Wegvervoer is nog steeds een
dankbaar bel astingobject
Motor- en Autosport wordt ook
in Zeeland beoefend
DE TRACTOREN „VEROVEREN"
DE ZEEUWSE LANDBOUW
DINSDAG 5 JULI 1955.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
11
SPOORWEGTEKORTEN SPREKEN MEE
Verlening van vergunningen niet in
overeenstemming met dynamisch
karakter
Enige tyd geleden heeft men kunnen lezen, dat de president der Neder
landse Spoorwegen, ir. F. Q. den Hollander benoemd is tot adviseur van de
Engelse Spoorwegen. Uiteraard doet- dit- ons Nederlandse hart goed, en in
het bijzonder ons Zeeuwse, want ir. den Hollander is van afkomst een
Zeeuw.
Niet zonder reden hebben de Engelsen de .president der Nederlandse
Spoorwegen gekozen, want de heer den Hollander staat aan het hoofd van
het enige spoorwegbedrijf in West-Europa, dat niet met tekorten werkt. En
als we weten hoeveel millioenen en milliarden de spoorwegtekorten bedra
gen in vele landen, dan wil dit wel wat zeggen. Het is niet eenvoudig aan te
geven hoe in tegenstelling tot andere landen de N.S. kans ziet met een slui
tende begroting te komen. Noodzakelijk is hiervoor in ieder geval een
strakke commerciële politiek. Vele landen wijten de enorme spoorwegtekor
ten aan de vrachtauto en steeds weer nieuwe maatregelen beogen het ver
voer per vrachtauto te doen verminderen.
die een draagvermogen heeft van plm.
25 ton, houdt dan maar 7 ton over
voor eigengewicht en dat is te weinig.
Een middelzware diesel weegt toch al
gauw 6 a 7 ton, waar dan de aan-
angwagen nog bij komt.
Een jaarkaart van de motorrijtui
genbelasting voor deze combinatie
kost zeker 3500,De auto brengt
heel wat in de schatkist. Immers,
België heeft in 1936 een machtigin
genstelsel in het leven geroepen, dat
een sterke beperking van het vracht
vervoer per auto inhoudt, niet alleen
ten opzichte van de Belgische onder
nemers, doch ook van de buitenland
se. Zo beschikt het hele Nederlandse-
weg vervoersapparaat slechts over on
geveer 4400 ton laadcapaciteit om
vervoer naar en van België te kunnen
verrichten.
Frankrijk houdt met zijn spoorweg-
politiek ook het wegvervoer onder de
duim en neemt steeds weer maatrege
len om het vrachtvervoer per auto zo
moeilijk mogelijk te maken. Zo is 't
practisch onmogelijk voor een Neder-
door CHR. KARS
M Secretaris N.O.B. Wegtransport H
Zeeland.
lander om toestemming te krijgen,
vervoer te verrichten van of naar het
gebied ten Zuiden van Parijs.
Duitsland, geschrokken van de
groeiende tekorten bij de Bondsspoor-
wegen, doet felle aanvallen op het
wegvervoer over grotere afstand en
maakt elke rijkilometer tot een zwaar
belastingobject.
Zo voert elk land zijn spoorwegpo-
Iitiek ten koste van de vrachtauto.
Nederland maakt hierop ten aanzien
van de vervoerspolitiek een uitzonde
ring.
De huidige minister van Verkeer en
Waterstaat heeft zelfs bij de Wet
Autovervoer Goederen een beschik
king afgekondigd inhoudende een ze
kere bevriezing van de laadcapaciteit
van de vrachtauto-ondernemingen, die
dochter-onderneming van de N.S.
zijn, terwijl het particuliere wegver
voer wel mogelijkheden voor uitbrei
ding heeft.
Zware lasten.
Wat de lasten op het wegvervoer
aangaat, spreekt echter ook Neder
land zyn woordje mee. En in het bij
zonder de ondernemers die er hun be
roep van maken transporten uit te
voeren, dus de beroepsgoederenver-
voerders, gaan gebukt onder zware
lasten.
Afgezien van hetgeen zij als ieder
ander moeten betalen, zoals inkom
stenbelasting, sociale voorzieningen
enz., zijn er de bijzondere lasten. We
denken hierbij aan de omzetbelasting,
die nog steeds voor het verlenen van
diensten geldt.
We denken aan de motorrijtuigen
belasting, die vooral voor de diesel
auto's enorme bedragen vergt. Dan
is er voor de internationaal vervoer
der in België een vertoertax van 4
pet., in Duitsland een Bevörderung-
steuer van 0.099 DM en in Frankrijk
een (kortgeleden verhoogde) belas
ting op de in dit land afgelegde ton-
kilometer van circa 8 pet.
Een rit door België naar Frankrijk
wordt dus wel zwaar belast, want de
vervoerder is in Nederland ook niet
klaar met een belastingkaart.
Kostbaar materiaal.
Het materiaal waarmede de ver
voerder zyn opdrachtgevers bedient,
is kostbaar. Het transportbedrijf be
hoort tot de middenstandsbedrijven,
die grote kapitalen nodig hebben.
Zonder te spreken over de verdere
lasten die op deze bedrijven rusten, is
het interessant eens na te gaan wat
nu het materiaal van de vervoerder
kost.
Neem de bode die op het dorp zijn
vertrouwenspositie vervult als het
goed is en die nog een vrachtauto
heeft, die mogelijk nog 1000,of
2000,waard is. (Waardevermin
dering is bij auto's heel sterk). Er
moet een nieuwe auto komen. Een
eenvoudige auto, die in staat moet
zijn plusminus 6 ton te vervoeren,
kost de bode 12.000.— tot 15.000,—
Dat is een heel bedrag voor een klein
bedrijf. De vervoerder die er zijn
werk van maakt met zwaarder mate
riaal en met aanhangwagens te rijden
valt in duurdere wagens. In veel ge
vallen zal hg een diesel-auto aan
schaffen.
Dat kost hem zo rond de 30.000,-,
zonder een aanhangwagen. De kosten
hiervan verschillen sterk, maar de
zwaardere typen auto's van de onder
scheidene merken variëren toch tus
sen de 30.000,- en 45.000.-. Veel
van deze typen worden ook gebruikt
voor het binnenlands vervoer, omdat
ze een hoger officieel laadvermogen
krijgen. Het internationaal vervoer
wordt practisch geheel met grote
combinaties van een voorwagen en 'n
aanhangwagen verricht. Zo'n combi
natie kost toch al gauw een slordige
50.000,— tot 60.000,—.
En dan spreken we nog niet over
de zwaarste combinaties waarvan de
voorwagen dubbele voor- en achter
assen heeft. Deze combinaties die ze
ker rond de 80.000,gaan kosten,
kunnen alleen rendabel gemaakt wor-
den voor transporten naar Duitsland,
want België en Frankrijk laten geen
h°ger totaal gewicht toe dan resp. 32
en 35 ton. En zo'n zware combinatie
DE BETEKENIS VAN
HET WEGVERKEER.
ISO
1VERVOERD GEWICHT
1E0
no A
'3°
120
110
100
90
SO
I
-
__l
*0
30
H20
H|Roilv<r«o«r|||
1 v
Ml
11880 1900 1925 1950'53j
De grafiek „De betekenis van het
wegverkeer" geeft de ontwikkeling
weer van de hoeveelheid vervoerde
goederen over het water, de rails of
over de weg. Zeer duidelijk komt
hierin tot uitdrukking welk een
enorme vlucht het wegverkeer heeft
genomen tussen 1925 en 1950.
plusminus 45 pet. van de aanschaf
fingsprijs gaat bij aankoop naar de
fiscus. Vervolgens zijn. er de dure on
derdelen waar ook een hoge heffing
op rust en dan is er o.m. nog de
zwaar belaste benzine.
V er gunningstelsel.
Gezien deze zware lasten, is het
voor de Nederlandse ondernemer óók
hard nodig een strakke commerciële
politiek te voeren. Aangezien echter
het beroepsgoederenvervoer aan een
zeer uitgebreid vergunningsstelsel
derhevig is, is medewerking van de
Overheid als vergunningverlenend or
gaan, een belangrijke noodzaak om
economisch te kunnen werken.
Overheid' dringt er bij de onderne
mers op aan, te komen tot een grotere
eenheid en samenwerking. Wij onder
schrijven dit ten volle.
Men kan echter niet van de tegen
woordige ondernemer in het wegver
voer verlangen, dat hij onvoorwaarde
lijk aan de drang van de Overheid ge
volg geeft, wanneer deze zelfde Over
heid enerzijds zegt, dat de onderne
mer veel meer zelf moet doen, maar
anderzijds by de vergunningverlening
blijk geeft, de reële belangen van de
ondernemer niet te achten. Immers,
volgens de Wet Autovervoer Goede
ren moesten alle vervoerders nieuwe
vergunningen aanvragen in het voor
jaar van 1953. Tot heden is in nog
slechts enkele provincies een zeer ge
ring aantal van deze vergunningen
verleend.
Met het oog op het stijgende ver
voersaanbod, hebben vele onderne
mers in 1953 verzocht om een ver
gunning voor de aanschaf van één of
meer wagens extra. Tot heden (1955)
weet nog nagenoeg niemand of de ge
vraagde uitbreiding zal doorgaan,
hoewel de vervoersbehoefte inmiddels
alweer gegroeid is. En voor alle aan
vragen zijn afgewerkt, gaan er bij dit
tempo nog wel enkele jaren voorbij.
Nu is er wel de mogelijkheid tot het
verkrijgen van een tijdelijke vergun
ning om zoals de Wet het zegt
onverwijld in de behoefte te voorzien.
Onverwijld duidt op haast, naar wij
uen. Niettemin zyn de aanvragen
voor zo'n spoedvoorziening maanden
lang in behandeling.
Ingewikkeld systeem.
Het hele systeem van de vergun
ningverlening voor het beroeps
goederenvervoer, is zo ingewikkeld
gemaakt, dat met het dynamische
karakter van het wegvervoer geen
rekening wordt gehouden.
De eenvoudige bode ziet volgens de
Prijsverlaging van accu's
Een aantal fabrikanten en impor
teurs van automobielstarteraccumula-
toren heeft besloten de gebruikersprij-
zen van accu's met ingang van 1 Juli
1955 met ongeveer 15 pet. te verlagen.
Wet Autovervoer Goederen zijn be-
dryf gesplitst in tweeën: bodedienst
en wild vervoer en wanneer hij nog
een kleine brandstoffenhandel heeft
of iets van dien aard, oefent hij drie
bedrijven uit. Hij krijgt daarvoor dan
twee soorten vergunningen en nog 'n
zogenaamde inschrijving. Kosten 20
per stuk. Geldigheid ten hoogste 10
jaar.
Heeft deze bode één auto, dan moet
hij volgens ons voorbeeld drie soorten
vergunningsbewijzen hebben, die ieder
5,kosten. Heeft hij twee auto's
dan moet hij dus twee maal drie ver
gunningen hebben, enz.
Is de zogenaamde bedrijfsvergun-
ning 10 jaar geldig, de vergunnings
bewijzen of wagenvergunnïngen zijn
slechts één jaar geldig. Dus ieder jaar
moeten de oude vergunningsbewijzen
\vorden geruild voor nieuwe, hetgeen
uiteraard ook weer geschiedt met de
portemonnaie in de hand. Tussentijd
sewijziging van een vergunning kost
20,Zo kunnen we doorgaan; over
de vergunningenwinkel van de grotere
lijndienstondernemingen en van het
internationaal vervoer, spreken we
dan nog helemaal niet.
Inderdaad, de nieuwe regeling voor
het wegvervoer heeft veel goede din
gen en was ook nodig. De ondernemer
is echter allerminst gebaat met een
systeem dat dermate ingewikkeld is,
dat zelfs vele instanties niet weten
waar ze in bepaalde gevallen een op
lossing moeten zoeken.
IN NAUWELIJKS TIEN JAAR
Mechanisatie schrijdt nog steeds voort.
De tractoren zyn in de Zeeuwse landbouw alledaagse werktuigen gewor
den. Zo gewoon, dat men er eigenlijk niet meer by stil staat, dat nog
slechts tien jaar geleden van een motorische trekkracht in de Nederland
se landbouw practisch geen sprake was. In het gehele land waren er
vóór de oorlog ongeveer drieduizend tractoren, welke in handen waren
van een aantal loonwerkers en grote landbouwbedrijven. Het paard had
toen nog pactisch de hegemonie op de boerderijen. Maar nuOngeveer
32 33.000 trekkers werken er thans in de Nederlandse landbouw. Zee
land dat momenteel naar schatting een tiende deel van deze trekkers
bezit, neemt daarbij op het gebied van de mechanisatie in de landbouw,
een zeer vooraanstaande plaats in. Het is zeker niet te boud gesproken,
wanneer men zegt, dat zich in de afgelopen tien jaar een spectaculaire
evolutie in de landbouw heeft voltrokken. En nog is het eind niet in zicht!
De tijd lijkt niet zover meer af te zijn, dat het paard vrywel geheel ver
drongen zal zijn
Hoewel de mechanisatie in de
landbouw tóch gekomen zou zijn, zijn
er wel enkele factoren aan te wijzen,
die dit proces sterk versneld hebben.
Toen Nederland leeggeplunderd uit
de oorlog kwam, was ook de paar-
denstapel achteruit gegaan.
Er kwam daarop een stroom van
landbouwwerktuigen en tractoren
van overzee, zodat vele boeren ertoe
overgingen om hun bedrijven te me
chaniseren. Aanvankelijk scheen
deze omschakeling zich grotendeels
te beperken tot ae grote bedrijven,
doch daarop zijn ook de middelgrote
bedryven gevolgd, terwijl thans op
vele bedrijven beneden de 10 ha
eveneens een trekker is aangeschaft.
De watersnoodsramp heeft er
daarby in Zeeland toe bijgedragen,
dat het tempo van de mechanise
ring verder is opgevoerd. Met name
op Schouwen-Duiveland is dit thans
sterk merkbaar. Er komen daar nog
slechts weinig paarden voor. Met de
ramp zijn veie paarden verdronken,
terwijl ook vele werktuigen voor
paardentractie verloren gingen.
De betrokken boeren, die anders
„GEZELLIGHE1DSRITTEN"
Leden van clubs raken spelenderwijs
vertrouwd met moeilijke situaties
DE TALRIJKE liefhebbers van de motor- en autosport en van het motor
en autotoerisme kunnen tegenwoordig liun hart ophalen. Om de haverklap
kunnen zij uitgebreide rallyes beleven en ter afwisseling kunnen de auto
mobilisten en motorrijders een keuze maken uit oriënteringsritten, kaart-
leesritten, ritten by duisternis, puzzleritten, fotozoekritten, om er maar
enkele te noemen. In iedere Nederlandse provincie zyn er elke week wel
enkele wedstrijden of „gezelligheidsritten" voor motoren en auto's te be
leven. Ook de Zeeuwse coureurs kunnen opgezette tyden achter het stuur
plaats nemen om een ingewikkelde kaartleesrit of een moeilyke oriënte-
ringsrït tot een goed einde te brengen. Er zijn dan ook in Zeeland niet wei-
dicht aan de schenen gelegd door
moeilijk te ontwarren verkeerssitua
ties en strikvraagj es. Bij deze ver-
keerscompetitie zijn de leden van de
M.C. „De Zeeuwen" wel als beste
Zeeuwse deelnemers uit de bus geko
men, want in de afgelopen jaren
dienden zij zich niet minder dan drie
maal als kampioen van Zeeland aan.
Men dit al betekent dit streven
van de clubs een bijdrage tot de
veiligheid van het verkeer op de
weg. Het staat dan ook vast, dat
leden van motor- en autoclubs in
de regel de minste verkeersover
tredingen begaan en de veiligste
rijders zyn. Niet alleen immers
worden zij spelenderwijs volko
men vertrouwd gemaakt met de
theorie van saaie verkeersregels
en hoofdbrekens kostende ver-
keerspuzzles maar ook raken zij in
de kaartlees-, oriënterings- en fo
tozoekritten volkomen vertrouwd
met hun motor of auto. En met
deze uiteenzetting is dan meteen
wel het gras voor de voeten weg
gesneden van hen, die deze sport
geld wegsmijten vinden aan mate
riaal en benzine.
Zoals gezegd kunnen de coureurs
zich dikwijls genoeg te buiten gaan
aan gevarieerde „gezelligheidsritten".
Af en toe kan men echter in Zee
land ook terecht voor een grotere
gebeurtenis op het gebied van auto-
en motorsport en toerisme. Wie heeft
bijvoorbeeld nog nooit gehoord van
de 1100 km lange Benelux-ronde die
de motor- en autoclub „Scheldegou-
wen" en de motorclub „De Zeeuwen".
In Goes en omstreken zijn de lief
hebbers van deze sport verenigd in
de M.A.C. „Inter Scaldes", in Zierik-
zee is er de M. C. Sparta", in Axel
vindt men de M.A.C.A., in St Maar
tensdijk bestaat de M. C. „Een
dracht" en verder zijn er dan nog de
Zeeuwsch Vlaamse automobielclub
en de Middelburgse „Dolfijn".
Zo men ziet kan de bezitter van
een auto of een motor dus bij diverse
verenigingen terecht. En het zijn ei-
niet weinig die van deze gelegen
heid gebruik maken. Voor velen
oefent de motor- en autosport en ook
het motor- en automobilisme een i
grote aantrekkingskracht uit.
Overigens houden de meeste clubs
zich niet alleen bezig met de zo in
trek zijnde ritten. Er wordt ook gro
te aandacht besteed aan de verlteers-
opvoeding van de leden. Zo is er voor
de bij de Koninklijke Nederlandse
Motorrijders Vereniging aangesloten
clubs jaarlijks een verlceerscompeti-
tie. In een serie lessen trachten de
leden van deze clubs een zo groot
mogelijke dosis kennis van het ver
keer op te doen, terwyl zij zich bo
vendien verdiepen in ingewikkelde
verkeers-technische problemen. Na
deze lessen wordt de verlteerscom-
petitie door motor- en autoclubs ïn
het hele land gestreden.
Het vuur wordt de deelnemers dan
het zo langzamerhand zelfs tot een
traditie gebracht heeft. Het zijn de
.kopstukken van M.A.C. „Schelde-
gouwen", die ieder jaar weer alle or
ganisatorische talenten in het ge
weer roepen om deze ronde zo goed
mogelijk voor te bereiden. Begrijpe
lijkerwijs is de organisatie van de ron
de die door Nederland, België, en Lu
xemburg voert niet gering, ook al,
omdat de deelneming steeds zeer tal
rijk is. Het was in 1950 dat dc Bene
lux ronde voor de eerste maal start
te. Aanvankelijk was het de opzet,
dat steeds de drie hoofdsteden van
de betrokken landen aangedaan
moesten worden, maar vorig jaar is
men voor het eerst hiervan afgewe
ken, omdat er op die manier te wei
nig variatie in deze monster-rit ge
bracht kon worden. Zoals men weet
zullen de automobilisten en motorrij
ders dit jaar op 12 en 13 Augustus
alles op alles zetten om de Benelux
ronde tot een goed einde te brengen.
Ondertussen is de traditie van steeds
maar weer oriënteringsritten en
kaartleesritten doorbroken door de
M.C. „De Zeeuwen". Vrijwel iedere
maand kan men namelijk in de dui
nen van Vrouwenpolder het geraas
van de motoren horen; motoren, die
dan bereden worden door coureurs
die bezig zijn de zo moeilyke trial te
rijden. Totnogtoe was het niet moge
lijk in Zeeland een trial, die bij voor
keur in rul zand gereden wordt en
waarbij diverse moeilijkheden „geno
men]' moeten worden, te rijden. Door
het initiatief van De Zeeuwen is het
echter mogelijk deze taak van de mo
torsport die het uiterste aan rijvaar
digheid van de motorrijder vraagt, in
Zeeland te beleven. Zoals wel te ver
wachten was is voor de trials zowel
van de zijde van publiek als van
deelnemers een toenemende belang
stelling waar te nemen.
Het grootste Zeeuwse evenement
op het gebied van de motorsport
zijn ongetwijfeld de jaarlijkse ter
reinkampioenschappen van Zeeland.
Deze „motor-cross", die meetelt voor
het kampioenschap van Nederland,
brengt ieder jaar vrijwel alle promi
nente Nederlandse coureurs aan de
start van een wedstryd, die de deel
nemers met grote snelheid over sterk
geaccidenteerd terrein laat razen.
Het is M.A.C. ..Scheldegouwen". die
deze jaarlijkse wedstrijden organi
seert.
wèllicht nog wat gewacht zouden
hebben met overschakelen op moto
rische trekkracht, zijn hiertoe nu
overgegaan.
De situatie in Zeeland is thans
zo, dat ongeveer 90 95 van
de bedrijven van 15 ha en groter
in het bezit zijn van een of meer
tractoren. Deze provincie blijkt
dan ook veel sterker gemotori
seerd te zyn, dan verschillende
andere Nederlandse landbouwge
bieden. Zo sterk zelfs, dat men
zich v/el eens afvraagt, of de aan
schaf van een trekker op alle be
drijven van minder dan 10 ha he
lemaal verantwoord is.
Het zal echter bij de beoordeling
van deze vraag wenselijk zyn, geval
voor geval te bekijken. Naast de op
pervlakte van het bedrijf, zijn er
immers nog verschillende andere
factoren, welke bij het overgaan op
motorische trekkracht en by het me
chaniseren in het algemeen, een rol
spelen. Om er slechts een paar te
noemen: de arbeidslonen en de be
schikbare arbeidskrachten. Er zijn
practisch geen paardenknechts meer
te krijgen. De jongelui die in de land
bouw gaan, voelen zich als „kinderen
van him tijd" sterk tot de techniek
aangetrokken. Zy prefereren daarom
veelal een trekker boven een paard.
Met de herverkavelingswerken en
straks de Deltawerken, welke veel
mensen uit de landbouw weghalen,
zal er zeker niet spoedig een over
schot aan landarbeiders Komen. Dit
leidt er mede toe, dat een boer soms
sneller tot de aanschaf van een trek
ker overgaat, ook al is dit misschien
voor zijn bedrijf niet de voordeligste
trekkracht. Daar komt speciaal voor
Zeeland nog bij, dat de boeren in
deze provincie sterk onafhankelijk
ingesteld zijn. Hoewel de loonbedrij
ven het werk goed kunnen doen,
willen veel boeren hiervan niet afhan
kelijk zijn en de arbeid zelf verrich
ten op het tijdstip, dat zy dit wen
sen.
Natuurlijk zjjn er dan nog vele an
dere voordelen aan het werken met
motorische trekkracht verbonden.
Vooral op wat grotere bedrijven,
kan het werk soms veel sneller en
beter worden gedaan, hetgeen in het
voorjaar en de oogsttijd van groot
belang kan zijn. Aantrekkelijk is
ook, dat met behulp van de tractor
verschillende werktuigen kunnen
worden aangedreven.
In Duitsland, de bakermat der „Zep
pelins", is een nieuw model ontwor
pen door de architect Gerhard Gem-
be. Het luchtschip wijkt uiterlijk niet
zo veel af van de oude modellen; al
leen is de vorm iets „afgeplat" en zijn
de motoren 16 Dieséls van jöOO
P.K. elk! inwendig aangebracht.
In de neus zit een gat waardoor de
lucht naar binnen kan, terwijl de uit
laatgassen aan de achterkayit kun
nen ontwijken. 900 passagiers en 1785
ton goederen kunnen met een snel
heid van Jf00 kilometer per uur ver
voerd worden. Een tochtje met de
JGL03A" van Frankfort naar New
York zal plusminus 385 gulden kos
ten Op de foto ziet men ontwerper
Gembe met 'n modél van de Zeppelin.
„Droom van snelheid"
I E
Voor menigeen, aldus prof.
dr Jhr D. J. van Lennep, psy
choloog. is een auto 'n „droom"
van snelheid, vlucht, macht,
prestige en een vorm van re
presentatie. In de besloten
heid van zyn wagen, waarin hij
passief geniet van het comfort,
dat zijn eigendom hem biedt, is
de automobilist gauw geneigd
om het contact met zijn mede
weggebruikers te verliezen.
Zelfkennis is dan ook voor
een autobestuurder een eerste
vereiste. Eigenlijk moet hij een
„wondermens" zijn.
Men moet vóór, achter, links
en rechts kunnen kijken: zich
op zyn gemak voelen te mid
den van voortdurend gevaar.
Kunnen zien met de ogen van
een ander en denken met het
verstand van een ander.
Autobandenfabriek
„Vredestein"
Twaalf procent dividend
voorgesteld.
Door de aanhoudende gunstige con
junctuur heeft de N.V. Nederlandsch-
Amerikaanse autobandenfabriek Vre
destein in het afgelopen jaar weder
om op volle capaciteit kunnen wer
ken. Zowel de kwantitatieve omzet als
de geldomzet ontwikkelden zich in
stijgende lijn. Tengevolge van de zeer
grote binnenlandse vraag werd de
activiteit op de exportmarkt eniger
mate beperkt.
Het bedrijfsoverschot na verminde
ring met 1.500.000.- voor belastin-
fen (vorig jaar 1.300.000.-) be-
raagt 3.159.057 (vorig jaar
2.751.381).
Na toepassing van de genoemde af
schrijvingen en reserveringen resteert
een winstsaldo groot 866.098 (v. j.
624.435) waaruit een dividend van
12 (v. j. 10) pet wordt voorgesteld.
De gang van zaken in de tot dus
verre verstreken periode van het lo
pende boekjaar is gunstig geweest.
De ontwikkeling van de auto in on
ze tijd leidt tot imposante wagens
met een „dollarsvüle" en een enorm
vermogen. Niettemin gaat het hart
van de ware liefhebbers toch altijd
nog uit naar de sportauto, waarvan
men hier een elegant model ziet.
