Mr. J. L. Andreae besprak het
strafrechtelijk beleid
WENNEKER
IViWe
frisse
JIMMY op hét onbekende eiland
Fiona's tweestrijd
Oude Proever
AANSLUITING BIJ DE I.C.C.C.
OF WERELDRAAD?
DR. VAN ITTERZON OVER HET
HERDERUJK SCHRIJVEN
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 15 APRIL 1955
STUDIEDAG GEVANGENISWEZEN
Samenwerking als in een
team-verband vereist
In aanwezigheid van de minister van justitie en onder grote belang
stelling uit de kringen der universiteiten, de rechterlijke macht, de re
classering en het gevangeniswezen werd de derde studiedag van het Ne
derlandse gevangeniswezen gisteren te Den Haag gehouden.
De directeur-generaal van het gevangeniswezen, mr E. A. M. Lamers,
opende de studiedag met. een rede waarin enkele grondgedachten over
de verantwoordelijkheid van de justitie en de geestelijke volksgezondheid
met betrekking tot de criminaliteit der a- en sub-normalen werden uit
eengezet-
Hierna volgde o.a. een inleiding van mr J. L. Andreae, substituut-offi
cier van justitie by de arrondissementsrechtbank te Middelburg over de
integratie van het strafrechterlijk beleid, gezien vanuit de phase der
berechting.
Mr Andreae gaf een korte afbake
ning van het begrip strafrechterlijk
beleid (hieronder wordt de politie
toch b.v. niet gerekend).
Wat we met ons strafrecht willen be
reiken kan wat simplistisch worden
samengevat als „recidive voorko
men". In hoofdzaak spelen een rol:
het openbaar ministerie, de voorlich
tingsambtenaar, de psychiater, de
rechter*, de penitentiaire staf, de na
zorgambtenaar en toezichthouder.
Een op-elkaar afgestemd zyn, een
samenwerken, is een eerste vereiste.
Men kan spreken van een strafrech
terlijk team.
Menselijke kant.
Om als team te kunnen werken,
zullen de samenstellende delen van
dit team jegens elkaar een juiste in
stelling hebben aan te nemen. Met
open oog voor eigen plaats, en waar
dering voor het werk van de andere
ln dit team. De instelling van dit
team ten aanzien van de delinquent
zal er een moeten zijn van belang
stelling voor de delinquent als mens.
Hoewel dit een studiedag van het
gevangeniswezen is, zo zei spreker,
zal voor 'n belangrijk deel aandacht
worden besteed aan aspecten waarbij
de gevangenis niet te pas komt. Men
mag niet vergeten, dat vrijheidsbe
roving een ultimum remedium is, al
leen te gebruiken wanneer andere
middelen falen.
De heer Andreae maakte drie al
gemene opmerkingen vooraf: n.l. ten
eerste ten aanzien van de waarde van
„terreinkennis", kennis van plaatse
lijke omstandigheden, gewoonten,
persoonlijke verhoudingen; ten twee
de met betrekking tot het gevaar
van overbelasting. Overbelasting leidt
tot machinaal werk, lopende band en
automatisme zijn voor een ware jus
titie funest; en ten derde over de
waarde van het plegen van overleg,
van het persoonlijk contact in het
teamverband.
Strafrechterlijk beleid kan zich een
voudig en gecompliceerd manifeste-
Advertentie.)
De morgenstond
heelt goud in de mond...
vooril wanneer er op de
ontbijttafel H-O Havermout
staat! Want H-O Havermout
geeft energie voor de hele dag
en is bovendien heerlijk. Voor
jong en oud begint de nieuwe
dag met H-O Havermout!
UITSLUITEND
VERPAKT
VERKRIJGBAAR
havermout
Het complete ontbijt!
ren. Een goede samenwerking van het
team onderling kan dieper ingrijpen
voorkomen.
Maken of breken.
De taak van de rechter is niet be
perkt tot juridische zijde. Hij moet
de straf opleggen. De straf kan een
mens maken of breken. Het gaat te
genwoordig om het bepalen van de
„voor deze delinquent meest geschik
te straf". Hiervoor is stellig een ge
specialiseerde strafrechter nodig. Het
vonnis heeft een centrale plaats in
het strafrechterlijk bestel waarnaar
toe en waarvan uit wordt gewerkt.
De periode tot en met het vonnis kan
de eerste phase worden genoemd.
Daarna krijgen we de tweede phase.
Eerste phase: bedrijvigheid om no
dig materiaal te vergaren. De offi
cier van justitie neemt hierbij de cen
trale plaats in, waar dit materiaal tot
een geheel wordt samengevoegd. Het
openbaar ministerie komt in zijn re
quisitoir met een voorstel tot de rech
ter. De eerste phase resulteert in een
vonnis. Dit vonnis legt de basis van
de tweede phase, die van de resocia
lisatie. Mr Andreae besprak daarna
de twee meest voorkomende moge
lijkheden: voorwaardelijke en onvoor
waardelijke gevangenisstraf.
Voorwaardelijk.
Voorwaardelijke straf: door de hui
dige wetsbepalingen heeft de rechter
practisch ongelimiteerde mogelijkhe
den om de straf aan de bijzonderhe
den van elke delinquent aan te pas
sen. Een juiste samenwerking van
het team in de tweede phase is van
doorslaggevende betekenis voor het
succes van een voorwaardelijke straf.
Secretaris, reclasseringsraad, nazorg,
ambtenaren en toezichthouders zul
len nauw dienen samen te werken.
Belangrijke waarde dient te worden
toegekend aan de juiste behandeling
van de kwartaalrapporten, waarin
het verloop van een voorwaardelijke
straf zich weerspiegelt.
Onvoorwaard elijk.
Onvoorwaardelijke gevangenisstraf
in de huidige situatie heeft de rech
ter practisch geen invloed op execu
tie. Op zich zelf is dit geen bezwaar,
daar het gevangeniswezen, dat bezig
is zich zo sterk te ontwikkelen, bin
nen haar taak naar eigen inzicht
moet kunnen handelen.
Toch zal het van belang zijn wan
neer de rechter op de hoogte is van
de verschillende mogelijkheden, wel
ke het gevangenissysteem biedt. Hy
zal daar met het opleggen van de
straf rekening mee kunnen houden.
Verder kan de rechter door een uit
voeriger motivering van de straf aan
de administratie duidelijk maken,
welk doel hy zich stelt met een von
nis.
Eventueel zouden de officier van jus
titie en selecteur reeds voor de te
rechtzitting met elkaar overleg kun
nen plegen, zodat de officier m zijn
requisitoir met een voorstel komt,
waarin de wijze van executie al is in-
'enslotte de voorwaardelijke invrij
heidstelling. Zoals de situatie nu is,
staat de rechterlijke macht er buiten.
Het is een kwestie tussen gestichts-
direetie, reclasseringsraad en depar
tement. Naar analogie van de taak
van de rechter bij de voorwaardelijke
straf, welke hij dus naar gebleken
behoefte kan modelleren, zou spreker
ook hier een mogelijke taak voor de
rechter zien. Door het aan de rechter
laten van een beslissing tot voor
waardelijke invrijheidstelling krijgt
hy de gelegenheid een afgerond stuk
werk te leveren.
Naar analogie van de reclasse-
ringscommissie te Zutphen zou spre
ker er voor voelen ook bjj andere
daarvoor in aanmerking komende in-
Advertentie)
ZEER OUDE GENEVER
Geref. predikanten bijeen.
Op de vergadering van predikan
ten der Gereformeerde Kerken te
Utrecht heeft de voorzitter, ds. P. D.
Kuiper uit Sassenheim, het vraag
stuk van de oecumene besproken,
dat binnen Gereformeerde kring de
laatste tien jaren de gemoederen
heeft bewogen.
Er is, zo zeide spreker, een toene
mend verlangen naar samenwerking
en contact met andere Kerken, en
het gaat er om, zich in een wereld
omvattend verband te verenigen. De
Gereformeex-de Kerken worden voor
al geconfronteerd met de Internatio
nale Raad van Kerken (I.C.C.C.), en
de Wereldraad van Kerken. De eerste
tracht de zg. „bijbelgetrouwe Ker
ken" te verenigen, de andere alle
christelijke Kerken. Wanneer de tijd
nog niet lijp is voor een beslissing,
bij welke organisatie men zich zal
aansluiten raadt spreker aan het
vraagstuk en dan zonder enige
animositeit in discussie te bren
gen.
Prof. dr. R. van Dijk besprak hier
na de sociale positie van de predi
kant met betrekking tot zijn tracte-
ment. Het salaris van 65 procent van
de predikanten blijft beneden de zes
duizend gulden en is dus ongeveer de
helft waarop zy, gezien hun maat
schappelijke plichten, recht hebben,
aldus prof. Van Dijk.
Hij noemde de toestanden in de
predikantengezinnen treurig.
Naar zijn mening moeten de bij
dragen uit de gemeenten hoger wor
den en moet er een centraal fonds
komen voor alle predikantentracte-
menten, zodat ze uit een centrale kas
betaald worden. Verder dienen z.i. de
volgens hun stand gelijk getrokken
salarissen van de predikanten over
de gehele linie vrijwel even hoog te
zy'n, in de kleinste gemeente niet la
ger dan 80 procent van de norm.
Verrukkelijke pepermuntjmaak
COLGATE - DE MEEST VERKOCHTE TANDPASTA TER WERELD
De bollenvelden.
Door het zachtere weer der laatste
dagen zullen tijdens het a.s. weekeind
zeer veel narcissen in bloei staan.
Ook de eerste hyacintenvelden gaan
kleuren (voornamelijk tussen Lisse en
Hillegom).
Thans vier doden van
ongeluk op onbewaakte
overweg
Gistermorgen is in het academisch
ziekenhuis in Groningen overleden
het 11-jarig meisje I. H. A. Behrens,
dat gisteren gewond raakte bij de
aanrijding op de spoorwegovergang
by Heiligerlee, van welk feit wy gis
teren melding maakten. Het aantal
slachtoffers is daardoor gestegen tot
vier. De enige overlevende van 't on
geluk is nu de moeder van het meis
je, mevrouw G. L. BehrensHooyer.-
richtingen een reclasseringscommis-
sie aan te stellen.
De reclasseringsraden hebben bij
een juiste behandeling van de toezich-
ten van de vooiwaardelijke straffen
hun handen vol.
Minister spreekt.
De minister van justitie, mr. L. A.
Donker voerde tenslotte nog kort het
woord over de integratie in het straf -
beleid en in het bijzonder naar aan
leiding van de voorwaardelijke invrij
heidstelling. Hij toonde zich volko
men overtuigd van het nut van inte
gratie in strafrechtelijk beleid, maar
vroeg zich daarbij af wat in deze de
plaats van de minister van justitie
zou kunnen zijn. Speciaal wat de
voorwaardelijke invrijheidstelling be
treft.
In dit verband zeide hy, dat de
vraag ryst of de voorbereiding van
de voorwaardelijke invrijheidstelling
in de gegeven omstandigheden quali-
tatief altyd wel voldoende is voor een
verantwoorde invrijheidstelling.
Zyn de bouwstenen, die met behulp
van de moderne wetenschap aange
voerd worden voldoende om de be
slissing te doen dragen? zo vi'oeg hij.
Zijn er voldoende hulpmiddelen om
het z.g. psychologisch moment dui
delijk te ondërkennen? De minister
moet met een meer gedifferentieerd
karakter van 't begrip „straf" reke
ning houden dan hier is te berde ge
bracht, zo zeide hij tenslotte.
Koningin Juliana
bezocht sanatorium.
H.M. de koningin heeft haar va-
cantie 'te Klosters Woensdag onder
broken om een bezoek te brengen
aan het Nederlands sanatorium te
Davos, dat op een half uur afstand
van het vacantieverblijf van de ko
ningin ligt.
Het bezoek van H.M. droegf een in
formeel karakter, daar het naar uit
drukkelijke wens was om de haar be
schikbare tijd in de eerste plaats te
wijden aan de patiënten, die in het
sanatorium worden verpleegd.
Tijdens haar bezoek aan het sana
torium, dat ruim twee-en-een-half uur
duurde, heeft H.M. de koningin een
rondgang gemaakt langs alle patiën
ten (dit zijn er circa 190) en voor
ieder had zij een bemoedigend en een
hartelijk woord.
Na afloop gebruikte H.M. de ko
ning de thee in het sanatorium, waar
na zy de terugtocht naar Klosters
aanvaardde.
SCHOOLRAAD TE UTRECHT BIJEEN
Critiek op Hervormde Synode
Op de jaarvergadering van de Schoolraad voor de Scholen met de Bij
bel, .die in Utrecht werd gehouden, is het herderlijk schrijven ter sprake
gekomen van de Synode der Ned. Hervormde Kerk over het christen-zyn
in de samenleving. In zyn openingsrede verklaarde de voorzitter van de
raad, dr G. P. van Itterzon, voldaan te zyn over het positieve erkennen
van de begrijpelijkheid en noodzaak van de oprichting van christelijke
scholen, politieke partijen en sociale organisaties in de vorige eeuw, die
uit het stuk spreekt.
Verder luidt het dan echter, zo zei
de dr Van Itterzon, dat de motieven
die tot oprichting leidden, hoewel ze
hun waarde voor het heden niet ver
loren hebben, geen stuwende kracht
meer zouden zyn en dat het de vraag
is, of deze beslissingen thans nog
draagkracht hebben.
Spreker merkte op, dat de christe
lijke scholen destijds niet werden op
gericht, omdat een aantal christenen
tot de ontdekking kwam, dat het be
ginsel der christelijke organisatie als
een volstrekt en te allen tyde geldend
gebod Gods dient te gelden. De reden
was, dat er een ontkerstening gaan
de was. Spreker vroeg zich af, of de
funeste gevolgen van rationalisme en
nihilisme al zijn overwonnen.
Misdaden van fanatici
in Brazilië.
Kinderen gedood.
Godsdienstige dwepers hebben op
Goede Vrijdag te Malacachets, een
stadje in de Braziliaanse staat Minas
Gerais, vier kinderen „geofferd", al
dus werd Woensdag te Rio de Janeii'o
vernomen.
De fanatici, 200 leden van de secte
der „Adventisten van de belofte",
hingen de kinderen met de voeten om
hoog op en doodden hen vervolgens
met stokslagen. De slachtoffertjes
waren negen maanden, één, vijf en ze
ven jaar.
Zeven andere kinderen werden ge
geseld.
74. Toen Jimmy laat in de middag naar het kamp te
rugkeerde, duizelde het hem. Het was net alsof hij een
heel vreemde en bizarre droom had gehad en er kwa
men momenten, dat hij inderdaad vreesde, dat het al
leen maar een droom was geweest. Als ik dit verhaal
aan Miebet of aan kapitein Brulboei zou doen, zouden
ze mij vierkant uitlachen. Het vreemdste was nog, dat
dte piloot van de vliegende schotel hem had beloofd,
dat hij hen over tien dagen zou komen verlossen. Hoe.
dat had hij niet duidelijk gemaakt. Wel had hij er als
voorwaarde aan verbonden, dat alle levensmiddelen,
dje nog in de grot lagen opgeslagen door hem zouden
worden weggevoerd. Jimmy had gezegd, dat hij daar
mee aceoord ging. Later was de vliegende schotel ver
trokken, nagestaard door een Jimmy, die eigenlijk niet
wist of hij blij moest zijn of niet. Jimmy had zich
eerst naar de grot begeven. Wat moest hij nu met die
Ras Kassibo beginnen? Hij kon de vent toch moeilijk
geboeid in de grot achterlatenDan zou hij van
honger en dorst omkomen. Jimmy nam snel een besluit.
Hij knoopte de touwen die hij om de enkels van de
dwerg had gebonden los en beval de dwerg voor hem
uit te lopen. „We gaan naar het kamp terug", zij hij
kortaf. „Jij loopt voor mij uit, maar als je probeert te
ontvluchten, dan zal je dat berouwen. Ik heb opdracht
gekregen je in leven te laten en dat spijt me genoeg".
Dit laatste was een leugentje om Ras Kassibo mak te
houden en het miste zyn uitwerking niet.
Bezwaren koesterde hg tegen het
feit, dat het wei-k op en voor de
christelijke school door de Synode al
leen wordt gezien in het licht der
verdeeldheid. Een teleurstelling is,
dat daarentegen aan dé gespleten
heid in de Protestantse kerken vry-
wel geen aandacht wordt geschonken.
De Synode heeft het over de verzui
ling en de verdeeldheid, die veroorza
ken kan dat het gehele volk het
woord van God niet meer verneemt.
Kan hetzelfde niet worden gezegd
van de verdeeldheid der modaliteiten,
zo vroeg hij zich af. En laadt de kerk
b.v. op radiogebied door het I.K.O.R.
niet de schijn op zich dat zy zelf
naast de verenigingszuilen nog een
kerkelijke zuil heeft opgericht? Dr
Van Itterzon vond, dat er uit het
concept herderlijk schrijven waarin
aan organisaties en partijen het ge
bod van God wordt aangezegd, weinig
ootmoed en besef van eigen kerkely-
ke zonden spreekt.
Advertentie)
FEUILLETON
door MARGARET MALCOLM
46
Fiona meende, dat Wayne's stem
verwijtend klonk alsof ze dank
baarder had moeten zyn voor de hulp
die Lys aanbood. Ze strekte haar
hand naar de plattegrond uit. „Ik wil
hem graag zien. Ik heb niet veel ver
atand van tuinen".
En toen ze thuis kwam en het ging
bestuderen, merkte ze dat het een
prachtig plan was. Moedeloos besefte
ze dat het dwaasheid zou zijn om te
trachten haar eigen denkbeelden door
te drijven indien ze van deze uitste
kende ideeën kon profiteren. Slechts
één ding ver1.-derde haar. Ze herin
nerde zich dat die dag toen 't nieuws
van Lys' huwelijk was gekomen, en ze
de aanleg van een tuin op Dryfesdale
bespraken, Wayne had gezegd, dat zo
iets niet in Lys' lyn lag. Vreemd dat
hy dat had vergeten, want alle plan-
ten-namen waren ingevuld, en niet in
zijn eigen handschrift, maar in dat
van Lys.
Het weer was nu veel koeler, maar
de dagen wei*den korter en alle be
loften welke Fiona over de mooiste
tijd van 't jaar waren gedaan, gingen
in vervulling. Het was een paradijs
va.n schoonheid, maar de onvermijde
lijke slang ontbrak niet Lys; mooi,
heerszuchtig en egoïstisch.
„Vergeet niet dat ik nooit afstand
doe van iets dat van my is!" had ze
gezegd en het was duidelyk dat ze nog
steeds Wayne en alles wat met hem
te maken liad als haar persoonlijk be
zit beschouwde.
Wanneer nxrs. Brindsley een ander
soort vrouw was geweest, meer
iemand als haar eigen moeder, zou
Fiona haar misschien om hulp hebben
gevraagd, maar nu had dat geen zin.
Mrs. Brindsley vond het heerlijk om
Lys terug te hebben, niettegenstaan
de het feit, dat zij juist zo blij was ge
weest met het bericht van Lys' prach
tige huwelijk.
„Ik besefte niet hoe afschuwelijk 't
zonder jou zou zijn, liefje", had ze ge
zucht. „Ik zou het niet verdragen als
je weer wegging!"
„Dat hoeft ook niet", zei Lys kort
af. Ze vond het geteem van haar moe
der nogal vei*velend, maai* ze aarzelde
niet er misbruik van te maken.
„Moesje, je moet pappie zien te bewe
gen om me mijn toelage weer te ge
ven! Per slot van rekening heb lk
nog geen cent ontvangen sedert ik
hem heb verlaten!"
„Heeft hij je wel eens geschreven?"
vroeg mrs. Brindsley, half zenuwach
tig, half nieuwsgierig. „Ik bedoel
is de breuk tussen jullie definitief?"
„Nou en of", zei Lys kortaf, en
draaide zich om teneinde een sigaret
uit het doosje naast haar te nemen,
„Ik geloof dat ik hem wel duidelyk
heb gemaakt dat ik niet het soort
vrouw ben dat je ongestraft op een
plant zet e - dan verder vergeet!"
Mrs. Brindsley keek bezorgd.
„Maar wat heeft hy dan gedaan?
Ut bedoel, kindlief, dat je jezelf in het
ongelijk stelt met zo weg te lopen!
Zoals de zaken*nu staan, ben jij de
gene die een eind aan je huwelijk hebt
gemaakt!"
Lys lachte spottend.
„Dat kan me geen steek schelen als
ik daardoor mijn vrijheid kan terug
krijgen", zei ze onverschillig.
Maar dat was niet haar oorspronke
lijk plan geweest. Ze had Tommy San-
dage op een dansavond ontmoet en hy
was er in geslaagd haar, Lys, die nog
nooit haar hoofd had verloren, volle
dig onder zyn bekoring te brengen.
De volgende morgen was hij haar ten
huwelijk komen vragen en toen Lys
hem had verteld dat ze al verloofd
was, had hij gelachen en gezegd, dat
dat nooit veel te betekenen kon heb
ben, daar ze hem anders de vorige
avond niet zo zou hebben aangemoe
digd.
,Nou, je kunt kiezen", had hij ruw
;egd. „Of je beloofd met me te
luwen, en dan dadelijk, of je laat me
een blauwtje lopen het een of het
ander, ik laat niet met me spelen".
Ze waren zo spoedig mogelijk ge
trouwd en gedurende een paar weken
had Lys in een droomwereld geleefd,
waarvan ze het bestaan zelfs nimmer
had vermoed. Maar toen waren de
moeilijkheden begonnen. Tommy had,
voordat hij haar had ontmoet, met een
paar vrienden afgesproken om op
jacht te gaan en tot Lys' verontwaar
diging wilde hij die afspraak houden.
„Maar dat kan toch niet!" had ze
verontwaardigd gezegd. „Je wilt me
toch niet alleen achterlaten, Tommy!
We zijn nog maar pas getrouwd!"
„Ik laat mijn vrienden niet in de
steek", had Tommy botweg gezegd.
„Ik wou dat ik die afspraak niet had
gemaakt".
„Nou dan", viel ze hem in de rede
„Maar nu dat eenmaal gebeurd is
moet ik hem houden", ging hy voor'
alsof ze helemaal niet had gesproken
En toen hy haar boze gezicht had ge
zien was hij ongeduldig voortgegaan:
„Lys, je wilt toch zeker niet dat ieder
een zegt dat ik onder de pantoffel
zit?"
„Ik heb liever, dat ze dat zeggen
dan dat jij me in de steek laat nu we
nog maar net zijn getrouwd!" zei ze
woedend.
En van dat ogenblik af hadden ze
met harde koppen tegenover elkaar
gestaan. Twee onstuimige, roezige
weken waren gevolgd, •.".aar voor het
eerst van haar leven had Lys iemand
tegenover zich die, wanneer hij zich
eenmaal iets in het hoofd had gezet,
zich daar door geen dreigementen of
vleieryen van liet afbrengen.
„Je zult er spijt van hebben!" had ze
boos gezegd en tot haar grote woede
had hij gelachen.
„Niet half zoveel als jy, wanneer je
van me wegloopt".
Dat had haar razend gemaakt. 1-Ioe
waagde hij het zo zeker van haar te
zijn, zo overtuigd dat hij kon gaan
waarheen hy wilde en zij niet!
Haar besluit stond vast. Ze zou hem
bewijzen, dat ze niets minderwas dan
hij! Ze had tenslotte geld genoeg. Hy
was heel royaal voor haar, en niette
genstaande alle ifltgaven had ze geld
genoeg over om terug te gaan naar
Mauritius. Tommy zou haar gauw ge
noeg* achterna reizen.
Zy' had echter een lelijke misre
kening gemaakt. Tn de maand, welke
ze nu hier was had ze nog geen ant
woord van hem gehoord! Er waren
ogenblikken waarop ze naar de smal
le ring met de geweldige brillant die
Tommy haar had gegeven, moest kij
ken, om zeker te weten, dat hij heus
bestond.
Neen, niets liep zoals ze zich dat
had voorgesteld! Want Wayne had
ook moeten meespelen, en hij had ge
weigerd de rol van afgewezen, maar
nog steeds verliefde minnaar te spe
len, die zij hem had toegedacht. In
plaats daarvan was hij met dat stom
me saaie kind getrouwd, dat toch wel
iets op haar leek en hoewel Lys geen
ogenblik geloofde, dat hij van haar
hield, wist ze dat Wayne koppig ge
noeg was om nooit toe te geven dat hy
zich had vergist. Dat *'as allemaal
vervelend genoeg geweest toen ze er
nog van overtuigd was, dat Tommy
haar achterna zou reizen zodra hy van
haar vertrek zou hebben gehoord.
Maar nu waren er al vier weken
voorbij en Tommy was niet alleen niet
verschenen, maar hij had zelfs niet
geschreven. Gesteld eens, dat hij ook
in de toekomst niet kwam. dat hy
boos op haar was en dat hij haar niet
eens terug wilde hebben!
By die gedachte beving haar een pa
nische schrik. Ze hield natuurlijk al
lang niet meer van Tommy. Hoe zou
ze dat lcunnén, nu hy haar zo had be
handeld!
Maarwat zou ci van haar wor
den Als Wayne vrij was geweest, zou
het eenvoudig genoeg zijn geweest,
maar dat was hy niet meer. Dan bleef
er maar één ding over* hij moest zijn
vrijheid terugkrijgen! Haa»* kleine re
gelmatige tandén beten op haar on
derlip
.(Wordt vervolgd).