Opnieuw beraad in de Verenigde
Naties over wereldkalender
C
ZWITSAIINE
Fiona's tweestrijd
AMBTENAREN JAREN GEVOLGD
UIT WEERWRAAK
TUSSEN DE BLOEIENDE WILGEN
DOET DE LENTEZON HAAR WERK
Ibai
Kilometers j
Beter 1
WOENSDAG 27 APRIL 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VIER GELIJKE KWARTALEN IN EEN JAAR
Alleen vrijaf op 31 December
(Van onze correspondent in New York)
De economische en sociale raad van de Verenigde Naties zal dit jaar,
voor de tweede maal, delibereren over het instellen van een gestandaardi
seerde wereldkalender, die naar de voorstanders ervan verklaren
,.een einde zal maken aan alle nodeloze verkwisting van tijd" en onze aard
bol een „systematischer bestaan" zal geven, dan onder de huidige wijze,
waarop wij met onze dagen, weken en maanden omspringen.
Wat dat eerste punt betreft, die
„verkwisting van tijd", daaromtrent
maken wij enig voorbehoud; cijfer
tjes op een kalender betekenen op
zichzelf noch verkwisting, noch het
maken van een goed gebruik van de
tijd. Maar wij zijn glad vóór een sys
tematischer bestaan: als het aan ons
lag stond de hele wereld, collectief,
om 6.30 uur op. De manbaarheid
diende zich dan om precies 7 uur
wereldtijd te scheren; de ontbijtpil
(dat geknoei met eierdooiers moet
maar eens uit wezen) volgt dan om
7.20 uur. Als we de V. N. werkelijk
haar gang lieten gaan zou uit deze
aardse chaos nog wel eens een gere
glementeerd brokje orde geboren
kunnen worden.
In elk geval in een wereld die de
grootste moeite heeft zich als een
samenleving te gedragen, is het een
prettige gedachte dat de economische
gedelegeerden zich kunnen opwinden
over de vraag of het Schrikkeljaar in
Februari moet worden verdiscon
teerd, of in het zoveel lente-achtiger
Juni.
Degenen, die en met wat voor
klem! naar ordening van onze ka
lender streven wijzen op de noodzaak:
de kwartalen van een jaar een
gelijke lengte te geven (nl. van 91
elk jaar op een Zondag te doen
beginnen;
van de 365e dag een „Wereld
dag" te maken (op 31 December) en
alle aardbewoners dan vrij-af te ge-
Ven.
Wanneer ge onze kalender van
1955 vergelijkt met die van de We-
reldkalenderhervormers, dan zult ge
uiteraard zien. dat deze revolution-
nairen ook nogal zwaar leunen op
het oeuvre van Caesar, Gregorius c.s.
Zij hebben, inderdaad de kwartalen
van gelijke lengte gemaakt; Januari,
April, Juli en October tellen elk 31
dagen, alle andere dertig. Bovendien:
alle eerste maanden van elk kwar
taal beginnen op een Zondag; alle
tweede op een Woensdag; alle derde
op een Vrijdag. Welk een nette sys
tematiek voor een wereld van ro
bots! En Oudejaarsdag (herdoopt in
Werelddag) hangt als het vijfde rad
aan de kalenderwagen en schept al
thans een ideale gelegenheid voor
een lang Nieuwjaars-weekeinde.
NIETS ANDERS TE DOEN?
De waag rees bij ons: is er geen
brandender vraagstuk, dat de aan
dacht van H.H. diplomaten ver
eist? En zo nee: Wat is precies het
voordeel van deze nieuwe kalender?
Kiesheidshalve bepalen wij ons tot
de beantwoording van de laatste
vraag.
Sommige diplomaten zouden graag
zien dat b.v. de jaarlijkse zitting van
de Assemblee der V. N. op de zoveel
ste Octobér zou vallen. Maar het ene
jaar valt de zoveelste op een Maan
dag en het andere jaar op een Dins
dag. Dit impliceert een gebrek aan
orde. Dezelfde diplomaat zal het ar
gument dan omdraaien. „Neem uw
Nederlandse, of de Britse opening
van het parlement", zegt hij, „De der
de Dinsdag in September kan, qua
datum, variëren tussen 15 September
en 22 September. Dit wekt verwar
ring".
Een economisch gedelegeerde, óók
al voorstander van een Wereldkalen
der, constateerde, dat de statistici
behoefte hebben aan deze nieuwe
tijdrekening. „Neem eens de statisti
sche gegevens van een belangrijke in
dustrie over Januari", zei hij. En wij
namen ze. „Januari 1947 had vier Za
terdagen en vier Zondagen, dus 23
werkdagen; het jaar daarop had vijf
Zaterdagen en vier Zondagen en liet
dus 22 werkdagen. In 1949 waren er
zowel vijf Zaterdagen als Zondagen;
men werkte in Januari dus slechts 21
dagen. Indien we de productie van
Januari 1947 willen vergelijken met
die van 1948 of 1949 dan werken wij
met essentieel verschillende basis-ge-
gevens", aldus deze zegsman.
Er is geen speld tussen te krijgen.
En indien men deze gedachte verder
ontwikkelt, dan denkt men aan
spaarbanken, die zowel over Februari
als over December een zelfde percen
tage rente uitkeren waardoor Fe
bruari er dus bijna 11 beter af
komt. Of neem de kleinhandel met
Kerstmis. Statistische gegevens wij
zen uit, dat de zaken veel beter gaan
wanneer Kerstmis op Zondag en
Maandag valt en er dus een werk
week aan voorafgaat dan wan
neer deze feestdagen op b.v. Dinsdag
en Woensdag zijn.
De systematiek van de kalender-
hervormers beoogt ook de lange
week-end-vacanties te „stabiliseren"
(dit is de term, die men ervoor ge
bruikt). Doch men erkent, dat men
machteloos staat om zonneschijn te
garanderen. Men zei dit met hoorba
re teleurstelling en betamelijke nede
righeid in het bewustzijn, dat men
senhand wel kalenders kan ont-, doch
geen Westerstormen vermag te ver
werpen.
NAAR EEN COMMISSIE?
Op de agenda staat dit jaar der
halve het voorstel van India om het
jaar in 52 ge-ordende weken te doen
verlopen, met die ene stabilisatiedag
op 31 December en eens in de vier
jaar een schrikkeljaarsdag op 31 Ju
ni. Men zou de nieuwe kalender per
1961 willen invoeren. Hoewel de ge
delegeerden zich niet sterk genoeg
voelen de vier seizoenen af te schaf
fen of bij te schaven en, kortom, er
voor te zorgen dat het winterklimaat
precies op de voorgeschreven dag be
gint en afloopt, is dit, niettemin een
kwestie van doorzicht en organisatie
talent, waarvoor men zijn bewonde
ring nauwelijks kan verhelen.
De oppositie op religieuze gronden,
die tegen deze Wereldkalender wordt
f;evoerd, is tot dusver met een zacht
ijntje aan de praat gehouden.
De positie van de Sowjet-Unie ten'
aanzien van deze kwestie is nog niet
bekend. De bekende „bevoegde waar
nemers", die de „wandelgangen" der
V. N. bevolken, voorspellen, dat er
grote kans is, dat het gehele kalen
derproject door de Economische en
Sociale Raad zal worden verdaagd
tot een commissie ad hoe de kwestie
verder heeft bestudeerd. Dat bete
kent op zijn minst een „verjaren" tot
October 1956. Maar dan staat ons
dus weer een levendige discussie te
wachten.
ONTEVREDEN OVER GELDBOETE
Veertien dagen hechtenis gevraagd
Een blijkbaar vrij welgestelde 41-jarige dame heeft zich gisterochtend
in het verdachtenbankje van de Amsterdamse rechtbank, grimassen trek
kend tegen twee ambtenaren van het openbaar ministerie, die als getui
gen tegen haar gehoord werden, fel verweerd tegen een vonnis van een
maand, waarvan 3 weken voorwaardelijk, haar in eerste instantie opge
legd door de kantonrechter.
Vier jaar lang had deze vrouw in
haar auto dag-in, dag-uit een ambte
naar van het openbaar ministerie, die
iedere middag na 5 uur van het kan
tongerecht naar huis liep, alsmede
diens vriend, een ambtenaar van de
griffie, gevolgd, alleen omdat ze 4
Twee goedgevulde
hantlen
heeft deze kleine „geluk zoeker".
BravoAls je twee goede dingen kunt
krijgen, moet je niet met één genoegen
nemen. Een gulden stel
regel, die ook.voor het
huishouden geldt. Neem
de was. Als U die met
OMO doet krijgt U ook
dubbel wat U wilt. Het
goed wordt intens wit en
bovendien is er van de
vlekkengeen spoortjeach
tergebleven- Twéé voor
delen tegelijk! Met een
ander wasmiddel moet U
vaak met één van de twee
genoegen nemen.
Hoe raak is het gezegde
vit èn vlekkeloos, dat 's
Alléén het moderne OMO bezit het
geheim. van de z.g. dubbele waskracht.
Alléén OMO geeft een resultaat, dat
U met recht doet zeggen: OMO geeft
me de schoonste was van mijn leven
jaar geleden tot een geldboete was
veroordeeld wegens een aanrijding,
die ze had gehad.
Men had haar hiervoor iy2 jaar ge
leden reeds een voorwaardelijke hech-
tenisstraf opgelegd met een proeftgd
van een jaar, die- in Juni j.l. verstre
ken was. Daarna begon zij opnieuw.
De officier van justitie, mr. W. K.
baron van Dedem noemde haar een
hysterische neurotica, .die het gevoel
heeft verongelijkt te zijn.
Requisitoir
De officier van justitie zeide in zijn
requisitoir, dat deze vrouw twee leden
van de rechterlijke macht het leven
zuur heeft gemaakt, benevens dat
van hunne echtgenoten. De vrouw
van een van hen is ziek, en volgens
de arts wordt de genezing belemmerd
door het volhardende optreden van de
verdachte. De officier geloofde dat
men verdachte als patiënte moet be
schouwen, die meent eenmaal ver
keerd behandeld te zijn door de kan-
tonrechter. „Doch dat moet ze de
ambtenaar niet aanwrijven". Hij had
de geneeskundige dienst gevraagd in
tegrijpen, doch deze dienst achtte
het niet nodig de vrouw uit de maat
schappij te nemen. Zij is bovendien
zeer hinderlijk voor haar eigen buren,
omdat ze 's nachts altijd ruzie heeft
met haar moeder en daarbij luid
schreeuwt. Hij achtte een juridische
shock-therapie het beste geneesmid
del: 14 dagen hechtenis. Uitspraak in
deze zaak volgt 9 Mei.
(Advertentie)
Koorts, hoofdpijn, kiespijD
cn periodieke pijnen
worden snel en radicaal
verdreven door Mecnk's
poeders.
Verkrijgbaar bij apotheken
:n drogisten.
Let op onderstaand Iian-
lelsmerk, Uw waarborg!
J. B. MEENK'5
GENEESMIDDELEN
Eén Meenk's poeder... en alle pijn is weg!
ONDER ZEELANDS HOGE HEMEL
Een eendennest aan de voet van een struik
Enkele zonnige dagen zijn in de Aprilmaand voldoende om een volkomen
ander aanzien aan het aardrijk te geven. Daar is alleen al het gras. Gaf
Maart tot het eind nauwelijks een groen tintje aan de nog winterse wei,
nu, half April is het reeds geheel omgekeerd, de weiden zijn zo door en door
groen, dat men ternauwernood nog sp oren van de winter kan ontdekken.
De tuintjes staan vol bloemen, waarbij vooral de Chinese klokjes, uitbun
dig geel, nog dorre hoekjes opvullen, Arabis vult grote vlakken met zijn
wit, Violen bloeien in alle kleuren, Primula's, Narcissen, een enkele Tulp,
de blauwe sterren van de Scilla's en vroege Hyacintjes. Nauwelijks kan
men al de snelle medespelers op het voorjaarstoneel opnoemen.
Ook de Maartse viooltjes sidderen in
volle bloei op hun slanke steeltjes
tussen de hartvormige blaadjes. Nu is
de tijd gekomen ze op hun natuurlij
ke vindplaatsen te gaan bewonderen;
hier langs een slootkant in keine,
haast onvindbare plukjes tussen het
lange gras daar open en bloot langs
de gehele lengte van een binnendijk,
waar schapen het jonge gras kort
doOT BAREND ZWERFMANS
houden. Natuurlijk is de meest gun
stige plaats een dijk, die in de rich
ting Oost-West loopt, zodat de gehele
dag de Zuid-helling geniet van de ver
warmende zonnestralen. Het Klein-
Hoefblad is daar al uitgebloeid en
geeft daarmee reeds nü aan, dat toch
eigenlijk de schoonheid" van de bloem
moet wijken voor het nut van de
vrucht, die toch weer gevuld is met
gebonden leven, dat bestemd is nieu
we schoonheid voort te brengen.
Die schoonheid komt ook naar vo
ren in de talloze fraaie vormen, waar
in de voorjaarsbijen verschijnen. Zij
beijveren zich, evenals de kleurige
hommels, om bloem voor bloem te
ontlasten van de zo geurige nectar
en het kostelijk voedsel, dat stuifmeel
heet. Zij ontsnapten uit de bodemgan.
gen, waar zij soms reeds meer dan zes
maanden tevoren in volwassen staat
hun schijndode toestand intraden,
maar al dat honing puren en stuif
meel verzamelen wijst er op dat zij
druk bezig zijn te zorgen, dat alles
het volgend jaag weer op precies de
zelfde wijze zal verlopen.
Heerlijk, zo'n zonnige Zuid-helling
van een binnendijk, waar het volop
zomer is, dank zij het dijklichaam,
dat de Noordelijke winden dwingt
hoog te passeren. Men kan zich inden
ken in Italië te zijn, waar op grote
schaal de Alpen hetzelfde nuttige be-
schermingswerk verrichten. Er krui
pen al kevers, er zijn al huisjesslak
ken, er zijn vliegen en bijen.
Aan de slootrand staan de wil
genkatjes (wat te ver gevorderd
voor de vaas) volop te bloeien, de
grauwe stamperkatjes met duide
lijk glinsterende honing. Daarop
richt zich al wat in de insecten
wereld vliegen kan.
Ergens is een laag plekje aan de voet
van de dijk. Daar staan de elzen hun
hlaadjes los te maken uit de knoppen,
de bramen doen hetzelfde met de jon
ge scheuten. Het fluitekruid maakt
zich zelfs helemaal vrij van de bo
dem en het speenkruid rekt alle ste
len tot dunne lange lijnen, waardoor
de bloemen ver uitsteken buiten de
glanzende bladhoopjes, die op bepaal
de plekjes, alle licht voor zich opeisen
en al wat zich daaronder mocht
trachten te ontwikkelen de pas afsnij
den.
Advertentie j
Het is verrukkelijk daar te waden
door het jonge groen, de warme lucht
in beweging te brengen, die tussen
de struiken hangt; de geuren op te
doen golven, die zich nu vrij kunnen
maken uit de kruiden en uit de zom
pige bodem; de diverse zoemtonen te
horen, die een miniatuur-orkestje vor
men, ijverig bewegend rond de zacht
wiegelende wilgentakken met de lok
kende katjes.
HET EENDENEST
Dan opeens een ingehouden vleugel-
geklapper, het zwaaiend wegvliegen
van een grote vogel, die angstig om
kijkend enkebï tientallen meters ver
der in het hout neerploft. Een wilde
eend! Zonder dat te willen heb ik
haar van het nest gedreven, dat vlak
bij moet liggen.
Ik verwacht grote moeite te zullen
hebben met het nest te ontdekken,
maar de eend heeft niet de moeite ge
nomen, misschien liever: niet de tijd
kunnen vinden om het af te dekken.
Daar ligt het open en bloot in de
brede, ingewaterde, voet van een
struik, die reeds meermalen van de
twijgen is ontdaan. De eend paste er
blijkbaar zo precies in, dat het dons
bekleedsel niet in het nest, maar op
de rand er van is terecht gekomen,
waar de gestippelde veertjes een zui
ver afgewerkt bontkraagje vormen,
sidderend in de wind. De elf eieren
liggen zo economisch gerangschikt,
dat ze tegen de kanten van het hol
letje omhooglopen. Het is bepaald één
van de allermooiste nesten, die ik ooit
heb gezien.
Eigenlijk is het jammer, want nu
zie ik met genoodzaakt het heerlijke
plekje te verlaten. Het zou me spijten,
als de eieren door een te lang verblijf
te midden van mijn insectenvrienden,
kans zouden lopen al te zeer af te
koelen. Vast heeft de moedereend
zich sluipend reeds weer in mijn rich
ting bewogen en staat ze ergens
Recreatie-oord bij
Bergen op Zoom
„De Zanderijen; kosten
een millioen
De gemeenteraad van Bergen op
Zoom heeft in zijn jongste vergade- -
ring de plannen uiteengezet voor de
aanleg van het recreatie-oord „De
Zanderijen", een project dat bijna 1
millioen zal vergen.
Het omvat een modern geoutilleerd
zwembad met kleedgebouwen, een
speciaal wedstrijdbad met duiktorens,
een kanobad. zonneweiden en een res
taurant met promenade. Het zwem
badgedeelte bestaat uit een aantal
grote kuipen in de boven de begane
grond liggende vijver. Aan de wed
strijd „kuip" zal het restaurant gren
zen.
In de scheidingsmuur zullen glazen
panelen worden aangebracht, waar
door men een „onder-water"-uitzicht
heeft op het bad.
Aansluitend op de „zanderijen" ligt
het 80 ha omvattende boscomplex
„De Heide" dat door de gemeente
voor recreatieve doeleinden is aange
kocht. Het is de bedoeling dit bos
complex met de zanderijen te verbin
den door de aanleg van een tunnel
onder de spoorbaan, die beide gebie
den van elkander scheidt. Met de Ne
derlandse Spoorwegen zijn hierover
de onderhandelingen reeds geopend.
Het ligt in de bedoeling in de na
bijheid van het recreatieoord dienst
woningen te bouwen, terwijl de mo
gelijkheid zal worden geschapen de
kanovijver 's winters als ijsbaan te
gebruiken.
Spelende jongetjes te Melum bij Pa
rijs hebben Maandag een metalen bol
uit de Seine opgevist, waarin zich
brieven bevonden voor Parijzenaars,
die in 1871, tentijde van het beleg van
Parijs dopr de Pruisen, waren ver
zonden. Fransen in de provincie had
den de bol aan de bovenloop in de Sei
ne geworpen in de hoop, dat hg aan
de aandacht van de Duitse belege
raars zou ontsnappen.
N.V. Ver. Néd. Rubberfabrieken
Heveadorp (Gld)
spiedend de donkere vlek te beloeren,
die daar niet behoort.
Dus begeef ik me weer dijkwaarts
er over peinzend, dat er omstandighe
den zijn, waaronder je beste vrienden
je liever zien gaan dan komen.
Vanaf de dijk heb ik een prachtig
overzicht over de polder waar
sommige boomgaarden een brede kan
ten kraag dragen; hun windscherm
van vroege pruimen, die hun bloe
sems hebben geopend. Ja, ik verbeeld
me, dat de paar uurtjes zonneschijn
een zichtbare invloed heeft gehad op
de bloesempracht, die weer iets witter
is geworden. Enkele warme dagen en
de peren voegen zich hierbij.
FEUILLETON
dooi MARGARET MALCOLM
Wanhopig drukte hij haar tegen
zich aan zonder op haar zwak pro
test te letten. Zijn lippen zochten
de hare en hij kuste haar harts
tochtelijk, als een minnaar die lang
geduld heeft moeten oefenen.
Hij voelde haar slanke lichaam
gespannen en zonder reactie in zijn
armen en bijna gaf hij de moed op.
Toen bewoog ze even voorzichtig
en verlegen. Ze wendde zich naar
hem toe en sloeg haar armen om
zijn hals. Wayne liet even haar lip
pen los en keek haar in haar ver-
.gelukkig gezichtje. Toen
lachte hij zacht en triomfantelijk.
„Wel?" vroeg hij.
„O Wayne", zei ze, onvast en toch
volkomen zeker van zichzelf, „dit
meen je echt!"
„Ja". Hij streelde met bevende
vingers het zachte haar van haar
voorhoofd weg.
„Dit meen ik echt. Het is echt
en zuiver, Fiona, als jij er maar
iets om geeft".
„Dat weet je toch... dat weet jé
toch wel..." zei ze onsamenhangend.
„Werkelijk?" Hij schudde zijn
hoofd. „Het enige dat ik weet is dat
je me, toen ik bijna bewusteloos
was, hebt verteld dat je van me
hield... om me rustig te houden,
waarschijnlijk, want", zonder op
haar kreetvan protest te letten,
„je overreedde Lys tenminste om te
zeggen dat zij het was geweest, op
dat ik mijn voordeel met die be
kentenis niet zou doen!"
„Wayne, Wayne!" Ze schudde
hem wanhopig aan zijn arm, bijna
huilend van wanhoop. „Dat was het
helemaal niet! Je dacht dat ik Lys
was!"
„Wat!" riep hij uit. „Maar dat
bestaat niet!"
„Je zei: „Lys, mijn liefste, je be
grijpt het toch, is het niet?" her
haalde ze zijn woorden, „en toen
zei je dat niets er meer toe deed".
„Goeie hemel nogantoe!" mompel
de hij bij zichzelf. „Dus zo is het
gegaan! Lieve schat, snapte je dan
niet dat ik bedoelde dat Lys een
voudig niet meer meetelde Ik
sprak niet tegen haar, maar ove^.
haar! Ik denk dat mijn hoofd tolde
en ik niet besefte hoe het klonk".
„O," zei ze, nog niet geheel over
tuigd. „Ja, nu begrijp ik het wel,
maar hoe wist je Wayne, dat ik het
was en niet Lys?"
Hij lachte zachtjes.
„Mijn domme lieveling, je bent
nu eenmaal niet voor bedrog in de
wieg gelegd. Herinner je je dat ik je
vertelde dat het net was of er een
stralenkrans om je hoofd lag? Nou,
de volgende avond toen je onder de
lamp zat te borduren, was het weer
net zo en besefte ik dat ik niet had
gedroomd. Jij had me werKelïjk
verteld dat je van me hield. Als het
Lys geweest was, had het er an
ders uitgezien, weet je. Zij draagt
haar haar zo glad. En bovendien..."
hij hield even op, zrjn voorhoofd ge
fronst en zijn mond streng. Ze hief
haar hand op en streelde even zijn
wang.
„Vertel het me maar", vleide ze.
Hij drukte haar vingers even te
gen zijn lippen en hield ze toen ste
vig vast, als om haar gerust te
stellen.
„Je zult het niet leuk vinden",
waarschuwde hij, „want het is niet
aardig. Lys vertelde me dat je in
Port Lc .'is had geluncht met
Marcel Henogat..."
Fiona onderbrak hem met een
kreet van verontwaardiging.
Wayne, dat was niet waar!" zei
ze ernstig. „Ik heb Marcel niet meer
gezien sedert die avond bij de gou
verneur, en dat was zuiver toeval.
Hij was... afschuwelijk, en ik zei
hem dat hij weg moest gaan. Ik zou
het je wel hebben verteld, als ik
niet bang was geweest dat je boos
zou worden. Bovendien maaxfe'ik
hem volkomen duidelijk dat ik hem
nooit weer wenste te zien".
Wavne keek haar verdrietig aan.
„Ik zag hem met je praten en ik
dacht dat je niets zei omdat je je
door hem het hof had laten maken,
en daarom... geloofde ik bijna Lys'
verhaal. Maar toen rook ik parfum
op je groene jurk dezelfde die
je volgens Lys in Port Louis had
gedragen. Toen wist ik dat ze op
de een of andere manier kans had
gezien jouw jurk te dragen, vermoe
delijk in de hoop jou erin te be
trekken. En toen was jij het, die
haar erbij betrok. Jij speelde haar
in de kaart".
Hij zag de ongelukkige uitdruk
king op Fiona's gezichtje en hij be
greep, dat ze meer verdriet had om
de houding van het meisje dat ner
gens voor terugdeinsde dan om haar
eigen ellende.
„Luister, lieveling", zei hij ern
stig. „Voor je eigen bestwil wil ik
je alles over Lys vertellen. Wat ik
vertel, is geen excuus voor wat ze
heeft gedaan, maar je zult haar dan
misschien begrijpen en haar kunnen
vergeten". Hij hield een ogenblik
op, als was het ontzaggelijk be
langrijk dat hij de juiste woorden
koos.
„Je weet dat ik hier niet mijn
hele leven heb gewoond, is het niet?
Mijn vader kocht deze onderneming
toen ik een jaar of tien was, zodat
ik Lys van klein kind af heb ge
kend. Ze was een aardig kind
misschien wat verwend, maar vro
lijk en hartelijk. Maar toen ze ou
der werd, veranderde ze. Ik geloof
dat ik gerust mag zeggen dat Lys
de enige persoon op de wereld is
van wie mrs. Brindsley ooit heeft
gehouden, maar het was de goede
soort liefde niet. Ze was vastbeslo
ten dat Lys alles zou krijgen in het
leven wat zij zelf had moeten mis
sen en ze leerde haar dat ze daar
recht op had. In het begin bood ze
daar weerstand aan, omdat ze een
gezond, normaal kind was. De lief
de van haar moeder drukte op haar
als een zware last".
Fiona knikte begrijpend en dacht
aan de liefde van haar eigen lieve,
wijze moeder, die altijd een plecht
anker en nimmer een knellende band
was geweest.
„Ze probeerde het me uit te leg
gen, maar het arme kind begreep
het zelf niet goed. Toen brak de
oorlog uit en toen ik weer terug
kwam was alles veranderd. Mijn
vader was gestorven en mr.
Brindsley had onze zeken geregeld
tot ik terug zou keren. En Lys was
volwassen geworden. Ik was nog
geen vijf minuten thuis toen ik al
besefte dat mr. Brindsley het niet
aangenaam vond afstand te moeten
doen van mijn land. Hij vertelde
me, natuurlijk heel vriendelijk, dat
hij altijd al van plan was geweest
het te kopen indertijd al toen
mijn vader er zijn oog op liet val
len. Vader kon echter een hogere
prijs bieden dan mr. Brindsley. Het
is wel een lang verhaal", veront
schuldigde hij zich.
Fiona schudde haar hoofd.
„Kortom", ging hij voort, „hij
had altijd het gevoel gehad, dat hij
Dryfesdale had moeten hebben. Ik
denk dat 't een soort obsessie voor
hem werd. In ieder geval stelde hij
voor, dat we partners zouden wor
den en de twee ondernemingen zou
den samenvoegen. Ik heb erover na
gedacht inderdaad bood het plan
mij voordelen maar ik weigerde.
Zie je, ik begreep dat, waar hij de
ervaring had, ik onvermijdelijk de
junior-partner zou zijn en blijven
en ik wilde zo graag op eigen benen
staan. Ik vond het niet prettig om
te weigeren, want hij had me grote
diensten bewezen tijdens mijn afwe
zigheid. Maar gelukkig vatte hij het
goed op. Ik herinner me dat hij er
om lachte en zei mijn onafhanke
lijkheid te bewonderen en me die
avond op Kilclief te eten vroeg. Ik
ging en Lys was er ook. Het was
de eerste keer na jaren dat ik haar
terug zag en, om eerlijk te zijn,
schrok ilc van de verandering!"
(Wordt vervolgd).