Tegenstanders van Saarstatuut wakkeren wantrouwen aan C .GEJAAGD DOOR DE WIND" BOEIT NOG ALTIJD Mij'nhardf's tabletten Met VELPON VRIJHEID VAN KEUZE VOOR ELKE AMBONEES STEMMEN UIT DE KERKEN zie Je er geen I met melk meer mans barst van! 3 tfcuïen bccim PROV IN CI ALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 2f» OCTOBER. 1955 HET REFERENDUM IN SAARLAND „Moeten wij kanonnenvoer voor de Fransen worden?" (Van een speciale verslaggever). Vervalsing- van het onderwerp der Zondag te houden volksstemming in het Saarland dreigt de Europese zaak grote schade te berokkenen. Het Saargebied hoort ethnisch en cultureel zonder twijfel tot Duitsland, maar economisch zou het in een Duits staatsverband altijd een noodge- bied blyven. Een hechte economische band met Frankrijk is dan ook in het belang der Saarlanders. Terwijl dus Zondag van de Saarlanders gevraagd wordt, zich uit te spreken over de vraag, of zy door aanvaarding van het statuut een stap in deze „Europese" richting willen doen, stellen de tegenstanders van dit statuut het zo voor, alsof een uitspraak verlangd wordt vóór of tegen aansluiting by Duitsland. Van dit laatste is natuurlijk geen sprake. De uiteindelijke positie van het Saargebied kan pas bepaald wor den bij het definitieve vredesverdrag met Duitsland, waarmee ook de Russen moeten instemmen. Zolang de Sowjet-Unie niet bereid is, op re delijke voorwaarden over herziening van de eenzijdig vastgestelde Oder- Neisse-grens en over de hereniging van Oost- en West-Duitsland te pra ten, moet het Saargebied wel onder- handelingsobiect van het Westen tegenover het Oosten blijven. Wat staat er nu eigenlijk in dit statuut, waarvan de tekst in het Saargebied huis aan huis verspreid is, maar dat toch kennelijk niet door de gehele bevolking goed is be grepen Belangrijk is het eerste artikel, dat als volgt luidt: LEZERS SCHRIJVEN Liever een collecte zonder loten Ondergetekenden vragen het Ne derlandse volk kennis te nemen van het volgende: Aan de landelijke inzameling voor hulp aan vluchtelingen wordt een verloting verbonden, die aan prijzen drie, twee of één jaar gratis wonen en een reis naar Oostenrijk in uit zicht stelt. De landelijke federatie voor vluchtelingenhulp heeft er waarschijnlijk niet bij stilgestaan hoe smakeloos en stotend deze opzet is. De inzameling wordt gehouden voor ontheemden en mensen, die in barre omstandigheden verkeren. En nu zouden mensen in Nederland, die toch al zo bevoorrecht leven boven vele anderen in andere landen, nog kunnen profiteren van een verloting, welke gratis wonen en een bezoek aan vluchtelingenkampen aan prij zen biedt. Hierdoor wordt de gehele landelijke actie, welke toch alleen beoogt waarachtige hulpverlening te schenken en een offer te brengen voor medemensen in nood, tot een klucht, waarbij het gok-element en de speculatiezucht de betere waar den in de mens dreigen te overheer sen. Wij roepen het Nederlandse volk op om onbaatzuchtig en zonder een beloning voor een gift te verlangen, solidariteit te betonen met mensen, wier lot onmenswaardig is. De ter beschikking gestelde prij zen achten wij, psychologisch en moreel bezien, zo onsympathiek en dödoordacht gekozen dat hier alleen maar krachtig tegen geprotesteerd kan worden. Wie zou gratis willen wonen, waar hulp wordt ingeroepen voor mensen, die erbarmelijk wo nen? Wie zou als prijswinnaar door vluchtelingenkampen willen parade ren? Daar deze verloting niet meer kan worden ingetrokken vragen wij aan het Nederlandse volk om desondanks toch royaal te geven maar geen lo ten er voor in ontvangst te nemen. Mocht men toch loten kopen dan vragen wij aan de winnaars hun gel delijke prijzen ten goede te doen ko men aan ontheemden, want wij ge ven toch niet speculerend indirect voor onszelf, maar WIJ GEVEN VOOR HEN! Deken H. VAN MIERLO, Pastoor St. Josephkerk. L. THEUNISSE, Wethouder van Sociale Zaken. H. R. ELZENGA, Hervormd predikant. Roosendaal (N.B.). „Doel van de in het oog gevatte oplossing Is, de Saar in verband van de West-Europese Unie een Europees statuut te geven. Nadat dit statuut door middel van een volksstemming is goedgekeurd, kan het tot aan het afsluiten van een vredesverdrag niet meer aan de orde worden gesteld". Een Europese Commissaris (die geen Fransmans en geen -Duitser mag zyn) zal het Saargebied verte genwoordigen In zaken van buiten landse betrekkingen en defensie, en zal verantwoording schuldig zijn aan de Raad van Ministers der West- Europese Unie. Frankrijk en Duits land zullen voorstellen, dat de deel neming van het Saargebied aan de verdediging van Europa door een in het bestek van de West-Europese Unie te sluiten verdrag wordt gere geld, en dat in defensiekwesties de Noordatlantische opperbevelhebber te Fontainebleau steeds in nauwe sa menwerking handelt met de Euro peso Commissaris voor het Saarge bied. Op allo andere gebieden des leveiis krijgt, het Saargebied volledige auto nomie, waarby een aantal democra tische vrijheden in het Statuut met name is genoemd. Steun van of in menging van buitenlandse belangen groepen aan of in de openbare-me- ningsvorming in het Saargebied wordt uitdnikkelyk verboden. T egen-ar gumenten De tegenstanders van het Statuut stellen het voor, alsof de bepalingen van het Statuut inhouden, dat de Saarlanders in het Franse leger zul len moeten treden en dan de kans lopen, in Noord-Afrika te worden in gezet. De Franse jeugd zelf wil dat niet eens, zo smalen zij, zie maar naar de relletjes en dienstweigerings opstootjes. Moeten wij kanonnenvoer voor de Fransen worden? En de bepalingen op economisch terrein doen zij af met ae opmerking, dat de investeringen in het Saarge bied sedert 1945 opzettelijk laag zijn gehouden, waardoor Lotjiarmgen (Frans, zoals men weet) traditionele Saarlandse markten is gaan verove ren. Men ziet uit het voorgaande, welk een wantrouwen, om niet te zeggen boosaardigheid, er nodig is om deze constructie dor tegenstanders, bij nuchter nadenken te kunnen onder strepen. In het Statuut wordt slechts gesproken van Europese verdediging, en het Saarlandse aandeel moet dan nog worden geregeld bij een verdrag, dat de ih December te 'vormen Saar- FILMS IN ZEELAND Tand des tijds doorstaan Zo Is dan, „ten langen leste" mo gen wij wel zeggen, de vooroorlogse film „Gejaagd doqf de wind", naar het bekende boek van Margaret Mit chell ,ook in Zeeland (ALHAMBRA, Vlissingen) en heeft men dus gele genheid dit pronkstuk van het Hol lywood uit de dertiger jaren te aan schouwen. Een gelegenheid, die de oprechte filmliefhebber zich onge twijfeld niet zal laten ontgaan. Want het moge dan waar zijn, dat de opvattingen, waar deze rolprent naar gemaakt werd, intussen nogal verouderd zijn, het is een werkstuk, dat de „tand des tijds" opmerkelijk goed heeft doorstaan! Men kent de inhoud: de belevenis sen van Scarlett O'Hara, geprojec teerd tegen het conflict tussen de Noordelijken eh de Zuidelijken in Amerika, een boeiend, romantisch en uitvoerig verhaal, dat ook in de filmversie, boeiend, romantisch en uitvoerig bleef. De film duurt onge veer vier uur. Regisseur Victor vle- ming heeft het gegeven knap ver werkt en bovendien kon hij beschik ken over een uitstekende rolbezet ting. De hoofdrollen worden ver tolkt door Clark Gable, Vivien Leigh, Leslie Howard en Olivia de Havil- land. Het kleurenprocédé in deze voor oorlogse film is opvallend mooi. Hoewel de handeling soms wel wat erg uitgesponnen is, ondanks het feit dat deze film voor de „na-oor- logse mens" vanzelfsprekend be langrijk minder indrukwekkend is dan zulks in de dertiger jaren het geval was, bleef „Gejaagd door de wind" een Hollywood-product, dat nog altijd zeer de moeite van het aanschouwen waard. is. In Grand (Goes) is ook al een oude bekende te zien en wel de nog onlangs in deze rubriek besproken, sterke speelfilm „Duel in de zon", met in de hoofdrollen Jennifer Jones, Gregory Peck en Joseph Cotten. Een spannend verhaal, knap verfilmd en opmerkelijk goed gespeeld. Zondagmiddag draait in Grand „Boem bij de luchtmacht", een film klucht met dè Zweedse komiek Nils Poppe. Een verrukkelijk kolderpro duct met talrijke' geestige vondsten. „Attïla, de gesel Gods", (Electro, Middelburg) luidt de volledige titel van deze Italiaanse rolprent, die een geslaagd, kleurig en soms zelfs wel indrukwekkend historisch kijkspel werd. Men ziet Attila met zijn Hun nen optreden tegen het West-Ro meinse Rijk en de historische ont moeting van de woeste leidsman met Paus Leo I. Anthony Quinn speelt- de rol van Attila en hij doet dat voortreffelijk. De Italianen wisten van dit ge schiedkundig onderwerp een alles zins boeiende film te maken. „Meisjes zonder beroep" (Luxor, Vlissingen) is de reeds besproken Franse rolprent, die meer een mis daad- dan een „sexe"-film is, die uit gaat van een zelfmoord en van de wraakgevoelens van een jongeman. Dat leidt tot velerlei complicaties, waarbij de „meisjes zonder beroep" een zeer zijdelingse rol spelen. De oorlogsfilm „Gezworen Kame raden" (Scnouwburgbioscoop, Mid delburg), naar het boek van Leon Uris, biedt weinig nieuwe perspec tieven. Wederom de lotgevallen van een groepje militairen, wederom aanvaardbaar verfilmd en wederom een (nogal geromantiseerd) beeld gevend van mannen in een moderne oorlog. Advertentie ZENUW - HOOFDPIJN - LAXEER figaamTEsasTrqHmf Iandse regering toch waarlijk niet zal behoeven te ondertekenen als het tegen de belangen der eigen bevol king in gaat. Onzekerheid Inderdaad is er sedert de oorlog in het Saargebied niet zo veel geïnves teerd. Zelfs de buitenlandse bezoeker ziet dit direct aan het feit, dat er in Saarbrücken, waar in Mei 1945 75 pet. van de woonhuizen verwoest wa ren", 16 pet. van de zakenpanden, 6% pet. van de bedryven en 1.7 pet. van de openbare gebouwen, op geen stuk ken na die bouwbedrijvigheid heerst als in de beschadigde Westduitse ste den. Doch investeren is in Frankrijk zo wel als in Duitsland nog immer een Rarticuliere bezigheid, en het valt cht te begrijpen, dat weinig onder nemers er tot dusver voor gevoeld hebben, him kapitaal te beleggen in een gebied, welks toekomstige status zo onzeker was. Het is juist het Saar statuut, dat aan deze onzekerheid een eind wil maken. (Advertentie) MINISTER VAN TH IEL: Orde en rust in woonoorden mag niet worden verstoord „De regering staat op het standpunt, dat elke Ambonees in vryheïd zijn keus zal moeten kunnen doen. Beïnvloeding zal alleen dan worden geweerd, indien daardoor de orde en rust in de woonoorden in gevaar zou worden gebracht". Dit heeft de minister van maatschappelijk werk, mr. F. J. Th. M. van Tiel verklaard naar aanleiding van de Indonesische bereidverklaring vijf tig Ambonese gezinnen per maand toe te staan naar Indonesië terug te keren. De minister deelde mede, dat twee organisaties van in ons land verbly- vende Ambonezen de CRAMS met ongeveer 4000 zielen en de PPS met ongeveer 1000 zielen en verscheidene Ambonezen individueel al geruime tijd naar wegen zoeken om naar Indonesië te kunnen terugke ren Van de ongeveer 1000 zielen teil ende groep keiezen zijn uitlatingen bekend, die op een groeiende gezindheid wijzen om terug te gaan. De ontwikkeling, in de B.P.R.M.S. dient te worden afgewacht, zeide mr. Van Thiel. Een onderzoek is in dit stadium ongewenst, daar dit de te genstellingen slechts zou verscher pen. Vóór het bekend worden van de Indonesische bereidheid de in ons land verblijvende Ambonezen toe te staan te repatriëren, hadden reeds meer dan 400 zielen de wens te ken nen gegeven naar Indonesië te willen terugkeren. (Slot van pag. S) wat vooral bij de ouderen niet gemak kelijk valt, omdat alles hier wel enigszins anders is dan zij het heb ben gekend. Bij de kinderen gaat die opname in het geheel van onze sa menleving gemakkelijker. Van het begin af aan is van ker kelijke zijde aan deze Indische Ne derlanders wel aandacht besteed, maar toch niet zo, dat het over heel de linie bevredigend mag woi'den ge noemd. Daarom heeft, het Interkerke lijk Contact in Overheidszaken, een Oecumenisch orgaan, waarin ook meewerken de Gereformeerde en Vrij Evangelische Kerken, zich hierop nader bezonnen en in dit overleg zyn ook betrokken een behoorlijk ge tal gerepatrieerden zelf. Over het algemeen kan men niet zeggen dat het met de kerkelyke aanpassing zo goed gaat. Waarom voelen zij zich in onze kerken niet thuis? Die Indische Nederlanders hebben over het algemeen een ander kerkelijk besef dan wij dat hebben. Hoe kan het ook anders. Zij hebben geleefd in een Mohammedaanse we reld, waar geen traditie van Zon dagsrust was. Gezegd wordt dat zij van een ander vroomheids-type zjjn dan wij hier kennen. Gezien de Oos terse achtergrond van hun leven is dat ook te begrijpen. Maar het voor naamste i3 toch wel dat zij met hun grote noden zich als onbegrepenen alleen voelen staan. Onze leerrede ligt hen niet helemaal. Ze worden daardoor ook te weinig aangespro ken. Daarom blijven ze maar liever weg. Wanneer in plaatsen, waar ve len van hen wonen, aparte kerk diensten worden belegd, blijken ze wel te komen en zelfs zeer getrouw. Ligt hier niet een terrein waar de kerkeraden wel eens enige aandacht aan mogen besteden, zo dit nog niet gebeurd is? Het Is gemakkelijk om allerlei aanmerkingen te maken over die Indische Nederlanders, maar laat men dan toch niet vengeten, dat wy hier te maken hebben met mensen, die zich, meer nog dan wjj, volblded Nederlander hebben geweten; met mensen, die zo ontzaglijk veel verlo ren hebben. Wy hebben ook een oor log beleefd, maar wy hebben ons ei gen land terug gekregen. Zy zyn uit de oorlog gekomen en zyn hun land voorgoed kwyt, het land dat hen al him levensmogelijkheden heeft gege- gen. Wy zullen m& ten leren iets van hun leven te_ begrijpen, zoals zij moeten trachten iets van ons samen leven te vatten. Zy staan daar ineens te midden van ons volk in al hun nood. En waar nood is, daar ligt juist het werk van de Kerk. H. Advertentie „Schoonste ter wereld": een Venezolaanse Zij krijgt 500 pond en een sportauto Op een schoonheidswedstrtld te Londen is de negentienjarige Vene zolaanse Carmen Susanna Zubillaga, uit Caracas, tot „de schoonste vrouw ter wereld" uitgeroepen, hetgeen werd gehonoreerd met 500 pond ster ling en een sportauto ter waarde van 1000 pond. „Miss America", de twintigjarige Margaret Anne Haywood uit Jones- boro,. in Arkansas, werd tweede en kreeg honderd pond sterling. Derde was „Miss.Griekenland" de achttienjarige July Georgia Coe- mpendoeroe uit Zaimi, die 75 pond sterling kreeg. Vierde, vtjfde en zesde waren res pectievelijk de schoonheidskoningin nen van Cuba. Zweden en Frankrijk. 21 landen waaronder Nederland waren op het Londense schoon heidsconcours vertegenwoordigd. Advertentie II &J5 /OVV Publlcollo Nodprlondi Zulv.lburoou, Gm.enboae 36' Er lean niet van een „overeenkomst" met Indonesië worden gesproken. „Er is slechts sprake van een eenzijdige bereidverklaring van Indonesië om aan de wensen van vele Ambonezen tegemoet te komen, waarby de Ne derlandse regering haar reeds vroe ger gedane toezeggingen gestand doet om de reiskosten te betalen". Op een vraag, of een goede behan deling van de in Indonesië terugge keerde Ambonezen zal zijn verzekerd antwoordde minister Van Thiel: „De bekendmaking en de toezegging van de Indonesische regering over de wij ze, waarop zij de gerepatrieerde Am bonezen zal opvangen, houden vol doende garantie in". Vertrek nog niet bekend Het is nog niet bekend, wanneer de eerste daarvoor in aanmerking ko mende Ambonese gezinnen zullen vertrekken. Er is nog geen overleg geweest over de organisatie van de terugkeer en de regering heeft nog geen vast plan. Zij wil daarbij niet vooruitlopen op het officiële overleg met Djakarta In de uitvoering van het op te stéllen plan zullen ook Ambonese vertrouwensmannen wor den betrokken- Op een vraag, of de Ambonezen, die voor terugkeer in aanmerking willen komen, m Nederland in apar te kampen zullen worden onderge bracht, zeide mr. Van Tiel, dat dit zal worden gedaan, indien het om practische redenen noodzakelijk is en met het oog op de woonruimte moge lijk is. Overigens zal met de bouw van de aangekondigde nieuwe woon oorden worden doorgegaan, met een tempo van 600 gezinnen per Jaar zou het nog ruim vier jaar luren, voordat alle Ambonezen Nederland hebben verlaten en het tekort aan woonruimte en vervan ging van woonoorden door betere verblijven maken het noodzakelijk dat met de uitvoering van de ge maakte plannen wordt doorge gaan. De repatriërende Ambonezen zullen een tegemoetkoming krijgen voor de kosten van het levensonderhoud ge durende de eerste maand van hun verblijf in Indonesië. De jongste ontwikkeling brengt geen enkele wijziging in het stand punt, dat wat de verzorging betreft alle Ambonezen voor het ministerie van maatschappelijk werk gelijk zijn. En wat de voorlichting betreft: de regering staat op het standpunt, dat dit een taak is van de Indonesische autoriteiten en de Ambonezen zelf.- Mr. Van Thiel zeide, dat de ervarin- fen van de eerste groepen terugge- eerde Ambonezen voor deze voor lichting voldoende materiaal zullen kunnen geven. Werk in Indonesië De woordvoerder van het Indone sische ministerie van buitenlandse zaken heeft in antwoord op een vraag van PIA medegedeeld, dat het geen absolute voorwaarde is dat Am bonezen, die naar Indonesië willen terugkeren, een eigen inkomen in In donesië hebben om toestemming voor repatriëring te kunnen krygen. Wel moet worden voldaan aan de "voor waarde, dat by hun terugkeer of fa milieleden of organisaties bereid zijn hen op te vangen. Zij, die bovendien kunnen aantonen, dat zy in Indone sië een werkkring zullen vinden, zul len voorkeur genieten. Vraag de juist* soort FEUILLETON „Deed je dat dan niet? Ik dacht, dat jij „Jij schattebout!" Zo opgetogen als ze zich voordeed, was Claudia beslist niet. Ze voelde in haar borst een koude, harde klont. Ze wist, dat dat haar hart was, dat in een steen veranderd leek. Ze zorgde ervoor, dat haar herse nen helder bleven, werken en dat de emotie haar niet "overmande. Peter kon al niet meer denken. Met een wazige uitdrukking in zijn ogen, zat hij de hele tocht naar huis stiekem in zijn hoekje. Hij was verliefd, hij was verloofd, hij ging trouwen!" „Zo, jij bent dus van plan om te f;aan trouwen!" riep tante Cecilia, oen ze het grote nieuws hoorde. „Dat is mooi! Dat is prachtig! En dan te denken, dat ik het niet eens aan heb zien komen. Oh, mijn kin deren, laat mij jullie beiden omhel zen en kussen. Jullie hebt die arme tante Cecilia heel erg gelukkig ge maakt!" Claudia en Peter, die bijna bezwe ken onder de druk van haar oerster- door TERRY DEAN ke armen, grijnsden dwaas. Ze kre gen een ferme zoen op beide wan gen en werden toen hardhandig te gen elkaar geduwd en naar het zwembad gesleurd, waar Elwood en Letty lagen te genieten van een zwemdemonstratie, die Kitty op haar gemak ten beste gaf. „Mensen, opgelet! Attentie!" schreeuwde Cecilia, de vogels uit de bomen opjagende en een eekhoorntje een doodschrik op het lijf jagende. Elwood en Letty vreesden, toen ze de daverende stem hoorden, het erg ste. Kitty, bruin en glimmend, klom uit het water en sloeg een nauw sluitende badjas om zich heen. „Mijn droom is uitgekomen! Het geslacht Ponsonby zal groeien en bloeien". Glimmend van trots en op winding liet Cecilia haar twee te- gestribbelende beschermelingen los, en omhelsde Letty en Elwood harts tochtelijk. Kitty wankelde, toen ze jn feestzoen kreeg en moest Peter vastgrijpen, om niet ochterovcr in het bad te duikelen. Slechts het re solute ingrijpen van Claudia kon voorkomen dat zij er samen in te recht kwamen. Een fractie van een seconde balanceerden ze zelfs alle drie op de rand van het bad en het had een haartje gescheeld, of ze hadden een nummertje figuurzwem- men weg kunnen geven. „Bedoel je, dat Claudia en Peter ons wat te vertellen hebben?" vroeg Elwood, nadat de balanceerpartij, die op de zoen van tante was ge volgd, tot een goed einde was ge bracht. „Bedoel je dat „Ik bedoel, beste vrienden", da verde de stem van tante Cecilia, „dat deze jongelui van plan zijn te gaan trouwen. Vijf tellen geleden hebben ze mij het heuglijke nieuws verteld". Elwood en Letty stonden perplex. Toen Claudia haar moeder omhels de, voelde zij warme tranen tegen haar wangen. Keer op keer hoorde zij haar naam fluisteren, teder, droevig en vrolijk. Elwood schudde Peter de hand. „Gefeliciteerd, jon gen. Je krijgt een pracht van een vrouw. En welkom in de familie. Heel hartelijk welkom. Ik ben er ze ker van, dat jullie samen erg geluk kig zult worden". Kitty dacht aan Dick en in haar hart lachte ze. Dit nieuws zou hem treffen en als een klap tussen zijn ogen, zelfs nu hij wist, dat hij het kon verwachten. Een nul voor het zwakke geslacht, dacht Kitty cy nisch. Laat ze maar praten. Liefde, toe maar. In ieder geval was Clau dia best af met zo'n rijke man, Toen ze even later Claudia naar huis vergezelde, zei Kitty wat ze eerder alleen maar had gedacht. „Maar ik hou van Dick", protes teerde Claudia, met moeite haar tra nen bedwingende. „Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden en ik weet heel zeker, dat hij evenveel van mij houdt. Wij hebben zoveel dingen gemeen, Kitty. En we begrij pen elkaar zo goed „Elkaar begrijpen!" Kitty stak een cigaret op en deed, alsof ze de woorden van Claudia niet gehoord had. „Je verwacht zeker, dat ik je zal condoleren. Maar ik heb zo'n idee ,dat dat niet nodig is. Peter zal ervoor zorgen, dat het je aan niets ontbreekt. Je kunt voortaan krijgen wat je hartje begeert, alle comfort en een vriendelijke behandeling bo vendien. Wat dat betreft was alles wat je van Dick kon verwachten een verblindende glimlach en een se rie egoïstische eisen, omdat hij van je houdt. En laat me je nu nog een ding vertellen: Doe aardig tegen Peter. Hij is best een aardige vent. En beledig hem niet". „Hem beledigen? Waarom? Hij barst van trots, omdat ik „Omdat jij hem in je netten ver strikt hebt?" „Mijn netten?" antwoordde Clau dia verontwaardigd. „Hij houdt van mij. Hij is tot over zijn oren ver liefd op mij. Dat heeft hij mij zelf verteld. Dacht je, dat ik met een man zou trouwen, die niet van mij houdt?" Kitty grijnsde geheimzinnig. „Pe- r houdt van iedereen. Zo is hij nu „Oh Kitty. En ik dacht nog wel, dat jij mijn vriendin was". „Dat ben ik ook. En hou nu maar op te huilen. In de hele wereld loopt nog niet één man rond, die maar één enkele vrouwentraan waard is". Kitty sloeg haar arm om Claudia's middel en duwde haar in een stoel. „Luister, lieve ldnd. Het was nooit wat gewordenMet jou en Dick bedoel ik. Stel je nu eens voor, dat Cecilia niet zo'n ouwe draak was, dat ze jullie zaken en jullie familie uit de brand wou hel pen en daarvoor niet meer terug vroeg, dan jouw dank, zodat je vrij was om met de man te trouwen, die je zelf verkoos. Laten we zeg gen," dat je met Dick zou trouwen. Zouden jullie dan hier zijn gaan wo nen? Zou je hem iedere morgen naar zijn zaak hebben gebracht met een pakje brood en een fles koffie naast je op de bank van je auto? Of zou je, dat hier allemaal in de steek hebben gelaten om met hem in een éénkamerwoninkje te gaan leven, te koken, te schrobben en te boenen en in een schort of een ochtendjaponne tje boodschappen te gaan doen? Of zou je hem zijp gaan helpen in zijn zaak als de vrouwelijke monteur van Pottsville?" „Niks van dat al", pruilde Clau dia. „Ik zou met vader zijn gaan praten en hem hebben gevraagd, of er geen werk voor Dick in de fa briek was geweest. Hij had helemaal geen monteur hoeven te blijven; Hij „Heb je dat allemaal al met hem zelf besproken?" „Welnee". „Dat had je wel moeten doen. Je had hem eerst maar eens een beetje beter hebben moeten leren kennen". „Ik weet alles, wat ik van hem weten wil". Claudia leek plotseling alle zorgen van zich af te schudden. Zich omdraaiende zei ze: „Trou wens, al dat gepraat heeft geen en kele zin. Ik zal het huwelijk uitstel len, totdat vader weer stevig op zijn zakenberen staat". Kitty keek haar nadenkend aan. „Dat is niet erg eerlijk, Claudia". „Denk je soms, dat tante Cecilia wat deze zaak betreft zo erg fat soenlijk is?" „Neen, maar het gaat hier niet om Cecilia of jou, maar om de man tussen jullie in. Om Peter". „Oh ,ik denk niet, dat het op hem veel indruk zal maken. Hij is een heel braaf kereltje en ik zal mijn best doen om hem zo zoet mogelijk te houden". Kitty drukte haar cigaret in een theekopje uit en verrees bevallig uit haar stoel. „Ik hoop voor jou, dat hij van je houdt, Claudia! Cecilia is niet zo onnozel als jij jezelf wijsmaakt!" Ze liep naar de deur en liet de rest van de zin onuitgesproken. Maar Claudia begreep heel goed, wat ze bedoelde. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 8