Nederland biedt genoeg als de
vacantieganger maar meewerkt
Biennale in Grand Palais te
Parijs biedt vele attracties
MET ALBERT SPAARGAREN
OP ZIEKENBEZOEK
WEER RUIM TIEN MILLIOEN
WINST BIJ DE K.L.M.
WOENSDAG 11 MEI 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
1
ALLEMAAL MET VACANTIE
Ook de „stille terreinen" in de
plannen opnemen
(Van een speciale verslaggever)
Al de vacantieplannen richten zich voornamelijk op de maanden Juli en
Augustus, alle pogingen tot vacantïespreiding ten spijt.
En dan rijst weer die vraagwanneer al deze vacantïegangers zich in
beweging gaan zettenwaar moet dat dan allemaal naar toe",...
Natuurlijk, er gaat een percentage naar het buitenland" Een elk jaar
groter percentage zelfs, want men onderschat daarbij vooral niet de pres
taties van onze jongelui, die met rugzak en een handvol deviezen gewa
pend, liftend de grens over trekken.
Maar ook zonder liften toert in deze jaren menige heus niet rijke Neder
lander naar het buitenland: daarvoor zorgen wel de spoorwegen en de
busondernemingen, die niet alleen voor gereduceerd vervoer zorgen (wan
neer men dan geen al te hoge eisen stelt) maar die tevens de remmende
taalmoeilijkheden opvangen door de reizigers naar door Nederlanders be
heerde nederzettingen in het buitenland te brengen.
Maar er blijven toch altijd nog tal
loze Nederlanders over, die zich ver
heugen in een vacantie-ïn-eigen-land
en dan heus niet thuisblijven, maar
nu eens iets heel anders willen zien.
Het is geen nieuwtje als wé vertel
len, dat zoiets in Nederland nu juist
zo prachtig kan, omdat maar weinig
landen zoveel afwisseling hebben aan
natuurschoon, als wij, met onze bos
sen en heiden, onze stranden en dui
nen, onze polderlandschappen en
plassen.
De vraag klemt evenwel: Waar
heen met zoveel Nederlanders? Hoe-
velen drommen er op mooie dagen
niet samen ophet strand van Hoek
van Holland, Scheveningen of Zand-
voort
„Natuurschoon" biedt dan alleen
nog de zee, want van het strand ziet
men eigenlijk niets meer.
Hoevelen proppen samen in de Ve=
luwse dorpen, die „de naam hebben"
aan bos- en heideranden in het Gooi,
rondom de Loosdrechtse plassen?
Overvol.
Een tweede probleem is, dat we
meestal „allemaal tegelijk" met va-
cantie gaan, dat wil dan zeggen, op
gepropt in die zeven of acht weken.
Treinen en bussen overvol, de heen-
rit géér nog vanwege de pret, die
komt, maar de terugreis is een kwel
ling, als je, bruingebrand of verre
gend, stèan moet met je koffers-met-
verfomfaaide-inhoud en het vooruit
zicht van „niks-in-huis-jongens".
Een heel ander aspect in de vacan-
tie-zorgen vormen de „dagjesmen
sen", op wie nu wel eens grapjes
worden gemaakt, maar die toch ook
recht hebben om aan hun trek te ko
men. Niet ieder gezin kan er één of
twee weken helemaal uit gaan.
't Is wel vanzelfsprekend, dat
randstad Holland, steeds groeiende,
het meest in de knel zit, ook al om
dat hier strand en duinen lokken.
Er is een lelijke handicap ontstaan,
doordat sommige bekende recreatie
gebieden in een slechte reuk kwamen
te staan omdat mén zich daar dik
wijls niet volgens de normen der ze
delijkheid gedraagt. Zulke gebieden
(bos of hei) zijn daardoor gauw „ne
gatief" bekend en het grote publiek
begint ze te schuwen Daarmee gaan
dan goede stukken natuurgebied voor
zomergenoegens verloren.
Hiertegen zullen de gemeenten, on
der welke deze gebieden behoren,
moeten optreden, doch dat zal tact
vol moeten gebeuren op een wijze,
welke thans nog in studie is. Anders
C.J.M.V. „ZIEKENDIENST"
(Van een onzer redacteuren)
Albert Spaargaren is de man, die een drukke baan heeft als godsdienst
onderwijzer, twee of drie keer pér week een (veel beluisterde) radiorubriek
verzórgt geregeld op ziekenbezoek gaat, spreekbeurten vervult en daar
naast ook nog de tijd vindt om in het plaatselijke verenigingsleven een rol
te vervullen. Wanneer men tegenover hem zit, merkt men niets van dit
alles. Alleen constateert men, dat het gesprek over velerlei onderwerpen
handelt, geregeld verspringt over de veelzijdige facetten van Spaargaren's
interessensfeer.
Maar wij kwamen eigenlijk voor de
man die via de NCRV-microfoon op
„ochtendbezoek" gaat bij de zieken.
De ene keer twee, de andere keer drie
maal per week. Dat is op 1 April '46
begonnen en gedeeltelijk een gevolg
van het feit, dat Albert Spaargaren
in de oorlogsjaren zelf geruime trjd
aan bed gekluisterd was. Na zijn her
stel werd hg mede-oprichter van de
CJMV „Ziekendienst", die het contact
tussen zieken onderhield, begrijpend
dat duizenden jonge mensen in zie
kenhuizen en sanatoria door vele mo
rele gevaren worden bedreigd. Ieder
een vocht zich een ongeluk om in le
ven te blijven, behalve de zieken zegt
Spaargaren ons.
Ook na de oorlog bleef de „Zieken
dienst" bestaan en men zocht con
tact met de NCRV. Er werd op gewe
zen, dat alle omroepverenigingen zich
met de zieken bezighielden, dat ook
de NCRV zich op ait terrein moest
begeven, doch dat verzorging van de
geestelijke kant alleen niét voldoende
was.
Er volgde een gesprek en het resul
taat was, dat Spaargaren in 1946 het
ziekenprogramma ging verzorgen.
Geen handopname
Tegenwoordig gaat hg 's morgens
om zeven uur de deur uit voor zijn
„ochtendbezoek" per microfoon.
Bandopnamen worden namelijk spora
disch gemaakt. Het zijn hoofdzake
lijk directe uitzendingen. Maar dat is
nog niet alles, al vraagt zo'n half uur
zenden soms een voorbereiding van 24
uur.
De jonge zieken schrijven veel en al
Al) Spaargaren van het N.CJt.V..
ziekenprogra/mma.
die correspondentie vraagt om ant
woord. Geen wonder dus dat er in
Hilversum de gehele dag een secre
taresse druk werk heeft.
Ook het overleg met de inrichtin
gen vraagt tijd. Bovendien is er, zo
hiertoe aanleiding bestaat, het bezoek
aan patiënten. Iets wat veel tijd
vraagt.
De instelling van het ziekenpro
gramma is „psycho-somatisch".
Spaargaren gaat er dus vanuit, dat
niet alleen het lichaam ziek is, doch
ook de geest. Zelf een tijdlang aan
bed gebonden, weet hg te goed, dat
het woelen van de zieken met alleen
het gevolg is van de koorts, doch dat
ook zorgen hen kwellen.
Al deze complexen moeten mee
overwonnen worden wil men weer tot
lichamelijke gezondheid komen. Dat
is ook de reden dat in het radiopro
gramma de bezigheidstherapie is in
geschakeld, bestemd om de geestelgke
evenwichtigheid, het zelfrespect te
rug te winnen.
Contact
Is de combinatie godsdienstonder
wijzer-radioman niet lastig? Op het
antwoord behoeven we niet te wach
ten. Acht jaar woont Spaargaren nu
in Westzaan en al die jaren heeft hij
met erg veel plezier gewerkt. Thans
ligt zijn werkterrein vrijwel geheel in
Assendelft, alleen spreekt hg regel
matig in zijn woonplaats. Dit voldoet
hem uitstekend en juist door de com
binatie van de beide functies wordt
zijn werk gemakkelijker, hoewel na
tuurlijk tijdrovender.
Enerzijds vergemakkelijkt de radio,
die natuurlijk bekendheid betekent,
het entree bg zijn gemeentenaren, ter
wijl anderzijds het contact met zieken
en het werken in de kerkelijke ge
meente er voor zorgt, dat de radio
rubriek levend blijft.
zou men zulk een gebied voorgoed
een slechte naam bezorgen en dus
wel kunnen afschrijven.
In andere streken men denkt
bijvoorbeeld aan Brabant, Noord-
Limburg, Drente en Friesland
blijft een massa natuurschoon onge
rept door vacantïegangers. Texel en
Terschelling mogen 's zomers uitpui
len, de oversteek naar Gaasterlund
schijnen de meesten nimmer te kun
nen vinden.
Valkenburg en omgeving mogen
hele menigten opvangen, niemand
schgnt er aan te denken, het eens
enige kilometers hogerop te zoeken,
daar, waar het toch zo bijzonder mooi
is, maarwaar men geen „van-
j e-hela-hola-mensen'tegenkomt
En zo rondom Hilvarenbeek onder
Tilburgdaar is het ruim en fris
genoeg!
Waarom tijdens zo'n vacantie op de
Veluwe altijd rondhangen in de dor
pen of zich nestelen aan de uiterste
randen van bos en hei? Geen wonder,
dat het dan altijd overal „vol" is
Heus, wanneer de vacantïegangers
zelf meewerken, is er nog veel meer
plaats te vinden in eigen land.
Het Centraal Werkcomité tracht
wat verbetering te brengen, door bus
ondernemingen te animeren, ook de
„stille" terreinen eens in de routes op
te nemen. Zo bgvoorbeeld de enorme
gebieden van de Leenderhei tussen
Eindhoven en de Belgische grens,
waar het zo mooi is en waar men ook
op echte vacantiedagen vrgwel nie
mand ziet.
Er zouden dus voor de overbevolk
te „uitgaansplaatsen" twee oplossin
gen zijn: vacantiespreiding en reis-
spreiding.
Maar dit alles heeft ook een ande
re kant, welke een zekere rol speelt
en dat is: de al te korte zomer, die
de vacantiespreiding bemoeilijkt en...
het dikwijls wisselende weer, dat het
verblijf in al te grote eenzaamheid
zonder „vluchtplaats" ook bezwaar
lijk maakt voor velen.
Wil men het ruimtelijk probleem
oplossen, dan zullen dus niet alleen
de vacantïegangers zelf moeten mee
werken door zich eens wat te ver
spreiden, maar zullen er ook onder
nemers moeten zijn, die totnutoe ver
geten recreatiegebieden althans van
enige vacantieservice te voorzien, de
V.V.V.'s zullen propaganda moeten
maken, er zullen busondernemingen
naar toe moeten rijden, kortom, de
ontsluiting van deze streken zal ook
moeten worden ter hand genomen,
wil men ze het publiek prettig kun
nen aanbieden.
Duizenden mensen verdringen zich op r genoeg) ook nog de naam van
zo'n zonnigezomerse dag op een Stranddraagt,
stuk van onze kust, dat dan (vreemd
GEEN HELICOPTERS
Binnen een jaar nieuwe bestellingen
Over het jaar 1954 kon door de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij N.V.
bij een aanzienlijke groei van activiteit wederom een bevredigend resultaat
worden behaald. De productie steeg in 1954 ten opzichte van het vooraf
gaande jaar met 21 procent als gevolg van een belangrijke uitbreiding van
de capaciteit van de vloot door de toevoeging van een aantal moderne
vier- en twee-motorige vliegtuigen in de tweede helft van 1953 en een ver
dere uitbreiding in 1954 met vier Super-Constellations en vier Convairs 340.
De verkoop kon reeds jn het eerste jaar, waarin de vergrote en gemoder
niseerde vloot volledig in gebruik was, met 16 procent worden opgevoerd.
Het volle profijt van de capaciteits-uitbreïding zal echter pas worden ver
kregen door een verdere aanpassing van de verkoop.
Blijkens de winst en verliesrekening
bedragen de vervoersinkomsten in
1954 f 333.291-000 tegen f 287.727.000
in 1953, de. overige inkomsten en
winst bij verkoop van verouderd ma
teriaal f 32.306.000 v.jf 27.318.000)
vrijgevallen voorzieningen uit vorige
jaren .(v.j. f 3.578.000). Anderzijds
bedroegen salarissen, lonen en soci-
ciale lasten f 111.450.000 (vorig jaar
f 99.940.000), materialen, diensten
van derden, belastingen enz.
f 139.245.000 (f 121.003.000). benzien
en olie f 57.344.000 (f 47.348.000), af
schrijvingen op vliegend materieel
f 38.288.000 (f 31.766.000), op overige
duurzame act. f 7.550.000 7.143.000)
interest f 1.465.000 (f 1.042.000),
de foto's kijken in het Grand Pa
lais indrukwekkend op de bezoeker
neer
PARADIJS VOOR FOTOGRAAF
Frisse kleuren, veel meer zorg
voor de vormgeving
(Van onze speciale verslaggever)
In het Grand Palais te Parys is de eerste Biennale Photo, Cinéma, Opti-
que geopend. Officieel althans, want al twee dagen eerder had de handel de
gelegenheid gekregen, ongestoord door nieuwsgierig publiek, zaken te doen.
Immers om zaken-doen gaat het toch in de eerste plaats op deze Biennale.
En daarom is de naam misschien wat misleidend. Want de associatie
met de cinematografische biënnales Venetië, Montevideo dringt zich
onvermijdelijk op. Wij hadden bij de eerste aankondigingen het gevoel, dat
de foto, het product dus van fotografisch scheppen, op de voorgrond zou
staan. Dit is echter niet het geval maar deze Biennale is er niet minder
interessant om.
In de eerste plaats is hier bijeen-
febracht, wat de fotografische in-
ustrie, voornamelijk van West-Eu
ropa op dit ogenblik heeft aan te
bieden. Dat is veel en interessant,
zoveel zelfs, dat het niet eens ge
makkelijk is, alles te overzien.
Daarnaast in hetzelfde enorme
gebouw zijn een tweetal foto
tentoonstellingen ingericht, is er een
„Tempel van Kleur een historische
collectie foto's, waarop zeer zeldza
me Daguerrotypieën zijn te vinden
en als zeer bijzondere attractie het
enorme aquarium, waarin de onder
waterfotografie wordt gedemon
streerd, afgewisseld door zwempres-
taties van charmante zwemstertjes.
Het is gelukt, en dat is zeker niet
femakkehjk, met fotografische pro-
ucten het in de ogen van onze
f;eneratie monsterlijke, Grand Palais
e camoufleren. Zodra men binnen
komt, staat men tegenover de groot
ste kleurenfoto ter wereld, een kleu
rentransparant, dat isy2 meter lang
is en 6 meter hoog, dat wordt ver
licht met 132 lampen. Het interes
sante van dit, qua kleur bijzonder
geslaagde, product is, dat het in
derdaad geheel fotografisch tot
stand kwam en dus niet een ge
schilderd transparant is naar een
kleurenfoto.
Rond de gehele hall hangen dan
verder enorme vergrotingen van een
bijzonder mooie kwaliteit, zowel
technisch als fotografisch. Men
heeft kans gezien, hier een collectie
bijeen te brengen, die eigenlijk alle
gebieden der fotografie vertegen
woordigt. Mode, wetenschap, land
schap, portret en zoveel andere fa
cetten van de toegepaste en illustra
tieve fotografie, kijken hier bijzon
der indrukwekkend op de bezoeker
neer. De inrichting van verschillen
de stands is uitermate verzorgd.
Nieuwtjes
In deze uiterst verzorgde entou
rage is het zoeken naar de nieuw
tjes niet zo heel gemakkelijk. De
indruk die men krijgt van de hui
dige apparaten, of dit nu eenvoudi-
te amateurcamera's zijn, dan wel
e meest uitgebreide filminstalla
ties voor bioscopen, is dat 't zwart
vroeger overheersend in de fotogra
fie aan het verdwijnen is.
Frisse kleuren zijn er voor in de
plaats gekomen en aan de vormge
ving wordt steeds meer zorg be-*
steed. Was een camera of een ver
grotingstoestel vroeger een zwart
geval, dat alleen de liefhebber tot
geestdrift kon brengen, op het ogen
blik tracht men alles zo aantrekke
lijk te maken, dat ook de toevallige
voorbijganger er met plezier naar
kijkt en het gevoel heeft iets moois
in zijn handen te nemen.
Er is geen camera meer, die niet
een flitscontact heeft. Ondanks de
tendenz naar terugkeer tot de gro
tere formaten met 6x6 als mini
mum, die zich na de oorlog even
deed gelden - vermoedelijk onder
invloed van Amerika - blijft de
kleinbeeldcamera populair en kan
men eigenlijk voor iedere beurs wel
een 24 x 36 mm camera vinden.
Bandrecorders, al of niet bedoeld
om gebruikt te worden in combina
tie met smalfilm, zijn er te kust en
te keur in alle prijzen. Het is dui
delijk, ook hier weer, dat het zelf
opnemen van muziek op de band
steeds populairder begint te worden.
T ele-object
Niet te koop, maar bijzonder in
teressant is het aan het einde van
de zaal opgestelde super-objectief.
Het is een tele-objectief met een
brandpuntafstand van 2,44 meter bij
een lensopening van 7,4. Wij keken
op het matglas en zagen een rag-
scherp beeld van de tentoonstelling,
de krioelende mensen, de affiches en
opschriften op de stands. Toen wij
daarna de zaal in keken, realiseer
den we ons, dat wij het uiterste an
dere einde van het Grand Palais
hadden gezien.
Het is maar een greep, die wij de
den uit de Biennale: iedere greep
waarna een netto winst resteert van
f 10.255.000 (v.j. f 10.381.000).
Voorgesteld wordt uit deze winst
een bedrag van f 3 (v.j. f 5)
millioen toe te voegen aan de alge
mene reserve en een dividend van 5
procent (v.j. 4 proeent) over de ge
wone aandelen uit te keren.
Nieuwe bestellingen
Drs. M. J. van der Ploeg heeft
voorts nog medegedeeld, dat binnen
kort misschien wel weer eens een be
stelling op nieuwe vliegtuigen door
de K.L.M. zal worden gedaan. In
antwoord op een vraag daarover zei-
de de heer Ploeg, dat met „binnen
kort" bedoeld is „binnen een jaar".
De K.L.M. stelt zich van elk nieuw
vliegtuig dat voor haar van belang
kan zgn op de hoogte. Zo heeft zij
enige malen leden der directie en
technici hun lichten laten opsteken
bij vliegtuigfabrieken in de V.S. en
Gi'oot-Brittannië. De laatste keer ten
einde een beslissing te nemen over
het bestellen van toestellen voor het
luchtverkeer over lange afstand. Op
grond van die bezoeken is toen het
besluit genomen om viermotorige
Douglas DC-7C („Seven Seas") toe
stellen te kopen. De financiering van
nieuw materieel zal de K.L.M. geen
zorgen geven, omdat twee Ameri
kaanse banken geld hebben aange
boden.
De heer Van der Ploeg zeide ver
der o.m., dat de K.L.M. geen helicop
ters zal kopen.
Er wordt naar gestreefd de ver
voersinkomsten in 1955 een millioen
gulden per dag te doen zijn, hetgeen
dan in dit jaar twee en dertig mil
lioen meer zal zijn dan in 1954.
De maatschappij vervoerde in 1954
rond 683.000 passagiers; daarvan
reisden bijna 450.000 in de toeristen
klasse. In 1953 was het totaal rond
600.000, waarvan rond 283.000 in de
toeristenklasse.
Beperkte verspreiding van
ongeadresseerde stukken.
Met het oog op de overbelasting van
de P.T.T., waarin niet voldoende door
indienstneming van nieuw personeel
kan worden voorzien, zal ingaande 1
Juli 1955, de aanneming van onge
adresseerde te verspreide stukken in
het algemeen worden beperkt, tot die,
welke niet meer wegen dan 26 gr3m.
Indien de omstandigheden daartoe
nopen zal tot verdere gewichtsbeper
king worden overgegaan..
zou even representatief zijn en
even... onvolledig. Onvolledig is ook
de vermelding, dat tot 16 Mei het
Grand Palais voor alle foto- en
film-enthousiasten openstaat.
Want daarnaast zijn er nog enige
andere tentoonstellingen op fotoge-
bied in Parijs. In de Bibliothèque
Nationale, Rue Richelieu kan men
tot 28 Mei foto's en schilderijen zien,
die zijn samengebracht onder de ti
tel Cent Ans de Vision Nouvelle
(Honderd jaar Nieuwe Visie).
In het Louvre worden de fotogra
fische technieken vertoond, welke
men gebruikt bij het onderzoek en
de restauratie van schilderijen (tot
10 Juni) en in het Musée Pédago-
gique (Rue d'Ulm. achter de Bou
levard St. Michel) is een expositie
ingericht onder de naam „De rol
van de fotografie en de film in de
moderne paedagogïe".
