Kamperlandse muziekvereniging
viert 55-jarig bestaan
BOSCH
Klanken uit de aether
JIMMY BROWN opent een rijschool
Daar ging de iefde
NEDERLANDSE VOORSPRONG OP
JONGE SCHEEPVAARTLANDEN
KAUWGOM
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 27 MEI 1955
CONCOURS OP TWEEDE PINKSTERDAG
Enkele grepen uit de historie van
fanfare „Ons Genoegen"
Eet was een hele consternatie in Kamperlandtoen er bjj de troonsbestij
ging van Koningin Wilhelmina in 1898 feest gevierd moest worden. Het
feestcomité had 'n alleraardigst programma samengesteld, toen men tot de
ontdekking kwam, dat een belangrijk feestelement ontbrak. Er was name
lijk geen muziek! „En wat is een feest zonder muzieki" vroeg men zich in
Kamperland terecht af. Met heel veel moeite slaagde men er in, het muziek
gezelschap van Wolphaartsdjjk te huren en hoewel er op die vreugdevolle
dag vrolijke marstonen over Kamperland schetterden, voelde men toch een
groot gemis. „Kamperland moest zelf een fanfare hébben".
En die kwam er dan ook. De man,
die het initiatief nam, was de toen
malige schoolmeester A. Heule, die
op 1 November 1898 een muziekver
eniging oprichtte met niet minder
dan zestien leden. Geld voor instru
menten was er natuurlijk niet di
rect en daarom werden er renteloze
aandelen uitgegeven. De muziekin
strumenten kwamen toen spoedig en
van het gemeentebestuur kreeg men
toestemming de repetities in de
openbare lagere school te houden.
Het ging „Ons Genoegen", want zo
werd de vereniging gedoopt, de eer
ste jaren niet direct voor de wind.
Hetzelfde jaar besloot men namelijk
voortaan geen boerenknechten meer
als lid te accepteren, want hierme
de had men treurige ervaringen op
gedaan. Wanneer deze mensen lid
wilden worden moesten zij tegelijk
de verplichting op zich nemen een
„dïenstje" in de omgeving van Kam
perland te zoeken. Een lid had zich
echter hieraan niet gehouden en
werkte ergens anders op het eiland,
zodat hij de repetities niet kon bij
wonen. Hij werd dan ook prompt
geschrapt, want liefhebbers waren
er genoeg!
FESTIVAL.
Na vijf jaar ijverig oefenen brak
dan voor „Ons Genoegen" een be
langrijke dag aan. In het jaar 1903
nam ae fanfare voor het eerst deel
aan een festival, dat in Oosterland
werd gehouden. Voor zestig gulden
huurde men een motorboot en vol
gens de notulen móet het een zeer
prettige dag geweest zijn. Op den
duur deed zich echter een ander ge
mis voelen.
De openbare school was aardig
voor repetities, maar het zou
toch een uitkomst zijn als er eens
een muziektent was. Men polste
verscheidene aannemers en in
1913 gunde men de bouw aan de
heer A. van Hee voor het bedrag
van 858. Het leek wel of de
aanwezigheid van de muziektent
stimulerend op de muzikanten
werkte, want het muzikaal peil
begon snel te stijgen. Op het zo-
merconcours 1918 in Goes ver-
Advertentie)
Reeds meer dan 50 jaar
(fy Bougie voor
Iedere motor
Imp. N.V. Willem va
HM81EHKEBWI0 *75 AMSIBDAM-W tEL M
R ij n
I PtUNEN)
i prijs, het volgend jaar
in 's-Heer Arendskerke de derde
prijs.
NOG BETER.
we instrumenten komen. Een rond
gang door het dorp leverde 139
op en de negentien instrumenten
kwamen er dus spoedig. Het resul
taat was een tweede prijs op het
concours te Goes in 1922. In de
loop van de twintiger jaren rees de
ster van „Ons Genoegen". Het re
gende eerste prijzen en in 1937
speelde de fanfare in de afdeling
uitmuntendheid. Twee jaar later
nam „Ons Genoegen" een nieuwe
muziektent in gebruik, waarbij te
vens het veertigjarig bestaan werd
herdacht. Alle Noord Bevelandse
muziekgezelschappen werkten mede
om dit feest te doen slagen. Toen
kwam de mobilisatie, de strenge
(Advertentie)
Wèg die pijn!,1
En in 10 minuten l
Neem een AfCKE RTJ E
...dat helpt directt
en de Tweede Wereld
vorst van
oorlog.
Een hoogst enkele keer werd er
nog eens gespeeld, maar veel ani
mo was er met meer. Tot dc be
vrijding kwam op 12 Mei 1945. Toen
leefde de Kamperlandse fanfare
weer op hetgeen de bekroning vond
in de viering van het vijftigjarig be
staan in 1948, een festijn, waarover
op Noord Beveland nog lang ge
sproken is.
En nu staat voor Kamperland het
vijf en vijftig-jarig bestaan voor de
deur. Eigenlijk 57 jaar, maar de
ramp en andere moeilijkheden heb
ben de herdenking uitgesteld. Ter
ere van „Ons Genoegen" organiseert
de Bond van Harmonie- en Fanfare
verenigingen in Zeeland op Tweede
Pinksterdag de jaarlijkse muziek-
wedstrljd in Kamperland. Niet min
der dan een en twintig muziekge
zelschappen zullen daarbij aanwezig
zijn.
Verleden jaar heeft de Kamper
landse fanfare nieuwe muziekinstru
menten aangeschaft, want de plaats
in de afdeling uitmuntendheid moet
minstens behouden blijven. En wan
neer het Pinksterconcours achter de
de rug is, staat er nog iets belang
rijks op het programma.
Op het ogenblik is men namelijk
bezig de muzikanten aan een uni
form te helpen. En gezien de grote
medewerking, welke de Kamper-
landers hun „muziek" in de laatste
halve eeuw hebben gegeven, kan
men er zeker, van zijn, dat de uni
formen er zullen komen ook. Want
voor de muziek heeft men in Kam
perland alles over!
Vier jaar voor honderd
inbraken.
De rechtbank te Amsterdam heeft
de 37-jarige vertegenwoordiger J. V.
uit Blaricum, die als „gentleman-
inbreker" des nachts per auto door
het Gooi toerde en in vier jaar tijds
bijna 100 succesvolle inbraken in al
leenstaande villa's van welgestelde
bewoners pleegde, waar hem, volgens
zijn eigen verklaring, in die periode
een buit van tenminste 75.000, mo
gelijk zelfs wel een ton, ten déél was
gevallen, conform de eis veroordeeld
tot vier jaar gevangenisstraf met af
trek.
Van het gestolen geld had hfl de
wagen gekocht, waarmede hij na af
loop kalm naar huls reed. Zijn vrouw
en kinderen waren van zijn praktij
ken volkomen onkundig.
ZATERDAG 28 MEI.
HILVERSUM L 402 m 746 kc/s. 7.00—
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Koorzang. 7.15 Gr.
7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws.,
weerber. en kath. nws. 8.20 Gram. 0.00
Voor de huisvrouw. 10.00 Voor de kleuters.
10.15 Gram. 14.00 Voor de zieken. 11.45 Gr.
12.00 Angelus. 12.03 Gram. 12.30 Land- en
tuinb. med. 12.33 Am. muz. 12.55 Zonnewij
zer. 13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Amus.
muz. 13.50 Gram. 14.00 Boekbespreking.
14.10 Gram. 14.20 Eng. les. 14.40 Gram. met
toelichting. 15.05 Kron. v. letteren en
kunsten. 15.40 Fanfare-ork. 16.00 De
schoonheid van het Gregoriaans. 16.30
Voor de jeugd. 17.00 Koorconc. 17.20 Voor
de jeugd. 18.00 Samenzang. 18.15 Journ.
overz. 18.25 Gram. 18.30 Van het Binnen
hof. 18.40 Gram. 18.45 Regeringsuitz.: At
lantisch allerlei. Een en ander over de 15
landen van het Atlantisch Pact. 19.00 Nws.
18,10 „Lichtbaken". 19.30 Avondgebed en
lit. kal. 19.45 Maastrichts Sted. ork. en so
list. 20.30 Gram. 20.40 Act. 20.55 De gewo
ne man. 21.00 Gevar. progr, 23.00 Nws.
23.15 Nws. in Esperanto. 23.25 Dansmuz.
23.50—24.00 Gram.
HILVERSUM H 298 m 1007 kc/s. 7.00
VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30
VPRO. 20.00—Zi.Öb VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym.
7.30 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.35 Or
gelspel. 8.55 Voor de huisvrouw. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00
„Tijdelijk uitgeschakeld", caus. 10.05 Mor
genwijding. VARA: 10.20 Voor de arbeiders
in de continubedrijven. 11.30 Pianorecital.
12.00 Gram. 12.30 Land- en tuinb. meded.
12.33 Gram. 13.00 Nws. 13.15 VARA-Varia.
13.20 Accordeonork. en solist. 13.50 Gram,
14.00 Sportpraatje. 14.15 Gram. 14.45
Streekuitz. 15.10 Hammondorgeispel. 15.25
Boekbespr. 15.40 Gram. 16.00 „Uit vroeger
dagen", lezing. 16.15 Radiophilharm. ork.
en solist. 17.00 Act. 17.30 Gram. 18.00 Nws.
en comm. 18.20 Roemeens ork. 18.45 Gr.
19.00 Artistieke staalkaart. VPRO: 19.30
Passepartout. 19.40 „De Bijbel is een moei
lijk'boek", caus. 19.58 „Deze week", caus.
20,00 Nws. 20.05 Gram. 20.40 Gevar. pro
gramma. 21.15 Voordr. 21.45 Gram. 22.00
3oe. comm. 22.15 Weense muz. 22.40 „Les
sen ln echtelijk geluk", hoorspel. 23.00
Nws. 23.15—24.00 Gram.
TELEVISIEPROGRAMMA NCRV.
20.15 Journ. en weerber. 20.35 Rep. 21.40
„Report from East-Africa", film. 22.05
Dagsluiting.
cUC"
als met
edele w')n:
proel bewijst
de Jda
sse.
Wijnproevers van
formaai vertellen U
bij de eerste teug
of een wijn
van klasse is of niet.
Millioenen
vaste Cross-rokers
hebhen op
het gehied van
virginia-sigareiten een
even fijne smaak.
Uit jarenlange
ondervinding weten
zij het zo zeker
als 2 x 2 vier is.
klasse beter!
De woningbouw in de
vrije sector.
Goedkeuring is nodig.
Publiekrechtelijke lichamen zullen
in het vervolg voor de bouw van wo
ningen in de vrije sector een rijksgoed
keuring moeten aanvragen Dit geldt
ook voor vrije-sectonvoningen, waar
voor door publiekrechtelijke lichamen
geldelijke steun in de ruimste zin
wordt verleend. Daartoe worden o.ra,
gerekend: garanties ten aanzien van
hypothecaire geldleningen, credieten,
al dan niet periodieke bijdragen a
fonds perdu, verlaagde grondprijzen
e.d.
Deze rijksgoedkeuring, die sinds Juli
1952 voor de woningbouw niet meer
bestaat, is thans bij beschikking van
de minister van wederopbouw en
volkshuisvesting weer in het leven ge
roepen voor door of vanwege publiek
rechtelijke lichamen te bouwen of
financieel gesteunde vrije-sector-wo-
ningen, omdat verschillende gemeen
tebesturen er toe zijn overgegaan de
bouw in de vrije sector, waarvoor geen
rijkssubsidie wordt gegeven, finan
cieel te steunen, waardoor de moge
lijkheid aanwezig is, dat het beleid
ten aanzien van het woningbouwpro
gramma wordt verstoord.
Reedersvereeniging
koos nieuwe voorzitter.
In de Woensdag gehouden jaar
vergadering der Koninklijke Neder-
landsche Reedersvereniging is de
heer B. E. Ruys afgetreden als voor
zitter. De heer A. F. Vas Dias, onder
voorzitter van de raad van beheer der
Vereenigde Nederlandsche Scheep
vaart Maatschappij te Den Haag is
tot voorzitter voor het komende ver
enigingsjaar benoemd. Toj; ondervoor
zitter van het bestuur der K.N.R.V. is
benoemd de heer J. A. G. Jonckheer,
directeur van de Stoomvaart Maat
schappij „Nederland" te Amsterdam.
KERKNIEUWS.
NED. HEEV. KEEK.
Beroepen te Stiens A. Faber te
Boxum; te- Steggerda A. W. Lende
rink, cand. te Almelo. Bedankt voor
Ede, A. Vroegindewey te Veenen-
daal.
Beroepen te St. Maartensdijk C.
J. van der Broek te Meeteren en Est;
te IJsselmuiden J. T. Doornenbal te
Oene.
GEEEF. KEEKEN.
Tweetal te Zeist (4e pred. pl.) G.
Rienks te Wormerveer en J. Wil
schut te Genderen.
Beroepen te Middelstum P. L. Smil-
de, Dronrflp; te St. Jacobiparochie,
S. v. d. Veen, cand. te Groningen.
Examens: de classis te Gouda heeft
praep, geëxamineerd en beroepbaar
verklaard de heer K. Snoey, Geref.
Pastorie te Waddinxveen, cand. aan
de V.U., die terstond beroepbaar is.
Aan de Theol. Hogeschool te Kam
pen is geslaagd voor het cand. ex.
de heer A. Comjathy te Kampen.
GEREF. KEEKEN, ART. 81 K.O.
Beroepen te Buitenpost K. J. Dij-
kema te Treebeek; te Zuidbroek J.
M. Zinkstok cand. te Kampen.
GEREF. KERKEN.
Beroepen te~ Wolfaartsdjjk D. Bouw-
knegt te Njjeveen.
AAN ERVARING EN KENNIS
Redersvereniging bezorgd
over vlagdiscriminatie
In de jaarrede van de voorzitter, de
heer B. E. Ruys, op de jaarvergadering
der Koninklijke Nederlandse Reders
vereniging heeft deze er onder meer op
gewezen, dat indien de Nederlandse
koopvaardij de concurrentie het hoofd
wil blijven bieden, in de komende ja
ren veel aandacht zal besteed moeten
worden aan de leeftijdsopbouw. De
tijdige vervanging van verouderde
schepen zal zware eisen stellen aan de
liquiditeit der rederijen,
Nederland zal zich, aldus de heer
Ruys, bewust moeten zijn dat het nog
een voorsprong heeft op de jonge
scheepvaartlanden aan ervaring en
kennis. Deze voorsprong zal moeten
worden gehandhaafd, o.a. via techni
sche en economische research.
Üitvoerig ging spreker daarna in op
het euvel der vlagdiscriminatie.
Terwijl in de internationale handel
de liberalisatie, zij het langzaam en
veelheid engelengeduld precies drie kwartier, voordat
mevrouw Knuf van Knaffelaer begrepen had hoe ,ie een
auto in zijn eerste versnelling moest wegrijden. Bij deze
operatie was de motor zeker een kleine tachtigmaal "af
geslagen, maar eindelijk rolde de auto met een slak-
kengangetje een meter of tien verder. „Wij rijden", riep
mevrouw vol afschuw uit, toen zij bemerkte dat de
auto inderdaad in beweging was gekomen. „Man, waar
is de rem? Je hebt me in je domheid niet eens uitge
legd waar de rem zit". Jimmy was de phase van het
hoorbaar knarsetanden al lang voorbij. „Bij uw rechter
voet, uwe Genade", riep hij. „Er flink hard op trappen!"
Mevrouw Knuf van Knaffelaet voerde deze opdracht
prompt uit. Zij trapte met volle kracht op het rempe
daal, zo hard, dat de auto met een ruk bleef stil staan,
zi1 met haar neus tegen de voorruit klapte en haar hoed
over de vloer tuimeldeWat is dit voor een naar
geestig grapje, man", kreet zij vol verontwaardiging,
maar meer kon zij er niet uitbrengen, want haar voet
was van het debraillage-pedaal afgegleden, waardoor de
motor met een schok afsloeg en de auto een kleine
luchtsprong maakte. Nogmaals stootte zij haar hoofd.
Nu tegen het plafond van de auto. „ik wil er uit", com
mandeerde zij. „Ik wil er dadelijk uit. Dit is geen ma
nier van lesgeven. Ik heb er een vrééééééselijke mi
graine van gekregen. U moet maar eens op een andere
dag terugkomen. Ik ben helemaal onpasselijk van die
ellendige benzinestank. Of ruik jij zelf ao onaangenaam,
man?"
schoksgewijze, voortgaat en ook de
overtuiging algemeen is, dat de betrok
ken landen hiermede gediend zijn, is
voor het vervoer ter zee sprake van
toenemende vrijheidsbeperking. In ve
le landen zijn krachten aan het werk,
die zullen resulteren in beperking van
de internationale dienstverlening door
de zeescheepvaart.
De heer Ruys acht het van grote
waarde, dat de internationale kamer
van koophandel haar stem, die toch de
gevoelens van het zakenleven uit de
gehele wereld vertolkt, bij herhaling
tegen vlagdiscriminatie heeft laten
klinken, laatstelijk door het congres
van Tokio.
Meer in het bijzonder ging spreker
in op de vorm van vlagdiscriminatie
die door de Verenigde Staten wordt
bedreven. Het is bekend dat de poli
tiek van de reservering van de helft
van de te vervoeren goederen voor de
eigen vlag, wortelt in het Marshall
plan. Zolang zij uitsluitend toegepast
werd voor de hulpgoederen, mocht zij
onaangenaam zijn en overbodig geoor
deeld worden, sinds vorig jaar moet
zij gerekend worden tot de maatrege
len, die de eigen vlag in het normale
commerciële verkeer bevoordelen.
(Advertentie)
echtte-
FEUILLETON
door MARY BURCHELL
21
.Natuurlijk is het jammer, maar de
kinderen gaan voor, dat spreekt van
zelf. Ik denk dat ze de Tamberley-
sfeer een beetje benauwend vinden",
zei hij en ze wist dat hij glimlachte.
„Nou, ik geloof dat ze daar heel ge
lukkig zijn. en ik weet zeker dat me
neer Tamberley erg conscentieus en
vriendelijk voor hen is", verklaarde
Hope ernstig. „Maar ze willen me na
tuurlijk graag zien".
„Natuurlijk", beaamde Richard en
lachte.
„Zullen we dan hetzelfde uur en de
zelfde plaats voor Donderdag afspre
ken?"
„O, Donderdag! Neen, Donderdag
kan ik niet, lieveling. Het zal Vrijdag
moeten worden".
„O Richard!" Ze dacht dat ze die
teleurstelling haast niet kon verdra
gen. Eén dag uitstel was al erg ge
noeg maar twee!
„Hope, kindlief, het spijt me ontzet
tend, maar Donderdagmiddag laat
komt er een karweitje binnen op kan
toor en ik weet dat ik dan niet op een
redelik uur weg kan".
Het klonk minstens even teleurge
steld en spijtig als haar eigen woor
den, maar nog steeds deed hij geen po
ging om haar over te halen de twee
lingen af te zeggen.
„Kunnen we kunnen we elkaar
niet later op do avond zien en samen*
souperen?"
„Lieveling, het helpt niets of ik al
„ja" zeg, want ik weet maar al te
goed dat ik pas heel laat weg zal kun
nen".
„Hoe laat?" vroeg Hope ongeluk
kig.
„O, misschien wel een uur of tien.
En dan ben ik niet veel meer waard",
verzekerde hij.
Met inspanning overwon Hope de
kinderlijke teleurstelling die haar
overmande. Het was eenvoudig be
lachelijk! Ze kon toch zeker best nog
een dag wachten. Ze gedroeg zich als
een klein meisje.
„O, goed dan, dan snreken we voor
Vrijdag af".
„Prachtig!" Het klonk zo opge
lucht, dat ze zich schuldig afvroeg of
hij had gedacht dat ze boos was.
„Dat zal heerlijk zijn, Richard. En
dank je wel dat je het zo begrijpt van
de tweelingen".
„Maar natuurlijk! Je kunt die twee
aardige kinderen in de omstandighe
den niet teleurstellen", verklaarde
Richard met zoveel oprechte genegen
heid in zijn stem, dat Hope opnieuw
besefte hoe lief hij toch was en hoe
stom het van haar was geweest te
denken dat het mis zou kunnen gaan
tussen hen.
Toen Hope Enid ontmoette, had ze
haar goede humeur weer volkomen te
rug. Dat moest op haar gezicht te le
zen zijn geweest, want Enïds begroe
ting luidae:
„Wat zie jij er veel beter en geluk
kiger uit, Hope! Je hebt de zaken ze
ker geregeld en voelt je nu geruster".
Hope bevestigde dat de „zaken
geregeld" waren, maar ze dacht
enigszins grimmig, dat ze nu niet be
paald „geruster" was geweest sinds
ze Enid het laatst had ontmoet. Ge
lukkig behoorde Enid tót het soort
mensen die menen, dat vierkante te
genspraak het enige alternatief is van
volledig beamen en dat Hope dus haar
constatering volledig onderschreef.
„En vertel me nu eens alles over
de nieuwe regelingen", vroeg ze toen
de thee voor hen werd neergezet. Dus
begon Hope over de nieuwe besluiten
te vertellen. Maar bij de tweede zin
zette Enid met een uitroep van verba
zing en protest de theepot neer.
„Maar lieve kind! Je wilt toch niet
zeggen, dat die arme kinderen onder
voogdij van die afschuwelijke Tam
berley zullen moeten staan!"
,Enid, hij is niet afschuwelijk! Hij
is zelfs heel aardig voor hen ten
minste".
„En ik dacht dat jij hem niet uit
kon staan!" riep Enid uit.
„Onzin. He heb alleen maar gezegd,
dat ik niet erg op hem gesteld was en
ik vond hem dikwijls moeilijk in de
omgang. Maar hij kan ook ontzettend
aardig zijn", hield Hope met een op
rechtheid die voortkwam uit het feit
dat ze wist een boel aan hem te dan
ken te hebben, vol.
„Nou, ik moet zeggen dat je niet
erg standvastig in je gevoelens bent,
liefste". Enid vatte de theepot weer
op.
„In ieder geval heeft Pappie hem
gevraagd hun voogd te willen zijn en
„Mannen zijn ook altijd zo wonder
lijk", wierp Enid hiertegen in.
„Dit is heel goede keuze geweest",
stelde Hope vastberaden vast, zelf
verbaasd dat ze de regelingen zo van
ganser harte verdedigde. „Bovendien"
ze wachtte met het afmaken van
de zin tot haar de thee was overhan
digd, want ze wist hoe Enid gewoon
was haar handelingen te onderbreken
wanneer ze verbaasd was, „bovendien
blijkt er per slot van zaken helemaal
geen geld te zijn".
Toen begon ze. voordat Enid veel
meer kon doen dan haar handen van
schrik ineen te slaan, de financiële
situatie uiteen te zetten.
„Maar mijn lieve kind, wat ontzet
tend!" Enid meende het werkelijk en
haar meelevende ontsteltenis was op
recht. „Wat ga je ln vredesnaam be
ginnen?"
„Niets", antwoordde Hope, die al
tijd rustiger werd naarmate Enid zich
opwond. „Voor de tweelingen wordt
gezorgd op zeer royale wijze moet
ik zeggen en ik heb mijn salaris
op het Lab".
,Maar het zal een stuk schelen als
je daarvan alleen moet rondkomen",
verklaarde Enid naar waarheid.
„Ja, dat weet ik. Maar
„Je zult je gezellige flatje moeten
opgeven!"
„Ja, misschien, maar
„Er is geen „misschien", hield Enid
met gevoel voor tragiek vol. „Je weet
gewoon niet wat het betekent schat,
om te moeten rondkomen van twee
derde of de helft van watje gewend
was".
Hope besefte dat ze geljjk had,
maar tegelijk speelde ze met de ge
dachte, dat zij en Richard na hun hu
welijk op de flat konden blijven wo
nen. In ieder geval had ze er nog niet
ernstig over gedacht die te moeten
opgeven.
„Er is een kleine mogelijkheid dat
ik op de flat kan blijven wonen".
„Bedoel je dat de dingen misschien
niet zo erg zullen blijken als ze nu
schijnen
„Neen, dat niet". Hope aarzelde
even. Toen werd haar verlangen om
het tenminste iemand te V-mnen ver
tellen, te sterk.
„Enid, ik heb het je niet eerder ver
teld, omdat alles nog niet helemaal
vaststond, maar ik ga waarschijnlijk
binnenkort trouwen".
„Toch niet met Tamberley?" riep
Enid uit uit op de toon van iemand die
de schurk in het melodrama herkent.
„Neen, natuurlijk niet", antwoord
de Hope een beetje boos. Het was te
dwaas van Enid die mogelijkheid on
der woorden te brengen. „Waarom
denk je in 's hemelsnaam dat ik zou
trouwen met Errol Tamberley?"
„Nou, je weet wel de man met
het geld de voogd van je broertje
en zusje en zo", legde Enid uit met
wat zij klaarblijkelijk als een logische
gevolgtrekking beschouwde.
„Doe niet zo gek, het is geen film",
zei Hope scherp. „In ieder geval is
het heel iemand anders dan Errol
Tamberley. Het is
„Heeft-ie geld?" vroeg Enid leven
dig.
„Niet veel. Maar toch zullen we heel
gelukkig samen zijn", verzekerde Ho
pe haar schielijk. „Hij heet Richard
Fander. Hij is architect en oh, je zult
hem geweldig aardig vinden, Enid.
Daar zou je niets aan kunnen doen".
„Ik zou hem nog aardiger vinden
als hij een bende geld had, om goed
te maker, wat je nu tekort komt",
verklaarde Enid met een onbeschaam
de openhartigheid.
„O, maak je daar maar geen zorgen
over", zei Hope lachend. „We zullen
niet bepaald straat-arm zijn, en we
zijn ontzettend verliefd op elkaar".
(Wordt vervolgd.)
