Werkgever Staat trekt er alle
verhoudingen scheef
Vrees en verdachtmaking
Uiers van Oostduitse staat
Pijl
H
De
D'
Pionierleider van 18 jaar
adviseert onderwijzers
Oneerlijke distributie van
levensmiddelen
Tt
AA I
m
VRIJDAG 15 APRIL 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
11
(Bijzondere berichtgeving)
De pijlers, waarop de politiestaat Oost-Duitsland is gebouwd, zijn vrees
en verdachtmaking. In gevangenissen, tuchthuizen, concentratie
kampen en strafkampen zuchten bijna tweehonderdduizend Oost-
Duitsers, waarvan de meesten door middel van verraders en geheime agen
ten in handen van de staatsveiligheidsdienst, de z.g. Rode Gestapo, zijn
gespeeld. Hun worden sabotage en andere misdaden tegen de staat ten
laste gelegd en hun vrijheidsstraffen variëren van vijf jaar tot levenslang.
Een ernstige aanklacht heeft veelal de doodstraf ten gevolge en in de
loop der jaren zijn reeds honderden Oost-Duitsers voor het vuurpeloton
gevallen.
Om van sabotage, spionnage of van
andere slaatsvyandelijke daden
beschuldigd te worden, behoeft
de Oost-Duitser weinig of niets te
doen. Er zijn gevallen bekend van
mensen, die tot tien en zelfs twintig
jaar dwangarbeid veroordeeld wer
den, omdat ze te laat op hun werk
kwamen of door oververmoeidheid
een fout maakten.
Dit laatste noemt men in Oost-
Duitsland economische sabotage. Zij
wordt ten laste gelegd aan de boer,
die zijn voorgeschreven hoeveelheid
graan niet kan afleveren, aan de ar
beider, die zijn verplichte productie
niet haalt en aan de boekhouder,
wiens balans niet klopt.
De staatsveiligheidsdienst, de Rode
Gestapo dus, heeft zijn strikken en
vallen overal in Oost-Duitsland neer
gezet. Hij werkt met zesduizend on-
geuniformeerde ambtenaren en hij
maakt gebruik van fanatieke commu
nisten, misleide kinderen, opportunis
ten en verraders, die voor een belo
ning of gunst iedereen willen aan
brengen. Tot in de kleinste fabriek
toe heeft de Rode Gestapo zijn net
ten gespannen, en als bij ons ge
durende de Duitse bezetting is het
dan ook overal oppassen geblazen.
Zwijgen moét men er, altijd zwijgen,
want buurman of buurvrouw kan on
betrouwbaar zijn. Kinderen kunnen
him ouders aanbrengen, de arbeider
zijn maat, de jongste bediende zijn
directeur, kortom: het verraad schuilt
tot in de verste en kleinste hoeken.
Naast deze beruchte staatsveilig
heidsdienst staat dan nog de z.g. eco
nomische politie, die in bijna elke fa
briek een afdeling telt en die o.m.
tot taak heeft op een vlotte afwer
king van het productieplan te letten.
Spoorwegpolitie, de reispassen con
troleert, en burgerpolitie, die bij de
controle op persoonsbewijzen is inge
schakeld, vervolmaken het beeld, dat
Eolitiestaat heet en waarin hand-
oeien, pistool en knuppel een af
schrikwekkend trio vormen.
Vlucht geen wonder
et mag dan ook nauwelijks een
Oost-Duitsers, of wel bijna tien pro
cent van de totale Oost-Duitse be
volking naar West-Duitsland is ge
vlucht. Elke dag komen ze bij hon
derden tegelijk ae vrijheid binnen be
rooid en haveloos, maar dolgelukkig,
omdat ze de communistische terreur
zijn ontvlucht.
Niet iedereen is echter in staat de
ze sprong naar de vrijheid te wagen,
want de vlucht is op zichzelf geno
men riskant en kan gemakkelijk tot
levenslange opsluiting leiden. Boven
dien willen velen hun bestaan, hoe
armzalig dit ook is, niet opgeven, om
dat ze bang zijn niet meer in een
vreemde omgeving te kunnen wen
nen, of omdat ze vrezen, dat er in
West-Duitsland geen werk voor hen
is. Bh alle politie-organisaties, die wij
tot dusverre hebben genoemd, heb
ben wij de grootste, de z.g. volkspo-
litie, opzettelijk even terzijde gelaten.
Want de Vopo's zo worden de le
den van de volkspolitie in Duitsland
genoemd kunnen nog moeilijk tot
ae politie worden gerekend. Hun een
heden zijn bewapend met automati
sche pistolen, kanonnen en tanks, ter
wijl er ook al groepen zijn, die met
vliegtuigen en kanonneerboten zgn
Uitgerust.
Door een klein venster ivist de came
raman in het geheim de binnenplaats
van de Volkspolizei-kazerne te kie
ken, waar mannen werden opgeleid in
het vakkundig behandelen van zware
kanonnen.
Kern van Vo Po
kern van de volkspolitie, het
Oost-Duitse nationale leger dus,
wordt door vijf groepen ge
vormd. Tot een van deze groepen be
hoort de beroepsofficier van het voor
malige Duitse leger, op wiens eer
zucht de ronselaars werken. Daar
naast treft men de fanatieke commu
nistische partij-functionaris aan, die
in een baantje in de partij-machine
zijn hoogste partij-idealen verwezen
lijkt ziet.
Het lid van de z.g. Vrije Democra
tische Jeugd de landelijke, commu
nistische jeugd-organisatie denkt
er net zo over. Hij tekent voor een
dienstverband van drie jaar en laat
zich, indien enigszins mogelijk, voor
het kader opleiden. Dan vindt men
er ook nog de opportunist: de man,
die in het gewone leven aanzienlijk
minder kan verdienen dan in de ka
zerne. Hij is een willoos werktuig in
de handen der propagandisten, zolang
hij er tenminste maatschappelijk wel
bij vaart.
Een ander type is de man, die min
of meer gedwongen wordt voor de
volkspolitie te tekenen, omdat zijn
bestaan in het gedrang is geraakt.
Hierbij zij opgemerkt, dat de Oost-
Duitse regering beslist niet kieskeu
rig is in haar maatregelen om iemand
tot dienstneming te dwingen. Jonge
arbeiders b.v. worden uit bedrijven
ontslagen met de aanwijzing, of beter
Terreur
riehonderd kilometer van
de Nederlandse grens, op X
een afstand niet groter
•j. dan die tussen Brussel en Pa-
rijs, werpt het IJzeren Gordijn
zijn dreigende schaduwen voor-
uit. Achter deze kunstmatige
scheidingslijn tussen wat 4.
4- men in politieke termen noemt -j-
4: Oost en West begint een we-
reld, die wij slechts ternauwer-
nood kennen, doch waarbij wij
nooit lang genoeg stil kunnen
2 staan.
Angst en vrees vieren daar
hoogtij, tekorten op elk gebied
maken het dagelijks leven
moeilijk en eentonig; de zwa-
re, geestelijke druk, onder wel-
ke men dag in dag uit moet X
T leven, stompt de mens af, ver-
nietigt zijn waarden en doodt
zijn cultuur.
Op deze pagina brengen wij het
ontstellende en tegelijkertijd
alarmerende verhaal van Oost- X
Duitsland. Men zal er vele be- -j.
4; kende trekken in herkennen en
4: voortdurend weer herinnerd
worden aan de toestanden in
Rusland en die in de gebieden,
welke ironisch genoeg vijf
jaar lang door de Duitsers be-
jj: zet zijn geweest. Daar wordt
4-. aan de stelselmatige vernieti-
ging van volkeren en cultuur-
stelsels gewerkt, ip
tf-
het bevel, zich als vrijwilli
ger bij de militaire dienst te melden.
De arbeidsbeurzen hebben verder
opdracht technisch geschoolden uit
niet-vitale bedrijven naar Vitale be
drijven over te plaatsen, opdat weer
nieuwe groepen jongelieden voor de
militaire dienst vrijkomen. De onge-
lukkigen, die zodoende brodeloos wor
den gemaakt en die ook nergens an
ders aan de slag kunnen komen, wor
den hun persoonsbewijzen ontnomen,
waardoor het bij de voortdurende
straat- of verkeerscontrole vrijwel
onmogelijk voor hen wordt naar het
Westen te vluchten.
ONTSTELLENDE METHODE
Jeugd moet achter partijvaandel
gebracht worden
De methoden, die de Duitse Democratische Republiek gebruikt om de
jeugd voor het communisme te winnen, doen een weldenkend mens de ha
ren ten berge rijzen. De jeugdbeweging en de lagere scholen zgn twee dank
bare werkterreinen voor de Sowjet-paedagogen, die geen middel schuwen
om de jeugd achter de partij-vaandels te brengen. De Jeugdbeweging, de
zgn. Vrije Democratische Jeugd, kent byv. een afdeling Jonge Pioniers,
waarbij kinderen van acht tot veertien jaar worden ingedeeld.
De FDJ de „Freie Demokratisehe
Jugend" dus toont veel gelijkenis
met de voormalige HJ de „Hitier
Jugend". De leden zijn geünifor
meerd, ze bezitten vaandels, waarvoor
ze een heilige verering hebben, ze dra
gen onderscheidingstekenen en me
dailles, die ze bij sportwedstrijden
hebben gewonnen en ze leren in afde-
lingsverband te marcheren en te pa
raderen.
De oudere jeugd jongens zowel
als meisjes wordt reeds spoedig
kennis van wapens bijgebracht. De
jongeren kinderen dus nog laat
men met pijl en boog of met een buks
op afzichtelijke caricaturen van Ade
nauer, Dulles en Churchill schieten,
terwijl hun geest door middel van leu
zen en marsliederen met anti-Wester
se propaganda wordt bezoedeld.
Op de scholen is dit al niet veel an
ders. Er wordt op grote schaal ge
schiedenis-vervalsing gepleegd, ter
wijl men al vroeg leert wat een tank,
een mitrailleur of een straaljager is.
De niet-communistische onderwijzers
zijn in de loop der jaren uitgezuiverd
en op het ogenblik worden alleen nog
fanatieke communisten als onderwij
zers toegelaten.
De meest weerzinwekkende figuur
op de lagere scholen.is echter de zoge
naamde pionierleider: een jongeman
van een jaar of achttien, twintig, die
door het partij-bestuur in een toe
zichthoudende functie is geplaatst.
Deze knaap, die een dik salaris ver
dient, doch nog eigenlijk een kind is,
moet door de hoofdonderwijzer bij alle
beslissingen worden geconsulteerd.
Hij heeft de plicht twee keer in de
week rapport aan het plaatselijk par-
tot toetreding bij de Jonge Pioniers
over te halen, ouder, die hun kinderen
voor zichzelf willen houden, onder
dwang te zetten, kortomhet commu
nisme op elke mogelijke manier te
propageren en te verbreiden.
Het meisje demonstreert de juiste
omgang met het geweer en de jeug
dige kameraden zien aandachtig en
ernstig toe. Zo worden de Oostduitse
jongeren in de communistische jeugd
bond opgevoed.
Gevangenisstraffen voor
Italiaanse fascisten
Een Italiaanse rechtbank te Flo
rence heeft gisteren zeven provinciale
leiders van de autonome Italiaanse
sociale beweging veroordeeld tot ge
vangenisstraffen variërend van zes
maanden tot drie jaar, wegens een
poging om de verboden fascistische
partij nieuw leven in te blazen.
De autonome beweging is een af
gescheiden groep van de Italiaanse
sociale beweging (M.S.I.), die twee
jaar geleden in de laatste algemene
verkiezingen 5.9 procent van het aan
tal uitgebrachte stemmen behaalde.
IN EEN KLASSE-MAATSCHAPPIJ
Officiële zwarte handel in staatswinkels
Als er één bewijs is, dat het communisme een klasse-maatschappij voor
staat een zelfde klasse-maatschappij dus, die het in zijn ideologie ver
werpt dan is het wel de opbouw van het Oost-Duitse rantsoenerings
systeem. Er zgn in totaal dertien verschillende levensmiddelenkaarten,
die elk voor zich voor een bepaalde groep personen zijn bestemd.
Zo krijgt dc mijnwerker meer rant
soenen dan de grondwerker; de grond
werker weer meer dan de leraar en de
afdelingschefs; de leraar en de afde
lingschef meer dan de kantoorbedien
de die verantwoordelijkheid draagt
de kantoorbediende die verantwoorde
lijkheid draagt meer dan de kantoor
bediende, die geen verantwoordelijk
heid draagt enz. Het beste is echter
de intelligentsia" er aan toe: de inge
nieur, de chemicus, de huisdokter etc.
Vergelijkt men hun rantsoenen met
die van een bode of van een verkoper
in een warenhuis, dan ziet men, dat ze
vier keer zoveel vlees, twee-en-een-
haif keer zoveel vet en anderhalf keer
zoveel suiker ontvangen. Door een
discriminerend distributie-stelsel
poogt men dus de mensen tot grotere
krachtsinspanning, grotere prestaties
te dwingen.
Aan de lage kant
De rantsoenen zijn bepaald aan de
lage kant. De Oostduitsers, die het
zonder de reeds genoemde toeslag-
kaarten moeten doen en die maken
nog altijd tachtig procent van de be
volking uit krijgen b.v. niet meer
dan driehonderd gram vlees en twee
honderd gr. per week. In de staats
winkels kan men dan weliswaar vrij
bijkopen, de prgs, die men daar voor
boter, suiker, vlees of eieren betaalt,
is een zwarte prgs, die doch slechts
door de bevoorrechte klassen regel
matig op te brengen is.
Over die HO-winkels HO is een
afkorting van het woord Handelsor
ganisatie zou een interessant boek
te schrijven zgn. Werden ze in 1948
in de Duitse Democratische Republiek
ingevoerd om zo heette het ten-
DE „RECHTSPOSITIE" VAN DE ARBEIDER
Onzinnige bevoorrechting van
bepaalde groepen
Wanneer men de rechtspositie van de arbeider in Oost-Duitsland on
der ogen neemt, dan komt men al gauw tot de conclusie, dat het
woord „rechtspositie" nauwelyks kan worden gebruikt. De staat
is de werkgever, maar de staat is ook de vakvereniging. De staat heeft
dus het eerste en het laatste woord by de loonvorming, de vaststelling
der arbeidstijden, de prestatie-normen enz. Het gevolg hiervan is, dat
men, als in Rusland, een loonsysteem heeft ingevoerd, dat bepaalde groe
pen arbeiders in onzinnige mate bevoordeelt.
Over het algemeen kan men zeg
gen, dat men Dij de vaststelling der
loontarieven van het beginsel is uit
gegaan, dat werk in grondstoffen- en
kapitaalgoederenindustrieën aanzien
lijk beter gehonoreerd moet worden
dan werk in consumptie-goederen
industrieën.
Loonv erschillen
Ook bestaan er enorme verschillen
tussen de lonen van geschoolde
en ongeschoolde werknemers. In
de mijnbouw bijvoorbeeld kan een ge
schoolde arbeider wel drie-en-een-
half keer zoveel verdienen als zijn on
geschoolde collega. En bij alle lonen
staan die van technisch geschoolden
wel aan de kop, waarbij opgemerkt
dient te worden, dat ingenieurs, in
welke bedrijfstak ze ook werkzaam
zijn, vaak met een ministerssalaris
naar huis gaan.
De arbeider zelf heeft ook weinig te
zeggen in het werk, dat hij wil doen,
of in de keuze van de plaats, waar
hij wenst te werken. De staat beslist
wat vitale en niet-vitale bedrijven
zijn, waar arbeiders nodig zijn óf ont
slagen kunnen worden, en waar deze
laatsten weer in het arbeidsproces
kimnen worden opgenomen. De aan
wijzingen, die de arbeidsbureaux ten
aanzien van bepaalde werknemers ge
ven, zijn wet, en degene, die ze in de
wónd slaat, stelt zich aan vervolging
en vrijheidsstraffen bloot.
In tientallen bedrijven wordt dan
ook met dwangarbeiders gewerkt:
mensen dus, die door de staat ver
plicht zijn ergens te gaan werken,
ongeacht eigen voorkeur of plaats
van inwoning.
De uranium-mijnen in het Ertsge
bergte zijn typische verzamelplaatsen
van dwangarbeiders. Er werken drie
honderdduizend mensen, die uit alle
delen van Oosf-Duitsland komen
De meesten van hen zijn door de
arbeidsbureaux naar het Ertsgeberg
te gedirigeerd, en dikwijls kunnen ze
zich niet vaker dan één keer in het
jaar met hun gezin of familie ver
enigen. Ondanks al deze staatsinmen
ging en dit staatsdirigisme, zijn er
nog altijd één millioen werklozen in
Oost-Duitsland. Ze krijgen een mini
male ondersteuning, die nauwelijks
voldoende is om de levensmiddelen
rantsoenen te honoreren.
Recordistei.
el heel typische figuren in he^
huidige Oost-Duitse arbeids
proces zrjn de z.g. recordisten
en de z.g. activisten. De recordist
poogt steeds weer arbeidsrecords te
Dreken, waarvoor hij grote geldpre-
mies en eervolle vermeldingen krijgt.
Hij wordt ten voorbeeld gesteld aan
de andere werknemers en geeft in
feite het werktempo en daarmee de
verdiensten aan.
De activist is een al even a-sociale
en gehate figuur. Hg zweept de werk
nemers voortdurend op en staat hen
altijd weer op de vingers te kijken.
Ook heeft hij nog tot taak politieke
lezingen te houden, m.a.w.: de werk
nemers geestelijk om te scholen. Een
taxi-chauffeur in Oost-Berlijn heefl
ons eens een goede definitie van eei. 1
activist gegeven.
Hij zei: „Een activist is een slave.,
drijver, die drie dagen per week o,
het werk staat te schreeuwen, de an
dere drie dagen gebruikt om zijn gel.
te verbrassen, en zelf nooit een vin
ger uitsteekt"
Ook op de agrarische bedrijven zijn
de productie-normen uiterst hoog en
vele boeren, die hun verplichte pro
ductie niet konden afleveren, zgn dan
ook naar het Westen gevlucht, omdat
ze bang waren van economische sa
botage beschuldigd te worden. Als
gevolg hiervan liggen driehonderd
duizend hectare vruchtbaar akker
land, of wel bijna acht procent van
het gehele Oost-Duitsland braak.
minste de zwarte handel te bestrij
den, al spoedig bleek, dat ze zelf
zwarte handel dreven. De pryzen, die
voor schaarse levensmiddelen en an
dere goederen gevraagd worden, lig
gen twee, drie en vier keer zo hoog
als de prijzen, die onder het distribu
tie-stelsel worden geheven. De reve
nuen officieel accijnzen geheten
gaan naai- de staat, die er liefst vijf
tien procent van al zijn uitgaven mee
dekt.
H.O.-winkels
Waren er begin 1953 al 12.000 HO-
levensmiddelenzaken, 5.000 HO-indus-
trie-produeten-winkels, 1500 HO-res-
taurants en 20 HO-warenhuizen. de
onteigening, of in het gunstigste
feval de opkoop van middenstands-
edrijven gaat nog steeds verder. De
methoden, die de Duitse Democrati
sche Republiek hierbg gebruikt, zijn,
op z'n zachtst uitgedrukt, barbaars te
roemen.
Levensmiddelenzaken worden ont
eigend wegens fraudes met distribu
tiebonnen, die nooit gepleegd zijn.
Eigenaars van horlogerieën, speel
goedwinkels, modezaken enz. krijgen
geen goederen en ook geen levensmid
delen meer om hen. economisch de nek
te breken en hun bezittingen voor een
habbekrats te kunnen opkopen.
Ook kapperszaken, bloemenwinkels,
drogisterijen en wat dies meer zij wor
den door de staat opgeslo'-t en het zal
niet lang meer duren, o' Oostduits-
land zal niet één winkpVI rijvende mid
denstander meer tellen.
Attlee pleit voor erkenning
van communistisch China
Clement Attlee, de leider van de
Britse Labourpartij, die op het ogen
blik in Canada verblyft. heeft Dins
dagavond in een redevoering te Fort
William verklaard, dat communïs-
tisch-China erkend dient te worden
en de zetel van nationalistisch-China
in de Ver. Naties dient te krijgen. Hij
noemde het „belachelijk", dat de re
gering van het nationalistisch-China
deze zetel bezet houdt.
JonopAXovyr.
Tvt xowyr. Tyr tonop.
A THM wrra.
y-y-y
b
C8H KM
na pa
yr ka
xypy-py r
ra«Kn
nap ra
yr pol
m po.
j
raBK
kap ra
yp®
ryK
TOT
KOT
1 CUT
Tb!
CTJ'K
CTCtlf
por
CU 10
MUTfe?
'xyr
CTö
TO
CU tw
V MUTS
ctyn
crpn
KTO
1 CO
Ha ta
t m rri m mam ftamdh
"JJ-f.jl.HM.iuna
Mmua Jfamg oma-J
Reeds als het kind lezen gaat leren,
wordt het met de moordwapens ver
trouwd gemaakt. Tiet Aap-Noot-Mies
van het Russische kind begint met
een tank een mooie tank. Zo van
de A is de Aap en hij eet uit zijn poot
en T is de Tank en hij schiet alles
dood En het onderwijs in Oost-
Duitsland wordt volgens dezelfde
maatstaven gegeven.