Amerikanen willen overschot aan
boter aan Duitsland leveren
Hardere straffen voor
verkeersovertredingen
COEBERGH's frambozenb
De onverwachte erfenis
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 21 DECEMBER 1955
AGRESSIEVER POLITIEK VERWACHT
Landbouwers in Ver. Staten oefenen
druk op regering uit
(Van onze correspondent te New York).
Het overleg tussen de V.S. en Duitsland omtrent de verkoop van Ame
rikaanse surplus-boter levert opnieuw een aanwijzing voor het onmisken
bare feit, dat Amerika's beleid ten aanzien van landbouwoverschotten
agressiever wordt naarmate deze overschotten zich in steeds toenemen
de mate blijven opstapelen.
Met een verkiezingsjaar, en een verdere aanhoudende daling van de
prijzen van landbouwproducten in 't verschiet een ontevreden boeren
stand in een jaar waarin de V.S. een nieuwe president en volksvertegen
woordiging kiezen bevindt de regering-Eisenhower zich derhalve on
der sterke druk om „maatregelen te nemen".
Het is echter gemakkelijker poli
tieke aandrang uit te oefenen dan
wijze maatregelen te nemen. De si
tuatie doet zich hier voor, dat mo
derne methoden van bodembeheer en
zaadverbetering, plus vervolmaking
van mechanische oogstmethoden de
opbrengst van landbouwproducten
per hectare aanzienlijk hebben ver
groot. Graanoverschotten puilen de
opslagplaatsen uit. In menig geval
slaat men granen op in opgelegde
schepen bij gebrek aan pakhuizen
te land Boteroverschotten kunnen
slechts in (dure) koelhuizen worden
bewaard. In menige staat is in de af
gelopen maanden niet één varken
met winst verkocht. Tegen het over
stelpende aanbod van varkensvlees
kan het publiek eenvoudig niet op.
Over de gehele linie dus: sterk da
lende prijzen.
In onze tijd van unieke Industriële
voorspoed ziet de Amerikaanse boe
renstand zich achterop gesteld. Poli
tiek is de macht van deze boeren
stand zeer groot. De sterkte van de
twee grote politieke partgen in Ame
rika, de Republikeinen (waartoe pre
sident Eisenhower behoort) en de
Democraten (van wie Adlai Steven
son de meest bekende voorman en
candidaat voor 't presidentschap in
1956 is) in het Congres (parlement)
loopt niet veel uiteen. In 1852 het
jaar van de vorige presidentsverkie
zing steunden de poeren president
Eisenhower en de Republikeinse par-
tg. De ontevredenheid is thans zo
groot, dat nauwelijks van de boeren
verwacht kan worden dat zg de Re
publikeinen trouw blijven.
Dit is onbillijk want de Demo
craten, die vóór 1952 het heft in
handen hadden (President Tinman
zetelde toen in het Witte Huis) zgn
in zo mogelijk nog grotere mate dan
de Republikeinen verantwoordelijk
voor het huidige landbouw-fiasco, dat
zg. wel hadden voorzien, doch waar
tegen zg geen enkele maatregel na
men.
Verwijten aan Benson.
Onder de Democraten ging het de
boeren echter voornamelijk als
gevolg van de nog heersende na
oorlogse conjunctuur zeer
goed.
Onder de Republikeinen gaat het
nu slecht. En uiteraard bepaalt
de kiezer op het platteland zijn
stembushouding naar gelang van
de economische omstandigheden
waarin hij leeft. De meerderheid
zoekt nauwelijks naar de oorzaak
van zijn gewijzigde omstandighe
den. Hij verwijt zijn huidige tegen
spoed slechts aan minister Ben
son.
Bjj het kraehtsevenwicht tussen
de beide politieke partijen is de
boerenstand in staat de Republi
keinse partij het onderspit te doen
delven en de Democraten aan de
macht te brengen.
Vanzelfsprekend, dat de Republi
keinse partij en minister Benson
met nog 11 maanden vóór de stem-
Nederland niet
bevreesd.
Voor wat Nederland betreft zo
werd ons te bevoegder plaat
se verzekerd, ziet men in deze
leveranties voorlopig nog geen
enkel risico. Anders zal de si
tuatie misschien zijn na Janua
ri, wanneer ook de Nederland
se boterproductie weer omhoog
loopt. Maar over de toestand
op dat ogenblik valt nu nog
weinig te voorspellen. De bo
terproductie van Denemarken
van dit iaar ligt ongeveer 16
h 17 lager dan die van vo
rig jaar.
Nederland heeft zijn productie-
achterstand van het voorjaar
langzamerhand wel ingehaald.
Overigens neemt het boter-
verbruik in West-Europa toe.
Dit Is een conjunctuurver-
schijnsel. Men verkiest de
roomboter boven de gevitami
neerde margarine. Slechts één
land maakt er een uitzondering
op. Dat is België, waar merk-
waardlgerwgs het margarine-
verbruik toeneemt. De Belgen m
zijn dan ook de enigen, die een
botervoorraad hebben van on-
geveer 7000 ton voor de ko-..=
mende vooriaarsbehoeften voor
eigen gebruik.
Dat Duitsland, Frankrgk, ff
Tsjecho-Slowakge en Finland s
op dit ogenblik aanvulling pro-
beert te krijgen uit Amerikaan- fff
se voorraden acht men in Ne- ff
derlandse landbouwkringen.
dan ook beslist niet verontrus-
tend. Nederland levert momen-
teel slechts boter aan Engeland
en België en niet aan Duitsland.
l|||IIIIIIIIIIIHII!lllllllllïllllllllllllllllllllll!lllllllllll!!l!l!lllllllllll!ll!!ll^
busdag alles In het werk stellen
om de situatie ten plattelande te ver
beteren. Daartoe behoren in eer
ste instantie een gehele reeks plan
nen tot areaalbeperking alsmede
voorstellen tot verkapte subsidies
voor de landbouwers: een „grond
bank" een betaling aan de boeren
van een nominaal bedrag om een
percentage van hun akkerland niet in
productie te brengen; regerings-
credieten voor boeren, die bij een
leenbank niet terecht kunnen;
overheidsmiddelen ter financiering
van research om nieuwe markten en
groter afzetmogelijkheden te vinden
voor bestaande producten.
Overschotten.
Een essentieel onderdeel van deze
Slannen wordt echter gevormd
oor: „het vinden van een groter
afzetgebied voor landbouwover
schotten buiten Amerika's gren
zen; uitbreiding en vergroting
van buitenlandse markten; het
maken van een ruimer gebruik
van ruilhandel". Tot deze laatste
categorie behoort o.a. een aan
bod om Amerikaanse boter te le
veren aan Duitsland.
Tot deze categorie behoorde even
eens het reeds eerder in de Neder
landse pers gesignaleerde „afknij
pen" van de import van varkenspro
ducten uit het buitenland", i.e. de in
geblikte hammen waarvan Nederland
er in het afgelopen jaar voor 46
millioen naar de V.S. exporteerde.
Daartoe behoort ook de reeds eni
ge jaren geleden ingestelde beper
king van Nederlandse zuivelproduc
ten op een onrealistisch laag quotum.
Het dilemma, waarin de Amerikaan
se regering zich bevindt laat zich
makkelijk indenken. Invoerbeperkin
gen, quota en contingenteringen be
horen nauwelijks tot de terminologie,
die men verwacht van het land, dat
de vrijhandel voorstaat, benevens hei
lig geloof koestert in het vrije spel
van economische krachten m parti
culier initiatief.
Dit dilemma voor Washington heeft
reeds lang geleid tot het aannemen
van allerlei onlogische en inconse
quente houdingen niet alleen ten
opzichte van de landbouwpolitiek.
Een soortgelijke inconsequentie als
men een dezer weken, op 't politieke
vlak, kon waarnemen in bgv. de tra
ditionele anti-koloniale politiek der
V.S. en de warme steun, die Wash
ington plotseling aan Portugal ver
leende in verbond met het Portugese
bezit van Goa midden in India, vindt
men o.a. terug in de boter-transactïe
met Duitsland.
Dumping mogelijk.
De internationale afspraak luidt
n.l., dat de leveranties uit overschot
ten slechts zullen geschieden na in
ternationaal onderling overleg met
alle betrokken mogendheden. Het
staat vast, dat zulk overleg in het
huidige geval niet heeft plaatsgevon
den. Dit neeft in Europese landbouw
kringen in Washington een mate
van bezorgdheid veroorzaakt. Want,
zo zegt men, hoewel men begrip heeft
voor net dilemma van de Amerikaan
se regering, men is toch ernstig be
vreesd, dat de toenemende agressi
viteit der Amerikanen om landbouw
overschotten te lozen, uiteindelgk
kan leiden tot het bewandelen van 't
pad dat naar dumping leidt hoe
zeer de Amerikaanse overheid om de
internationale vergadertafels tegen
dumping (door andere) mogendheden
fulmineert.
(Advertentie;
gulden genieting voor 80 cent.
HET VERKEER VANDAAG (slot)
Karaktervorming bij nieuwe generatie
van primair belang
Joego-SIavisch-Russïsch
wetenschapscontract.
Te Belgrado is Maandag een
overeenkomst over wetenschappelijke
en technische samenwerking tussen
Joego-SIavië en de Sowjet-Unie gete
kend, aldus meldt 't Joego-Slavische
persbureau Tanjoeng.
Deze landen zullen gegevens uit
wisselen over de industrie, de land
bouw en andere takken van het eco
nomische leven. Er zullen voorts stu
denten en deskundigen worden uitge
wisseld.
Een gemeenschappelijke technische
commissie zal worden gevormd, die
de wetenschappelijke en technische
samenwerking zal ontwikkelen.
Porcelelndecorateurs ln de Beierse stad
Selb zijn begonnen aan een reusachtig di
ner-servies voor 1000 personen in opdracht
van Saoedi-Arabië.
Het Chinese servies zal met goud wor
den verlucht en elk onderdeel zal het ko
ninklijk familiewapen van Saoedi-Arabië
dragen.
PRETTIGE FEESTDAGEN toegewenst met....
Een bijdrage tot de feestvreugde!
(Van een onzer redacteuren)
De jacht op de fietser is nog niet
geopend, jammer!" Dit was de ont
boezeming van een bevriend auto
mobilist. Hij zou het zo graag eens
zelf ter hand nemen Hij niet
alleen; iedereen zou zo langzamer
hand eens de hele verkeerschaos,
de verkeerde verkeersmentaliteit, de
vrijbuiterij, zelf onder handen willen
nemen.
En ieder op zijn manierWe
moeten echter bij het begin begin
nen. De opvoeding.
Het verkeersonderwijs op de scho
len, dat ongetwijfeld reeds thans
een goede uitwerking heeft, zal
verplicht moeten worden gesteld.
Zó verplicht zelfs, dat het even
zwaar weegt, als rekenen, lezen en
schrijven. Het kind moet kunnen
zakken op een slechts cijfer voor
verkeersles.
Alleen wanneer verkeersonderwijs
Ëebaseerd is op deze waarden, kan
et werkelijk vrucht afwerpen. Maar
de zo langzamerhand tot vervelens
toe vermelde mentaliteit krijgt men
uitsluitend onder de knie bij een vol
gende generatie van weggebruikers,
wanneer het verkeersonderwijs geba
seerd wordt op de hoge waarden van
het menselijk verkeer.
En de rest? De volwassenen van
vandaag
Zij zullen het moeten voelen.
Wg hebben alle respect voor de pro
paganda van het Nederlands Verbond
voor Veilig Verkeer, de plaatselijke
afdeling en de verschillende autori
teiten, maar wij hebben het gevoel
dat al die gezellige propagandamid
delen, de prijsvragen, de radioluister-
wedstrgden, de plakplaatjes, de fol-
AANTAL DODEN BIJ
VERKEERSONGEVALLE N
dertjes gefaald hebben, doodeenvou
dig omdat het rijdend publiek zijn
schouders ophaalt en ze naast zich
neerlegt.
Om 1500 mensenlevens
Waarom alle propaganda faalt, zal
naar andere middelen gegrepen moe
ten worden. Men is het er wel over
eens, dat deze drastisch zullen moe
ten zijn. Het is duidelijk, dat waar
schuwen niet meer helpt en het is
alleen maar te betreuren, dat het pu
bliek dat huizenhoog schreeuwt om
grotere veiligheid vaak zulk een
vijandige houding tegenover de poli-,
tie aanneemt, wanneer grote acties
worden gevoerd, waarbij wordt be
keurd en niet alleen maar gewaar
schuwd.
De straffen zullen hoger moeten
worden.
De intrekking van het rijbewijs
zal als straf veel vaker moeten
worden gehanteerd.
Kortom, er zal een complex van
maatregelen moeten komen, kei
harde maatregelen, die de weg
gebruiker niet meer verkeerd kan
verstaan.
Er zal in dit complex van maatre
gelen geen plaats meer mogen zijn
voor medelijden en een teveel aan ver
zachtende omstandigheden. Het gaat
hier om 1500 mensenlevens per jaar.
ZWAAR GEWONDEN BIJ
VERKEERSONGEVALLEN
Als het niet anders kan, zal onze
rechtspraak hard moeten worden en
zal de politie met „vallen" moeten
gaan werken. Men heeft er zelf om
gevraagd.
Voorts is er een bepaald facet van
het gehele verkeersprobleem, name
lijk het meten met twee maten. Wjj
hebben reeds de auto in verkeerde
handen vergeleken met een dodelijk
wapen. Maar algemeen wordt dit niet
zo gezien.
Men denke maar eens aan de bor
reltafel. En men stelle zich eens voor,
dat een van de aanwezigen, na zo'n
vijf, zes borreltjes ineens 'n geladen
revolver te voorschijn zou halen. De
caféhouder zou onmiddellijk de politie
opbellen en de man tijdelijk laten op
bergen.
Maar nu stapt hij rustig in zgn
auto en hg rijdt weg. Als hij brokken
maakt, zeggen zgn vrienden; Hij heeft
pech gehadmaar als dezelfde
man na de borreltafel thuis komt en
zijn vrouw en kinderen slaat, keert
de gehele gemeenschap zich tegen
hem.
Pas als de gemeenschap zich net
zo tegen de drinkende automobilist
keert als tegen de misdadiger, kan
enig succes worden verwacht.
De gemeenschap zal dit zelf moe
ten uitmaken, want het gaat om ons
leven en om het leven ,van onze kin
deren.
Het gaat om het leven van 1500
landgenoten per jaar.
GROEIENDE
VERKEERSONVEILIGHEID
V.RÉ
LT-
280
260
2401
220
180|
uol
120
SE
3H
li 1 III
c fl -
3 s
j
FEUILLETON
Door Margarei Malcolm
„Dat wil ik", antwoordde deze vlug
„*t Is zo heerlijk met iemand te pra
ten, die je begrijpt"
Juffrouw Susan stelde die verzeke
ring blijkbaar op prijs, „Ik neem aan
dat er een flinke portie vleierij bg
is", merkte ze op, „maar toch vind ik
het prettig, zoiets te horen. Iedereen
geeft graag eens raad. Nu als ik jou
was, zou ik het geval juist zoveel
mogelgk bekend maken, omdat dan
niemand ik noem immers geen
namen! zo gemakkelijk de kans
krggt, je onderhand een poets te
bakken als wanneer je er het zwijgen
toe doet. En ik verzeker je, lieve kind
dat alleen iemand, die moedwillig de
ogen sluit, niet zal zien, hoe innig
verliefd jij en Piers op elkander zijn'
„Ik geloof niet. dat Eve zich moed
willig blind houdt", hernam Rilla na
denkend, „maar dat het eenvoudig
niet bij haar opkomt, dat ik....".
„Een mededingster kon zijn", vol
tooide juffrouw Susan. „Ja. dat is wel
waarschijnlijk, maar het verandert
niets aan de zaak. Een vrouw, die tot
de conclusie komt. dat zg en zij
alleen ziende blind is gebleven,
terwgl vermoedelgk alle anderen haar
daarom uitgelachen, is, bij wgze van
spreken, tot alles in staat. Neen, ik
zou er liever mee voor de dag komen
en haar gelegenheid geven, zich vol
gratie terug te trekken. Want terug
trekken moet ze zich en je kunt haar
edelmoedig de kans bieden, dit zo eer
vol mogelgk te doen. Begrgp je me
niet?"
„Jawel", verzekerde Rilla, „maar
toch ben ik bang", liet ze er bevend
op volgen.
Juffrouw Susan keek haar oplet
tend aan. Je zou desnoods voor hem
vechten, nietwaar?" vroeg ze toen.
Opnieuw bloosde Rilla. „Ja, na
tuurlijk". antwoordde ze zonder aar
zelen.
„Welnu dan?"
„Het komthet komt, omdat ik
diep in mgn hart maar niet begrijp,
hoe hg mij kan liefhebben", zei Ril
la bgna fluisterend. „Ik bedoel, dat
ik nog zo jong ben en daarenboven
ruw en driftig en elgenlgk niet eens
knap".
Rilla's stem begaf haar en juffrouw
Susan zag haar vol sympathie aan.
„En jij begrijpt niet, wat hij in jou
ziet", 'vroeg zij uiterst vriendelijk.
„Och, kindlief, dat zijn nu juist de
eigenschappen, die jg als gebreken
beschouwt. Je bent jong en vitaal,
impulsief en warm van hart. En wat
je uiterlg'k betreft", ging ze met een
onderzoekende blik voort: „Neen, je
hebt gelijk, je bent niet knap, want
dat is zo'n nietszeggende uitdrukking
Maar je bezit iets. waardoor iedere
man liever naar joii kijkt, dan naar
menige zogenaamde schoonheid. Dht
is de zuivere waarheid, kindlief!"
„O!" riep Rilla blozend en met van
blijdschap trillende lippen, „dit is het
heerlgkst, dat iemand ooit tegen me
heeft gezegd! En gelooft U heus, dat
ik erin zal slagen?"
„Waarin?" vroeg juffrouw Susan
droogjes. „In je functie als Piers
vrouw of als de meesteres van Nor-
manhurst?"
„In allebei", antwoordde Rilla snel
„Het hoort bg elkander, vindt U
niet?"
„Ja, dat denk ik ook. Welnu, ik
geloof dat je succes zult hebben
mits je dapper blgft. En je moet
Piers vertellen, dat je van mening
bent veranderd en vindt, dat jullie be
ter doet, met de verloving openbaar
te maken!"
„Ja", gaf Rilla nog wat aarzelend
toe. „ja, ik -neem aan. dat het beter
is".
De oude dame keek haar vol begrip
aan.
„Goed, kindlief", hernam ze en liet
er toen, ofschoon Rilla haar niets had
verzocht, op volgen:
„Ik zal van mijn kant doen wat ik
kan. Maarkomt Piers daar niet
het pad op? Ja, werkelijk. Nu, dat
treft prachtig. Ga hem tegemoet en
breng hem hier".
Zodra Piers binnen was en haar
begroet had, ging juffrouw Susan
recht op het doel af.
„Hoor eens, Piers, je maakt, dat er
over dit jonge ding gebabbbeld wordt
en dat wil ik niet hebben", zei ze
ronduit.
„O, ja, ze heeft me tenslotte bekend
dat jullie willen trouwen en je be
hoeft haar die bekentenis niet kwa
lijk te nemen. Als ik iets wil weten,
vertellen de mensen het me door
gaans wel. Nu, wat zeg je ervan?"
„BedoeltU, dat er gekletst wordt?"
vroeg Piers verontwaardigd.
„Och", zei juffrouw Susan schou
derophalend, „je moet het dorp nu
toch wel kennen, jongenlief Intussen
zeg ik jullie allebei, dat de lui er he
lemaal mee accoord gaan".
„Heel aardig van hen" hernam
Piers droogjes. „Hoe denk jg erover
Rilla?"
„Och, ik geloof, dat geheimhou
ding nergens meer toe dient als ie
dereen het toch weet", luidde het
voorzichtige antwoord.
„Maar als ik jullie was. zou ik me
vrouw Shandon niet vertellen, dat
jullie het alleen bekendmaken omdat
je er toe zijn aangespoord", vond
juffrouw Susan.
„Ze kon het eens kwalijk nemen....
ten koste van Rilla".
Rilla wierp haar een dankbare blik
toe en Piers knikte.
„Ik zal vanavond wel even aanko
men en het uitleggen", zei hg,
„Laat ons dat samen doen", viel
Rilla snel in. „Ik geloof.... ik geloof,
dat dit verstandiger zal zijn, niet
waar, juffrouw Susan?"
„Ik geloof het ook", beaamde de
oude dame ernaar Piers aarzeld
blgkbaar nog.
„Het is toch eigenlgk mgn werk",
zei hg met nadruk.
„De man dient tochmaar juf
frouw Susan grinnikte minachtend.
„Beste jongen, doe niet zo vreselgk
ouderwets", riep ze.
„Opvattingen van die kracht heb
ben in onze eeuw afgedaan, 't Spreekt
vanzelf, dat Rilla er bg moet zijn!"
Eve nam het goed op. Ze was ver
rast en caf daarvan blgk, maar op
een manier alsof de tgding haar ook
genoegen deed.
Toen het allemaal voorbij en Piers
naar huis was liep Jerry met Ril
la de tuin in om de kippen op te slui
ten.
„Nu, wat zee je ervan?" vroeg Ril
la een beetje opgewonden.
„Ik hoop, dat je heel gélukkig
zult zgn", zei Jerry nors, „hg is een
heel aardige vent, maar..."
„Maar wat?"
„Je zult last met Eve krggen
antwoordde hij wrevelig.
„Ze heeft het anders heel goed op
genomen", wierp Rilla wel wat an -
stig tegen. „Je gelooft toch niet, dat-
we het mis hebben Misschien kan 't
haar inderdaad niet schelen".
Jerry liet een spottend geluid ho
ren.
„Wees niet zo dom", zei hij kortaf.
„Je weet even goed als ik, dat ze ge
woonweg woedend is; wat heeft het
dus voor zin, het tegendeel te bewe
ren?"
„Ja, ik weet het wel", gaf Rilla
zachtjes toe, „maar alles is zo heer-
Igk en ik ben zo gelukkig, dat ik het
eenvoudig niet wil geloven. Ik wil
mijn geluk door niets gemeens of le
lijks laten bederven en probeer zeker
daarom, mijn ogen ervoor te sluiten.
O, ik begrijp heel goed, dat het
dwaasheid is, maar..." Ze schudde het
hoofd en Jerry zag, hoe er tranen
aan haar wimpers glinsterden.
„Zeg eens!" riep hij angstig, terwijl
zgn aangematigde wereldwijsheid
plotseling plaats maakte voor de echt
mannelgke vrees, dat ze een „scène"
zou beginnen. „Je gaat toch zeker
niet grienen? Vroeger heb je, geloof
ik, eens gezegd, dat Eve, wat ze ook
probeerde, je nooit zover zou krij
gen!"
„Dat heb ik ook", erkende Rilla, die
haastig haar tranen afveegde. „Pas
op, dat je het haar niet vertelt, hoor
Dat zou een te grote triomf voor
haar zgn".
Alsof ik zoiets zou doen!" spotte
lig.
„Ze heeft zich immers het meest
geërgerd aan het feit, dat we altgd
zo één Ign. trokken.
„Ja", zei Rilla langzaam. „We heb
ben tenminste altgd elkaar gehad,
(Wordt vervolgd).