Tegenstanders van Saarstatuut
wakkeren wantrouwen aan
C
.GEJAAGD DOOR DE WIND"
BOEIT NOG ALTIJD
Mij'nhardf's tabletten
Met VELPON
VRIJHEID VAN KEUZE VOOR
ELKE AMBONEES
STEMMEN UIT DE KERKEN
zie Je er geen
I
met melk meer mans
barst van!
3
tfcuïen bccim
PROV IN CI ALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 2f» OCTOBER. 1955
HET REFERENDUM IN SAARLAND
„Moeten wij kanonnenvoer
voor de Fransen worden?"
(Van een speciale verslaggever).
Vervalsing- van het onderwerp der Zondag te houden volksstemming in
het Saarland dreigt de Europese zaak grote schade te berokkenen. Het
Saargebied hoort ethnisch en cultureel zonder twijfel tot Duitsland,
maar economisch zou het in een Duits staatsverband altijd een noodge-
bied blyven. Een hechte economische band met Frankrijk is dan ook in
het belang der Saarlanders.
Terwijl dus Zondag van de Saarlanders gevraagd wordt, zich uit te
spreken over de vraag, of zy door aanvaarding van het statuut een stap
in deze „Europese" richting willen doen, stellen de tegenstanders van dit
statuut het zo voor, alsof een uitspraak verlangd wordt vóór of tegen
aansluiting by Duitsland.
Van dit laatste is natuurlijk geen
sprake. De uiteindelijke positie van
het Saargebied kan pas bepaald wor
den bij het definitieve vredesverdrag
met Duitsland, waarmee ook de
Russen moeten instemmen. Zolang
de Sowjet-Unie niet bereid is, op re
delijke voorwaarden over herziening
van de eenzijdig vastgestelde Oder-
Neisse-grens en over de hereniging
van Oost- en West-Duitsland te pra
ten, moet het Saargebied wel onder-
handelingsobiect van het Westen
tegenover het Oosten blijven.
Wat staat er nu eigenlijk in dit
statuut, waarvan de tekst in het
Saargebied huis aan huis verspreid
is, maar dat toch kennelijk niet
door de gehele bevolking goed is be
grepen
Belangrijk is het eerste artikel, dat
als volgt luidt:
LEZERS SCHRIJVEN
Liever een collecte
zonder loten
Ondergetekenden vragen het Ne
derlandse volk kennis te nemen
van het volgende:
Aan de landelijke inzameling voor
hulp aan vluchtelingen wordt een
verloting verbonden, die aan prijzen
drie, twee of één jaar gratis wonen
en een reis naar Oostenrijk in uit
zicht stelt. De landelijke federatie
voor vluchtelingenhulp heeft er
waarschijnlijk niet bij stilgestaan
hoe smakeloos en stotend deze opzet
is. De inzameling wordt gehouden
voor ontheemden en mensen, die in
barre omstandigheden verkeren. En
nu zouden mensen in Nederland, die
toch al zo bevoorrecht leven boven
vele anderen in andere landen, nog
kunnen profiteren van een verloting,
welke gratis wonen en een bezoek
aan vluchtelingenkampen aan prij
zen biedt. Hierdoor wordt de gehele
landelijke actie, welke toch alleen
beoogt waarachtige hulpverlening
te schenken en een offer te brengen
voor medemensen in nood, tot een
klucht, waarbij het gok-element en
de speculatiezucht de betere waar
den in de mens dreigen te overheer
sen.
Wij roepen het Nederlandse volk
op om onbaatzuchtig en zonder een
beloning voor een gift te verlangen,
solidariteit te betonen met mensen,
wier lot onmenswaardig is.
De ter beschikking gestelde prij
zen achten wij, psychologisch en
moreel bezien, zo onsympathiek en
dödoordacht gekozen dat hier alleen
maar krachtig tegen geprotesteerd
kan worden. Wie zou gratis willen
wonen, waar hulp wordt ingeroepen
voor mensen, die erbarmelijk wo
nen? Wie zou als prijswinnaar door
vluchtelingenkampen willen parade
ren?
Daar deze verloting niet meer kan
worden ingetrokken vragen wij aan
het Nederlandse volk om desondanks
toch royaal te geven maar geen lo
ten er voor in ontvangst te nemen.
Mocht men toch loten kopen dan
vragen wij aan de winnaars hun gel
delijke prijzen ten goede te doen ko
men aan ontheemden, want wij ge
ven toch niet speculerend indirect
voor onszelf, maar WIJ GEVEN
VOOR HEN!
Deken H. VAN MIERLO,
Pastoor St. Josephkerk.
L. THEUNISSE,
Wethouder van Sociale Zaken.
H. R. ELZENGA,
Hervormd predikant.
Roosendaal (N.B.).
„Doel van de in het oog gevatte
oplossing Is, de Saar in verband van
de West-Europese Unie een Europees
statuut te geven. Nadat dit statuut
door middel van een volksstemming
is goedgekeurd, kan het tot aan het
afsluiten van een vredesverdrag niet
meer aan de orde worden gesteld".
Een Europese Commissaris (die
geen Fransmans en geen -Duitser
mag zyn) zal het Saargebied verte
genwoordigen In zaken van buiten
landse betrekkingen en defensie, en
zal verantwoording schuldig zijn aan
de Raad van Ministers der West-
Europese Unie. Frankrijk en Duits
land zullen voorstellen, dat de deel
neming van het Saargebied aan de
verdediging van Europa door een in
het bestek van de West-Europese
Unie te sluiten verdrag wordt gere
geld, en dat in defensiekwesties de
Noordatlantische opperbevelhebber
te Fontainebleau steeds in nauwe sa
menwerking handelt met de Euro
peso Commissaris voor het Saarge
bied.
Op allo andere gebieden des leveiis
krijgt, het Saargebied volledige auto
nomie, waarby een aantal democra
tische vrijheden in het Statuut met
name is genoemd. Steun van of in
menging van buitenlandse belangen
groepen aan of in de openbare-me-
ningsvorming in het Saargebied
wordt uitdnikkelyk verboden.
T egen-ar gumenten
De tegenstanders van het Statuut
stellen het voor, alsof de bepalingen
van het Statuut inhouden, dat de
Saarlanders in het Franse leger zul
len moeten treden en dan de kans
lopen, in Noord-Afrika te worden in
gezet. De Franse jeugd zelf wil dat
niet eens, zo smalen zij, zie maar
naar de relletjes en dienstweigerings
opstootjes. Moeten wij kanonnenvoer
voor de Fransen worden?
En de bepalingen op economisch
terrein doen zij af met ae opmerking,
dat de investeringen in het Saarge
bied sedert 1945 opzettelijk laag zijn
gehouden, waardoor Lotjiarmgen
(Frans, zoals men weet) traditionele
Saarlandse markten is gaan verove
ren.
Men ziet uit het voorgaande, welk
een wantrouwen, om niet te zeggen
boosaardigheid, er nodig is om deze
constructie dor tegenstanders, bij
nuchter nadenken te kunnen onder
strepen. In het Statuut wordt slechts
gesproken van Europese verdediging,
en het Saarlandse aandeel moet dan
nog worden geregeld bij een verdrag,
dat de ih December te 'vormen Saar-
FILMS IN ZEELAND
Tand des tijds doorstaan
Zo Is dan, „ten langen leste" mo
gen wij wel zeggen, de vooroorlogse
film „Gejaagd doqf de wind", naar
het bekende boek van Margaret Mit
chell ,ook in Zeeland (ALHAMBRA,
Vlissingen) en heeft men dus gele
genheid dit pronkstuk van het Hol
lywood uit de dertiger jaren te aan
schouwen. Een gelegenheid, die de
oprechte filmliefhebber zich onge
twijfeld niet zal laten ontgaan.
Want het moge dan waar zijn, dat
de opvattingen, waar deze rolprent
naar gemaakt werd, intussen nogal
verouderd zijn, het is een werkstuk,
dat de „tand des tijds" opmerkelijk
goed heeft doorstaan!
Men kent de inhoud: de belevenis
sen van Scarlett O'Hara, geprojec
teerd tegen het conflict tussen de
Noordelijken eh de Zuidelijken in
Amerika, een boeiend, romantisch
en uitvoerig verhaal, dat ook in de
filmversie, boeiend, romantisch en
uitvoerig bleef. De film duurt onge
veer vier uur. Regisseur Victor vle-
ming heeft het gegeven knap ver
werkt en bovendien kon hij beschik
ken over een uitstekende rolbezet
ting. De hoofdrollen worden ver
tolkt door Clark Gable, Vivien Leigh,
Leslie Howard en Olivia de Havil-
land.
Het kleurenprocédé in deze voor
oorlogse film is opvallend mooi.
Hoewel de handeling soms wel wat
erg uitgesponnen is, ondanks het
feit dat deze film voor de „na-oor-
logse mens" vanzelfsprekend be
langrijk minder indrukwekkend is
dan zulks in de dertiger jaren het
geval was, bleef „Gejaagd door de
wind" een Hollywood-product, dat
nog altijd zeer de moeite van het
aanschouwen waard. is.
In Grand (Goes) is ook al een
oude bekende te zien en wel de nog
onlangs in deze rubriek besproken,
sterke speelfilm „Duel in de zon",
met in de hoofdrollen Jennifer Jones,
Gregory Peck en Joseph Cotten. Een
spannend verhaal, knap verfilmd en
opmerkelijk goed gespeeld.
Zondagmiddag draait in Grand
„Boem bij de luchtmacht", een film
klucht met dè Zweedse komiek Nils
Poppe. Een verrukkelijk kolderpro
duct met talrijke' geestige vondsten.
„Attïla, de gesel Gods", (Electro,
Middelburg) luidt de volledige titel
van deze Italiaanse rolprent, die een
geslaagd, kleurig en soms zelfs wel
indrukwekkend historisch kijkspel
werd. Men ziet Attila met zijn Hun
nen optreden tegen het West-Ro
meinse Rijk en de historische ont
moeting van de woeste leidsman met
Paus Leo I.
Anthony Quinn speelt- de rol van
Attila en hij doet dat voortreffelijk.
De Italianen wisten van dit ge
schiedkundig onderwerp een alles
zins boeiende film te maken.
„Meisjes zonder beroep" (Luxor,
Vlissingen) is de reeds besproken
Franse rolprent, die meer een mis
daad- dan een „sexe"-film is, die uit
gaat van een zelfmoord en van de
wraakgevoelens van een jongeman.
Dat leidt tot velerlei complicaties,
waarbij de „meisjes zonder beroep"
een zeer zijdelingse rol spelen.
De oorlogsfilm „Gezworen Kame
raden" (Scnouwburgbioscoop, Mid
delburg), naar het boek van Leon
Uris, biedt weinig nieuwe perspec
tieven. Wederom de lotgevallen van
een groepje militairen, wederom
aanvaardbaar verfilmd en wederom
een (nogal geromantiseerd) beeld
gevend van mannen in een moderne
oorlog.
Advertentie
ZENUW - HOOFDPIJN - LAXEER
figaamTEsasTrqHmf
Iandse regering toch waarlijk niet
zal behoeven te ondertekenen als het
tegen de belangen der eigen bevol
king in gaat.
Onzekerheid
Inderdaad is er sedert de oorlog in
het Saargebied niet zo veel geïnves
teerd. Zelfs de buitenlandse bezoeker
ziet dit direct aan het feit, dat er in
Saarbrücken, waar in Mei 1945 75
pet. van de woonhuizen verwoest wa
ren", 16 pet. van de zakenpanden, 6%
pet. van de bedryven en 1.7 pet. van
de openbare gebouwen, op geen stuk
ken na die bouwbedrijvigheid heerst
als in de beschadigde Westduitse ste
den.
Doch investeren is in Frankrijk zo
wel als in Duitsland nog immer een
Rarticuliere bezigheid, en het valt
cht te begrijpen, dat weinig onder
nemers er tot dusver voor gevoeld
hebben, him kapitaal te beleggen in
een gebied, welks toekomstige status
zo onzeker was. Het is juist het Saar
statuut, dat aan deze onzekerheid
een eind wil maken.
(Advertentie)
MINISTER VAN TH IEL:
Orde en rust in woonoorden
mag niet worden verstoord
„De regering staat op het standpunt, dat elke Ambonees in vryheïd
zijn keus zal moeten kunnen doen. Beïnvloeding zal alleen dan worden
geweerd, indien daardoor de orde en rust in de woonoorden in gevaar zou
worden gebracht".
Dit heeft de minister van maatschappelijk werk, mr. F. J. Th. M. van
Tiel verklaard naar aanleiding van de Indonesische bereidverklaring vijf
tig Ambonese gezinnen per maand toe te staan naar Indonesië terug te
keren.
De minister deelde mede, dat twee organisaties van in ons land verbly-
vende Ambonezen de CRAMS met ongeveer 4000 zielen en de PPS
met ongeveer 1000 zielen en verscheidene Ambonezen individueel al
geruime tijd naar wegen zoeken om naar Indonesië te kunnen terugke
ren Van de ongeveer 1000 zielen teil ende groep keiezen zijn uitlatingen
bekend, die op een groeiende gezindheid wijzen om terug te gaan.
De ontwikkeling, in de B.P.R.M.S.
dient te worden afgewacht, zeide mr.
Van Thiel. Een onderzoek is in dit
stadium ongewenst, daar dit de te
genstellingen slechts zou verscher
pen.
Vóór het bekend worden van de
Indonesische bereidheid de in ons
land verblijvende Ambonezen toe te
staan te repatriëren, hadden reeds
meer dan 400 zielen de wens te ken
nen gegeven naar Indonesië te willen
terugkeren.
(Slot van pag. S)
wat vooral bij de ouderen niet gemak
kelijk valt, omdat alles hier wel
enigszins anders is dan zij het heb
ben gekend. Bij de kinderen gaat die
opname in het geheel van onze sa
menleving gemakkelijker.
Van het begin af aan is van ker
kelijke zijde aan deze Indische Ne
derlanders wel aandacht besteed,
maar toch niet zo, dat het over heel
de linie bevredigend mag woi'den ge
noemd. Daarom heeft, het Interkerke
lijk Contact in Overheidszaken, een
Oecumenisch orgaan, waarin ook
meewerken de Gereformeerde en Vrij
Evangelische Kerken, zich hierop
nader bezonnen en in dit overleg
zyn ook betrokken een behoorlijk ge
tal gerepatrieerden zelf.
Over het algemeen kan men niet
zeggen dat het met de kerkelyke
aanpassing zo goed gaat. Waarom
voelen zij zich in onze kerken niet
thuis? Die Indische Nederlanders
hebben over het algemeen een ander
kerkelijk besef dan wij dat hebben.
Hoe kan het ook anders. Zij hebben
geleefd in een Mohammedaanse we
reld, waar geen traditie van Zon
dagsrust was. Gezegd wordt dat zij
van een ander vroomheids-type zjjn
dan wij hier kennen. Gezien de Oos
terse achtergrond van hun leven is
dat ook te begrijpen. Maar het voor
naamste i3 toch wel dat zij met hun
grote noden zich als onbegrepenen
alleen voelen staan. Onze leerrede
ligt hen niet helemaal. Ze worden
daardoor ook te weinig aangespro
ken. Daarom blijven ze maar liever
weg. Wanneer in plaatsen, waar ve
len van hen wonen, aparte kerk
diensten worden belegd, blijken ze
wel te komen en zelfs zeer getrouw.
Ligt hier niet een terrein waar de
kerkeraden wel eens enige aandacht
aan mogen besteden, zo dit nog niet
gebeurd is? Het Is gemakkelijk om
allerlei aanmerkingen te maken over
die Indische Nederlanders, maar laat
men dan toch niet vengeten, dat wy
hier te maken hebben met mensen,
die zich, meer nog dan wjj, volblded
Nederlander hebben geweten; met
mensen, die zo ontzaglijk veel verlo
ren hebben. Wy hebben ook een oor
log beleefd, maar wy hebben ons ei
gen land terug gekregen. Zy zyn uit
de oorlog gekomen en zyn hun land
voorgoed kwyt, het land dat hen al
him levensmogelijkheden heeft gege-
gen. Wy zullen m& ten leren iets
van hun leven te_ begrijpen, zoals zij
moeten trachten iets van ons samen
leven te vatten. Zy staan daar ineens
te midden van ons volk in al hun
nood. En waar nood is, daar ligt juist
het werk van de Kerk. H.
Advertentie
„Schoonste ter wereld":
een Venezolaanse
Zij krijgt 500 pond en een
sportauto
Op een schoonheidswedstrtld te
Londen is de negentienjarige Vene
zolaanse Carmen Susanna Zubillaga,
uit Caracas, tot „de schoonste vrouw
ter wereld" uitgeroepen, hetgeen
werd gehonoreerd met 500 pond ster
ling en een sportauto ter waarde van
1000 pond.
„Miss America", de twintigjarige
Margaret Anne Haywood uit Jones-
boro,. in Arkansas, werd tweede en
kreeg honderd pond sterling.
Derde was „Miss.Griekenland" de
achttienjarige July Georgia Coe-
mpendoeroe uit Zaimi, die 75 pond
sterling kreeg.
Vierde, vtjfde en zesde waren res
pectievelijk de schoonheidskoningin
nen van Cuba. Zweden en Frankrijk.
21 landen waaronder Nederland
waren op het Londense schoon
heidsconcours vertegenwoordigd.
Advertentie
II
&J5
/OVV
Publlcollo Nodprlondi Zulv.lburoou, Gm.enboae 36'
Er lean niet van een „overeenkomst"
met Indonesië worden gesproken. „Er
is slechts sprake van een eenzijdige
bereidverklaring van Indonesië om
aan de wensen van vele Ambonezen
tegemoet te komen, waarby de Ne
derlandse regering haar reeds vroe
ger gedane toezeggingen gestand
doet om de reiskosten te betalen".
Op een vraag, of een goede behan
deling van de in Indonesië terugge
keerde Ambonezen zal zijn verzekerd
antwoordde minister Van Thiel: „De
bekendmaking en de toezegging van
de Indonesische regering over de wij
ze, waarop zij de gerepatrieerde Am
bonezen zal opvangen, houden vol
doende garantie in".
Vertrek nog niet bekend
Het is nog niet bekend, wanneer
de eerste daarvoor in aanmerking ko
mende Ambonese gezinnen zullen
vertrekken. Er is nog geen overleg
geweest over de organisatie van de
terugkeer en de regering heeft nog
geen vast plan. Zij wil daarbij niet
vooruitlopen op het officiële overleg
met Djakarta In de uitvoering van
het op te stéllen plan zullen ook
Ambonese vertrouwensmannen wor
den betrokken-
Op een vraag, of de Ambonezen,
die voor terugkeer in aanmerking
willen komen, m Nederland in apar
te kampen zullen worden onderge
bracht, zeide mr. Van Tiel, dat dit
zal worden gedaan, indien het om
practische redenen noodzakelijk is en
met het oog op de woonruimte moge
lijk is.
Overigens zal met de bouw van
de aangekondigde nieuwe woon
oorden worden doorgegaan, met
een tempo van 600 gezinnen per
Jaar zou het nog ruim vier jaar
luren, voordat alle Ambonezen
Nederland hebben verlaten en het
tekort aan woonruimte en vervan
ging van woonoorden door betere
verblijven maken het noodzakelijk
dat met de uitvoering van de ge
maakte plannen wordt doorge
gaan.
De repatriërende Ambonezen zullen
een tegemoetkoming krijgen voor de
kosten van het levensonderhoud ge
durende de eerste maand van hun
verblijf in Indonesië.
De jongste ontwikkeling brengt
geen enkele wijziging in het stand
punt, dat wat de verzorging betreft
alle Ambonezen voor het ministerie
van maatschappelijk werk gelijk zijn.
En wat de voorlichting betreft: de
regering staat op het standpunt, dat
dit een taak is van de Indonesische
autoriteiten en de Ambonezen zelf.-
Mr. Van Thiel zeide, dat de ervarin-
fen van de eerste groepen terugge-
eerde Ambonezen voor deze voor
lichting voldoende materiaal zullen
kunnen geven.
Werk in Indonesië
De woordvoerder van het Indone
sische ministerie van buitenlandse
zaken heeft in antwoord op een
vraag van PIA medegedeeld, dat het
geen absolute voorwaarde is dat Am
bonezen, die naar Indonesië willen
terugkeren, een eigen inkomen in In
donesië hebben om toestemming voor
repatriëring te kunnen krygen. Wel
moet worden voldaan aan de "voor
waarde, dat by hun terugkeer of fa
milieleden of organisaties bereid zijn
hen op te vangen. Zij, die bovendien
kunnen aantonen, dat zy in Indone
sië een werkkring zullen vinden, zul
len voorkeur genieten.
Vraag
de juist*
soort
FEUILLETON
„Deed je dat dan niet? Ik dacht,
dat jij
„Jij schattebout!"
Zo opgetogen als ze zich voordeed,
was Claudia beslist niet. Ze voelde
in haar borst een koude, harde
klont. Ze wist, dat dat haar hart
was, dat in een steen veranderd leek.
Ze zorgde ervoor, dat haar herse
nen helder bleven, werken en dat de
emotie haar niet "overmande. Peter
kon al niet meer denken. Met een
wazige uitdrukking in zijn ogen, zat
hij de hele tocht naar huis stiekem
in zijn hoekje. Hij was verliefd, hij
was verloofd, hij ging trouwen!"
„Zo, jij bent dus van plan om te
f;aan trouwen!" riep tante Cecilia,
oen ze het grote nieuws hoorde.
„Dat is mooi! Dat is prachtig! En
dan te denken, dat ik het niet eens
aan heb zien komen. Oh, mijn kin
deren, laat mij jullie beiden omhel
zen en kussen. Jullie hebt die arme
tante Cecilia heel erg gelukkig ge
maakt!"
Claudia en Peter, die bijna bezwe
ken onder de druk van haar oerster-
door TERRY DEAN
ke armen, grijnsden dwaas. Ze kre
gen een ferme zoen op beide wan
gen en werden toen hardhandig te
gen elkaar geduwd en naar het
zwembad gesleurd, waar Elwood en
Letty lagen te genieten van een
zwemdemonstratie, die Kitty op
haar gemak ten beste gaf.
„Mensen, opgelet! Attentie!"
schreeuwde Cecilia, de vogels uit de
bomen opjagende en een eekhoorntje
een doodschrik op het lijf jagende.
Elwood en Letty vreesden, toen ze
de daverende stem hoorden, het erg
ste. Kitty, bruin en glimmend, klom
uit het water en sloeg een nauw
sluitende badjas om zich heen.
„Mijn droom is uitgekomen! Het
geslacht Ponsonby zal groeien en
bloeien". Glimmend van trots en op
winding liet Cecilia haar twee te-
gestribbelende beschermelingen los,
en omhelsde Letty en Elwood harts
tochtelijk. Kitty wankelde, toen ze
jn feestzoen kreeg en moest Peter
vastgrijpen, om niet ochterovcr in
het bad te duikelen. Slechts het re
solute ingrijpen van Claudia kon
voorkomen dat zij er samen in te
recht kwamen. Een fractie van een
seconde balanceerden ze zelfs alle
drie op de rand van het bad en het
had een haartje gescheeld, of ze
hadden een nummertje figuurzwem-
men weg kunnen geven.
„Bedoel je, dat Claudia en Peter
ons wat te vertellen hebben?" vroeg
Elwood, nadat de balanceerpartij,
die op de zoen van tante was ge
volgd, tot een goed einde was ge
bracht. „Bedoel je dat
„Ik bedoel, beste vrienden", da
verde de stem van tante Cecilia,
„dat deze jongelui van plan zijn te
gaan trouwen. Vijf tellen geleden
hebben ze mij het heuglijke nieuws
verteld".
Elwood en Letty stonden perplex.
Toen Claudia haar moeder omhels
de, voelde zij warme tranen tegen
haar wangen. Keer op keer hoorde
zij haar naam fluisteren, teder,
droevig en vrolijk. Elwood schudde
Peter de hand. „Gefeliciteerd, jon
gen. Je krijgt een pracht van een
vrouw. En welkom in de familie.
Heel hartelijk welkom. Ik ben er ze
ker van, dat jullie samen erg geluk
kig zult worden".
Kitty dacht aan Dick en in haar
hart lachte ze. Dit nieuws zou hem
treffen en als een klap tussen zijn
ogen, zelfs nu hij wist, dat hij het
kon verwachten. Een nul voor het
zwakke geslacht, dacht Kitty cy
nisch. Laat ze maar praten. Liefde,
toe maar. In ieder geval was Clau
dia best af met zo'n rijke man,
Toen ze even later Claudia naar
huis vergezelde, zei Kitty wat ze
eerder alleen maar had gedacht.
„Maar ik hou van Dick", protes
teerde Claudia, met moeite haar tra
nen bedwingende. „Ik heb nog nooit
zoveel van iemand gehouden en ik
weet heel zeker, dat hij evenveel
van mij houdt. Wij hebben zoveel
dingen gemeen, Kitty. En we begrij
pen elkaar zo goed
„Elkaar begrijpen!" Kitty stak
een cigaret op en deed, alsof ze de
woorden van Claudia niet gehoord
had. „Je verwacht zeker, dat ik je
zal condoleren. Maar ik heb zo'n
idee ,dat dat niet nodig is. Peter zal
ervoor zorgen, dat het je aan niets
ontbreekt. Je kunt voortaan krijgen
wat je hartje begeert, alle comfort
en een vriendelijke behandeling bo
vendien. Wat dat betreft was alles
wat je van Dick kon verwachten
een verblindende glimlach en een se
rie egoïstische eisen, omdat hij van
je houdt. En laat me je nu nog een
ding vertellen: Doe aardig tegen
Peter. Hij is best een aardige vent.
En beledig hem niet".
„Hem beledigen? Waarom? Hij
barst van trots, omdat ik
„Omdat jij hem in je netten ver
strikt hebt?"
„Mijn netten?" antwoordde Clau
dia verontwaardigd. „Hij houdt van
mij. Hij is tot over zijn oren ver
liefd op mij. Dat heeft hij mij zelf
verteld. Dacht je, dat ik met een
man zou trouwen, die niet van mij
houdt?"
Kitty grijnsde geheimzinnig. „Pe-
r houdt van iedereen. Zo is hij nu
„Oh Kitty. En ik dacht nog wel,
dat jij mijn vriendin was".
„Dat ben ik ook. En hou nu maar
op te huilen. In de hele wereld
loopt nog niet één man rond, die
maar één enkele vrouwentraan
waard is". Kitty sloeg haar arm om
Claudia's middel en duwde haar in
een stoel. „Luister, lieve ldnd. Het
was nooit wat gewordenMet
jou en Dick bedoel ik. Stel je nu
eens voor, dat Cecilia niet zo'n ouwe
draak was, dat ze jullie zaken en
jullie familie uit de brand wou hel
pen en daarvoor niet meer terug
vroeg, dan jouw dank, zodat je vrij
was om met de man te trouwen,
die je zelf verkoos. Laten we zeg
gen," dat je met Dick zou trouwen.
Zouden jullie dan hier zijn gaan wo
nen? Zou je hem iedere morgen
naar zijn zaak hebben gebracht met
een pakje brood en een fles koffie
naast je op de bank van je auto? Of
zou je, dat hier allemaal in de steek
hebben gelaten om met hem in een
éénkamerwoninkje te gaan leven, te
koken, te schrobben en te boenen en
in een schort of een ochtendjaponne
tje boodschappen te gaan doen? Of
zou je hem zijp gaan helpen in zijn
zaak als de vrouwelijke monteur
van Pottsville?"
„Niks van dat al", pruilde Clau
dia. „Ik zou met vader zijn gaan
praten en hem hebben gevraagd, of
er geen werk voor Dick in de fa
briek was geweest. Hij had helemaal
geen monteur hoeven te blijven;
Hij
„Heb je dat allemaal al met hem
zelf besproken?"
„Welnee".
„Dat had je wel moeten doen. Je
had hem eerst maar eens een beetje
beter hebben moeten leren kennen".
„Ik weet alles, wat ik van hem
weten wil". Claudia leek plotseling
alle zorgen van zich af te schudden.
Zich omdraaiende zei ze: „Trou
wens, al dat gepraat heeft geen en
kele zin. Ik zal het huwelijk uitstel
len, totdat vader weer stevig op zijn
zakenberen staat".
Kitty keek haar nadenkend aan.
„Dat is niet erg eerlijk, Claudia".
„Denk je soms, dat tante Cecilia
wat deze zaak betreft zo erg fat
soenlijk is?"
„Neen, maar het gaat hier niet
om Cecilia of jou, maar om de man
tussen jullie in. Om Peter".
„Oh ,ik denk niet, dat het op hem
veel indruk zal maken. Hij is een
heel braaf kereltje en ik zal mijn
best doen om hem zo zoet mogelijk
te houden".
Kitty drukte haar cigaret in een
theekopje uit en verrees bevallig uit
haar stoel. „Ik hoop voor jou, dat hij
van je houdt, Claudia! Cecilia is niet
zo onnozel als jij jezelf wijsmaakt!"
Ze liep naar de deur en liet de rest
van de zin onuitgesproken. Maar
Claudia begreep heel goed, wat ze
bedoelde.
(Wordt vervolgd)