Nederlandse elf niet bij voorbaat
kansloos tegen Zwitsers met faam
Betere bestrijding
van pijnen en griep!
ChefariieA
DE C.P.N. EN DE VIJFDE MEI
JIMMY BROWN opent een rijschool
Daar ging de^Oefde
WOENSDAG 18 MEI 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
10
GEROUTINEERDE FORMATIE
Oranje-voorhoede tegen langzame, maar
technisch vaardige Zwitserse defensie
Het nationale voetbalteam zal zich op Hemelvaartsdag in de interland
tegen het keurkorps van Zwitserland een bijzondere krachtsinspanning
moeten getroosten. Want het Nederlandse elftal, dat nog steeds het sta
dium van experimenten niet te boven is, vindt morgen een uiterst gerouti
neerde formatie tegenover zich. Hoe geroutineerd deze ploeg is, mag blij
ken uit het feit, dat de elf Zwitsers tezamen al 179 keer in een interland
match zijn uitgekomen. Debutanten telt dit team niet, maar daarentegen
wel enkele spelers, die een respectabel aantal interlands op hun naam heb
ben staan. Onder hen is de 36-jarige stopperspil Olivier Eggiman, die niet
minder dan 43 keer het Zwitserse nationale shirt heeft gedragen. Verder is
er Willi Steffen, die 28 keer de Zwitserse kleuren verdedigde en rechtsbui
ten Robert Ballaman, die 26 interland-streepjes op zijn „kerfstok" heeft.
Het was na de oefenmatch tegen
Chelsea te verwachten, dat de keuze
commissie slechts weinig wijzigingen
zou aanbrengen in de Nederlandse
samenstelling. De ene wijziging, die
aangebracht is, betekent ongetwij
feld een verbetering.
Want Wilkes, die de buitenplaats
aan Timmermans heeft moeten af
staan en zelf als rechtsbinnen gaat
opereren, is door zijn spel-type van
meer waarde in het middentrio van
de aanval, dan aan de lijn. In de twee
de helft van de wedstrijd tegen de
Engelse kampioenen heeft de Spaan
se Nederlander al bewezen, dat zijn
intelligente en talentrijke operaties
een beter resultaat hebben op de bin
nenplaats en daarom is het opstellen
van Wilkes gerechtvaardigd.
Een ideale midvoor is voor het na
tionale team nog steeds niet gevon
den. Dat is ook van Roessel niet, on
danks zijn goede spel in de jongste
oefenwedstrijd. Daarvoor mist hij het
brillante solowerk, waarmee hij in
staat zou zijn individueel het bastion
van de Zwitserse grendel in stukken
te slaan. Zijn geraffineerd combine
ren zal hem echter, samen met Wil
kes en de rappe Clavan, in staat kun
nen stellen de verdediging „doeltref
fend" uiteen te rafelen.
De linkervleugel De Harder-
Clavan is een risico. Het kan
een flitssnelle combinatie wor
den (zoals in de strijd tegen
Chelsea)maar het kan ook een
vleugel zijn, die alleen aange
wezen is op sterk, maar indivi
dueel spel van Clavan (zoals in
de wedstrijd Holland Sport-Em-
ma, jj. Zondag). De Harder is
namelijk een wispelturig spe
ler, soms met een niet te over
treffen raffinement, soms met
het onvolgroeide spel van een
beginneling.
De middenlinie, met Van der Hart
aan het hoofd, en de achterhoede zijn
waarschijnlijk de beste die Nederland
momenteel op de been kan brengen,
maar borg voor een waterdichte ver
dediging zijn ze nog steeds niet. Land
man heeft het echter in handen om
in laatste instantie de lekken te dich
ten, want hij is een doelman van
klasse.
De Zwitserse ploeg heeft zich in
zijn jongste wedstrijd tegen Oosten
rijk grote faam bezorgd. Onze tegen
standers van Donderdag deden niet
Op grond van ontdekkingen van geleer
den uit de gehele wereld, was het mogelijk
de werking van het sinds tientallen jaren
meest gebruikte middel te versterken door
toevoeging van nieuwe geneesmiddelen.
De 4 middelen in één tablet helpen ook
dan, wanneer andere middelen falen. f/
TEGEN PIJNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN 85 cl
onder voor de top-spelers van Oos
tenrijk en dat wil wel iets zeggen.
Niettemin schijnen er aan de Zwit
serse ploeg ook wel enige foutjes te
kleven. Zo gaat de defensie mank aan
een gemis aan snelheid.
Tegenover dit nadeel staat evenwel
een bijzondere technische vaardig
heid. Charley Antenen, de gevaarlij
ke rechtsbuiten, kan niet van de partij
zijn, terwijl ook de andere buitenspe
ler, Fatton, nu Franse prof, op He
melvaartsdag niet in Rotterdam zal
zijn. Met name in Vonlanthen en Bal
laman bezit de Zwitserse aanval ech
ter verrassend gevaarlijke spelers,
terwijl midvoor Huegi gevreesd is om
zijn hard en zeker schot, hetgeen ook
gezegd kan worden van linksbinnen
Meier. Langs de linkerlijn is Mauron
razend snel. De Nederlandse elf hoe
ven tegenover deze Zwitserse ploeg
niet bij voorbaat kansloos te zijn, mits
zij niet alleen de wapens van techniek
en tactiek hanteert, maar ook die
van enthousiasme en doorzetingsver-
mogen uit het arsenaal haalt.
Prestatiemars Walcheren
Zeeuwsch-Vlaanderen
De Middelburgse gymnastiekver
eniging „Achilles" zal dit jaar in
plaats van de Elf Dorpen- en Ste
dentocht een prestatiemars Walche
renZeeuwsch-Vlaanderen over een
afstand van 55 km houden. Deze
tocht is vastgesteld op Zondag 3
Juli. Het vertrek is bepaald op half
negen van de Markt te Middelburg,
waarna de volgende route moet
worden afgelegd. West-Souburg,
Vlissingen (boot 9.55 uur), Bres-
kens, Groede, Nieuwviet, Cadzand.
Zuidzande, Oostburg, Schoondijke,
Breskens (boot 19.25 uur), Vlissin
gen, Oost-Souburg, Middelburg.
In Cadzand en Oostburg zullen de
algemene rust- en controleplaatsen
zijn. Iedere deelnemer, die deze
tocht volbrengt, ontvangt een me
daille.
Uitslagen zomeravond voetbal
Uitslagen van het Zomeravondvoet
bal KNVB afdeling Zeeland, ge
speeld van 9 tot en met 14 Mei '55.
Rayon Middelburg: Stavast-Boele en
van Eesteren 0-1; EMWVPGZ-Pin-
gelaars 2-2; Vitrite SV-PZC Comb.
2-0.
Rayon Vlissingen: PVS 2-Coal '52 2
2-1; VAW 2-PZEM 0-4; Coal '52 2-
VAW 3 6-1; WW-Coal '52 I 0-10;
GPC-SBLV 4-0; MWK-PVS 2 (MW
K n.o.g.)VST-PVS I 0-2; Uiterton-
VAW I 0-1.
Rayon Goes afdeling A: Vet. Goes-
WZB 2-1; Comb. NS-Keurings-
dienst Zeeland 2-7.
Afd. B.: Gem. Werken-De Zon 1-1;
Comb. NS I=S C Ford 4-4; Euphonia-
PTT 1-5.
Rayon Sas van Gent: Sasse Boys-
CNA 1-2; CBS-SAS 5-1.
Ludo et Emergo IDOS
3—5.
Voor de competitie van de K.N.L.T.B.
werd j.l. Zondag te Oostburg de wed
strijd Ludo et EmergoD.O.S. ge
speeld, die door de Vlissingers met
53 gewonnen werd.
De uitslagen luiden:
Dames-enkelspel: Mevrouw Belde-
rok verliest van mevrouw Braak
(06, 3—6). Mevrouw Malcorps ver
liest van mevrouw Timmerman (10
12, 2—6).
Her en-enkelspel: J. P. Manhave
wint van S. Laurens (61, 75). R.
Belderok verliest van F. v. d. Velde
(5—7, 6—1, 0—6).
Damesdubbelspel: Dames Malcorps
en Belderok winnen van dames Braak
en Timmerman (61, 75).
Herendubbelspel: Heren Manhave
en Belderok winnen van heren Braak
en Laurens (36, 63, 63).
Gemengd dubbelspel: Mevr. Mal
corps en de heer Belderok verliezen
van mevr. Braak en de heer Braak
(26, 57). Mevrouw Belderok en
de heer Manhave verliezen van mevr.
Timmerman en de heer Laurens (5
7, 6—1).
Opstelling NederlandZwitserland
NEDERLAND
LANDMAN
(Holland Sport)
WIERSMA KÜYS
(Donar) (Haarlem)
KLAASSENS
(V.V.V. '03)
TIMMERMANS WILKES v. ROESSEL CLAVAN DE HARDER
(A.D.O.) (Valencia) (Willem H) (Holl. Spr.) (Holl. Sp.)
SCHAAP
('t Gooi)
v. d. HART
(ÏTortuna '54)
MAL KON MEIER HUEGI VONLANTHEN BALLAMAN
(Ch. de F.) (Y. Boys) (Bazel) (Grasshoppers) (Grasshoppers)
SCHMIDHAUSER EGGIMAN KERNEN
(Grasshoppers) (Chaux de Fonds) (Chaux de Fonds)
STEFFEN I\ LATHIS
(Young Boys) (Lausanne)
PERNUMIAN
(Bellizona)
ZWITSERLAND
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllll
minimi
De A.T.-21, het onbemande electro-
nisch op afstand bestuurde verbin
dingsvliegtuig, wordt hier in model
getoond door ir. J. A. de Vries, on
derdirecteur van de N.V. Aviolanda-
LEZERS SCHRIJVEN
De feiten moeten spreken
Een laatste antwoord
Dit is een antwoord aan mr de
Bruine en aan hen, wier geweten zo
hevig in opstand komt als het gaat
om bijv. de bewapening van West-
Duitsland, maar wier geweten blijk
baar nogal rustig blijft bij het feit,
dat Oost-Duitsland reeds lang bewa
pend is en bij de gedachte aan de
tienduizenden, die zuchten in Con
centratiekampen in Rusland, Polen,
Tsjecho-Slowakije, Hongarije enz.,
die wachten op him bevrijding en
smartelijk, doch beslist tevergeefs
naar hulp, zeker van voornoemde
gewetensvolle lieden, uitzien.
Door uitstedigheid was ik helaas
eerst thans in staat kennis te nemen
van de verschillende reacties op mijn
antwoord aan mr De Bruine (reac
ties, die m.i. niet alle uitblinken door
duidelijkheid) en wil ik zij 't zon
der enig enthousiasme nog eens
gebruikmaken van de gastvrgheid
van de redactie van de P.Z.C. om te
trachten uiteen te zetten wat mij be
weegt tot mijn standpunt ten aan
zien van de C.P.N.
Vóór ik wat dieper in ga op de
achtergronden, lijkt het mij echter
niet ongeschikt, de aanleiding tot
deze gedachtenwisseling nog eens
duidelijk te stellen. (Wij vergeten
zo snel; op dit laatste hoop ik verder
nog eens terug te komen).
Wat gezegd werd
In de vergadering van de gemeen
teraad van Vlissingen heb ik gezegd:
Als het waar is, Mijnheer de Voor
zitter, dat de afdeling Vlissingen van
de C.P.N. uitgenodigd is om, met
vlag 'of vaandel, mee te lopen in de
optocht ter herdenking van de her
krijging van onze democratische
rechten en vrijheden, ben ik ver
plicht U mede te delen, dat in dat
geval, voor zover het aan mij ligt,
een andere politieke partij van dat
voorrecht zal afzien. Ik loop in geen
-optocht mee, waarin een partij is
vertegenwoordigd, waarvan wjj we
ten, dat zij geen ogenblik zal aarze
len, de democratische rechten en
vrijheden, welker herkrijging wij her
denken, om hals te Brengen, zodra
dit binnen haar machts-mogelijkhe-
den ligt".
Op eventuele verdere maatregelen
van het 5 e Mei Comité heb ik geen
enkele invloed uitgeoefend. Mag ik
misschien zelf bepalen met wie ik al
of niet in één optocht wil lopen? Is
dat on-democratisch? Tjonge, tjonge
wat wordt die arme C.P.N. toch aan
gedaan door die onverdraagzame
Van Poelje!
Mr. de Bruine meent dit te moeten
kwalificeren als het gebruik maken
van een machtspositie om een tegen
stander uit te schakelen en als het
gebruik maken van dezelfde midde
len, die men tegen deze tegenstan
der aanvoert.
Als mr. de Bruine met dezelfde
„GROENE" objectiviteit, welke som
mige vermoeide intellectuelen de
hunne noemen en die in halfslachtige
slapheid geen eerlijke en duidelijke
keus durven en kunnen maken tus
sen de Duivel en de zeker nog onvol
maakte Westerse democratie de
onderscheidene middelen wil bezien,
dan zal toch enig verschil beslist
niet onopgemerkt kunnen blyven.
Enkele feiten
En nu om hen, die (bereid zijn)
sommige geschiedkundige feiten snel
te vergeten nog eens de rol bezien
van de Sowjet-Unie in de tweede we-
Bondswandeltochten
K.N.G.V. op weekeinde
11—12 Juni
De jaarlijkse bondswandeltochten
van het K.N.G.V. worden op 11 en
12 Juni gehouden, georganiseerd
door „Achilles" te Middelburg. De
afstanden bedragen zowel op Za
terdag als op Zondag 30 km voor
de senioren en 15 km voor de jon
gere adspiranten van 12 tot en met
15 jaar. 's Zaterdags is er boven
dien voor de jongere adspiranten
uur en 's Zondags om 11 uur op de
Markt te Middelburg. Het parcours
van 30 km moet binnen 6% ufflTaf-
gelegd worden. Voor de adspiranten
is geen tijdslimiet bepaald.
Zowel de senioren als de adspiran
ten, die de tocht voor de eerste maal
volbrengen, krijgen de Bondswan-
delmedaille. Zij, die reeds in het be
zit van deze medaille zijn, krijgen
een lintje, met het cijfergespje 2,
3 of 4, al naar gelang het aantal
malen, dat de tocht volbracht is.
Zij, die de tocht voor de vijfde maal
volbrengen, krijgen de Bondswan-
delmedaille in verzilverde uitvoe
ring.
6. Jimmy zat tamelijk dwaas midden op de rijweg.
Hij wreef even over zijn hoofd en keek verbluft de
stofwolk na, die zijn eigen leswagen opwierp met freule
Knuf van Knaffelaer aan het stuur. Toen Jimmy weer
was opgekrabbeld stond hem niet veel anders te doen
dan naar huis terug te wandelen. „Een frééi begin van
mijn nieuwe loopbaan." bromde hij, „en ik kan niet
eens de politie om assistentie vragen, want als mor
gen in de krant staat, dat de eerste leerling van de ril-
school Brown er met een wagen vandoor is gegaan,
kan ik overmorgen mijn nieuwe garage wel weer af
breken. Wat een brutaal product is dat. Ze heeft mij
willens en wetens uit mijn wagen gewerkt. Ik mag nog
blij zijn, dat ik niet iets heb gebroken". Jimmy liep zijn
garage binnen, stapte in zijn eigen kleine wagentje en
reed dit haastig naar buiten. „Ik zal haar maar achter
na gaan", dacht hij. „Dat is het enige, dat ik kan doen".
Jimmy stoof in de richting waarin de freule was verdwe
nen. maar hoewel hij het gaspedaal tot het uiterste in-,
drukte, ontdekte hij de eerste tien minuten geen spoor
van zijn leswagen. Jimmy reed toch door, zo hard als
hij kon. Gelukkig was het nogal stil op de weg. zodat
hij bijna nergens vaart behoefde te minderen. Bij de
tweesprong bij Grasdijk weifelde hij even. Toen sloeg
hij op goed geluk de richting naar Veenhoop in.
reldoorlog en de rol van de C.P.N. in
het verzet.
Op 31 October 1939 zei Molotow
tegen de Opperste Sowjet:
„Nu Polen is vernietigd, is niet
Duitsland de aanvaller, maar Frank
rijk en Engeland, die de oorlog niet
voortzetten tot herstel van Polen of
om te strijden voor de democratie,
maar uitsluitend om hun stoffelijke
belangen te dienen".
Het is een sprookje, dat de Sow-
jet-Unie in de strijd zou zijn gegaan
ter verdediging van de democratie.
De Sowjet-Unie sloot in 1939 een
vriendschapsverdrag met Hitler-
Duitsland en gaf zodoende Hitier de
noodzakelijke dekking in de rug, wel
ke de aanval op het Westen mogelijk
maakte. De Sowjet-Unie ging eerst
in de strijd toen Duitsland Rusland
aanviel.
Zelfs dit alles doet toch niet af aan
het feit van de bewondering en de
dankbaarheid voor de offers, welke
het Russische Voik in deze strijd
heeft gebracht. Maar geen geschied
kundige sprookjes!
C.P.N. en het Verzet
In het C.P.N.-maandblad „Politiek
en Cultuur" van Juni 1940 stond te
lezen:
„De Sowjet-Unie zag terecht in
het Brits-Franse imperialisme de
machtigste vijand van 't mensdom.
Daarom sloot zij dit verdrag met
Duitsland. Daarom vorderthet ei
genbelang van het Nederlandse Volk
dat geen enkel gezag van de wegge
lopen Regering meer wordt erkend,
Herstel van de vrede en vriendschap
met het Duitse volk is de eerste
stap, die het Nederlandse volk kan
en moet doen".
Van verzet tegen, onze Overweldi
ger gesproken!
Pas nadat de Sowjet-Unie in 1941
in de oorlog was betrokken ging de
C.P.N. officieel in het verzet een ac
tieve rol spelen. Dat individuele com
munisten reeds daarvoor aan dit ver
zet op vaak heldhaftige wijze deelna
men, verandert niets aan het feit,
dat de C.P.N. zich niet liet leiden
door nationale gevoelens, doch uit
sluitend door de vraag aan welke
zijde een bepaalde mogendheid stond
op een bepaald tijdstip.
Dit zijn de feiten, welke ik ge
dwongen door argumentering van
mijn opponenten nogmaals duide
lijk in het licht moest stellen.
Het geweten
En, geachte mr. de Bruine, het is
beslist niet waar en naar mijn me
ning een klein beetje hoovaardig om
te stellen, dat zij, die tot een andere
opvatting komen dan de Uwe, zich
geen enkele geestelijke inspanning
zouden getroosten. En weest U er
van verzekerd, dat het geweten ook
door hen, die tenslotte een beslissing
nemen, welke niet strookt met de
Uwe, niet zonder meer op zijde
wordt geschoven.
Mijn geweten schrijft mij voor, den
kende aan mijn van hun vrijheid be
roofde geestverwanten achter het
yzeren gordijn, geen enkele gemeen
schap te onderhouden met de partij,
die zich vereenzelvigt met het daar
heersende regime. Het is weinig, dat
ik aldus voor hen doe, doch dit wei
nige kan ik dan ook niet nalaten.
Opdat mijn geweten mij niet al te
zeer kwelle.
Vlissingen M. J. VAN POELJE
Noot van de redactie.
Hiermede is de discussie over de
C.P.N. en de vijfde Mei afgesloten.
FEUILLETON S~\
door MARY BURCHELL
14
„Het moet iets worden", antwoord
de Hope koppig. „Als ik naar Errol
Tamberley ga en en ik vrees
dat het er van zal moeten komen
dan moet je het aan mij overlaten
wat ik zal zeggen. Ik kan en wil niet
verder van de waarheid afwijken, dan
strikt nodig is. Ik mag hem niet erg
aardig vinden, maar hij is zelf een
volkomen eerlijk en oprecht man, en
ik weiger hem leugens op de mouw
te spelden1'.
Richard zweeg en even klemde hij
zijn lippen op elkaar als vond hij Ho
pe's eerlijkheid geweldig irritant in
de omstandigheden. Toen kregen ech
ter opluchting en dankbaarheid de
overhand. Zijn gezicht klaarde op en
hij omhelsde haar.
„Je hebt natuurlijk gelijk, lieveling,
je moet dit op je eigen wijze opknap
pen. Voor mij ligt het grootste won
der hier in, dat je bereid bent me te
helpen. Ieder ander meisje zou woe
dend zijn en me de grootste verwijten
naar het hoofd slingeren omdat ik in
een dergelijke situatie verzeild ben
geraakt. Niemand behalve jij zou zo
goed hebben begrepen hoe het alle
maal is gekomen. Maar jij begrijpt
het, is het niet Hope? Ik wil wel
toegeven, dat ik ontzettend stom en
slecht ben geweest, maar dat was al
leen maar omdat ik jou iets behoor
lijks wilde aanbieden. Dat zweer ik
je. Ik zou het risico voor niets anders
ter wereld op me hebben durven ne
men".
„Ja. dat weet ik". Ze beantwoord
de zijn kussen hartelijk, maar haar
ogen stonden zorgelijk. „Maar ont
houd alsjeblieft dat dingen als rijk
dom en luxe niets voor me betekenen,
vergeleken bij het feit jou veilig en
eerlijk naast me te weten". Ze kreeg
een kleur, toen ze de laatste woorden
sprak, maar haar eigen eerlijkheid
verbood haar Richards misstap an
ders dan bij zijn ware naam te noe
men.
Hij trok even een pijnlijk gezicht,
maar sprak toen op vaste toon:
„Goed. Ik zal het onthouden precies
zoals ik de les zal onthouden, die de
ze hele geschiedenis me heeft ge
leerd. Je hoeft niet bang te zijn, aat
het ooit weer zal gebeuren, lieveling'1.
Ze sloeg haar armen om hem heen
en omhelsde hem dankbaar voor zjjn
belofte. Voor de eerste keer die
avond had ze het gevoel haar oude
Richard terug te hebben.
„Wanneer ga je de poging wa
gen?" vroeg hij, eindelijk zijn ver
waarloosde kop koffie opnemend.
„Morgen", antwoordde Hope
prompt. „Hij komt Maandags altijd
op het Lab en ik zal geen ogenblik
langer wachten dan nodig is. O,
Richard, drink dat niet meer op. Het
is helemaal koud geworden". Ze gaf
hem haastig nieuwe koffie, hoewel
hij glimlachend protesteerde, dat ze
zich te veel moeite gaf voor hem
„Ik zal waarschijnlijk geen kans
krijgen hem alleen te spreken voor
het eind van de middag'', ging Hope
voort, hardop haar plan-de-campagne
makend. „Hij is er de man niet naar
om je privé-dingen gedurende de kan
tooruren te laten bespreken, dus zal
hij de hele zaak welwillend bekijken",
ze wist dat dit woord te optimistisch
was, „als ik hem na kantoortijd op
zoek. Meer als de zuster van de twee
ling dan als de assistente op het Lab,
begrijp je".
„Ja, dat kan ik1'. Richard knikte
goedkeurend.
Ze dacht dat hij erop wachtte hoe
ze het probleem wilde aanvatten,
maar daar ze daar op dat ogenblik
zelf 'nog geen idee van had, zei ze dat
eerlijk.
„Ik za^ er heel zorgvuldig over na
denken", beloofde ze. „Maar er zal
veel van zijn stemming en zijn eerste
reactie afhangen".
„Ik Iaat het helemaal aan jou
over", sprak Richard, en hoewel hij
glimlachte vertelden zijn ogen zo dui
delijk dat zijn lot practisch in haar
handen lag, dat ze zich meer dan
ooit verantwoordelijk voelde dat haar
zending zou slagen.
Hope trachtte hem de korte poos
dat hij nog bleef op te vrolijken en
gerust te stellen. Hij had het hard
nodig. Dat kon ze wel zien. En in
haar poging hem op te beuren steeg
haar eigen hoop tijdelijk ook.
Per slot van rekening was Errol
Tamberley zeer vermogend, hij
scheen er heus een soort bescher
mend gevoel voor haar op na te hou
den en de mogelijkheid bestond dat
ze hem kon overhalen een vriend van
haar te helpen wanneer ze het zo
voorstelde dat ze er zelf ten nauwste
bij was betrokken.
Pas toen Richard teder afscheid
van haar had genomen, herinnerde
Hope zich de juiste woorden waarin
Errol Tamberley de vorige dag over
Richard had gesproken. Ze zou in
ieder geval de identiteit van de
„vriend in nood" moeten verbergen!
Het zou in geen enkel opzicht een
gemakkelijk onderhoud worden.
Vanzelfsprekend bracht Hope een
onrustige nacht door, en ging de vol
gende dag naar het Lab met het ge
voel dat ze niet bepaald goed was
voorbereid voor het doorworstelen
van de crisis. Ze deed zelfs een laf
schietgebedje dat dr. Tamberley om
de een of andere reden verhinderd
zou zijn die dag te komen. Maar toen
bedacht ze dat uitstel van het onaan
gename onderhoud tevens uitstel van
de oplossing van Richards probleem
zou betekenen. Hoe gauwer het ach
ter de rug was, hoe beter.
Niet aangetast door haar hoop en
verwachtingen, maakte dr. Tamber
ley zijn entrée in het Lab precies op
het ogenblik waarop hij werd ver
wacht. Hij was haast beangstigend
punctueel, en zeer correct in alle
kleine deugden.
Zijn kort „goedenmorgen'' sloot
ook Hope in als behorend tot de as
sistenten. Toen verdween hij naar
zijn kamer waarheen zijn stenotypis
te dadelijk wérd ontboden.
Toen ze weer te voorschgn kwam
verscheen hij eveneens, op weg naar
een vergadering, en Hope besefte dat
ze geiijk had gehad toen ze had ge
zegd dat er geen kans zou zijn hem
te spreken tt krijgen voor het eind
van de dag.
Het uitstel bracht haar zowel op
luchting als teleurstelling. Als die el
lendige geshciedenis maar eenmaal
afgehandeld was, succesvol of niet.
Maar het moest eenvoudig succesvol
zijn! Ze durfde de mogelijkheid niet
onder ogen te zien terug te moeten
gaan naar Richard en hem te moeten
bekennen, dat .ze gefaald had. Gedu
rende de nacht en deze dag had ze
gelegenheid genoeg gehad de werke
lijkheid onder het oog te zien.
Wanneer ze niet slaagde betekende
dat Richard's ondergang ja zelfs
mogelijk de gevangenis. Het was on
mogelijk om daar ook maar aan te
denken. Een gevangenisstraf was
iets, dat mensen uit een boek over
kwam. Niet mensen, die je kende en
van wie je hield. Niet aan Richard!
Naarmate de middag voortschreed
werd ze kalmer, misschien uit wan
hoop. En toen het eindelijk tijd was
om haar werk op te bergen en naar
huis te gaan, trok ze haar witte
mouwschort uit, streek het. haar met
een afwezig nerveus gebaar glad en
ging op weg naar het privé-kantoor
van dr. Tamberley.
Ze kon zich niet herinneren ergens
meer het land over te hebben gehad,
maar, alle moed bijeenrapend, klopte
ze op de deur en trad, toen hij kort
antwoordde: binnen! de kamer in.
Hij zat aan zijn bureau te schrij
ven, maar keek op toen ze binnen
trad en sprak verbaasd: „Hallo!
Wat wilt U Kom binnen en ga zit
ten".
Hg was, dacht Hope geamuseerd,
op dat ogenbiik meer voogd dan
werkgever en hoezeer ze hem aat een
paar dagen geleden ook kwalgk zou
hebben genomen, nu hoopte ze dat
het een goed voorteken voor hun on
derhoud was.
Hij ging enige minuten door met
schrijven. Toen wierp hij zijn pen neer
en gaf haar zijn volle belangstelling.
„Ziezo, dat is klaar. Wel, wat is'er
aan de hand, Hope?"
Weer die voogdstemming! Tamber-
leen was anders toch niet gewoon
Hope bij haar voornaam te noemen.
„Ik zou graag iets iets heel per
soonlijks met U bespreken
(Wordt vervolgd.)
