Grenswijziging voor Vlissingen
noodzakelijk
JIMMY BROWN als politie-chef
B. EN W. OP AUDIËNTIE BIJ
STAATSSECRETARIS
„DE STILLE GETUIGE", EEN
KNAPPE HITCHCOCKTHRILLER
BOUWONDERNEMING KREEG
NIEUW KANTOORGEBOUW
De onverwachte erfenis
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 17 DECEMBER 1955
GEMEENTEBEGROTING BEHANDELD
Spoedige beslissing verwacht
In de Vlisslngse gemeenteraadsvergadering zijn Vrijdagmiddag dc alge
mene beschouwingen gehouden over de gemeentebegroting voor 195(5. Het
punt. dat daarbij het meest in de belangstelling stond was de voor Vlissin
gen zo noodzakelijke grenswijziging om voldoende bouwgrond ter beschik
king te krijgen. Algemeen was men van oordeel, dat G.S. er wel lang over
gedaan hebben om hun standpunt tc bepalen en men sprak de hoop uit,
dat de wijzigingen op zo kort mogelijke termijn zullen worden gerealiseerd.
Een tweede punt, dat uitvoerig aan beschouwingen werd onderworpen was
de voorzichtigheid, die de gemeente in de komende jaren zal moeten be
trachten met het financiële beleid. Weliswaar was er onverdeelde vreugde
over het feit, dat de begroting ditmaal sluitend is, maar men vroeg zich met
enige bezorgdheid af, of men ook in de toekomst tot een dergelijk resultaat
aal kunnen komen, zonder dat noodzakelijke kapitaalswerken op de achter
grond zullen worden gedrongen.
De heer J. van Wagtendonk (PvdA)
die als eerste spreker het woord kreeg,
vroeg zich af, of de begroting toch niet
kunstmatig sluitend was gemaakt, om
dat hij bijvoorbeeld de bouw van
kleuterscholen en de aanleg van de
uitvalsweg op de begroting miste. Het
instellen van een woonplaatsbelasting
noemde hij een huiveringwekkende
geschiedenis en met belangstelling ziet
hij de aangekondigde voorstellen tege
moet, die het de gehuwde ambtenares
mogelijk zullen maken in gemeente
lijke dienst te blijven. De versterking
van de politiemacht zou hij evenals
latere sprekers graag spoedig ver
wezenlijkt zien. Hij raadde aan met
de Bescherming Bevolking een voor
zichtige koers te varen, omdat hij voor
zag, dat de gemeente voor hoge kosten
zou komen te staan. Voorts vroeg deze
spreker zich af, of de Dienst van Ge
meentewerken niet te veel werk tot
zich trekt en hij adviseerde om in
voorkomende gevallen meer architec
ten in te schakelen.
Over de restauratie van de Gevan-
fentoren waren de meningen verdeeld.
nkele sprekers meenden, dat het
bouwwerk weinig fraais had en dat
men geen hoge kosten voor restaura
tie moest maken. Anderen waren ech
ter van meningj dat Vlissingen reeds
dermate arm aan monumenten is, dat
men de Gevangentoren tegen een rede
lijke prijs zeker voor het nageslacht
moet bewaren.
Het Delta-plan, het Drie-eilan
den plan en de oeververdediging
hadden ook van vele zijden belang
stelling. Zo was de heer Van Wag
tendonk van oordeel, dat men niet
alleen moet kijken naar het be
lang van Vlissingen en Walcheren,
maar ook naar dat van Zeeland in
het algemeen. Hij deed daarom de
suggestie om de ingediende wet
door een provinciale commissie te
doen bestuderen. Reeds nu moet
men volgens deze spreker aan
dacht besteden aan de recreatie.
In Vlissingen bestaat bijvoorbeeld
geen representatieve jeugdherberg
en het ontbreekt aan een kampeer
terrein, Men mag deze zaken niet
op hun beloop laten.
Ook de heer H. van Rooijen (CH)
vroeg zich af, welke invloed de stad
huisbouw en de bouw van een tehuis
voor ouden van dagen op de toe
komstige gemeentelijke financiën zul
len hebben. Hij meende, dat waak
zaamheid geboden blijft, ook al is de
begroting thans sluitend. Hij betreur
de, dat het college eerst binnen afzien
bare tijd een plan zal voorgelegd krij
gen over de oeververdediging van
Vlissingen en dat weinig gedaan kan
worden om de bespoediging daarvan
te bevorderen. Hét vertrek van de ma
rine-opleiding noemde spreker een te
genvaller en hij vroeg welke stappen
B; en W. zullen ondernemen. Ook met
betrekking tot het opgespoten terrein
aan de Prins Hendrikweg, heeft de
marine de gemeente indertijd teleur
gesteld.
Begrijpelijke achterstand
De heer J. Marijs (AR) verwonder
de zich niet over de achterstand in het
voorzieningspeil, dat Vlissingen heeft
opgelopen, want de stad is in de oorlog
zeer zwaar getroffen. Wel hoopte hij,
dat deze achterstand spoedig zou zijn
ingelopen. Spreker vroeg naar de
stand van de los- en laadplaatsen voor
de binnenscheepvaart en gaf uiting
aan de ontevredenheid over het nog
steeds braak liggen van het industrie
terrein.
Is het juist, vroeg de heer Marijs,
dat de Haven van Vlissingen niet vol
doende medewerking heeft verleend
bij het lossen van de Duitse haringlog-
gers? Vlissingen mag zich de kansen
die hier worden geboden, niet laten
ontgaan. De heer Marijs wees er nog
eens op, dat het bouwvolume voor
Vlissingen totaal onvoldoende was en
dat de woningbouwverenigingen, die
40 jaar lang goed werk voor de stad
hebben gedaan, op dood spoor gezet
worden. Hij meende voorts, dat de sa
nering van de binnenstad binnenkort
urgent zal worden en dat het fraaie
winkelcentrum zeer kwetsbaar is bij
stormvloeden.
Ook de heer P. Wanst (KVP) vroeg
zich af, of de herbouw van de stad
huisgevel wel verantwoord is en hij
was voorts niet gerust op de resulta
ten van het internaat van de „De Ruy-
terschool". Voorts wees deze spreker
nog op de slechte straatverlichting in
het stadsdeel, begrensd door Aagje
DekenstraatVan Dishoeckstraat
Paul Krugerstraat en Hobëinstraat.
De heer J. L. Verhagen (VVD) zei
o.m. de indruk te hebben, dat het
voorzieningspeil op sociaal en cultureel
terrein langzaam stijgende is. Dat de
industrialisatie in de gemeente niet
voortschrijdt, zoals men dat graag zou
zien, weet hij aan het beperkte ar-
beidsreservoir. Evenals andere spre
kers prees de heer Verhagen het be
sluit van de minister van Wederop
bouw en Volkshuisvesting om tot een
andere basis voor de verdeling van het
bouwvolume te komen.
De halve-premiebouw noemde hij
een akelig geval en een speculatie op
de woningnood. Niettegenstaande dat
heeft het door Vlissingen aangevraag-
,de kwantum echter nog eens de na
druk gelegd op het gebrek aan bouw
volume dat hier heerst. Een groot be
zwaar noemde hij echter, dat deze
bouw niet rendabel is en in feite alleen
door de industrie kan worden gerea
liseerd. Sterk ontraadde hij het col
lege om de Prins Hendrikweg te gaan
bebouwen, omdat daarvoor weinig
animo zal bestaan. Graag wilde hij we
ten in welk opzicht Gedeputeerde Sta
ten hun standpunt bepaald hebben ten
opzichte van de grenswijzigingen.
Spreker betreurde het, dat de bouw
van de nieuwe veerboot voor de Pro
vinciale Stoombootdiensten niet in
Vlissingen kon geschieden. Hij zei, dat
de Vlissingse samenleving hierdoor
„smartelijk was getroffen" en hoopte,
dat de eventuele tweede boot wel in
Vlissingen zal worden gebouwd, even
als trouwens de machines voor de
eerste.
De U.T.S.
Met de bouw van een Uitgebreid
Technische school is het volgens deze
spreker een kwestie van touwtrekken
geworden. Het provinciaal bestuur zal
de beslissing niet nemen, waar de
school zal worden gebouwd en hij
vroeg B. en W. welke stappen zij zou
den ondernemen.
De heer D. Romijn (PvdA) voerde
nog het woord over de „rechtvaardi
ge" verdeling van het bouwvolume. Hij
achtte een radicale grenswijziging no
dig om Vlissingen uit de moeilijkhe
den te helpen. De heer J. P. Ven te-
vogel (CH) gaf in overweging om
geen belastingaanslagen beneden het
bedrag van één gulden te verzenden,
omdat de kosten er niet door worden
gedekt.
De heer J. Koops (PvdA) tenslotte
motiveerde de critiek, die door zijn
fractie op het beleid van de wethouder
van onderwijs is uitgeoefend, die hij
een gebrek aan voortvarendheid ver
weet in het geval van de bouw van
een kleuterschool aan de Bonedijke-
straat. Het was langzamerhand een
lijdensweg geworden, vond spreker.
Overigens had hij geconstateerd, dat
de Gereformeerde school aan de Bo-
nedijkestraat 2 lokalen over heeft-en
hij vroeg zich af, of de wethouder hier
misschien tè voortvarend is geweest.
Enkele fractieleiders besloten hun
algemene beschouwing met een poli
tieke, waarbij de beginselen van de
verschillende partijen nog eens dui
delijk werden uiteen gezet.
Meent Marine het met
Vlissingen of niet
In zyn antwoord op de algemene
beschouwingen in de Vlissingse ge
meenteraad, heeft de voorzitter, bur
gemeester rar. B. Kolff er op gewe
zen, dat het sluitend krijgen van de
begroting voor het komende jaar een
voorgeschiedenis heeft gehad. Tot
dusver had men te kampen met be
grotingstekorten en mede daardoor
is men er in geslaagd een hogere uit
kering uit het gemeentefonds te ver
krijgen. Daarom achtte het college
het niet juist nu weer een niet-slui-
tende begroting in te dienen. Een
reëel beleid eist het stellen van een
grens! Mr. Kolff verzekerde, dat bin
nen niet al te lange tijd 'n beslissing
van de minister te verwachten is op
de besprekingen die gevoerd z\jn over
de uitbreiding van het gemeentelijke
politiekorps. Nader moet nog worden
onderzocht of een vrouwelijke kracht
in het kader van dit korps zal passen.
De dienst Bescherming Bevolking
behoeft men niet als een financieel
blok aan het gemeentelijk been zien.
De voorzitter was het er mee eens,
dat voor het bezetten van functies in
deze dienst inderdaad een openbare
oproep geplaatst dient te worden.
Het besluit van de minister van
Wederopbouw en Volkshuisvesting
om in de toekomst de woningtoewij
zing aan te passen aan de capaciteit
gaf de heer Kolff geen reden om nu
reeds te juichen. Hg wilde eerst de
woningen zien verrijzen alvorens er
in te kunnen geloven
De Gevangentoren heeft volgens de
voorzitter veel te lijden gehad tgdens
de oorlog en is na de restauratie ver
waarloosd. Het bouwwerk kan ech
ter na herstel een karakteristiek ele
ment zijn. Op een vraag over de wa
terleidingtarieven antwoordde mr.
Kolff, dat het rapport van de betref
fende commissie gereed is en dat
dientengevolge zeer binnenkort „spij
kers met koppen geslagen kunnen
worden".
De voorzitter was het met de be
trokken vragenstellers eens, dat G.S.
wel heel lang gedaan hebben over
hun conclusievorming over de grens
wijzigingsplannen. B. en W. zijn wel
iswaar bekend met de beslissing,
maar mogen die nog niet wereldkun
dig maken.
DE MARINE.
Volgende week hebben B. en W.
een audiëntie bij de staatssecretaris
van Marine over het vertrekken van
de matrozen-opleiding uit Vlissingen.
Men wil weten, of de marine het se
rieus meent met Vlissingen of niet.
De marine heeft zich hier nooit vast
gevestigd en dit heeft tot teleurstel
lende ervaringen geleid.
Er is in de toekomst vermindering
te voorzien van het aantal los- en
laadplaatsen voor de binnenscheep
vaart en men zal dus moeten verder
werken in de richting van zogenaam
de insteekhavens. Hieraan zijn echter
zeer hoge kosten verbonden.
De voorzitter was van mening, dat
de N.V. Haven van Vlissingen geen
blaam treft over de medewerking
aan het lossen van de Duitse haring-
kotters. Dit in antwoord op een
vraag van de heer Marijs.
Het herbouwen van de voorgevel
van het bestaande stadhuis acht
te de burgemeester geen eenvou
dige zaak en hij meende dan ook,
dat hierover nog niets te zeggen
viel. Ook vond hri het jammer, dat
de bouw van dë eerste nieuwe
veerboot voor de Provinciale
Stoombootdiensten niet in Vlissin
gen kon geschieden.
In antwoord op vragen van de heer
Romijn deelde de voorzitter nog mee,
100. Jimmy's mededeling, dat hg niet iangei hoofd
commissaris wenste te blijven, sloeg tn als een bom.
Iedereen vond het jammer en van alle kanten werd ge
probeerd hem op zijn besluit te doen terugkomen. Maar
Jimmy's néén was onherroepelijk. Zelfs de burgemees
ter slaagde er niet in hem over te halen al was 't maar
voor een Jaartje te blijven Toch zou Jlmmy zijn
afscheid van de hoordstad niet gauw vergeten, want op
de dag van zijn vertrek werd hem een aubade gebracht,
waaraan wel twaalf harmonicacorpsen, twee mondhar
monicagezelschappen, vier mannenzangverenlgingen en
een Jongens-occorino-club deelnamen. Meer dan twee
uur stonden Jimmy en Miebet op de stoep voor hun
huis te kijken en te luisteren en te glimlachen. Ten
slotte was nel meneer tJsbrand den IJdel de voor
zitter van het huldigingscomité, die de hoofdcommis
saris het geschenk van de burgerij kwam overhandi
gen een prachtig televisietoestel. Het was zó groot,
dat twee mannen het nauwelijks konden dragen
Jimmy stond van zoveel hartelijkheid toch te kijken
en Miebet kon zich niet goed houden Die stond tr
gewoon bij te snikken Een paar uur later verliet
Jimmy in zijn auto de hoofdstad. Miebet zat naast
hem. Op de nieuwe verkeersbrug over de Amstel,
keek zij om. „Ze zijn toch wel aardig, die mensen",
zei ze met een glimlach. Jimmy knikte. „Ik ben anders
blij, dat ik er zonder aanrijding uitgekomen ben",
mompelde hij.
FILMS IN ZEELAND
Voorts sobere rolprent
over parachutisten
De naam Hitchcock is nu al jaren
garant voor thrillers van formaat en
er mag dan verschil zijn in kwaliteit:
spanning, vaak zelfs adembenemende
spanning is in een rolprent van deze
regisseur altijd te vinden! In een van
zijn laatste producten, „De stille.ge
tuige" (Grand, Goes) toonde Alfred
Hitchcock zich weer eens op zijn
best; een boeiend verhaal, bijzonder
knap op het witte doek gebracht.
„De stille getuige" (Rear Window)
is een kort verhaal van Cornell Wool-
rich, waarin een foto-reporter, die
tengevolge van een gebroken been
z'n kamer moet houden getuige is van
een moord in een naburige flat. De
reporter (James Stewart) bespiedt
vanuit zyn rolstoel dagelijks uit
tijdverdrijf en uit nieuwsgierigheid
de gebeurtenissen in de woningen
rond zijn flat en wordt op die manier
ongewild getuige van een moord. Met
behulp van een vriendin tracht hij
bewijzen te verzamelen en dat wordt
die vriendin bijna noodlottig. Dat is
dan een van de complicaties in dit
weergaloos spannende verhaal, dat
onder regie van Hitchcock en met
knap spel van o.a. James Stewart en
Grace Kelly uitgroeide tot een sublie
me thriller, waarin ook de sfeer
meesterlgk getekend werd.
Zondagmiddag draait in Grand
„Staakt het vuren", nog weer eens
een ooïlogsfilm, spelend in Korea en
.handelend over de belevenissen van
een groep soldaten. Niet bepaald een
gloednieuw onderwerp, maar ook dit
maal weer aanvaardbaar uitgewerkt.
„Thérese, de begeerde vrouw" (Al-
hambra, Vlissingen) is de „opwinden
de" titel van een Franse film, waarin
een boer voortdurend vergeefs dingt
naar de hand van een aantrekkelijke
jonge vrouw. Zij "trouwt echter met
zijn broer en ook na diens dood ver
smaadt Thérese de liefde van de boer.
Een drama van het platteland derhal
ve, dat helaas niet overtuigend ver
filmd werd, hbewel er beslist wel be
wogen momenten zijn.
Allan Ladd, Leo Genn en Susan
Stephen spelen de hoofdrollen in „De
rode baret" (Electro, Middelburg),
een in sobere trant gehouden rolprent
over opleiding van, en operaties door
Britse parachutisten. Een onderwerp
dat vanzelfsprekend wel aanleiding
gaf tot het maken van spectaculaire
opnamen.
George Formby voelt zich in ,,'n
Mooi Portret" (Luxor, Vlissingen)
plotseling geroepen om kunst te gaan
bedrijven en George zou George niet
zijn wanneer dat geen verwikkelingen
zou scheppen. Er gaat iets mis met
drie portretten, die hij tekende en
weldra staat er een dorp op stelten.
Kortom; een filmklucht in het ge
bruikelijke genre; pretentieloos, maar
dat bh controle van de bussen op de
stadsdienst geen overtredingen zijn
geconstateerd ten aanzien van het
aantal vervoerde passagiers. Hij zeg
de echter toe, dat met enkele sugges
ties rekening zal worden gehouden
om op bepaalde uren steekproeven te
nemen.
De Schouwburgbioscoop (Middel
burg) prolongeerde de religieus ge
tinte film „Morgen zie ik je weer"
(A man called Peter), die wij in een
afzonderlijk artikel reeds uitvoerig
bespraken. Het is de levensgeschie
denis van een predikant, verteld door
diens vrouw. Een sober, zuiver film
werk, met knappe vertolkingen in de
hoofdrollen van Richard Todd en
Jean Peters.
Zondag en Maandag draait in de
Schouwbnrgbioscoop „De verlaten
wigwam", een titel, die al duidelijk
maakt, dat het hier om een Wild
West gaat. Spanning is er ook in dit
Indianen-epos weer genoeg te vinden.
Concert Joh. de Geus
De Nederlandse concertzangeres
Joh. de Geus, die ook in het buiten
land bekendheid geniet, gaf een lie-
derenconcert in de Herv. kerk te
Kortgene. Het uitgevoerde program
ma vermeldde een aantal Oud-Hol
landse Advents- en Kerstliederen, en
kele moderne Nederlandse composi
ties op oude teksten, terwgl het slot
deel bestond uit buitenlandse Kerst
liederen. Bij de te zingen werken
werd een toelichting gegeven over
de plaats en tijd van het ontstaan der
betreffende liederen. Mejuffrouw De
Geus beschikt over een warme, volle
stem. Haar stijl was volkomen afge
steld op het karakter van de avond:
het geestelijke lied van het volk en
het Kerklied. Eenvoud en strakheid
waren de kenmerken voor haar zang.
De organist Foort Smit zorgde
voor een uitstekende begeleiding. Ds.
G. van Schuppen sprak een dank
woord, waaraan hij -toevoegde, dat
men nu eens duidelijk heeft kunnen
horen, dat cultuur niet iets hoogdra
vends is voor beroepskenners. Cultuur
wil gebruikt worden door iedereen,
besloot ds. Van Schuppen.
De belangstelling voor dit concert
was bevredigend.
Aan Dr. Stavermanstraat
te Vlissingen
Vanmiddag (Zaterdag) om twaalf
uur opent de Zuid-Nederlandse Bouw
en Handelscombinatie haar nieuwe
kantoorgebouw aan de Dr. Staver
manstraat te Vlissingen. De nog jon-
fe combinatie heeft in negen mann
en t(jd een gebouw doen verryzen,
dat voor het nieuwe stadscentrum
van Vlissingen zonder enige twyfel
een mooie aanwinst betekent. Boven
het kantoor is een aantal middenklas
sewoningen gebouwd, die het geheel
een massale en representatieve in
druk geven. Het hart van het gebouw
is de grote tekenkamer, die aan de
Dr. Stavermanstraat ligt. De teke
naars, die er de plannen uitwerken,
hebben er de ruimte en werken er met
een uitstekende verlichting.
De entree bestaat uit een aantrek
kelijke hal, die door middel van een
glazen en smeedijzeren loket in ver
binding staat met de afdeling finan
ciële administratie, tevens receptie.
Voorts zijn in het gebouw onderge
bracht een conferentiek;amer, een di
rectiekamer met typekamer, opzich
terskamer, ontvangkamer en wacht-
hal. Voorts zijn er toiletten en een
bedrijfskeuken in ondergebracht. Ach
ter het gebouw bevinden zich voorts
o.m. een ruime rijwielbergplaats en
een archiefbergplaats.
Het geheel is zeer modern en
smaakvol uitgevoerd; eenvoudig en
tegelijk degelijk, aantrekkelijk en re
presentatief.
De Zuid-Nederlandse Bouw- en Han
delscombinatie is een jonge en ener
gieke onderneming. Zij werd nog
geen drie jaar geleden op 1 Janu
ari 1953 opgericht en vestigde haar
kantoor in een woonhuis op de Bou
levard. De snelle uitbreiding van de
werkzaamheden, deed echter reeds
spoedig de behoefte aan een grotere
ruimte voelen en de idee rijpte om een
kantoor te bouwen in het nieuwe
stadscentrum. Begin Februari van
dit jaar werd met de bouw begonnen
en ongeveer een maand geleden reeds
werd het gebouw betrokken. Thans
zg'n ook de laatste werkzaamheden
gereed en kan men het kantoor offi
ciéél openstellen.
DE WERKEN.
Het eerste werk, wat de combina
tie uitvoerde, was de bouw van 29
woningen aan de Generaal De Wet
straat te Tilburg. In Vlissingen werd
daarna de Nieuwe Kerk gekocht en
afgebroken, waarvoor een flat met
16 woningen in de plaats kwam.
Tot dusver kwamen 426 woningen
en 8 bedrijfspanden klaar in Tilburg,
Bergen op Zoom, Woensdrecht, Os-
sendrecht, Dordrecht, Middelburg,
Vlissingen, Breskens en enkele kleine
re plaatsen.
Onderhanden zg'n in totaal 988 wo
ningen en 11 bedrijfspanden te Vlis
singen, Oostburg, Souburg, Roosen
daal, Kaatsheuvel, Tilburg, Steenber
gen, Weert, Culemborg, Gilze-Rgen,
Sprangkapelle, Montfoort en Ridder
kerk.
In voorbereiding zijn thans 1625
woningen en 35 bedrijfspanden in de
provincies Zeeland, Noord-Brabant,
Limburg, Utrecht, Noord- en Zuid-
Holland.
Het belangrijkste object, dat de
combinatie momenteel In Vlissingen
onder handen heeft, is de bouw van
276 halvepreniiewoningen in het
blok IrislaanVan der Helstlaan
Melndert Hobbemalaan Hercules
Seglierslaan. Hiervan worden er 168
gebouwd als driegezinswoningen, 70
als tweegezinswoningen, en 38 als
eensgezinswoningen, zodat in totaal
„een dorp van 1800 zielen" kan wor
den ondergebracht.
Onderling damkampioenschap
Voor het onderling damkampioen
schap werden door de leden van de
damclub „Kapell-de volgende par
tijen gespeeld: J. C. van LiereM.
de Jager 02; Chr. IlorstanjeJ. C.
Walrave 11; Iz. op 't HofC. Blan-
kenburgh 20.
FEUILLETON
Door Margaret Malcolm
,En toch-töch kwam je hier om
lets van me te stelen", zei hij. „Wil
je me het nu niet precies vertellen,
Rilla?"
Ze speelde rusteloos met haar vin
gers „Het is niet erg gemakkelyk;
ook nu niet", hernam ze langzaam.
„De mensen hebben zo'n verschillen
de kijk op de dingen".
„Probeer maar 't my uit te leg
gen". drong hij aan, al by voorbaat
wetend, dat elke verontschuldiging
hem welkom zou zijn.
„Daar in de kast is een viool", be
gon ze gehoorzaam. „Je oom hield ze
voor een Stradivarius, maar ik ge
loof, dat het een goede imitatie is en
dacht in de eerste plaats om die re
den, dat het er minder op aankwam".
Ze zweeg even en voegde er toen be
droefd aan toe: „Ik wist wel. dat je
het niet zou begrijpen".
,Nu, je hebt me toch nog maar
weinig verteld, nietwaar?" zei hij.
„Waarom wilde je die viool hebben?
Jerry neeft er immers een".
Rïlla sloeg de ogen neer. „Hrj h&d
er een", antwoordde ze met zachte
stem, ..maar er is iets mee gebeurd,
waardoor ze brak en er is gêen geld
om een nieuwe te kopen, zodat ik..."
Ze zag de uitdrukking on zïin gezicht
en ging snel voort: „O, Jerry weet
er niets van! Ik heb hem alleen ge
zegd, dat ik hem op de een of ande
re manier een nieuwe zou bezorgen.
Nu, vandaag heeft Cowslip gekalfd
het is een allerliefst beestje en
ik moest lang op de boerderg blyven,
zodat ik een prachtige kans kreeg.
Ze wisten hoegenaamd niet, hoe laat
ik thuis zou zijn en dus... en dus..."
Ze kwam niet verder, want onder zijn
doordringende blik smolt haar stem
letterlgk weg.
„Maar begryp je dan niet, dat het
oneerlijk was?" vroeg hy. zonder
zichzelf te willen bekennen, dat hg
vreesde voor een „neen" van haar
kant
Ze fronste het voorhoofd en onver
klaarbaar genoeg waren al zijn be
denkingen als met één slag verdwe
nen. Hg stond op het punt, haar te
vragen, er niet meer aan te denken,
omdat al het zijne ook van haar was
en hij haar liefhad, maar iets hield
hem ervan terug,
„J...ja", klonk het aarzelend. „Ja,
dat is net, maar zie ie aan de andere
kant niet in, hoe verkeerd het is, dat
een werkelijk mooie viool in ?en kast
ligt opgesloten, terwijl Jerrv. die er
leven in zou kunnen brengen, hele
maal geen viool bezit. Besef je niet,
dat dit voor mij de doorslag heeft ge
geven
Hg hoorde de trilling in haar stem en
knikte even. „Ja, ik Degrg'p wat je be
doelt", zei hij langzaam, „maar je
hebt me niet verteld, hoe het kwam
dat Jerry's viool Is gebroken".
Tot zijn verbazing kwam er weer
een koppige, wrevelige trek op haar
gezicht. Ze schudde zwggend het
noofd, totdat haar rode krullen heen
en weer dansten.
„Maar liefstevermaande ny.
„O, als je d£t zegt!" riep ze met van
ontroering bevende stem, zodat zijn
eigen hart sneller begon te kloppen.
Ja, deze geschiedenis moest eens en
voor altyd uit de wereld!
Misschien vond Rilla dit ook. „Jer
ry deed... deed iets om mg te hel
pen", bracht ze er met hoorbare
moeite uit. „Ik kan je niet precies ver
tellen wè.t er gebeurde, maar hoe
dan ook de viool brak. O, vraag
me alsjeblieft, alsjeblieft niet meer.
Piers!" riep ze zo smarteiyk, dat hg
haar dichter naar zich toe trok Wat
kwam het er per slot van rekening op
aan? Wat kwam èr trouwens nog op
aan beha've dat zij hem en hij haar
liefhad?
„We zullen dit allemaal vergeten",
zei hg teder. „Beloof me alleen maar,
dat je zoiets nooit weer zult doen".
„O, maar!" klonk het ontsteld, „lk
vond het zo gewoon. Jerry moet een
viool hebben en als je dan kans ziet,
om daar zo gauw mogelijk voor te
zorgen
Ze zag de uitdrukking van zijn blik
en hij voelde dat ze beefde. Lang
zaam maakte ze zich uit zg'n omhel
zing los, terwgl naar grgze ogen
plotseling versomberden.
„Weet jeweet je zeker, dat lk
heus de vrouw ben, die je verlangt?"
vroeg ze verdrietig.
Toen aarzelde hg" niet langer, maar
trok ha^r opnieuw in zg'n armen tot
dat hg haar hart tegen 't zgne voelde
kloppen en hun beider lippen elkaar
vonden.
„Ja", antwoordde hii zorgeloos. „Ja,
dat ben je. De enige soort vrouw in
de hele wereld, die ik ooit zou kunnen
verlangen!"
Ze besloten het voorlopig nog ge
heim te houden.
„Het bespaart jc zoveel onaange
naamheden als je probeert de dingen
uit het standpunt van anderen telie-
kgken", betoogde Rilla op een wereld-
wyze toon. die Piers vjrrukkelgk
vond. „En ik ïoet toegeven: het Is
vlug gegaan. De meeste merfsen zou
den zeggen, dat we onmogelijk zelf
kunnen weten hoe we er inderdaad
over denken. En waarom zouden we
ons allerlei geiteneer op de hals ha
len terwijl we dit kunnen vermijden
als we nog even wachten? Per slot
van rekening komf het er alleen op
aan. dat wij zeker zijn van ons zelf".
.O. als hg het nu maar zo Inziet!"
dacht ze heimelgk want zij. zelf was
er allerminst van overtuigd, omdat
het door haar genoemde motief niet
klopte met haar ware beweegreden.
Het ging bij haar voornamelijk om
Eve
Eve. die had gehoopt, dat ze meeste
res op Normanhurst zou worden en nu
zou moeten aanzien, dat haar stief
dochter die benijdenswaardige positie
kreeg. Rilla was bang, want ze moest
er steeds over denken, wat Eve wel
zou kunnen doen; je was er immers
nooit zeker van, welke streken ze zou
uithalen. Indien Eve nog een tgdlanj
onwetend bleef van 't geen er stom
te gebeuren, zou dat hen een heel eind
dichter brengen bg het ogenblik, dat
Rilla geheel onafhankelgk van haar
zou zgn. Zodra zij, Rilla, één-en-twin
tig was konden ze trouwen en Eve zou
niet in staat wezen, dat te beletten.
Zg, Rilla, zou Eve desnoods al haar
geld afstaan in ruil voor haar geluk.
„Ja daarin heb 1e waarschijnlijk
volkomen gelgk", beaamde Piers,
maar juist toen Rilla een lange zucht
van verlichting slaakte, voegde hg er
aan toe: „Natuurlyk zullen we je huls
genoten, mevrouw Shandon en Jerry
op de hoogte moeten brengen".
Rilla had byna gezegd dat het Juist
zaak was Eve zo lang mogeiyk In on
wetendheid te houden, maar ze hield
die opmerking nog tgdig binnen en
zei in plaats daarvan heel bedacht
zaam; even het voorhoofd fronsend:
Och, Jerry doet er weinig toe; jon
gens stellen niet veel belang In verlo
vingen, wel En wat Eve betreft, vind
je niet, dat we haar, als degene, die
er het nauwst by is betrokken, de ge
legenheid moeten geven, aan de idee
te wennen?"
Ze zag, dat hij erover nadacht en
een ogenblik weifelde ze. Van jongs
af aan was ze gewend, Eve zo weinig
mogelgk te vertellen. Dat was begon
nen zodra ze besefte, hoeveel verdriet
het haar vader deed wanneer hg als
scheidsrechter tussen zijn vrouw en
zijn kinderen moest optreden Welke
kritiek de dominee ook op meneer
Shandon mocht hebben, zgn dochter
had zielsveel van hem gehouden. Mis
schien zou ze. als hg langer had ge
leefd en zij tot de jaren des onder
scheids was gekomen, oog hebben ge
kregen voor zijn zwakheden en tekort
komingen, maar In de gegeven om
standigheden bleel zp liever, onbe
vlekte herinneringen aan hem bewa
ren. Rilla had echter nog een andere
reden tot zwijgzaamheid jegens haar
stiefmoeder en wel het feit, dat deze
nooit vat op zich liet geven. Steeds
wist ze, hoe dan ook. het zo te draai
en, dat haar tegenpartij 't gras voor
de voeten zag weggemaaid. Als Rilla
op de hoogte was geweest van Eva's
manoeuvre, om met Steven Lee ln
diens auto weg te ryden, zonder dat
de ooggetuigen ook maar in de verste
verte hun argwaan bevestigd zagen,
zou haar dit allerminst hebben ver
rast. Zo'n handeiwyze typeerde Eve
Immers volkomen.
Rilla besefte dan. dat ze geen risi
co mocht nemen. Ze kon Piers niet
vertellen dat Eve gevaarlgk was,
want Eve had sinds Piers komst op
Normanhurst alle zeilen bygezet om
zgn vertrouwen te winnen en Rilla
wist niet, in hoever dat was gelukt.
Wel echter was zy zich ervan bewust,
dat Ingeval van een crisis Eve's koele
zelfbeheersing vry wat meer zou he
reiken dan haar eigen impulsieve
heethoofdigheid.
(Wordt vervolgd).
