Koninklijk bezoek aan de West
wordt historische gebeurtenis
Athene behoort tot de lichtrijkste
en warmste steden der aarde
PRAATJE MET MEJ. KREMER,
„GEDECOREERDE" STEWARDESS
DONDERDAG 13 OCTOBER 1955
PROV IN 01 ALE ZEEUWSE COURANT
VAN 18 OCTOBER TOT 6 NOVEMBER
Veelvoud van manifestaties
(Van onze speciale verslaggever)
Een elftal paarden uit de koninklijke stallen in Nederland maakt de reis
over de oceaan, een van de koninklijke koetsen, de crème calèche, is in
keurige en veilige verpakking aan boord van 'n schip getakeld en gaat de
paarden achterna, leden van de hofhouding en voorname ambtenaren zijn
al als wegbereiders vooruitgegaan en regelen daar in het land van overzee
thans honderduizend grote en kleine dingen, want straits moet alles sluiten
als een bus kortom, er is de laatste dagen een bedrijvigheid ontstaan, die
in snel tempo naar het hoogtepunt loopt.
Koningin Juliana en Prins Bernhard zullen op hun reis naar de West
Zondag a.s. tussen negen en tien uur op Bermuda aankomen. Zij zullen eni
ge uren, geheel informeel, op het eiland verblijven en verwelkomd worden
door de waarnemend gouverneur A. G. T. Haplin.
Zij zullen gast in zijn huis zijn en in dat van Sir John Cox, „speaker" van
het parlement van Bermuda en tevens consul van Nederland.
Nadat het Koninklijk Paar van
Bermuda naar San Juan is gevlo
gen, zal het zich, in de loop van
de dag te Porto Rico inschepen op
Hr. Ms. kruiser „De Ruyter", waar
mee de tocht zal worden voortge
zet. Wanneer deze kruiser vroeg in
de morgen van Dinsdag 18 October
in grote waardigheid de Annabaai
bij Willemstad binnenvaart, begroet
door een divisie vliegtuigen van de
Koninklijke Marine en door vijf en
dertig saluutschoten van het oude
Waterfort, dan is het bezoek begon
nen. Dan staan er voor Koningin
en gevolg, voor autoriteiten en be
volking, voor de mensen van pers
en radio ook, achttien eervolle, in
spannende dagen te wachten.
Groot-Nederland.
Alles immers duidt: er op, dat dit
koninklijk bezoek aan de West een
historische gebeurtenis gaat wor
den. Het is niet alleen de symboli
sche voltooiing, het is ook de con
sequentie van een historische be
slissing, die het vorige jaar door
Koningin Juliana genomen werd,
toen zij op 15 December 1954 de
acte van bevestiging ondertekende
van wat in officiële taal Het Sta
tuut voor het Koninkrijk der Ne
derlanden heet en van wat men in
de pers gemeenlijk als de nieuwe
structuur van ons koninkrijk aan
duidt.
Toen toch kwam In zekere
zin Groot-Nederland tot stand, be
staande uit een trits van op voet
van gelijkwaardigheid met elkaar
verbonden rijksdelen: Nederland, de
Nederlandse Antillen en Suriname.,
Er zit in deze staatkundige forma
tie natuurlijk wel iets van navol
ging van de opbouw van het Britse
Gemenebest, maar zij is, niettegen
staande haar „nieuwe stijl", toch
van een eigen karakter en histori
sche bepaaldheid.
En dat karakter wordt nu be
klemtoond, door dit bezoek, een be
zoek zoals het vroegere Nederlands-
Oöst-Indië nooit is te beurt geval
len en zoals deze generatie het ook
wel niet voor een tweede keer zal
meemaken. Het is daar in de West
een grote, maar het is ook een klei
ne wereld; welnu, Koningin Juliana
wenst met het grote èn het kleine
Broodoorlog in Breda.
Een Breda's bakkersbedrijf is er
voor de tweede maal binnen korte tijd
toe overgegaan zyn broodprijzen nog
al rigoureus te verlagen. Een en an
der is aanleiding geweest voor de bak
kerspatroons in Breda om zich te be
raden over wat thans te doen staat.
Tijdens een bijeenkomst van het
bestuur van de R.K. bakkerspatroons-
verenigïng „Eendracht maakt macht"
is besloten de Bredase broodbakkers
het advies te geven deze broodprijs-
verlaging te volgen en zelfs te gaan
werken onder de prigs, zoals deze door
het bewuste bakkersbedrijf wordt
berekend.
Het bestuur zal bovendien niet schro
men nog ingrijpender maatregelen te
adviseren indien mocht blijken, dat
het bewuste bedrijf gaat werken on
der de thans door het bestuur gead
viseerde broodprijs. Men is tot deze
maatregelen zeer ongaarne overge
gaan, men stelt zich echter op het
standpunt, dat deze broodoorlog op zo
kort mogelijke termijn moet worden
uitgevochten.
Met de kruiser ,tDe Ruyterzal het
Koninklijk Paar een bezoek brengen
aan St. Eustatius. Men ziet hier het
oude fort Oranjemet op de achter
grond een deel van Oranjestad. Zo
wel St. Eustatius als Aruba hebben
een Oranjestad.
kennis te maken en daarvoor
schroomt zij blijkbaar ook geen en
kele moeite.
Het kon niet anders, er moest 'n
keuze gemaakt worden, maar van
het streven om Hare Majesteit en
Prins Bernhard een zo veelomvat
tend mogelijk beeld van Suriname
en de Nederlandse Antillen te ge
ven, deed men toch geen afstand.
Wel is de Koningin, toen zij nog
prinses Juliana was, reeds eerder
in Suriname en Curaqao geweest
de eerste prinses uit het Huis van
Oranje, die een bezoek aan de West
bracht! maar nu doet zij het als
draagster van de Kroon en onder
geheel andere omstandigheden.
Unieke kans.
Het iS dus een unieke kans voor
de Beneden- en Bovenwindse eilan
den en voor Nederlands Guyana om
zich te presenteren en men moet
het in Hare Majesteit prijzen, dat
zij de bevolking in brede lagen in
staat stelt, deze kans ten volle te
benutten. Van Dinsdagmorgen 18
October half acht tot Zondagmiddag
6 November, van de Annabaai op
Curasao tot het vliegveld De Zan
derij bij Paramaribo, is zij dag in
dag uit bezet en een blik op het
„draaiboek" -een wat typische
naam voor het tot in onderdelen en
minutieuze tijdschema's uitgewerk
te programma is voldoende om
te weten, dat zulk een inspanning
voor de Koningin haast te veel zou
zijn, ware het niet dat zij er zich
door de liefde voor haar land en
Paganini-prijs voor
Jean Louis Stuurop.
De Genuese jury voor de interna
tionale vioolprijs „Paganini" heeft
met. algemeene stemmen besloten,
dit jaar geen eerste-en tweede prijs
toe te kennen. De derde prijs is toe
gewezen aan de Italiaan Luciano Vi-
cari. De Nederlander Jean Louis
Stuurop en de Fransman Ilia Beret-
ti delen de vierde en vijfde prijs.
pillllllllllllllllllllllllllllllllllllllM
Men mag een I
wethouder niet
1 smeerlapnoemen.
H In een wat verbolgen stem_
H ming was een 30-jarige werk-
man uit Naarden deze zomer
op het spreekuur van de wet-
houder voor sociale zaken en
volkshuisvesting van deze
Gooise gemeente verschenen,
H die hem verleden jaar een I
huis had beloofd. „En ik heb
het nog niet", zo vertelde de
werkman vanmorgen aan de
Amsterdamse politierechter
voor wie hij zich wegens bele- i
diging van deze wethouder te
verantwoorden had.
Tijdens het gesprek in de i
H werkkamer van de wethouder
had de werkman allerlei be-
paald onvriendelijke woorden
gebezigd. Toen de wethouder
H zijn bezoeker naar de wacht- i
kamer vol publiek begeleidde
zei de werkman daar „smeer-
lap, vuile hufter". Dit liet de
68-jarige wethouder niet over
zijn kant gaan en hij diende
een aanklacht in. Veertig gul-
den. vroeg de officier. De poli-
tierechter deed er tien gulden
af omdat de man toegaf, spijt
te hebben van zijn uitlating ën
veroordeelde hem tot 30 gulden i
£z subsidiair 6 dagen.
voor haar volk toe gedrongen ge
voelt.
Aangezien niemand ter wereld
echter alles kan en er toch wel zeer
belangrijke zaken van het program
ma moesten afvallen, is er voor
Prins Bernhard op bepaalde dagen
een afzonderlijk programma opge
maakt. Zijn kennis van en bekend
heid met Latijns-Amerika zal hem
te stade komen, wanneer hij zich
op verschillende plaatsen over de
economische en financiële situatie
zal laten voorlichten.
Het programma zelf kan uiter
aard niet in finesses gepubliceerd
worden. Er komen heel wat ont
vangsten, begroetingen en recepties
voor, heel wat inspecties van ere
wachten en défilé's, heel wat zang-
huldes en parades,- heel wat offici
ële diners en lunches. Het bijwonen
van de Statenzittingen, het onthul
len van monumenten, de openbare
gala-avonden en de rondritten ont
breken natuurlijk niet en veel aan
dacht zal door de Koningin worden
gewijd wie had het anders ver
wacht? aan ziekenhuizen, scho
len, inrichtingen, tehuizen voor ou
den van dagen en culturele institu
ten.
Het contact met de bevolking
blijft zeker niet tot het officium en
de hoogstg ^plaatsten beperkt; zo
zal Koningin Juliana in Suriname
ook enkele negerdorpen in de bin
nenlanden bezoeken en heeft zij
zich door allerlei bezwaren niet wil
len laten weerhouden, om van de
toestanden daar ter plaatse in ei
gen persoon kennis te nemen.
Ons blad, dat bij al deze gebeur
tenissen en bezoeken vertegenwoor
digd zal zijn, hoopt U er getrouw
en nauwkeurig van op de hoogte
te houden.
Maandagochtend 2Jf October bezoekt
het Koninklijk Paar het eiland Saba.
Om van The Bottom naar Windward-
side op Saba te gaan, moet men per
ezel reizen of op één van de kleine
paardjes, die heel bruikbaar zijn. De
bagage volgt dan wel per drager
0 Een 20-jarige Japanner, Tatsushl Noyo-
ri, heeft een micro-x-stralencamera uit
gevonden, waarmee men het binnenste
van het oog kan fotograferen. Dit was
tot nu toe een van de moeilijkste kwesties,
waarvoor oogartsen zich geplaatst zagen.
D«<aab unn hst l/nn!nbti!b D(lflë
TWAALF ENKELE REIZEN NAAR DE MAAN
Rome: de mooiste stad.
(Van een luchtvaartmedewerker)
Het moet voor de KL.M.-stewar-
dess mej. M. S. J. Krenier wel een
groots moment in haar leven ge
weest zijn, toen zij uit han
den van president-directeur I. A.
Aler als eerste stewardess de bron
zen vlïegurenpenning voor 10.000
vlieguren in ontvangst mocht ne
men. Ze was er echt wel een beetje
trots op, vertelde ze ons toen we
in een hoekje van het Schiphol-res-
taurant een praatje met haar maak
ten. Riet heeft heel wat meege
maakt en véél van de wereld ge
zien, sedert ze in Maart 1989 bij de
K.L.M. op Schiphol in opleiding
kwam. Hoe kan het ook anders na
zoveel lucht-kilometers
Riet is geboren in de stad Gro
ningen. Ze heeft bij haar vader op
kantoor gezeten en ging toen twee
jaar naar het buitenland. Weer te
rug in Holland, solliciteerde zij bij
de K.L.M. en werd prompt aange
nomen. In die tijd had de K.L.M.
nog maar 19 stewardessen (nu
meer dan 200!).
Riet Kremer is 43 jaar, maar daar
ziet ze écht niet naar uit. Ze is de
oudste K.L.M.-stewardess en de eni
ge vóór-oorlogse.
Er is," zo peinst ze hardop, erg
veel veranderd in de luchtvaart.
Vroege- stond je langer en veelvul-
diger aan de gTond, zodat je méér
van de wereld zag.
Vraag je Riet wat ze de mooiste
GRIEKEN HOUDEN VAN HET LEVEN (II)
Na één uur lijkt de stad
vrijwel uitgestorven
Zich voortbewegen door Athene betekent zich onophoudelijk aan levens
gevaar blootstellen, tenminste dat denkt men de eerste dagen. Het verkeer
hier is namelijk voor algemeen Europese maatstaven een complete chaos,
ondanks de politieagenten op enkele drukke punten. Ieder rijdt zoals het
hem past, d.w.z. zo hard mogelijk en alleen met het eigen doel in het oog.
Richtingwijzers zijn onbekend of althans maakt men er geen gebruik van.
In het uiterste geval steekt men een arm uit de altijd geopende portier
raampjes. Dat er naar verhouding zo weinig ongelukken voorkomen is al
leen te danken aan de handigheid en de tegenwoordigheid van geest der
Griekse chauffeurs, die zonder meer virtuozen zijn in hun vak. Deze ver
keerschaos is overigens niet zo verwonderlijk als men bedenkt dat Grieken
land eigenlijk eerst na de laatste wereldoorlog gemotoriseerd werd, waarbij
nog komt, dat de Grieken stuk voor stuk doorgewinterde individualisten
zijn.
Het verkeer in Athene mag dan
een onoverzichtelijke chaos zijn, 'n
aansporing als „Wees en heer in het
verkeer" is hier volmaakt overbo
dig. En zo steekt men na een paar
dagen rustig en volkomen vertrou
wend het ene plan na het andere
over.
Athene is namelijk een stad vol
pleinen. Het grootste daarvan is
het Syntagma, in het centrum. Hier
ligt het parlementsgebouw, door 'n
Duitse architect in klassieke stijl
gebouwd, hier vindt men ook de
grootste en duurste hotels en in de
onmiddellijke omgeving ervan de
ministeries en de gezantschappen.
Niet vroeg beginnen.
Wie in de Griekse hoofdstad
boodschappen wil doen, moet de dag
vroeg beginnen. Van 1 tot 5 zijn de
winkels en openbare gebouwen ge
sloten. Athene houdt gedurende die
tijd siesta achter gesloten vensters.
Alleszins redelijk, als men weet,
dat Athene tot de lichtrijkste en
warmste steden der aarde behoort.
Niet voor niets verplaatste een wijs
man als Diogenes reeds in de oud
heid gedurende de zomer zijn woon
plaats van hier naar Korinthe,
Na de siesta komt het leven heel
langzaam weer op gang om zich 's
avonds na achten eerst recht te ont
plooien. De Atheners leven eigenlijk
's avonds en 's nachts. Tot ver na
middernacht zijn de terrasjes en
café's nog bevolkt en ziet men de
mensen eten, genietend van de koel
te. De lichtreclames op de pleinen
bewegen, auto's als kevers met
glimmende donkere dekschilden rij
den af en.aan. Lachende en praten
de mensen. Men zou de indruk kun
nen krijgen in de hoofdstad van 'n
welvarend land te vertoeven. Doch
dat is nu juist niet het geval.
Griekenland is een land van
schrijnende armoede, eerst in 1912
geheel bevrijd van het Turkse juk,
geslagen door een verschrikkelijke
burgeroorlog, geteisterd door na
tuurrampen.
Ongezonde luxe.
De luxe van Athene komt daar
door des te meer uit als een onge
zond verschijnsel, als een vreemd
gezwel aan een vermagerd lichaam.
Honderden kilometers door de Pe
loponnesus stellen tot die conclusie
in staat en ook in Athene zelf be
hoeft men maar het electrische
trammetje naar Perama of de bus
naar Piraeus, de haven, te nemen
om op onmenselijke woningtoestan
den en bittere armoede te stuiten.
Het leven in Athene vormt een be
drieglijke spiegel van het Griekse
volksleven. Maar één ding valt on
middellijk op: arm en rijk in Grie
kenland doen niet voor elkaar on
der in levenslust en blijde aanvaar
ding van het bestaan. In dat op
zicht bestaat er geen verschil tus
sen de man met de grote Ameri
kaanse wagen, die alles kan krij
gen wat hij begeert en de arme
sloeber, die leeft van een paar por
ties yoghurt per dag met wat vij
gen en druiven.
WILLEM ENZINCK
stad op aarde vind dan antwoordt
ze: Rome! Maar direct daarop: èn
het voor-oorlogse Boedapest èn Pa
rijs. En het mooiste land? Mexico!
„Altijd schijnt daar de zon en ieder
een is er vrolijk, zodat je er van-
zèlf óók vrolijk wordt", zegt ze.
Op de Schelde.
Tijdens de oorlog heeft Riet veel
goed werk gedaan bij het Rode Kruis.
Op haar uniform draagt ze dan ook
het rood-witte lintje van het „Kruis
van Verdienste voor oorlogswerk
voor het Nederlandse Rode Kruis".
In October 1944 was ze op weg met
zieken van Den Haag naaf Gissin
gen, toen de boot op de Schelde bij
Zierikzee door de Duitsers werd ge
bombardeerd, waarbij twee doden vie
len. Ze heeft veel in noodziekenhuizen
gewerkt en in de evacuatie-centra,
hoewel zij in K.L.M.-dienst bleef.
Na de oorlog kwam ze bij de K.L.
M. terug, eerst als sociaal verzorg
ster. In Februari 1946 vlóóg ze weer.
Of Riet veel beroemde passagiers
ontmoet heeft Natuurlijk. Het is een
hele lijst, waarop o.a. voorkomen:
Prins Bernhard, Winston Churchill,
generaal de Lattre de Tassigny, Mau
rice Chevalier, de president van Ita
lië, bekende filmsterren en danseres
sen. Eén van de mooiste herinnerin
gen is voor Biet Kremer de Christ-
chureh-race geworden, waarin ze het
„lawaaistuk" gevlogen heeft, van
Djakarta naar Christchurch, toen da
meeste feestjes aan boord gehouden
werden. Ze toonde ons een mooie poe
derdoos met een inscriptie: haar
„mooiste herinnering aan de K.L.M."
Verwachtingen overtroffen.
Of de luchtvaart haar teleurgesteld
heeft? „Nee, m'n stoutse verwachtin
gen zijn overtroffen". Riet Kremer
zou alleen die meisjes willen aanra
den om stewardess te worden, die al
tijd op eigen benen gestaan hebben
en die stevig in hun schoenen staan.
Ze worden aan velerlei verleidingen
blootgesteld. Ze moeten een sterk ge
stel hebben en gevoel voor humor.
Hoelang Riet nog blijft vliegen?
Over zeven jaar krijgt ze pensioen,
maar misschien houdt ze er al eerder
mee op. Ze zou dolgraag naar de
Unesco, naar de Fundamentele Op
voeding Technische Rijstand. Ze is al
eens secretaresse geweest van een
Nederlandse delegatie bij de Unesco
en ze hoopt ééns volledig ingescha
keld te worden. Nog onlangs is ze
naar Parijs geweest, om het „warm"
te houden. Ze heeft zoveel rondge
zworven over de wereld, dat ze nu
wel eens wat „rustiger" zou willen
doen. En dat verwondert ons niets,
want Riet Kremer heeft tijdens haar
10.160 vlieguren een afstand afgelegd,
gelijk aan 12 enkele reizen naar de
Mej. Kremer, die t e bronzen
vlïegurenpenning ontving
