ORCAM BEWOGEN WEEK EIND De heer Tilanus over herderlijk schrijven Ned. Herv. Kerk BOEKEN VOOR oe zware shag! DOUWE EGBERTS SURPLUS AAN VALS SENTIMENT IN „A STAR IS BORN" Liim niet met verdriet, lijm met VELPON *3L 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 23 JULI 1955 C.H.U.-CONFERENTIE TE LUNTEREN Deze boodschap moet NIET in de politieke sfeer getrokken Op de zomerconferentio van de Christelyk Historische Unie te Lunteren sprak Donderdagavond de voorzitter, de heer Tilanus, over politieke ge beurtenissen van de laatste maanden. Wy maakten daarvan reeds kort mel ding. Na een uiteenzetting te hebben gegeven over wat er in de laatste maanden zoal op het politieke erf was gebeurd, bracht de heer Tilanus uiteraard ook problemen naar voren, die betrekking hebben op de toe komst. De komende verkiezingen met alles wat daarmede verband houdt, zoals politiek beleid op het gebied van de woningbouw en volkshuisvesting, belastingheffing, samenwerking met de K.V.P. of met P.v.d.A., uitbreiding der beide Kamers der Staten Generaal en andere problemen zijn op deze conferentie behandeld. voornamelijk by deze regeringspart ners om de doorbraak, die enerzijds wordt gepropageerd, anderzijds be streden. Nu de R.K, bisschoppen zich met een mandement tot zijn on derdanen hebben gericht en de Gene rale Synode van de Nederlandse Her vormde Kerk ook een schrijven heeft gepubliceerd over het christen-zijn in de Nederlandse samenleving, wordt de strijd steeds scherper. Mij is ver weten, dat ik myn oordeel over het herderlijk schryven niet op de alge mene vergadering van de CHU heb geformuleerd. Welnu, mijn mening is dat wij deze schriftelijke boodschap pen op ons moeten laten inwerken, maar niet in de politieke sfeer moeten betrekken. Daarbij komt nog dit, dat het mandement wel duidelijk is voor de gewone man, maar dat het herder lijk schrijven voor een leek erg moei lijk te lezen is en nog veel minder te begrijpen. Er zijn dingen, die ik ook De heer Tilanus begon met te rele veren .alles wat gespeeld had voor en tydens de kabirtetsformatie. Hoofd zaak was volgens hem de politieke verhouding, die heerste tussen de PvdA en de KVP en die bij de be handeling van de belasting- en huur- voorstellen op de voorgrond trad. By de voorlaatste kabinetsformatie was er in de troonrede aanj verdergaande huurverhoging;" wel licht" gepaard met afroming ten be hoeve van de nieuw te bouwen wo ningen. Een bestemmingsheffing dus. Van socialistische zijde werd gejuicht en deed men alsof de bestemmings heffing een feit was. Van andere zij de werd de aandacht gevestigd op het woordje „wellicht" en liep men te wapen om de afroming tegen te gaan. Voor wie het dikke boek „De weg naar de vrijheid" kent, wekt het ?een verwondering, dat van socialis- Ische rijde werd oeweerd, niet voor de derde maal te kunnen meewerken aan een huurverhoging zonder afro ming. Immers daar stelt men, dat de volkshuisvesting primair een over heidstaak is. Wie echter deze mening is toegedaan, miskent de ware aara van het Nederlandse volk. Een ieder is hier geporteerd voor een stukje eigendom in de vorm van een eigen huisje. Vooral öp het platteland leeft zeer sterk de drang naar een eigen woning, waarin men leeft en werkt. Het woningvraagstuk. Meteen zitten we nu in het moei lijkste en neteligste probleem van deze tijd. De kreupele huurverhoging is terecht verworpen, daarvoor in de plaats hebben we nu wat men noemt een kleuterhuurverhoging. Tydens het overleg met de vakcentralen wa ren de bouwvakarbeiders bereid uiterlijk drie uur per week over te werken en dat gebeurt nog niet eens overal. In West-Duitsland is men be reid over te werken en hard te wer ken. Een voordeel is, dat het over werk daar belastingvrij wordt geho noreerd. Daarbij komt, dat men daar geholpen is door een stroom van öostduitse vluchtelingen. Hier ligt de situatie anders. Vrijere loonvorming De CHU is naar mijn mening, aldus de heer Tilanus, geporteerd voor een vrijere, dat wil zeggen bedrijfstaks- gewijze, loonvorming. Alhoewel, en nier meende de heer Tilanus een waarschuwend woord te moeten laten horen, we moeten ook voorzichtig zijn met bedryfstaksgewijze beloning daar dan mensen op de zwakke plaat sen in onze economie in een ondulba- re positie worden gebracht. Dit is niet alleen een economisch maar ook een sociaal probleem. Geestelijke strijd. De tegenstellingen tussen de twee grootste partyen rijn ook hier aanwe zig. Trouwens op allerlei terrein treft men deze tegenstellingen aan. Dat vindt zijn oorzaak in een geestelijke strijd, die wordt gevoerd. Het gaat 1 WONDEROLIE Weg met onhandige likdoornringen en gevaarlijke scheermesjes. Een nieuw vloeibaar middel, NOXACORN. neemt de pijn weg in 60 seconden. Eeltplekken en eksterogen verschrompelen met wortel en al. Bevat gezuiverde wonderolie, jodium en het pijnstillende benzocalne. Een flesje NOXACORN Antiseptisch Likdoornmiddel van f. 3.35 bespaart U veel ellende (50) II1IIIIIIIIIIIBIII HAZETF ABRI EKEN TE ZEVENBERGEN niet begry'p, maar tevens zinsneden, waar ik critiek op heb. Maar daarmee loop ik niet te koop. Er preekt ook wel eens een dominee niet naar mijn zin, maar dan ga ik hem niet met critiek te lijf. De PvdA trekt deze boodschappen wel in de politieke sfeer, enerzijds wordt het mandement bestreden, anderzijds het schryven van de Nederlands Hervormde Kerk als propagandamiddel aangegrepen onder het motto „zie je wel, aat je als christen net zo goed by ons kan zijn". Het resultaat is strijd. Maar daar doe ik niet aan mee. En dat wil ook ons volk niet. En zeer terecht. Want daar is geen land of volksbelang mee gediend. T oekomstige samenwerking. Hoe de verkiezingen zullen verlo pen is niet te voorspellen. Persoon lijk ben ik zeer benieuwd of het ker kelijk gezag van Rome zich kan handhaven, vooral in de provincies Limburg en Noord-Brabant, die in deze strijd doorslaggevend zullen zijn. Ilc weet nog zo net niet of de KVP wel de grootste politieke party zal worden. Wy als Christelyk Histo- rischen doen aan deze negatieve strijd beslist niet mee. Wij zullen slechts ons beginsel uitdragen en dat op waardige wijze. Wat de CHU zal doen by de nieuwe kabinetsformatie is niet zo eenvoudig. Wij komen op voor het prot.-christelrjk karakter van de natie, maar het sociaal-econo misch beleid van de PvdA stemt ons zo nu en dan erg huiverig. Niet ik, maar de komende fractie zal over verdere samenwerking moeten beslis sen en hoe zal die fractie er uit zien? Uitbreiding Kamers. Wy weten, dat er voorstellen zyn voor uitbreiding van de Kamers der Staten Generaal. Ik geloof, dat wij daar niet aan kunnen ontkomen. Vooral internationaal is het werk ontzettend toegenomen. Toch is er ook een bezwaar. Ik ben huiverig voor specialisten op ieder terrein. Een met-specialist kan met zijn ge zond verstand vaak een goed oordeel vormen over het geheel, terwyl een specialist slechts zyn eigen terrein kan overzien en wij moeten in alles het grote geheel niet uit het oog ver liezen. Want overal liggen beginsel kwesties aan ten grondslag, soms verscholen, maar zij zyn er en in al les zullen wij uitgaan van de erken ning van Gód's almacht. Ook op poli tiek terrein. Bij Strengholt, Amsterdam verscheen een roman voor oudere meisjes „Ma deleine gaat in zaken". Ankie van den Aardweg schreef dit verhaal over een energiek en artistiek meisje, dat via verkoopster in een grote wólwinkel, er zelfs in slaagt directrice van een warenhuis te wordenCor Gras- hoff schreef eveneens een boek voor oudere meisjes, dat ook bij Stren-r- holt uitkwam: „Moeilijkheden om Sala". Van een heel ander genre is een boek voor oudere jongens, dat W. N. van der Sluys het licht deed rien bij de uitgeverij Kluitman in Alk maar: .Zeesleper, vast die tros". Het is een reportage over zeeslepers en bergingswerk, die ongetwijfeld door vele jongelui „verslonden" zal wor den. P. de Zeeuw vertelde de over wintering op Nova Zembla en het le ven van Miehiel Adriaanszoon de Ruyter opnieuw en deed beide verha len verschijnen bij Van Goor, Den Haag. Vaderlandse geschiedenis in e~r. verantwoorde en vlotte vorm. NIEUWE UITGAVEN. Wij ontvingen de volgende nieuwe uitgaven: Anthony van Kampen, „In cident op Corsica", Utgeverij De Boer, Amsterdam. De geschiedenis van een Amsterdams meisje op Corsica, waar zy kennismaakt met het leven van vrije mensen in een groen paradijs Jan W. Jacobs, „Paard gevonden", Amsterdam, Van Holkema en Waren- dorf, een speels verhaal over een zwerversleven. Han van Zuydveen, „Carnaval", Uitgevery De Toorts, Haarlem, een boek rond het Brabant se carnaval. Rüdiger Syberberg „Pe ter Anemont", Uitgevery Pax, Den Haag, een jngeman trekt onbezorgd en blijmoedig de wijde wereld in. Dr J. M, Somer; „Zy sprongen in de nacht". De Nederlandse inlichtingen dienst van 1943 tot 1945. Van Gor- cura, Assen. Howard Spring „Dame, deerne, dominee", Sythoff, Leiden. Een verhaal over 'n achterbuurt van Manchester, goed en indringend ge schreven. Tenslotte nog twee boeken van Pax, Den Haag: Christine Bruck ner „Voor de sporen vervagen" en Lillian Roth „Morgen zal ik nuilen", een autobiografie van een alcoholiste, die terugkeerde uit het „ryk der scha duwen". Ho Tsji Minh in hoofdstad Hanoi teruggekeerd. President Ho Tsji Minh van commu nistisch Noord-Vietnam is Donderdag uit Peking naar de Noordvietnamese hoofdstad Hanoi teruggekeerd na een bezoek van een maand aan de Sowjet- Unie en communistisch China. Hij heeft, niet beide landen een overeen komst betreffende economische sa menwerking getekend. FILMS IN ZEELAND 99 Kitschproduct van klasse. In een warreling van holle phrasen holt mejuffrouw Judy Garland door de via het reclame-medium als een grootse rolprent aangekondigde film „A star is bom" (GRAND, Goes). In haar kielzog strompelt James Mason moeizaam mee als een aan lager wal geraakte artist en zo ontstond een kitsch-product van de allereerste klasse, waar regisseur George Cukor wel voor wilde tekenen Klatergoud, klatergoud en nog eens klatergoud, in dikke lagen over elkaar gemonteerd, dat werd „A star is born Zonder veel talent zingt Ju dy Garland als een opkomende ster haar liedjes en terwijl zy op komt, verzinkt James Mason, in zijn rol van aan de drank geraakt acteur, die tenslotte in de verdrinkingsdood een oplossing voor. zyn moeilijkheden tracht te vinden. Voor een goed be grip diene, dat het hier om het wel en wee van een artistenhuwelijk gaat en dat Judy Garland er zich toch nog, stevig op haar tanden bijtend, door heen weet te slaan. Een surplus aan vals sentiment, in kleuren bijeengebracht in een film, waarin ge vergeefs een miiimeter op rechte filmkunst zult zoeken. Inte gendeel „De Prins Student" (Alhambra, Vlissingen) is vervaardigd naar de al oude, opgewekte operette en is thans in cinemascope te zien. Men kent het luchtige verhaal van de stugge prins, die aan de universiteit van Heidelberg „ontdooit" moet worden en met wie dat maar al te goed lukt. De prins gaat aan de zwier, wordt verliefd pp een dienstertje en dreigt een ogenblik z'n vorstelijke plichten te vergeten. Een vrolijk verhaaltje, waaruit ook een amusante film ontstond, met o.a. Ann Blyth en Edmund Purdom in de hoofdrollen. Electro (Middelburg) brengt thans in de deze rubriek nog onlangs be sproken, voortreffelijke Duitse film „08/15", waarin men een realistisch beeld krijgt van toestanden in het Duitse leger. Een ietwat onaanneme lijk trekje heeft deze rolprent wel; de officieren worden voorgesteld als rechtvaardige kerels en slechts de on derofficier is de „kwaje piet". De man, die tegen het drilsysteem in op stand komt, wordt tot besluit zelfs bevorderd en dat is juist iets teveel van het goede. Overigens een knap gemaakte film! Een uitstekende rolbezetting heeft „Eskader 8 keert terug" (Luxor, Vlissingen), waarin Van Johnson en Walter Pidgeon de hoofdrollen ver tolken. Hef is uiteraard een oorlogsfilm, spelend in het Korea- conflict. Een verhaal over de mannen van de luchtvaart, met enkele specta culaire opnamen over bombardemen ten. Veel nieuwe aspecten biedt deze rolprent overigens niet. Schouwburgbioscoop (Middelburg) brengt de reprise van de verfilming van het bekende boek „De woeste hoogte", met o.a. Merle Oberon, Lau rence Olivier en David Niven. Ro mantiek van het goede soort, uitste kend verfilmd en met over het alge meen knap spel. De sfeer van het on herbergzame, moerassige Yorkshire, waar de liefdestragedie zich afspeelt, is in deze film goed getroffen. Internationaal congres voor hulp aan zeelieden. Te Antwerpen is een internationaal congres gehouden ter coördinering van de hulpverlening aan zeelieden in de verschillende landen. Nederland, België, de Verenigde Staten, Engeland, Duitsland, de Skandinavische landen en Israël wa ren vertegenwoordigd door afge vaardigden van regeringen, vakorga nisaties, patroonsverenigingen en in stellingen tot hulpverlening aan zee varenden. Het initiatief tot dit congres, dat een eerste contact beoogde, was ge nomen door een internationale studie commissie bijeengeroepen door dr Hall, directeur van het Seamen's Church Institute te New York. Het congres heeft zich bezig gehouden met de hulpverlening aan zeevaren den in al hun levensomstandigheden. Hagenaar Tuinenburg heeft „Geen mishandelingen meer in Indonesië. „Ik heb langs illegale weg berich ten ontvangen, dat er intensieve con trole wordt uitgeoefend op de behan deling van de Nederlandse arrestan ten in Indonesië en dat er geen mis handelingen meer voorkomen". De heer P. H. Tuinenburg, die in de nacht van Donderdag op Vrijdag zijn hongerstaking van drie weken heeft beëindigd, is van mening, dat zijn actie hiertoe heeft bijgedragen evenals hij er van overtuigd is, dat achter de schermen zijn brief aan minister-president Nehroe van India zijn uitwerking niet heeft gemist. De 21 dagen vasten hebben de heer Tui nenburg aanzienlijk vermagerd. Vol gens de controlerende geneesheer is zyn toestand echter prima. Japanse minister naar Verenigde Staten. Mamoroe Sjigemitsoe, de Japanse minister van buitenlandse zaken, heeft Vrijdag bekendgemaakt, dat hij in September a.s. op uitnodiging van minister Dulles een bezoek aan de V.S. zal brengen. Gedurende een week zal hij met president Eisenhower en minister Dulles besprekingen voeren, onder meer over het probleem de Japanse defensie. Stemmen uit de Kerken. (Slot g. 3) Het zijn plaatsen waar de Ned, bin- nen-schippery zich concentreert. De ze plaatsen zijn dan ook de belangrij ke steunpunten voor 't werk van de varende gemeente. Hier hebben dan ook een zevental predikanten voor dit speciale werk hun standplaats gevon den. Hier heeft men tehuizen inge richt, die in de loop van de laatste ja ren steeds meer een centraal punt voor de schippers en hun gezinnen zyn geworden. Hier heeft men ook min of meer vaste kernen uit de schipperij zelf, die mede de verant woordelijkheid van het werk dragen. Maar behalve de plaatsen die aan geduid zijn met een kring er rond, vinden we op de kaart van de varende gemeente een hele reeks plaatsen, waaronder een negental uit onze pro vincie, waai% vanuit de kerkeraad ge regeld aandacht wordt besteed aan „De varende Gmeente" vooral wan neer een schip gedurende een week end ergens ligt. Het is noodzakelijk gebleken een eigen bureau te hebben, dat in Den Haag is gevestigd en waar men, met alle moeilijkheden en zorgen die het meebrengt, een kaartsysteem van de ze bijzondere gemeente bijhoudt Dit bureau is steeds meer geworden de algemene vraagbaak voor de leden van deze gemeente. In 1954 werden hier niet minder dan 8844 stukken post ontvangen. De verzonden stuk ken lagen bij de 36.000. Deze „gemeente" heeft ook een eigen blad, „De Vuurtoren", dat maandelijks in 55.000 exemplaren van de pers komt. Men heeft ook een eigen schippers-bibliotheek, die na tuurlijk ook al weer niet kan werken als een andere. In plaatsen waar dat mogelijk is worden catechisaties gegeven, terwyl men veel doet aan lectuur- en Bijbel verspreiding. Zelfs kent deze ge meente" diaconale hulp. Een heel aparte onderafdeling is het jeugdwerk van deze gemeente. De landdagen die worden georganiseerd, verheugen zich in een grote belang stelling. Er wordt zelfs aan gedacht voor dit onderdeel ccn paar wika's aan te trekken. Al gaat het netwerk met bijzondere moeilijkheden gepaard^ lezende het jaarverslag en ziende de rekeningen en verantwoordingen, krijgen we de indruk dat hier 'n levend stuk kerke- wei'k groeiende is; een stuk werk dat wel eens even de aandacht mag heb ben. H. FEUILLETON door PATRICIA WENTWORTH Hoe dan ook, de armbanden waren een huwelijksgeschenk. Ze dragen de keizerlijke kroon, omdat de le December de vooravond van zijn kroning was. Ken je de geschiede nis werkelijk niet?" Zij keek hem woedend aan. „Wat heeft dit alles met mij te maken Hij liep weer naar de haard. „Dèt kan ik je ook vertellen. Jo sephine stierf in 1814, maar in haar testament staat niets speciaals over de armbanden. Inderdaad bleven ze veertig jaar zoek, maar toen kocht de tweede graaf van Pemberley ze te Parijs als een huwelijkscadeau voor zijn bruid. Waar ze in die tus sentijd waren geweest, is nooit ge bleken, maar Lord Pemberley was, naar het scheen, tevreden met wat men wist en de stenen zijn sedert dien in rijn familie gebleven. De ti tel is nu uitgestorven, maar de we duwe van de laatste graaf leeft nog. Van moederszijde ben je, ge loof ik, met haai' verwant". „Dus daarom denk ie, dat ik van die armbanden afweet?" Hij knikte bevestigend. „Wij komen waar we zijn moe ten. Ongeveer tien jaar geleden had ik het genoegen, lady Pemberley te ontmoeten op een liefdadigheids bal. Ze was één van de patronessen. Stel je mijn nieuwsgierigheid voor, toen ik zag, dat ze de armbanden van Josephine droeg. Ik waagde 't, er over te spreken en toen ze hoor de, dat ik de geschiedenis ervan kende, was zij zo vriendelijk, ze af te. doen en mij de N èn de da tum te laten zien. Je begrijpt dus, dat toen ik de armband terugzag, die jij in je hand hebt..." Ze viel hem opgewonden in de rede. „Wat heb i k daarmee te ma ken?" „Verveel ik je? Nu, ik ben bijna klaar. Een vriend, die mijn lief hebberij kent, vertelde me, dat hij de hand had gelegd op een prachtig bewerkte armband. Ik ging ze be kijken en herkende ze natuurlijk di rect. Ik behoef je de naam van de winkel niet te noemen, want die weet je, zoals vanzelf spreekt. Wat je waarschijnlijk niet weet, is dat de eigenaar zich precies herinnerde van wie hij de armband had ge kocht. Je komt nogal vaak in de socicty-blaadjes, zie je en hij her kende je. Hij zou ook geen juweel hebben gekocht van een onbekende, maar je familierelaties kennende, aarzelde hij niet!" In de nu volgende langdurige pauze keek hij op een verstoord fericht met saamgetrokken wenk- rauwen en stijf opeengedrukte lippen... Toen hij dacht, dat de stilte lang enoeg had geduurd, verbrak hij Le met de woorden: „Je weet, dat ik je vriend ben. Je behoeft niet zo te kijken". De kleur kwam op haar wangen terug. Ze wendde zich tot hem, de ogen wijd geopend en gloeiend van opwinding. „Greg..." Nooit was zijn glimlach vriende lijker geweest. „Dat is beter!" „Greg. ik heb die armband ge kregen. Ik weet niet wat je hebt ge dacht". Hij lachte hartelijk. „Wel, ik heb ze gekocht. Ik zal je niet vertellen voor welke prijs, omdat er altijd verschil is tussen de koop- en verkoopprijs en ik er niet op wil bluffen. Hoe dan ook, nu het ding van mij is, belet niets me, om een groot gebaar te ma ken en het aan lady Pemberley te rug te sturen, nietwaar?" „Je kunt dat niet doen! Ik wil natuurlijk niet weten, dat ik het verkocht". „O, natuurlijk. Heb je de andere ook, of heb je die ook verkocht?" Zij schudde het hoofd. „Ze heeft er mij maar één gege ven". 1 „Beste kind, dat is niet zo. Jij weet het en ik weet het. En je weet, dat ik het weet. Waarom houd je dat sprookje vol? Als ik naar lady Pemberley zou gaan en ver tellen, dat ik haar armband in een winkel had ontdekt, wat zou er dan gebeuren? Het zou nogal wat her rie geven, nietwaar Zij zou je aanvliegen... of neen, we wassen ons vuile linnen niet dn het open baar. Maar ik denk wel, dat de naam van miss Lane uit haar tes tament zou worden geschrapt en ik zou niet verbaasd zijn als het in de familie bekend werd, dat die lie ve Moira haar eigen zaak had be dorven. Of, in de taal van het me lodrama: „maatschappelijk geruï neerd?" Moira Lane stond op. Ze legde de armband op de hoek van de schrijftafel en zei wij kalm: „Wat zou jou dat geven?" Hij kon haar bewonderen en deed het ook. Moed waardeerde hij en haar beschaafd optreden schiep een afstand tussen hen. Zij zou niet schreien of enig' beroep op hem doen; rij zou zich niet laten bre ken. Hij keek haar goedkeurend aan. „Zie je, nu kunnen we spijkers met koppen slaan. Het antwoord is, dat het me niets zou geven. Ik zou je in geen geval willen benadelen. Al wat ik wens, is dat we nu op houden met comedie-spelen en tot zaken komen". „Wat voor zaken?" Hij ging naar de tafel en reikte haar nog een cocktail. „Laat ons eerst eèns drinken. Je ziet zo vermoeid. Luister nu eens, Moira. Ik kan je ruïneren. Maar waarom zou ik dat doen? Ik doe het ook niet; ik bewonder je zeer en ik geloof, dat we vrienden zijn. Ik zal verder gaan en je vertellen, dat ik je als compagnon wil heb ben". Met haar glas in de hand keek ze hem enigszins verachtend aan. Ze dronk haar cocktail uit, zette haar glas weer op het blad en wachtte met lichtelijk opgetrokken wenkbrauwen. Zeer op zijn gemak, glimlachte Gregory Porlock. „Ik zei al, dat ik gek was op van die kleine, soms nuttige informa ties. Mensen, die zoiets weten, ko men ermee aanzetten, soms op heel verrassende manier. Maar ie moet met die dingen erg voorzichtig zijn. Het is beter, geen fouten te ma ken. Sommige inlichtingen een groot deel ervan ltomen uit de kringen, waartoe jij, als bevoor recht lid ervan, behoort. Exclusie ve kringen, zeer nauw aaneengeslo ten. Het zou voor mij van groot belang zijn, iemand te hebben, om zo te zeggen een correspondent, die tot deze exclusieve kringen toegang heeft". Haar wenkbrauwen werden nog wat hoger opgetrokken. „Je ge bruikte daareven het woord „com pagnon". Je bedoelt, dat ik je com pagnon moet worden in chantage- zaakjes?" Hij hief protesterend dè hand op. „Hoor eens, Moira, wat heeft het voor nut, zo te praten? Misschien, dat het je opluchting geeft, maar ik verzeker je, dat het mij absoluut niets doet. Ik ben volkomen gewa pend tegen sarcasme en dergelijke, dus je verspilt je moeite. Als je er onverhoopt tocli in mocht slagen, me boos te maken, zouden de ge volgen niet plezierig zijn..." Na een pauze ging hij voort: „voor jou na melijk. Ik geloof, dat de uitdruk king „compagnon" niet bijster ge lukkig was. Compagnon-zijn brengt verantwoordelijkheid mee en die zou je niet hebben. Correspondente of agente is juister uitgedrukt. Al les wat ik je ooit zou vragen, zou zijn me feiten te melden en mij te helpen met je speciale kennis van dc daarbij betrokken mensen. Om je een eenvoudig voorbeeld te ge ven: Sommige als feiten erkende zaken zouden in het ene geval bij zonder compromitterend kunnen zijn, terwijl ze in een ander geval niet de minste betekenis zouden hebben. Op dat punt nu zouden je persoonlijke relaties hun diensten kunnen bewijzen. Ik behoef je niet te zeggen, dat alles volkomen ver trouwelijk zou rijn en behoorlijk wat zal opleveren. Wat de armband van Josephine betreft, je moet zelf maar weten, hoe daarmee te han delen. Als lk je een raad mocht ge ven, zou ik je willen adviseren, ze bij een of andere gelegenheid aan lady Pemberley terug te bezorgen: (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 4