Wedergeboorte van Lufthansa met belangste Hing begroet Daar ging de jLiefde JIMMY op het onbekende eiland Vlekken op meubelen? Prachtbiits ADMIRAAL WILLEM JANSZ OF EEN PORTUGESE GROOTHEID 10 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DINSDAG 3 MEI 1955 OP 15 MEI OP EUROPESE ROUTES Acht Super-Constellations besteld (Van een luchtvaartmedewerker) N3dal reeds tal van proefvluchten met genodigden van pers en reis bureau* waren gemaakt, is op 1 April de Deutsche Lufthansa officieel ge start met haar binnenlands luchtverkeer in Duitsland. De voornaamste Lufthansa-route is die van Hamburg naar München, die öt via Dusseldorf en Frankfurt, öf.via Keulen—Bonn loopt. Op 15 Mei gaat de Lufthansa haar eerste Europese routes vliegen, naar Londen, Parijs en Madrid. Om streeks Juli hopen de Duitsers reeds hun eerste transatlantische vlucht HamburgNew York te kunnen maken. Zoals bekend heeft -de Lufthansa acht Super-Constellations voor het transatlantische luchtverkeer besteld, waarvan de eerste omstreeks 20 April in Duitsland verwacht werd. Deze Super-Constellations van de Lufthan sa zullen voorlopig worden bemand door elf gezagvoerders, van de Ame rikaanse Trans World Airlines (T.W. A.) en door tien navigators van de Pan American World Airways (P.A. A.). De vier Convairs-340, waarmee de Lufthansa thans vliegt worden be stuurd door tien Engelse vliegers van de British European Airways (B.E.A.) en acht Duitse co-piloten. Het voorlopige luchtnet van de Luft hansa zal, inclusief de diensten op New York, een omvang hebben van 10.025 kilometer. Al in 1956 zal dit echter zijn uitgebreid tot 26.548 kilo meter, waarvan 3836 kilometer binnen Europa. De plannen van de Lufthan sa zijn, eerst Zuid-Amerika en het Nabije Oosten in haar luchtnet op te nemen. Zo zullen volgend jaar reeds diensten geopend worden op Buenos Aires via Nice, Dakar, Rio de Janei ro en San Paulo en op Teheran via Istanboel, Beirouth en Bagdad. Twee ton verschil De vóór-oorlogse Lufthansa werd op 6 Januari 1926 geboren en maakte op 21 April 1945 haar laatste vlucht (Ber lijnMünchenMadrid). Na Pan American was Lufthansa destijds de grootste luchtvaartmaatschappij ter wereld, met een vloot van 125 vlieg tuigen. Het merendeel van die vloot bestond uit driemotorige Junkers-52. Tegenwoordig kan één Super-Constel- lation evenveel presteren als 20 van die Ju-52! Zo'n Ju-52 had in de cock pit 43 instrumenten en twee signaal lampjes. Een Super-Connie heeft er respectievelijk 103 en 2. Kostte een Ju-52 toentertijd 275.000 R.M., tegen woordig kost een Convair-340 onge veer 3.000.000 D.M. en een Super-Con- nie circa 8.500.000 C.M De gïote thuishaven van de Luft hansa was vroeger Eerlijn-Tempelhof. Er is heel wat over te doen geweest over de vraag, wéar de Lufthansa zich thans zou vestigen. De keus viel op Hamburg. „In Hamburg kan, dank zij de samenstelling van de vlucht met een veel grotere lading gestart wor den dan in het Zuiden van Duitsland", vertelde men ons in Hamburg. Tot onze verbazing hoorden we, dat dit verschil in startgewicht wel meer dan twee ton kan bedragen! Prima service Op uitnodiging van de Lufthansa waren wij in de gelegenheid één van de eerste vluchten HamburgMün chen mee te maken. Met een Convair- 340 vol gasten stegen we vanaf de Hamburgse luchthaven Fuhlsbüttel het luchtruim in. Steward en stewar dess deden al het mogelijke het de passagiers naar de zin te maken. De service was prima. De Lufthansa-stewardessen zijn ge kleed in een donker-blauw uniform met een wit-grijs gestreepte blouse. Op het hoofd drageh zij een typisch petje. Onze stewardess vertelde, dat zij al drie jaar lang als stewardess gevlogen had met Pan American. Ver der dan Wenen was zij daarmee ech ter nooit geweest. De meisjes hadden een opleiding van zes weken gehad. De Lufthansa heeft 900 man perso neel, waarvan 650 in Hamburg. Hoe groots alles hier is opgezet ziet men bij een rondgang door de enorme han gar (één van de grootste van Europa) Ds. J. Sybrandy 55 jaar in het ambt. Oud-predikarft van Krabbendijke. Ds. J. Sybrandy, emeritus-predi kant van de Geref. Kerken, woonach tig te Almelo, zal op 6 Mei de dag herdenken waarop hij 55 jaar gele den in het predikambt werd beves tigd. Op 6 Mei 1900 te Medemblik werd hij door zijn broer, wijlen ds. J. Sy brandy, bevestigd. In 1904 vertrok hij naar Krabbendijke, in 1913 naar Nie- zijl, in 1916 naar Zuidlaren. Op 1 Fe bruari 1920 deed hij te Blija (Fr.) in trede, waar hij werkzaam is geweest tot aan zijn emeritaat op 1 Mei 1944. Meer dan 20 jaar heeft ds. Sybran dy voor de particuliere synode van Friesland-Noord deputaatschappen vervuld. Lage tractementen van Geref. predikanten. De commissies van administratie en beheer in de Geref. Kerken hier te lande hebben tezamen een en quête gehouden naar de predikants- tractementen, waaruit is gebleken, dat van de ruim 900 predikanten, die deze kerkformatie telt slechts één procent boven een bedrag van 8500 uitkomt, buiten vrij wonen en kindergelden. 97 verdient minder dan 7000, 65 minder dan 6000, 27 minder dan 5000 en 11 minder dan 4750. Het rap port van de enquête-commissie zal een onderwerp van bespreking uit maken op de algemene vergadering van het verband dezer commissies op 11 Mei a.s. te Arnhem. Op deze vergadering zal prof. dr. D. Nauta, hoogleraar aan de V. U. refereren over: De commissie van beheer in de kerk. met de daarachter gebouwde werk plaatsen en kantoren. De hangar is 220 meter lang en 50 meter breed. De oppervlakte ervan bedraagt 11.000 vierkante meter. Vol gens berichten zouden er in Duitsland tal van industriëlen zijn, die de start van de nieuwe Lufthansa „waanzin" vinden. Zij zouden voor de eerste vijf jaren een totaal verlies voorzien van 90 millioen mark en ook daarna voor zien zij nog een jaarlijks verlies van 10 millioen mark. De juistheid hier van kunnen wij moeilijk bepalen. De Duitse pers maakte veel ophef over het feit, dat de Lufthansa-pilo- ten te weinig verdienden. Het salaris zou 40 procent onder het internatio nale niveau liggen. Zelfs zou al een staking van de piloten hebben ge dreigd. Het salaris heeft men thans echter verhoogd. Duitsland zou, in tegenstelling tot andere landen, over een enorm aanbod van piloten be schikken. Men rekent, dat er in Duits land 40.000 man vliegend personeel beschikbaar is, zowel civiel als mili tair. 88. Kapitein Brulboei en Jimmy verkeerden in grote spanning. Het liep tegen vijf uur en dat was het mo ment, waarop de springvloed zou komen, het moment dus voor de „Voorspoed", waarop het sohip vlot zou kunnen komen. Omstreeks drie uur was de vloed ko men opzetten en kapitein Brulboei had al gauw gecon stateerd, dat het een hoge vloed zou worden ook omdat er een stevige bries stond, pal uit het zuidwesten. „Een betere windrichting zouden wij niet hebben kunnen treffen", mompelde kapitein Brulboei tevreden. Het water kwam van alle kanten opzetten en het duurde niet lang öf langzaam, heel langzaam begon de „Voor spoed" zioh wat op te richten. Miebet die in de kom buis wat was gaan kokkerellen, was de eerste, die dat merkte. Een grote pan met kokosmelk schoof namelijk langzaam van een tafeltje en duikelde in haar schoot. Druipend stoof Miebet de kombuis uit om te vragen, wat dót te betekenen hadMaar veel aandacht trok zij niet met haar jammerklachten, want Jimmy en ka pitein Brulboei en trouwens ook Jackie waren druk be zig met op het opkomende water te letten. Tegen vier uur kwam er uit het westen een donkere lucht opzet ten. „Buien!" zei de gezagvoerder veelbetekenend. „En nog meer wind". Het water kreeg een grauwe kleur en er verschenen witte kuiven die tegen de wand van het schip uiteen spatten. Plotseling wees Jackie naar de lucht. „Vaderl" schreeuwde hij, „Wat is dót voor geksl" WIE ONTDEKTE AUSTRALIË? Overblijfselen van scheepswrak doen stof opwaaien (Van onze Australische correspondent Alfred Schuurman). Jarenlang ben ik een groot voorvechter geweest voor de erkenning van de Nederlandse admiraal Willem Jansz als de „Columbus van Australië." Over de avonturen van deze Willem Jansz, die in het begin van de 17e eeuw aan de Noordkust van Australië landde, heb ik verscliillende malen hier en in Nederland geschreven. En ik heb in Sydney en Canberra een heel stelletje meeliggers gekregen bjj mijn pogingen om deze grote Hollandse zeevaarder door een monument als de ontdekker van dit vijfde werelddeel te eren. Maar in de staat Victoria, aan de Zuidkust van dit werelddeel, is men bezig roet in mijn Willem Jansz-pap te gooien. „Het mag waar zijn, dat de reis, welke Willem Jansz in 1606 met het goede schip ,,'t Duyfken" maakte en waarbij hij de Noordkust van Austra lië aandeed, de eerste op papier beschreven reis is waarin de kust van Austra lië wordt genoemd", zo zegt men hier in Victoria, „maar hier hebben wjj de tastbare overblijfselen van een veel vroegere ontdekking van het Australi sche werelddeel". eeuw geleden vestigden, spraken van het „goudschip" of het „Mahonie- schip" en meenden te doen te hebben met de versteende houten romp van een 16e eeuws galjoen. ROSSIGE NEGERS. Het viel ook toen al op, dat vele Austraalnegers uit die buurt veel lichter van kleur waren en veel rossi ger haar hadden dan ergens anders in dit werelddeel, hetgeen er op zou wij zen, dat de bemanning van het rond 1520 hier gestrande schip aan land ge komen is en tussen de bevolking heeft geleefd. Deze leden van de Yangaree Austraalnegerstam hebben trouwens ook een legende bewaard over „grote geelhuiden, die van een groot schip kwamen". In 1S90 begon men weer naar het onder het zand geraakte schip te graven en uit die tijd dateren Men doelt hier op de zeer goed be waarde overblijfselen van een Portu gees galjoen, dat reeds in het begin van ae 16e eeuw, dus bijna 100 jaar vóór Willem Jansz, de kust van Australië heeft aangedaan. Het wrak van dit galjoen ligt in Men meent hier te doen te hebben met het wrak van de „Santa Maria", een schip dat deel uitmaakte van een ont- dekkingsvloot. welke Lissabon op weg naar Zuid-Afrika in 1519 verliet. Tot 1880 heeft dit wrak van het vreemd gebouwde, 100 ton grote schip daar open en bloot in het zanid bij Warmambool gelegen. Honderden mensen hebben het gezien tot het in genoemd jaar onder het stuifzand ver dween. De eerste blanken, die zich hier een de thans in het museum van Warr- nambool te bewonderen bronzen gren del en smeed-ijzerwerk. Reeds in 1840, toen met de oprich ting van deze nieuwe „kolonie" Victo ria begonnen werd, hadden duikers 'n "zilveren handvat van een rapier ge vonden, terwijl men enkele jaren daarna ennige gouden muntstukken vond. In 1855 stuitte een boer, die een waterput aan het graven was, op een bos grote, roestige sleutels. In later jaren vond men nog talrijke andere kostbaarheden in het duin zand zoals prachtig oud aardewerk. Binnenkort zal een wetenschap pelijke expeditie naar het wrak van de rond 1520 vermiste „Santa Maria" gaan graven en hoopt men vastere bewijsgronden voor deze 16e eeuwse' landing te kunnen ver krijgen. Het mag wellicht een won derlijke samenloop van omstandig heden genoemd worden, dat de naam van de leider van het katholieke actie comité in Mel bourneSantamariaïs! Mocht dit nieuwe onderzoek nieuwe bewijzen opleveren, dan rest de vraag wie nu eigenlijk de „Columbus van Australië" genoemd kan worden. In ieder geval is Willem Jansz in 1606 de eerste geweest om met con crete gegevens over Australië in de bewoonde wereld terug te komen, alle gepraat over het in 1522 door Cristo- vao de Mendonca ontdekte „goud eiland" en de reis van Gomes de Se- queira in 1525 ten spijt. Maar de vraag blijft, waar de geschiedenis van Australië begint. In Warmambool, waar het wrak van de „Santa Maria" onder het stuif zand moet liggen, of bij Kaap Keer- weer. waar Willem Jansz het door m De politie in Tokio, Japan, heeft de arrestatie bekendgemaakt van één van de hoogste communistische leiders in Japan, Hiroshi Hasegawa. In totaal zoekt de po litie negen communistische leiders, die zij'n „ondergedoken" na het uitvaardigen in 1950 an een „zuiveringslijst", op basis waarvan hun deelneming aan politieke organisaties werd verboden. Afscheid en intrede Verscheidene Gereformeerde predi kanten zullen binnenkort hun ge meente gaan verlaten of in een nieu we gemeente intrede doen. Ds. D. Bremmer, predikant te Bruinisse, is voornemens 8 Mei afscheid te hemen van zijn gemeente en zal 22 Mei a.s. intrede doen te Numansdorp, na be vestigd te zijn door ds. J. Schelhaas van Klaaswaal. Te Lewedorp zal can- didaat S. Oegema, afkomstig uit Den Haag, op 8 Mei a.s. bevestigd worden door zqn oom, ds. G. S. Oegema van Zutphen. Tenslotte zal op 5 Juni a.s. ds. A. Nagelkerke te Zonnemaire af scheid nemen van zijn huidige ge meente en 19 Juni d.o.v. zijn intrede doen te Zweeloo, na door ds. W. v. d. Zwaan uit Emmer-Compaseuum be vestigd te zijn. Ds. S. W. Bos wordt 70 jaar. Ds. S. W. Bos. emeritus-predikant der Geref. Kerken en president-cura tor van de theologische hogeschool te Kampen, woonachtig te Leeuwarden, viert 3 Mei zijn 70e verjaardag. In 1909 bevestigde zijn vader hem te Westergeest in het predikambt. In 1914 vertrok ds. Bos naar Kou- dum, in 1917 naar Oude Pekela, in 1920 naar Dokkum, en in 1927 naar Leeuwarden. Ds. Bos heeft in het kerkelijk leven in het noorden tal van jaren een vooraanstaande plaats in- genomen, en is ridder in de Orde van 'ranje-Nassau. Confessionele vereniging in de Ned. Herv. Kerk. De confessionele vereniging in de Ned. Herv. Kerk zal op 8 en 9 Juni a.s. op Woudschoten te Zeist haar algemene vergadering en conferentie houden onder leiding van ds. M. C. Groenewoud van Groningen, als refe renten zullen optreden prof. dr. Th. L. Haitjema van Groningen met het onderwerp: „Volkskerk eh Christe lijke organisatie", dr. H. Berkhof van Driebergen met het onderwerp: „Volkskerk en Geref. bond" en ds. J. R. Wolfensberger van Amsterdam met het onderwerp: „Volkskerk en Vrijzinnigen." (Advertentie) FEUILLETON door MARY BURCHELL 2 „Neen, nog niet. Hij wordt tegen het eind van de week verwacht, en ik ga met de tweelingen naar zijn moe der om hem te spreken, zodra hq aankomt. Het gaat er niet zozeer om of hjj nieuws voor ons heeft. We heb ben alles gehoord wat er te horen valt. Maar er zijn zaken te regelen. Hij wist een hoop van pappies zaken en wat hij wilde, dat moest gebeu ren". Enid knikte medelevend. Die ver achtelijke kranten hadden tenminste het bericht gehad. dat Basil Arning nog een paar dageh na het ongeluk was blijven leven. Ongetwijfeld kende deze doctor Tamberley zijn laatste wensen betreffende zijn kinderen. „Je vader was zeer op Tamberley gesteld, is het niet?" vroeg ze, meer om iets te vragen dan om een bepaal de reden. „O ja. Hij heeft met hem samen gewerkt sinds hij twaalf of dertien jaar geleden als student bij hem kwam. Pappie vond hem brillant wat hij natuurlijk ook is", voegde Hope er koeltjes, maar eerlijk aan toe. ,En die moeder? Hoe is die?" „Ik ken haar nauwelijks. Knap, met een boel oppervlakkige charme. Je zoudt haar „werelds" kunnen noe men. Ik geloof niet dat ze veel diepte heeft". „Hm. Ik vrees dat je een verre van prettig weekend zult hebben, arm hondje", zei Enid, die belachelijke uit drukkingen kon gebruiken als ze haar ware gevoelens wilde verbergen. „Daar ben ik ook bang voor", be kende Hope met een verdrietig glim lachje. „Maar ik heb Tony en Bridget tenminste bij me. Dat helpt. Boven dien kun je je niet alles zo aantrek ken als je verantwoordelijk bent voor anderen". „Neen, natuurlijk niet Hoe oud zijn ze nu? Tien jaar?" „Neen, neen, twaalf zo voelen ze zich ook". Toen Hope over haai jonger broer tje en zusje sprak was haar glimlach niet verdrietig of treurig meer. De gedachte aan hen gaf haar blijkbaar veel plezier en Enid dacht: „Wat ziet ze er aardig uit als haar gezichtje zo oplicht". Wat Enid aangaat, „aardig" was het woord dat ze voor iedere vorm van vrouwelijk schoon gebruikte, maar het was helemaal niet de ge schikte uitdrukking om Hope te be schrijven, Enid zelf misschien, maar Hope niet, met haar grote en goed geplaatste PTijze ogen, haar zachte gladde huid en haar mooie koperkleu rige krullen. En ze had altijd dat „speciale iets" zoals Enid het noem de, gehad, zelfs toen ze nog samen op school waren. Nu voegden zich daar nog de ernst en verantwoordelijkheid die de omstandigheden haar hadden opgelegd, bij en was ze werkelijk mooi te noemen. „Nou, lieve schat, ik moet gaan". Enid stak haar armen in de mouwen van haar korte bontjasje en bewerk-' te haar kleine wipneusje met een enorme rose poederdons. „Ik heb Brian beloofd dat ik hem om zes uur zou ontmoeten, maar je weet hoe zelfs de besté verloofde wordt als je hem langer dan tien minuten laat wachten. Ze beloven je trouw tot aan de dood en zo, maar laat ze eens een kwartier wachten op een tochtige hoek van de straat en verdwenen is alle liefde!" Hope moest lachen, terwijl ook zij opstond. „Bevroren, denk ik en terecht. Ik zou ook niet houden van iemand, die me in de kou liet wachten". „Jij, liefje?" Enid keek haar plot seling listig en geamuseerd aan. „Dat zou je wel. Jij bent van het soort, dat meestal veel te goed is voor het man volk". Hope kreeg een kleur. „Ik begrijp niet waarom je dat zegt. Ik heb nooit „Neen, liefje, omdat je nog nooit verliefd bent geweest. Maar jq hebt de neiging om mensen van wie je houdt, te verzorgen en te bescherj men. Düs als je verliefd wordt moet je goed bedenken, dat het de taaie van de man is de beschermer en ver zorger te spelen en vervelende kar weitjes op te knappen. Daarvoor zijn ze geschapen en ik voor mij ben heel tevreden met deze regeling. Probeer niet de natuur geweld aan te doen. Dan gebeuren er rare dingen". „Je bent niet wijs", verklaarde Hope lachend en kuste haar ten af scheid. „Ook best", sprak Enid gelijkmoe- dig. „Maar denk aan wat ik je heb gezegd wanneer je verliefd mocht worden". Wanneer je verliefd mocht worden Toen Hope terugkwam in de ka mer na Enid te hebben uitgelaten, ging ze niet weer zitten, maar wan delde langzaam op en neer met haar gevouwen handen voor 2ich en ogen die straalden van een opwinding, die Enid verbaasd zou hebben. Waarom had ze tegen haar oude vriendin niets over Richard gezegd? Enid was discreet genoeg, niettegen staande haar schijnbare luchthartig heid en oppervlakkigheid. Enid zou het haar zo van harte hebben gegund, zou verrukt zijn geweest met het ge luk van haar vriendin. Werkelijk Of zou ze enige „verstandige op merkingen" hebben gemaakt en ge tracht hebben haar enkele aspecten van het geval zeer onbelangrijke overigens duidelijk te maken die niet in overeenstemming waren met wat zij „een goede partij" zou noe men? Maar het deed er niet toe. Ze had he't niet aan Enid verteld nog niet. Per slot van rekening was Enid gekomen om over de dood van haar ouders te praten Hoe was het mogelijk om tegelij kertijd zo geslagen en verdrietig, maar toch zo opgewonden en geluk kig te zijn? Was het verkeerd om met zoveel vreugde aan Richard te denken, wanneer haar ouders van wie ze innig had gehouden minder dan veertien dagen dood waren? Be hoorde het ene gevoel het andere uit te sluiten? Of was het mogelijk dat ze naast elkaar bestonden zonder dat het een het ander te kort deed „Ik ben niets minder ellendig over vader en moeder omdat ik van Ri chard houd", sprak ze langzaam en hardop, want aat klonk overtuigen der dan wanneer ze dat slechts had gedacht. „Maar ik kan ook. niet min der gelukkig zijn om Richard omdat dit afschuwelijke gebeurd is. Die twee dingen staan los van elkaar". Als haar vader en moeder Richard maar hadden leren kennen, had den kunnen leren van hem te houden en hem te waarderen om dat ou derwetse woord te gebruiken dat zo veel meer zegt dan alle moderne. Terwijl Hope de theeboel opruim de, overdacht ze die zin nog eens. Hem waarderen. Néén het hielp niets om er doekjes om te winden. Haar ouders zouden Richard niet hebben gewaardeerd. Tenminste niet in de aanvang en niet als toekomsti ge schoonzoon. Daarom had ze zo'n vaag onvoldaan en schuldig gevoel wanneer ze besefte daf de gedachte aan Richard haar gelukkig maakte niettegenstaande de tragedie van de dood van haar ouders. Als ze had kunnen denken: „Ze zouden zo gelukkig zijn geweest bq de gedachte dat Richard me zou troosten", zou het hee' anders zijn geweest. Maar zo zouden ze helemaal niet hebben gedacht. Tenminste niet voordat ze hem grondig hadden leren kennen. Later zou ze hen er natuurlijk van hebben kunnen overtuigen dat het er niets toe deed dat hij geen geld en geen goede positie had. Dan zouden ze zelf hebben kunnen zien dat iemand die zo brillant was en zo hard werkte zonder enige twijfel succes in het leven zou hebben tenminste zoveel succes als nodig was. Maar er was geen „later" meer geweest. Ze moest haar houding be palen afgaande op haar eigen over tuiging en oordeel. Nou, dat kon na tuurlijk. Er was geen onderwerp waarvan ze zo zeker of haar oordeel zo helder was als Richard en hun wederzijdse liefde. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 6