O
Doelmatige voorlichting aan
Nederlandse huisvrouw
de
C tot VZOMW
~0zcui4)enf>aejLna
VOORJAARSKLEDING VAN DIOR
VROUWEN IN ZEELAND (V)
~Z)an ozcufo
KALODERMA
GELEE ESBB
VRIJDAG 30 DECEMBER 1935
PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT
EEN HELPENDE HAND
Commissie huishoudelijke en gezins
voorlichting heeft ruim arbeidsveld!
Elke vrouw kent het gevoel van onzekerheid, van niet wéten wat nu
eigenlijk het beste is, wanneer zij een beslissing moet nemen, om het even
op welk gebied die ligt. Hoe dikwijls doén wij maar niet wat, in de hoop
dat het de goede beslissing zal zijn. Op deze manier kunnen wij alleen
door schade en schande wijs worden en dat hier grote bedragen en heel
wat ergenis mee gemoeid zijn, weet ieder ook uit eigen ervaring!
ergenis mee gemoeid z\jn, weet ieder ook uit eigen ervaring!
Töch is er in ons land wel een aantal instellingen, waar de huisvrouw
voorlichting kan krijgen over allerlei dingen die huishouding en opvoeding
der kinderen betreffen. Deze geven dikwijls folders en brochures uit, waar
in op duidelijke wijze het betreffende onderwerp behandeld wordt, maar
daarnaast wordt ook in individuele gevallen raad gegeven. Het zou te ver
voeren, werkwijze en doelstellingen van al deze verenigingen te bespreken.
Daarom willen wij ons bepalen tót de grote Stichting „Commissie voor
Huishoudelijke- en Gezinsvoorlichting", omdat hierbij een groot aantal or
ganisaties is aangesloten en deze Stichting ook met alle mogelijke vereni
gingen en instellingen samenwerkt.
king met het Voorlichtingsbureau
Voor de Voedingsraad en de Stich
ting Huishoudelijke Voorlichting
ten Plattelande bewijst wel, dat de
huisvrouw hier met haar moei
lijkheden aan een' goed accres is!
Een volledige lijst zal U op aanvraag
zeker worden toegezonden! Het adres
is: Stichting Commissie voor Huis
houdelijke- en Gezinsvoorlichting, Dr.
Kuyperstraat 8, Den Haag.
Duizenden brieven!
Een belangrijk deel van het werk
van de Stichting ligt ook in het ge
ven van individuele voorlichting.
Jaarlijks worden vele duizenden brie
ven beantwoord, of voor antwoord
doorgezonden aan de talrijke organi
saties waarmee wordt samenge
werkt. Men kan hier dan ook terecht
met vragen op elk gebied, waarop
naar beste vermogen antwoord zal
worden gegeven.
Naast deze gedrukte en individuele
voorlichting worden nog vele cur
sussen, filmvoorstellingen, lezingen,
demonstraties en tentoonstellingen
gegeven. De organisatie hiervan ge
beurt door plaatselijke commissies,
gevormd uit en op verzoek van de
plaatselijke afdelingen van de geza-
Deze Stichting dan, die o.a. het
maandblad „Ons Gezin" uitgeeft,
waarin deskundige voorlichting over
huishoudelijke- en gezinsaangelegen-
den gegeven wordt, is in hét begin
van de dertiger jaren in leven geroe-
§en door het ministerie van Sociale
aken. In eerste instantie was de op
zet, dat men de vrouwen van de toen
zo talrijke werklozen voorlichting
zou geven, hoe met het zeer kleine
steunbedrag een zo goed mogelijke
verzorging van het gezin beréikt kon
worden. Bij het uitbreken van de oor
log werd deze Stichting ingeschakeld
bij de voorlichting over het gebruik
van de beschikbare voedingsmiddelen,
In samenwerking met de toen opge
richte Voedingsraad.
Lange lijst.
Toen oorlog en bezetting voorbij
waren bleek er een groot arbeidsveld
op het gebied der voorlichting te
zrjn. Er kwamen steeds nieuwe pro
ducten in de handel, waar de Neder
landse huisvrouw nog geen kennis
mee gemaakt had; er kwamen aller
lei eleetrisohe apparaten voor de
huishouding, waarmee men moest
leren omgaan en waarvan men de
gebruikswaarde in geld moest kun-
nen beoordelen; de woningnood riep
allerlei problemen op.
Er was dan ook alle reden óm dit
met kracht ter hand te nemen,
en de respectabele lijst van fol
ders en brochures, welke op het
ogenblik voor luttele centen per
stuk bij de Stichting te verkrijgen
zijn, alleen door de Stichting sa
mengesteld ofwel in samenwer-
maakt handen zacht als fluweel
Het duurt nog enkele weken voordat Pary's de nieuwe Franse voorjaars-
collecties te zien krijgt, maar in Londen heeft men dezer dagen al kunnen
kennismaken met een aantal voorjaarsmodellen van de grote modevorst
Chvistiaan dor. Uit hetgeen in de Britse hoofdstad getoond werd, bleek
wel dat Oosterse invloeden zich opnieuw zullen doen gelden in Dior's
collectie voor de lente van 1.956.
Op bovenstaande foto toont, een van Dior's mannequins een dagjapon
va» grijze barathea met. afneembare cape-kraag. De grote strik van wit
piqué maakt deel uit van deze mouwloze japon. Er wordt een Chinese
mUndarijnenhoed bij gedragen.
mellijk vrouwenverenigingen, met
medewerking van huishoudscholen en
gemeentelijke instanties. In plaatsen
waar alleen een landbouwhuishoud-
school bestaat of helemaal geen huis-
houdonderwijs wordt gegeven, ligt de
organisatie in handen van de Stich
ting Huishoudelijke Voorlichting ten
Plattelande, welke ressorteert onder
het Ministerie van Onderwijs.
De plaatselijke commissies hebben
soms de beschikking over een so
ciaal werkster en in Haarlem, Am
sterdam, Leeuwarden en Rotter
dam beschikt men over een eigen
voorlichtingsgebouw. Zo werden
in 1954 2165 cursussen gegeven
.met 33.700 deelneemsters, terwijl
de aantallen voor dit jaar weer
aanzienlijk hoger zullen liggen.
Wie zich hiervoor interesseert kan in
lichtingen vragen bij plaatselijke
commissies, huishoudscholen, nijver
heidsscholen, gemeentelijke diensten
voor sociale zaken ofwel bij het adres
van de Stichting in Den Haag. terwijl
U ook op huishoudtentoonstellingen
de stands zult vinden waar men U
graag van alles vertellen wil.
Eet niet te vaak stamppot.
We zitten middenin de winter
maanden en dat betekent voor velen,
dat de tijd voor stamppot, stamppot
en nog eens stamppot weer is aange
broken. Toch zult U in de hieronder
volgende menu's tevergeefs naar re
cepten voor stamppot zoeken, want
door het stampen verdrijft U een deel
van de vitamine-C uit het voedsel.
Eet gerust eens stamppot, maar doe
het vooral niet te vaak. Er zijn ge
noeg andere winterse menu's; hier
onder vindt U enkele suggesties in
deze richting:
gestoofde varkensribbetjes,
aardappelen, groene kool, jus,
appelcompöte of cranberrie-
coinpöte.
Veenbessen komen in ons land wel
onder de naam cranberries, in de han
del. Het zijn harde zure bessen die
we het best gekookt kunnen eten
dan zijn zij zeer smakelijk.
U kimt ze bij het hoofdgerecht ge
ven of als toespijs; in het laatste ge
val wanneer U dat wenst met
custardvla, yoghurt of schuimpjes.
Het kleurcontrast is dan erg aardig.
Ook heel smakelijk zijn de Volgende
menu's
Bakbloedworst, aardappelen,
koolraap, jus rijstebrij (met
krenten)gebakken schelvis,
aardappelen, slaschotel van ro
de kool, appel en witlof, boter
saus choeoladegriesmeel-
pudding of de klassieke combi
natie: erwtensoep met als
toetje een appelgerecht.
Het afgelopen jaar is voor de
Nederlandse Rond van Platte
landsvrouwen een bijzonder
jaar geweest in verband met
het zilveren jubileum van deze
organisatie. Op deze laatste
vrouwenpagina van 1935 kunt
u daarom in de rubriek „Vrou
wen in Zeeland" de impressie
vinden, welke onze redactrice
opdeed tijdens een vraagge
sprek met de presidente van de
afdeling Zeeland der Neder
landse Bond van Plattelands
vrouwen, mevrouw L, N. Huijs-
man-Griep te Rilland-Bath.
Ook deze deux-pièces was te zien in
de voorjaarscellectie, welke Dior de
zer dagen in Londen heeft getoond.
Het is van bedrukte lei-blauwe zijden
dupion-en bestaat uit een rok en een
mandarijnen-jasje. De enorme koelie-
hoed versterkt het exotisch effect
van dit namiddagtoilet nog.'
(Van onze redactrice).
Het jaar 1955 is voor onze
Bond inderdaad be
langrijk geweestmaar
voor de afdeling Zeeland zal 't
jaar 1956 eigenlijk nog belang
rijker worden, omdat deze af
deling dan op haar beurt het
zilveren jubileum viert", zegt
mevrouw L. N. Huijsman-
Griep, presidente van de afde
ling Zeeland der Nederlandse
Bond van Plattelandsvrouwen.
Ten tijde van die jubileumvie
ring, in October a.s., zal het
vier-en-een-half jaar
zijn, dat zij het presidentschap
aanvaardde. Vier-en-een-half
jaar, ivaarin zij en ook vele
niet-ingeivijden in het Bondsle-
ven weten dit! met groot
enthousiasme en met volledige
inzet van haar energie en per
soonlijkheid voortdurend op de
bres heeft gestaan voor „haar"
Boud en in het bijzonder voor
de afdeling Zeeland.
Een van de voornaamste in
drukken, welke men van een
(in dit geval hernieuwdeken
nismaking met deze kleine
donkerogigc vrouw meeneemt,
is die van onvermoeibaarheid.
Zij is zes-en-vijftig jaar, zij
heeft in de week voorafgaande
aan Kerstmis half Zeeland
doorkruist, om in diverse
Bandsafdelingen Kerstbijeen
komsten te verzorgen en ziet
tocli nog kans, om in diezelfde
drukke week een hele middag
vrij te maken voor dit vraag
gesprekHet geheim
„In de eerste plaats een goe
de dagindeling. In de tweede
plaats en hiervan wijk ik
nooit af! acht uur nacht
rust. Voorts: aan het einde van
de dag radicaal afstand kun
nen nemen van het werk met
al zijn problemen, want door te
liggen piekeren los je die tóch
niét. op. En tenslotte: plezier
hebben in al het werk, dat je
aanpakt, onverschillig op welk
gebied die werkzaamheden lig
gen. Wie arbeidsvreugde kent,
kan bergen verzetten!"
A Is geboren Zeeuwse is me-
A vrouw Huijsman wel bij
zonder verknocht aan
Zeeland, vooral aan het eiland
Schouwen waar zij in het
plaatsje Burgh het levenslicht
aanschouwde. Zij reist graag
en veel en het liefst niet té
dicht bij huis Noord-Afrika
en het Middenoosten hebben
haar bijzondere voorkeur
Mevrouw L. N. Huüsraan-Grlep
komend jaar 2500 leden!''
maar haar ware tehuis lag al
tijd in de Zeeuwse polders,
waarnaar zij na elke reis
steeds niet bijzondere vreugde
terugkeerde! In haar jeugd
wilde zij toneelspeelster wor
den, een ideaal waarover vader
die onderwijzer was, echter
met grote beslistheid zijn veto
uitsprak. Het bleef bij ama
teur-toneel, later gevolgd door
lessen bij een bekend voor
drachtskunstenares, maar tot
„groot toneel" kwam het niet.
Treuren doet mevrouw Huys-
man hierover echter niet.' „Er
zijn nog zoveel andere belang
rijke en vaak plezierige dingen
De presidente ven
de Plattelands
vrouwenbond
afdeling Zeeland
in dit leven. Wie de moeite
neemt om zich heen te zien,
ontdekt dat men in dit leven
nog zoveel goede dingen kan
ontmoeten...."
Dit is een tweede indruk,
welke men krijgt tijdens
een gesprek met de pre
sidente van de plattelands
vrouwenbond: dat hier een
vrouw aan het woord is, geze
gend met een grote dosis idea
lisme, dat in de loop der jaren
allerminst tot cynisme is ge
worden.' ,Dat ik di! idealisme
wist te behouden, dank ik gro
tendeels aan het uitstekende
voorbeeld dat ik vroeger thuis
kreeg, ilfy» ouders leerden mij
plichtsbetrachting en verant
woordelijkheid ten aanzien van
onze meclen\ensen, en ook heb
ik door hun voorbeeld de grote
verantwoordelijkheid leren be
seffen, welke wij ten opzichte
van onze kinderen dragen.
Daarom kies ik als ondericerp
voor mijn lezingen in de
Eondsafdelingen zo graag het
levenswerk van madame Curie
een vrouw die, bescheiden als
geen ander, van uwr tot uur die
plichtsbetrachting en verant
woordelijkheid in de practijk
heeft gebracht...."
£en van de plezierigste fa
cetten van het Bondswerk
wordt voor mevrouw
Huijsman gevormd door de
cursussen icelsprekendheid,
waarmee zij vorige winter in
diverse afdelingen van de Bond
is gestart. Zelf weet zij uit er
varing hoe uitermate plezierig
het is, zonder spreekangst"
in het openbaar te kunnen pra
ten. Wat veel belangrijker is:
de vrouw die heeft geleerd, on
bevangen in het openbaar te,
spreken, heeft tevens geleerd
het beste te geven wat in haar
is, zonder jalouzie op andere
vrouwen die het misschien nog
nèt iets beter kunnen!"
Die welsprekendheidsoursus-
sen zijn een ware hobby voor
mevrouw Huijsman geworden,
tezamen met andere liefhebbe
rijen als reizeni, fotograferen,
handwerken en a ok: schrijven.
Van haar hand verschenen on
der meer enkele toneelstukken
in dialect en twee declamato-
ria. Binnenkort publiceert zij
een bundeltje Zeeuwse vertel
seltjes", eveneens geheel in
dialect geschreven
Of mevrouw Huijsman spe
ciale loensen voor 1956
heeft? Die heeft zij ze
ker, maar niet in de eerste
plaats voor zichzelf. Wèl voor
de afdeling Zeeland van de
Plattelandsvrouwenbond, want
zij hoopt dat over negen maan
den, bij het zilveren jubileum,
de afdeling het ledental van
vijf-en-twintighonderd zal heb
ben bereikt. En wanneer alle
leden van de Bond even actief
zijn als haar presidentekan
deze wens ongetwijfeld in ver
vulling gaan.'
Door kinderen.... voor kinderen
Wie wel eens een tentoonstelling
van kindertekeningen heeft bezocht,
zal zich herinneren hoe treffend kin
deren met kleuren weten te werken.
De realiteit is voor hen van even wei
nig belang als voor een aantal van
onze moderne kunstenaars, wier werk
dan ook sterk beïnvloed is door pri
mitieve volken die even weinig als
onze kleuters weten van vaste regels
over hoe het hoort en hoe het niet
hoort. Voor het tekenende en schil
derende. kiiul bestaat er geen grens
tussen realiteit en fantasie, en het ls
zeker dat de laatste een zjeer voor
name plaats inneemt!
Dat ae loop die de fantasie bij ver-.
schillende kinderen neemt niet ver af
wijkt, kan men concluderen uit de
vaak zeer geslaagde samenwerking
bij klassikaal gemaakte teken- en
schilderstukken, maar ook uit de ge
noeglijke manier waarop kindertjes
tezamen zeer fantasievolle spelletjes
spelen en uitdenken.
Aan deze kinderfantasie heeft een
grote Duitse fabriek van plasticstof-
ten geappelleerd bij het uitschrijven
van een wedstrijd voor het ontwer
pen van dessins en tekeningen, die de
kinderen in hun omgeving zouden
willen zien. „Door kinderen voor kin
deren" was het motto, waarbij niet
eens zo erg op de achtergrond de
gedachte meespeelde, dat op deze ma
nier een flink aantal dessins verkre
gen werd, die het in kinderogen
waarschijnlijk wel zouden „doen".
In ieder geval was de wedstrijd een
enorm succes! De 8- tot 14-jarigen
die eraan konden deelnemen hebben
zich niet onbetuigd gelaten: 32.000
inzendingen stelden de jury voor gro
te moeilijkheden. De hoofdprijs is
tenslotte gewonnen door een 10-jarig
meisje* maar in plaats van de 160
andore prijzen, die uitgeloofd waren,
heeft men er 570 toegekend. Natuur
lijk was een van de voorwaarden, dat
de dessins door de kinderen zelf, dus
zonder medewerking van een vol
wassene. gemaakt moesten zijn en
mede in verband daarmee is men van
plan de inzendingen ook voor een psy
chologische studie te gebruiken.
Eigenlijk heb ik in deze kolom nog
nog een ereschuld af te doen. En
wanneer kan ik mij van die
verplichtingen beter kwijten dan op
Oudejaarsavond? Dat is vanouds
het klassieke tijdstip om balansen
op te maken en op levenspaden te
rug te zien. De laatste korrels uit de
zandloper, die de oude man Tijd zo
onverbiddelijk omkeert, hebben Im
mers zo'n onheilspellend vermanend
geluid? Het maakt een mens maar
onbehaaglijk, wanneer in dat korte
rustpunt in het jakkerend levens
programma het pauze-teken van de
eeuwigheid zo heklemmend hoor
baar klinkt: Alweer een jaar al
weer een jaar
De volle kerken en do volle glazen
zijn dan in wezen de keerzijden van
eenzelfde penning: de beduchtheid
van de kleine mens tegenover de
grote eeuwigheid. Al wilt U dadelijk
van mij aannemen dat ik mij meer
thuis voel naast de stille vrouwenfi
guur in een kerkbank, die het;
„Uren. dagen maanden, jaren, vlie
gen als een schaduw heen"....,, be
wust en vertrouwend tot zich laat
doordringen, dan temidden van de
luidruchtige pretklanten, die van
hun oppervlakkig leven nog geen
minuut de stilte hebben aangedurfd.,
En het is juist tegenover die een
zame vrouw in een volle avondkerk,
dat ik mijn ereschuld wil afdoen in
deze laatste kolom van het jaar On-
zes Heren 1955. Want ik heb in al
die twee en vijftig als een schaduw
vervlogen weken zo weinig aandacht
voor haar gehad.
Zij moet mij dat maar vergeven,
want het leven is zo druk en zo
vol, en de actualiteit vaak zo'n
dwingeland. En zij is er ook een
klein beetje zelf schuldig aan. Zij
gaatzo stil haar weg, zij zegt zo wei
nig en rij schrijft helemaal niet. Zij
draagt het loden kruis van haar leed
met gesloten mond en rechte nek.
Zij is niet alleen te trots om te kla
gen, en vooral om zich te beklagen.
Maar zij zwijgt ook dikwijls uit een
grote sterke trouw, of in het wijze
besef dat er voor werkelijk leed geen
troost en zelfs geen medeleven baat.
Het moet toch alleen, in eigen
kracht en waardigheid, gedragen
worden. En als rij daar eenzaam en
zwijgend in die kerkbank zit, is dat
ook in wezen niet om getroost te
worden. Maar zij weet, dat zij dan
een ogenblik is opgenomen in een
gemeenschap van lotgenoten, die
haar niet helpen maar wel begrijpen
kunnen. En dat vooral in die kerk en
op die avond één ogenblik de eeu
wigheid de deur op een kier zet, en
de oude man Mozes haar de woorden
geeft die het leed van een scherpe
pijn tot een bitter medicijn louteren:
„Leer ons alzo onze dagen tellen,
dat wij een wijs hart bekomen".
Want dat is de winst, die het ver
driet voor een geduldig hart bete
kent De klinkers en drinkers zullen
dat nooit kennen, die zachtheid van
oordeel en wijsheid van inzicht wel
ke het levensleed als rente oplevert.
En de vrouw in de kerkbank* moge
mij het daarom vergeven, als ik op
de laatste avond van het jaar mijn
hand op haar mouw leg en fluister,
dat zij. ondanks alles, een benijdens
waardig mens is.
Zij zal misschien verwezen op
zien en mij vragen of ik wel weet te
gen wie ik dat durf te zeggen?
Zou ik dat niet weten? Heb ik
haar in het afgelopen jaar niet in
honderd gestalten ontmoet? En heb
ik niet in machteloos medegevoel
haar zwijgend moeten aanzien?
Ik zag haar als moeder pratend
met een helfdhaftige opgewekt
heid haar achterlijk kind naar
school brengen. Wie zelf een welge
schapen sehrander kind in huis
hoort lachen en zingen kan bij be
nadering de bitterheid van ^eze le
venslange drinkbeker proeven.
Ik heb haar in stille avonduren
een brief zien schrijven aan een
zoon in de gevangenis. Kan de trot
se moeder van een gelukkig gezin
de diepte en de kracht van deze lief
de peilen die naar goddelijk voor
beeld mild geeft en niet verwijt?
Ik heb haar met haar vroeg ver
welkt gesloten gezicht in de trein
zien zitten op weg naar een man die
zijn dagen slijt in een inrichting
voor geesteszieken. Die haar op het
wekelijks bezoekuur niet eens her
kennen zal maar stom zwijgend als
een vijandige vreemde tegenover
haar zal zitten.
„Het leed der mensen doet mij
met slapen", Henriëtte Ro
land Holst heeft haar grote hart
niet meer eer kunnen aandoen dan
met deze ene regel van machteloos
mededogen. En wat moet ik zeggen
tegen deze stille vrouw, die voor elk
troostwoord alleen maar de trieste
wijze glimlach heeft: Wat heb Ik
aan woorden Ik moet het alleen
dragen. M
Misschien, dat zij het gedicht zal
willen bewaren, dat ik voor
haar heb opgezocht. De man,
die het schreef, kan zij ten volle
vertrouwen. Zelden was er een be
gaafder, groter geest zo kwetsbaar,
zo eenzaam, zo tragisch als deze
oude man Jan Hendrik Leopold. En
zijn kleine vertroosting is woord
voor woord doordrenkt van de bit
terste ervaring en doorlicht van de
tederste wijsheid. Mag ik het zon
der commentaar tussen de bladen
"an haar kerkboek schuiven?
„God heeft een huis gebouwd
en dak
en zoldering bespannen strak
met kommer, druk en droefenis,
weedom er de bevloering is
en alle wanden zijn bekleed
met zorgen en met harteleed
en in betreuren ingehukl;
Hij heeft d egoeden er in weg-
geloken
en toegesproken:
de sleutel van uw deur is het
geduld."
SASKIA