ONTEMBARE ELF BEVOCHTEN 4-1 ZEGE
Voortreffelijke voorhoede
brak Zwitserse grendel open
Verrassende
Nederland
uitslag bezorgde
voordelig saldo
Vier
in
en zestig duizend genoten als
de gloriedagen van weleer
Oranje werd in de tweede
helft te overmoedig...
VRIJDAG 20 MEI 1955
P RO V I N 01 A L E ZEEUWSE COURANT
8
(Van een speciale verslaggever).
MET SCHETTERENDE EN TRIOMFANTELIJKE FANFA
RES zette gistermiddag onmiddellijk na het eindsignaal
van scheidsrechter Schmetzer het muziekcorps „Excel
sior" uit Boskoop het befaamde lied in van Jan de
Cler „Hup Holland Hup!" En onmiddellijk ook haakte
het duizendkoppig legioen daarop in het zong, néén,
jubelde mee uit voile borst als een spontane zegezang
van de Nederlandse voetbalwereld! Want de elf had
den de Leeuw niet in het beroemde hemdje laten
staan, maar integendeel voor een klinkende 4-J-l
overwinning gezorgd op het toch werkelijk niet als
„zacht ei" bekend staande Zwitserland. Vier en zes
tig duizend mensen genoten Donderdag als in de
grote glorie-dagen van weleer, genoten van de bril-
Van Roessel werd geblesseerd
Een paar uur voor het begin van de wedstrijd begon het te regenen en
dat betekende een probleem voor de heren van de Zwitserse Keuzecommis-
sie. Zij hadden in hun voorhoede al een verandering moeten aanbrengen
doordat de rechtsbuiten Ballaman wegens een lichte bloedvergiftiging de
reis naar Rotterdam niet kon meemaken. Voor hem was Morand van
„Chaux de Fonds" opgesteld. Maar bovendien moesten ze rekening houden
met de lichte bronchitis, waardoor de linksbuiten Mauron gehandicapt was.
Het plan was Mauron te laten spelen als het weer helder en droog bleef.
Maar viel er regen dan zou Morand linksbuiten spelen en Key van „Lau
sanne" de rechtsbuitenplaats bezetten. Besloten werd tenslotte om Mauron
in elk geval de eerste helft mee te laten spelen.
naar binnen gezwenkte De Harder
net niet met zijn hoofd by kon. Het
werd een corner, besloten met een
hard schot van Klaassens dat Pernu-
mian, een van de beste spelers van de
Zwitserse ploeg, zonder moeite stop
te.
Een snelle Zwitserse tegenactie
strandde op onze achterhoede
waarna listig samenspel tussen
De Harder en Wilkes deze laatste
in een gunstige schietpositie
bracht. Maar Pernumian liep vlie
gensvlug uit zijn doel en griste de
bal weg van de voeten van de
Spaanse Nederlander.
Steeds weer zwermden de oranje
hemden voor het Zwitserse doel, hoe
wel de spil Eggiman op het midden
terrein bergen werk verzette en in
duels van man tegen man vaak aan
het «langste eind trok.
Clavan, zeer op dreef en met De
Harder een buitengewoon mobiele
vleugel vormend, zond de bal hoog
voor het heiligdom van Pernumian
waarvoor v. Roessel klaar stond om
in te koppen. Hij sprong en hij kopte
ook, maar tegelijkertijd was de Zwit
serse keeper met gestrekte vuist uit
zijn doel gekomen. 1-Iij raakte de bal
en tegelijkertijd het hoofd van onze
middenvoor die even liggen bleef en
daarna van het veld verdween. Hij
werd vervangen door De Bruyckere
jammer, want in onze aanval
klopte het als zelden tevoren
Dit uitvallen van v. Roessel gebeurde
in de zevende minuut, toen de Zwit
serse kolonie al herhaaldelijk doods
angsten had uitgestaan, zo spande het
voor de Helvetïsche veste. Maar
steeds bleven de Oranjetruien ster
ker. Schaap die aanvallend en verde
digend zijn mannetje stond, schoot na
aardig combinatiespel juist naast, om
even later door een handig hakje
naar Wiersma redding te brengen
toen Mauron gevaarlijk ver was op
gedrongen.
Toen kwam Nederland weer aan 't
woord. Voortdurend opgestuwd door
een middenlinie, die zich naar voren
kon wagen omdat Kuys en Wiersma
zeker en trapvast bleken, liepen onze
Schaap won de tos en verkoos te
gen de wind in te spelen en reeds on-
middellijk nam Oranje het initiatief in
handen. Al in de eerste minuut mocht
Kuys een vrije schop nemen, doordat
een der gasten een overtreding beging
tegen Clavan.
Maar waar het de onzen in de eer
ste plaats om ging, was het openbre
ken van de reeds beroemd geworden
„Zwitserse grendel". Dat was geen
eenvoudige zaak, maar het gebeurde
voortreffelijk en er bleek uit, dat de
Nederlandse elf ook op het gebied van
de voetbal-tactiek het nodige in hun
mars hebben. Zij kraakte de grendel,
brak hem open en deed dit met com
binaties in hoog tempo met voortdu
rende switch-beweging op beide vleu
gels.
Een aanval van De Harder mislukte
doordat de Hagenaar vast liep in het
hoekje van de cornervlag en even la
ter onderbrak Meier, die tussen de
Zwitserse achterhoede en voorhoede
pendelde, een nieuwe aanval. Maar
Nederland kwam terug. Uit een pass
van Wilkes naar Timmermans resul
teerde een goede voorzet waar de
VVV\AAA/VVVV*VVVVV*VVVVVy
Jan van Roessel
niet ernstig gewond
Jan van Roessel, de onfor
tuinlijke middenvoor van het
Nederlands elftal, die reeds na
negen minuten moest uitvallen,
heeft b\j zijn botsing met doel
man Pernumian vermoedelijk
een breukjë in de rechter bo
venkaak opgelopen. De verwon
ding Is, naar ons van bevoegde
zdije werd medegedeeld, niet
ernstig. Van Roessel heeft de
wedstrijd verder van de tribune
af gevolgd. Maandag zouden
nog Röntgen-foto's worden ge
nomen. Van Roessel zal zo goed
als zeker enkele weken niet
voor Willem II kunnen spelen.
VV\*VVW*VWVWWV\'VWVV
lante Faas Wilkes, die een sublieme partij voetbal gaf
te zien en blaakte van 'n ontembare aanvalsdrift. Ge
noten van de voortreffelijke samenwerking in het trio
Wilkes-Timmermans-Clavan, van de razendsnelle
rushes van Bertus de Harder, kortom van een stalen
Nederlandse ploeg, bij wie vergeleken de Zwitsers
maar een povere indruk maakten. Het was inderdaad
een grootse dag, daar in het Rotterdamse Feyenoord-
stadion, waar ditmaal een fantastische victorie werd
bevochten, die allerminst geflatteerd was. Want als
er iets op de einduitslag valt aan te merken, dan is
het, dat de cijfers het krachtsverschil niet helemaal
zuiver weergeven: een uitslag 51 of zelfs 61 zou
zeker verdiend zijn geweest
voorwaartsen storm met weldoor
dachte en briljant uitgevoerde aan
vallen. Voortreffelijk samenspel van
Wilkes en Timmermans bracht vreug
de in de Nederlandse harten.
Het was de onvermoeibare Eggi
man dit het spel verplaatste naar on
ze helft. En toen kreeg Landman
voor de eerste maal, nadat er onge
veer 20 minuten gespeeld was, gele
genheid om zijn talenten te tonen, op
een harde kopbal van Wiersma,
die moest terugspelen en dit zodanig
deed dat onze doelman slechts val
lend het leer kon bemachtigen. Zo
ging de wedstrijd verder, met merk
baar Nederlands overwicht.
Totdat, in de veertigste minuut, het
stadion daverde op zyn grondvesten:
na een door Clavan voorbereide aan
val kwam de bal via De Bruyckere
bij Wilkes, die de dappere Zwitserse
doclverdediger met een hard en be
heerst schot geen kans gaf. Nog geen
twee minuten later, toen onze voor
waartsen het andermaal op de heu
pen kregen, werd het 20. Een prach
tige ren van De Harder bracht het
leer voor het Zwitserse doel, waar de
verdediging totaal uiteengereten werd
door welberekende passes, waarop
noch Steffen, noch Mathis, noch de
telkens falende Schmidhauser vat
kregen. Timmermans legde de laatste
hand aan het werk met een scherp
schot, dat de linkerpaal trof, waarna
de bal de rug van Pernumian raakte
en in de touwen sprong.
Zwitsers journalist:
„Overwinning verdiend"
De Zwitserse spelers en officials
waren na afloop van de wedstryd
unaniem van mening, dat de 41
overwinning van het Nederlands elf
tal volkomen verdiend was geweest.
De bekende Zwitserse sportjourna
list, Arnold Wehrle, directeur-hoofd
redacteur van het bureau „Sportin-
formation" in Zürich verklaarde, dat
onze snelle vleugelspelers Timmer
mans en De Harder de Zwitserse ver
dediging van haar stuk had gebracht.
Het was volgens Wehrle vooral aan
Wilkes, die hij de grote strateeg in
onze ploeg noemde, te danken ge
weest. dat Nederland hiervan kon
profiteren. In het bijzonder voor aan
voerder Schaap en ook voor onze ver
dedigers had hij bewondering. Zij had
den bij de schaarse, maar soms toch
wel gevaarlijke tegenaanvallen, de
Zwitsers bijna steeds goed mat gezet.
Prachtig werk leverde Faas Wilkes
tijdens de wedstrijd NederlandZwit
serland. Bovenstaande foto toont de
„Spaanse Nederlander" in een karak
teristieke houding: hij heeft juist de
Zwitserse doelman omspeeld.
WEDSTRIJD NA DE RUST
Zwitsers braken in 35e
minuut door
MOREEL GEKNAKT was ook na
de rust de exclusieve Zwitserse gren
del-verdediging en blakend van geest
drift waren de Nederlandse aanval
lers. De Bruyckere, de minste in het
aanvalsquintet, kreeg 'n kans, maar
hij aarzelde even en de bal werd hem
ontnomen. Toen drong Clavan ver op
nadat Wilkes zich van Eggiman had
ontdaan. Weer ging de bal naar De
Bruyckere, maar ditmaal was de pass
onzuiver zodat de Tilburger er niet
op kon lopen. Even reageerden de
Het vierde en laatse Nederlandse
doelpunt, dok ditmaal weer prachtig
werk, van de Nederlandse voorhoede.
Bevredigend slot van Interland-seizoen
Voorhoede leverde dümaal
fantastisch werk
(Van een speciale verslaggever).
Faas Wilkes heeft tot Rotterdam gewacht om zijn vorm te tonen, om te
laten zien, dat hy werkelijk nog een briljant voetballer is, voor wie men in
Spanje graag een indrukwekkend bedrag aan peseta's over heeft om hem
als trekpleister te bezitten voor het Bportieve Spaanse publiek, dat een
voorliefde heeft voor spectaculair spel, voor een onnavolgbare dribbel en
gevolgd door een flitsend schot, dat doel treft.
Deze wedstryd. betekende voor onze nationale ploeg als geheel een be
vredigend slot van het interland-seizoen, omdat over het gehele seizoen
gerekend de baians in evenwicht is gebleven. Na de 43 nederlaag te
Antwerpen tegen België volgden immers het gelijke spel tegen de Denen
(11), de overw'inrting met 10 op de Belgen in Amsterdam en de neder
laag tegen de Ieren, eveneens met 10. Wat het doelgemiddelde betreft
kan men nu in ieder geval nog van een voordelig saldo van 97 spreken.
Uit de verrassende 41 uitslag kan
men al enigszins afleiden, dat de ge
renommeerde Zwitsers, die pas nog
tegen Oostenrijk slechts met 32
hadden verloren, in Rotterdam zijn
tegengevallen. Zij toonden inderdaad
een opvallend geringe geestdrift en
speelden aanvallend zonder enige
fantasie. Ook hun befaamde grendel
verdediging bleek op de duur
niet solide genoeg om de snelle Ne
derlandse voorwaartsen het scoren
te kunnen beletten. Die snelheid
speelde hen waarschijnlijk nog wel
Het derde Nederlandse doelpunt: v.L
n.r.: WilkesPernumian en De Bruy
ckere.
het meest parten, want het Zwit
serse elftal mocht dan voor het
grootste deel uit bijzonder gerouti
neerde krachten bestaan (aanvoer
der Eggiman speelde zijn 44ste in
terland), in tempo schoten deze Zon
dag dikwijls ruimschoots tekort.
Wederom hebben Zondag tien
duizenden voetballiefhebbers bran
dend van nieuwsgierigheid hun plaat
sen ingenomen om te zien. wat onze
voorhoede er van terecht zou bren
gen.
Op die vraag hebben de spelers
zelf het antwoord gegeven, met uit
zondering helaas vaii Van Roessel,
die reeds in de negende minuut zo
danig gewond geraakte, dat hij zich
door De Bruyckere moest laten ver
vangen. Dat was dus de tweede maal
in korte tijd, dat de Tilburgenaar
Zwitsers en toen Wiersma wat al
te fors Hügi van de bal liep, bestraf
te Schmetzer dit met een indirecte
vrije schop. Onze verdediging, goed
opgesteld, bezwoer het gevaar en
meteen trok de voorhoede weer ten
aanval.
Het overwicht van de Neder
landers bleef zo groot dat de sco
re niet ongewijzigd kon blyven. In
de 13e minuut liet De Harder voor
de zoveelste maal aan zyn bewa
kers zijn hielen zien, hy zond de
bal op het goede moment naar
Wilkes, "die gaf meteen door aan
De Bruyckere en nu -aide de
Tilburger niet: langs de uit po
sitie gespeelde Pernumian trapte
hy hét leer in de touwen: 30.
Even scheen het alsof de achter
stand de Zwitsers tot heftiger verzet
zou stimuleren. Drie keer kwam ons
doel in gevaar, maar eerst wist
Landman, hoog opspringend, de bal
boven de Zwitserse hoofden weg te
plukken en daarna bracht Wiersma
redding toen de uitgelopen Landman
het leer was kwijtgeraakt. De derde
critieke situatie "ontstond door toe
doen van de Zwitserse linksbuiten
Mauron die voorby Van der Hart
en Wiersma dreef en, schuin voor
ons doel gekomen, zo scherp in de
hoek wilde schieten dat de bal juist
langs de paal ging.
Het vierde Nederlandse doelpunt
kwam tot stand in de negentiende
minuut op een moment dat niemand
het verwachtte. De Zwitserse verde
diging was ver opgedrongen waarop
Van der Hart, die de situatie goed
bekeken had, de bal hoog en ver naar
voren plaatste. Wilkes, met een vry
veld voor zich, rende naar voren,
dreef langs Pernumian en schoot het
leer langs Mathis, die eensklaps was
komen opdagen, in het net.
In de nu volgende periode speelde
de Oranjeploeg met groot meester
schap en met een zelfvertrouwen, dat
af en toe wel eens in overmoedigheid
ontaardde. Alles lukte, tenminste in
het veLd, want de afwerking van de
prachtig opgezette aanvallen liet te
wensen over en tal van uitgezochte
kansen gingen te loor.
Die grote meerderheid gaf onze
spelers eigenlijk een tikje te veel
zelfvertrouwen. Ook leek het alsof
hun strijdlust iets verminderde en
daarvan maakten de roodbaadjes ge
bruik.
De linkervleugel Meier-Mauron
kwam in snelle actie en Mauron
plaatste de bal voor ons doel, nadat
de uitgelopen Landman was gevallen.
Maar Van der Hart, op de doeliyn
staande, zond het leer het veld in.
Nog kwamen de Zwitsers terug, Hügi
brak door en in de 35e minuut kon hy
met een schuiver via de paal de ach
terstand tot 14 terugbrengen.
En hierby zou het deze middag bly
ven. Nog herhaaldelijk wisten onze
voorwaartsen zich kansen te schep
pen maar de vastberadenheid en de
dash die nodig waren om de score op
te voeren, ontbraken.
spoedig voor de geblesseerde midden
voor (ook voor Van der Gyp in
Dublin) moest invallen. De Bruycke
re heeft geprobeerd, zich van de hem
plotseling opgedragen taak, zo goed
mogelijk te kwijten. Hij heeft één van
de hem geboden kansen uitstekend
benut voor het maken van het derde
doelpunt, maar te dikwijls bleek in
dit milieu bij hem toch een gemis
aan „klasse", aan startsnelheid, uit
houdingsvermogen en spelinzicht
ook. Van onze vijf voorwaartsen was
hij beslist de minste.
Clavan op de linksbinnenplaats
heeft zeker voldaan. Vanzelfsprekend
zocht deze het, evenals in zyn club,
vaak in de samenwerking met De
Harder. Te loven viel zijn grote yver
bij het uit de verdediging ophalen
van de bal. Met zijn passes had hy
niet steeds geluk. Dat lag niet altijd
aan hem zelf, want voor de snelle
De Harder waren zy meestal wel „op
maat", voor De Bruyckere daarente
gen nog al eens iets te hard.
zag 7
goochelen op de vierkante meter
om hem even later weer een ge
makkelijke bal te zien missen. Zijn
af en toe bijna clownesk optre
den „deed" het weer uitstekend
bij het publiek.
(Vervolg op pag. 4)
