LI 1 f r N „Huisvrouw zijn is geen pretje" menen Franse enquêteurs 'özouwenpagina VROUWEN IN ZEELAND (IV). 8 VRIJDAG 16 DECEMBER 1955 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT EEN NOOIT VOLTOOIDE TAAK Zeventigurige werkweek voor gemiddelde huismoeder de Ingewortelde ideeën hebben een lang, hardnekkig leven. Vraag aan tien mannen: „Werkt je vrouw?" dan zullen acht antwoorden: „Myn vrouw? Zij doet helemaal niets.... Zij is thuis." De meeste mannen nemen als vanzelfsprekend aan, dat de gemiddelde huisvrouw een bevoorrecht, gemakkelyk leven leidt, met veel vrije tyd overdag. Zij leven in een zalige onwetendheid over de tyd die er in werke lijkheid gaat zitten in de zorgen voor de huishouding, 't koken en de ver zorging van de kinderen. Naar UNESCO-Features meldt, hebben sociolo gen kortgeleden in de Verenigde Stat en Groot-Brittannië, België en Frank rijk een samenvatting gegeven van hetgeen zy beschouwen als de werkelij ke omvang en waarde van het werk, dat de huisvrouw, die „niets doet" in werkelijkheid het land van meer dan alleen maar een beetje geld voorziet. De deskundigen neggen namelijk, dat zij „voor een belangrijk deel bij draagt in het nationale inkomen." Zij kwamen ook tot de conclusie, dat de getallen in de vier landen on geveer gelijk waren: door de handen van de „thuiszittende" vrouwen ging in ieder geval van de vier landen ongeveer 60 van het nationale inko men. Het Franse onderzoek uitge voerd door het Nationale Instituut voor Demografische Studies bracht enige interessante feiten aan het licht ten aanzien van de nooit voltooide taak van de huisvrouw. Men kwam te weten, dat de gemid delde Franse huisvrouw in de grote steden, zoals Parijs, Lyon, Marseille, een zeventig-urige werkweek heeft. Zij stelden dit getal tegenover het to tale aantal huishoudens in Frankrijk, 13 millioen. Het verrassende resul taat was, dat de huisvrouwen 'n dik ke vier millioen uur meer werken dan alle andere soorten werkers in het land, zowel mannen als vrouwen. Dit betekent dus, dat de verzorging van de huishoudens en de kinderen Frankrijk meer tijd kost, dan besteed wordt aan het gehele Franse zaken leven, de industrie, de landbouw en het bestuur, tezamen. En ook hier weer waren de getallen voor de drie andere landen ongeveer dezelfde. Stelt men de Amerikaanse huisvrouw met haar efficiente huishouding te genover de Franse, die het vaak doen moet met een keukeninrichting welke wij hier „sterk verouderd" zouden noemen, dan lijkt het gerechtvaar digd aan te nemen, dat de uitkomsten van onderzoekingen in Nederland 'n soortgelijk resultaat zouden opleve ren. Toch zijn deze feiten en cijfers misschien niet zo verbazingwek kend, wanneer men ze combi neert met de antwoorden, die binnenkwamen op een ander on derzoek. Hier waren namelijk artsen georganiseerd in de Internationale Associatie van Vrouwelijke Artsen die trach ten na te gaan in hoeverre huis vrouwen te veel werken. De meeste vrouwen met kinderen, die zij moesten verzorgen, gaven op, tussen de tien en veertien uur per etmaal in touw te zijn en al leen zrj, die volwassen kinderen hadden, werkten minder dan 8 uur per dag. Op de vraag, of zij wel eens een hele vrije dag in de week hadden, antwoordden de meeste vrouwen „neen" of „zelden", terwijl sommigen toegaven op Zondag een halve vrije dag te hebben. Wat betreft de vacan- ties zei het merendeel der moeders, dat zij er nooit een hadden en wan neer dit wel het geval was, dat dan toch hun huiswerk dóór ging, vaak onder ongunstiger omstandigheden dan thuis. Van één moeder kwam het verbijsterende antwoord: „De enige vacantie, die mij gegund wordt, is zo nu en dan elf dagen in het kraam bed Samengevat onthulde deze enquête, dat ongeveer 75 van de huisvrou wen geen behoorlijke vacantie heeft, en hieronder waren er velen die leden aan oververmoeidheid en nerveuze stoornissen. Enkele oorzaken welke de (Franse") huisvrouwen opgaven voor haar vermoeidheid en ziekten Gekruide kip op het kerstmenu Wie voornemens is, het Kerstmenu op te luisteren met gebraden kip, voelt er misschien wel iets voor om dit gevogelte eens „anders dan an ders te bereiden. Het onderstaand recept kan haar hierbij helpen: Kip, gebraden met kruiden. 1 braadlap, zout, 100 gr. boter of margarine, 100 gr. verse champig nons of een klein blikje champignons, 1 ui, worteltjes, peterselie, foelie, pe per, tijm, 1 eetlepel tomatenpuree. De kip in stukken snijden en zou ten. De ui schoonmaken, fijn snippe ren en in de boter of margarine smo ren. De stukken kip toevoegen en bruin bakken. De worteltjes en de pe terselie schoonmaken .en klein snijden en met een stukje foelie, peper en zeer weinig tijm bij de kip voegen. Het geheel een half uur zachtjes la ten braden met een deksel op de pan. De stukken kip uit de pan nemen, water toevoegen en de jus zeven. Al les weer in de pan doen en nog 15 minuten stoven met schoongemaakte en in stukjes gesneden champignons (of champignons en vocht uit een blikje) en een eetlepel tomatenpuree. De jus goed proeven en op smaak af maken met zo nodig zout en peper. Deze „gekruide kip" kan heel goed worden opgediend met aardappelcro- queties en kropsla. De kassla die mo menteel in de groentewinkels te krij gen is, is niet goedkoop, maar uit stekend van kwaliteit en verrukkelijk van smaak! waren: op de kinderen letten, lawaai, onvoldoende tijd voor rust en slaap, eentonigheid van 't werk en eenzaam heid. Gepaard daaraan gaat een ge voel van minderwaardigheid ten aan zien van het werk, dat niet voldoende wordt gewaardeerd. Dit gevoel van minderwaardigheid is echter thans bezig te verdwijnen en de regeringen van Groot-Brittan nië, Ierland en West-Duitsland, om er slechts enkele te noemen, hebben thans erkend, dat het werk van de vrouw thuis even belangrijk is als ie dere andere „beroepsmatige" arbeid, „zonder welke de natie niet in stand zou kunnen worden gehouden". Voor al is van groot belang de rol van de moeder bij de opvoeding en het groot brengen van de kinderen. Op dit ge bied zijn haar leiding en hulp prac- tisch met te vervangen! Parijse lentemode-shows PARIJS, December. De „Cliam- bre syndicale de la couture parisien- ne" heeft de modeshow-kalender voor het komend seizoen bekend gemaakt. De data zijn als volgt vastgesteld 30 Januari: Jean Patou, Jacques Heim, Germaine Lecomte; 31 Janu ari: Pierre Balmain, Lanvin, Carven; 2 Februari: Christian Dior; 3 Fe bruari: Genevieve Fath. Hubert de Givenchy en Christobal Balenciaga blijven bij hun reeds eer der genomen besluit, hun modellen pas een maand na hun eerste voor jaarsshow aan de pers te tonen. Zy namen dat besluit om de „modepira ten" de voet dwars te zett-n, die steeds kans zagen enkele dagen na de persshows confectiefabrikanten over de gehele wereld al te voorzien van uitvoerige schetsen van de nieuwe modellen, in weerwil van de omstan digheden dat tijdens de shows nie mand de modellen mag fotograferen of tekenen. De Givenchy zal de pers toelaten op 27 Februari, Balenciaga op 28 Februari. i naar sociale zekerheid Een zestigtal Nederlandse manne quins kwam dezer dagen bijeen in hotel Krasnapolsky te Amsterdam, op welke bijeenkomst in navolging van een reeds eerder in Den Haag gehouden vergadering gepoogd is, vastere vórm te geven aan een bond van Nederlandse mannequins, de „Neboma", die thans oprichting is. Besloten werd, dat bij voldoende aanmeldingen tot de definitieve op richting van een afdeling Amsterdam van de „Neboma" kan worden over gegaan. De doelstellingen zijn tal- ryk: het instellen van sociale en col lectieve ongevallenverzekeringen, het regelen van honoraria voor shows met minimum-vergoedingen, het vaststellen van onkosten-vergoedin- gen, het regelen van geschillen tus sen werknemer en werkgéver en ten aanzien van de opleiding het instellen van een bondsexamen, van een con trole apparaat op de opleidingen en het verstrekken van erkenningen aan opleidingsinstituten. Maar, al heeft men dan ook thans waardering voor de waarde van de moeder in het gezin, aan haar status van huisvrouw is tot nu toe nog wei nig aandacht gegeven. Zij is „onver vangbaar" genoemd, maar tot dus verre heeft zij toch nauwelijks de ge legenheid gehad mede te profiteren van de enorme verbetering van de ar beidsvoorwaarden van naar man. Voor haar is er geen 48- of 40-urige werkweek, laat staan een week van vijf dagen, betaalde vacantie of een oudedagspensioen. In officiële ogen telt zij nog nauwelijks. Kan hier iets aan worden gedaan? Ongetwijfeld is een van de eerste din gen, waaraan men denkt, de behoefte aan meer huishoudelijke hulp. Al moet men toegeven, dat deze snel aan het verdwijnen is in de meest landen van onze wereld, zou men het toch in deze richting moeten zoeken. Zo heeft bijvoorbeeld de Franse Associa tie van Vrouwelijke Artsen er op aan gedrongen, dat het dienstbetoon van de wasserijen wordt verbeterd, dat 't aantal gezinshulpen wordt uitge breid, dat vacantiecentra voor gezin nen worden gesticht en dat deze ge makkelijker te betalen moeten zijn, dan tot nu toe het geval is. Dit zijn enkele concrete voorstel len, welke de huisvrouw een grotere vrijheid zouden kunnen geven en meer tijd om zich te wijden aan an dere dingen, zoals de opvoeding van haar kinderen. Waterafstotendèn immuun voor vlekken! De angst voor vlekken op onze kle ding zal binnen afzienbare tijd tot het verleden behoren, want op een modeshow in Londen zijn kleding stukken getoond, waarvan de stof een behandeling had ondergaan met sili cone, dat in Engeland wordt uitge bracht onder de naam van „Dri-Su". Dit proces maakt de stof zowel wa terafstotend, als bestand tegen vlek ken. Tijdens deze unieke show demon streerde een mannequin hoe afdoen de dit procédé is: ze goot een glas rode wyn uit over haar witte satij nen avondjapon en lachte daar har telijk om, want de wijn liep van de stof af en liet geen spoor van een vlek na. Volgens de fabrikanten kan letter lijk alles met silicone worden be werkt: lederen tassen, handschoenen, bontjassen, stoelbekleding, karpetten, tafelkleden enz. kunnen, behandeld met silicone, eenvoudig niet meer nat en vlekkerig worden. Vanaf 1956 zullen aldus behandel de goederen in Engeland in de handel worden gebracht, terwyl nog in dat zelfde jaar de Britse stomeryen zo ver zulen zrjn, dat ze „Dri-Sil"-be- handelingen kunnen aannemen. Op één dezer „donkere da gen voor Kerstmis" stak onze redactrice de Oosterschelde over, teneinde op het eiland Schouwen een vraaggesprek te hebben met een predikants vrouw mevrouw P. van Roon- Herweijer te Zierikzee. „Een smaakvol coctaïl-schortje", zult U wellicht denken bij het zien van deze foto. Maar dit schortje heeft niets met huiselijkheid te maken integendeel: het maakt deel uit van een zwartwollen jersey diner-japon. Of het mooi is? Dat blijft een kwes tie van smaak. In ieder geval is het excentriek! De ontwerper Peter Alexander heeft er in ieder geval voor gezorgd dat de japon ook zon der het schortje te dragen ia. H] R] (Van onze redactrice) huis Schouioenoord aan de Touwbaan te Zie rikzee trekt in meer dan één opzicht de aandacht. Het valt van een afstand reeds op door zijn lichte muren het ligt in een opvallend grote tuin en het roept, misschien mede ten gevolge van deze géisoleerde ligging, bij de bezoekster on willekeurig de lust wakker om het te vergelijken met een bol werk van rust wanneer deze laatste uitdrukking niet zo pa radoxaal klonk! Het woord bolwerkdoet nu eenmaal meer aan onrust dan aan rust denken, meer aan vijandige af weer dan aan vrede, en daar om klinkt dit woord dubbel paradoxaal wanneer men weet dat Schouwenoordeen pas torie is. Het is de woning van de orthodox-Hervormde predi kant J. P. van Roon, die met echtgenote en drie kinderen dit statige, uit de eerste helft der vorige eeuw daterende huis be woont. \uim vijf jaar geleden, op 1 October 1950, installeerde mevrouw P. van Roon-Her- weyer zich met haar gezin in de hoge, ruime en zonnige ka mers van deze fraaie woning. De komst naar Zierikzee werd voor de familie Van Roon de eerste kennismaking met Zee land; een kennismaking die zo plezierig uitviel, dat mevrouw Van Roon slechts één woord kan vinden op de vraag hoe het haar in dit gewest bevalt: „Reusachtig." Het feit dat de watervloed van 1953 ook „Schouwenoord" niet ongemoeid Het en het pre dikantsgezin voor de tijdsduur van ruim een jaar uit deze woning verdreefheeft geen verandering gebracht in dit kort en bondig, waarderend oordeel. „Integendeel", zegt mevrouw Van Roon. ,^Al deze ellende had namelijk voor ons dit lichtpunt dat tussen predi kant en gemeentenaren veel hechter banden ontstonden, dan in normale omstandigheden menselijkerwijs gesproken in zo'n korte tijd mogelijk zou zijn geweest. De grote geeste lijke nood maakte de mensen veel grijpbaarderGeduren de die maanden na de ramp woonde de familie Van Roon onder meer in een leegstaande bakkerswinkel. Een ietivat on gebruikelijk „home" voor een predikantsgezin, maar het had dit voordeel dat de kinderen zich kostelijk amuseerden met spelen in de winkel! M MEVROUW P. VAN ROON— HERWEIJ ER gezamenlijke taak I aar sinds April 195b, toen de familie terugkeerde naar de pastorie, gaat 't leven voor mevrouw Van Roon weer zijn dagelijkse gang. En wa,t houdt dit „dagelijks leven" van een predikantsvrouw in; is er sprake van een bepaalde taak, en is het voor een vrouw een grote stap naar het pastorie-leven Op de laatste van deze drie vragen kan mevrouw Van Roon ontkennend antwoorden, want zij deed reeds voor haar huwelijk veel aan kerkelijk jeugdwerk en had grote inte resse voor het werk der vrou wenverenigingen op dit gebied, éjespzek tuet een yzèbikantsozcHH) zodat zij weinig moeite had met de aanpassing aan haar plaats als predikantsvrouw. Over de beide eerste vragen denkt zij even na. „Nee", is dan haar mening, „ik geloof niet dat het goed is om een af zonderlijke taak te zien voor de predikantsvrouw, volgens mij ligt haar grote kracht juist in een zo hecht mogelijke sa menwerking met haar man. Om een voorbeeld te noemen: de predikant kan zijn mensen uiteraard geestelijk veel dieper peilen dan een vrouw dit kan, maar zijn vrouw daarentegen voelt vaak veel sneller eventue le gezinsmoeilijkheden van ge meentenaren aan. Tezamen kom je dan vaak tot de beste oplossing van de problemen die zich voordoen. Want proble men zijn er in een kerkelijke gemeente altijd!" £en ander facet van haar „functie" als predikants vrouw is voor mevrouw Van Roon het presidentschap van de vrouwenverenigingen „C. V. V." en „Wees een zegen." Het opmerkelijke van deze beide verenigingen is, dat ze eigen lijk oorspronkelijk één geheel vormden. Op initiatief van de presidente echter iverd de vere niging gesplitst in twee clubs, waarvan de een voor jongge trouwden tot veertig jaar, de andere voor vrouwen boven deze leeftijd bestemd is. Hoog tijdagen vieren beide clubs te zamen en het systeem als we het zo mogen noemen voldoet totnutoe uitstekend! Het leven van de vrouw van een predikant heeft nog een kant waarbij slechts weinigen stilstaan en in dit verband weet mevrouw Van Roon een aardi ge anecdote te vertellen uit de loopbaan van haar man. Toen deze op zekere dag een van zijn kinderen naar school bracht, zei de moeder van een der andere scholiertjes tegen hem: „Brengt u ook uw doch tertje naar school, dominee? Och ja, u zult anders ook niet loeten, wat u zo'n hele dag moet doen En deze overigens ver- moedelijk volkomen te goeder trouw gemaakte opmerking staat wel in grote tegenstelling tot de werkelijkheid! Vooral in de wintertijd, wanneer de catechisaties weer begonnen zijn, weet een dominee heus wel „wat hij zo'n hele dag moet doen", en dan staan er voor zijn echtgenote heel wat een zame uren, en vooral, eenzame avonden op het programma Maar een uit het juiste hout gesneden predikantsvrouw weet zich hier wel overheen te zetten; dat bewijst de resolute vrouw des huizes van „Schou wenoord!" Een beroep op onze mannen Ik ben als Hollandse geboren en ge togen. Ik ben het nog en ik ben er tevreden mee. Alle vrouwen, die zich verbeelden dat een andere nationaliteit haar meer levensgeluk zou brengen, vind ik dwaas. Engelsen wonen niet allemaal opeen kasteel in the country! En alle Franqaises zijn geen Parisiennes, gekleed in model len van Fath! En Zwitserse vrouwen doen 's winters ook nog wel wat an ders dan wintersporten in St. Moritz! Of denkt U dat de Italiaanse soms de hele dag liggen te zonnen en drui ven te eten? In al die landen zijn even zo veel hardwerkende vrouwen en moeders met huilende babies en huisvrouwen met kopzorgen als hier en overal elders. Maar, er is één ding waarom ik de Franse vrouw benijd, maar dan ook alleen de Franse: dat is om de cadeaux. waarmee de man haar gelukkig maakt, of beter: om de wijze waarop hij die cadeaux voor haar uitzoekt. Nu is de Fransman attenter voor de vrouw dan de doorsnee Hollander, óók op die dagen waarop niet van zelfsprekend een cadeautje wordt verwacht. Het grapje van de accura te secretaresse, die haar chef herin nert aan zijn trouwdag en de verjaar dag van zijn vrouw, mag dan óver dreven zijn, het is zeker niet afkom stig uit Frankrijk en bezit een kern van waarheid welke onze Hollandse heren en gebieders zich kunnen aan trekken Een Fransman hecht aan het ui terlijk van zijn geschenk, meer nog dan aan de intrinsieke waarde ervan. Hij zoekt het met zorg uit. Bij een fles parfum kijkt hij eerst naar de flacon en dan naar wat er in zit. Bonbons laat hij verpakken in een kostbare doos en bloemen zendt hij in een sierlijke vaas. Mag bij ons de verpakking op zijn best ..smakelijk" genoemd worden maar de prijs van de inhoud vooral niet verhogen, de Fransman is bereid de uiterlijke vorm van zijn geschenk ook naar de waarde ervan te beta len. Stelt hij dus in gewone tijden al hoge eisen aan de uiterlijke verzor ging van zijn cadeaux. de luxe hier in bereikt een hoogtepunt tegen Kerstmis en Nieuwjaar, feesten van het geschenk bij uitstek. Het eerste een familiefeest met cadeaux voor de allernaaste en het tweede een feest van gelukwensen, dat hem ge legenheid geeft zijn liefde, zijn ver ering, zijn hulde uit te drukken in bloemen, bonbons of parfums en de- J "X „Wij vrouwen zijn gevoelig voor attenties" V, De T.W. ygc.m. M.W. lOOc.m O. 10.13. 27 2<3 Vd W 5) 26. 2-5 cr LU 10 1° O |z l~ O O i Z 26 Om onder „kokerrokjes" te dragen Naast de wijde, al of niet op de heup aangezette plooirokken ziet men in dit seizoen bij japonnen en pakjes ook kokernauwe modelletjes. Om het lopen te vergemakkelijken zijn ze veelal van achteren of opzij van split- jes voorzien. Onder dergelijke rokjes wordt dikwyls een gewone, dus wat wijdere onderjurk gedragen, die dan als een vlag uit het split wappert. Heel vrolyk, maar verre van elegant! Draag zo'n rokje als U slank bent, maar maak er dan ook een passende onderrok bij, liefst iets nauwer; dat voorkomt het lelijke uitzitten. U ziet hier twee modelletjes, het ene met een split middenachter, het andere met twee zijsplitjes en zo af gewerkt, dat er bij een wat grotere stap een coquet kantje te voorschijn piept. Dat mag, dat maakt zo'n split- je juist wel pikant. Het patroon is heel eenvoudig. De lengte is hier als 80 cm. aangegeven, maar wordt vanzelfsprekend aan uw eigen lengte aangepast, waarbij U er dan ook rekening mee houdt of U de kant aan- of opnaait. Is de stof ge schikt om dwars genomen te worden (bv. bij lingeriekatoen en vele soor ten zijde), dan is dat het voordelig ste knippen. Bij een split middenach ter knipt U het rokje aan één stuk met de naad middenachter. U voor ziet deze van boven van een plastic ritsje van 20 cm lengte of druk knoopsluiting. Het split maakt U ca 20 cm lang, dat hangt mede van de roklengte af. Met de figuurnaadjes kunt U de rok glad om de heup laten passen. De bovenkant zet U tussen een smal boordje, dat U bij de rits met haak en oog sluit. Verkiest U zijsplitjes, dan maakt U de rok in tweeën met zijnaden en links de sluiting. Voor een maat klei ner of groter aan de zijnaden resp. 1 cm. afnemen of toevoegen. ze gaven ln de meest kostelijke ver pakkingen aan te bieden. Verpakkin gen waarvoor hij, naar onze begrip pen, vaak fantastisch hoge pryzen over heeft. e keuze in Franse parfums is enorm groot en de flesjes die nen niet alleen om het geurige vocht te bewaren, maar bedoelen in haar vormen ook iets uit te beelden. In vroeger eeuwen was dat al zo. Franse mannen en vrouwen hebben zich altijd rijkelijk geparfumeerd, lang voordat onze over-grootmoeders zich aarzelend in deze in haar ogen bedenkelijke zonde gingen verlieven. Er bestond in die tijden al in Frank rijk een grote luxe in kostbare par fumflesjes van porcelein en kristal, van goud en zilver, al dan niet met juwelen versierd. Het is dan ook geen afgezaagde romantiek, maar een ingeworteld volksgebruik als de parfumeur voor een nieuwe parfum prominente kunstenaars aanzoekt voor het zoe ken van een veelzeggende naam, voor het ontwerpen van een daarbij pas sende flacon en in aansluiting daar op een bijbehorende verpakking. De grote glasblazer Mare Lalique acht het niet beneden zijn waardigheid parfumflessen te maken voor parfu meurs als Houbigant en anderen met een wereldnaam. Zoals Tolmer. wiens voorvader al zeep verpakte voor Lo- dewrjk XIV. de erkende ontwerper is voor emballage. En deze laatste heeft de moeilijkste taak. Want waar de glasblazer zich alleen laat leiden door de naam van het parfum, moet de emballeur zijn persoonlijk cachet we ten te voegen naar de stijl, die par fumeur en glasblazer samen hebben gecreëerd. Want iedere parfumeur heeft zijn eigen stijl, waaraan hrj her kenbaar is. De een is pikant, dc an der romantisch, een derde een tikkel tje ondeugend, een vierde blijft klas siek, hetgeen in de naam van de fla con tot uitdrukking wordt gebracht. De ateliers Tolmer hebben zich daar naar te richten. En al die eerbied ligt tenslotte be sloten in een vluchtige geur in een kristallen huis dat. als de geur vervlogen is, meestal achter blijft als een nutteloos omhulsel met een naam erop. Beide dragen de her innering aan die geur en aan de Hollandse mannen, wij vrouwen zijn zo verschrikkelijk gevoelig voor een attentie die we zelf niet hebben gesuggereerd. En of we nu zestien zrjn of zestig, we vinden het tot onze laatste levensdag altijd heerlijk, on gevraagd met iets verwend te wor den. Een doos bonbons, die later voor handschoenen kan dienen, een flesje odeur met een lichtzinnige naam. dat ook leeg een sieraad blrift op de kap tafel. behoren niet tot de oudenvetse verlangens, maar bij die wijsheid van alle tijden: kleine geschenken onder houden de vriendschap! 9 In een schuimige vla zonder gelatine, b.v. een citroenvla, komthet wel eens voor. dat zich bij lang staan twee lagen vormen: een schuimige en een gladde. Dit kan het geval zijn wanneer het stijf- geslagen eiwit niet meeverwarmd is met de puddingmassa. Wilt u enkele uren of een dag voor het gebruik een dergelijke vla maken, kookt u dan de vla even door nadat u het eiwit erin hebt verwerkt. Om onvolprezen pommes frites te krij gen moet u de aardappelen in twee etap pes bakken: de eerste keer niet te heet, aarbij ze wel zacht van binnen worden maar niet bruin, de tweede keer heet, zodat ze vlug lichtbruin worden. En dan natuurlijk niet ln een schaal of pan met ELLA BEZEMER deksel laten staan.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 7