ORCAM
BEWOGEN WEEK EIND
De heer Tilanus over herderlijk
schrijven Ned. Herv. Kerk
BOEKEN VOOR
oe zware
shag!
DOUWE EGBERTS
SURPLUS AAN VALS SENTIMENT
IN „A STAR IS BORN"
Liim niet met verdriet, lijm met VELPON *3L
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 23 JULI 1955
C.H.U.-CONFERENTIE TE LUNTEREN
Deze boodschap moet NIET in
de politieke sfeer getrokken
Op de zomerconferentio van de Christelyk Historische Unie te Lunteren
sprak Donderdagavond de voorzitter, de heer Tilanus, over politieke ge
beurtenissen van de laatste maanden. Wy maakten daarvan reeds kort mel
ding. Na een uiteenzetting te hebben gegeven over wat er in de laatste
maanden zoal op het politieke erf was gebeurd, bracht de heer Tilanus
uiteraard ook problemen naar voren, die betrekking hebben op de toe
komst. De komende verkiezingen met alles wat daarmede verband houdt,
zoals politiek beleid op het gebied van de woningbouw en volkshuisvesting,
belastingheffing, samenwerking met de K.V.P. of met P.v.d.A., uitbreiding
der beide Kamers der Staten Generaal en andere problemen zijn op deze
conferentie behandeld.
voornamelijk by deze regeringspart
ners om de doorbraak, die enerzijds
wordt gepropageerd, anderzijds be
streden. Nu de R.K, bisschoppen
zich met een mandement tot zijn on
derdanen hebben gericht en de Gene
rale Synode van de Nederlandse Her
vormde Kerk ook een schrijven heeft
gepubliceerd over het christen-zijn in
de Nederlandse samenleving, wordt
de strijd steeds scherper. Mij is ver
weten, dat ik myn oordeel over het
herderlijk schryven niet op de alge
mene vergadering van de CHU heb
geformuleerd. Welnu, mijn mening is
dat wij deze schriftelijke boodschap
pen op ons moeten laten inwerken,
maar niet in de politieke sfeer moeten
betrekken. Daarbij komt nog dit, dat
het mandement wel duidelijk is voor
de gewone man, maar dat het herder
lijk schrijven voor een leek erg moei
lijk te lezen is en nog veel minder te
begrijpen. Er zijn dingen, die ik ook
De heer Tilanus begon met te rele
veren .alles wat gespeeld had voor
en tydens de kabirtetsformatie. Hoofd
zaak was volgens hem de politieke
verhouding, die heerste tussen de
PvdA en de KVP en die bij de be
handeling van de belasting- en huur-
voorstellen op de voorgrond trad. By
de voorlaatste kabinetsformatie was
er in de troonrede aanj
verdergaande huurverhoging;" wel
licht" gepaard met afroming ten be
hoeve van de nieuw te bouwen wo
ningen. Een bestemmingsheffing dus.
Van socialistische zijde werd gejuicht
en deed men alsof de bestemmings
heffing een feit was. Van andere zij
de werd de aandacht gevestigd op het
woordje „wellicht" en liep men te
wapen om de afroming tegen te
gaan. Voor wie het dikke boek „De
weg naar de vrijheid" kent, wekt het
?een verwondering, dat van socialis-
Ische rijde werd oeweerd, niet voor
de derde maal te kunnen meewerken
aan een huurverhoging zonder afro
ming. Immers daar stelt men, dat de
volkshuisvesting primair een over
heidstaak is. Wie echter deze mening
is toegedaan, miskent de ware aara
van het Nederlandse volk. Een ieder
is hier geporteerd voor een stukje
eigendom in de vorm van een eigen
huisje. Vooral öp het platteland leeft
zeer sterk de drang naar een eigen
woning, waarin men leeft en werkt.
Het woningvraagstuk.
Meteen zitten we nu in het moei
lijkste en neteligste probleem van
deze tijd. De kreupele huurverhoging
is terecht verworpen, daarvoor in de
plaats hebben we nu wat men noemt
een kleuterhuurverhoging. Tydens
het overleg met de vakcentralen wa
ren de bouwvakarbeiders bereid
uiterlijk drie uur per week over te
werken en dat gebeurt nog niet eens
overal. In West-Duitsland is men be
reid over te werken en hard te wer
ken. Een voordeel is, dat het over
werk daar belastingvrij wordt geho
noreerd. Daarbij komt, dat men daar
geholpen is door een stroom van
öostduitse vluchtelingen. Hier ligt de
situatie anders.
Vrijere loonvorming
De CHU is naar mijn mening, aldus
de heer Tilanus, geporteerd voor een
vrijere, dat wil zeggen bedrijfstaks-
gewijze, loonvorming. Alhoewel, en
nier meende de heer Tilanus een
waarschuwend woord te moeten laten
horen, we moeten ook voorzichtig
zijn met bedryfstaksgewijze beloning
daar dan mensen op de zwakke plaat
sen in onze economie in een ondulba-
re positie worden gebracht. Dit is
niet alleen een economisch maar ook
een sociaal probleem.
Geestelijke strijd.
De tegenstellingen tussen de twee
grootste partyen rijn ook hier aanwe
zig. Trouwens op allerlei terrein treft
men deze tegenstellingen aan. Dat
vindt zijn oorzaak in een geestelijke
strijd, die wordt gevoerd. Het gaat
1 WONDEROLIE
Weg met onhandige likdoornringen en
gevaarlijke scheermesjes. Een nieuw
vloeibaar middel, NOXACORN. neemt de
pijn weg in 60 seconden. Eeltplekken en
eksterogen verschrompelen met wortel
en al. Bevat gezuiverde wonderolie,
jodium en het pijnstillende benzocalne.
Een flesje NOXACORN Antiseptisch
Likdoornmiddel van f. 3.35 bespaart U
veel ellende (50)
II1IIIIIIIIIIIBIII
HAZETF ABRI EKEN TE ZEVENBERGEN
niet begry'p, maar tevens zinsneden,
waar ik critiek op heb. Maar daarmee
loop ik niet te koop. Er preekt ook
wel eens een dominee niet naar mijn
zin, maar dan ga ik hem niet met
critiek te lijf. De PvdA trekt deze
boodschappen wel in de politieke
sfeer, enerzijds wordt het mandement
bestreden, anderzijds het schryven
van de Nederlands Hervormde Kerk
als propagandamiddel aangegrepen
onder het motto „zie je wel, aat je als
christen net zo goed by ons kan zijn".
Het resultaat is strijd. Maar daar
doe ik niet aan mee. En dat wil ook
ons volk niet. En zeer terecht. Want
daar is geen land of volksbelang mee
gediend.
T oekomstige
samenwerking.
Hoe de verkiezingen zullen verlo
pen is niet te voorspellen. Persoon
lijk ben ik zeer benieuwd of het ker
kelijk gezag van Rome zich kan
handhaven, vooral in de provincies
Limburg en Noord-Brabant, die in
deze strijd doorslaggevend zullen
zijn. Ilc weet nog zo net niet of de
KVP wel de grootste politieke party
zal worden. Wy als Christelyk Histo-
rischen doen aan deze negatieve
strijd beslist niet mee. Wij zullen
slechts ons beginsel uitdragen en dat
op waardige wijze. Wat de CHU zal
doen by de nieuwe kabinetsformatie
is niet zo eenvoudig. Wij komen op
voor het prot.-christelrjk karakter
van de natie, maar het sociaal-econo
misch beleid van de PvdA stemt ons
zo nu en dan erg huiverig. Niet ik,
maar de komende fractie zal over
verdere samenwerking moeten beslis
sen en hoe zal die fractie er uit zien?
Uitbreiding Kamers.
Wy weten, dat er voorstellen zyn
voor uitbreiding van de Kamers der
Staten Generaal. Ik geloof, dat wij
daar niet aan kunnen ontkomen.
Vooral internationaal is het werk
ontzettend toegenomen. Toch is er
ook een bezwaar. Ik ben huiverig
voor specialisten op ieder terrein.
Een met-specialist kan met zijn ge
zond verstand vaak een goed oordeel
vormen over het geheel, terwyl een
specialist slechts zyn eigen terrein
kan overzien en wij moeten in alles
het grote geheel niet uit het oog ver
liezen. Want overal liggen beginsel
kwesties aan ten grondslag, soms
verscholen, maar zij zyn er en in al
les zullen wij uitgaan van de erken
ning van Gód's almacht. Ook op poli
tiek terrein.
Bij Strengholt, Amsterdam verscheen
een roman voor oudere meisjes „Ma
deleine gaat in zaken". Ankie van den
Aardweg schreef dit verhaal over een
energiek en artistiek meisje, dat via
verkoopster in een grote wólwinkel,
er zelfs in slaagt directrice van een
warenhuis te wordenCor Gras-
hoff schreef eveneens een boek voor
oudere meisjes, dat ook bij Stren-r-
holt uitkwam: „Moeilijkheden om
Sala". Van een heel ander genre is
een boek voor oudere jongens, dat W.
N. van der Sluys het licht deed rien
bij de uitgeverij Kluitman in Alk
maar: .Zeesleper, vast die tros". Het
is een reportage over zeeslepers en
bergingswerk, die ongetwijfeld door
vele jongelui „verslonden" zal wor
den. P. de Zeeuw vertelde de over
wintering op Nova Zembla en het le
ven van Miehiel Adriaanszoon de
Ruyter opnieuw en deed beide verha
len verschijnen bij Van Goor, Den
Haag. Vaderlandse geschiedenis in
e~r. verantwoorde en vlotte vorm.
NIEUWE UITGAVEN.
Wij ontvingen de volgende nieuwe
uitgaven: Anthony van Kampen, „In
cident op Corsica", Utgeverij De Boer,
Amsterdam. De geschiedenis van een
Amsterdams meisje op Corsica, waar
zy kennismaakt met het leven van
vrije mensen in een groen paradijs
Jan W. Jacobs, „Paard gevonden",
Amsterdam, Van Holkema en Waren-
dorf, een speels verhaal over een
zwerversleven. Han van Zuydveen,
„Carnaval", Uitgevery De Toorts,
Haarlem, een boek rond het Brabant
se carnaval. Rüdiger Syberberg „Pe
ter Anemont", Uitgevery Pax, Den
Haag, een jngeman trekt onbezorgd
en blijmoedig de wijde wereld in. Dr
J. M, Somer; „Zy sprongen in de
nacht". De Nederlandse inlichtingen
dienst van 1943 tot 1945. Van Gor-
cura, Assen. Howard Spring „Dame,
deerne, dominee", Sythoff, Leiden.
Een verhaal over 'n achterbuurt van
Manchester, goed en indringend ge
schreven. Tenslotte nog twee boeken
van Pax, Den Haag: Christine Bruck
ner „Voor de sporen vervagen" en
Lillian Roth „Morgen zal ik nuilen",
een autobiografie van een alcoholiste,
die terugkeerde uit het „ryk der scha
duwen".
Ho Tsji Minh in hoofdstad
Hanoi teruggekeerd.
President Ho Tsji Minh van commu
nistisch Noord-Vietnam is Donderdag
uit Peking naar de Noordvietnamese
hoofdstad Hanoi teruggekeerd na een
bezoek van een maand aan de Sowjet-
Unie en communistisch China. Hij
heeft, niet beide landen een overeen
komst betreffende economische sa
menwerking getekend.
FILMS IN ZEELAND
99
Kitschproduct van klasse.
In een warreling van holle phrasen
holt mejuffrouw Judy Garland door
de via het reclame-medium als een
grootse rolprent aangekondigde film
„A star is bom" (GRAND, Goes). In
haar kielzog strompelt James Mason
moeizaam mee als een aan lager wal
geraakte artist en zo ontstond een
kitsch-product van de allereerste
klasse, waar regisseur George Cukor
wel voor wilde tekenen
Klatergoud, klatergoud en nog
eens klatergoud, in dikke lagen over
elkaar gemonteerd, dat werd „A star
is born Zonder veel talent zingt Ju
dy Garland als een opkomende
ster haar liedjes en terwijl zy op
komt, verzinkt James Mason, in zijn
rol van aan de drank geraakt acteur,
die tenslotte in de verdrinkingsdood
een oplossing voor. zyn moeilijkheden
tracht te vinden. Voor een goed be
grip diene, dat het hier om het wel
en wee van een artistenhuwelijk gaat
en dat Judy Garland er zich toch nog,
stevig op haar tanden bijtend, door
heen weet te slaan.
Een surplus aan vals sentiment, in
kleuren bijeengebracht in een film,
waarin ge vergeefs een miiimeter op
rechte filmkunst zult zoeken. Inte
gendeel
„De Prins Student" (Alhambra,
Vlissingen) is vervaardigd naar de al
oude, opgewekte operette en is thans
in cinemascope te zien. Men kent het
luchtige verhaal van de stugge prins,
die aan de universiteit van Heidelberg
„ontdooit" moet worden en met wie
dat maar al te goed lukt. De prins
gaat aan de zwier, wordt verliefd pp
een dienstertje en dreigt een ogenblik
z'n vorstelijke plichten te vergeten.
Een vrolijk verhaaltje, waaruit ook
een amusante film ontstond, met o.a.
Ann Blyth en Edmund Purdom in de
hoofdrollen.
Electro (Middelburg) brengt thans
in de deze rubriek nog onlangs be
sproken, voortreffelijke Duitse film
„08/15", waarin men een realistisch
beeld krijgt van toestanden in het
Duitse leger. Een ietwat onaanneme
lijk trekje heeft deze rolprent wel; de
officieren worden voorgesteld als
rechtvaardige kerels en slechts de on
derofficier is de „kwaje piet". De
man, die tegen het drilsysteem in op
stand komt, wordt tot besluit zelfs
bevorderd en dat is juist iets teveel
van het goede. Overigens een knap
gemaakte film!
Een uitstekende rolbezetting heeft
„Eskader 8 keert terug" (Luxor,
Vlissingen), waarin Van Johnson en
Walter Pidgeon de hoofdrollen ver
tolken. Hef is uiteraard een
oorlogsfilm, spelend in het Korea-
conflict. Een verhaal over de mannen
van de luchtvaart, met enkele specta
culaire opnamen over bombardemen
ten. Veel nieuwe aspecten biedt deze
rolprent overigens niet.
Schouwburgbioscoop (Middelburg)
brengt de reprise van de verfilming
van het bekende boek „De woeste
hoogte", met o.a. Merle Oberon, Lau
rence Olivier en David Niven. Ro
mantiek van het goede soort, uitste
kend verfilmd en met over het alge
meen knap spel. De sfeer van het on
herbergzame, moerassige Yorkshire,
waar de liefdestragedie zich afspeelt,
is in deze film goed getroffen.
Internationaal congres
voor hulp aan zeelieden.
Te Antwerpen is een internationaal
congres gehouden ter coördinering
van de hulpverlening aan zeelieden
in de verschillende landen.
Nederland, België, de Verenigde
Staten, Engeland, Duitsland, de
Skandinavische landen en Israël wa
ren vertegenwoordigd door afge
vaardigden van regeringen, vakorga
nisaties, patroonsverenigingen en in
stellingen tot hulpverlening aan zee
varenden.
Het initiatief tot dit congres, dat
een eerste contact beoogde, was ge
nomen door een internationale studie
commissie bijeengeroepen door dr
Hall, directeur van het Seamen's
Church Institute te New York. Het
congres heeft zich bezig gehouden
met de hulpverlening aan zeevaren
den in al hun levensomstandigheden.
Hagenaar Tuinenburg heeft
„Geen mishandelingen meer
in Indonesië.
„Ik heb langs illegale weg berich
ten ontvangen, dat er intensieve con
trole wordt uitgeoefend op de behan
deling van de Nederlandse arrestan
ten in Indonesië en dat er geen mis
handelingen meer voorkomen".
De heer P. H. Tuinenburg, die in
de nacht van Donderdag op Vrijdag
zijn hongerstaking van drie weken
heeft beëindigd, is van mening, dat
zijn actie hiertoe heeft bijgedragen
evenals hij er van overtuigd is, dat
achter de schermen zijn brief aan
minister-president Nehroe van India
zijn uitwerking niet heeft gemist. De
21 dagen vasten hebben de heer Tui
nenburg aanzienlijk vermagerd. Vol
gens de controlerende geneesheer is
zyn toestand echter prima.
Japanse minister naar
Verenigde Staten.
Mamoroe Sjigemitsoe, de Japanse
minister van buitenlandse zaken,
heeft Vrijdag bekendgemaakt, dat hij
in September a.s. op uitnodiging van
minister Dulles een bezoek aan de
V.S. zal brengen.
Gedurende een week zal hij met
president Eisenhower en minister
Dulles besprekingen voeren, onder
meer over het probleem de Japanse
defensie.
Stemmen uit de Kerken.
(Slot
g. 3)
Het zijn plaatsen waar de Ned, bin-
nen-schippery zich concentreert. De
ze plaatsen zijn dan ook de belangrij
ke steunpunten voor 't werk van de
varende gemeente. Hier hebben dan
ook een zevental predikanten voor dit
speciale werk hun standplaats gevon
den. Hier heeft men tehuizen inge
richt, die in de loop van de laatste ja
ren steeds meer een centraal punt
voor de schippers en hun gezinnen
zyn geworden. Hier heeft men ook
min of meer vaste kernen uit de
schipperij zelf, die mede de verant
woordelijkheid van het werk dragen.
Maar behalve de plaatsen die aan
geduid zijn met een kring er rond,
vinden we op de kaart van de varende
gemeente een hele reeks plaatsen,
waaronder een negental uit onze pro
vincie, waai% vanuit de kerkeraad ge
regeld aandacht wordt besteed aan
„De varende Gmeente" vooral wan
neer een schip gedurende een week
end ergens ligt.
Het is noodzakelijk gebleken een
eigen bureau te hebben, dat in Den
Haag is gevestigd en waar men, met
alle moeilijkheden en zorgen die het
meebrengt, een kaartsysteem van de
ze bijzondere gemeente bijhoudt Dit
bureau is steeds meer geworden de
algemene vraagbaak voor de leden
van deze gemeente. In 1954 werden
hier niet minder dan 8844 stukken
post ontvangen. De verzonden stuk
ken lagen bij de 36.000.
Deze „gemeente" heeft ook een
eigen blad, „De Vuurtoren", dat
maandelijks in 55.000 exemplaren van
de pers komt. Men heeft ook een
eigen schippers-bibliotheek, die na
tuurlijk ook al weer niet kan werken
als een andere.
In plaatsen waar dat mogelijk is
worden catechisaties gegeven, terwyl
men veel doet aan lectuur- en Bijbel
verspreiding. Zelfs kent deze ge
meente" diaconale hulp.
Een heel aparte onderafdeling is het
jeugdwerk van deze gemeente. De
landdagen die worden georganiseerd,
verheugen zich in een grote belang
stelling. Er wordt zelfs aan gedacht
voor dit onderdeel ccn paar wika's
aan te trekken.
Al gaat het netwerk met bijzondere
moeilijkheden gepaard^ lezende het
jaarverslag en ziende de rekeningen
en verantwoordingen, krijgen we de
indruk dat hier 'n levend stuk kerke-
wei'k groeiende is; een stuk werk dat
wel eens even de aandacht mag heb
ben. H.
FEUILLETON
door PATRICIA WENTWORTH
Hoe dan ook, de armbanden waren
een huwelijksgeschenk. Ze dragen
de keizerlijke kroon, omdat de le
December de vooravond van zijn
kroning was. Ken je de geschiede
nis werkelijk niet?"
Zij keek hem woedend aan.
„Wat heeft dit alles met mij te
maken
Hij liep weer naar de haard.
„Dèt kan ik je ook vertellen. Jo
sephine stierf in 1814, maar in haar
testament staat niets speciaals over
de armbanden. Inderdaad bleven ze
veertig jaar zoek, maar toen kocht
de tweede graaf van Pemberley ze
te Parijs als een huwelijkscadeau
voor zijn bruid. Waar ze in die tus
sentijd waren geweest, is nooit ge
bleken, maar Lord Pemberley was,
naar het scheen, tevreden met wat
men wist en de stenen zijn sedert
dien in rijn familie gebleven. De ti
tel is nu uitgestorven, maar de we
duwe van de laatste graaf leeft
nog. Van moederszijde ben je, ge
loof ik, met haai' verwant".
„Dus daarom denk ie, dat ik van
die armbanden afweet?"
Hij knikte bevestigend.
„Wij komen waar we zijn moe
ten. Ongeveer tien jaar geleden had
ik het genoegen, lady Pemberley
te ontmoeten op een liefdadigheids
bal. Ze was één van de patronessen.
Stel je mijn nieuwsgierigheid voor,
toen ik zag, dat ze de armbanden
van Josephine droeg. Ik waagde 't,
er over te spreken en toen ze hoor
de, dat ik de geschiedenis ervan
kende, was zij zo vriendelijk, ze
af te. doen en mij de N èn de da
tum te laten zien. Je begrijpt dus,
dat toen ik de armband terugzag,
die jij in je hand hebt..."
Ze viel hem opgewonden in de
rede.
„Wat heb i k daarmee te ma
ken?"
„Verveel ik je? Nu, ik ben bijna
klaar. Een vriend, die mijn lief
hebberij kent, vertelde me, dat hij
de hand had gelegd op een prachtig
bewerkte armband. Ik ging ze be
kijken en herkende ze natuurlijk di
rect. Ik behoef je de naam van de
winkel niet te noemen, want die
weet je, zoals vanzelf spreekt. Wat
je waarschijnlijk niet weet, is dat
de eigenaar zich precies herinnerde
van wie hij de armband had ge
kocht. Je komt nogal vaak in de
socicty-blaadjes, zie je en hij her
kende je. Hij zou ook geen juweel
hebben gekocht van een onbekende,
maar je familierelaties kennende,
aarzelde hij niet!"
In de nu volgende langdurige
pauze keek hij op een verstoord
fericht met saamgetrokken wenk-
rauwen en stijf opeengedrukte
lippen...
Toen hij dacht, dat de stilte lang
enoeg had geduurd, verbrak hij
Le met de woorden:
„Je weet, dat ik je vriend ben.
Je behoeft niet zo te kijken".
De kleur kwam op haar wangen
terug. Ze wendde zich tot hem, de
ogen wijd geopend en gloeiend van
opwinding.
„Greg..."
Nooit was zijn glimlach vriende
lijker geweest.
„Dat is beter!"
„Greg. ik heb die armband ge
kregen. Ik weet niet wat je hebt ge
dacht".
Hij lachte hartelijk.
„Wel, ik heb ze gekocht. Ik zal
je niet vertellen voor welke prijs,
omdat er altijd verschil is tussen
de koop- en verkoopprijs en ik er
niet op wil bluffen. Hoe dan ook,
nu het ding van mij is, belet niets
me, om een groot gebaar te ma
ken en het aan lady Pemberley te
rug te sturen, nietwaar?"
„Je kunt dat niet doen! Ik wil
natuurlijk niet weten, dat ik het
verkocht".
„O, natuurlijk. Heb je de andere
ook, of heb je die ook verkocht?"
Zij schudde het hoofd.
„Ze heeft er mij maar één gege
ven". 1
„Beste kind, dat is niet zo. Jij
weet het en ik weet het. En je
weet, dat ik het weet. Waarom houd
je dat sprookje vol? Als ik naar
lady Pemberley zou gaan en ver
tellen, dat ik haar armband in een
winkel had ontdekt, wat zou er dan
gebeuren? Het zou nogal wat her
rie geven, nietwaar Zij zou je
aanvliegen... of neen, we wassen
ons vuile linnen niet dn het open
baar. Maar ik denk wel, dat de
naam van miss Lane uit haar tes
tament zou worden geschrapt en ik
zou niet verbaasd zijn als het in
de familie bekend werd, dat die lie
ve Moira haar eigen zaak had be
dorven. Of, in de taal van het me
lodrama: „maatschappelijk geruï
neerd?"
Moira Lane stond op. Ze legde
de armband op de hoek van de
schrijftafel en zei wij kalm: „Wat
zou jou dat geven?"
Hij kon haar bewonderen en deed
het ook. Moed waardeerde hij en
haar beschaafd optreden schiep een
afstand tussen hen. Zij zou niet
schreien of enig' beroep op hem
doen; rij zou zich niet laten bre
ken. Hij keek haar goedkeurend
aan. „Zie je, nu kunnen we spijkers
met koppen slaan. Het antwoord is,
dat het me niets zou geven. Ik zou
je in geen geval willen benadelen.
Al wat ik wens, is dat we nu op
houden met comedie-spelen en tot
zaken komen".
„Wat voor zaken?"
Hij ging naar de tafel en reikte
haar nog een cocktail.
„Laat ons eerst eèns drinken. Je
ziet zo vermoeid. Luister nu eens,
Moira. Ik kan je ruïneren. Maar
waarom zou ik dat doen? Ik doe
het ook niet; ik bewonder je zeer
en ik geloof, dat we vrienden zijn.
Ik zal verder gaan en je vertellen,
dat ik je als compagnon wil heb
ben".
Met haar glas in de hand keek
ze hem enigszins verachtend aan.
Ze dronk haar cocktail uit, zette
haar glas weer op het blad en
wachtte met lichtelijk opgetrokken
wenkbrauwen.
Zeer op zijn gemak, glimlachte
Gregory Porlock.
„Ik zei al, dat ik gek was op van
die kleine, soms nuttige informa
ties. Mensen, die zoiets weten, ko
men ermee aanzetten, soms op heel
verrassende manier. Maar ie moet
met die dingen erg voorzichtig zijn.
Het is beter, geen fouten te ma
ken. Sommige inlichtingen een
groot deel ervan ltomen uit de
kringen, waartoe jij, als bevoor
recht lid ervan, behoort. Exclusie
ve kringen, zeer nauw aaneengeslo
ten. Het zou voor mij van groot
belang zijn, iemand te hebben, om
zo te zeggen een correspondent, die
tot deze exclusieve kringen toegang
heeft".
Haar wenkbrauwen werden nog
wat hoger opgetrokken. „Je ge
bruikte daareven het woord „com
pagnon". Je bedoelt, dat ik je com
pagnon moet worden in chantage-
zaakjes?"
Hij hief protesterend dè hand op.
„Hoor eens, Moira, wat heeft het
voor nut, zo te praten? Misschien,
dat het je opluchting geeft, maar
ik verzeker je, dat het mij absoluut
niets doet. Ik ben volkomen gewa
pend tegen sarcasme en dergelijke,
dus je verspilt je moeite. Als je er
onverhoopt tocli in mocht slagen,
me boos te maken, zouden de ge
volgen niet plezierig zijn..." Na een
pauze ging hij voort: „voor jou na
melijk. Ik geloof, dat de uitdruk
king „compagnon" niet bijster ge
lukkig was. Compagnon-zijn brengt
verantwoordelijkheid mee en die
zou je niet hebben. Correspondente
of agente is juister uitgedrukt. Al
les wat ik je ooit zou vragen, zou
zijn me feiten te melden en mij te
helpen met je speciale kennis van
dc daarbij betrokken mensen. Om
je een eenvoudig voorbeeld te ge
ven: Sommige als feiten erkende
zaken zouden in het ene geval bij
zonder compromitterend kunnen
zijn, terwijl ze in een ander geval
niet de minste betekenis zouden
hebben. Op dat punt nu zouden je
persoonlijke relaties hun diensten
kunnen bewijzen. Ik behoef je niet
te zeggen, dat alles volkomen ver
trouwelijk zou rijn en behoorlijk
wat zal opleveren. Wat de armband
van Josephine betreft, je moet zelf
maar weten, hoe daarmee te han
delen. Als lk je een raad mocht ge
ven, zou ik je willen adviseren, ze
bij een of andere gelegenheid aan
lady Pemberley terug te bezorgen:
(Wordt vervolgd).