LI 1
f
r N
„Huisvrouw zijn is geen pretje"
menen Franse enquêteurs
'özouwenpagina
VROUWEN IN ZEELAND (IV).
8
VRIJDAG 16 DECEMBER 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
EEN NOOIT VOLTOOIDE TAAK
Zeventigurige werkweek voor
gemiddelde huismoeder
de
Ingewortelde ideeën hebben een lang, hardnekkig leven. Vraag aan tien
mannen: „Werkt je vrouw?" dan zullen acht antwoorden: „Myn vrouw?
Zij doet helemaal niets.... Zij is thuis."
De meeste mannen nemen als vanzelfsprekend aan, dat de gemiddelde
huisvrouw een bevoorrecht, gemakkelyk leven leidt, met veel vrije tyd
overdag. Zij leven in een zalige onwetendheid over de tyd die er in werke
lijkheid gaat zitten in de zorgen voor de huishouding, 't koken en de ver
zorging van de kinderen. Naar UNESCO-Features meldt, hebben sociolo
gen kortgeleden in de Verenigde Stat en Groot-Brittannië, België en Frank
rijk een samenvatting gegeven van hetgeen zy beschouwen als de werkelij
ke omvang en waarde van het werk, dat de huisvrouw, die „niets doet" in
werkelijkheid het land van meer dan alleen maar een beetje geld voorziet.
De deskundigen neggen namelijk, dat zij „voor een belangrijk deel bij
draagt in het nationale inkomen."
Zij kwamen ook tot de conclusie, dat de getallen in de vier landen on
geveer gelijk waren: door de handen van de „thuiszittende" vrouwen ging
in ieder geval van de vier landen ongeveer 60 van het nationale inko
men.
Het Franse onderzoek uitge
voerd door het Nationale Instituut
voor Demografische Studies
bracht enige interessante feiten aan
het licht ten aanzien van de nooit
voltooide taak van de huisvrouw.
Men kwam te weten, dat de gemid
delde Franse huisvrouw in de grote
steden, zoals Parijs, Lyon, Marseille,
een zeventig-urige werkweek heeft.
Zij stelden dit getal tegenover het to
tale aantal huishoudens in Frankrijk,
13 millioen. Het verrassende resul
taat was, dat de huisvrouwen 'n dik
ke vier millioen uur meer werken dan
alle andere soorten werkers in het
land, zowel mannen als vrouwen. Dit
betekent dus, dat de verzorging van
de huishoudens en de kinderen
Frankrijk meer tijd kost, dan besteed
wordt aan het gehele Franse zaken
leven, de industrie, de landbouw en
het bestuur, tezamen. En ook hier
weer waren de getallen voor de drie
andere landen ongeveer dezelfde.
Stelt men de Amerikaanse huisvrouw
met haar efficiente huishouding te
genover de Franse, die het vaak doen
moet met een keukeninrichting welke
wij hier „sterk verouderd" zouden
noemen, dan lijkt het gerechtvaar
digd aan te nemen, dat de uitkomsten
van onderzoekingen in Nederland 'n
soortgelijk resultaat zouden opleve
ren.
Toch zijn deze feiten en cijfers
misschien niet zo verbazingwek
kend, wanneer men ze combi
neert met de antwoorden, die
binnenkwamen op een ander on
derzoek. Hier waren namelijk
artsen georganiseerd in de
Internationale Associatie van
Vrouwelijke Artsen die trach
ten na te gaan in hoeverre huis
vrouwen te veel werken. De
meeste vrouwen met kinderen,
die zij moesten verzorgen, gaven
op, tussen de tien en veertien uur
per etmaal in touw te zijn en al
leen zrj, die volwassen kinderen
hadden, werkten minder dan 8
uur per dag.
Op de vraag, of zij wel eens een
hele vrije dag in de week hadden,
antwoordden de meeste vrouwen
„neen" of „zelden", terwijl sommigen
toegaven op Zondag een halve vrije
dag te hebben. Wat betreft de vacan-
ties zei het merendeel der moeders,
dat zij er nooit een hadden en wan
neer dit wel het geval was, dat dan
toch hun huiswerk dóór ging, vaak
onder ongunstiger omstandigheden
dan thuis. Van één moeder kwam het
verbijsterende antwoord: „De enige
vacantie, die mij gegund wordt, is zo
nu en dan elf dagen in het kraam
bed
Samengevat onthulde deze enquête,
dat ongeveer 75 van de huisvrou
wen geen behoorlijke vacantie heeft,
en hieronder waren er velen die leden
aan oververmoeidheid en nerveuze
stoornissen. Enkele oorzaken welke
de (Franse") huisvrouwen opgaven
voor haar vermoeidheid en ziekten
Gekruide kip op
het kerstmenu
Wie voornemens is, het Kerstmenu
op te luisteren met gebraden kip,
voelt er misschien wel iets voor om
dit gevogelte eens „anders dan an
ders te bereiden. Het onderstaand
recept kan haar hierbij helpen:
Kip, gebraden met kruiden.
1 braadlap, zout, 100 gr. boter of
margarine, 100 gr. verse champig
nons of een klein blikje champignons,
1 ui, worteltjes, peterselie, foelie, pe
per, tijm, 1 eetlepel tomatenpuree.
De kip in stukken snijden en zou
ten. De ui schoonmaken, fijn snippe
ren en in de boter of margarine smo
ren. De stukken kip toevoegen en
bruin bakken. De worteltjes en de pe
terselie schoonmaken .en klein snijden
en met een stukje foelie, peper en
zeer weinig tijm bij de kip voegen.
Het geheel een half uur zachtjes la
ten braden met een deksel op de pan.
De stukken kip uit de pan nemen,
water toevoegen en de jus zeven. Al
les weer in de pan doen en nog 15
minuten stoven met schoongemaakte
en in stukjes gesneden champignons
(of champignons en vocht uit een
blikje) en een eetlepel tomatenpuree.
De jus goed proeven en op smaak af
maken met zo nodig zout en peper.
Deze „gekruide kip" kan heel goed
worden opgediend met aardappelcro-
queties en kropsla. De kassla die mo
menteel in de groentewinkels te krij
gen is, is niet goedkoop, maar uit
stekend van kwaliteit en verrukkelijk
van smaak!
waren: op de kinderen letten, lawaai,
onvoldoende tijd voor rust en slaap,
eentonigheid van 't werk en eenzaam
heid. Gepaard daaraan gaat een ge
voel van minderwaardigheid ten aan
zien van het werk, dat niet voldoende
wordt gewaardeerd.
Dit gevoel van minderwaardigheid
is echter thans bezig te verdwijnen
en de regeringen van Groot-Brittan
nië, Ierland en West-Duitsland, om
er slechts enkele te noemen, hebben
thans erkend, dat het werk van de
vrouw thuis even belangrijk is als ie
dere andere „beroepsmatige" arbeid,
„zonder welke de natie niet in stand
zou kunnen worden gehouden". Voor
al is van groot belang de rol van de
moeder bij de opvoeding en het groot
brengen van de kinderen. Op dit ge
bied zijn haar leiding en hulp prac-
tisch met te vervangen!
Parijse
lentemode-shows
PARIJS, December. De „Cliam-
bre syndicale de la couture parisien-
ne" heeft de modeshow-kalender voor
het komend seizoen bekend gemaakt.
De data zijn als volgt vastgesteld
30 Januari: Jean Patou, Jacques
Heim, Germaine Lecomte; 31 Janu
ari: Pierre Balmain, Lanvin, Carven;
2 Februari: Christian Dior; 3 Fe
bruari: Genevieve Fath.
Hubert de Givenchy en Christobal
Balenciaga blijven bij hun reeds eer
der genomen besluit, hun modellen
pas een maand na hun eerste voor
jaarsshow aan de pers te tonen. Zy
namen dat besluit om de „modepira
ten" de voet dwars te zett-n, die
steeds kans zagen enkele dagen na de
persshows confectiefabrikanten over
de gehele wereld al te voorzien van
uitvoerige schetsen van de nieuwe
modellen, in weerwil van de omstan
digheden dat tijdens de shows nie
mand de modellen mag fotograferen
of tekenen. De Givenchy zal de pers
toelaten op 27 Februari, Balenciaga
op 28 Februari.
i naar
sociale zekerheid
Een zestigtal Nederlandse manne
quins kwam dezer dagen bijeen in
hotel Krasnapolsky te Amsterdam,
op welke bijeenkomst in navolging
van een reeds eerder in Den Haag
gehouden vergadering gepoogd is,
vastere vórm te geven aan een bond
van Nederlandse mannequins, de
„Neboma", die thans oprichting is.
Besloten werd, dat bij voldoende
aanmeldingen tot de definitieve op
richting van een afdeling Amsterdam
van de „Neboma" kan worden over
gegaan. De doelstellingen zijn tal-
ryk: het instellen van sociale en col
lectieve ongevallenverzekeringen, het
regelen van honoraria voor shows
met minimum-vergoedingen, het
vaststellen van onkosten-vergoedin-
gen, het regelen van geschillen tus
sen werknemer en werkgéver en ten
aanzien van de opleiding het instellen
van een bondsexamen, van een con
trole apparaat op de opleidingen en
het verstrekken van erkenningen aan
opleidingsinstituten.
Maar, al heeft men dan ook thans
waardering voor de waarde van de
moeder in het gezin, aan haar status
van huisvrouw is tot nu toe nog wei
nig aandacht gegeven. Zij is „onver
vangbaar" genoemd, maar tot dus
verre heeft zij toch nauwelijks de ge
legenheid gehad mede te profiteren
van de enorme verbetering van de ar
beidsvoorwaarden van naar man.
Voor haar is er geen 48- of 40-urige
werkweek, laat staan een week van
vijf dagen, betaalde vacantie of een
oudedagspensioen. In officiële ogen
telt zij nog nauwelijks.
Kan hier iets aan worden gedaan?
Ongetwijfeld is een van de eerste din
gen, waaraan men denkt, de behoefte
aan meer huishoudelijke hulp. Al
moet men toegeven, dat deze snel aan
het verdwijnen is in de meest landen
van onze wereld, zou men het toch in
deze richting moeten zoeken. Zo
heeft bijvoorbeeld de Franse Associa
tie van Vrouwelijke Artsen er op aan
gedrongen, dat het dienstbetoon van
de wasserijen wordt verbeterd, dat 't
aantal gezinshulpen wordt uitge
breid, dat vacantiecentra voor gezin
nen worden gesticht en dat deze ge
makkelijker te betalen moeten zijn,
dan tot nu toe het geval is.
Dit zijn enkele concrete voorstel
len, welke de huisvrouw een grotere
vrijheid zouden kunnen geven en
meer tijd om zich te wijden aan an
dere dingen, zoals de opvoeding van
haar kinderen.
Waterafstotendèn
immuun voor vlekken!
De angst voor vlekken op onze kle
ding zal binnen afzienbare tijd tot
het verleden behoren, want op een
modeshow in Londen zijn kleding
stukken getoond, waarvan de stof een
behandeling had ondergaan met sili
cone, dat in Engeland wordt uitge
bracht onder de naam van „Dri-Su".
Dit proces maakt de stof zowel wa
terafstotend, als bestand tegen vlek
ken.
Tijdens deze unieke show demon
streerde een mannequin hoe afdoen
de dit procédé is: ze goot een glas
rode wyn uit over haar witte satij
nen avondjapon en lachte daar har
telijk om, want de wijn liep van de
stof af en liet geen spoor van een
vlek na.
Volgens de fabrikanten kan letter
lijk alles met silicone worden be
werkt: lederen tassen, handschoenen,
bontjassen, stoelbekleding, karpetten,
tafelkleden enz. kunnen, behandeld
met silicone, eenvoudig niet meer nat
en vlekkerig worden.
Vanaf 1956 zullen aldus behandel
de goederen in Engeland in de handel
worden gebracht, terwyl nog in dat
zelfde jaar de Britse stomeryen zo
ver zulen zrjn, dat ze „Dri-Sil"-be-
handelingen kunnen aannemen.
Op één dezer „donkere da
gen voor Kerstmis" stak onze
redactrice de Oosterschelde
over, teneinde op het eiland
Schouwen een vraaggesprek te
hebben met een predikants
vrouw mevrouw P. van Roon-
Herweijer te Zierikzee.
„Een smaakvol coctaïl-schortje", zult
U wellicht denken bij het zien van
deze foto. Maar dit schortje heeft
niets met huiselijkheid te maken
integendeel: het maakt deel uit van
een zwartwollen jersey diner-japon.
Of het mooi is? Dat blijft een kwes
tie van smaak. In ieder geval is het
excentriek! De ontwerper Peter
Alexander heeft er in ieder geval
voor gezorgd dat de japon ook zon
der het schortje te dragen ia.
H]
R]
(Van onze redactrice)
huis Schouioenoord
aan de Touwbaan te Zie
rikzee trekt in meer dan
één opzicht de aandacht. Het
valt van een afstand reeds op
door zijn lichte muren het ligt
in een opvallend grote tuin en
het roept, misschien mede ten
gevolge van deze géisoleerde
ligging, bij de bezoekster on
willekeurig de lust wakker om
het te vergelijken met een bol
werk van rust wanneer deze
laatste uitdrukking niet zo pa
radoxaal klonk! Het woord
bolwerkdoet nu eenmaal
meer aan onrust dan aan rust
denken, meer aan vijandige af
weer dan aan vrede, en daar
om klinkt dit woord dubbel
paradoxaal wanneer men weet
dat Schouwenoordeen pas
torie is. Het is de woning van
de orthodox-Hervormde predi
kant J. P. van Roon, die met
echtgenote en drie kinderen dit
statige, uit de eerste helft der
vorige eeuw daterende huis be
woont.
\uim vijf jaar geleden, op 1
October 1950, installeerde
mevrouw P. van Roon-Her-
weyer zich met haar gezin in
de hoge, ruime en zonnige ka
mers van deze fraaie woning.
De komst naar Zierikzee werd
voor de familie Van Roon de
eerste kennismaking met Zee
land; een kennismaking die zo
plezierig uitviel, dat mevrouw
Van Roon slechts één woord
kan vinden op de vraag hoe
het haar in dit gewest bevalt:
„Reusachtig."
Het feit dat de watervloed
van 1953 ook „Schouwenoord"
niet ongemoeid Het en het pre
dikantsgezin voor de tijdsduur
van ruim een jaar uit deze
woning verdreefheeft geen
verandering gebracht in dit
kort en bondig, waarderend
oordeel. „Integendeel", zegt
mevrouw Van Roon. ,^Al deze
ellende had namelijk voor ons
dit lichtpunt dat tussen predi
kant en gemeentenaren veel
hechter banden ontstonden, dan
in normale omstandigheden
menselijkerwijs gesproken in
zo'n korte tijd mogelijk zou
zijn geweest. De grote geeste
lijke nood maakte de mensen
veel grijpbaarderGeduren
de die maanden na de ramp
woonde de familie Van Roon
onder meer in een leegstaande
bakkerswinkel. Een ietivat on
gebruikelijk „home" voor een
predikantsgezin, maar het had
dit voordeel dat de kinderen
zich kostelijk amuseerden met
spelen in de winkel!
M
MEVROUW P. VAN ROON—
HERWEIJ ER
gezamenlijke taak
I aar sinds April 195b, toen
de familie terugkeerde
naar de pastorie, gaat 't
leven voor mevrouw Van Roon
weer zijn dagelijkse gang. En
wa,t houdt dit „dagelijks leven"
van een predikantsvrouw in; is
er sprake van een bepaalde
taak, en is het voor een
vrouw een grote stap naar het
pastorie-leven
Op de laatste van deze drie
vragen kan mevrouw Van
Roon ontkennend antwoorden,
want zij deed reeds voor haar
huwelijk veel aan kerkelijk
jeugdwerk en had grote inte
resse voor het werk der vrou
wenverenigingen op dit gebied,
éjespzek tuet een
yzèbikantsozcHH)
zodat zij weinig moeite had
met de aanpassing aan haar
plaats als predikantsvrouw.
Over de beide eerste vragen
denkt zij even na. „Nee", is
dan haar mening, „ik geloof
niet dat het goed is om een af
zonderlijke taak te zien voor
de predikantsvrouw, volgens
mij ligt haar grote kracht juist
in een zo hecht mogelijke sa
menwerking met haar man.
Om een voorbeeld te noemen:
de predikant kan zijn mensen
uiteraard geestelijk veel dieper
peilen dan een vrouw dit kan,
maar zijn vrouw daarentegen
voelt vaak veel sneller eventue
le gezinsmoeilijkheden van ge
meentenaren aan. Tezamen
kom je dan vaak tot de beste
oplossing van de problemen die
zich voordoen. Want proble
men zijn er in een kerkelijke
gemeente altijd!"
£en ander facet van haar
„functie" als predikants
vrouw is voor mevrouw Van
Roon het presidentschap van
de vrouwenverenigingen „C. V.
V." en „Wees een zegen." Het
opmerkelijke van deze beide
verenigingen is, dat ze eigen
lijk oorspronkelijk één geheel
vormden. Op initiatief van de
presidente echter iverd de vere
niging gesplitst in twee clubs,
waarvan de een voor jongge
trouwden tot veertig jaar, de
andere voor vrouwen boven
deze leeftijd bestemd is. Hoog
tijdagen vieren beide clubs te
zamen en het systeem als
we het zo mogen noemen
voldoet totnutoe uitstekend!
Het leven van de vrouw van
een predikant heeft nog een
kant waarbij slechts weinigen
stilstaan en in dit verband weet
mevrouw Van Roon een aardi
ge anecdote te vertellen uit de
loopbaan van haar man. Toen
deze op zekere dag een van
zijn kinderen naar school
bracht, zei de moeder van een
der andere scholiertjes tegen
hem: „Brengt u ook uw doch
tertje naar school, dominee?
Och ja, u zult anders ook niet
loeten, wat u zo'n hele dag
moet doen
En deze overigens ver-
moedelijk volkomen te goeder
trouw gemaakte opmerking
staat wel in grote tegenstelling
tot de werkelijkheid! Vooral
in de wintertijd, wanneer de
catechisaties weer begonnen
zijn, weet een dominee heus wel
„wat hij zo'n hele dag moet
doen", en dan staan er voor
zijn echtgenote heel wat een
zame uren, en vooral, eenzame
avonden op het programma
Maar een uit het juiste hout
gesneden predikantsvrouw
weet zich hier wel overheen te
zetten; dat bewijst de resolute
vrouw des huizes van „Schou
wenoord!"
Een beroep op
onze mannen
Ik ben als Hollandse geboren en ge
togen. Ik ben het nog en ik ben
er tevreden mee. Alle vrouwen,
die zich verbeelden dat een andere
nationaliteit haar meer levensgeluk
zou brengen, vind ik dwaas. Engelsen
wonen niet allemaal opeen kasteel in
the country! En alle Franqaises zijn
geen Parisiennes, gekleed in model
len van Fath! En Zwitserse vrouwen
doen 's winters ook nog wel wat an
ders dan wintersporten in St. Moritz!
Of denkt U dat de Italiaanse soms
de hele dag liggen te zonnen en drui
ven te eten? In al die landen zijn
even zo veel hardwerkende vrouwen
en moeders met huilende babies en
huisvrouwen met kopzorgen als hier
en overal elders. Maar, er is één ding
waarom ik de Franse vrouw benijd,
maar dan ook alleen de Franse: dat
is om de cadeaux. waarmee de man
haar gelukkig maakt, of beter: om de
wijze waarop hij die cadeaux voor
haar uitzoekt.
Nu is de Fransman attenter voor
de vrouw dan de doorsnee Hollander,
óók op die dagen waarop niet van
zelfsprekend een cadeautje wordt
verwacht. Het grapje van de accura
te secretaresse, die haar chef herin
nert aan zijn trouwdag en de verjaar
dag van zijn vrouw, mag dan óver
dreven zijn, het is zeker niet afkom
stig uit Frankrijk en bezit een kern
van waarheid welke onze Hollandse
heren en gebieders zich kunnen aan
trekken
Een Fransman hecht aan het ui
terlijk van zijn geschenk, meer
nog dan aan de intrinsieke
waarde ervan. Hij zoekt het met zorg
uit. Bij een fles parfum kijkt hij
eerst naar de flacon en dan naar wat
er in zit. Bonbons laat hij verpakken
in een kostbare doos en bloemen
zendt hij in een sierlijke vaas. Mag
bij ons de verpakking op zijn best
..smakelijk" genoemd worden maar
de prijs van de inhoud vooral niet
verhogen, de Fransman is bereid de
uiterlijke vorm van zijn geschenk
ook naar de waarde ervan te beta
len. Stelt hij dus in gewone tijden al
hoge eisen aan de uiterlijke verzor
ging van zijn cadeaux. de luxe hier
in bereikt een hoogtepunt tegen
Kerstmis en Nieuwjaar, feesten van
het geschenk bij uitstek. Het eerste
een familiefeest met cadeaux voor
de allernaaste en het tweede een
feest van gelukwensen, dat hem ge
legenheid geeft zijn liefde, zijn ver
ering, zijn hulde uit te drukken in
bloemen, bonbons of parfums en de-
J
"X
„Wij vrouwen zijn gevoelig
voor attenties"
V,
De
T.W. ygc.m. M.W. lOOc.m
O. 10.13. 27 2<3 Vd W 5)
26.
2-5
cr
LU
10
1°
O
|z
l~
O
O
i
Z
26
Om onder „kokerrokjes" te dragen
Naast de wijde, al of niet op de
heup aangezette plooirokken ziet men
in dit seizoen bij japonnen en pakjes
ook kokernauwe modelletjes. Om het
lopen te vergemakkelijken zijn ze
veelal van achteren of opzij van split-
jes voorzien. Onder dergelijke rokjes
wordt dikwyls een gewone, dus wat
wijdere onderjurk gedragen, die dan
als een vlag uit het split wappert.
Heel vrolyk, maar verre van elegant!
Draag zo'n rokje als U slank bent,
maar maak er dan ook een passende
onderrok bij, liefst iets nauwer; dat
voorkomt het lelijke uitzitten.
U ziet hier twee modelletjes, het
ene met een split middenachter, het
andere met twee zijsplitjes en zo af
gewerkt, dat er bij een wat grotere
stap een coquet kantje te voorschijn
piept. Dat mag, dat maakt zo'n split-
je juist wel pikant.
Het patroon is heel eenvoudig. De
lengte is hier als 80 cm. aangegeven,
maar wordt vanzelfsprekend aan uw
eigen lengte aangepast, waarbij U er
dan ook rekening mee houdt of U de
kant aan- of opnaait. Is de stof ge
schikt om dwars genomen te worden
(bv. bij lingeriekatoen en vele soor
ten zijde), dan is dat het voordelig
ste knippen. Bij een split middenach
ter knipt U het rokje aan één stuk
met de naad middenachter. U voor
ziet deze van boven van een plastic
ritsje van 20 cm lengte of druk
knoopsluiting. Het split maakt U ca
20 cm lang, dat hangt mede van de
roklengte af. Met de figuurnaadjes
kunt U de rok glad om de heup laten
passen. De bovenkant zet U tussen
een smal boordje, dat U bij de rits
met haak en oog sluit.
Verkiest U zijsplitjes, dan maakt
U de rok in tweeën met zijnaden en
links de sluiting. Voor een maat klei
ner of groter aan de zijnaden resp. 1
cm. afnemen of toevoegen.
ze gaven ln de meest kostelijke ver
pakkingen aan te bieden. Verpakkin
gen waarvoor hij, naar onze begrip
pen, vaak fantastisch hoge pryzen
over heeft.
e keuze in Franse parfums is
enorm groot en de flesjes die
nen niet alleen om het geurige
vocht te bewaren, maar bedoelen in
haar vormen ook iets uit te beelden.
In vroeger eeuwen was dat al zo.
Franse mannen en vrouwen hebben
zich altijd rijkelijk geparfumeerd,
lang voordat onze over-grootmoeders
zich aarzelend in deze in haar ogen
bedenkelijke zonde gingen verlieven.
Er bestond in die tijden al in Frank
rijk een grote luxe in kostbare par
fumflesjes van porcelein en kristal,
van goud en zilver, al dan niet met
juwelen versierd.
Het is dan ook geen afgezaagde
romantiek, maar een ingeworteld
volksgebruik als de parfumeur voor
een nieuwe parfum prominente
kunstenaars aanzoekt voor het zoe
ken van een veelzeggende naam, voor
het ontwerpen van een daarbij pas
sende flacon en in aansluiting daar
op een bijbehorende verpakking. De
grote glasblazer Mare Lalique acht
het niet beneden zijn waardigheid
parfumflessen te maken voor parfu
meurs als Houbigant en anderen met
een wereldnaam. Zoals Tolmer. wiens
voorvader al zeep verpakte voor Lo-
dewrjk XIV. de erkende ontwerper is
voor emballage. En deze laatste heeft
de moeilijkste taak. Want waar de
glasblazer zich alleen laat leiden door
de naam van het parfum, moet de
emballeur zijn persoonlijk cachet we
ten te voegen naar de stijl, die par
fumeur en glasblazer samen hebben
gecreëerd. Want iedere parfumeur
heeft zijn eigen stijl, waaraan hrj her
kenbaar is. De een is pikant, dc an
der romantisch, een derde een tikkel
tje ondeugend, een vierde blijft klas
siek, hetgeen in de naam van de fla
con tot uitdrukking wordt gebracht.
De ateliers Tolmer hebben zich daar
naar te richten.
En al die eerbied ligt tenslotte be
sloten in een vluchtige geur in
een kristallen huis dat. als de
geur vervlogen is, meestal achter
blijft als een nutteloos omhulsel met
een naam erop. Beide dragen de her
innering aan die geur en aan de
Hollandse mannen, wij vrouwen
zijn zo verschrikkelijk gevoelig voor
een attentie die we zelf niet hebben
gesuggereerd. En of we nu zestien
zrjn of zestig, we vinden het tot onze
laatste levensdag altijd heerlijk, on
gevraagd met iets verwend te wor
den. Een doos bonbons, die later voor
handschoenen kan dienen, een flesje
odeur met een lichtzinnige naam. dat
ook leeg een sieraad blrift op de kap
tafel. behoren niet tot de oudenvetse
verlangens, maar bij die wijsheid van
alle tijden: kleine geschenken onder
houden de vriendschap!
9 In een schuimige vla zonder gelatine,
b.v. een citroenvla, komthet wel eens
voor. dat zich bij lang staan twee lagen
vormen: een schuimige en een gladde.
Dit kan het geval zijn wanneer het stijf-
geslagen eiwit niet meeverwarmd is met
de puddingmassa. Wilt u enkele uren of
een dag voor het gebruik een dergelijke
vla maken, kookt u dan de vla even door
nadat u het eiwit erin hebt verwerkt.
Om onvolprezen pommes frites te krij
gen moet u de aardappelen in twee etap
pes bakken: de eerste keer niet te heet,
aarbij ze wel zacht van binnen worden
maar niet bruin, de tweede keer heet,
zodat ze vlug lichtbruin worden. En dan
natuurlijk niet ln een schaal of pan met
ELLA BEZEMER deksel laten staan.