Fransen blijven in Duitsland
ronselen voor het legioen
w\h
LEZERS SCHRIJVEN
met mei
JIMMY BROWN opent een rijschool
De f*°e1
bewijst
de betere
kwaliteit
NV.vh.GEBR.
POLAK
VLISSINGEN
Fluut de fluiter
M!£S
[HUIS]
ZATERDAG 25 JUNI 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
15
PROBLEEM NOG NIET OPGELOST
p
Bondsregering wil streng optreden
(Van onze correspondent)
Het ronselen van West-Duitse jongelingen voor het Franse Vreemdelin
genlegioen is één van de gesels van het na-oorlogse Duitsland. Talrijk zyn
de verhalen over de wijze, waarop deze jongemannen op vaak niet al te
elegante manier (meestal met gebruikmaking in ruime mate van sterke
dranken) worden „geworven", vooral in de voormalige Franse bezettings
zone van West-Duitsland, waar de Franse troepen thans nog als gast op
Duitse bodem verblijven.
In West-Duitse kringen heeft dit al ernstige ontstemming gewekt, doch
er was tot dusver betrekkelijk weinig, wat men er tegen kon doen.
Geen juiste cijfers
Juiste cijfers over het aantal Duit-
sers in het Franse Vreemdelingenle
gioen zijn in West-Duitsland niet be
kend. Men weet, dat het verhaal de
ronde heeft gedaan, dat Frankrijk
vrijwel de gehele oorlog in Indo-China
heeft gevoerd met Duitse manschap
pen, maar dat is toch wel overdre
ven, hoewel er naar schatting
enkele honderdduizenden Duitsers in
het Legioen dienen. Volgens ramin-
f en zyn in Indo-China alleen al
5.000 Duitse legionnaires gevallen
in de strijd tegen Ho Chi Minh. Van
de 8.000 man, die het vorige jaar wa
ren opgesloten in de vesting Dien
Bien Phu, zouden er 6.000 Duitsers
zijn geweest.
In de commissie voor buitenlandse
zaken van de West-Duitse Bondsdag
is het idee al eens geopperd, dat de
In West-Duitsland is Koblenz, het
Franse hoofkwartier, het centrum
van de wervingsactie ten behoeve
van het Vreemdelingenlegioen. Het
moet overigens worden gezegd, dat
er lang niet altijd sterke drank en
verleidelijke vrouwen aan te pas be
hoeven te komen om West-Duitse
jongelui voor het legioen te ronselen.
Er is in Koblenz een speciale afdeling
van de West-Duitse politiek, die
tracht te verhinderen, dat jongelui
zich vrijwillig bij het Legioen melden.
Per dag pikt men in Koblenz en om
streken waar vele Franse militai
re bureau's zijn zo'n stuk of tien
man op. Na een kort onderzoek wor
den zij dan weer vrijgelaten en naar
huis teruggestuurd. Het is trouwens
na het herstel van de West-Duitse
souvereiniteit weer strafbaar om in
vreemde krijgsdienst te treden.
Zo is het
met culinaire
topprestaties. Zo is
het óók met
King's Cross.
Neem eens de
proeft Dan zult) ook
U ondervinden
waarom reeds hon
derdduizenden
rokers de volle
zachtheid van King's
Cross prijzen door
te zeggen:
20
80 cent.
VIRGINIA
blijft 'n klasse betert
Bondsregering officieel van Frankrijk
te weten moet zien te komen, hoe
veel Duitsers er nu eigenlijk in het
Franse Vreemdelingenlegioen die
nen. Maar tot besprekingen hierover
tussen de regeringen van Frankrijk
en West-Duitsland is het nog niet ge
komen.
Een deel van het „wervings-mate-
riaal" voor het Legioen wordt in W.
Duitsland samengesteld en vervaar
digd. Ook worden films en pornogra
fische „literatuur" (die de verlokkin
gen van Afrika aanschouwelijk voor
stelt) voor het ronselen gebruikt.
Geestelijke verarming en vereenza
ming, verscheurde familiebanden en
verhoudingen als gevolg van oor
log en bezetting en de lust tot avon
tuur spelen hier een rol. Talrijke in
stellingen en niet in de laatste
plaats de Kerk trachten te red
den, wat er nog te redden is. Maar
een oplossing voor het ronsel-pro-
bleem in West-Duitsland is nog niet
gevonden, hoewel de ondertekening
van de Parrjse Verdragen en 't herstel
van de (West)Duitse souvereiniteit
mogelijk enige verbetering zullen
brengen, omdat men nu met straffen
kan optveden tegen jongelieden, die
zich vrijwillig opgeven of zich laten
ronselen.
Nederlands handbalelftal
tegen Tus Hattinger
Zondag 26 Juni a.s. wordt in Eind
hoven een handbalwedstrijd gespeeld
tussen het Nederlands elftal en de
club Tus Hattingen (heren) die in
de wedstrijden óm het Duitse kampi
oenschap op de derde plaats eindigde.
Het Nederlands elftal is als volgt
samengesteld:
Doel: J. Slaats (PSV)achter: De
Jonge (PSV) en Van Blitterswijk
(Hellas); midden: Hoens (PSV), Van
Heil (Hellas) en Dekkers (PSV);
voor: Nieuwenhout (Eindhoven),
Walker (Hellas), Van der Heijden
(NILOC)Rutjes (Hellas) en Zuide-
ma (Hellas).
Als aanvoerder zal J. Slaats fun
geren.
Reserves zijn: Martini (Aalsmeer),
Van Loon (DES), A. Slaats (PSV)
en Kleingeld (PSV).
f Advertentie)
'•V i
£r «MAM» NEEM PER MAN
rL Fileer mans driekwart kan
19
Prijzen voor Tour de
F rance-winnaars
Jacques Goddet, de directeur van
het Parijse ddgblad „l'Equipe", orga
nisator van de Ronde van Frankrijk,
heeft enkele feiten bekend gemaakt
over de prijzen, die in de Tour door
de renners te winnen zijn.
Voor het ploegenklassement is een
bedrag van 10 millioen francs (onge
veer 100.000 gulden) aan prijzen ter
beschikking gekomen. Na elke etap
pe krijgt de winnaar van het ploe
genklassement van die dag een be
drag van 2000 gulden. De winnaar
wordt aangewezen door het optellen
van de drie beste etappetijden van
elk equipe. In het eindklassement der
ploegen ontvangt de winnaar 30.000
gulden. De op de tweede plaats ge
klasseerde ploeg 15.000 gulden en
nummer drie 5000 gulden. Tenslotte
staat nog een bedrag van 6000 gul
den ter beschikking voor de etappe
tegen het uurwerk voor ploegen, wel
ke te Dieppe wordt gehouden.
(Advertentie)
HEJ ADRES
VOOR IJZERWAREN,
GEREEDSCHAPPEN
ENZ,
Boksen.
Lezend in het programma van de
Vlissingse Zomershow, nam ik met
genoegen kennis van de festiviteiten,
aie door de organisatoren zo goed op
touw zijn gezet. Er zijn vele sport-
nummers in het programma opgeno-
nomen, waaraan wordt deelgenomen
door vele Vlissingse sportverenigin
gen. Het is echter jammer, dat veel
al dezelfde sporten in het middel
punt van de belangstelling worden
gebracht.
Er zijn in Vlissingen nog andere
sportverenigingen en ik doel hierbij
in het bijzonder op de boksclub D.O.
S. Deze vereniging heeft onder haar
leden enkele prominente amateurbok
sers, die niet behoeven onder te doen
voor de pugilisten uit de grote ste
den. De vereniging D.O.S. is de enige
boksvereniging in Zeeland en daar
om zou het nuttig zijn geweest om
door een openluchtwedstrijd of -de
monstratie de boksers te laten tonen
wat zij waard zijn.
Ik hoop dan ook, dat deze vereni
ging in de toekomst eens een kans
krijgt. De redactie breng ik dank
voor de verleende plaatsruimte.
EEN SPORTLIEFHEBBER.
De organisatoren van de Vlissingse
Zomershow hebben vele pogingen
in het werk gesteld om enkele open
luchtsbokswedstrijden te laten hou
den en aanvaneklijk was reeds be
paald, dat deze wedstrijden gehouden
zouden worden op 't terrein aan de
Boulevard Bankert bij het haventje
van Meijer. Het bleek echter, dat de
boksring van de vereniging D.O.S. al
leen in zalen gebruikt kan worden,
zodat een nieuwe ring aangeschaft
moest worden. De aanschaffingskos-
ten waren zo hoog, dat de organisatie
noodgedwongen van dit programma
36. Jimmy had zijn leswagen in Piet Potloods, naast
diens huis gelegen, garage mogen zetten en nadat hij
zijn vriend bedankt had voor diens bereidwilligheid
en zij nog enige woorden hadden gewisseld over het
vreemde gedrag van de beide dames Knuf van Knaf-
felaer, had Jimmy afscheid' genomen, maar in plaats
van naar huis te gaan, was hij regelrecht naar de ga
rage van Kees Klepsteel gelopen. „Ik móet die man
op de hoogte stellen van het feit dat de „Mercuria" die
hij mij verkocht heeft een gestolen auto is", dacht Jim
my. Hoewel het al naar half twee in de nacht liep,
brandde er nog licht in het woonhuis van de garage
houder. „Des te beter"; dacht Jimmy, „dbn hoef ik deze
mensen tenminste niet uit him slaap te halen". Hij bel
de aan en even later stond hij tegenover een juffrouw
Klepsteel die er erg bekommerd uitzag. „O, is 't,
meneer Brown", zei ze met een huilerige stem. „Klaas
is n o g niet thuis. Ik ben zo vreselijk ongerust. En het
ergste is, dat ik zo'n raar voorgevoel hebAls er
toch maar niets met Klaas gebeurd is. O meneer Brown,
kunt u niets voor mij doen! Kunt u niet op onderzoek
uitgaanJimmy was er ook van geschrokken dat
de garagehouder niet thuis was gekomen, maar hij liet
dat niet blijken. „Juffrouw Klepsteel", zei hij gerust
stellend', „ik heb heus niets van het een of andere onge
luk gehoord. Het zal wel los lopen. Maar ik beloof u,
morgenochtend vroeg ga ik op onderzoek uit, als Klaas
tenminste dan al niet lang thuis is."
onderdeel moest afzien. Men heeft er
nog wel aan gedacht door lenen of hu
ren voor enige tijd een boksring te
bemachtigen, maar doordat de on
kosten hiervoor (transport, montage
enz.) even hoog waren als de aan
schaf van een nieuwe ring, kon dit
plan ook niet doorgaan.
Redactie P.Z.C.
Lichtvaardig oordelen.
Bij het lezen van de ingezonden
stukken over de ramp te Le Mans,
kan ik niet nalaten, ae heer Volmer
een vraag te stellen, naar aanleiding
van zijn zinsnede, dat de catastrophe
te wijten was aan het feit, dat deze
zeer gevaarlijke motorcross op een
Zondag gehouden werd, en niet op een
werkdag.
Bij Normandië zonk een amphibie-
vaartuig, daarbij gingen 22 kostbare
mensenlevens verloren. Het ongeluk
geschiedde op een Zaterdag, maar
toch, om Uw eigen woorden aan te
halen, meneer Volmer, Gods straffen
de hand rustte op deze mensen. Nu
mijn vraag: Mogen en kunnen wij
hierover oordelen?
We zouden er alleen urenlang over
kunnen discussiëren, maar dan zien
wjj een, voor mij de belangrijkste, fac
tor, over het hoofd en wel deze: Wij
mensen hebben niet te zeggen, waar
en wanneer God een leven doet op
houden en we mogen dit evenmin ver
klaren, want God neemt zowel op een
Zondag als op een Woensdag een le
ven tot Zich. Wij kunnen dit soms
heel moeilijk accepteren, maar laten
we dan denken aan het. voor een ie
der, bekende gezegde: Wat God doet
is welgedaan en Gods Hand niet be
schouwen als een straffende, maar
een regerende Hand, die elke dag ons
weer de vraag stelt: zijn wij klaar om
ons aardse leven voor God te verant
woorden? Wij moeten God elke dag
dankbaar zijn, dat we dit nog kunnen.
Goes, 20 Juni. J. A. v. d. P.
Zeeland op de E 55
Rest ons slechts de taak te er
kennen dat onze (provincie Zeeland)
deelname aan de E 55 een fiasco is
geworden.
Reden: een budget zo klein, dat we
geen schijn van kans maakten om op
te vallen.
Slechts het tienvoudige van dit be
drag had tot resultaten kunnen lei
den.
Conclusie: reclame is duur... maar
een levensnoodzaak.
Laten we in het vervolg iets goed
aanpakken of... niet meedoen.
Vlissingen G. J. F. Naerebout.
Kunt U
n iet slapen
van de pijn?
Neem een AKKERTJE
...dat helpt direct!
Er was eens een man
netje dat Fluut heette.
Fluut was klein, had 'n
baard en bezat niet an
ders op de hele wereld
dan een grote zwarte
parapluie. Fluut wandel
de de hele wereld door,
hij keek eens hier en
keek eens daar. Hij at
wilde vruchten en dronk
water uit heldere beek
jes.
Op een mooie dag slen
terde liij door een groot
bos en naderde 'n split
sing van wegen.
„Ben ik soms niet de
moeite waard om be
hoorlijk gegroet te wor
den!" hoorde hij eens
klaps zeggen. Fluut
keek omhoog en zag
boven op een wegwijzer
een grote zwarte kraai
zitten. „Neem me niet
kwalijk", lachte Fluut.
„Zo hoog heb ik nog niet
gekeken". „Oh, dan is 't
goed", vervolgde de
kraai. „Maar misschien
kunt U me wel helpen,
Ziet U wat ik hier heb?"
„Een fluit", sprak
Fluut. „Juist", zei de
kraai. „Nu, ik weet er
geen raad mee, want ik
kan niet spelen. Heeft U
wel eens fluit gespeeld?"
„Heel vroeger!" ant
woordde Fluut, „maar
laat my het eens probe
ren".
Even later zaten ze
beiden op een omgeval
len boomstam. Fluut zet
te de fluit aan zijn
mond en begon te spe
len. Eerst ging het nog
een beetje stuntelig,
maar het ging steeds be-
'er. De kraai vond het
irachtig. Fluut kwam er
lelemaal in. Zijn ogen
glinsterden en ondertus
sen huppelden de vro
lijkste nootjes tussen de
bomen door en jubelden
de mooiste wijsjes dooi
de lentelucht. Er kwa
men grote tranen van
ontroering in de trouwe
kraai zijn ogen, tranen,
die drup-drup in het mos
vielen. Uren speelde
Fluut en uren huilde de
kraai dikke tranen. Zó
veel huilde hij, dat er
plasjes om de boomstam
heen kwamen te staan,
de plasjes werden plas
sen en de plassen voeg
den zich samen en vorm
den kleine beekjes. Hele
meren ontstonden van de
kraaien-tranen. Maar
Fluut noch de kraai
merkten het. Er was
maar één ding, en dat
was de fluit en de prach
tige muziek.
Maar ineens begon de
boomstam te dry ven.
Eerst onopgemerkt maal
later voeren ze sneller
en sneller het bos door.
„Help!" riep Fluut. „Een
overstroming...w... waar
komt al dat water in
eens vandaan Ik mag
wel oppassen want ik
kan niet zwemmen".
Plots gaf de kraai 'n
luide schreeuw „Een wa
tervalpas op... we
vallen!" Maar Fluut die
wel een beetje aan moei
lijkheden gewend was,
opende vlug zijn grote
parapluie, de boomstam
schoot onder hem weg
en... met het scherm bo
ven zijn hoofd zweefde
hy rustig verder. Dit
voorval was voor de
kraai reden om de groot
ste bewondering voor
Fluut te krijgen. Be
schermend fladderde hij
om zijn nieuwe vriend
heen. „Ik zal zorgen dat
U goed terecht komt",
riep hij. Maar ja, ook 'n
pratende kraai kan niet
alles. De wind was Zuid-
West en zodoende dreef
Fluut juist in de richting
van de stad.
Huizen en scholen en
kerken gingen onder
hem door, hoge kantoor
gebouwen en drukke
straten. De parapluie
zakte lager en lager.
Eerst scheen het dat
Fluut zou landen in een
iets omhoog en zodoende
kwam hij terecht op een
groot plat gebouw. Met
veel gerinkel schoot hij
door een lichtbak, tuimel
de vijf meter naar om
laag en... keek toen mid
den in het woedende ge
zicht van... de directeur
van de muziekschool.
,,Wat moet dat!" brulde
hij. „Als men hier binnen
komt maakt men gebruik
van de deur... Poeh
vanmorgen heb ik een
groot concert gegeven...
mijn hoofd staat hele
maal niet naar dergelijke
grapjes!!" M-..maar
meneer...ik...ik... kom
uit de lucht vallen!" pro
beerde Fluut zich te ver
dedigen. De directeur
greep Fluut bij zijn kraag
en duwde hem de gang
op. De kraai, die door '1
Sebroken dakraam alles
ad gezien, vloog zo snel
hij Kon naar beneden,
dook de hoofdgang in,
snelde alle trappen op en
vond even later Fluut op
de gang
„Ik heb een idee!"
i-iep hij. „Het geluk is
met ons... Die meneer is
vast een groot muziek
kenner... hij moet horen
hoe U op de fluit kunt
spelen... toe... speelt U
toch...
Glimlachend haalde
Fluut de fluit uit zijn
binnenzak en begon te
spelen. Zuiver als kristal
klonk de muziek door de
gangen, het ging door
de deuren heen en spoe
dig luisterde de hele mu
ziekschool naar 't prach
tige spel van onze Fluut.
Ook de deur van de di
rectiekamer was weer
opengegaan en de direc
teur verscheen op de
gang. „Ga doorga
door!" zei hij tot Fluut.
„Dit is heerlijke muziek
En zo speelde Fluut
voor de directeur, voor
alle leraren en voor alle
leerlingen.
Toen Fluut klaar was
ging er een gejuich op
zodat de oude fluitspeler
verlegen aan zijn versle
ten jas trok en naar de
grond keek.
„Enormenorm!"
riep de directeur... „kom
binnen, groot artist, ik
wil met je praten...!"
Met de kraai ging
Fluut nu weer de kamer
in waar hij even tevoren
zo hardhandig was uit
gezet. „Uw spel is prach
tig... groots... ik heb u
nodig...!" vervolgde de
directeur. „Morgenavond
wordt het grootste fluit
concert uitgevoerd onder
mijn leiding... ik smeek
U om de solopartij te
spelen... het succes zal
enorm zijn... zo iets zal
men nog nooit gehoord
hebben... hier is de mu
ziek, zet U aan het re
peteren...
En Fluut studeerde de
hele middag, de hele
avond en de halve nacht
op de muziek. Toen re
peteerde hy de volgende
morgen met het orkest,
en toen 's avonds het
grote fluitconcert werd
uitgevoerd, luisterde de
zaal aandachtig, en de
hele wereld zat aan de
radio en iedereen kon
koppen in de krant.
Fluut kreeg aanbiedin
gen om op te treden in
alle grote plaatsen van
de hele wereld.
Maar... Fluut die nu
beroemd was. voelde
zich alleen. Hij miste de
bossen en de velden, de
vogels en de dieren. Hij
kon niet meer gaan zit
ten op een omgewaaide
boom en niet meer slen
teren langs het strand.
Daarom verliet Fluut
op een avond met zijn
kraai de dure hotelka
mer die men voor hem
had gehuurd. Stil en on
opgemerkt verdween hij
in de smalle straatjes van
de stad.
Fluut nam zijn vrijheid
weer terug. Hij had nu
een grote zwarte para
pluie èn een grote zwar
te kraai en daarmee
zwierf hij verder door de
hele wereld. Vaak, heel
vaak haalde hij dan de
fluit uit zijn zak en
speelde alleen voor zijn
zwarte vriend. De kraai
paste er echter wel voor
op, niet tè hard te gaan
huilen want... één keer
beroemd te zijn vonden
ze meer dan genoeg.
Mies je zou een dag gaan
fietsenheerlijk door de
bossen heen.
En omdat ze zélf geen
fiets had. huurde ze er
dus maar een.
Maarde fiets was
véél te hoog zeg. Miesje
kon er heel niet bij.
„Wacht", riep er de f iets
baas monter. „Je krijgt
er een paar blokken bij!"
„Ja, 11 u wil het vast wei
lukken!" zei de muis
maar iets te vroeg.
Want plots riep ze: ,jB.et
gaat nóg niet, de blokken
zijn niet groot genoeg!!"
Nu kreeg Mies toch een
paar blokken!! Groter
zag je ze vast niet.
Hup ze sprong blfj op
haar fietsmaar wat
was 't einde van het lied f
Och. je zult het wel be'
grijpen. Kijk maar eens...
is dat geen mop f
Want de hele grote blok
ken, tilden het achter-
wieltje op!