Middelburgse familie Zandhuis in
binnenlanden van Australië
Paramaribo geen wereldstad maar
toch interessante samenleving
PRESIDENT'S DERDE VROUW BIJ
SEXEGEN0TEN NIET POPULAIR
MAANDAG 5 DECEMBER 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
5
ZEEUWEN ALS EMIGRANTEN
„Bij vergissing" beland op
boerderij in Meadowbank
(Van een speciale correspondent)
Wanneer men van Leanwoods Creek naar Meadowbank rydt, krtfgt men
een indruk van Australië, zoals het 300 jaar geleden geweest moet zijn.
Alleen hetgeen als „weg" moet worden aangeduid, Is het teken, dat hier
mensen aan het werk geweest zijn, die blijkbaar in haast het land weer
hebben verlaten en het althans niet de moeite waard achtten om by de ge-
gevaarlyke bochten waarschuwingsborden te plaatsen. Men rydt door
woestijn, bos en over bergen, alvorens na 300 km Meadowbank zich aankon
digt. Ook dat aankondigen is alweer betrekkeiyk, want er ls geen enkele
naamsaandulding van het plaatsje te vinden, zodat men er goed aan doet
by de inwoners te Informeren, of men werkeiyk „terecht" is. Het gaf na
deze wijze van oriëntatie weinig moeite meer de familie Zandhuis te vin
den, want iedereen kent er ledereen
Het is één van de vreemde ervarin
gen in Australië om ergens midden in
ae wildernis een stuk bedrijfsleven
tegen te komen. Geslachten terug
heeft zich eens iemand om welke
reden ook in die wildernis terug
getrokken; hy weidde er zqn schapen
en bouwde er zijn huis. In de tyd van
de wol komen de schaapscheerders
met hun vrachtauto's. Ze nemen de
schapen onderhonden en verdwijnen
weer. De cheque gaat naar de bank...
Een enkele maal per jaar telt de
farmer de boer de schapen af,
die naar de „naastbij" gelegen slacht-
laats gebracht zullen worden. Dan
omen de „cowboys" en drijven de
kudde van drie- tot vierhonderd scha
pen naar de kust.
Onlangs ontmoette ik zulk een ge
zelschap, dat reeds drie weken onder
weg was. In een door twee paarden
getrokken karretje wordt de pro
viand vervoerd; enkele mannen te
1 en meer in het bijzonder de
doen het drqverswerk.
Maedowbank schijnt ook zulk
een farmers-ontstaan te hebben
gekregen, maar het heeft zich op
gewerkt tot één van die rimboe
plaatsjes, die het centrum is ge
worden van een gebied ter grootte
van een Nederlandse provincie.
Dat wil zeggen, men kan er in de
„store" het warenhuis zowel
rijzadels als kruideniersartikelen,
revolvers als medicijnen verkrij
gen.
Een kader, die evens in manifactu-
ren handelt en een schoenwinkelier,
die ook zaklantaarns in zqn étalage
heeft, completeren de middenstand
van MeadowbankEn er is nog
een „School of Arts" kunstacade
mie waar de leden van het Rode
Kruis vergaderen en de vereniging
van ingezetenen; waar ook 's Zater
dagsavonds de jeugd de geliefde
„volks- en oude tijdsdansen" beoefent
en waar 's Zondags de kerkdiensten
worden gehouden.
Dit is dan in het kort Meadowbank
op meer dan 600 km ten Noorden van
Melbourne in de staat Victoria, één
van de plaatsjes, zoals er in Austra
lië duizenden zq'n
ffJe hebt hier rust
„Je hebt hier rust", merkte me
vrouw Zandhuis op na de eerste ken
nismaking, „Ik zou niet weten, waar
over je ie hier opgewonden kunt ma
ken". Ol het zou het feit moeten zy*n,
dat de heer Black, eigenaar van de
„general store" een keer de twaalf
duizend pound ongeveer 100.000
in de loterij won. Maar het geld
staat op de bank en mr. Black blééf
in zjjn store.
De familie Zandhuis woont op een
bedrijf dat rond 200 ha beslaat. Het
grootste deel er van heeft de eige
naar echter nog nimmer gezien, om
dat hij geen zin heeft door de bossen
heen te dringen of de bergen te be
klimmen, die binnen zijn gebied lig-
fen. Hij beperkt zich dus tot het ge-
eelte, waar hij zijn vruchtbomen
heeft geplant.
Hoe zrjn de Zandhuizen zo in dit
achterland terecht gekomen?
„Bij vergissing", lacht de heer
Zandhuis en vindt dus blijkbaar de
vergissing wel grappig.
Toen het. echtpaar de Lange Delft
te Middelburg verliet, had het aller
minst de gedachte in Australië te
gaan boeren en evenmin om het
stadsleven vaarwel te zeggen. Maar
een emigrant ziet zich soms wonder
lijke dingen in zijn leven afspelen.
Toen Zandhuis met zijn echtgenote
en dochtertje zes weken in een kamp
had doorgebracht, kreeg hij er schoon
genoeg van. Met gedachten van spijt
over zijn emigratie dwaalde hij door
Melbourne en kocht een kopje koffie
in een soort café. Dit feit was beslis
send voor de toekomst!
Naar het achterland
Er zat een man met een heel grote
hoed op het hoofd aan het tafeltje
van Zandhuis. Terwijl laatstge
noemde peinzend vaststelde, dat
men hier toch wel andere hoofd
deksels droeg dan in het Zeeuwse
land, constateerde zijn tafelge
noot met een vreemdeling te doen
te hebben, die er niet al te prettig
aan toe was. Hij bood vriendelijk
een maaltijd aan f maakte een
praatje met zijn „gast", zo goed
en zo kwaad dat ging met 't sum
miere Engels, dat de heer Zand
huis machtig was. En Engels is
bovendien geen Australisch.
Het gevolg van dit gesprek was, dat
de familie Zandhuis de volgende dag
in de trein zat en welgemoed op stap
was naar Meadowbank. De reis duur
de meer dan een volle dagtrein...
busvrachtauto.
De heer Zandhuis geeft grif toe,
dat zijn handen verkeerd stonden
voor het werk, dat hH te doen kreeg:
ploegen. Maar de farmer was een
geduldig man. De nieuwe landbouwer
heeft geleerd te ploegen, de vruchtbo
men te spuiten en net fruit te ver
zorgen.
Wat hij niet leerde is het melken.
Van vruchtbomen, zo verzekerde hij
zelf, is hij niet bang, maar voor een
koe gaat hij op de loop.
Toch heeft hij zijn
kantoorbaan graag
verwisseld voor 't
werk in de Austra
lische natuur.
En mevrouw Zand
huis?
Ze staat op de bes
te voet met
„Penny", de koe,
die de melk en bo
ter voor het gezin
levert.
„Had ik ooit kun
nen denken zo'n
beest te durven
melken", verzucht
te ze, blijmoedig
echter. Een week
na haar aankomst
had ze de kunst
van het melken al
te pakken en vis
te ze uit, hoe de
boter bereid moest
worden, en de room voor de koffie.
„Wat mij betreft blijven we in deze
omgeving ons hele leven wonen",
verklaarde ze.
Maar haar echtgenoot is op dat
punt minder beslist: „Nu ja, wanneer
we wat verder zijn en meer geld
hebben, dan trek ik liever wat dich
ter naar de bewoonde wereld".
„Naar de farm?", informeer ik.
De Zandhuizen kijken elkaar eens
aan, maar het antwoord blilft uit.
Op dit punt was klaarblijkelijk nog
geen overeenstemming bereikt.
Astrid, het zesjarig dochtertje heeft
nog geen stembevoegdheid; anders
zou zij zeker voor de farm hebben ge
kozen. Want behalve de poesjes en
de hond heeft zij een pony, die je in
een dichter bewoonde wereld niet zo
gemakkelijk kunt berijden.
Australië biedt voldoende mogeiyk-
heden. Daarvan is ook het echtpaar
overtuigd. De jaren in het nieuwe
land doorgebracht hebben het doen
waarderen.
„We zijn hier en we blijven hier",
merkte de heer Zandhuis op.
Boekhouder knoeide met
kasgeld van aannemer
Door de bedrijfsleider van een te
Amsterdam gevestigde aannemers
firma, de firma H. en R., die in de
ze omgeving van Bergen op Zoom
o.m. op de vliegbasis Woensdrecht
werken in uitvoering heeft, werd
aangifte gedaan van vermissing van
een loonzakje met inhoud. Dit sim
pele feit heeft tot grote gevolgen ge
leid. Verdenking viel n.l. op de op het
kantoor der maatschappij werkzaam
zjjnde boekhouder, de 2l-jarige F. V.
uit Hoogerheide.
Nadat hij door de recherche aan de
tand was gevoeld, bekende hij, dat hij
sedert het begin van het jaar kas-
f;eld, dat hq onder zich had, van deze
irma, verduisterd had. Bq nader on
derzoek kwam aan het licht, dat hq
knoeide met de loonstaten waardoor
hij kans zag zich vele duizenden gul
dens toe te eigenen. V. werd aange
houden; hij zal aan de justitie te Bre
da worden voorgeleid.
November was droog
en vrij zacht
(Van onze weerkundige
medewerker) j=
Op slechts 10 dagen viel er in
November te Vlissingen meer
dan 1 mm regen, maar dan nog s
waren de hoeveelheden zo klein
dat de Novembermaand in zijn
M geheel opmerkelijk droog ver-
liep. Totaal viel er ln Vlissingen
27 mm (normaal 76 mm) ver-
H leden jaar 62 mm. s
Ook elders in Zeeland bleef het
droog. Biezelinge 30 mm, Aar-
§1 denburg 26 mm. j§
H In De Bilt waar 15 mm viel was
s het op één na de droogste No-
vember van de laatste 100 jaar.
Te Den Helder viel 42 mm, in
Groningen 31 mm en in Maas-
H tricht 26 mm.
Een volle storm is er langs de j=
Zeeuwse kust niet eenmaal p
voorgekomen, alleen langs de
H Wadden en langs de Noord-Hol- p
landse kust werd op één dag jp
stormweer waargenomen. De
gemiddelde temperatuur, te De p
Bilt berekend uit uurlijkse
waarnemingen, bedroeg 6,5 C
H tegen normaal 5,5 C. De hoogste p
H temperatuur werd te Vlissingen p
op 6 en 7 November gemeten
p (17 graden C) de laagste op 2
P November (—1 graad C.). n
Op 10 cm boven de grond werd
p te Aardenburg als laagste mi- p
nimum 5,4 graden C gemeten
op 30 November.
p Te De Bilt leverde November p
80 uren zonneschijn op tegen
p normaal in November 53 uren.
p Kortom: een mooie maand met p
gunstig weer voor de herfst-
werkzaamheden, en voordelig
j§ wat de brandstof betreft. p
Bewijsmateriaal moest
„bewaard blijven"
Bij de verdere behandeling van de
moordzaak Muller voor de rechtbank
te Kaiseralautern kwam aan het licht,
dat uren nadat de politie op de plaats
des onheils was aangekomen, nog
niets was gedaan om de brand te
blussen, die in de auto van de tandarts
woedde en het lichaam van mevr.
Müller verteerde.
De politie had niet toegestaan, dat
men de vuurgloed, die gretig voedsel
vond in een bus met twintig Titer ben
zine, die in de auto stond, te lijf ging.
De operwachtmeester der politie/
die bij de brand geweest was, getuig
de, dat de catastrofe hem verdacht
was voorgekomen en dat hij daarom
de brandweer verboden had. te blus
sen. Urenlang, tot middernacht,
brandde daardoor de auto verder als
een fakkel en het duurde tot vier urn
's morgens voor het vuur werkelijk
gedoofd was. (United Press).
De Amerikaanse congres-afgevaar
digde Harold C. Ostertag en zijn echt
genote worden bi) hun aankomst op
het vliegveld van Frankfurt begroet
door de chef.staf van de Amerikaan
se marine in Duitsland, kapitein Ro-
bert G. Armstrong (rechts). De Os-
tertags en nog twee Amerikanen zijn
deze dagen in het wereldnieuws ko
men te staan door hun arrestatie door
leden van de Vollcspolltle tijdens een
bezoek aan de Oostelijke sector van
Berlijn. De arrestatie geschiedde op
grond van het feit, dat hun auto uitge
rust was met een mobilofoon-installa
tie.
Uniform vastgesteld voor
mobiele colonnes
By ministeriële beschikking zijn
vastgesteld het tenue en de onder
scheidingstekens der mobiele colon
nes. Dit tenue zal gelijk zijn aan het
veld- resp. dagelijks tenue van de
Kon. Landmacht, met dien ver
stande dat in plaats van de baret
een khaki veldmuts wordt gedragen
van het model voorgeschreven voor
de Kon. Luchtmacht.
De rangonderscheidingstekens zijn
gelijk aan de der infanterie.
Het colonne-onderscheidingsteken
bestaat uit een zwarte band, gedra
gen op de schoudernaad, waarop in
hoofdletters het type colonne en
daaronder in kleine hoofdletters het
woord „colonne" is geweven, in rood
voor de brandweer-colonne, ln geel
voor de opruimings- en reddingsco-
lonnen en in groen voor de genees
kundige colonne.
Voorlopig geen nieuwe
districtsgidsen voor de
telefoon
De bezwaren van het bedrijfsleven
tegen de districtsgidsen voor de tele
foon zijn zo groot, dat de centrale di
rectie der P.T.T. daarin volgens het
„Alg. Hbl." thans aanleiding heeft ge
vonden het systeem opnieuw in studie
te nemen. In verband daarmede is de
voorbereiding voor de uitgifte van
nieuwe districtstelefoongidsen voor
lopig stopgezet.
Fusie van Amerikaanse
vakverenigingen
Zestien millioen leden
De twee grote Amerikaanse vak
bonden, de „American Federation of
Labour", en het „Congress of Indu
strial Organisations" (A.F.L. en C.
I.O.), zUn Vrijdag één organisatie met
zestien millioen leden geworden, het
grootste vakverbond in de niet-com-
munlstische wereld. Bijna 140 vak
bonden zijn er in samengebracht.
Het C.I.O. keurde de fusie Vrijdag
op een speciale conventie te New
York goed. met een zeer grote meer
derheid. De grote ..Transport Wor
kers Union" stemde tegen.
De A.F.I. sprak Donderdag reeds,
eenstemmig, haar goedkeuring uit.
De nieuwe organisatie zal heten
„The American Federation of La
bour and Congress of Industrial Or
ganisation". Maandag zal een ge
meenschappelijke conventie worden
gehouden. Deze zal door president
Eisenhower via een telefoonlijn, ver
bonden met luidsprekers worden toe
gesproken.
BOEKEN VOOR SOEKARNO
„Dat mens uit Solo weet haar plaats
niet"
Terwijl de mannen van Indonesië zich waarschijnlijk in hoofdzaak bezig
houden met de resultaten van Indonesië's eerste verkiezingen, maken de
vrouwen zich nog steeds bijzonder drnk over „dat mens nit Solo."
„Dat mens" ls dan Heriati Hartlni Soewondo, dat lenige, gescheiden
vrouwtje, waarmee Soekarno iets meer dan een jaar geleden ln het geheim
trouwde. De Indonesische vrouwen hadden het Soekarno niet kwalqk ge
nomen, toen hij zich van zijn eerste vrouw liet schelden omdat dit huwe
lijk kinderloos bleef en daarna in 1942 hertrouwde met Fatmawati. Zij
schonk hem twee jongens en twee meisjes en nam haar plaats in als In-
„First Lady". Maar nn, met Hartini, is het iets geheel anders.
donesische vrouwen, Hartini had de
wetten van de Islam geschonden.
Kort daarop bracht zij een zoon ter
wereld.
Georganiseerd
beledigen
Zelfs toen zouden de Indonesische
vrouwen zich nog niet tegen haar
hebben gekeerd, als Hartini tevreden
was geweest met de bescheiden rol
van tweede vrouw. Maar zonder blik
ken of blozen verhuisde zij met haar
hele huishouding en haar vijf kinde
ren uit Solo naar het Bogor-paleis en
Soekarno ontmoette Hartini in 1953
tijdens een officieel bezoek aan Solo
in Midden-Java. Reeds lang tevoren
had zij, althans volgens de verhalen
van vele verontwaardigde dames,
slechts zeer af en toe nog notitie ge
nomen van haar man en vijf kinde
ren. In de maanden, die op dit bezoek
volgden, was zij nog maar zelden
thuis en de Indonesische „society"
gonsde van geruchten over Soekar
no" s clandestiene romance, aldus het
Amerikaanse weekblad „Time".
Een jaar geleden circuleerde onder
de vrouwenverenigingen een brief,
waarin werd gesteld, dat de President
met deze vrouw getrouwd was. En
pas toen gaf Soekarno toe, dat hq
Hartini in Juli 1954 als tweede vrouw
had genomen. Hij beweerde dat zy
reeds lang voor hy haar ontmoette
van haar eerste man was gescheiden.
De vrouwen, achterdochtig door Har-
tini's reputatie, vonden prompt uit,
dat Hartini's echtscheiding pas in
April 1954 officieel was geworden. De
Islamitische wetten schrijven voor,
dat drie maanden moeten verlopen,
voor een gescheiden vrouw kan her
trouwen. Ergo, zo berekenden de In-
GEMOEDELIJKE CHAOS
Bromfietsen hebben hun intrede
gedaan in Surinaamse hoofdstad
Van onze speciale verslaggever)
Natuurlijk ligt het aan de oever van de Surinamerlvier en aan de brede
weg die Waterkant heet, het marktterrein, en natuurlek Is het overdekt,
want in de zon houdt geen mens het hier enkele uren achter elkaar uit zon
der weg te smelten. Maar het grote terrein is al veel te klein geworden en
dus wordt alle vlakbij liggende ruimte ook door verkopers en uitstallingen
in beslag genomen. Aan publiek mankeert het nooit, U vindt er ook schier
alle producten die door natuur en techniek voortgebracht worden, voor
zover ze hanteerbaar en voor inheemsen koopbaar zijn, en aan de veelheid
van geluiden, geurtjes en kleurtjes, die zich aan iedere vreemdeling op
dringt, is U ook bij uw honderdste bezoek nog niet gewend.
Het kan niet anders, of Koningin Juliana moest ook even op de markt
van Suriname kijken. Zoiets kan niet officieel gebeuren en het mag dus
ook niet op het programma staan. Maar in de vroegte gebeurde het tóch
en maakte de vorstin een kleine rondgang, „daar waar het niet te vies
was)', zoals een plaatselijk blad het euphemistisch uitdrukte.
Maar waar ter wereld zou het méér
voorkomen dat de marktvrouwen, die
de lucht van dit hoge bezoek kregen,
plotseling by elkaar gingen staan en
de Koningin toezongen: „De Heer ze-
gene U" 7 En waar zou het méér ge
waardeerd worden, dat de Koningin
hoofdmarktvrouw Kaakaa en het heel
oude marktvrouwtje Georgetlna de
hand drukte?
Met de hand op het hart: wq heb
ben enkele morgens aaneen geen en
kel hoekje van deze markt gemeden;
het gevolg was, dat de doordringen
de stank, het beeld van de honderden
vliegen op de grote moten vis, de ru
moerigheid van kippenstalletjes
kortom heel de humor, zieligheid en
brutaliteit van deze op alle werkda
gen druk bezochte openluchtbazar
dat dit alles zich een onuitwisbaar
beeld in onze herinnering heeft ge
grift.
Grote hopen rijst, kisten vol aard-
noten, planken met grote stukken,
watermeloen, groenten, vruchten, za
den, specerijen, uien en knoflook, veel
Ook de ruimte buiten het overdekte
en druk bezochte marktterrein in Pa
ramaribo wordt nog op élke vierkan
te meter benut en biedt hetzelfde
chaotische beeld. De aanvoer- en vis-
sersbootjes liggen hier aan de oever
van de 'Suriname-rivier.
vlees en veel vis misschien heeft
onze hotelkok zqn benodigdheden ook
wel uit dit uitzonderlijk onhygiëni
sche winkelcomplex genaaid kle
ren, snuisterijen, potten en pannen,
vogelkooien, Hindostaanse lectuur, de
lijst strekt zich tot in het oneindige
uit. Op enkele duizenden vierkante
meters wordt hier een menseiyke ko
medie zonder weerga opgevoerd. Of
het geschetter en gekakel van dier-
lqke of menselqke oorsprong is, valt
soms niet eens te onderscheiden.
Lopen maakt zo moe
Paramaribo heeft negentigduizend
inwoners, maar is zeer uitgestrekt.
Trams zqn er niet, bussen niet zo
veel. Iedereen heeft ook geen auto zo
als op Curasao en zeker geen Ame
rikaanse; regeringsambtenaren rijden
hier nog in zeer oude bakjes. De stad
kent geen hoog en laag en dus is de
fiets er in ere. Veel nieuwe, stevige,
degelijke, van alle gemakken voorzie
ne Nederlandse fietsen, stuk voor
stuk gewaarmerkt met een in het
>og vallend belastingplaatje. De jon-
relui rusten niet voor ze zo'n blin-
cende velocipède hebben en het bezit
loont zich ook. Wie loopt hier nu naar
school of naar zyn werk?
Maar de laatste tijd zjjn de
bromfietsen in de mode geko
men. Die zjjn duurder, maar
geen nood, ze kunnen ori afbeta
ling worden verkregen. De auto-
bus-chauffeurs moeten op de
smalle wegen aan de buitenkant
van de stad het uiterste aan le
nigheid presteren om de brom
mers niet ondersteboven te rij
den. Hetgeen een in een ander
rijksdeel ook geenszins onbekend
verschijnsel is.
Waarom hier links-verkeer is we
ten we niet. Alles went, maar heel
vaak menen we niets van links of
rechts gezien te hebben, alleen maar
van „kom er zo gauw mogelijk door
heen". Misschien ls dat het wel, wat
sommige mensen de wet van de jung
le noemen.
Van zes tot zes.
Zoals in alle tropische streken,
duurt ook in Paramaribo de scheme
ring maar zeer kort. Om half zeven
is net '8 avonds donker, soms wat
vroeger, soms wat later, het gehele
jaar door. Veel straatverlichting is er
ging daar voor oude vrienden partij
tjes geven, ontving autoriteiten en
ging zich in ieder opzicht naar bui
ten toe gedragen als Indonesië's
„First Lady", terwql Fatmawati he
lemaal op de achtergrond raakte. Als
Soekarno op reis ging, reisde Hartini
met hem mee.
Uit protest organiseerden de
vrouwen opzettelijke beledigingen.
Gedurende de afgelopen verkie
zingscampagne zonden de vrou
wen delegaties ter begroeting
van de President. Maar wanneer
Hartini uit het vliegtuig stapte,
keerden de delegaties haar de rug
to6 en wandelden weg.
Onlangs heeft premier Harahaü,
onder druk van de vrouwenorganisa
ties. een speciale commissie gemach
tigd een protocol op te stellen, dat
„het huwelijksleven regelt" van de
President en andere top-autoriteiten.
Verder hebben de onvermoeibare
vrouwen ijverig geheel Java afge
zocht naar exemplaren van een boek,
dat Soekarno in zjjn minder gepas-
sionneerde laren schreef en waarin hq"
hartstochteiyk gelijke rechten voor
vrouwen en mannen bepleitte in het
nieuwe Indonesië. Zij hopen een
vrachtauto vol te krygen en deze uit
te laden in Soekarno's tuin!
Kind maakte dodelijke val
van stilstaande auto
Bij het spelen op een stilstaande
auto is het vierjarig zoontje van de
familie De B. uit Lemnes van deze
auto gevallen en met het hoofd op
oud ijzer terechtgekomen. In bewus
teloze toestand is het kind naar de
R.K. ziekenverpleging in Hilversum
overgebracht, waar het aan de gevol
gen van zijn val is overleden.
niet en alleen in enkele hoofdstraten
schijnen de winkels licht uit. De krot
woningen zijn veelal niet op het elec-
trlsch net (en rtog minder op de wa
terleiding!) aangesloten en dienten
gevolge ziet men op de „erven", let
terlijk poelen van vuiligheid en ver
val, het olielampje door de altijd open
ramen flikkeren.
Wat de grotestadsmens van tegen
woordig „nachtleven" noemt, bestaat
hier niet. Wel zqn er theaters, een
paar hotels, wat clubs en sociëteiten
en ook enige obscure cafeetjes. Er
wordt lang zoveel niet gedronken als
op de- Nederlandse Antillen maar er
is ook geen geld voor.
De stad is stil in haar donkerheid
en lijkt al spoedig uitgestorven. Om
tien uur kan men door de meeste
straten zonder gevaar een kanonsko
gel afschieten. Men gaat niet laat
naar bed. De Europese gemeenschap,
zeer beperkt en in keuze van vrienden
en bekenden ook zeer exclusief, zoekt
het vertier in „parties", voor zover
daarvoor althans de financiën be
schikbaar zqn.
De nacht is groot, hoog en donker,
vol zoele fluweligheid en geheimzinni
ge stilte. Zózeer hoort het sjilpen der
krekels er bq, dat men het niet eens
opmerkt. Voor een vreemdeling is de
warmte een last en soms onverdraag
lijk.
En al vroeg begint het leven weer.
Hanengekraai, hondengeblaf en klok
kengelui. En in onze straat precies
op dezelfde tijd het eentonige geroep
van de sinaasappelverkoDer. Helaas
geen gure wind, helaas geen onder
zoek of de kachel het nog doet...
