu Jamie
Avalons ring mocht dragen!
Tenslotte Tieten Flora en Marilyn
de ontvangst van de laatkomers aan
hun respectieve moeders over en be
gaven zich naar de balzaal.
Zoals vanzelf spreekt, deed Jamie
de eerste dans met Marilyn en toen
Flora hen beiden zag gaan, hoopte ze
bijna, dat hij haar niet zou vragen.
Natuurlijk echter deed hy het wèl en
zodra hij, even' voor de derde dans
zou beginnen, glimlachend voor haar
stond, was al haar tegenzin als bij to
verslag weggevaagd
„O", dacht ze, ,,'t had bijna alles
kunnen zijn zoals Ik het me vaak heb
voorgesteld, indienMarilyn er
maar niet geweest was". Jamie nam
haar, Flora, zacht maar beslist ln de
armen, naar ze het zo dikwijls had
gedroomd. Hij sprak tot haar met de
oude genegenheid en intimiteit uit
haar kinderjaren,, maar zijn blik ver
ried. dat hij ook allerminst ongevoe
lig was voor haar ontluikende schoon
heid.
Vr|jwel zijn eerste woorden luidden
trouwens: „Flora, kindlief, je bent
heel mooi geworden! Toen ik 'je van
avond de trap zag afkomen, ontdekte
ik stomverbaasd, dat mijn kleine
vriendinnetje byna als by toverslag in
een allerliefst jong meisje was ver
anderd".
„Dacht je dèt toen, Jamie?" vroeg
ze, ondanks zichzelf naar hem opky-
kenk. „Ik had wel gezien, dat je een
beetjenu ja, een beetje ontroerd
leek".
Jamje lachte even, maar beet zich
snel op de lippen. Intussen .was hy
steeds gewoon, mensen en feiten On
der de ogen te zien, zodat hij zijn blik
geen moment neersloeg, al had ze de
indruk, dat het hem niet gemakkelijk
viel, de hare te doorstaan. Dit schonk
haar tot zekere hoogte nieuwe kracht
en haar stem klonk bewonderens
waardig kalm toen ze zei: „Nu j|j
gaat ook met een heel mooi meisje
trouwen, Jamie Ik heb tot nu toe niet
veel gelegenheid gehad, je iets te zeg
gen, maar je weet, dat ik je alle mo
gelijke geluk toewens".
„Dank je wel, kindlief".
Ze vroeg zich af, of hij zou hebben
opgemerkt, dat haar stem bij de laat
ste woorden even had gehaperd. Over
't algemeen dacht ze van niet en na
een ogenblik kon ze rustig het ge
sprek voortzetten.
„Je kende Marilyn in New York al
goed, is het niet?"
„Ja, daar heb ik haar ontmoet,
maar lk heb haar pas werkelijk
fo e d leren kennen op de reis hier-
een".
(Wordt vervolgd).
