Wedergeboorte van Lufthansa
met belangste Hing begroet
Daar ging
de jLiefde
JIMMY op het onbekende eiland
Vlekken op meubelen? Prachtbiits
ADMIRAAL WILLEM JANSZ OF
EEN PORTUGESE GROOTHEID
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 3 MEI 1955
OP 15 MEI OP EUROPESE ROUTES
Acht Super-Constellations besteld
(Van een luchtvaartmedewerker)
N3dal reeds tal van proefvluchten met genodigden van pers en reis
bureau* waren gemaakt, is op 1 April de Deutsche Lufthansa officieel ge
start met haar binnenlands luchtverkeer in Duitsland. De voornaamste
Lufthansa-route is die van Hamburg naar München, die öt via Dusseldorf
en Frankfurt, öf.via Keulen—Bonn loopt. Op 15 Mei gaat de Lufthansa
haar eerste Europese routes vliegen, naar Londen, Parijs en Madrid. Om
streeks Juli hopen de Duitsers reeds hun eerste transatlantische vlucht
HamburgNew York te kunnen maken.
Zoals bekend heeft -de Lufthansa
acht Super-Constellations voor het
transatlantische luchtverkeer besteld,
waarvan de eerste omstreeks 20 April
in Duitsland verwacht werd. Deze
Super-Constellations van de Lufthan
sa zullen voorlopig worden bemand
door elf gezagvoerders, van de Ame
rikaanse Trans World Airlines (T.W.
A.) en door tien navigators van de
Pan American World Airways (P.A.
A.). De vier Convairs-340, waarmee
de Lufthansa thans vliegt worden be
stuurd door tien Engelse vliegers van
de British European Airways (B.E.A.)
en acht Duitse co-piloten.
Het voorlopige luchtnet van de Luft
hansa zal, inclusief de diensten op
New York, een omvang hebben van
10.025 kilometer. Al in 1956 zal dit
echter zijn uitgebreid tot 26.548 kilo
meter, waarvan 3836 kilometer binnen
Europa. De plannen van de Lufthan
sa zijn, eerst Zuid-Amerika en het
Nabije Oosten in haar luchtnet op te
nemen. Zo zullen volgend jaar reeds
diensten geopend worden op Buenos
Aires via Nice, Dakar, Rio de Janei
ro en San Paulo en op Teheran via
Istanboel, Beirouth en Bagdad.
Twee ton verschil
De vóór-oorlogse Lufthansa werd op
6 Januari 1926 geboren en maakte op
21 April 1945 haar laatste vlucht (Ber
lijnMünchenMadrid). Na Pan
American was Lufthansa destijds de
grootste luchtvaartmaatschappij ter
wereld, met een vloot van 125 vlieg
tuigen. Het merendeel van die vloot
bestond uit driemotorige Junkers-52.
Tegenwoordig kan één Super-Constel-
lation evenveel presteren als 20 van
die Ju-52! Zo'n Ju-52 had in de cock
pit 43 instrumenten en twee signaal
lampjes. Een Super-Connie heeft er
respectievelijk 103 en 2. Kostte een
Ju-52 toentertijd 275.000 R.M., tegen
woordig kost een Convair-340 onge
veer 3.000.000 D.M. en een Super-Con-
nie circa 8.500.000 C.M
De gïote thuishaven van de Luft
hansa was vroeger Eerlijn-Tempelhof.
Er is heel wat over te doen geweest
over de vraag, wéar de Lufthansa zich
thans zou vestigen. De keus viel op
Hamburg. „In Hamburg kan, dank zij
de samenstelling van de vlucht met
een veel grotere lading gestart wor
den dan in het Zuiden van Duitsland",
vertelde men ons in Hamburg.
Tot onze verbazing hoorden we, dat
dit verschil in startgewicht wel meer
dan twee ton kan bedragen!
Prima service
Op uitnodiging van de Lufthansa
waren wij in de gelegenheid één van
de eerste vluchten HamburgMün
chen mee te maken. Met een Convair-
340 vol gasten stegen we vanaf de
Hamburgse luchthaven Fuhlsbüttel
het luchtruim in. Steward en stewar
dess deden al het mogelijke het de
passagiers naar de zin te maken.
De service was prima.
De Lufthansa-stewardessen zijn ge
kleed in een donker-blauw uniform
met een wit-grijs gestreepte blouse.
Op het hoofd drageh zij een typisch
petje. Onze stewardess vertelde, dat
zij al drie jaar lang als stewardess
gevlogen had met Pan American. Ver
der dan Wenen was zij daarmee ech
ter nooit geweest. De meisjes hadden
een opleiding van zes weken gehad.
De Lufthansa heeft 900 man perso
neel, waarvan 650 in Hamburg. Hoe
groots alles hier is opgezet ziet men
bij een rondgang door de enorme han
gar (één van de grootste van Europa)
Ds. J. Sybrandy 55 jaar
in het ambt.
Oud-predikarft van Krabbendijke.
Ds. J. Sybrandy, emeritus-predi
kant van de Geref. Kerken, woonach
tig te Almelo, zal op 6 Mei de dag
herdenken waarop hij 55 jaar gele
den in het predikambt werd beves
tigd.
Op 6 Mei 1900 te Medemblik werd
hij door zijn broer, wijlen ds. J. Sy
brandy, bevestigd. In 1904 vertrok hij
naar Krabbendijke, in 1913 naar Nie-
zijl, in 1916 naar Zuidlaren. Op 1 Fe
bruari 1920 deed hij te Blija (Fr.) in
trede, waar hij werkzaam is geweest
tot aan zijn emeritaat op 1 Mei 1944.
Meer dan 20 jaar heeft ds. Sybran
dy voor de particuliere synode van
Friesland-Noord deputaatschappen
vervuld.
Lage tractementen van
Geref. predikanten.
De commissies van administratie
en beheer in de Geref. Kerken hier
te lande hebben tezamen een en
quête gehouden naar de predikants-
tractementen, waaruit is gebleken,
dat van de ruim 900 predikanten,
die deze kerkformatie telt slechts
één procent boven een bedrag van
8500 uitkomt, buiten vrij wonen en
kindergelden. 97 verdient minder
dan 7000, 65 minder dan
6000, 27 minder dan 5000 en
11 minder dan 4750. Het rap
port van de enquête-commissie zal
een onderwerp van bespreking uit
maken op de algemene vergadering
van het verband dezer commissies
op 11 Mei a.s. te Arnhem. Op deze
vergadering zal prof. dr. D. Nauta,
hoogleraar aan de V. U. refereren
over: De commissie van beheer in
de kerk.
met de daarachter gebouwde werk
plaatsen en kantoren.
De hangar is 220 meter lang en 50
meter breed. De oppervlakte ervan
bedraagt 11.000 vierkante meter. Vol
gens berichten zouden er in Duitsland
tal van industriëlen zijn, die de start
van de nieuwe Lufthansa „waanzin"
vinden. Zij zouden voor de eerste vijf
jaren een totaal verlies voorzien van
90 millioen mark en ook daarna voor
zien zij nog een jaarlijks verlies van
10 millioen mark. De juistheid hier
van kunnen wij moeilijk bepalen.
De Duitse pers maakte veel ophef
over het feit, dat de Lufthansa-pilo-
ten te weinig verdienden. Het salaris
zou 40 procent onder het internatio
nale niveau liggen. Zelfs zou al een
staking van de piloten hebben ge
dreigd. Het salaris heeft men thans
echter verhoogd. Duitsland zou, in
tegenstelling tot andere landen, over
een enorm aanbod van piloten be
schikken. Men rekent, dat er in Duits
land 40.000 man vliegend personeel
beschikbaar is, zowel civiel als mili
tair.
88. Kapitein Brulboei en Jimmy verkeerden in grote
spanning. Het liep tegen vijf uur en dat was het mo
ment, waarop de springvloed zou komen, het moment
dus voor de „Voorspoed", waarop het sohip vlot zou
kunnen komen. Omstreeks drie uur was de vloed ko
men opzetten en kapitein Brulboei had al gauw gecon
stateerd, dat het een hoge vloed zou worden ook omdat
er een stevige bries stond, pal uit het zuidwesten. „Een
betere windrichting zouden wij niet hebben kunnen
treffen", mompelde kapitein Brulboei tevreden. Het
water kwam van alle kanten opzetten en het duurde
niet lang öf langzaam, heel langzaam begon de „Voor
spoed" zioh wat op te richten. Miebet die in de kom
buis wat was gaan kokkerellen, was de eerste, die dat
merkte. Een grote pan met kokosmelk schoof namelijk
langzaam van een tafeltje en duikelde in haar schoot.
Druipend stoof Miebet de kombuis uit om te vragen,
wat dót te betekenen hadMaar veel aandacht trok
zij niet met haar jammerklachten, want Jimmy en ka
pitein Brulboei en trouwens ook Jackie waren druk be
zig met op het opkomende water te letten. Tegen vier
uur kwam er uit het westen een donkere lucht opzet
ten. „Buien!" zei de gezagvoerder veelbetekenend. „En
nog meer wind". Het water kreeg een grauwe kleur en
er verschenen witte kuiven die tegen de wand van het
schip uiteen spatten. Plotseling wees Jackie naar de
lucht. „Vaderl" schreeuwde hij, „Wat is dót voor geksl"
WIE ONTDEKTE AUSTRALIË?
Overblijfselen van scheepswrak
doen stof opwaaien
(Van onze Australische correspondent Alfred Schuurman).
Jarenlang ben ik een groot voorvechter geweest voor de erkenning van de
Nederlandse admiraal Willem Jansz als de „Columbus van Australië."
Over de avonturen van deze Willem Jansz, die in het begin van de 17e
eeuw aan de Noordkust van Australië landde, heb ik verscliillende malen
hier en in Nederland geschreven. En ik heb in Sydney en Canberra een heel
stelletje meeliggers gekregen bjj mijn pogingen om deze grote Hollandse
zeevaarder door een monument als de ontdekker van dit vijfde werelddeel te
eren. Maar in de staat Victoria, aan de Zuidkust van dit werelddeel, is men
bezig roet in mijn Willem Jansz-pap te gooien.
„Het mag waar zijn, dat de reis, welke Willem Jansz in 1606 met het
goede schip ,,'t Duyfken" maakte en waarbij hij de Noordkust van Austra
lië aandeed, de eerste op papier beschreven reis is waarin de kust van Austra
lië wordt genoemd", zo zegt men hier in Victoria, „maar hier hebben wjj de
tastbare overblijfselen van een veel vroegere ontdekking van het Australi
sche werelddeel".
eeuw geleden vestigden, spraken van
het „goudschip" of het „Mahonie-
schip" en meenden te doen te hebben
met de versteende houten romp van
een 16e eeuws galjoen.
ROSSIGE NEGERS.
Het viel ook toen al op, dat vele
Austraalnegers uit die buurt veel
lichter van kleur waren en veel rossi
ger haar hadden dan ergens anders in
dit werelddeel, hetgeen er op zou wij
zen, dat de bemanning van het rond
1520 hier gestrande schip aan land ge
komen is en tussen de bevolking heeft
geleefd.
Deze leden van de Yangaree
Austraalnegerstam hebben trouwens
ook een legende bewaard over „grote
geelhuiden, die van een groot schip
kwamen". In 1S90 begon men weer
naar het onder het zand geraakte
schip te graven en uit die tijd dateren
Men doelt hier op de zeer goed be
waarde overblijfselen van een Portu
gees galjoen, dat reeds in het begin
van ae 16e eeuw, dus bijna 100 jaar
vóór Willem Jansz, de kust van
Australië heeft aangedaan.
Het wrak van dit galjoen ligt in
Men meent hier te doen te hebben met
het wrak van de „Santa Maria", een
schip dat deel uitmaakte van een ont-
dekkingsvloot. welke Lissabon op weg
naar Zuid-Afrika in 1519 verliet.
Tot 1880 heeft dit wrak van het
vreemd gebouwde, 100 ton grote schip
daar open en bloot in het zanid bij
Warmambool gelegen. Honderden
mensen hebben het gezien tot het in
genoemd jaar onder het stuifzand ver
dween.
De eerste blanken, die zich hier een
de thans in het museum van Warr-
nambool te bewonderen bronzen gren
del en smeed-ijzerwerk.
Reeds in 1840, toen met de oprich
ting van deze nieuwe „kolonie" Victo
ria begonnen werd, hadden duikers 'n
"zilveren handvat van een rapier ge
vonden, terwijl men enkele jaren
daarna ennige gouden muntstukken
vond. In 1855 stuitte een boer, die een
waterput aan het graven was, op een
bos grote, roestige sleutels.
In later jaren vond men nog talrijke
andere kostbaarheden in het duin
zand zoals prachtig oud aardewerk.
Binnenkort zal een wetenschap
pelijke expeditie naar het wrak
van de rond 1520 vermiste „Santa
Maria" gaan graven en hoopt men
vastere bewijsgronden voor deze
16e eeuwse' landing te kunnen ver
krijgen. Het mag wellicht een won
derlijke samenloop van omstandig
heden genoemd worden, dat de
naam van de leider van het
katholieke actie comité in Mel
bourneSantamariaïs!
Mocht dit nieuwe onderzoek nieuwe
bewijzen opleveren, dan rest de vraag
wie nu eigenlijk de „Columbus van
Australië" genoemd kan worden.
In ieder geval is Willem Jansz in
1606 de eerste geweest om met con
crete gegevens over Australië in de
bewoonde wereld terug te komen, alle
gepraat over het in 1522 door Cristo-
vao de Mendonca ontdekte „goud
eiland" en de reis van Gomes de Se-
queira in 1525 ten spijt. Maar de vraag
blijft, waar de geschiedenis van
Australië begint.
In Warmambool, waar het wrak
van de „Santa Maria" onder het stuif
zand moet liggen, of bij Kaap Keer-
weer. waar Willem Jansz het door
m De politie in Tokio, Japan, heeft de
arrestatie bekendgemaakt van één van de
hoogste communistische leiders in Japan,
Hiroshi Hasegawa. In totaal zoekt de po
litie negen communistische leiders, die
zij'n „ondergedoken" na het uitvaardigen
in 1950 an een „zuiveringslijst", op basis
waarvan hun deelneming aan politieke
organisaties werd verboden.
Afscheid en intrede
Verscheidene Gereformeerde predi
kanten zullen binnenkort hun ge
meente gaan verlaten of in een nieu
we gemeente intrede doen. Ds. D.
Bremmer, predikant te Bruinisse, is
voornemens 8 Mei afscheid te hemen
van zijn gemeente en zal 22 Mei a.s.
intrede doen te Numansdorp, na be
vestigd te zijn door ds. J. Schelhaas
van Klaaswaal. Te Lewedorp zal can-
didaat S. Oegema, afkomstig uit Den
Haag, op 8 Mei a.s. bevestigd worden
door zqn oom, ds. G. S. Oegema van
Zutphen. Tenslotte zal op 5 Juni a.s.
ds. A. Nagelkerke te Zonnemaire af
scheid nemen van zijn huidige ge
meente en 19 Juni d.o.v. zijn intrede
doen te Zweeloo, na door ds. W. v. d.
Zwaan uit Emmer-Compaseuum be
vestigd te zijn.
Ds. S. W. Bos wordt 70 jaar.
Ds. S. W. Bos. emeritus-predikant
der Geref. Kerken en president-cura
tor van de theologische hogeschool te
Kampen, woonachtig te Leeuwarden,
viert 3 Mei zijn 70e verjaardag.
In 1909 bevestigde zijn vader hem
te Westergeest in het predikambt.
In 1914 vertrok ds. Bos naar Kou-
dum, in 1917 naar Oude Pekela, in
1920 naar Dokkum, en in 1927 naar
Leeuwarden. Ds. Bos heeft in het
kerkelijk leven in het noorden tal van
jaren een vooraanstaande plaats in-
genomen, en is ridder in de Orde van
'ranje-Nassau.
Confessionele vereniging
in de Ned. Herv. Kerk.
De confessionele vereniging in de
Ned. Herv. Kerk zal op 8 en 9 Juni
a.s. op Woudschoten te Zeist haar
algemene vergadering en conferentie
houden onder leiding van ds. M. C.
Groenewoud van Groningen, als refe
renten zullen optreden prof. dr. Th.
L. Haitjema van Groningen met het
onderwerp: „Volkskerk eh Christe
lijke organisatie", dr. H. Berkhof
van Driebergen met het onderwerp:
„Volkskerk en Geref. bond" en ds.
J. R. Wolfensberger van Amsterdam
met het onderwerp: „Volkskerk en
Vrijzinnigen."
(Advertentie)
FEUILLETON
door MARY BURCHELL
2
„Neen, nog niet. Hij wordt tegen
het eind van de week verwacht, en ik
ga met de tweelingen naar zijn moe
der om hem te spreken, zodra hq
aankomt. Het gaat er niet zozeer om
of hjj nieuws voor ons heeft. We heb
ben alles gehoord wat er te horen
valt. Maar er zijn zaken te regelen.
Hij wist een hoop van pappies zaken
en wat hij wilde, dat moest gebeu
ren".
Enid knikte medelevend. Die ver
achtelijke kranten hadden tenminste
het bericht gehad. dat Basil Arning
nog een paar dageh na het ongeluk
was blijven leven. Ongetwijfeld kende
deze doctor Tamberley zijn laatste
wensen betreffende zijn kinderen.
„Je vader was zeer op Tamberley
gesteld, is het niet?" vroeg ze, meer
om iets te vragen dan om een bepaal
de reden.
„O ja. Hij heeft met hem samen
gewerkt sinds hij twaalf of dertien
jaar geleden als student bij hem
kwam. Pappie vond hem brillant
wat hij natuurlijk ook is", voegde
Hope er koeltjes, maar eerlijk aan
toe.
,En die moeder? Hoe is die?"
„Ik ken haar nauwelijks. Knap,
met een boel oppervlakkige charme.
Je zoudt haar „werelds" kunnen noe
men. Ik geloof niet dat ze veel diepte
heeft".
„Hm. Ik vrees dat je een verre van
prettig weekend zult hebben, arm
hondje", zei Enid, die belachelijke uit
drukkingen kon gebruiken als ze haar
ware gevoelens wilde verbergen.
„Daar ben ik ook bang voor", be
kende Hope met een verdrietig glim
lachje. „Maar ik heb Tony en Bridget
tenminste bij me. Dat helpt. Boven
dien kun je je niet alles zo aantrek
ken als je verantwoordelijk bent voor
anderen".
„Neen, natuurlijk niet Hoe oud
zijn ze nu? Tien jaar?"
„Neen, neen, twaalf zo voelen
ze zich ook".
Toen Hope over haai jonger broer
tje en zusje sprak was haar glimlach
niet verdrietig of treurig meer. De
gedachte aan hen gaf haar blijkbaar
veel plezier en Enid dacht: „Wat ziet
ze er aardig uit als haar gezichtje zo
oplicht".
Wat Enid aangaat, „aardig" was
het woord dat ze voor iedere vorm
van vrouwelijk schoon gebruikte,
maar het was helemaal niet de ge
schikte uitdrukking om Hope te be
schrijven, Enid zelf misschien, maar
Hope niet, met haar grote en goed
geplaatste PTijze ogen, haar zachte
gladde huid en haar mooie koperkleu
rige krullen. En ze had altijd dat
„speciale iets" zoals Enid het noem
de, gehad, zelfs toen ze nog samen op
school waren. Nu voegden zich daar
nog de ernst en verantwoordelijkheid
die de omstandigheden haar hadden
opgelegd, bij en was ze werkelijk
mooi te noemen.
„Nou, lieve schat, ik moet gaan".
Enid stak haar armen in de mouwen
van haar korte bontjasje en bewerk-'
te haar kleine wipneusje met een
enorme rose poederdons. „Ik heb
Brian beloofd dat ik hem om zes uur
zou ontmoeten, maar je weet hoe
zelfs de besté verloofde wordt als je
hem langer dan tien minuten laat
wachten. Ze beloven je trouw tot aan
de dood en zo, maar laat ze eens een
kwartier wachten op een tochtige
hoek van de straat en verdwenen is
alle liefde!"
Hope moest lachen, terwijl ook zij
opstond.
„Bevroren, denk ik en terecht. Ik
zou ook niet houden van iemand, die
me in de kou liet wachten".
„Jij, liefje?" Enid keek haar plot
seling listig en geamuseerd aan. „Dat
zou je wel. Jij bent van het soort, dat
meestal veel te goed is voor het man
volk".
Hope kreeg een kleur.
„Ik begrijp niet waarom je dat
zegt. Ik heb nooit
„Neen, liefje, omdat je nog nooit
verliefd bent geweest. Maar jq hebt
de neiging om mensen van wie je
houdt, te verzorgen en te bescherj
men. Düs als je verliefd wordt moet
je goed bedenken, dat het de taaie
van de man is de beschermer en ver
zorger te spelen en vervelende kar
weitjes op te knappen. Daarvoor zijn
ze geschapen en ik voor mij ben heel
tevreden met deze regeling. Probeer
niet de natuur geweld aan te doen.
Dan gebeuren er rare dingen".
„Je bent niet wijs", verklaarde
Hope lachend en kuste haar ten af
scheid.
„Ook best", sprak Enid gelijkmoe-
dig. „Maar denk aan wat ik je heb
gezegd wanneer je verliefd mocht
worden".
Wanneer je verliefd mocht worden
Toen Hope terugkwam in de ka
mer na Enid te hebben uitgelaten,
ging ze niet weer zitten, maar wan
delde langzaam op en neer met haar
gevouwen handen voor 2ich en ogen
die straalden van een opwinding, die
Enid verbaasd zou hebben.
Waarom had ze tegen haar oude
vriendin niets over Richard gezegd?
Enid was discreet genoeg, niettegen
staande haar schijnbare luchthartig
heid en oppervlakkigheid. Enid zou
het haar zo van harte hebben gegund,
zou verrukt zijn geweest met het ge
luk van haar vriendin.
Werkelijk
Of zou ze enige „verstandige op
merkingen" hebben gemaakt en ge
tracht hebben haar enkele aspecten
van het geval zeer onbelangrijke
overigens duidelijk te maken die
niet in overeenstemming waren met
wat zij „een goede partij" zou noe
men?
Maar het deed er niet toe. Ze had
he't niet aan Enid verteld nog
niet. Per slot van rekening was Enid
gekomen om over de dood van haar
ouders te praten
Hoe was het mogelijk om tegelij
kertijd zo geslagen en verdrietig,
maar toch zo opgewonden en geluk
kig te zijn? Was het verkeerd om
met zoveel vreugde aan Richard te
denken, wanneer haar ouders van
wie ze innig had gehouden minder
dan veertien dagen dood waren? Be
hoorde het ene gevoel het andere
uit te sluiten? Of was het mogelijk
dat ze naast elkaar bestonden zonder
dat het een het ander te kort deed
„Ik ben niets minder ellendig over
vader en moeder omdat ik van Ri
chard houd", sprak ze langzaam en
hardop, want aat klonk overtuigen
der dan wanneer ze dat slechts had
gedacht. „Maar ik kan ook. niet min
der gelukkig zijn om Richard omdat
dit afschuwelijke gebeurd is. Die
twee dingen staan los van elkaar".
Als haar vader en moeder Richard
maar hadden leren kennen, had
den kunnen leren van hem te houden
en hem te waarderen om dat ou
derwetse woord te gebruiken dat zo
veel meer zegt dan alle moderne.
Terwijl Hope de theeboel opruim
de, overdacht ze die zin nog eens.
Hem waarderen. Néén het hielp
niets om er doekjes om te winden.
Haar ouders zouden Richard niet
hebben gewaardeerd. Tenminste niet
in de aanvang en niet als toekomsti
ge schoonzoon. Daarom had ze zo'n
vaag onvoldaan en schuldig gevoel
wanneer ze besefte daf de gedachte
aan Richard haar gelukkig maakte
niettegenstaande de tragedie van de
dood van haar ouders.
Als ze had kunnen denken: „Ze
zouden zo gelukkig zijn geweest bq
de gedachte dat Richard me zou
troosten", zou het hee' anders zijn
geweest. Maar zo zouden ze helemaal
niet hebben gedacht. Tenminste niet
voordat ze hem grondig hadden leren
kennen.
Later zou ze hen er natuurlijk van
hebben kunnen overtuigen dat het er
niets toe deed dat hij geen geld en
geen goede positie had. Dan zouden
ze zelf hebben kunnen zien dat
iemand die zo brillant was en zo
hard werkte zonder enige twijfel
succes in het leven zou hebben
tenminste zoveel succes als nodig
was. Maar er was geen „later" meer
geweest. Ze moest haar houding be
palen afgaande op haar eigen over
tuiging en oordeel. Nou, dat kon na
tuurlijk. Er was geen onderwerp
waarvan ze zo zeker of haar oordeel
zo helder was als Richard en hun
wederzijdse liefde.
(Wordt vervolgd.)