Fransen blijven in Duitsland ronselen voor het legioen w\h LEZERS SCHRIJVEN met mei JIMMY BROWN opent een rijschool De f*°e1 bewijst de betere kwaliteit NV.vh.GEBR. POLAK VLISSINGEN Fluut de fluiter M!£S [HUIS] ZATERDAG 25 JUNI 1955 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 15 PROBLEEM NOG NIET OPGELOST p Bondsregering wil streng optreden (Van onze correspondent) Het ronselen van West-Duitse jongelingen voor het Franse Vreemdelin genlegioen is één van de gesels van het na-oorlogse Duitsland. Talrijk zyn de verhalen over de wijze, waarop deze jongemannen op vaak niet al te elegante manier (meestal met gebruikmaking in ruime mate van sterke dranken) worden „geworven", vooral in de voormalige Franse bezettings zone van West-Duitsland, waar de Franse troepen thans nog als gast op Duitse bodem verblijven. In West-Duitse kringen heeft dit al ernstige ontstemming gewekt, doch er was tot dusver betrekkelijk weinig, wat men er tegen kon doen. Geen juiste cijfers Juiste cijfers over het aantal Duit- sers in het Franse Vreemdelingenle gioen zijn in West-Duitsland niet be kend. Men weet, dat het verhaal de ronde heeft gedaan, dat Frankrijk vrijwel de gehele oorlog in Indo-China heeft gevoerd met Duitse manschap pen, maar dat is toch wel overdre ven, hoewel er naar schatting enkele honderdduizenden Duitsers in het Legioen dienen. Volgens ramin- f en zyn in Indo-China alleen al 5.000 Duitse legionnaires gevallen in de strijd tegen Ho Chi Minh. Van de 8.000 man, die het vorige jaar wa ren opgesloten in de vesting Dien Bien Phu, zouden er 6.000 Duitsers zijn geweest. In de commissie voor buitenlandse zaken van de West-Duitse Bondsdag is het idee al eens geopperd, dat de In West-Duitsland is Koblenz, het Franse hoofkwartier, het centrum van de wervingsactie ten behoeve van het Vreemdelingenlegioen. Het moet overigens worden gezegd, dat er lang niet altijd sterke drank en verleidelijke vrouwen aan te pas be hoeven te komen om West-Duitse jongelui voor het legioen te ronselen. Er is in Koblenz een speciale afdeling van de West-Duitse politiek, die tracht te verhinderen, dat jongelui zich vrijwillig bij het Legioen melden. Per dag pikt men in Koblenz en om streken waar vele Franse militai re bureau's zijn zo'n stuk of tien man op. Na een kort onderzoek wor den zij dan weer vrijgelaten en naar huis teruggestuurd. Het is trouwens na het herstel van de West-Duitse souvereiniteit weer strafbaar om in vreemde krijgsdienst te treden. Zo is het met culinaire topprestaties. Zo is het óók met King's Cross. Neem eens de proeft Dan zult) ook U ondervinden waarom reeds hon derdduizenden rokers de volle zachtheid van King's Cross prijzen door te zeggen: 20 80 cent. VIRGINIA blijft 'n klasse betert Bondsregering officieel van Frankrijk te weten moet zien te komen, hoe veel Duitsers er nu eigenlijk in het Franse Vreemdelingenlegioen die nen. Maar tot besprekingen hierover tussen de regeringen van Frankrijk en West-Duitsland is het nog niet ge komen. Een deel van het „wervings-mate- riaal" voor het Legioen wordt in W. Duitsland samengesteld en vervaar digd. Ook worden films en pornogra fische „literatuur" (die de verlokkin gen van Afrika aanschouwelijk voor stelt) voor het ronselen gebruikt. Geestelijke verarming en vereenza ming, verscheurde familiebanden en verhoudingen als gevolg van oor log en bezetting en de lust tot avon tuur spelen hier een rol. Talrijke in stellingen en niet in de laatste plaats de Kerk trachten te red den, wat er nog te redden is. Maar een oplossing voor het ronsel-pro- bleem in West-Duitsland is nog niet gevonden, hoewel de ondertekening van de Parrjse Verdragen en 't herstel van de (West)Duitse souvereiniteit mogelijk enige verbetering zullen brengen, omdat men nu met straffen kan optveden tegen jongelieden, die zich vrijwillig opgeven of zich laten ronselen. Nederlands handbalelftal tegen Tus Hattinger Zondag 26 Juni a.s. wordt in Eind hoven een handbalwedstrijd gespeeld tussen het Nederlands elftal en de club Tus Hattingen (heren) die in de wedstrijden óm het Duitse kampi oenschap op de derde plaats eindigde. Het Nederlands elftal is als volgt samengesteld: Doel: J. Slaats (PSV)achter: De Jonge (PSV) en Van Blitterswijk (Hellas); midden: Hoens (PSV), Van Heil (Hellas) en Dekkers (PSV); voor: Nieuwenhout (Eindhoven), Walker (Hellas), Van der Heijden (NILOC)Rutjes (Hellas) en Zuide- ma (Hellas). Als aanvoerder zal J. Slaats fun geren. Reserves zijn: Martini (Aalsmeer), Van Loon (DES), A. Slaats (PSV) en Kleingeld (PSV). f Advertentie) '•V i £r «MAM» NEEM PER MAN rL Fileer mans driekwart kan 19 Prijzen voor Tour de F rance-winnaars Jacques Goddet, de directeur van het Parijse ddgblad „l'Equipe", orga nisator van de Ronde van Frankrijk, heeft enkele feiten bekend gemaakt over de prijzen, die in de Tour door de renners te winnen zijn. Voor het ploegenklassement is een bedrag van 10 millioen francs (onge veer 100.000 gulden) aan prijzen ter beschikking gekomen. Na elke etap pe krijgt de winnaar van het ploe genklassement van die dag een be drag van 2000 gulden. De winnaar wordt aangewezen door het optellen van de drie beste etappetijden van elk equipe. In het eindklassement der ploegen ontvangt de winnaar 30.000 gulden. De op de tweede plaats ge klasseerde ploeg 15.000 gulden en nummer drie 5000 gulden. Tenslotte staat nog een bedrag van 6000 gul den ter beschikking voor de etappe tegen het uurwerk voor ploegen, wel ke te Dieppe wordt gehouden. (Advertentie) HEJ ADRES VOOR IJZERWAREN, GEREEDSCHAPPEN ENZ, Boksen. Lezend in het programma van de Vlissingse Zomershow, nam ik met genoegen kennis van de festiviteiten, aie door de organisatoren zo goed op touw zijn gezet. Er zijn vele sport- nummers in het programma opgeno- nomen, waaraan wordt deelgenomen door vele Vlissingse sportverenigin gen. Het is echter jammer, dat veel al dezelfde sporten in het middel punt van de belangstelling worden gebracht. Er zijn in Vlissingen nog andere sportverenigingen en ik doel hierbij in het bijzonder op de boksclub D.O. S. Deze vereniging heeft onder haar leden enkele prominente amateurbok sers, die niet behoeven onder te doen voor de pugilisten uit de grote ste den. De vereniging D.O.S. is de enige boksvereniging in Zeeland en daar om zou het nuttig zijn geweest om door een openluchtwedstrijd of -de monstratie de boksers te laten tonen wat zij waard zijn. Ik hoop dan ook, dat deze vereni ging in de toekomst eens een kans krijgt. De redactie breng ik dank voor de verleende plaatsruimte. EEN SPORTLIEFHEBBER. De organisatoren van de Vlissingse Zomershow hebben vele pogingen in het werk gesteld om enkele open luchtsbokswedstrijden te laten hou den en aanvaneklijk was reeds be paald, dat deze wedstrijden gehouden zouden worden op 't terrein aan de Boulevard Bankert bij het haventje van Meijer. Het bleek echter, dat de boksring van de vereniging D.O.S. al leen in zalen gebruikt kan worden, zodat een nieuwe ring aangeschaft moest worden. De aanschaffingskos- ten waren zo hoog, dat de organisatie noodgedwongen van dit programma 36. Jimmy had zijn leswagen in Piet Potloods, naast diens huis gelegen, garage mogen zetten en nadat hij zijn vriend bedankt had voor diens bereidwilligheid en zij nog enige woorden hadden gewisseld over het vreemde gedrag van de beide dames Knuf van Knaf- felaer, had Jimmy afscheid' genomen, maar in plaats van naar huis te gaan, was hij regelrecht naar de ga rage van Kees Klepsteel gelopen. „Ik móet die man op de hoogte stellen van het feit dat de „Mercuria" die hij mij verkocht heeft een gestolen auto is", dacht Jim my. Hoewel het al naar half twee in de nacht liep, brandde er nog licht in het woonhuis van de garage houder. „Des te beter"; dacht Jimmy, „dbn hoef ik deze mensen tenminste niet uit him slaap te halen". Hij bel de aan en even later stond hij tegenover een juffrouw Klepsteel die er erg bekommerd uitzag. „O, is 't, meneer Brown", zei ze met een huilerige stem. „Klaas is n o g niet thuis. Ik ben zo vreselijk ongerust. En het ergste is, dat ik zo'n raar voorgevoel hebAls er toch maar niets met Klaas gebeurd is. O meneer Brown, kunt u niets voor mij doen! Kunt u niet op onderzoek uitgaanJimmy was er ook van geschrokken dat de garagehouder niet thuis was gekomen, maar hij liet dat niet blijken. „Juffrouw Klepsteel", zei hij gerust stellend', „ik heb heus niets van het een of andere onge luk gehoord. Het zal wel los lopen. Maar ik beloof u, morgenochtend vroeg ga ik op onderzoek uit, als Klaas tenminste dan al niet lang thuis is." onderdeel moest afzien. Men heeft er nog wel aan gedacht door lenen of hu ren voor enige tijd een boksring te bemachtigen, maar doordat de on kosten hiervoor (transport, montage enz.) even hoog waren als de aan schaf van een nieuwe ring, kon dit plan ook niet doorgaan. Redactie P.Z.C. Lichtvaardig oordelen. Bij het lezen van de ingezonden stukken over de ramp te Le Mans, kan ik niet nalaten, ae heer Volmer een vraag te stellen, naar aanleiding van zijn zinsnede, dat de catastrophe te wijten was aan het feit, dat deze zeer gevaarlijke motorcross op een Zondag gehouden werd, en niet op een werkdag. Bij Normandië zonk een amphibie- vaartuig, daarbij gingen 22 kostbare mensenlevens verloren. Het ongeluk geschiedde op een Zaterdag, maar toch, om Uw eigen woorden aan te halen, meneer Volmer, Gods straffen de hand rustte op deze mensen. Nu mijn vraag: Mogen en kunnen wij hierover oordelen? We zouden er alleen urenlang over kunnen discussiëren, maar dan zien wjj een, voor mij de belangrijkste, fac tor, over het hoofd en wel deze: Wij mensen hebben niet te zeggen, waar en wanneer God een leven doet op houden en we mogen dit evenmin ver klaren, want God neemt zowel op een Zondag als op een Woensdag een le ven tot Zich. Wij kunnen dit soms heel moeilijk accepteren, maar laten we dan denken aan het. voor een ie der, bekende gezegde: Wat God doet is welgedaan en Gods Hand niet be schouwen als een straffende, maar een regerende Hand, die elke dag ons weer de vraag stelt: zijn wij klaar om ons aardse leven voor God te verant woorden? Wij moeten God elke dag dankbaar zijn, dat we dit nog kunnen. Goes, 20 Juni. J. A. v. d. P. Zeeland op de E 55 Rest ons slechts de taak te er kennen dat onze (provincie Zeeland) deelname aan de E 55 een fiasco is geworden. Reden: een budget zo klein, dat we geen schijn van kans maakten om op te vallen. Slechts het tienvoudige van dit be drag had tot resultaten kunnen lei den. Conclusie: reclame is duur... maar een levensnoodzaak. Laten we in het vervolg iets goed aanpakken of... niet meedoen. Vlissingen G. J. F. Naerebout. Kunt U n iet slapen van de pijn? Neem een AKKERTJE ...dat helpt direct! Er was eens een man netje dat Fluut heette. Fluut was klein, had 'n baard en bezat niet an ders op de hele wereld dan een grote zwarte parapluie. Fluut wandel de de hele wereld door, hij keek eens hier en keek eens daar. Hij at wilde vruchten en dronk water uit heldere beek jes. Op een mooie dag slen terde liij door een groot bos en naderde 'n split sing van wegen. „Ben ik soms niet de moeite waard om be hoorlijk gegroet te wor den!" hoorde hij eens klaps zeggen. Fluut keek omhoog en zag boven op een wegwijzer een grote zwarte kraai zitten. „Neem me niet kwalijk", lachte Fluut. „Zo hoog heb ik nog niet gekeken". „Oh, dan is 't goed", vervolgde de kraai. „Maar misschien kunt U me wel helpen, Ziet U wat ik hier heb?" „Een fluit", sprak Fluut. „Juist", zei de kraai. „Nu, ik weet er geen raad mee, want ik kan niet spelen. Heeft U wel eens fluit gespeeld?" „Heel vroeger!" ant woordde Fluut, „maar laat my het eens probe ren". Even later zaten ze beiden op een omgeval len boomstam. Fluut zet te de fluit aan zijn mond en begon te spe len. Eerst ging het nog een beetje stuntelig, maar het ging steeds be- 'er. De kraai vond het irachtig. Fluut kwam er lelemaal in. Zijn ogen glinsterden en ondertus sen huppelden de vro lijkste nootjes tussen de bomen door en jubelden de mooiste wijsjes dooi de lentelucht. Er kwa men grote tranen van ontroering in de trouwe kraai zijn ogen, tranen, die drup-drup in het mos vielen. Uren speelde Fluut en uren huilde de kraai dikke tranen. Zó veel huilde hij, dat er plasjes om de boomstam heen kwamen te staan, de plasjes werden plas sen en de plassen voeg den zich samen en vorm den kleine beekjes. Hele meren ontstonden van de kraaien-tranen. Maar Fluut noch de kraai merkten het. Er was maar één ding, en dat was de fluit en de prach tige muziek. Maar ineens begon de boomstam te dry ven. Eerst onopgemerkt maal later voeren ze sneller en sneller het bos door. „Help!" riep Fluut. „Een overstroming...w... waar komt al dat water in eens vandaan Ik mag wel oppassen want ik kan niet zwemmen". Plots gaf de kraai 'n luide schreeuw „Een wa tervalpas op... we vallen!" Maar Fluut die wel een beetje aan moei lijkheden gewend was, opende vlug zijn grote parapluie, de boomstam schoot onder hem weg en... met het scherm bo ven zijn hoofd zweefde hy rustig verder. Dit voorval was voor de kraai reden om de groot ste bewondering voor Fluut te krijgen. Be schermend fladderde hij om zijn nieuwe vriend heen. „Ik zal zorgen dat U goed terecht komt", riep hij. Maar ja, ook 'n pratende kraai kan niet alles. De wind was Zuid- West en zodoende dreef Fluut juist in de richting van de stad. Huizen en scholen en kerken gingen onder hem door, hoge kantoor gebouwen en drukke straten. De parapluie zakte lager en lager. Eerst scheen het dat Fluut zou landen in een iets omhoog en zodoende kwam hij terecht op een groot plat gebouw. Met veel gerinkel schoot hij door een lichtbak, tuimel de vijf meter naar om laag en... keek toen mid den in het woedende ge zicht van... de directeur van de muziekschool. ,,Wat moet dat!" brulde hij. „Als men hier binnen komt maakt men gebruik van de deur... Poeh vanmorgen heb ik een groot concert gegeven... mijn hoofd staat hele maal niet naar dergelijke grapjes!!" M-..maar meneer...ik...ik... kom uit de lucht vallen!" pro beerde Fluut zich te ver dedigen. De directeur greep Fluut bij zijn kraag en duwde hem de gang op. De kraai, die door '1 Sebroken dakraam alles ad gezien, vloog zo snel hij Kon naar beneden, dook de hoofdgang in, snelde alle trappen op en vond even later Fluut op de gang „Ik heb een idee!" i-iep hij. „Het geluk is met ons... Die meneer is vast een groot muziek kenner... hij moet horen hoe U op de fluit kunt spelen... toe... speelt U toch... Glimlachend haalde Fluut de fluit uit zijn binnenzak en begon te spelen. Zuiver als kristal klonk de muziek door de gangen, het ging door de deuren heen en spoe dig luisterde de hele mu ziekschool naar 't prach tige spel van onze Fluut. Ook de deur van de di rectiekamer was weer opengegaan en de direc teur verscheen op de gang. „Ga doorga door!" zei hij tot Fluut. „Dit is heerlijke muziek En zo speelde Fluut voor de directeur, voor alle leraren en voor alle leerlingen. Toen Fluut klaar was ging er een gejuich op zodat de oude fluitspeler verlegen aan zijn versle ten jas trok en naar de grond keek. „Enormenorm!" riep de directeur... „kom binnen, groot artist, ik wil met je praten...!" Met de kraai ging Fluut nu weer de kamer in waar hij even tevoren zo hardhandig was uit gezet. „Uw spel is prach tig... groots... ik heb u nodig...!" vervolgde de directeur. „Morgenavond wordt het grootste fluit concert uitgevoerd onder mijn leiding... ik smeek U om de solopartij te spelen... het succes zal enorm zijn... zo iets zal men nog nooit gehoord hebben... hier is de mu ziek, zet U aan het re peteren... En Fluut studeerde de hele middag, de hele avond en de halve nacht op de muziek. Toen re peteerde hy de volgende morgen met het orkest, en toen 's avonds het grote fluitconcert werd uitgevoerd, luisterde de zaal aandachtig, en de hele wereld zat aan de radio en iedereen kon koppen in de krant. Fluut kreeg aanbiedin gen om op te treden in alle grote plaatsen van de hele wereld. Maar... Fluut die nu beroemd was. voelde zich alleen. Hij miste de bossen en de velden, de vogels en de dieren. Hij kon niet meer gaan zit ten op een omgewaaide boom en niet meer slen teren langs het strand. Daarom verliet Fluut op een avond met zijn kraai de dure hotelka mer die men voor hem had gehuurd. Stil en on opgemerkt verdween hij in de smalle straatjes van de stad. Fluut nam zijn vrijheid weer terug. Hij had nu een grote zwarte para pluie èn een grote zwar te kraai en daarmee zwierf hij verder door de hele wereld. Vaak, heel vaak haalde hij dan de fluit uit zijn zak en speelde alleen voor zijn zwarte vriend. De kraai paste er echter wel voor op, niet tè hard te gaan huilen want... één keer beroemd te zijn vonden ze meer dan genoeg. Mies je zou een dag gaan fietsenheerlijk door de bossen heen. En omdat ze zélf geen fiets had. huurde ze er dus maar een. Maarde fiets was véél te hoog zeg. Miesje kon er heel niet bij. „Wacht", riep er de f iets baas monter. „Je krijgt er een paar blokken bij!" „Ja, 11 u wil het vast wei lukken!" zei de muis maar iets te vroeg. Want plots riep ze: ,jB.et gaat nóg niet, de blokken zijn niet groot genoeg!!" Nu kreeg Mies toch een paar blokken!! Groter zag je ze vast niet. Hup ze sprong blfj op haar fietsmaar wat was 't einde van het lied f Och. je zult het wel be' grijpen. Kijk maar eens... is dat geen mop f Want de hele grote blok ken, tilden het achter- wieltje op!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 11