Pierre van der Schraaf (34 jaar)
nog altijd uitstekend voetballer
'»InfraphlI«
GOES GREEP IN VLISSINGEN
BEIDE WINSTPUNTEN (4-6)
Verpleegster Cacao
HET GOUDEN JAAR
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 19 JANUARI 1950
ZEEUWSE SPORTSPIEGEL
Ondanks leeftijd ook nu nog één der
krachtigste motorenvan Vlissingen
(Van onze sportredacteur)
PIERRE VAN DER SCHRAAF, de populaire linksbuiten van de
Zeeuwse eerste klasser „Vlissingen", is één van de talrijke voorbeelden,
dat men met een yzeren wilskracht in de sport veel kan bereiken. Want
aan zijn ijzeren wilskracht heeft deze sportman het te danken, dat hij
nu, op 34-jarige leeftijd, nog altijd één van Zeelands beste en popu
lairste voetballers is. Het merendeel van de toeschouwers langs het
lijntje bij de wedstrijden van Vlissingen houdt het dan ook nog altijd
op „Pierre", zoals hij kortweg wordt genoemd. „Haal Pierre uit de voor
hoede van Vlissingen", zei een verwoed Vlissingen-supporter bij één
der laatste wedstrijden tegen ons, „en de voorhoede is geen knip meer
voor de neus waard". Die opmerking, overigens in het „vuur van het
gevecht" gedaan, is op zijn minst lichtelijk overdreven, want de Vlis-
singse voorhoede telt ook nog andere talentvolle spelers. Maar het is
in ieder geval een feit, dat Pierre van der Schraaf door zijn ijzeren wils
kracht en zijn taai doorzettingsvermogen dikwijls een doorslaggevende
stootkracht aan de aanval geeft. En in ieder geval mag men het een
bijzonderheid noemen, dat een man van 34 jaar nog altijd één van de
krachtigste motoren van een elftal is.
Er is een opmerkelijk verschil tus
sen Pierre van der Schraaf als voet
baller en Pierre van der Schraaf-in.
het-leven-van-alle-dag. In wedstrij
den met zenuwslopende momenten,
waarbij een veelbelovende aanval
door een mistrap van één van zijn
Pierre van der Schraaf houdt veel
van mijn sport, maar voor het schoon
maken van zijn dikwijls bemodderde
voetbalschoenen voelt hij toch niet
veel. En omdat hij dit karweitje over
laat aan zijn vrouw, kan men des
avonds na iedere wedstrijd in de keu
ken van de familie Van der Schraaf
dit tafereel zien
(Foto P.Z.C.)
medespelers een ontijdig einde vindt,
komen hem wel eens temperament
volle op. en aanmerkingen over de
lippen. Breed gesticulerend kan hij
dan met de armen staan zwaaien
naar de „ongelukkige" medespeler
van wiens voet de mistrap kwam en
Pierre lijkt dan een gramstorig heer.
Dat is echter slechts de buitenkant;
zijn temperament speelt hem in zul.
-ke momenten veel parten. Zijn me
de-spelers weten dat ook. Zij weten,
dat hij het niet zo erg met zijn op
en aanmerkingen meent. En "in een
volgende aanval zal men hem met
hetzelfde temperament weer bezig
zien de „vijandelijke veste" te be
stormen. Want datzelfde tempera
ment is één van zijn gevaarlijkste
wapens in de strijd, waaraan Vlis
singen dan ook al vele doelpunten te
danken heeft.
In het dagelijks leven is Pierre
van der Schraaf echter de tegenstel.
ling van Pierre-als-vóetballer. Hij is
dan de bedaardheid en rust zelve,
een man, die niet gemakkelijk uit
zijn evenwicht te lcrijgen is. Wel
komt er een verlegen trek op zijn
gezicht als men veel „meneer" en
„U" tegen hem zegt. „Noem me
maar Pierre", stelde hij ons voor,
toen wij met hem spraken, een raad,
die wij natuurlijk hebben opgevolgd.
Het zuidelijk temperament van
Pierre van der Schraaf is wellicht
te verklaren uit het feit, dat hij in
Frankrijk geboren is, overigens uit
Nederlandse ouders. Nadat hij het
levenslicht in september 1921 in
Autrement Court, een gehucht in
Noord-Frankrijk, zag, bleef Pierre
nog zes jaar in dat land en kwam
toen met zijn ouders naar Neder
land. De Van der Schraafs trokken
eerst naar Yerselre, maar niet lang
daarna vestigde het gezin zich in
Vlissingen. Ondertussen waren de
taalmoeilijkheden voor de jeugdige
Pierre vele. Hij was gewend aan
Franse klanken, sprak bijna geen
woord Nederlands en had dus aan
vankelijk wel enige moeite om zich
verstaanbaar te maken en de Zeeu
wen te. verstaan. Ook op school had
hij rnet dit euvel te kampen, maar al
spoedig verdrong het Nederlands het
Frans en het enige wat nu nog over
is gebleven van zijn „Franse af
komst" is zijn Frans klinkende
naam Pierre.
In Vlissingen begon al spoedig
zijn voetballoopbaan; hij werd een
welkome speler in de jongensclub
jes, die in die tijd als paddestoelen
uit de grond schoten.
In één van die clubjes trachtte
hij een reputatie op te bouwen als
keeper en hij oogstte wel enig
succes onder de lat. Toen echter
„Timmel" Lijnse die inmiddels
ook een bekend Vlissings voetbal
ler is geworden zijn intrede
deed in datzelfde jongensclubje,
was Pierre al spoedig onder de
lat verdreven, want „Timmel"
deed het nu eenmaal beter. Zo
doende ging Pierre het veld in.
Spoedig daarop, In 1934, deed hij
zijn intrede bij Vlissingen. Als
twaalfjarige speelde hij twee wed
strijden bij de b-junioren en verhuis.
de vervolgens naar de a-junioren. De
promoties volgden elkaar daarna
snel op. Eerst kwam hij in het zesde
elftal, daarna in het vierde, vervol
gens in het tweede en tenslotte in
1938 als 16-jarige in het eerste elf
tal.
Sinds dat jaar heeft hij steeds In
het eerste elftal van Vlissingen ge
speeld en een ijverig statisticus in
het Vlissings bestuur heeft aan het
eind van het vorig jaar becijferd, dat
Pierre van der Schraaf reeds aan
zijn 350ste competitie-wedstrijd voor
Vlissingen bezig was. En dus werd
hij aan het eind van 1955 uitgebreid
gehuldigd in verband met dit jubi
leum.
GOALGETTER
Inmiddels heeft Pierre van der
Schraaf dus al heel wat actieve
dienstjaren bij Vlissingen achter de
rug en momenteel speelt hij reeds
achttien jaar voor het eerste elftal.'
Hij is dan ook van veel ups en
downs getuige geweest. Hij was er
nog bij toen Vlissingen vlak voor de
oorlog kampioen werd van de tweede
klasse en hij was ook present tijdens
de oorlogsjaren toen Vlissingen deel
nam aan de „noodcompetitie". Na de
bevrijding was hij er bij toen Vlis
singen eerste klasser werd. Na drie
jaar eerste klasse volgde in 1950 de
gradatie naar de tweede klasse en
in 1951 zelfs degradatie naar de der
de klasse. In het daaropvolgende
jaar speelde Vlissingen echter reeds
weer in de tweede klasse en zo men
weet promoveerden de Vlissingers
vorig jaar naar de le klasse.
„In al die jaren heb ik bijna geen
plaats in het elftal overgeslagen en
ik hen zelfs nog een keer keeper ge.
weest", zegt Pierre van der Schraaf.
De laatste tijd speelt hij echter stee.
vast op de linksbuitenplaats.
Dat hij. voor Vlissingen ook een
goalgetter van betekenis is, heeft
hij onder meer in het seizoen be
wezen ,dat Vlissingen nog In de
derde klasse speelde. Hij uam
toen 38 doelpunten voor zijn re
kening. Midvoor Noya kwam In
dat jaar op de tweede plaats met
vijftien treffers.
Pierre van der Schraaf vindt het
overigens geen schijn-welvaart, dat
Vlissingen momenteel zo'n goede po
sitie op de ranglijst inneemt. „We
hebben tot nu toe uitstekende thuis,
wedstrijden gespeeld" zegt hij. Het
geringe succes van de. uitwedstrij.
den wijt hij aan de felheid en de
hardheid, waarmee de Brabantse en
Limburgse ploegen op eigen veld
spelen. „Daar kunnen wij vaak niet
tegenop".
TRAINING BELANGRIJK.
Veel waarde hecht Van der
Schraaf, die een matig roker is, aan
de training. „Op mijn leeftijd kan ik
het me eigenlijk niet meer permitte
ren een trainingsavond over te slaan,
want een voetballer, die ouder dan
dertig jaar is, verliest eerder zijn
fitheid dan een speler van omstreeks
(Advertentie).
Winterhanden
Pijnen verdwijnen
PHILIPS
ook bij: spierkramp, spier»
rheumatiek, verstuikingen,
verwondingen, steenpuisten
en verkoudheid.
twintig jaar". Door het ploegenstel-
sel op zijn werk hij fs bankwer
ker hij „De Schelde" is hij echter
genoodzaakt soms een trainings
avond over te slaan. Maar dat pro
beert hij een volgende keer weer in
te halen.
Overigens heeft hij zich niet al
leen voor Vlissingen verdienstelijk
gemaakt. Vijftien maal werd hij
reeds opgesteld in het Zeeuws elftal,
speelde enkele malen in een Bra
bants-Zeeuws team en was zelfs nog.
een keer reserve voor het Zuidelijk
elftal.
Op de vraag, hoe lang hij nog zal
blijven voetballen, komt zijn ant
woord snel: „Zolang ze me bij Vlis
singen nodig hebben en zolang ik me
fit voel,- blijf ilf spelen".
Men zou kunnen zeggen, dat Pierre
van der Schraaf een „hoge post" bij
,fDe Schelde" bekleedt. Als monteur
moet hij namelijk dikwijls de toren
hoge kranen beklimmen om in de top
zijn iverkzaamheden te verrichten.
Last van hoogtevrees heeft hij ken
nelijk niet.
(Foto P.Z.O.)
ZEEUWSE SCHAAKCOMPETITIE
Oostburg nu op de
onderste plaats
In de Ie klasse van de Zeeuwse
schaakcompetitie kwamen Vlissingen
en Goes tegen elkaar uit. De Vlissin
gers bleken net niet sterk genoeg en
moesten aanzien, dat Goes na een 4
6 overwinning de belde punten mee
naar huis nam. De afgebroken party
uit de ontmoeting GoesMiddelburg
H, waarvan de voorlopige uitslag 4%
41/2 was, eindigde ln remise, zodat
de einduitslag 55 werd. Ook de bei
de afgebroken partyen uit de wed
strijd Middelburg HVlissingen wer
den uitgespeeld. De hoofdstedelingen
wisten de 4%3% voorsprong niet
te handhaven, want belde bordpunten
gingen naar de Scheldestadbewoners,
die dus de kleinst mogelijke zege be
haalden (4Vz51/2). Oostburg kwam
door dit alles alleen op de onderste
plaats.
In de 2e klasse A speelden Middel
burg IH en Koudekerke een uiterst
spannende wedstrijd. Koudekerke had
wat meer geluk en kwam daardoor
net met de hakken over de sloot (4%
5%). Voldoende echter, om onge
slagen en zonder verliespunten aan de
kop te blijven.
Goes II veroverde de leiding in de
2e klasse B, want het stuurde Middel
burg IV met een stevige 82 neder
laag naar de hoofdstad terug en
kreeg daardoor een iets beter bord
gemiddelde dan 's-Gravenpolder, met
welk tiental dus de eerste plaats moet
worden gedeeld.
Het eerste tiental van Landau uit
Axel is op weg naar het kam
pioenschap van de 2e klasse C I.
Ditmaal moest V.S.V. met een
7y223/o nederlaag naar Sluiskil
terug. De Axelaren bleven dus
ongeslagen en zonder een enkel
verliespuntje aan de kop.
In de 2e klasse C n moest ln de
ontmoeting CadzandOostburg één
partij worden afgebroken. Niettemin
-;aan de beide punten naar Cadzand,
lat dus op de eerste plaats blijft,
want het heeft een 5%3% voor
sprong.
DE UITSLAGEN LUIDEN:
Vlissingen-—Goes: J. Jansen—F.
Facee Schaeffer 01; F. H. J. Diepe-
rink—A. Nordlohne A. Wll-
lemseA. Foudraine 01; E. C. van
NoppenL. Pieterse 01; A. Boer
J. de Lange 01; C. J. Mommaas
Jac. van Zweeden B. Schreu-
der—H. Verheek 1—0; P. Vijn—M.
Stouthamer 10; A. MastK. Flip-
se 10; G. M. SteinhauserM. C. v.
d. Hoek 0—1.
Middelburg mKoudekerke: P.
SandersA. v. d. Heyden 01; K .J.
HolsterJac. de Witte 01; C. D.
VoogdJ. Steutel 10; R. van Ben-
nekom-r-Chr. Schipper y2y2J. M.
de KoningS. v. a. Heyden 01; A.
LichtendahlG. Klap 01; J. Bont
huisA. Marinusse H. Ver-
meuleJac. Janse 10; C. A. v. d.
KoordeD. Joziasse y2y2; J. Lou-
wérseM. Bakker 10.
Goes n—Middelburg IV: L. Bakker
D. Kolff 10; H. OliemansT. de
Vos M. C. van Hoek—mevr.
Woudstra 10; IJ. W. Steenhuis
J. W. Filpse A. Bonder—M.
Geerse 10; G. DriesenM. J. de
Vries 10; J. MeyerC. Renierse 1
0; M. DalehoutA. van Gemeren
01; H. Sinkemevr. Holster 10;
J. F. W. de BruinJ. M. Wielema-
ker 1—0.
Landau—V.S.V.: C. de Putter—H.
Dierick y2M. WondergemG.
Wullems 10; J. v. d. HogenG.
Schoof 10; R. H. de RidderW.
Hardeman y2J. HaakE. Tacq
01; M. Jansenv. d. Perel 10; J.
de Ridder—De Kraker VaW.
van DoeselaarA. Dourleyn 10; C.
van BeestM. Schoof 10; M. Mat-
telé—F. v .d. Hooft 1—0.
CadzandOostburg: H. Steffens
W. de Leeuw 10; Adr. CapponA.
van Mechelen afgebroken; F. de Put
terE. v. d. Waag 10; A. Vasseur
P. Catsman 10; J. B. de Groote
B. Bruggeman 01; D. PlogK. de
Wit 0—1; G. J. Beun—J. R. Bot 1—0;
le klasse:
Terneuzen
Zierikzee
Goes
Vlissingen
Middelburg n
Oostburg
2e klasse A:
Koudekerke
Vlissingen n
22004 14 4
2 2 0 0 4 11V2— 6%
1 1 0 0 2 7 3
2 0 0 2 0 6%—13%
2 0 0 2 0 4%11%
Middelburg IV 3 1 0 2 2 12%—17%
(In deze stand is niet opgenomen
_j niet beëindigde wedstrijd De Pion
Goes n. 35).
2e klasse C I:
Landau I 3 3 0 0 6 20 10
Landau H 3 2 0 1 4 19 —11
V.S.V. 3 1 0 2 2 10%—19%'
Hulst 10010 2 8
Terneuzen II 2 0 0 2 0 8%11%'
2e klasse C II:
Cadzand 2 2 0 0 4 12 6
Breskens 1 1 0 0 2 5%4%'
Oostburg H 3 0 0 3 0 10%—17%
L. M. van LiereJ. Allaart 01; J«
A. ProvoostJ. Strijbos P.
BruineS. Or eel 10.
De standenlijsten zien er als volgt
uit:
2 2 0 0 4 13%— 5%
2 2 0 0 4 13%— 5%
3 1 1 1 3 14 —15
3 1 0 2 2 11 19%
2 0 111 9%—10%
2 0 0 2 0 6 —13
3 3 0 0 6 18%—10%
3 2 0 1 4 19%-
Middelburg Hl 21012 13 7
Vlissingen Hl 3 1 0 2 2 10%—18%
3 0 0 4 0 6%—22%
Souburg
2e klasse B:
Goes II
's-Gravenp.
De Pion
De Burcht
Sealto
Wijziging wedstrijden
Nederlands Elftal
Er zullen enkele wijzizgingen wor
den aangebracht in het wedstrrjdpro»
gramma voor het Nederlands elftal.
Voor 30 september was vastgesteld
ZwitserlandNederland. Bij nader
inzien komt die datum de Zwitsers
niet gelegen. Hetzelfde is met de
Belgen het geval met betrekking tot
de ontmoeting BelgiëNederland
op 4 november. De Belgen willen lie
ver eind september spelen. De Denen
die oorspronkelijk tegenstanders
voor Oranje zouden zijn op 26 mei
1957, prefereren waarschijnlijk no
vember 1956.
Nederland moet nu als het
ware „switchen" met Zwitserland,
België en Denemarken. Als de De
nen akkoord gaan, zal Denemarken
Nederland in november worden
gespeeld en België—Nederland in
september. Met de Zwitsers moet de
„switch" nog worden besproken.
Middelburgse hockeyers
nu dicht bij titel
De Middelburgse hockeyers over
wonnen de lastigste tegenstander
Zwart-Wit in een uitwedstrijd, ter
wijl Breda n, dat nog steeds een
theoretische kans heeft op de eerste
plaats, van Liberty verloor. Push EC
Pelikaan werd afgelast. De hek-
kesluiter Cadetten won op eigen
veld van Warande, zodat het er naar
uitziet, dat er onderaan de ranglijst
nog enige spanning te verwachten
is.
Uit de stand blijkt, dat Push II eü
Breda II als zij de resterende wed
strijden winnen, respectievelijk aatt
20 en 19 kunnen komen, zodat Mid
delburg aan één overwinning uit da
laatste vier wedstrijden al voldoen
de heeft om het kampioenschap ta
behalen.
Middelburg-
Push n
Zwart-Wit II
Breda II
Liberty I
Pelikaan I
Warande I
Cadetten 1
10 9 1 0 19 49/5
11 7 0 4 14 23/20
12 6 1 5 13 21/23
10 4 3 3 11 24/15
12 4 1 7 9 25/31
10 4 0 6 8 23/38
11 3 1 7 7 15/20
8 116 3 13/32
Examen
Te Breda werden de districtswedstrljden
midden- en west om de gele- en oranje
banden gehouden waaraan ook Zeeuwse
Judoka's deelnamen.
J. Dert uit Vlissingen klasseerde zich
ln de 2e poule 2e en ln de finale 3e.
(Advertentie).
NU EEN KOP VERKWIKKENDE
IN PRIJS VERLAAGD
ALTIJD WELKOM)
FEUILLETON
„Dat begrijp ik", had zijn ant
woord geluid. „En sóms helpt het
werkelijk een poosje".
„Ja."
„Maar dan komt de tijd, dat het
béter is, ermee op te houden."
„Vindt Uvindt U dat heus
Ze had hem bij die vraag een beetje
weifelend aangezien, benieuwd of hij
dat ooit zelf had ondervonden.
„Natuurlijk", had hij verzekerd.
„Het is alsof je een heuvel afrent
en dan eensklaps begrijpt, dat je
wat kalmer aan moet doen en ver
standig zijn als je niet wilt, dat al
les verkeerd loopt."
„O, ja!" had de elfjarige, die het
beeld niet slecht gekozen vond, ge
antwoord.
„Maar het ishet is zo moeilijk.
„Dat is liet geval met bijna alles
dat de moeite loont."
„Gelooft U dan, dat het de moeite
loont, niet langer te schreien?"
„In de gegeven omstandigheden
zeker. Het zal vooral je moeder hel
pen en ze heeft juist nu zoveel hulp
nodig, beste kind."
„O ja!"
DOOR MARY BURCHEL
„En je vader" ze had even ge
luisterd, maar James had haar nog
steeds op een wijze, die zowel krach
tig als vol sympathie was, vastge
houden „je vader, vrijwel de aar
digste en vrolijkste man die ik ooit
ontmoet heb, zou niet willen, dat je
maar bleef schreien en snikken, be
grijp je dat?"'
„Ik was gewend, hier dikwijls
met hem te wandelen", had ze, met
een sombere blik op de vertrouwde
omgeving, in 't midden gebracht.
„Zo?" En na even te hebben ge
aarzeld, had hij er op laten volgen:
„Wil je soms met mij af en toe eens
rondlopen, zodat je die wandelingen
niet al te veel mist?"
Bij deze woorden had ze zich in
zijn arm omgewend en hem vragend
aangestaard. „Meent U dat heus?"
„Natuurlijk. Ik moet vrij wat lo.
pen op mijn landgoed en soms vind
ik dat erg saai en eenzaam. Ook
moet ik dikwijls paardrijden. Kan
ik je ook op een pony hebben ge
zien?"
„Jamaar", had ze gezegd, het
voorhoofd fronsend bij de herinne
ring aan een uitlating van haar
minst gewaardeerde tante, „ik ge
loof, dat we de pony's moeten ver
kopen zelfs ook mijn eigen
pony."
De gedachte daaraan had haar
bijna weer aan het schreien ge
bracht, maar ze had zich bijtijds
zijn woorden van daareven herin
nerd, haar tranen ingeslikt en haar
neus in een niet al te schone zak
doek gesnoten.
„Och, ik geloof, dat we veel kun
nen verhelpen", had hij, op de ach
teloze manier van iemand, die de si
tuatie beheerst, verklaard. „We zul
len voor je pony wel een plaatsje
vinden in mijn stallen
„Heus?", had ze uitgeroepen en
ze herinnerde zich, hem uit vreug
de om de hals te zijn gevallen, ter
wijl hij haar lachend had gekust.
Dat was bijna de enige kus, die
hij haar ooit had gegeven, want hij
was geen man van gemoedsbewe
gingen en liet zich ook zelden gaan.
Zijn woord was echter zijn woord
en in haar schoolvakanties nam hij
haar vaak mee uit rijden of wande
len met haar over zijn landgoed. En
op zekere dag had hij, met die on
verwacht grappige glimlach, welke
hem zo aantrekkelijk kon maken,
gezegd, dat ze wel een zusje van
hem leek..
Destijds had ze die woorden on
beschrijflijk vleiend en heerlijk ge
vonden, maar nu wist ze niet zo ze
ker meer, of de vergelijking haar
wel zo aanstond!
Op deze herfstavond was het reeds
te donker voor een lange wandeling,
maar door een onweerstaanbare
aandrang gedreven richtte Flora
haar schreden naar James' huis
ter plaatse eenvoudig „The Hall"
genoemd. Ze stond op uitstekende
voet met de huishoudster, mevrouw
Pritchard en kon er elk ogenblik
terecht.
Ook nu werd ze weer hijzonder
hartelijk ontvangen, in de gezellige
zitkamer van de huishoudster ge
laten en daar onthaald op thee en
cake, Mevrouw Pritchard vond deze
traktatie passend voor ieder uur van
de dag of avond en wie zou willen
beweren, dat ze het mis had?"
Tevens ontving Flora meteen
wat ze trouwens gehoopt had het
laatste nieuws omtrent de heer des
huizes.
„Ik geloof, dat nii nog steeds zijn
tijd verknoeit in het buitenland",
zei mevrouw Pritchard, die elk bui-,
ten Engeland doorgebracht moment
doel- en nutteloos achtte.
„Het is me een raadsel waar
om hij de reis van Australië hier
heen wil doen over Amerika."
Flora merkte op, dat deze reis
route niet ongewoon was, maar me
vrouw Pritchard hield voet bij stuk,
„Waarom niet over Canada, als hij
dan met alle geweld buitenslands
moet omhangen?" vond ze. „Dat is
tenminste een van onze koloniën,"
Mevrouw Pritchard maakte zich
vaak aan zo'n beminnelijk keckrij
tje schuldig en nam geen notitie van
Flora's schroomvallige tegenwer
pingen, dat Canada een van de zelf-
besturende dominions was. ZuUïc be
weringen waren in het oog der
vriendelijke huishoudster maar wijs.
heid van een schoolkind, dat eens
haar kennis wilde luchten.
„Blijft hij lang in Amerika, me
vrouw Pritchard?" informeerde
Flora zo gewoon mogelijk, maar
met de handen ineengeklemd.
„Dat zou ik niet denken, juffrouw
Flora. Wat zou er dèAr te zien
zijn?" zei de huishoudster een beet
je minachtend.
„Hij komt zeker vroeg in het
nieuwe jaar terug."
„O, dat hoop ik maar!"
„En ik hoop, dat hij er dan eens
over denkt, een aardige vrouw te
kiezen en thuis te blijven." Mevrouw
Pritchard zei dit op strenge toon,
waarin nochtans genegenheid door
klonk. De brave vrouw mocht graag
kritiek op haar patroon uitoefenen,
maar vond hem in haar hart bijna
volmaakt. Ieder die het tegendeel
had durven beweren, zou 't met haar
aan de stok hebben gekregen.
„Maar misschien heeft hij niet
veel zin in trouwen", bracht Flora
verlegen in het midden.
„Alle mannen willen trouwen",
hernam mevrouw Pritchard op een
toon van gezag. „Alleen komen som
migen wat laat tot die conclusie. En
er zijn er, die zich gewoonweg be
spottelijk maken. Maar voor jonge
heer Jamie" ze had hem sinds
zijn prille jeugd gekend en placht
hem in haar tederste ogenblikken
nóg zo te noemen „is het nog niet
te laat; integendeel precies op tijd*
Volgend jaar wordt hij negen-en.
twintig en als ze dertig zijn krijgen
ze meestal plannen."
Flora durfde niet goed vragen
welke plannen, maar merkte in
plaats daarvan heel onschuldig op,
dat hij misschien op zijn reis wel
een geschikte vrouw had gevonden.
„Bedoel je buitenslands?", riep
mevrouw Pritchard ontsteld. „IK
geloof niet, dat hij zoiets zou doen",
ging ze voort 'terwijl ze over
de rand va nhaar theekopje Flora
aanstaarde alsof deze iets onbe
hoorlijks had gezegd.
Heel onlogisch en heel dwaas na
tuurlijk, vond Flora zich niettemin
geweldig opgelucht. Nadat ze vrien
delijk voor nog 'n kopje thee had
bedankt, wenste ze mevrouw Prit
chard goede nacht en maakte aan
stalten om te vertrekken.
„Wil je mevrouw Avalon niet even
spreken?" informeerde de huishoud,
ster kennelijk onverschillig.
„Vanavond niet. Ik kwam alleen
•in het voorbijgaan bij U aanlopen",
antwoordde Flora op dezelfde toon.
Waarna ze haars weegs ging.
(Wordt vervolgd).
