Werkgever Staat trekt er alle verhoudingen scheef Vrees en verdachtmaking Uiers van Oostduitse staat Pijl H De D' Pionierleider van 18 jaar adviseert onderwijzers Oneerlijke distributie van levensmiddelen Tt AA I m VRIJDAG 15 APRIL 1955 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 (Bijzondere berichtgeving) De pijlers, waarop de politiestaat Oost-Duitsland is gebouwd, zijn vrees en verdachtmaking. In gevangenissen, tuchthuizen, concentratie kampen en strafkampen zuchten bijna tweehonderdduizend Oost- Duitsers, waarvan de meesten door middel van verraders en geheime agen ten in handen van de staatsveiligheidsdienst, de z.g. Rode Gestapo, zijn gespeeld. Hun worden sabotage en andere misdaden tegen de staat ten laste gelegd en hun vrijheidsstraffen variëren van vijf jaar tot levenslang. Een ernstige aanklacht heeft veelal de doodstraf ten gevolge en in de loop der jaren zijn reeds honderden Oost-Duitsers voor het vuurpeloton gevallen. Om van sabotage, spionnage of van andere slaatsvyandelijke daden beschuldigd te worden, behoeft de Oost-Duitser weinig of niets te doen. Er zijn gevallen bekend van mensen, die tot tien en zelfs twintig jaar dwangarbeid veroordeeld wer den, omdat ze te laat op hun werk kwamen of door oververmoeidheid een fout maakten. Dit laatste noemt men in Oost- Duitsland economische sabotage. Zij wordt ten laste gelegd aan de boer, die zijn voorgeschreven hoeveelheid graan niet kan afleveren, aan de ar beider, die zijn verplichte productie niet haalt en aan de boekhouder, wiens balans niet klopt. De staatsveiligheidsdienst, de Rode Gestapo dus, heeft zijn strikken en vallen overal in Oost-Duitsland neer gezet. Hij werkt met zesduizend on- geuniformeerde ambtenaren en hij maakt gebruik van fanatieke commu nisten, misleide kinderen, opportunis ten en verraders, die voor een belo ning of gunst iedereen willen aan brengen. Tot in de kleinste fabriek toe heeft de Rode Gestapo zijn net ten gespannen, en als bij ons ge durende de Duitse bezetting is het dan ook overal oppassen geblazen. Zwijgen moét men er, altijd zwijgen, want buurman of buurvrouw kan on betrouwbaar zijn. Kinderen kunnen him ouders aanbrengen, de arbeider zijn maat, de jongste bediende zijn directeur, kortom: het verraad schuilt tot in de verste en kleinste hoeken. Naast deze beruchte staatsveilig heidsdienst staat dan nog de z.g. eco nomische politie, die in bijna elke fa briek een afdeling telt en die o.m. tot taak heeft op een vlotte afwer king van het productieplan te letten. Spoorwegpolitie, de reispassen con troleert, en burgerpolitie, die bij de controle op persoonsbewijzen is inge schakeld, vervolmaken het beeld, dat Eolitiestaat heet en waarin hand- oeien, pistool en knuppel een af schrikwekkend trio vormen. Vlucht geen wonder et mag dan ook nauwelijks een Oost-Duitsers, of wel bijna tien pro cent van de totale Oost-Duitse be volking naar West-Duitsland is ge vlucht. Elke dag komen ze bij hon derden tegelijk ae vrijheid binnen be rooid en haveloos, maar dolgelukkig, omdat ze de communistische terreur zijn ontvlucht. Niet iedereen is echter in staat de ze sprong naar de vrijheid te wagen, want de vlucht is op zichzelf geno men riskant en kan gemakkelijk tot levenslange opsluiting leiden. Boven dien willen velen hun bestaan, hoe armzalig dit ook is, niet opgeven, om dat ze bang zijn niet meer in een vreemde omgeving te kunnen wen nen, of omdat ze vrezen, dat er in West-Duitsland geen werk voor hen is. Bh alle politie-organisaties, die wij tot dusverre hebben genoemd, heb ben wij de grootste, de z.g. volkspo- litie, opzettelijk even terzijde gelaten. Want de Vopo's zo worden de le den van de volkspolitie in Duitsland genoemd kunnen nog moeilijk tot ae politie worden gerekend. Hun een heden zijn bewapend met automati sche pistolen, kanonnen en tanks, ter wijl er ook al groepen zijn, die met vliegtuigen en kanonneerboten zgn Uitgerust. Door een klein venster ivist de came raman in het geheim de binnenplaats van de Volkspolizei-kazerne te kie ken, waar mannen werden opgeleid in het vakkundig behandelen van zware kanonnen. Kern van Vo Po kern van de volkspolitie, het Oost-Duitse nationale leger dus, wordt door vijf groepen ge vormd. Tot een van deze groepen be hoort de beroepsofficier van het voor malige Duitse leger, op wiens eer zucht de ronselaars werken. Daar naast treft men de fanatieke commu nistische partij-functionaris aan, die in een baantje in de partij-machine zijn hoogste partij-idealen verwezen lijkt ziet. Het lid van de z.g. Vrije Democra tische Jeugd de landelijke, commu nistische jeugd-organisatie denkt er net zo over. Hij tekent voor een dienstverband van drie jaar en laat zich, indien enigszins mogelijk, voor het kader opleiden. Dan vindt men er ook nog de opportunist: de man, die in het gewone leven aanzienlijk minder kan verdienen dan in de ka zerne. Hij is een willoos werktuig in de handen der propagandisten, zolang hij er tenminste maatschappelijk wel bij vaart. Een ander type is de man, die min of meer gedwongen wordt voor de volkspolitie te tekenen, omdat zijn bestaan in het gedrang is geraakt. Hierbij zij opgemerkt, dat de Oost- Duitse regering beslist niet kieskeu rig is in haar maatregelen om iemand tot dienstneming te dwingen. Jonge arbeiders b.v. worden uit bedrijven ontslagen met de aanwijzing, of beter Terreur riehonderd kilometer van de Nederlandse grens, op X een afstand niet groter •j. dan die tussen Brussel en Pa- rijs, werpt het IJzeren Gordijn zijn dreigende schaduwen voor- uit. Achter deze kunstmatige scheidingslijn tussen wat 4. 4- men in politieke termen noemt -j- 4: Oost en West begint een we- reld, die wij slechts ternauwer- nood kennen, doch waarbij wij nooit lang genoeg stil kunnen 2 staan. Angst en vrees vieren daar hoogtij, tekorten op elk gebied maken het dagelijks leven moeilijk en eentonig; de zwa- re, geestelijke druk, onder wel- ke men dag in dag uit moet X T leven, stompt de mens af, ver- nietigt zijn waarden en doodt zijn cultuur. Op deze pagina brengen wij het ontstellende en tegelijkertijd alarmerende verhaal van Oost- X Duitsland. Men zal er vele be- -j. 4; kende trekken in herkennen en 4: voortdurend weer herinnerd worden aan de toestanden in Rusland en die in de gebieden, welke ironisch genoeg vijf jaar lang door de Duitsers be- jj: zet zijn geweest. Daar wordt 4-. aan de stelselmatige vernieti- ging van volkeren en cultuur- stelsels gewerkt, ip tf- het bevel, zich als vrijwilli ger bij de militaire dienst te melden. De arbeidsbeurzen hebben verder opdracht technisch geschoolden uit niet-vitale bedrijven naar Vitale be drijven over te plaatsen, opdat weer nieuwe groepen jongelieden voor de militaire dienst vrijkomen. De onge- lukkigen, die zodoende brodeloos wor den gemaakt en die ook nergens an ders aan de slag kunnen komen, wor den hun persoonsbewijzen ontnomen, waardoor het bij de voortdurende straat- of verkeerscontrole vrijwel onmogelijk voor hen wordt naar het Westen te vluchten. ONTSTELLENDE METHODE Jeugd moet achter partijvaandel gebracht worden De methoden, die de Duitse Democratische Republiek gebruikt om de jeugd voor het communisme te winnen, doen een weldenkend mens de ha ren ten berge rijzen. De jeugdbeweging en de lagere scholen zgn twee dank bare werkterreinen voor de Sowjet-paedagogen, die geen middel schuwen om de jeugd achter de partij-vaandels te brengen. De Jeugdbeweging, de zgn. Vrije Democratische Jeugd, kent byv. een afdeling Jonge Pioniers, waarbij kinderen van acht tot veertien jaar worden ingedeeld. De FDJ de „Freie Demokratisehe Jugend" dus toont veel gelijkenis met de voormalige HJ de „Hitier Jugend". De leden zijn geünifor meerd, ze bezitten vaandels, waarvoor ze een heilige verering hebben, ze dra gen onderscheidingstekenen en me dailles, die ze bij sportwedstrijden hebben gewonnen en ze leren in afde- lingsverband te marcheren en te pa raderen. De oudere jeugd jongens zowel als meisjes wordt reeds spoedig kennis van wapens bijgebracht. De jongeren kinderen dus nog laat men met pijl en boog of met een buks op afzichtelijke caricaturen van Ade nauer, Dulles en Churchill schieten, terwijl hun geest door middel van leu zen en marsliederen met anti-Wester se propaganda wordt bezoedeld. Op de scholen is dit al niet veel an ders. Er wordt op grote schaal ge schiedenis-vervalsing gepleegd, ter wijl men al vroeg leert wat een tank, een mitrailleur of een straaljager is. De niet-communistische onderwijzers zijn in de loop der jaren uitgezuiverd en op het ogenblik worden alleen nog fanatieke communisten als onderwij zers toegelaten. De meest weerzinwekkende figuur op de lagere scholen.is echter de zoge naamde pionierleider: een jongeman van een jaar of achttien, twintig, die door het partij-bestuur in een toe zichthoudende functie is geplaatst. Deze knaap, die een dik salaris ver dient, doch nog eigenlijk een kind is, moet door de hoofdonderwijzer bij alle beslissingen worden geconsulteerd. Hij heeft de plicht twee keer in de week rapport aan het plaatselijk par- tot toetreding bij de Jonge Pioniers over te halen, ouder, die hun kinderen voor zichzelf willen houden, onder dwang te zetten, kortomhet commu nisme op elke mogelijke manier te propageren en te verbreiden. Het meisje demonstreert de juiste omgang met het geweer en de jeug dige kameraden zien aandachtig en ernstig toe. Zo worden de Oostduitse jongeren in de communistische jeugd bond opgevoed. Gevangenisstraffen voor Italiaanse fascisten Een Italiaanse rechtbank te Flo rence heeft gisteren zeven provinciale leiders van de autonome Italiaanse sociale beweging veroordeeld tot ge vangenisstraffen variërend van zes maanden tot drie jaar, wegens een poging om de verboden fascistische partij nieuw leven in te blazen. De autonome beweging is een af gescheiden groep van de Italiaanse sociale beweging (M.S.I.), die twee jaar geleden in de laatste algemene verkiezingen 5.9 procent van het aan tal uitgebrachte stemmen behaalde. IN EEN KLASSE-MAATSCHAPPIJ Officiële zwarte handel in staatswinkels Als er één bewijs is, dat het communisme een klasse-maatschappij voor staat een zelfde klasse-maatschappij dus, die het in zijn ideologie ver werpt dan is het wel de opbouw van het Oost-Duitse rantsoenerings systeem. Er zgn in totaal dertien verschillende levensmiddelenkaarten, die elk voor zich voor een bepaalde groep personen zijn bestemd. Zo krijgt dc mijnwerker meer rant soenen dan de grondwerker; de grond werker weer meer dan de leraar en de afdelingschefs; de leraar en de afde lingschef meer dan de kantoorbedien de die verantwoordelijkheid draagt de kantoorbediende die verantwoorde lijkheid draagt meer dan de kantoor bediende, die geen verantwoordelijk heid draagt enz. Het beste is echter de intelligentsia" er aan toe: de inge nieur, de chemicus, de huisdokter etc. Vergelijkt men hun rantsoenen met die van een bode of van een verkoper in een warenhuis, dan ziet men, dat ze vier keer zoveel vlees, twee-en-een- haif keer zoveel vet en anderhalf keer zoveel suiker ontvangen. Door een discriminerend distributie-stelsel poogt men dus de mensen tot grotere krachtsinspanning, grotere prestaties te dwingen. Aan de lage kant De rantsoenen zijn bepaald aan de lage kant. De Oostduitsers, die het zonder de reeds genoemde toeslag- kaarten moeten doen en die maken nog altijd tachtig procent van de be volking uit krijgen b.v. niet meer dan driehonderd gram vlees en twee honderd gr. per week. In de staats winkels kan men dan weliswaar vrij bijkopen, de prgs, die men daar voor boter, suiker, vlees of eieren betaalt, is een zwarte prgs, die doch slechts door de bevoorrechte klassen regel matig op te brengen is. Over die HO-winkels HO is een afkorting van het woord Handelsor ganisatie zou een interessant boek te schrijven zgn. Werden ze in 1948 in de Duitse Democratische Republiek ingevoerd om zo heette het ten- DE „RECHTSPOSITIE" VAN DE ARBEIDER Onzinnige bevoorrechting van bepaalde groepen Wanneer men de rechtspositie van de arbeider in Oost-Duitsland on der ogen neemt, dan komt men al gauw tot de conclusie, dat het woord „rechtspositie" nauwelyks kan worden gebruikt. De staat is de werkgever, maar de staat is ook de vakvereniging. De staat heeft dus het eerste en het laatste woord by de loonvorming, de vaststelling der arbeidstijden, de prestatie-normen enz. Het gevolg hiervan is, dat men, als in Rusland, een loonsysteem heeft ingevoerd, dat bepaalde groe pen arbeiders in onzinnige mate bevoordeelt. Over het algemeen kan men zeg gen, dat men Dij de vaststelling der loontarieven van het beginsel is uit gegaan, dat werk in grondstoffen- en kapitaalgoederenindustrieën aanzien lijk beter gehonoreerd moet worden dan werk in consumptie-goederen industrieën. Loonv erschillen Ook bestaan er enorme verschillen tussen de lonen van geschoolde en ongeschoolde werknemers. In de mijnbouw bijvoorbeeld kan een ge schoolde arbeider wel drie-en-een- half keer zoveel verdienen als zijn on geschoolde collega. En bij alle lonen staan die van technisch geschoolden wel aan de kop, waarbij opgemerkt dient te worden, dat ingenieurs, in welke bedrijfstak ze ook werkzaam zijn, vaak met een ministerssalaris naar huis gaan. De arbeider zelf heeft ook weinig te zeggen in het werk, dat hij wil doen, of in de keuze van de plaats, waar hij wenst te werken. De staat beslist wat vitale en niet-vitale bedrijven zijn, waar arbeiders nodig zijn óf ont slagen kunnen worden, en waar deze laatsten weer in het arbeidsproces kimnen worden opgenomen. De aan wijzingen, die de arbeidsbureaux ten aanzien van bepaalde werknemers ge ven, zijn wet, en degene, die ze in de wónd slaat, stelt zich aan vervolging en vrijheidsstraffen bloot. In tientallen bedrijven wordt dan ook met dwangarbeiders gewerkt: mensen dus, die door de staat ver plicht zijn ergens te gaan werken, ongeacht eigen voorkeur of plaats van inwoning. De uranium-mijnen in het Ertsge bergte zijn typische verzamelplaatsen van dwangarbeiders. Er werken drie honderdduizend mensen, die uit alle delen van Oosf-Duitsland komen De meesten van hen zijn door de arbeidsbureaux naar het Ertsgeberg te gedirigeerd, en dikwijls kunnen ze zich niet vaker dan één keer in het jaar met hun gezin of familie ver enigen. Ondanks al deze staatsinmen ging en dit staatsdirigisme, zijn er nog altijd één millioen werklozen in Oost-Duitsland. Ze krijgen een mini male ondersteuning, die nauwelijks voldoende is om de levensmiddelen rantsoenen te honoreren. Recordistei. el heel typische figuren in he^ huidige Oost-Duitse arbeids proces zrjn de z.g. recordisten en de z.g. activisten. De recordist poogt steeds weer arbeidsrecords te Dreken, waarvoor hij grote geldpre- mies en eervolle vermeldingen krijgt. Hij wordt ten voorbeeld gesteld aan de andere werknemers en geeft in feite het werktempo en daarmee de verdiensten aan. De activist is een al even a-sociale en gehate figuur. Hg zweept de werk nemers voortdurend op en staat hen altijd weer op de vingers te kijken. Ook heeft hij nog tot taak politieke lezingen te houden, m.a.w.: de werk nemers geestelijk om te scholen. Een taxi-chauffeur in Oost-Berlijn heefl ons eens een goede definitie van eei. 1 activist gegeven. Hij zei: „Een activist is een slave., drijver, die drie dagen per week o, het werk staat te schreeuwen, de an dere drie dagen gebruikt om zijn gel. te verbrassen, en zelf nooit een vin ger uitsteekt" Ook op de agrarische bedrijven zijn de productie-normen uiterst hoog en vele boeren, die hun verplichte pro ductie niet konden afleveren, zgn dan ook naar het Westen gevlucht, omdat ze bang waren van economische sa botage beschuldigd te worden. Als gevolg hiervan liggen driehonderd duizend hectare vruchtbaar akker land, of wel bijna acht procent van het gehele Oost-Duitsland braak. minste de zwarte handel te bestrij den, al spoedig bleek, dat ze zelf zwarte handel dreven. De pryzen, die voor schaarse levensmiddelen en an dere goederen gevraagd worden, lig gen twee, drie en vier keer zo hoog als de prijzen, die onder het distribu tie-stelsel worden geheven. De reve nuen officieel accijnzen geheten gaan naai- de staat, die er liefst vijf tien procent van al zijn uitgaven mee dekt. H.O.-winkels Waren er begin 1953 al 12.000 HO- levensmiddelenzaken, 5.000 HO-indus- trie-produeten-winkels, 1500 HO-res- taurants en 20 HO-warenhuizen. de onteigening, of in het gunstigste feval de opkoop van middenstands- edrijven gaat nog steeds verder. De methoden, die de Duitse Democrati sche Republiek hierbg gebruikt, zijn, op z'n zachtst uitgedrukt, barbaars te roemen. Levensmiddelenzaken worden ont eigend wegens fraudes met distribu tiebonnen, die nooit gepleegd zijn. Eigenaars van horlogerieën, speel goedwinkels, modezaken enz. krijgen geen goederen en ook geen levensmid delen meer om hen. economisch de nek te breken en hun bezittingen voor een habbekrats te kunnen opkopen. Ook kapperszaken, bloemenwinkels, drogisterijen en wat dies meer zij wor den door de staat opgeslo'-t en het zal niet lang meer duren, o' Oostduits- land zal niet één winkpVI rijvende mid denstander meer tellen. Attlee pleit voor erkenning van communistisch China Clement Attlee, de leider van de Britse Labourpartij, die op het ogen blik in Canada verblyft. heeft Dins dagavond in een redevoering te Fort William verklaard, dat communïs- tisch-China erkend dient te worden en de zetel van nationalistisch-China in de Ver. Naties dient te krijgen. Hij noemde het „belachelijk", dat de re gering van het nationalistisch-China deze zetel bezet houdt. JonopAXovyr. Tvt xowyr. Tyr tonop. A THM wrra. y-y-y b C8H KM na pa yr ka xypy-py r ra«Kn nap ra yr pol m po. j raBK kap ra yp® ryK TOT KOT 1 CUT Tb! CTJ'K CTCtlf por CU 10 MUTfe? 'xyr CTö TO CU tw V MUTS ctyn crpn KTO 1 CO Ha ta t m rri m mam ftamdh "JJ-f.jl.HM.iuna Mmua Jfamg oma-J Reeds als het kind lezen gaat leren, wordt het met de moordwapens ver trouwd gemaakt. Tiet Aap-Noot-Mies van het Russische kind begint met een tank een mooie tank. Zo van de A is de Aap en hij eet uit zijn poot en T is de Tank en hij schiet alles dood En het onderwijs in Oost- Duitsland wordt volgens dezelfde maatstaven gegeven.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 7