O Doelmatige voorlichting aan Nederlandse huisvrouw de C tot VZOMW ~0zcui4)enf>aejLna VOORJAARSKLEDING VAN DIOR VROUWEN IN ZEELAND (V) ~Z)an ozcufo KALODERMA GELEE ESBB VRIJDAG 30 DECEMBER 1935 PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT EEN HELPENDE HAND Commissie huishoudelijke en gezins voorlichting heeft ruim arbeidsveld! Elke vrouw kent het gevoel van onzekerheid, van niet wéten wat nu eigenlijk het beste is, wanneer zij een beslissing moet nemen, om het even op welk gebied die ligt. Hoe dikwijls doén wij maar niet wat, in de hoop dat het de goede beslissing zal zijn. Op deze manier kunnen wij alleen door schade en schande wijs worden en dat hier grote bedragen en heel wat ergenis mee gemoeid zijn, weet ieder ook uit eigen ervaring! ergenis mee gemoeid z\jn, weet ieder ook uit eigen ervaring! Töch is er in ons land wel een aantal instellingen, waar de huisvrouw voorlichting kan krijgen over allerlei dingen die huishouding en opvoeding der kinderen betreffen. Deze geven dikwijls folders en brochures uit, waar in op duidelijke wijze het betreffende onderwerp behandeld wordt, maar daarnaast wordt ook in individuele gevallen raad gegeven. Het zou te ver voeren, werkwijze en doelstellingen van al deze verenigingen te bespreken. Daarom willen wij ons bepalen tót de grote Stichting „Commissie voor Huishoudelijke- en Gezinsvoorlichting", omdat hierbij een groot aantal or ganisaties is aangesloten en deze Stichting ook met alle mogelijke vereni gingen en instellingen samenwerkt. king met het Voorlichtingsbureau Voor de Voedingsraad en de Stich ting Huishoudelijke Voorlichting ten Plattelande bewijst wel, dat de huisvrouw hier met haar moei lijkheden aan een' goed accres is! Een volledige lijst zal U op aanvraag zeker worden toegezonden! Het adres is: Stichting Commissie voor Huis houdelijke- en Gezinsvoorlichting, Dr. Kuyperstraat 8, Den Haag. Duizenden brieven! Een belangrijk deel van het werk van de Stichting ligt ook in het ge ven van individuele voorlichting. Jaarlijks worden vele duizenden brie ven beantwoord, of voor antwoord doorgezonden aan de talrijke organi saties waarmee wordt samenge werkt. Men kan hier dan ook terecht met vragen op elk gebied, waarop naar beste vermogen antwoord zal worden gegeven. Naast deze gedrukte en individuele voorlichting worden nog vele cur sussen, filmvoorstellingen, lezingen, demonstraties en tentoonstellingen gegeven. De organisatie hiervan ge beurt door plaatselijke commissies, gevormd uit en op verzoek van de plaatselijke afdelingen van de geza- Deze Stichting dan, die o.a. het maandblad „Ons Gezin" uitgeeft, waarin deskundige voorlichting over huishoudelijke- en gezinsaangelegen- den gegeven wordt, is in hét begin van de dertiger jaren in leven geroe- §en door het ministerie van Sociale aken. In eerste instantie was de op zet, dat men de vrouwen van de toen zo talrijke werklozen voorlichting zou geven, hoe met het zeer kleine steunbedrag een zo goed mogelijke verzorging van het gezin beréikt kon worden. Bij het uitbreken van de oor log werd deze Stichting ingeschakeld bij de voorlichting over het gebruik van de beschikbare voedingsmiddelen, In samenwerking met de toen opge richte Voedingsraad. Lange lijst. Toen oorlog en bezetting voorbij waren bleek er een groot arbeidsveld op het gebied der voorlichting te zrjn. Er kwamen steeds nieuwe pro ducten in de handel, waar de Neder landse huisvrouw nog geen kennis mee gemaakt had; er kwamen aller lei eleetrisohe apparaten voor de huishouding, waarmee men moest leren omgaan en waarvan men de gebruikswaarde in geld moest kun- nen beoordelen; de woningnood riep allerlei problemen op. Er was dan ook alle reden óm dit met kracht ter hand te nemen, en de respectabele lijst van fol ders en brochures, welke op het ogenblik voor luttele centen per stuk bij de Stichting te verkrijgen zijn, alleen door de Stichting sa mengesteld ofwel in samenwer- maakt handen zacht als fluweel Het duurt nog enkele weken voordat Pary's de nieuwe Franse voorjaars- collecties te zien krijgt, maar in Londen heeft men dezer dagen al kunnen kennismaken met een aantal voorjaarsmodellen van de grote modevorst Chvistiaan dor. Uit hetgeen in de Britse hoofdstad getoond werd, bleek wel dat Oosterse invloeden zich opnieuw zullen doen gelden in Dior's collectie voor de lente van 1.956. Op bovenstaande foto toont, een van Dior's mannequins een dagjapon va» grijze barathea met. afneembare cape-kraag. De grote strik van wit piqué maakt deel uit van deze mouwloze japon. Er wordt een Chinese mUndarijnenhoed bij gedragen. mellijk vrouwenverenigingen, met medewerking van huishoudscholen en gemeentelijke instanties. In plaatsen waar alleen een landbouwhuishoud- school bestaat of helemaal geen huis- houdonderwijs wordt gegeven, ligt de organisatie in handen van de Stich ting Huishoudelijke Voorlichting ten Plattelande, welke ressorteert onder het Ministerie van Onderwijs. De plaatselijke commissies hebben soms de beschikking over een so ciaal werkster en in Haarlem, Am sterdam, Leeuwarden en Rotter dam beschikt men over een eigen voorlichtingsgebouw. Zo werden in 1954 2165 cursussen gegeven .met 33.700 deelneemsters, terwijl de aantallen voor dit jaar weer aanzienlijk hoger zullen liggen. Wie zich hiervoor interesseert kan in lichtingen vragen bij plaatselijke commissies, huishoudscholen, nijver heidsscholen, gemeentelijke diensten voor sociale zaken ofwel bij het adres van de Stichting in Den Haag. terwijl U ook op huishoudtentoonstellingen de stands zult vinden waar men U graag van alles vertellen wil. Eet niet te vaak stamppot. We zitten middenin de winter maanden en dat betekent voor velen, dat de tijd voor stamppot, stamppot en nog eens stamppot weer is aange broken. Toch zult U in de hieronder volgende menu's tevergeefs naar re cepten voor stamppot zoeken, want door het stampen verdrijft U een deel van de vitamine-C uit het voedsel. Eet gerust eens stamppot, maar doe het vooral niet te vaak. Er zijn ge noeg andere winterse menu's; hier onder vindt U enkele suggesties in deze richting: gestoofde varkensribbetjes, aardappelen, groene kool, jus, appelcompöte of cranberrie- coinpöte. Veenbessen komen in ons land wel onder de naam cranberries, in de han del. Het zijn harde zure bessen die we het best gekookt kunnen eten dan zijn zij zeer smakelijk. U kimt ze bij het hoofdgerecht ge ven of als toespijs; in het laatste ge val wanneer U dat wenst met custardvla, yoghurt of schuimpjes. Het kleurcontrast is dan erg aardig. Ook heel smakelijk zijn de Volgende menu's Bakbloedworst, aardappelen, koolraap, jus rijstebrij (met krenten)gebakken schelvis, aardappelen, slaschotel van ro de kool, appel en witlof, boter saus choeoladegriesmeel- pudding of de klassieke combi natie: erwtensoep met als toetje een appelgerecht. Het afgelopen jaar is voor de Nederlandse Rond van Platte landsvrouwen een bijzonder jaar geweest in verband met het zilveren jubileum van deze organisatie. Op deze laatste vrouwenpagina van 1935 kunt u daarom in de rubriek „Vrou wen in Zeeland" de impressie vinden, welke onze redactrice opdeed tijdens een vraagge sprek met de presidente van de afdeling Zeeland der Neder landse Bond van Plattelands vrouwen, mevrouw L, N. Huijs- man-Griep te Rilland-Bath. Ook deze deux-pièces was te zien in de voorjaarscellectie, welke Dior de zer dagen in Londen heeft getoond. Het is van bedrukte lei-blauwe zijden dupion-en bestaat uit een rok en een mandarijnen-jasje. De enorme koelie- hoed versterkt het exotisch effect van dit namiddagtoilet nog.' (Van onze redactrice). Het jaar 1955 is voor onze Bond inderdaad be langrijk geweestmaar voor de afdeling Zeeland zal 't jaar 1956 eigenlijk nog belang rijker worden, omdat deze af deling dan op haar beurt het zilveren jubileum viert", zegt mevrouw L. N. Huijsman- Griep, presidente van de afde ling Zeeland der Nederlandse Bond van Plattelandsvrouwen. Ten tijde van die jubileumvie ring, in October a.s., zal het vier-en-een-half jaar zijn, dat zij het presidentschap aanvaardde. Vier-en-een-half jaar, ivaarin zij en ook vele niet-ingeivijden in het Bondsle- ven weten dit! met groot enthousiasme en met volledige inzet van haar energie en per soonlijkheid voortdurend op de bres heeft gestaan voor „haar" Boud en in het bijzonder voor de afdeling Zeeland. Een van de voornaamste in drukken, welke men van een (in dit geval hernieuwdeken nismaking met deze kleine donkerogigc vrouw meeneemt, is die van onvermoeibaarheid. Zij is zes-en-vijftig jaar, zij heeft in de week voorafgaande aan Kerstmis half Zeeland doorkruist, om in diverse Bandsafdelingen Kerstbijeen komsten te verzorgen en ziet tocli nog kans, om in diezelfde drukke week een hele middag vrij te maken voor dit vraag gesprekHet geheim „In de eerste plaats een goe de dagindeling. In de tweede plaats en hiervan wijk ik nooit af! acht uur nacht rust. Voorts: aan het einde van de dag radicaal afstand kun nen nemen van het werk met al zijn problemen, want door te liggen piekeren los je die tóch niét. op. En tenslotte: plezier hebben in al het werk, dat je aanpakt, onverschillig op welk gebied die werkzaamheden lig gen. Wie arbeidsvreugde kent, kan bergen verzetten!" A Is geboren Zeeuwse is me- A vrouw Huijsman wel bij zonder verknocht aan Zeeland, vooral aan het eiland Schouwen waar zij in het plaatsje Burgh het levenslicht aanschouwde. Zij reist graag en veel en het liefst niet té dicht bij huis Noord-Afrika en het Middenoosten hebben haar bijzondere voorkeur Mevrouw L. N. Huüsraan-Grlep komend jaar 2500 leden!'' maar haar ware tehuis lag al tijd in de Zeeuwse polders, waarnaar zij na elke reis steeds niet bijzondere vreugde terugkeerde! In haar jeugd wilde zij toneelspeelster wor den, een ideaal waarover vader die onderwijzer was, echter met grote beslistheid zijn veto uitsprak. Het bleef bij ama teur-toneel, later gevolgd door lessen bij een bekend voor drachtskunstenares, maar tot „groot toneel" kwam het niet. Treuren doet mevrouw Huys- man hierover echter niet.' „Er zijn nog zoveel andere belang rijke en vaak plezierige dingen De presidente ven de Plattelands vrouwenbond afdeling Zeeland in dit leven. Wie de moeite neemt om zich heen te zien, ontdekt dat men in dit leven nog zoveel goede dingen kan ontmoeten...." Dit is een tweede indruk, welke men krijgt tijdens een gesprek met de pre sidente van de plattelands vrouwenbond: dat hier een vrouw aan het woord is, geze gend met een grote dosis idea lisme, dat in de loop der jaren allerminst tot cynisme is ge worden.' ,Dat ik di! idealisme wist te behouden, dank ik gro tendeels aan het uitstekende voorbeeld dat ik vroeger thuis kreeg, ilfy» ouders leerden mij plichtsbetrachting en verant woordelijkheid ten aanzien van onze meclen\ensen, en ook heb ik door hun voorbeeld de grote verantwoordelijkheid leren be seffen, welke wij ten opzichte van onze kinderen dragen. Daarom kies ik als ondericerp voor mijn lezingen in de Eondsafdelingen zo graag het levenswerk van madame Curie een vrouw die, bescheiden als geen ander, van uwr tot uur die plichtsbetrachting en verant woordelijkheid in de practijk heeft gebracht...." £en van de plezierigste fa cetten van het Bondswerk wordt voor mevrouw Huijsman gevormd door de cursussen icelsprekendheid, waarmee zij vorige winter in diverse afdelingen van de Bond is gestart. Zelf weet zij uit er varing hoe uitermate plezierig het is, zonder spreekangst" in het openbaar te kunnen pra ten. Wat veel belangrijker is: de vrouw die heeft geleerd, on bevangen in het openbaar te, spreken, heeft tevens geleerd het beste te geven wat in haar is, zonder jalouzie op andere vrouwen die het misschien nog nèt iets beter kunnen!" Die welsprekendheidsoursus- sen zijn een ware hobby voor mevrouw Huijsman geworden, tezamen met andere liefhebbe rijen als reizeni, fotograferen, handwerken en a ok: schrijven. Van haar hand verschenen on der meer enkele toneelstukken in dialect en twee declamato- ria. Binnenkort publiceert zij een bundeltje Zeeuwse vertel seltjes", eveneens geheel in dialect geschreven Of mevrouw Huijsman spe ciale loensen voor 1956 heeft? Die heeft zij ze ker, maar niet in de eerste plaats voor zichzelf. Wèl voor de afdeling Zeeland van de Plattelandsvrouwenbond, want zij hoopt dat over negen maan den, bij het zilveren jubileum, de afdeling het ledental van vijf-en-twintighonderd zal heb ben bereikt. En wanneer alle leden van de Bond even actief zijn als haar presidentekan deze wens ongetwijfeld in ver vulling gaan.' Door kinderen.... voor kinderen Wie wel eens een tentoonstelling van kindertekeningen heeft bezocht, zal zich herinneren hoe treffend kin deren met kleuren weten te werken. De realiteit is voor hen van even wei nig belang als voor een aantal van onze moderne kunstenaars, wier werk dan ook sterk beïnvloed is door pri mitieve volken die even weinig als onze kleuters weten van vaste regels over hoe het hoort en hoe het niet hoort. Voor het tekenende en schil derende. kiiul bestaat er geen grens tussen realiteit en fantasie, en het ls zeker dat de laatste een zjeer voor name plaats inneemt! Dat ae loop die de fantasie bij ver-. schillende kinderen neemt niet ver af wijkt, kan men concluderen uit de vaak zeer geslaagde samenwerking bij klassikaal gemaakte teken- en schilderstukken, maar ook uit de ge noeglijke manier waarop kindertjes tezamen zeer fantasievolle spelletjes spelen en uitdenken. Aan deze kinderfantasie heeft een grote Duitse fabriek van plasticstof- ten geappelleerd bij het uitschrijven van een wedstrijd voor het ontwer pen van dessins en tekeningen, die de kinderen in hun omgeving zouden willen zien. „Door kinderen voor kin deren" was het motto, waarbij niet eens zo erg op de achtergrond de gedachte meespeelde, dat op deze ma nier een flink aantal dessins verkre gen werd, die het in kinderogen waarschijnlijk wel zouden „doen". In ieder geval was de wedstrijd een enorm succes! De 8- tot 14-jarigen die eraan konden deelnemen hebben zich niet onbetuigd gelaten: 32.000 inzendingen stelden de jury voor gro te moeilijkheden. De hoofdprijs is tenslotte gewonnen door een 10-jarig meisje* maar in plaats van de 160 andore prijzen, die uitgeloofd waren, heeft men er 570 toegekend. Natuur lijk was een van de voorwaarden, dat de dessins door de kinderen zelf, dus zonder medewerking van een vol wassene. gemaakt moesten zijn en mede in verband daarmee is men van plan de inzendingen ook voor een psy chologische studie te gebruiken. Eigenlijk heb ik in deze kolom nog nog een ereschuld af te doen. En wanneer kan ik mij van die verplichtingen beter kwijten dan op Oudejaarsavond? Dat is vanouds het klassieke tijdstip om balansen op te maken en op levenspaden te rug te zien. De laatste korrels uit de zandloper, die de oude man Tijd zo onverbiddelijk omkeert, hebben Im mers zo'n onheilspellend vermanend geluid? Het maakt een mens maar onbehaaglijk, wanneer in dat korte rustpunt in het jakkerend levens programma het pauze-teken van de eeuwigheid zo heklemmend hoor baar klinkt: Alweer een jaar al weer een jaar De volle kerken en do volle glazen zijn dan in wezen de keerzijden van eenzelfde penning: de beduchtheid van de kleine mens tegenover de grote eeuwigheid. Al wilt U dadelijk van mij aannemen dat ik mij meer thuis voel naast de stille vrouwenfi guur in een kerkbank, die het; „Uren. dagen maanden, jaren, vlie gen als een schaduw heen"....,, be wust en vertrouwend tot zich laat doordringen, dan temidden van de luidruchtige pretklanten, die van hun oppervlakkig leven nog geen minuut de stilte hebben aangedurfd., En het is juist tegenover die een zame vrouw in een volle avondkerk, dat ik mijn ereschuld wil afdoen in deze laatste kolom van het jaar On- zes Heren 1955. Want ik heb in al die twee en vijftig als een schaduw vervlogen weken zo weinig aandacht voor haar gehad. Zij moet mij dat maar vergeven, want het leven is zo druk en zo vol, en de actualiteit vaak zo'n dwingeland. En zij is er ook een klein beetje zelf schuldig aan. Zij gaatzo stil haar weg, zij zegt zo wei nig en rij schrijft helemaal niet. Zij draagt het loden kruis van haar leed met gesloten mond en rechte nek. Zij is niet alleen te trots om te kla gen, en vooral om zich te beklagen. Maar zij zwijgt ook dikwijls uit een grote sterke trouw, of in het wijze besef dat er voor werkelijk leed geen troost en zelfs geen medeleven baat. Het moet toch alleen, in eigen kracht en waardigheid, gedragen worden. En als rij daar eenzaam en zwijgend in die kerkbank zit, is dat ook in wezen niet om getroost te worden. Maar zij weet, dat zij dan een ogenblik is opgenomen in een gemeenschap van lotgenoten, die haar niet helpen maar wel begrijpen kunnen. En dat vooral in die kerk en op die avond één ogenblik de eeu wigheid de deur op een kier zet, en de oude man Mozes haar de woorden geeft die het leed van een scherpe pijn tot een bitter medicijn louteren: „Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen". Want dat is de winst, die het ver driet voor een geduldig hart bete kent De klinkers en drinkers zullen dat nooit kennen, die zachtheid van oordeel en wijsheid van inzicht wel ke het levensleed als rente oplevert. En de vrouw in de kerkbank* moge mij het daarom vergeven, als ik op de laatste avond van het jaar mijn hand op haar mouw leg en fluister, dat zij. ondanks alles, een benijdens waardig mens is. Zij zal misschien verwezen op zien en mij vragen of ik wel weet te gen wie ik dat durf te zeggen? Zou ik dat niet weten? Heb ik haar in het afgelopen jaar niet in honderd gestalten ontmoet? En heb ik niet in machteloos medegevoel haar zwijgend moeten aanzien? Ik zag haar als moeder pratend met een helfdhaftige opgewekt heid haar achterlijk kind naar school brengen. Wie zelf een welge schapen sehrander kind in huis hoort lachen en zingen kan bij be nadering de bitterheid van ^eze le venslange drinkbeker proeven. Ik heb haar in stille avonduren een brief zien schrijven aan een zoon in de gevangenis. Kan de trot se moeder van een gelukkig gezin de diepte en de kracht van deze lief de peilen die naar goddelijk voor beeld mild geeft en niet verwijt? Ik heb haar met haar vroeg ver welkt gesloten gezicht in de trein zien zitten op weg naar een man die zijn dagen slijt in een inrichting voor geesteszieken. Die haar op het wekelijks bezoekuur niet eens her kennen zal maar stom zwijgend als een vijandige vreemde tegenover haar zal zitten. „Het leed der mensen doet mij met slapen", Henriëtte Ro land Holst heeft haar grote hart niet meer eer kunnen aandoen dan met deze ene regel van machteloos mededogen. En wat moet ik zeggen tegen deze stille vrouw, die voor elk troostwoord alleen maar de trieste wijze glimlach heeft: Wat heb Ik aan woorden Ik moet het alleen dragen. M Misschien, dat zij het gedicht zal willen bewaren, dat ik voor haar heb opgezocht. De man, die het schreef, kan zij ten volle vertrouwen. Zelden was er een be gaafder, groter geest zo kwetsbaar, zo eenzaam, zo tragisch als deze oude man Jan Hendrik Leopold. En zijn kleine vertroosting is woord voor woord doordrenkt van de bit terste ervaring en doorlicht van de tederste wijsheid. Mag ik het zon der commentaar tussen de bladen "an haar kerkboek schuiven? „God heeft een huis gebouwd en dak en zoldering bespannen strak met kommer, druk en droefenis, weedom er de bevloering is en alle wanden zijn bekleed met zorgen en met harteleed en in betreuren ingehukl; Hij heeft d egoeden er in weg- geloken en toegesproken: de sleutel van uw deur is het geduld." SASKIA

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 7