Opnieuw beraad in de Verenigde Naties over wereldkalender C ZWITSAIINE Fiona's tweestrijd AMBTENAREN JAREN GEVOLGD UIT WEERWRAAK TUSSEN DE BLOEIENDE WILGEN DOET DE LENTEZON HAAR WERK Ibai Kilometers j Beter 1 WOENSDAG 27 APRIL 1955 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VIER GELIJKE KWARTALEN IN EEN JAAR Alleen vrijaf op 31 December (Van onze correspondent in New York) De economische en sociale raad van de Verenigde Naties zal dit jaar, voor de tweede maal, delibereren over het instellen van een gestandaardi seerde wereldkalender, die naar de voorstanders ervan verklaren ,.een einde zal maken aan alle nodeloze verkwisting van tijd" en onze aard bol een „systematischer bestaan" zal geven, dan onder de huidige wijze, waarop wij met onze dagen, weken en maanden omspringen. Wat dat eerste punt betreft, die „verkwisting van tijd", daaromtrent maken wij enig voorbehoud; cijfer tjes op een kalender betekenen op zichzelf noch verkwisting, noch het maken van een goed gebruik van de tijd. Maar wij zijn glad vóór een sys tematischer bestaan: als het aan ons lag stond de hele wereld, collectief, om 6.30 uur op. De manbaarheid diende zich dan om precies 7 uur wereldtijd te scheren; de ontbijtpil (dat geknoei met eierdooiers moet maar eens uit wezen) volgt dan om 7.20 uur. Als we de V. N. werkelijk haar gang lieten gaan zou uit deze aardse chaos nog wel eens een gere glementeerd brokje orde geboren kunnen worden. In elk geval in een wereld die de grootste moeite heeft zich als een samenleving te gedragen, is het een prettige gedachte dat de economische gedelegeerden zich kunnen opwinden over de vraag of het Schrikkeljaar in Februari moet worden verdiscon teerd, of in het zoveel lente-achtiger Juni. Degenen, die en met wat voor klem! naar ordening van onze ka lender streven wijzen op de noodzaak: de kwartalen van een jaar een gelijke lengte te geven (nl. van 91 elk jaar op een Zondag te doen beginnen; van de 365e dag een „Wereld dag" te maken (op 31 December) en alle aardbewoners dan vrij-af te ge- Ven. Wanneer ge onze kalender van 1955 vergelijkt met die van de We- reldkalenderhervormers, dan zult ge uiteraard zien. dat deze revolution- nairen ook nogal zwaar leunen op het oeuvre van Caesar, Gregorius c.s. Zij hebben, inderdaad de kwartalen van gelijke lengte gemaakt; Januari, April, Juli en October tellen elk 31 dagen, alle andere dertig. Bovendien: alle eerste maanden van elk kwar taal beginnen op een Zondag; alle tweede op een Woensdag; alle derde op een Vrijdag. Welk een nette sys tematiek voor een wereld van ro bots! En Oudejaarsdag (herdoopt in Werelddag) hangt als het vijfde rad aan de kalenderwagen en schept al thans een ideale gelegenheid voor een lang Nieuwjaars-weekeinde. NIETS ANDERS TE DOEN? De waag rees bij ons: is er geen brandender vraagstuk, dat de aan dacht van H.H. diplomaten ver eist? En zo nee: Wat is precies het voordeel van deze nieuwe kalender? Kiesheidshalve bepalen wij ons tot de beantwoording van de laatste vraag. Sommige diplomaten zouden graag zien dat b.v. de jaarlijkse zitting van de Assemblee der V. N. op de zoveel ste Octobér zou vallen. Maar het ene jaar valt de zoveelste op een Maan dag en het andere jaar op een Dins dag. Dit impliceert een gebrek aan orde. Dezelfde diplomaat zal het ar gument dan omdraaien. „Neem uw Nederlandse, of de Britse opening van het parlement", zegt hij, „De der de Dinsdag in September kan, qua datum, variëren tussen 15 September en 22 September. Dit wekt verwar ring". Een economisch gedelegeerde, óók al voorstander van een Wereldkalen der, constateerde, dat de statistici behoefte hebben aan deze nieuwe tijdrekening. „Neem eens de statisti sche gegevens van een belangrijke in dustrie over Januari", zei hij. En wij namen ze. „Januari 1947 had vier Za terdagen en vier Zondagen, dus 23 werkdagen; het jaar daarop had vijf Zaterdagen en vier Zondagen en liet dus 22 werkdagen. In 1949 waren er zowel vijf Zaterdagen als Zondagen; men werkte in Januari dus slechts 21 dagen. Indien we de productie van Januari 1947 willen vergelijken met die van 1948 of 1949 dan werken wij met essentieel verschillende basis-ge- gevens", aldus deze zegsman. Er is geen speld tussen te krijgen. En indien men deze gedachte verder ontwikkelt, dan denkt men aan spaarbanken, die zowel over Februari als over December een zelfde percen tage rente uitkeren waardoor Fe bruari er dus bijna 11 beter af komt. Of neem de kleinhandel met Kerstmis. Statistische gegevens wij zen uit, dat de zaken veel beter gaan wanneer Kerstmis op Zondag en Maandag valt en er dus een werk week aan voorafgaat dan wan neer deze feestdagen op b.v. Dinsdag en Woensdag zijn. De systematiek van de kalender- hervormers beoogt ook de lange week-end-vacanties te „stabiliseren" (dit is de term, die men ervoor ge bruikt). Doch men erkent, dat men machteloos staat om zonneschijn te garanderen. Men zei dit met hoorba re teleurstelling en betamelijke nede righeid in het bewustzijn, dat men senhand wel kalenders kan ont-, doch geen Westerstormen vermag te ver werpen. NAAR EEN COMMISSIE? Op de agenda staat dit jaar der halve het voorstel van India om het jaar in 52 ge-ordende weken te doen verlopen, met die ene stabilisatiedag op 31 December en eens in de vier jaar een schrikkeljaarsdag op 31 Ju ni. Men zou de nieuwe kalender per 1961 willen invoeren. Hoewel de ge delegeerden zich niet sterk genoeg voelen de vier seizoenen af te schaf fen of bij te schaven en, kortom, er voor te zorgen dat het winterklimaat precies op de voorgeschreven dag be gint en afloopt, is dit, niettemin een kwestie van doorzicht en organisatie talent, waarvoor men zijn bewonde ring nauwelijks kan verhelen. De oppositie op religieuze gronden, die tegen deze Wereldkalender wordt f;evoerd, is tot dusver met een zacht ijntje aan de praat gehouden. De positie van de Sowjet-Unie ten' aanzien van deze kwestie is nog niet bekend. De bekende „bevoegde waar nemers", die de „wandelgangen" der V. N. bevolken, voorspellen, dat er grote kans is, dat het gehele kalen derproject door de Economische en Sociale Raad zal worden verdaagd tot een commissie ad hoe de kwestie verder heeft bestudeerd. Dat bete kent op zijn minst een „verjaren" tot October 1956. Maar dan staat ons dus weer een levendige discussie te wachten. ONTEVREDEN OVER GELDBOETE Veertien dagen hechtenis gevraagd Een blijkbaar vrij welgestelde 41-jarige dame heeft zich gisterochtend in het verdachtenbankje van de Amsterdamse rechtbank, grimassen trek kend tegen twee ambtenaren van het openbaar ministerie, die als getui gen tegen haar gehoord werden, fel verweerd tegen een vonnis van een maand, waarvan 3 weken voorwaardelijk, haar in eerste instantie opge legd door de kantonrechter. Vier jaar lang had deze vrouw in haar auto dag-in, dag-uit een ambte naar van het openbaar ministerie, die iedere middag na 5 uur van het kan tongerecht naar huis liep, alsmede diens vriend, een ambtenaar van de griffie, gevolgd, alleen omdat ze 4 Twee goedgevulde hantlen heeft deze kleine „geluk zoeker". BravoAls je twee goede dingen kunt krijgen, moet je niet met één genoegen nemen. Een gulden stel regel, die ook.voor het huishouden geldt. Neem de was. Als U die met OMO doet krijgt U ook dubbel wat U wilt. Het goed wordt intens wit en bovendien is er van de vlekkengeen spoortjeach tergebleven- Twéé voor delen tegelijk! Met een ander wasmiddel moet U vaak met één van de twee genoegen nemen. Hoe raak is het gezegde vit èn vlekkeloos, dat 's Alléén het moderne OMO bezit het geheim. van de z.g. dubbele waskracht. Alléén OMO geeft een resultaat, dat U met recht doet zeggen: OMO geeft me de schoonste was van mijn leven jaar geleden tot een geldboete was veroordeeld wegens een aanrijding, die ze had gehad. Men had haar hiervoor iy2 jaar ge leden reeds een voorwaardelijke hech- tenisstraf opgelegd met een proeftgd van een jaar, die- in Juni j.l. verstre ken was. Daarna begon zij opnieuw. De officier van justitie, mr. W. K. baron van Dedem noemde haar een hysterische neurotica, .die het gevoel heeft verongelijkt te zijn. Requisitoir De officier van justitie zeide in zijn requisitoir, dat deze vrouw twee leden van de rechterlijke macht het leven zuur heeft gemaakt, benevens dat van hunne echtgenoten. De vrouw van een van hen is ziek, en volgens de arts wordt de genezing belemmerd door het volhardende optreden van de verdachte. De officier geloofde dat men verdachte als patiënte moet be schouwen, die meent eenmaal ver keerd behandeld te zijn door de kan- tonrechter. „Doch dat moet ze de ambtenaar niet aanwrijven". Hij had de geneeskundige dienst gevraagd in tegrijpen, doch deze dienst achtte het niet nodig de vrouw uit de maat schappij te nemen. Zij is bovendien zeer hinderlijk voor haar eigen buren, omdat ze 's nachts altijd ruzie heeft met haar moeder en daarbij luid schreeuwt. Hij achtte een juridische shock-therapie het beste geneesmid del: 14 dagen hechtenis. Uitspraak in deze zaak volgt 9 Mei. (Advertentie) Koorts, hoofdpijn, kiespijD cn periodieke pijnen worden snel en radicaal verdreven door Mecnk's poeders. Verkrijgbaar bij apotheken :n drogisten. Let op onderstaand Iian- lelsmerk, Uw waarborg! J. B. MEENK'5 GENEESMIDDELEN Eén Meenk's poeder... en alle pijn is weg! ONDER ZEELANDS HOGE HEMEL Een eendennest aan de voet van een struik Enkele zonnige dagen zijn in de Aprilmaand voldoende om een volkomen ander aanzien aan het aardrijk te geven. Daar is alleen al het gras. Gaf Maart tot het eind nauwelijks een groen tintje aan de nog winterse wei, nu, half April is het reeds geheel omgekeerd, de weiden zijn zo door en door groen, dat men ternauwernood nog sp oren van de winter kan ontdekken. De tuintjes staan vol bloemen, waarbij vooral de Chinese klokjes, uitbun dig geel, nog dorre hoekjes opvullen, Arabis vult grote vlakken met zijn wit, Violen bloeien in alle kleuren, Primula's, Narcissen, een enkele Tulp, de blauwe sterren van de Scilla's en vroege Hyacintjes. Nauwelijks kan men al de snelle medespelers op het voorjaarstoneel opnoemen. Ook de Maartse viooltjes sidderen in volle bloei op hun slanke steeltjes tussen de hartvormige blaadjes. Nu is de tijd gekomen ze op hun natuurlij ke vindplaatsen te gaan bewonderen; hier langs een slootkant in keine, haast onvindbare plukjes tussen het lange gras daar open en bloot langs de gehele lengte van een binnendijk, waar schapen het jonge gras kort doOT BAREND ZWERFMANS houden. Natuurlijk is de meest gun stige plaats een dijk, die in de rich ting Oost-West loopt, zodat de gehele dag de Zuid-helling geniet van de ver warmende zonnestralen. Het Klein- Hoefblad is daar al uitgebloeid en geeft daarmee reeds nü aan, dat toch eigenlijk de schoonheid" van de bloem moet wijken voor het nut van de vrucht, die toch weer gevuld is met gebonden leven, dat bestemd is nieu we schoonheid voort te brengen. Die schoonheid komt ook naar vo ren in de talloze fraaie vormen, waar in de voorjaarsbijen verschijnen. Zij beijveren zich, evenals de kleurige hommels, om bloem voor bloem te ontlasten van de zo geurige nectar en het kostelijk voedsel, dat stuifmeel heet. Zij ontsnapten uit de bodemgan. gen, waar zij soms reeds meer dan zes maanden tevoren in volwassen staat hun schijndode toestand intraden, maar al dat honing puren en stuif meel verzamelen wijst er op dat zij druk bezig zijn te zorgen, dat alles het volgend jaag weer op precies de zelfde wijze zal verlopen. Heerlijk, zo'n zonnige Zuid-helling van een binnendijk, waar het volop zomer is, dank zij het dijklichaam, dat de Noordelijke winden dwingt hoog te passeren. Men kan zich inden ken in Italië te zijn, waar op grote schaal de Alpen hetzelfde nuttige be- schermingswerk verrichten. Er krui pen al kevers, er zijn al huisjesslak ken, er zijn vliegen en bijen. Aan de slootrand staan de wil genkatjes (wat te ver gevorderd voor de vaas) volop te bloeien, de grauwe stamperkatjes met duide lijk glinsterende honing. Daarop richt zich al wat in de insecten wereld vliegen kan. Ergens is een laag plekje aan de voet van de dijk. Daar staan de elzen hun hlaadjes los te maken uit de knoppen, de bramen doen hetzelfde met de jon ge scheuten. Het fluitekruid maakt zich zelfs helemaal vrij van de bo dem en het speenkruid rekt alle ste len tot dunne lange lijnen, waardoor de bloemen ver uitsteken buiten de glanzende bladhoopjes, die op bepaal de plekjes, alle licht voor zich opeisen en al wat zich daaronder mocht trachten te ontwikkelen de pas afsnij den. Advertentie j Het is verrukkelijk daar te waden door het jonge groen, de warme lucht in beweging te brengen, die tussen de struiken hangt; de geuren op te doen golven, die zich nu vrij kunnen maken uit de kruiden en uit de zom pige bodem; de diverse zoemtonen te horen, die een miniatuur-orkestje vor men, ijverig bewegend rond de zacht wiegelende wilgentakken met de lok kende katjes. HET EENDENEST Dan opeens een ingehouden vleugel- geklapper, het zwaaiend wegvliegen van een grote vogel, die angstig om kijkend enkebï tientallen meters ver der in het hout neerploft. Een wilde eend! Zonder dat te willen heb ik haar van het nest gedreven, dat vlak bij moet liggen. Ik verwacht grote moeite te zullen hebben met het nest te ontdekken, maar de eend heeft niet de moeite ge nomen, misschien liever: niet de tijd kunnen vinden om het af te dekken. Daar ligt het open en bloot in de brede, ingewaterde, voet van een struik, die reeds meermalen van de twijgen is ontdaan. De eend paste er blijkbaar zo precies in, dat het dons bekleedsel niet in het nest, maar op de rand er van is terecht gekomen, waar de gestippelde veertjes een zui ver afgewerkt bontkraagje vormen, sidderend in de wind. De elf eieren liggen zo economisch gerangschikt, dat ze tegen de kanten van het hol letje omhooglopen. Het is bepaald één van de allermooiste nesten, die ik ooit heb gezien. Eigenlijk is het jammer, want nu zie ik met genoodzaakt het heerlijke plekje te verlaten. Het zou me spijten, als de eieren door een te lang verblijf te midden van mijn insectenvrienden, kans zouden lopen al te zeer af te koelen. Vast heeft de moedereend zich sluipend reeds weer in mijn rich ting bewogen en staat ze ergens Recreatie-oord bij Bergen op Zoom „De Zanderijen; kosten een millioen De gemeenteraad van Bergen op Zoom heeft in zijn jongste vergade- - ring de plannen uiteengezet voor de aanleg van het recreatie-oord „De Zanderijen", een project dat bijna 1 millioen zal vergen. Het omvat een modern geoutilleerd zwembad met kleedgebouwen, een speciaal wedstrijdbad met duiktorens, een kanobad. zonneweiden en een res taurant met promenade. Het zwem badgedeelte bestaat uit een aantal grote kuipen in de boven de begane grond liggende vijver. Aan de wed strijd „kuip" zal het restaurant gren zen. In de scheidingsmuur zullen glazen panelen worden aangebracht, waar door men een „onder-water"-uitzicht heeft op het bad. Aansluitend op de „zanderijen" ligt het 80 ha omvattende boscomplex „De Heide" dat door de gemeente voor recreatieve doeleinden is aange kocht. Het is de bedoeling dit bos complex met de zanderijen te verbin den door de aanleg van een tunnel onder de spoorbaan, die beide gebie den van elkander scheidt. Met de Ne derlandse Spoorwegen zijn hierover de onderhandelingen reeds geopend. Het ligt in de bedoeling in de na bijheid van het recreatieoord dienst woningen te bouwen, terwijl de mo gelijkheid zal worden geschapen de kanovijver 's winters als ijsbaan te gebruiken. Spelende jongetjes te Melum bij Pa rijs hebben Maandag een metalen bol uit de Seine opgevist, waarin zich brieven bevonden voor Parijzenaars, die in 1871, tentijde van het beleg van Parijs dopr de Pruisen, waren ver zonden. Fransen in de provincie had den de bol aan de bovenloop in de Sei ne geworpen in de hoop, dat hg aan de aandacht van de Duitse belege raars zou ontsnappen. N.V. Ver. Néd. Rubberfabrieken Heveadorp (Gld) spiedend de donkere vlek te beloeren, die daar niet behoort. Dus begeef ik me weer dijkwaarts er over peinzend, dat er omstandighe den zijn, waaronder je beste vrienden je liever zien gaan dan komen. Vanaf de dijk heb ik een prachtig overzicht over de polder waar sommige boomgaarden een brede kan ten kraag dragen; hun windscherm van vroege pruimen, die hun bloe sems hebben geopend. Ja, ik verbeeld me, dat de paar uurtjes zonneschijn een zichtbare invloed heeft gehad op de bloesempracht, die weer iets witter is geworden. Enkele warme dagen en de peren voegen zich hierbij. FEUILLETON dooi MARGARET MALCOLM Wanhopig drukte hij haar tegen zich aan zonder op haar zwak pro test te letten. Zijn lippen zochten de hare en hij kuste haar harts tochtelijk, als een minnaar die lang geduld heeft moeten oefenen. Hij voelde haar slanke lichaam gespannen en zonder reactie in zijn armen en bijna gaf hij de moed op. Toen bewoog ze even voorzichtig en verlegen. Ze wendde zich naar hem toe en sloeg haar armen om zijn hals. Wayne liet even haar lip pen los en keek haar in haar ver- .gelukkig gezichtje. Toen lachte hij zacht en triomfantelijk. „Wel?" vroeg hij. „O Wayne", zei ze, onvast en toch volkomen zeker van zichzelf, „dit meen je echt!" „Ja". Hij streelde met bevende vingers het zachte haar van haar voorhoofd weg. „Dit meen ik echt. Het is echt en zuiver, Fiona, als jij er maar iets om geeft". „Dat weet je toch... dat weet jé toch wel..." zei ze onsamenhangend. „Werkelijk?" Hij schudde zijn hoofd. „Het enige dat ik weet is dat je me, toen ik bijna bewusteloos was, hebt verteld dat je van me hield... om me rustig te houden, waarschijnlijk, want", zonder op haar kreetvan protest te letten, „je overreedde Lys tenminste om te zeggen dat zij het was geweest, op dat ik mijn voordeel met die be kentenis niet zou doen!" „Wayne, Wayne!" Ze schudde hem wanhopig aan zijn arm, bijna huilend van wanhoop. „Dat was het helemaal niet! Je dacht dat ik Lys was!" „Wat!" riep hij uit. „Maar dat bestaat niet!" „Je zei: „Lys, mijn liefste, je be grijpt het toch, is het niet?" her haalde ze zijn woorden, „en toen zei je dat niets er meer toe deed". „Goeie hemel nogantoe!" mompel de hij bij zichzelf. „Dus zo is het gegaan! Lieve schat, snapte je dan niet dat ik bedoelde dat Lys een voudig niet meer meetelde Ik sprak niet tegen haar, maar ove^. haar! Ik denk dat mijn hoofd tolde en ik niet besefte hoe het klonk". „O," zei ze, nog niet geheel over tuigd. „Ja, nu begrijp ik het wel, maar hoe wist je Wayne, dat ik het was en niet Lys?" Hij lachte zachtjes. „Mijn domme lieveling, je bent nu eenmaal niet voor bedrog in de wieg gelegd. Herinner je je dat ik je vertelde dat het net was of er een stralenkrans om je hoofd lag? Nou, de volgende avond toen je onder de lamp zat te borduren, was het weer net zo en besefte ik dat ik niet had gedroomd. Jij had me werKelïjk verteld dat je van me hield. Als het Lys geweest was, had het er an ders uitgezien, weet je. Zij draagt haar haar zo glad. En bovendien..." hij hield even op, zrjn voorhoofd ge fronst en zijn mond streng. Ze hief haar hand op en streelde even zijn wang. „Vertel het me maar", vleide ze. Hij drukte haar vingers even te gen zijn lippen en hield ze toen ste vig vast, als om haar gerust te stellen. „Je zult het niet leuk vinden", waarschuwde hij, „want het is niet aardig. Lys vertelde me dat je in Port Lc .'is had geluncht met Marcel Henogat..." Fiona onderbrak hem met een kreet van verontwaardiging. Wayne, dat was niet waar!" zei ze ernstig. „Ik heb Marcel niet meer gezien sedert die avond bij de gou verneur, en dat was zuiver toeval. Hij was... afschuwelijk, en ik zei hem dat hij weg moest gaan. Ik zou het je wel hebben verteld, als ik niet bang was geweest dat je boos zou worden. Bovendien maaxfe'ik hem volkomen duidelijk dat ik hem nooit weer wenste te zien". Wavne keek haar verdrietig aan. „Ik zag hem met je praten en ik dacht dat je niets zei omdat je je door hem het hof had laten maken, en daarom... geloofde ik bijna Lys' verhaal. Maar toen rook ik parfum op je groene jurk dezelfde die je volgens Lys in Port Louis had gedragen. Toen wist ik dat ze op de een of andere manier kans had gezien jouw jurk te dragen, vermoe delijk in de hoop jou erin te be trekken. En toen was jij het, die haar erbij betrok. Jij speelde haar in de kaart". Hij zag de ongelukkige uitdruk king op Fiona's gezichtje en hij be greep, dat ze meer verdriet had om de houding van het meisje dat ner gens voor terugdeinsde dan om haar eigen ellende. „Luister, lieveling", zei hij ern stig. „Voor je eigen bestwil wil ik je alles over Lys vertellen. Wat ik vertel, is geen excuus voor wat ze heeft gedaan, maar je zult haar dan misschien begrijpen en haar kunnen vergeten". Hij hield een ogenblik op, als was het ontzaggelijk be langrijk dat hij de juiste woorden koos. „Je weet dat ik hier niet mijn hele leven heb gewoond, is het niet? Mijn vader kocht deze onderneming toen ik een jaar of tien was, zodat ik Lys van klein kind af heb ge kend. Ze was een aardig kind misschien wat verwend, maar vro lijk en hartelijk. Maar toen ze ou der werd, veranderde ze. Ik geloof dat ik gerust mag zeggen dat Lys de enige persoon op de wereld is van wie mrs. Brindsley ooit heeft gehouden, maar het was de goede soort liefde niet. Ze was vastbeslo ten dat Lys alles zou krijgen in het leven wat zij zelf had moeten mis sen en ze leerde haar dat ze daar recht op had. In het begin bood ze daar weerstand aan, omdat ze een gezond, normaal kind was. De lief de van haar moeder drukte op haar als een zware last". Fiona knikte begrijpend en dacht aan de liefde van haar eigen lieve, wijze moeder, die altijd een plecht anker en nimmer een knellende band was geweest. „Ze probeerde het me uit te leg gen, maar het arme kind begreep het zelf niet goed. Toen brak de oorlog uit en toen ik weer terug kwam was alles veranderd. Mijn vader was gestorven en mr. Brindsley had onze zeken geregeld tot ik terug zou keren. En Lys was volwassen geworden. Ik was nog geen vijf minuten thuis toen ik al besefte dat mr. Brindsley het niet aangenaam vond afstand te moeten doen van mijn land. Hij vertelde me, natuurlijk heel vriendelijk, dat hij altijd al van plan was geweest het te kopen indertijd al toen mijn vader er zijn oog op liet val len. Vader kon echter een hogere prijs bieden dan mr. Brindsley. Het is wel een lang verhaal", veront schuldigde hij zich. Fiona schudde haar hoofd. „Kortom", ging hij voort, „hij had altijd het gevoel gehad, dat hij Dryfesdale had moeten hebben. Ik denk dat 't een soort obsessie voor hem werd. In ieder geval stelde hij voor, dat we partners zouden wor den en de twee ondernemingen zou den samenvoegen. Ik heb erover na gedacht inderdaad bood het plan mij voordelen maar ik weigerde. Zie je, ik begreep dat, waar hij de ervaring had, ik onvermijdelijk de junior-partner zou zijn en blijven en ik wilde zo graag op eigen benen staan. Ik vond het niet prettig om te weigeren, want hij had me grote diensten bewezen tijdens mijn afwe zigheid. Maar gelukkig vatte hij het goed op. Ik herinner me dat hij er om lachte en zei mijn onafhanke lijkheid te bewonderen en me die avond op Kilclief te eten vroeg. Ik ging en Lys was er ook. Het was de eerste keer na jaren dat ik haar terug zag en, om eerlijk te zijn, schrok ilc van de verandering!" (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 11