KA PPIE EN DE WEERMAKERS
LEZERS Sm
leuk
H-0
ONDERZOEK OP ONDERNEMING
„DRAMAGA" INGESTELD
CENTRALE REGISTRATIE VAN
AFBETALINGSZAKEN?
DÉBRAIINE
KLMREI
üit de AETHER
Voelt
zich
maar 'n
mens?
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 8 JULI 1955
DE ZAAK-JUNGSCHLAGER
Verklaringen van getuige Harris
Woensdagmiddag hebben de rechter, de officier van justitie, de verdedig,
ster en andere betrokkenen by de zaak-Jungschlager een onderzoek inge
steld op de onderneming Dramaga, die het middelpunt zou zijn geweest van
de activiteiten van de „Nederlands-Indische guerilla organisatie". De rech
ter legde er de nadruk op, dat dit onderzoek geen zitting in deze zaak was
en de verdachte was niet aanwezig.
Onder bescherming van zwaar be
wapende leden van de mobiele briga
de bezichtigde het gezelschap de ad-
mini strateurswoning op déze onder
neming, die inmiddels verbouwd bleek
te zijn. De huidige bewoner, die niet
van te voren van dit onderzoek op
de hoogte was gesteld, zeide niet te
weten of een nieuwe deur in de „wa
penkamer" kortgeleden was aange
bracht. Hij is in April 1952 op de on
derneming gekomen en had toen geen
tekenen van een verbouwing aange
troffen. De grote verbouwing was
pas later geschied.
Enkele oudere arbeiders op de on
derneming zeiden Tomasoa wel te
herkennen, maar zij bleven vaag in
hun mededelingen.
Negentiende zitting
In de negentiende zitting van de
zaak-Jungschlager heeft getuige Har-
ris bin Soehaini mededelingen ge
daan over contacten, die volgens hem
bestaan tussen de leider van de Da-
roel Islam, Kartosoewirjo, en Neder
landers.
Soehaini zei, dat er o.a. een derge
lijk contact is geweest in 1949 in ho
tel Preanger in Bandung, in Tasikma-
laja vóór de aanval van Westerling
op Bandung, waarbij ook het hoofd
van de voormalige staat Pasundan,
Wiranata Koesoemah, aanwezig zou
zijn geweest, en in 1950 in Hotel der
Nederlanden in Djakarta met kapi
tein Schmidt.
Getuige Harris beschreef vervol
gens een landing van een onderzee
boot in Pameungpeuh, waarbij kapi
tein Bos aanwezig zou zijn geweest,
's Nachts zouden met vier motorboten
(van rubber) twaalf kisten met mu
nitie aan land zijn gebracht. Een van
dieze motorboten was bemand met
een Amerikaan en twee Ambonezen,
aldus vertelde deze getuige. Hij had
voorts van Schmidt gehoord, dat
ten Zuiden van Malabar uit vliegtui
gen wapens neergelaten zouden wor-
Harris zei ook Versteegh te hebben
ontmoet, die aan Kartosoewirjo hulp
zou hebben gevraagd voor het her
overen van de onderneming Bandjar-
negara, die toen in handen van een
Chinees was. De heer Versteegh is
onlangs stadarrest opgelegd in af
wachting van de uitspraak in zijn
zaak. Hij heeft terecht gestaan op be
schuldiging van hulpverlening aan
benden.
47. Nadat zij Kappie en de
Maat stevig hadden gebon
den, begonnen de woestijn
bewoners onder eentonig ge
zang met de bol te rollen.
„Kijk me nu zo'n stel
eigenwijze woestijnscharren
eens aan", bromde Kappie,
„die denken, dat ze zo re
gen krijgen. En als een fat
soenlijk zeeman er iets van
zegt, binden ze hem nog ook!
Bah, dat is ja echt iets voor
uitgedroogde landrotten!"
„Griezels zijn het", huilde
de Maat. „Ik wil weg van
hierl"
„Dat zou ik ook wel wil
len," zei Kappie. „dat ge
hannes met de weerbol kan
nooit goed aflopen. Kijk.
daar botst de bol al tegen
een steennou zul je het
hebben!"
En inderdaad, opeens
kwam een ijzige wind opzet
ten en dwarrelde een dich
te sneeuwbui omlaag. In een
oogwenk waren de dadelpal
men met sneeuw bedekt en
hing het koude goedje in klodders in de baarden van
de dorpelingen. Het woestijnvolk, dat nog nooit een
sneeuwbui had meegemaakt, liep handenwringend en
stampend rond om warm te blijven.
„Kijk die magere cactussen eens blauwbekken",
zei Kappie, „maar let op, straks krijgen wij ja de
Advertentie
(Advertentie)
s vacantie met
Jongen schiet zijn zusje dood
In Tilburg is het 3-jarige meisje
M. de Wijs overleden, nadat zij ge
wond was geraakt door een schot uit
een windbuks, afgevuurd door haar
8-jarig broertje.
De jongen, die het wapen bij ken
nissen van zijn ouders had gevonden,
ging er mee spelen. Plotseling ging
het wapen af. Het meisje werd ern
stig gewond naar een ziekenhuis ge
bracht, waar zy na enkele dagen is
overleden.
0 Op de Gand'ak rivier in de staat Bihar
(India) is Dinsdag een boot met 40 op
varenden omgeslagen. Slechts zes passa
giers, allen vrouwen en kinderen, konden
worden gered. Vier en dertig personen
worden nog vermist, doch men vermoedt
dat allen om het leven gekomen zijn.
Wensen van de
Consumentenbond.
De Nederlandse consumentenbond
heeft zich met een schryven gericht
tot de minister van economische za
ken, prof. dr. J. Zijlstra. In het schrij
ven wil de bond naar aanleiding van
het door de staatscommissie Lieh-
tenauer ingediende rapport over het
afbetalingswezen de bewindsman en
kele punten onder de aandacht bren
gen.
Het rapport, zo wordt opgemerkt,
heeft de bond niet kunnen bevredi
gen. Met name komt het hem voor,
dat te weinig aandacht is besteed
aan de kosten van de soort consu-
mentencrediet en daarmede aan de
bescherming van de consument tegen
wat de bond beschouwt als een ze
kere miskenning van de ware aard
van het afbetalingswezen en een
daarop gebaseerde onnodig kostbare
dekking van de risico's die deze cre-
dietverlening voor de handel mee
brengt.
Naar de mening van de bond be
hoort hierbij in aanmerking genomen
te worden dat het ontstaan en de snel
toenemende ontwikkeling dezer cre-
dietverlening niet in de eerste plaats
moeten worden gezocht in het belang
daarvan voor de consument, doch
primair is ingesteld om de verkoper
in staat te stellen (veel) meer pro
ducten te verkopen en daarmede zijn
verdiensten te vergroten.
De bond is van mening, dat, de
verkoper in zyn door een (sterk)
vergrote verkoop vermèerderde winst
dan ook een zekere compensatie
zal moeten vinden voor de risico's,
die hij met de afbetalingen loopt.
Voorts vraagt de bond onder meer
aandacht voor het afbetalings-con-
tract, dat volgens hem voor een be-
langryk deel aer credietnemers min
der leesbaar wordt gehouden, wes
halve hij een standaardisatie daar
van gewenst acht.
Ook het verschil in prijs tussen
contante verrekening en die op afbe
taling zou volgens de bond duidelij
ker vermeld moeten worden dan tot
dusverre geschiedt.
Verder beveelt de bond aan een
centrale registratie van alle afbeta
lingszaken naar Amerikaans voor
beeld. Eventueel zouden hierbij het
centraal bureau afbetalingen van de
detailhandel, alsmede de gemeente
lijke credietbanken kunnen worden
ingeschakeld.
Voorts wil de bond, ook om der
concurrentie wille, dringend aanbe
velen alle voorschriften in de handel,
die beogen alleen het wettelyk toe-
festane maximum in rekening te
rengen, met bedreiging van straf bij
afwijking van deze regel, als onge
oorloofde kartellering te beschouwen
en deswege ongeldig te doen verkla
ren.
Het Indonesische deviezeninstituut
heeft Woensdagochtend bekendgemaakt,
dat na 1 September a.s. geen eenmalige
remises meer zullen word'en toegestaan.
Deze eenmalige overmakingen werden
tot dusverre toegestaan aan Nederlan
ders, die Indonesië definitief verlieten.
Aanvankelijk zou deze regeling in De
cember van het vorig jaar eindigen.
i
is erger dan pijn!
Onmiddellijke verlichting en
spoedige genezing van Üw
huidaandoening geeft het
beroemde huidgeneesmiddel
ZATERDAG 9 JULL
HILVERSUM I. 402 m 746 kc/s. 7.00
VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30
VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym.
7.30 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.25 Va-
cantiekalender. 8.30 Gram. 8.55 Voor de
huisvrouw. 9.00 Gym. voor de vrouw. 9.10
Gram. (9.35—9.40 Waterst.) VPRO: 10.00
„Tijdelijk uitgeschakeld", caus. 10,05 Mor
genwijding. VARA: 10.20 Voor de arbeiders
in de continubedrijven. 11.35 Viool en
piano. 12.00 Orgelspel. 12.30 Land- en tuïn-
bouwmeded. 12.33 GranT. 13.00 Nws. 13.15
VARA-Varaia. 13.20 Aecordeonork. en so
list. 13.50 Gram. 14.00 Sportpraatje. 14.15
Filmland. 14.45 Dansmuz. 15.15 Boekbespr.
15.30 Kamermuz. 15.55 „Uit vroeger da
gen", lezing..16.10 Kamerork. en sol. 17.00
Act. 17.30 Gram. 18.00 Nws. en comm. 18.20
Gram. 18.40 Hammond-orgelspel. 19.00 Ar
tistieke staalkaart. VPRO: 19,30 „Passepar
tout", caus. 19.40 „Kerkelijk leven in de
Sowjet Unie", caus. VARA: 20.00 Nws.
20.05 Gram. 20.40 „Pot voor degraaf',
muzikaal luisterspel 21.30 Sport. Ei.40
Lichte muz. 22.00 Soc. comm. 22.15 Ween-
se muz. 22.45 „Lessen in echtelijk geluk",
hoorspel. 23.00 Nws. en SOS-ber. 23.15
24.00 Gram.
HILVERSUM n. 298 m 1007 kc/s. 7.00—
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Koor
zang. 7.45 Morgengebed en liturg, kal. 8.00
Nws. 8.15 Gram. 9.00 Voor de vrouw. 10.00
Voor de kleuters. 10.15 Gram. 11,00 Voor
de zieken. 11.45 Gram. 12.00 Angelus. 12.03
Gram. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33
Ballroomork. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws.
en kath. nws. 13.20 Lichte muz. 13.50 Gram.
14.00 Boekbespr. 14.10 Intern. Koorfestival
1955 te Hilversum. )4.35 Gram. 14.40 Ama-
teursprogr. (Tussen 15.30 en 17.30 Progr.
onderbroken voor rep. Tour de France).
15.15 Kron. van Letteren en Kunsten. 15,55
Gram. 16.00 De schoonheid van het Grego
riaans. 16.30 Voor d'e jeugd. 17.00 Accord,
muz. 17.20 Voor de jeugd. 18.00 Gram. 18.15
Journalistiek weekoverz. 18.25 Rep. Tour
de France. 18.35 Pari. overz. 18.45 Rege-
ringsuitz.: Altantisch Allerlei. Een en an-
De poesjes in het asyl.
Mevrouw J. C. JonkerGroos snijdt
in haar artikeltje in de P.Z.C., van 1
Juli jl. een probleem aan dat ons even
eens steeds met zorg vervult: het te
veel aan katten. Overal in ons land zit
ten de dierenbeschermingsorganisaties
met deze moeilijkheid, want geregeld
wordt ons door de besturen van die-
renasyls elders de vraag gesteld of er
in Zeeland geen goede tehuizen zijn te
vinden voor hun overcompleet aan
poezen. Het onjuiste gerucht heeft zich
nl. verspreid dat er in deze provin
cie tengevolge van de overstromings
ramp nog steeds een gebrek is aan
katten.
Thans krioelen er in ons asyl aan de
Seisweg weer 9 jonge poezen, die men
eerst ongeveer 6 weken heeft laten op
groeien om ze daarna, soms onder al
lerlei voorwendsels, aan onze zorgen
over te dragen. Enige ervan werden
ons toevertrouwd door een dame die
ze rondsukkelend op een weiland aan
trof.
Wij staan er voor in dat de diertjes
uitstekend worden verzorgd en niet
worden afgemaakt. Wij hebben ruimte
genoeg, mede dank zij de ons verle
den jaar door enige dierenvrienden
verleende financiële steun tot aan
schaffing van een in de buitenlucht
staande grote kattenloop.
Maar toch blijft het steeds een pro
bleem om hen een geschikt tehuis te
bezorgen. En katten zijn nu eenmaal
geen dieren die men hoe goed ze
ook worden verzorgd weken of
soms maandenlang in een beperkte
ruimte opgesloten kan houden.
Uit deze „oververzadiging" van on
ze samenleving met poezen blijkt over
duidelijk de noodzaak over te gaan
tot een bewuste regeling van hun aan
tal
Indien men niet het vaste plan heeft
de katten-zuigelingen aan te houden,
verdrinke men ze terstond na de ge
boorte zo snel mogelijk in lauw water,
of men make een eind aan hun leven
door ze terstond na de geboorte te
leggen in een goed sluitende trommel,
waarin zich 'n lap, gedrenkt in aether,
bevindt.
De vaak vernomen waarschuwing,
dat nooit alle jongen mogen worden
weggedaan, daar ter voorkoming van
zogstuwing steeds één jong bij het
moederdier dient te worden gelaten,
is naar ons van deskundige zijde werd
verzekerd, overdreven. Een bekend
dierenarts schrééf in een brochure, dat
hij in zijn 35-jarige praktijk nimmer
nadeel daarvan had gezien. Hij deed
daarbij echter de aanbeveling om
ter bevrediging van het moederin
stinct aan het moederdier althans
één jong te laten (de mooiste en le
venskrachtigste), mits men daarvoor
een zeer goed tehuis kan waarborgen
Al deze narigheid kan echter wor
den voorkomen door de katers op de
leeftijd van 6 a 9 maanden door een
dierenarts te laten castreren. Deze
kleine operatie geschiedt dan onder
plaatselijke of algehele gevoelloosma-
king.
Geeft men zijn dier voor genoemd
doel af aan ondeskundigen dan kun
nen allerlei martelingen daarvan het
gevolg zijn, nog daargelaten de kans
op infectie en verbloedingen door het
totaal gemis van enig begrip van anti-,
resp. aseptiek.
Jonge poezen, opgenomen ln het
dierenasyl van de Nederlandse Ver-
eniging tot Bescherming van Dieren
aan de Seisweg te Middelburg, vragen
om opneming in goede tehuizen. Wie
helpt?
Bestuur Afd. Zeeland-Noord Ver.
tot Bescherming van Dieren.
Wegenbouw en
vreemdelingenverkeer
Met zeer veel belangstelling las ik
de ingezonden stukken, onder het bo
venstaande opschrift, van een gedu
peerde en de V.V.V." van Groede.
Deze ingezonden stukken hebben
mijn volle sympathie, omdat ik het
met de afsluiting van de hierbedoelde
wegen, midden in het zomerseizoen, al
lerminst eens ben.
Ik zou nog dit willen vragen. Waar
om wordt het verkeer van Knocke, dat
onder normale omstandigheden over
Potjes, Nieuwvliet en Groede gaat, niet
via Zuidzande of Oostburg over Potjes,
Nieuwvliet en Groede geleid? En om
gekeerd Ook voor Cadzand moet zulks
van groot belang worden geacht.
En dan nog een tweede vraag. Wat
doen de gemeentebesturen van Cad
zand, Nieuwvliet en Groede en wat
doen het Waterschap „Het Vrije van
Sluis" en Gedeputeerde Staten van
Zeeland, om te onderzoeken wie aan
de2e schadelijke afsluiting van beide
wegen op een tijd, dat het hoogseizoen
is voor het vreemdelingenverkeer,
schuld draagt.
Groede.
Eén van de vele gedupeerden.
der over de 15 landen van het Atlantisch
Pact. 19.00 Nws. 19.10 „Lichtbaken", caus.
19.30 Avondgebed en liturg, kal. 19.45 Ra
dio Philh. ork. 20.35 Gram. 20.40 Act. 20.55
Gram. 21.00 Idem. 22.15 Hammondorgel
spel. 22.20 Beschouwing over Tour de Fran
ce. 22.30 Musette ork. en solist. (Intermez-
Gram.) 23.00 Nws. 23.15 Nws. in Espe
ranto. 23.22—24.00 Limburgs Promenade
ork.
TELEVISIEPRO GRAMMA'S,
N.T.S.: Eurovisie: 16.58—18.00 Intern.
Concours Hippique.
AVRO: 20.00 Gram. 20.15 Televizier. 20.30
Fiïmprogr. 20.50 Gevar. progr. 22.00—22.15
Oude wijsjes.
Ga dan eens na of Uw ontbyt
U wel voldoende kracht geeft
voor Uw dagtaak. Neem H-O
Havermout, dan begint U de
dag met gezonde voeding.
Bovendien is H-0 Havermout
h-e-e-r-l-ij-k
N[H-0$
UITSLUIT EIND
VERPAKT
VERKRIJGBAAR
havermout
Het complete ontbijt
FEUILLETON
Toen bemerkte zij eensklaps, dat
mrs. Oakley bang was. Ze leunde
voorover, terwijl de hand op de arm
van haar stoel beefde.
„Toe, miss Brown, wees nu niet be
ledigd. U is nog een heel jong meisje
Waarom zou 't U hinderen als wij
U een japon gaven?"
Achter de franje kwam de ware
persoon te voorschijn. Geen volwas
sen persoon, totaal niet gewend op
eigen benen te staan en erg wankel
zonder die steun. Dorinda's zacht ka
rakter kreeg de overhand. En dus zei
ze: „Maar natuurlijk, mrs. Oakley
het is heel vriendelijk van U".
Toen mrs. Oakley naar bed was ge-
Êaan, belde haar secretaresse Justin
eigh op.
„Hoor eens, ik kom morgen naar
stad... Ja, ik weet liet wel, je dacht
dat je van mij af was ik dacht het
ook. Maar het is niet zo... Er is een
uitstel nodigof misschien zou je
het een terugval noemen".
Justins stem klonk koel-geamu-
„Ik weet het niet, of ik zo ver zou
gaan. Maar betekent dit, dat je mor
gen met mij zou willen lunchen als
Sc er erg op aandring?"
„Goed, om één uur. Ik moet n.l.
een japon kopen om Zaterdag naar
een diner te kunnen gaan en als we
door PATRICIA WENTWORTH
samen lunchen, kun je zien wat ik
gekocht heb. Als je vindt, dat het niet
goed is, kan ik het nog ruilen".
„Geen sprake van. Ik weet niet,
waar je gewoonlijk met Tip en Buz
zer luncht, maar in mijn voorname
kringen kun je geen kleren proberen
tussen twee boodschappen in".
Dorinda stiet een soort van jam
merklacht uit: „Justin, soms denk
ik, dat je een beest bent".
„Integendeel, ik ben een nobele
held. Ik zal mijn lunch-uur tussen
twaalf en één uur stellen om jou te
ontmoetenja, waar ga je naar
toe?"
Mrs. Oakley zei: naar één van de
ze... Ze las een ly'st met namen op.
„Mooi zo, we zullen die grote win
kel eerst nemen. Het zal gemakkelij
ker voor je zijn, daar op mij te wach
ten, bijv. in het rayon van de hand
schoenen. Het oog van een kenner
kan dan je keus leiden. Hoe laat kom
je?"
Dorinda was ontroerd.
„O, Justin, wil je dat werkelijk?
Ik kom om halfelf. Maar dat hindert
niet, ik heb ook nog wat te doen voor.
mrs. Oaldey. Ik kan best op tijd ko
mendat zal ook nodig zijn. Om
kwart over tweeën moet ik op mr.
Oakley's kantoor zijn en hij zal me
naar huis rijden, 't Zal wat rustiger
zijn dan vandaag tenminste d-*"
hoop ik".
„Wat is er vandaag dan gebeurd
Zij vertelde hem nu van Marty en
haar broche. Misschien zou Justin er
om lachen ais zij er een amusant ver
haal van maakte. Echter bleek spoe
dig, dat hy daar niet aan dacht. In
tegendeel, zjjn stem deed verontwaar
diging blijken toen hy uitriep:
„De broche van je overgrootmoe
der!"
„De enige, die ik bezat", zei Dorin
da berouwvol. „Ik zal een gouden
veiligheidsspeld moeten kopen om de
dingen die ik niet missen wil mee
vast te steken. Ik weet, waar ik er
een voor zeven-en-een halve shilling
kan krijgen".
„Dan is het geen goud".
„Och, jy bent ook zulk een deftig
heid. Natuurlijk is het geen ecnt
goud, maar doublé".
Plotseling verloor Justin zjjn kalm
te. Dat had ze hem nooit horen doen
en het verraste haar buitengewoon,
't Vreemde was, dat er iets aan de an
dere kant van de lijn scheen te bre
ken, er klonk een geluid, alsof een
deur werd dichtgeslagen. Toen zei
hij op een deftige toon: „Zulke non
sens heb ik nooit in mnn leven ge
hoord" en wierp de telefoon op de
Dorinda ging tamelijk opgewekt
naar bed.
HOOFDSTUK VH
Miss Moud Silver was bezig wol
uit te zoeken voor kinderborstrok
ken. Na het khakl en Air Force-ga-
ren, dat zij tijdens de oorlog had ge
breid, om niet te spreken van de zo
nuttige gryze kousen voor de drie
jongens van haar nicht Ethel, was
het een waar genot, deze zacht-rose
knotten te hanteren. Ethel's oudste
broer, die zo lang buitenslands was
geweest, was enige maanden geleden
thuisgekomen en zijn vrouw ver
wachtte haar eerste kind. Dat gaf
heel wat sensatie in de familie, om
dat ze al tien jaar getrouwd waren
en de kinderloosheid Dorothy was
gaan ontmoedigen. Miss Silver voel
de, dat juist op het gebied van borst
rokjes iets bijzonders moest worden
gepresteerd. Welnu, deze licht-rose
wol had een prachtige kleur en was
daarby zo zacht, zo licht! Zij had
haar inkopen betaald en stond nu
aan de kas op het wisselgeld en
haar pakje te wachten.
De wol lag in overvloed van mooie
tinten op een brede, drie rijen hoge
stellage, waar vier rayons tezamen
kwamen. Recht tegenover haar was
de afdeling van de kousen, hand
schoenen, zakdoeken; achter naar 'n
lange reeks van goedkope jurken.
Rechts, voorbij een collectie para-
pluies, had zij het uitzicht op pullo
vers en gebreide kleren. Links ein
delijk vestigden allerlei kunstbloe
men, kralenkettingen en halssnoeren
vanzelf de aandacht op het rayon van
de mode-artikelen. Miss Silver vond,
dat alles er vroljjk en aardig uitzag,
't Was prettig, weer goed voorziene
winkels te zien na de schrale jaren,
toen zelfs de knapste étalage-schik
king de schaarste niet kon verber
gen.
Nog iemand anders was aan het
bewonderen van de kettingen en
halssnoeren. Er waren kleine bosjes
flazen en licht gekleurde emaille
loemen: viooltjes, madeliefjes, tak
jes hulst en mimosa. Het meisje, dat
ze bekeek, boog zich aarzelend over
de mimosa. Ze nad nogal licht goud
blond haar en wimpers in precies de
zelfde kleur en ze droeg een los man
teltje van honingkleurig tweed, 't Was
tamelijk versleten, maar goed van
snit. Miss Silver overwoog, dat het
takje mimosa er heel mooi op zou
staan. Blijkbaar dacht het meisje er
ook zo over. Ze keek, keek nog eens
en liep toen, spijtig zuchtend verder.
Juist op dit ogenblik stroomde 'n
massa mensen uit het kousenrayon
naar de afdeling mode-artikelen.
Daarby moesten ze het meisje in de
tweedmantel passeren en zy raakte
er middenin. Miss Silver keek belang
stellend toe en ineens werd die be
langstelling zeer sterk! Zij zag, hoe
het meisje zich uit de drom verwy-
derde en naar de afdeling van de zak
doeken liep. Miss Silver zag ook, dat
een klein donker vrouwtje aan de an
dere kant van de groep tevoorschijn
kwam en naar de bediende achter de
toonbank ging. Ze scheen deze haas
tig wat mede te delen en begaf zich
toen snel achter de anderen aan,
waarna ze uit het gezicht verdween.
Miss Silver draaide zich om en
nam haar wisselgeld en pakket in'
ontvangst. Daarop haastte zy zich
naar de afdeling zakdoeken. Helaas
kwam ze te laat, want juist werd
Dorinda Brown, verbaasd kijkend,
door een gewichtig doende winkel
chef langs het gangpad geleid. Eerst
sloegen ze links- en toen rechtsaf,
dan opnieuw links en ondertussen be
gon zij zich ontstemd te gevoelen. Ze
wist niet wat er aan de hand was,
maar het beviel haar niet. Waarom
was haar verzocht, mee naar het kan
toor te gaan. Ze had geen zin om
met de directie kennis te maken en
kon ook geen reden bedenken, waar
om men aaar wel op haar komst ge
steld zou zijn.
Ze kwamen beiden aan een prach
tig gepolijste deur, zo helder, dat
men er zich in kon spiegelen en het
volgende ogenblik bevond Dorinda
zich in een lieel groot kantoor, waar
een forse, kaalhoofdige man, achter
een tafel gezeten, haar koel door een
hoornen bril opnam, terwijl een stem
achter haar zei: „Winkeldiefstal, me
neer".
Een golf van verontwaardiging
kleurde Dorinda's gezicht tot de
haarwortels rood. Iemand mag nog
zulk een zacht karakter hebben,
maar om door een wildvreemde win
kel-chef van diefstal te worden be
schuldigd, is toch om uit je vel te
springen. Haar verontwaardiging
kende geen grenzen; ze stampte met
de voet en riep: „Hoe durft U...?"
(Wordt vervolgd.)