Amerikanen willen overschot aan boter aan Duitsland leveren Hardere straffen voor verkeersovertredingen COEBERGH's frambozenb De onverwachte erfenis PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 21 DECEMBER 1955 AGRESSIEVER POLITIEK VERWACHT Landbouwers in Ver. Staten oefenen druk op regering uit (Van onze correspondent te New York). Het overleg tussen de V.S. en Duitsland omtrent de verkoop van Ame rikaanse surplus-boter levert opnieuw een aanwijzing voor het onmisken bare feit, dat Amerika's beleid ten aanzien van landbouwoverschotten agressiever wordt naarmate deze overschotten zich in steeds toenemen de mate blijven opstapelen. Met een verkiezingsjaar, en een verdere aanhoudende daling van de prijzen van landbouwproducten in 't verschiet een ontevreden boeren stand in een jaar waarin de V.S. een nieuwe president en volksvertegen woordiging kiezen bevindt de regering-Eisenhower zich derhalve on der sterke druk om „maatregelen te nemen". Het is echter gemakkelijker poli tieke aandrang uit te oefenen dan wijze maatregelen te nemen. De si tuatie doet zich hier voor, dat mo derne methoden van bodembeheer en zaadverbetering, plus vervolmaking van mechanische oogstmethoden de opbrengst van landbouwproducten per hectare aanzienlijk hebben ver groot. Graanoverschotten puilen de opslagplaatsen uit. In menig geval slaat men granen op in opgelegde schepen bij gebrek aan pakhuizen te land Boteroverschotten kunnen slechts in (dure) koelhuizen worden bewaard. In menige staat is in de af gelopen maanden niet één varken met winst verkocht. Tegen het over stelpende aanbod van varkensvlees kan het publiek eenvoudig niet op. Over de gehele linie dus: sterk da lende prijzen. In onze tijd van unieke Industriële voorspoed ziet de Amerikaanse boe renstand zich achterop gesteld. Poli tiek is de macht van deze boeren stand zeer groot. De sterkte van de twee grote politieke partgen in Ame rika, de Republikeinen (waartoe pre sident Eisenhower behoort) en de Democraten (van wie Adlai Steven son de meest bekende voorman en candidaat voor 't presidentschap in 1956 is) in het Congres (parlement) loopt niet veel uiteen. In 1852 het jaar van de vorige presidentsverkie zing steunden de poeren president Eisenhower en de Republikeinse par- tg. De ontevredenheid is thans zo groot, dat nauwelijks van de boeren verwacht kan worden dat zg de Re publikeinen trouw blijven. Dit is onbillijk want de Demo craten, die vóór 1952 het heft in handen hadden (President Tinman zetelde toen in het Witte Huis) zgn in zo mogelijk nog grotere mate dan de Republikeinen verantwoordelijk voor het huidige landbouw-fiasco, dat zg. wel hadden voorzien, doch waar tegen zg geen enkele maatregel na men. Verwijten aan Benson. Onder de Democraten ging het de boeren echter voornamelijk als gevolg van de nog heersende na oorlogse conjunctuur zeer goed. Onder de Republikeinen gaat het nu slecht. En uiteraard bepaalt de kiezer op het platteland zijn stembushouding naar gelang van de economische omstandigheden waarin hij leeft. De meerderheid zoekt nauwelijks naar de oorzaak van zijn gewijzigde omstandighe den. Hij verwijt zijn huidige tegen spoed slechts aan minister Ben son. Bjj het kraehtsevenwicht tussen de beide politieke partijen is de boerenstand in staat de Republi keinse partij het onderspit te doen delven en de Democraten aan de macht te brengen. Vanzelfsprekend, dat de Republi keinse partij en minister Benson met nog 11 maanden vóór de stem- Nederland niet bevreesd. Voor wat Nederland betreft zo werd ons te bevoegder plaat se verzekerd, ziet men in deze leveranties voorlopig nog geen enkel risico. Anders zal de si tuatie misschien zijn na Janua ri, wanneer ook de Nederland se boterproductie weer omhoog loopt. Maar over de toestand op dat ogenblik valt nu nog weinig te voorspellen. De bo terproductie van Denemarken van dit iaar ligt ongeveer 16 h 17 lager dan die van vo rig jaar. Nederland heeft zijn productie- achterstand van het voorjaar langzamerhand wel ingehaald. Overigens neemt het boter- verbruik in West-Europa toe. Dit Is een conjunctuurver- schijnsel. Men verkiest de roomboter boven de gevitami neerde margarine. Slechts één land maakt er een uitzondering op. Dat is België, waar merk- waardlgerwgs het margarine- verbruik toeneemt. De Belgen m zijn dan ook de enigen, die een botervoorraad hebben van on- geveer 7000 ton voor de ko-..= mende vooriaarsbehoeften voor eigen gebruik. Dat Duitsland, Frankrgk, ff Tsjecho-Slowakge en Finland s op dit ogenblik aanvulling pro- beert te krijgen uit Amerikaan- fff se voorraden acht men in Ne- ff derlandse landbouwkringen. dan ook beslist niet verontrus- tend. Nederland levert momen- teel slechts boter aan Engeland en België en niet aan Duitsland. l|||IIIIIIIIIIIHII!lllllllllïllllllllllllllllllllll!lllllllllll!!l!l!lllllllllll!ll!!ll^ busdag alles In het werk stellen om de situatie ten plattelande te ver beteren. Daartoe behoren in eer ste instantie een gehele reeks plan nen tot areaalbeperking alsmede voorstellen tot verkapte subsidies voor de landbouwers: een „grond bank" een betaling aan de boeren van een nominaal bedrag om een percentage van hun akkerland niet in productie te brengen; regerings- credieten voor boeren, die bij een leenbank niet terecht kunnen; overheidsmiddelen ter financiering van research om nieuwe markten en groter afzetmogelijkheden te vinden voor bestaande producten. Overschotten. Een essentieel onderdeel van deze Slannen wordt echter gevormd oor: „het vinden van een groter afzetgebied voor landbouwover schotten buiten Amerika's gren zen; uitbreiding en vergroting van buitenlandse markten; het maken van een ruimer gebruik van ruilhandel". Tot deze laatste categorie behoort o.a. een aan bod om Amerikaanse boter te le veren aan Duitsland. Tot deze categorie behoorde even eens het reeds eerder in de Neder landse pers gesignaleerde „afknij pen" van de import van varkenspro ducten uit het buitenland", i.e. de in geblikte hammen waarvan Nederland er in het afgelopen jaar voor 46 millioen naar de V.S. exporteerde. Daartoe behoort ook de reeds eni ge jaren geleden ingestelde beper king van Nederlandse zuivelproduc ten op een onrealistisch laag quotum. Het dilemma, waarin de Amerikaan se regering zich bevindt laat zich makkelijk indenken. Invoerbeperkin gen, quota en contingenteringen be horen nauwelijks tot de terminologie, die men verwacht van het land, dat de vrijhandel voorstaat, benevens hei lig geloof koestert in het vrije spel van economische krachten m parti culier initiatief. Dit dilemma voor Washington heeft reeds lang geleid tot het aannemen van allerlei onlogische en inconse quente houdingen niet alleen ten opzichte van de landbouwpolitiek. Een soortgelijke inconsequentie als men een dezer weken, op 't politieke vlak, kon waarnemen in bgv. de tra ditionele anti-koloniale politiek der V.S. en de warme steun, die Wash ington plotseling aan Portugal ver leende in verbond met het Portugese bezit van Goa midden in India, vindt men o.a. terug in de boter-transactïe met Duitsland. Dumping mogelijk. De internationale afspraak luidt n.l., dat de leveranties uit overschot ten slechts zullen geschieden na in ternationaal onderling overleg met alle betrokken mogendheden. Het staat vast, dat zulk overleg in het huidige geval niet heeft plaatsgevon den. Dit neeft in Europese landbouw kringen in Washington een mate van bezorgdheid veroorzaakt. Want, zo zegt men, hoewel men begrip heeft voor net dilemma van de Amerikaan se regering, men is toch ernstig be vreesd, dat de toenemende agressi viteit der Amerikanen om landbouw overschotten te lozen, uiteindelgk kan leiden tot het bewandelen van 't pad dat naar dumping leidt hoe zeer de Amerikaanse overheid om de internationale vergadertafels tegen dumping (door andere) mogendheden fulmineert. (Advertentie; gulden genieting voor 80 cent. HET VERKEER VANDAAG (slot) Karaktervorming bij nieuwe generatie van primair belang Joego-SIavisch-Russïsch wetenschapscontract. Te Belgrado is Maandag een overeenkomst over wetenschappelijke en technische samenwerking tussen Joego-SIavië en de Sowjet-Unie gete kend, aldus meldt 't Joego-Slavische persbureau Tanjoeng. Deze landen zullen gegevens uit wisselen over de industrie, de land bouw en andere takken van het eco nomische leven. Er zullen voorts stu denten en deskundigen worden uitge wisseld. Een gemeenschappelijke technische commissie zal worden gevormd, die de wetenschappelijke en technische samenwerking zal ontwikkelen. Porcelelndecorateurs ln de Beierse stad Selb zijn begonnen aan een reusachtig di ner-servies voor 1000 personen in opdracht van Saoedi-Arabië. Het Chinese servies zal met goud wor den verlucht en elk onderdeel zal het ko ninklijk familiewapen van Saoedi-Arabië dragen. PRETTIGE FEESTDAGEN toegewenst met.... Een bijdrage tot de feestvreugde! (Van een onzer redacteuren) De jacht op de fietser is nog niet geopend, jammer!" Dit was de ont boezeming van een bevriend auto mobilist. Hij zou het zo graag eens zelf ter hand nemen Hij niet alleen; iedereen zou zo langzamer hand eens de hele verkeerschaos, de verkeerde verkeersmentaliteit, de vrijbuiterij, zelf onder handen willen nemen. En ieder op zijn manierWe moeten echter bij het begin begin nen. De opvoeding. Het verkeersonderwijs op de scho len, dat ongetwijfeld reeds thans een goede uitwerking heeft, zal verplicht moeten worden gesteld. Zó verplicht zelfs, dat het even zwaar weegt, als rekenen, lezen en schrijven. Het kind moet kunnen zakken op een slechts cijfer voor verkeersles. Alleen wanneer verkeersonderwijs Ëebaseerd is op deze waarden, kan et werkelijk vrucht afwerpen. Maar de zo langzamerhand tot vervelens toe vermelde mentaliteit krijgt men uitsluitend onder de knie bij een vol gende generatie van weggebruikers, wanneer het verkeersonderwijs geba seerd wordt op de hoge waarden van het menselijk verkeer. En de rest? De volwassenen van vandaag Zij zullen het moeten voelen. Wg hebben alle respect voor de pro paganda van het Nederlands Verbond voor Veilig Verkeer, de plaatselijke afdeling en de verschillende autori teiten, maar wij hebben het gevoel dat al die gezellige propagandamid delen, de prijsvragen, de radioluister- wedstrgden, de plakplaatjes, de fol- AANTAL DODEN BIJ VERKEERSONGEVALLE N dertjes gefaald hebben, doodeenvou dig omdat het rijdend publiek zijn schouders ophaalt en ze naast zich neerlegt. Om 1500 mensenlevens Waarom alle propaganda faalt, zal naar andere middelen gegrepen moe ten worden. Men is het er wel over eens, dat deze drastisch zullen moe ten zijn. Het is duidelijk, dat waar schuwen niet meer helpt en het is alleen maar te betreuren, dat het pu bliek dat huizenhoog schreeuwt om grotere veiligheid vaak zulk een vijandige houding tegenover de poli-, tie aanneemt, wanneer grote acties worden gevoerd, waarbij wordt be keurd en niet alleen maar gewaar schuwd. De straffen zullen hoger moeten worden. De intrekking van het rijbewijs zal als straf veel vaker moeten worden gehanteerd. Kortom, er zal een complex van maatregelen moeten komen, kei harde maatregelen, die de weg gebruiker niet meer verkeerd kan verstaan. Er zal in dit complex van maatre gelen geen plaats meer mogen zijn voor medelijden en een teveel aan ver zachtende omstandigheden. Het gaat hier om 1500 mensenlevens per jaar. ZWAAR GEWONDEN BIJ VERKEERSONGEVALLEN Als het niet anders kan, zal onze rechtspraak hard moeten worden en zal de politie met „vallen" moeten gaan werken. Men heeft er zelf om gevraagd. Voorts is er een bepaald facet van het gehele verkeersprobleem, name lijk het meten met twee maten. Wjj hebben reeds de auto in verkeerde handen vergeleken met een dodelijk wapen. Maar algemeen wordt dit niet zo gezien. Men denke maar eens aan de bor reltafel. En men stelle zich eens voor, dat een van de aanwezigen, na zo'n vijf, zes borreltjes ineens 'n geladen revolver te voorschijn zou halen. De caféhouder zou onmiddellijk de politie opbellen en de man tijdelijk laten op bergen. Maar nu stapt hij rustig in zgn auto en hg rijdt weg. Als hij brokken maakt, zeggen zgn vrienden; Hij heeft pech gehadmaar als dezelfde man na de borreltafel thuis komt en zijn vrouw en kinderen slaat, keert de gehele gemeenschap zich tegen hem. Pas als de gemeenschap zich net zo tegen de drinkende automobilist keert als tegen de misdadiger, kan enig succes worden verwacht. De gemeenschap zal dit zelf moe ten uitmaken, want het gaat om ons leven en om het leven ,van onze kin deren. Het gaat om het leven van 1500 landgenoten per jaar. GROEIENDE VERKEERSONVEILIGHEID V.RÉ LT- 280 260 2401 220 180| uol 120 SE 3H li 1 III c fl - 3 s j FEUILLETON Door Margarei Malcolm „Dat wil ik", antwoordde deze vlug „*t Is zo heerlijk met iemand te pra ten, die je begrijpt" Juffrouw Susan stelde die verzeke ring blijkbaar op prijs, „Ik neem aan dat er een flinke portie vleierij bg is", merkte ze op, „maar toch vind ik het prettig, zoiets te horen. Iedereen geeft graag eens raad. Nu als ik jou was, zou ik het geval juist zoveel mogelgk bekend maken, omdat dan niemand ik noem immers geen namen! zo gemakkelijk de kans krggt, je onderhand een poets te bakken als wanneer je er het zwijgen toe doet. En ik verzeker je, lieve kind dat alleen iemand, die moedwillig de ogen sluit, niet zal zien, hoe innig verliefd jij en Piers op elkander zijn' „Ik geloof niet. dat Eve zich moed willig blind houdt", hernam Rilla na denkend, „maar dat het eenvoudig niet bij haar opkomt, dat ik....". „Een mededingster kon zijn", vol tooide juffrouw Susan. „Ja. dat is wel waarschijnlijk, maar het verandert niets aan de zaak. Een vrouw, die tot de conclusie komt. dat zg en zij alleen ziende blind is gebleven, terwgl vermoedelgk alle anderen haar daarom uitgelachen, is, bij wgze van spreken, tot alles in staat. Neen, ik zou er liever mee voor de dag komen en haar gelegenheid geven, zich vol gratie terug te trekken. Want terug trekken moet ze zich en je kunt haar edelmoedig de kans bieden, dit zo eer vol mogelgk te doen. Begrgp je me niet?" „Jawel", verzekerde Rilla, „maar toch ben ik bang", liet ze er bevend op volgen. Juffrouw Susan keek haar oplet tend aan. Je zou desnoods voor hem vechten, nietwaar?" vroeg ze toen. Opnieuw bloosde Rilla. „Ja, na tuurlijk". antwoordde ze zonder aar zelen. „Welnu dan?" „Het komthet komt, omdat ik diep in mgn hart maar niet begrijp, hoe hg mij kan liefhebben", zei Ril la bgna fluisterend. „Ik bedoel, dat ik nog zo jong ben en daarenboven ruw en driftig en elgenlgk niet eens knap". Rilla's stem begaf haar en juffrouw Susan zag haar vol sympathie aan. „En jij begrijpt niet, wat hij in jou ziet", 'vroeg zij uiterst vriendelijk. „Och, kindlief, dat zijn nu juist de eigenschappen, die jg als gebreken beschouwt. Je bent jong en vitaal, impulsief en warm van hart. En wat je uiterlg'k betreft", ging ze met een onderzoekende blik voort: „Neen, je hebt gelijk, je bent niet knap, want dat is zo'n nietszeggende uitdrukking Maar je bezit iets. waardoor iedere man liever naar joii kijkt, dan naar menige zogenaamde schoonheid. Dht is de zuivere waarheid, kindlief!" „O!" riep Rilla blozend en met van blijdschap trillende lippen, „dit is het heerlgkst, dat iemand ooit tegen me heeft gezegd! En gelooft U heus, dat ik erin zal slagen?" „Waarin?" vroeg juffrouw Susan droogjes. „In je functie als Piers vrouw of als de meesteres van Nor- manhurst?" „In allebei", antwoordde Rilla snel „Het hoort bg elkander, vindt U niet?" „Ja, dat denk ik ook. Welnu, ik geloof dat je succes zult hebben mits je dapper blgft. En je moet Piers vertellen, dat je van mening bent veranderd en vindt, dat jullie be ter doet, met de verloving openbaar te maken!" „Ja", gaf Rilla nog wat aarzelend toe. „ja, ik -neem aan. dat het beter is". De oude dame keek haar vol begrip aan. „Goed, kindlief", hernam ze en liet er toen, ofschoon Rilla haar niets had verzocht, op volgen: „Ik zal van mijn kant doen wat ik kan. Maarkomt Piers daar niet het pad op? Ja, werkelijk. Nu, dat treft prachtig. Ga hem tegemoet en breng hem hier". Zodra Piers binnen was en haar begroet had, ging juffrouw Susan recht op het doel af. „Hoor eens, Piers, je maakt, dat er over dit jonge ding gebabbbeld wordt en dat wil ik niet hebben", zei ze ronduit. „O, ja, ze heeft me tenslotte bekend dat jullie willen trouwen en je be hoeft haar die bekentenis niet kwa lijk te nemen. Als ik iets wil weten, vertellen de mensen het me door gaans wel. Nu, wat zeg je ervan?" „BedoeltU, dat er gekletst wordt?" vroeg Piers verontwaardigd. „Och", zei juffrouw Susan schou derophalend, „je moet het dorp nu toch wel kennen, jongenlief Intussen zeg ik jullie allebei, dat de lui er he lemaal mee accoord gaan". „Heel aardig van hen" hernam Piers droogjes. „Hoe denk jg erover Rilla?" „Och, ik geloof, dat geheimhou ding nergens meer toe dient als ie dereen het toch weet", luidde het voorzichtige antwoord. „Maar als ik jullie was. zou ik me vrouw Shandon niet vertellen, dat jullie het alleen bekendmaken omdat je er toe zijn aangespoord", vond juffrouw Susan. „Ze kon het eens kwalijk nemen.... ten koste van Rilla". Rilla wierp haar een dankbare blik toe en Piers knikte. „Ik zal vanavond wel even aanko men en het uitleggen", zei hg, „Laat ons dat samen doen", viel Rilla snel in. „Ik geloof.... ik geloof, dat dit verstandiger zal zijn, niet waar, juffrouw Susan?" „Ik geloof het ook", beaamde de oude dame ernaar Piers aarzeld blgkbaar nog. „Het is toch eigenlgk mgn werk", zei hg met nadruk. „De man dient tochmaar juf frouw Susan grinnikte minachtend. „Beste jongen, doe niet zo vreselgk ouderwets", riep ze. „Opvattingen van die kracht heb ben in onze eeuw afgedaan, 't Spreekt vanzelf, dat Rilla er bg moet zijn!" Eve nam het goed op. Ze was ver rast en caf daarvan blgk, maar op een manier alsof de tgding haar ook genoegen deed. Toen het allemaal voorbij en Piers naar huis was liep Jerry met Ril la de tuin in om de kippen op te slui ten. „Nu, wat zee je ervan?" vroeg Ril la een beetje opgewonden. „Ik hoop, dat je heel gélukkig zult zgn", zei Jerry nors, „hg is een heel aardige vent, maar..." „Maar wat?" „Je zult last met Eve krggen antwoordde hij wrevelig. „Ze heeft het anders heel goed op genomen", wierp Rilla wel wat an - stig tegen. „Je gelooft toch niet, dat- we het mis hebben Misschien kan 't haar inderdaad niet schelen". Jerry liet een spottend geluid ho ren. „Wees niet zo dom", zei hij kortaf. „Je weet even goed als ik, dat ze ge woonweg woedend is; wat heeft het dus voor zin, het tegendeel te bewe ren?" „Ja, ik weet het wel", gaf Rilla zachtjes toe, „maar alles is zo heer- Igk en ik ben zo gelukkig, dat ik het eenvoudig niet wil geloven. Ik wil mijn geluk door niets gemeens of le lijks laten bederven en probeer zeker daarom, mijn ogen ervoor te sluiten. O, ik begrijp heel goed, dat het dwaasheid is, maar..." Ze schudde het hoofd en Jerry zag, hoe er tranen aan haar wimpers glinsterden. „Zeg eens!" riep hij angstig, terwijl zgn aangematigde wereldwijsheid plotseling plaats maakte voor de echt mannelgke vrees, dat ze een „scène" zou beginnen. „Je gaat toch zeker niet grienen? Vroeger heb je, geloof ik, eens gezegd, dat Eve, wat ze ook probeerde, je nooit zover zou krij gen!" „Dat heb ik ook", erkende Rilla, die haastig haar tranen afveegde. „Pas op, dat je het haar niet vertelt, hoor Dat zou een te grote triomf voor haar zgn". Alsof ik zoiets zou doen!" spotte lig. „Ze heeft zich immers het meest geërgerd aan het feit, dat we altgd zo één Ign. trokken. „Ja", zei Rilla langzaam. „We heb ben tenminste altgd elkaar gehad, (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 4