Mr. J. L. Andreae besprak het strafrechtelijk beleid WENNEKER IViWe frisse JIMMY op hét onbekende eiland Fiona's tweestrijd Oude Proever AANSLUITING BIJ DE I.C.C.C. OF WERELDRAAD? DR. VAN ITTERZON OVER HET HERDERUJK SCHRIJVEN 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VRIJDAG 15 APRIL 1955 STUDIEDAG GEVANGENISWEZEN Samenwerking als in een team-verband vereist In aanwezigheid van de minister van justitie en onder grote belang stelling uit de kringen der universiteiten, de rechterlijke macht, de re classering en het gevangeniswezen werd de derde studiedag van het Ne derlandse gevangeniswezen gisteren te Den Haag gehouden. De directeur-generaal van het gevangeniswezen, mr E. A. M. Lamers, opende de studiedag met. een rede waarin enkele grondgedachten over de verantwoordelijkheid van de justitie en de geestelijke volksgezondheid met betrekking tot de criminaliteit der a- en sub-normalen werden uit eengezet- Hierna volgde o.a. een inleiding van mr J. L. Andreae, substituut-offi cier van justitie by de arrondissementsrechtbank te Middelburg over de integratie van het strafrechterlijk beleid, gezien vanuit de phase der berechting. Mr Andreae gaf een korte afbake ning van het begrip strafrechterlijk beleid (hieronder wordt de politie toch b.v. niet gerekend). Wat we met ons strafrecht willen be reiken kan wat simplistisch worden samengevat als „recidive voorko men". In hoofdzaak spelen een rol: het openbaar ministerie, de voorlich tingsambtenaar, de psychiater, de rechter*, de penitentiaire staf, de na zorgambtenaar en toezichthouder. Een op-elkaar afgestemd zyn, een samenwerken, is een eerste vereiste. Men kan spreken van een strafrech terlijk team. Menselijke kant. Om als team te kunnen werken, zullen de samenstellende delen van dit team jegens elkaar een juiste in stelling hebben aan te nemen. Met open oog voor eigen plaats, en waar dering voor het werk van de andere ln dit team. De instelling van dit team ten aanzien van de delinquent zal er een moeten zijn van belang stelling voor de delinquent als mens. Hoewel dit een studiedag van het gevangeniswezen is, zo zei spreker, zal voor 'n belangrijk deel aandacht worden besteed aan aspecten waarbij de gevangenis niet te pas komt. Men mag niet vergeten, dat vrijheidsbe roving een ultimum remedium is, al leen te gebruiken wanneer andere middelen falen. De heer Andreae maakte drie al gemene opmerkingen vooraf: n.l. ten eerste ten aanzien van de waarde van „terreinkennis", kennis van plaatse lijke omstandigheden, gewoonten, persoonlijke verhoudingen; ten twee de met betrekking tot het gevaar van overbelasting. Overbelasting leidt tot machinaal werk, lopende band en automatisme zijn voor een ware jus titie funest; en ten derde over de waarde van het plegen van overleg, van het persoonlijk contact in het teamverband. Strafrechterlijk beleid kan zich een voudig en gecompliceerd manifeste- Advertentie.) De morgenstond heelt goud in de mond... vooril wanneer er op de ontbijttafel H-O Havermout staat! Want H-O Havermout geeft energie voor de hele dag en is bovendien heerlijk. Voor jong en oud begint de nieuwe dag met H-O Havermout! UITSLUITEND VERPAKT VERKRIJGBAAR havermout Het complete ontbijt! ren. Een goede samenwerking van het team onderling kan dieper ingrijpen voorkomen. Maken of breken. De taak van de rechter is niet be perkt tot juridische zijde. Hij moet de straf opleggen. De straf kan een mens maken of breken. Het gaat te genwoordig om het bepalen van de „voor deze delinquent meest geschik te straf". Hiervoor is stellig een ge specialiseerde strafrechter nodig. Het vonnis heeft een centrale plaats in het strafrechterlijk bestel waarnaar toe en waarvan uit wordt gewerkt. De periode tot en met het vonnis kan de eerste phase worden genoemd. Daarna krijgen we de tweede phase. Eerste phase: bedrijvigheid om no dig materiaal te vergaren. De offi cier van justitie neemt hierbij de cen trale plaats in, waar dit materiaal tot een geheel wordt samengevoegd. Het openbaar ministerie komt in zijn re quisitoir met een voorstel tot de rech ter. De eerste phase resulteert in een vonnis. Dit vonnis legt de basis van de tweede phase, die van de resocia lisatie. Mr Andreae besprak daarna de twee meest voorkomende moge lijkheden: voorwaardelijke en onvoor waardelijke gevangenisstraf. Voorwaardelijk. Voorwaardelijke straf: door de hui dige wetsbepalingen heeft de rechter practisch ongelimiteerde mogelijkhe den om de straf aan de bijzonderhe den van elke delinquent aan te pas sen. Een juiste samenwerking van het team in de tweede phase is van doorslaggevende betekenis voor het succes van een voorwaardelijke straf. Secretaris, reclasseringsraad, nazorg, ambtenaren en toezichthouders zul len nauw dienen samen te werken. Belangrijke waarde dient te worden toegekend aan de juiste behandeling van de kwartaalrapporten, waarin het verloop van een voorwaardelijke straf zich weerspiegelt. Onvoorwaard elijk. Onvoorwaardelijke gevangenisstraf in de huidige situatie heeft de rech ter practisch geen invloed op execu tie. Op zich zelf is dit geen bezwaar, daar het gevangeniswezen, dat bezig is zich zo sterk te ontwikkelen, bin nen haar taak naar eigen inzicht moet kunnen handelen. Toch zal het van belang zijn wan neer de rechter op de hoogte is van de verschillende mogelijkheden, wel ke het gevangenissysteem biedt. Hy zal daar met het opleggen van de straf rekening mee kunnen houden. Verder kan de rechter door een uit voeriger motivering van de straf aan de administratie duidelijk maken, welk doel hy zich stelt met een von nis. Eventueel zouden de officier van jus titie en selecteur reeds voor de te rechtzitting met elkaar overleg kun nen plegen, zodat de officier m zijn requisitoir met een voorstel komt, waarin de wijze van executie al is in- 'enslotte de voorwaardelijke invrij heidstelling. Zoals de situatie nu is, staat de rechterlijke macht er buiten. Het is een kwestie tussen gestichts- direetie, reclasseringsraad en depar tement. Naar analogie van de taak van de rechter bij de voorwaardelijke straf, welke hij dus naar gebleken behoefte kan modelleren, zou spreker ook hier een mogelijke taak voor de rechter zien. Door het aan de rechter laten van een beslissing tot voor waardelijke invrijheidstelling krijgt hy de gelegenheid een afgerond stuk werk te leveren. Naar analogie van de reclasse- ringscommissie te Zutphen zou spre ker er voor voelen ook bjj andere daarvoor in aanmerking komende in- Advertentie) ZEER OUDE GENEVER Geref. predikanten bijeen. Op de vergadering van predikan ten der Gereformeerde Kerken te Utrecht heeft de voorzitter, ds. P. D. Kuiper uit Sassenheim, het vraag stuk van de oecumene besproken, dat binnen Gereformeerde kring de laatste tien jaren de gemoederen heeft bewogen. Er is, zo zeide spreker, een toene mend verlangen naar samenwerking en contact met andere Kerken, en het gaat er om, zich in een wereld omvattend verband te verenigen. De Gereformeex-de Kerken worden voor al geconfronteerd met de Internatio nale Raad van Kerken (I.C.C.C.), en de Wereldraad van Kerken. De eerste tracht de zg. „bijbelgetrouwe Ker ken" te verenigen, de andere alle christelijke Kerken. Wanneer de tijd nog niet lijp is voor een beslissing, bij welke organisatie men zich zal aansluiten raadt spreker aan het vraagstuk en dan zonder enige animositeit in discussie te bren gen. Prof. dr. R. van Dijk besprak hier na de sociale positie van de predi kant met betrekking tot zijn tracte- ment. Het salaris van 65 procent van de predikanten blijft beneden de zes duizend gulden en is dus ongeveer de helft waarop zy, gezien hun maat schappelijke plichten, recht hebben, aldus prof. Van Dijk. Hij noemde de toestanden in de predikantengezinnen treurig. Naar zijn mening moeten de bij dragen uit de gemeenten hoger wor den en moet er een centraal fonds komen voor alle predikantentracte- menten, zodat ze uit een centrale kas betaald worden. Verder dienen z.i. de volgens hun stand gelijk getrokken salarissen van de predikanten over de gehele linie vrijwel even hoog te zy'n, in de kleinste gemeente niet la ger dan 80 procent van de norm. Verrukkelijke pepermuntjmaak COLGATE - DE MEEST VERKOCHTE TANDPASTA TER WERELD De bollenvelden. Door het zachtere weer der laatste dagen zullen tijdens het a.s. weekeind zeer veel narcissen in bloei staan. Ook de eerste hyacintenvelden gaan kleuren (voornamelijk tussen Lisse en Hillegom). Thans vier doden van ongeluk op onbewaakte overweg Gistermorgen is in het academisch ziekenhuis in Groningen overleden het 11-jarig meisje I. H. A. Behrens, dat gisteren gewond raakte bij de aanrijding op de spoorwegovergang by Heiligerlee, van welk feit wy gis teren melding maakten. Het aantal slachtoffers is daardoor gestegen tot vier. De enige overlevende van 't on geluk is nu de moeder van het meis je, mevrouw G. L. BehrensHooyer.- richtingen een reclasseringscommis- sie aan te stellen. De reclasseringsraden hebben bij een juiste behandeling van de toezich- ten van de vooiwaardelijke straffen hun handen vol. Minister spreekt. De minister van justitie, mr. L. A. Donker voerde tenslotte nog kort het woord over de integratie in het straf - beleid en in het bijzonder naar aan leiding van de voorwaardelijke invrij heidstelling. Hij toonde zich volko men overtuigd van het nut van inte gratie in strafrechtelijk beleid, maar vroeg zich daarbij af wat in deze de plaats van de minister van justitie zou kunnen zijn. Speciaal wat de voorwaardelijke invrijheidstelling be treft. In dit verband zeide hy, dat de vraag ryst of de voorbereiding van de voorwaardelijke invrijheidstelling in de gegeven omstandigheden quali- tatief altyd wel voldoende is voor een verantwoorde invrijheidstelling. Zyn de bouwstenen, die met behulp van de moderne wetenschap aange voerd worden voldoende om de be slissing te doen dragen? zo vi'oeg hij. Zijn er voldoende hulpmiddelen om het z.g. psychologisch moment dui delijk te ondërkennen? De minister moet met een meer gedifferentieerd karakter van 't begrip „straf" reke ning houden dan hier is te berde ge bracht, zo zeide hij tenslotte. Koningin Juliana bezocht sanatorium. H.M. de koningin heeft haar va- cantie 'te Klosters Woensdag onder broken om een bezoek te brengen aan het Nederlands sanatorium te Davos, dat op een half uur afstand van het vacantieverblijf van de ko ningin ligt. Het bezoek van H.M. droegf een in formeel karakter, daar het naar uit drukkelijke wens was om de haar be schikbare tijd in de eerste plaats te wijden aan de patiënten, die in het sanatorium worden verpleegd. Tijdens haar bezoek aan het sana torium, dat ruim twee-en-een-half uur duurde, heeft H.M. de koningin een rondgang gemaakt langs alle patiën ten (dit zijn er circa 190) en voor ieder had zij een bemoedigend en een hartelijk woord. Na afloop gebruikte H.M. de ko ning de thee in het sanatorium, waar na zy de terugtocht naar Klosters aanvaardde. SCHOOLRAAD TE UTRECHT BIJEEN Critiek op Hervormde Synode Op de jaarvergadering van de Schoolraad voor de Scholen met de Bij bel, .die in Utrecht werd gehouden, is het herderlijk schrijven ter sprake gekomen van de Synode der Ned. Hervormde Kerk over het christen-zyn in de samenleving. In zyn openingsrede verklaarde de voorzitter van de raad, dr G. P. van Itterzon, voldaan te zyn over het positieve erkennen van de begrijpelijkheid en noodzaak van de oprichting van christelijke scholen, politieke partijen en sociale organisaties in de vorige eeuw, die uit het stuk spreekt. Verder luidt het dan echter, zo zei de dr Van Itterzon, dat de motieven die tot oprichting leidden, hoewel ze hun waarde voor het heden niet ver loren hebben, geen stuwende kracht meer zouden zyn en dat het de vraag is, of deze beslissingen thans nog draagkracht hebben. Spreker merkte op, dat de christe lijke scholen destijds niet werden op gericht, omdat een aantal christenen tot de ontdekking kwam, dat het be ginsel der christelijke organisatie als een volstrekt en te allen tyde geldend gebod Gods dient te gelden. De reden was, dat er een ontkerstening gaan de was. Spreker vroeg zich af, of de funeste gevolgen van rationalisme en nihilisme al zijn overwonnen. Misdaden van fanatici in Brazilië. Kinderen gedood. Godsdienstige dwepers hebben op Goede Vrijdag te Malacachets, een stadje in de Braziliaanse staat Minas Gerais, vier kinderen „geofferd", al dus werd Woensdag te Rio de Janeii'o vernomen. De fanatici, 200 leden van de secte der „Adventisten van de belofte", hingen de kinderen met de voeten om hoog op en doodden hen vervolgens met stokslagen. De slachtoffertjes waren negen maanden, één, vijf en ze ven jaar. Zeven andere kinderen werden ge geseld. 74. Toen Jimmy laat in de middag naar het kamp te rugkeerde, duizelde het hem. Het was net alsof hij een heel vreemde en bizarre droom had gehad en er kwa men momenten, dat hij inderdaad vreesde, dat het al leen maar een droom was geweest. Als ik dit verhaal aan Miebet of aan kapitein Brulboei zou doen, zouden ze mij vierkant uitlachen. Het vreemdste was nog, dat dte piloot van de vliegende schotel hem had beloofd, dat hij hen over tien dagen zou komen verlossen. Hoe. dat had hij niet duidelijk gemaakt. Wel had hij er als voorwaarde aan verbonden, dat alle levensmiddelen, dje nog in de grot lagen opgeslagen door hem zouden worden weggevoerd. Jimmy had gezegd, dat hij daar mee aceoord ging. Later was de vliegende schotel ver trokken, nagestaard door een Jimmy, die eigenlijk niet wist of hij blij moest zijn of niet. Jimmy had zich eerst naar de grot begeven. Wat moest hij nu met die Ras Kassibo beginnen? Hij kon de vent toch moeilijk geboeid in de grot achterlatenDan zou hij van honger en dorst omkomen. Jimmy nam snel een besluit. Hij knoopte de touwen die hij om de enkels van de dwerg had gebonden los en beval de dwerg voor hem uit te lopen. „We gaan naar het kamp terug", zij hij kortaf. „Jij loopt voor mij uit, maar als je probeert te ontvluchten, dan zal je dat berouwen. Ik heb opdracht gekregen je in leven te laten en dat spijt me genoeg". Dit laatste was een leugentje om Ras Kassibo mak te houden en het miste zyn uitwerking niet. Bezwaren koesterde hg tegen het feit, dat het wei-k op en voor de christelijke school door de Synode al leen wordt gezien in het licht der verdeeldheid. Een teleurstelling is, dat daarentegen aan dé gespleten heid in de Protestantse kerken vry- wel geen aandacht wordt geschonken. De Synode heeft het over de verzui ling en de verdeeldheid, die veroorza ken kan dat het gehele volk het woord van God niet meer verneemt. Kan hetzelfde niet worden gezegd van de verdeeldheid der modaliteiten, zo vroeg hij zich af. En laadt de kerk b.v. op radiogebied door het I.K.O.R. niet de schijn op zich dat zy zelf naast de verenigingszuilen nog een kerkelijke zuil heeft opgericht? Dr Van Itterzon vond, dat er uit het concept herderlijk schrijven waarin aan organisaties en partijen het ge bod van God wordt aangezegd, weinig ootmoed en besef van eigen kerkely- ke zonden spreekt. Advertentie) FEUILLETON door MARGARET MALCOLM 46 Fiona meende, dat Wayne's stem verwijtend klonk alsof ze dank baarder had moeten zyn voor de hulp die Lys aanbood. Ze strekte haar hand naar de plattegrond uit. „Ik wil hem graag zien. Ik heb niet veel ver atand van tuinen". En toen ze thuis kwam en het ging bestuderen, merkte ze dat het een prachtig plan was. Moedeloos besefte ze dat het dwaasheid zou zijn om te trachten haar eigen denkbeelden door te drijven indien ze van deze uitste kende ideeën kon profiteren. Slechts één ding ver1.-derde haar. Ze herin nerde zich dat die dag toen 't nieuws van Lys' huwelijk was gekomen, en ze de aanleg van een tuin op Dryfesdale bespraken, Wayne had gezegd, dat zo iets niet in Lys' lyn lag. Vreemd dat hy dat had vergeten, want alle plan- ten-namen waren ingevuld, en niet in zijn eigen handschrift, maar in dat van Lys. Het weer was nu veel koeler, maar de dagen wei*den korter en alle be loften welke Fiona over de mooiste tijd van 't jaar waren gedaan, gingen in vervulling. Het was een paradijs va.n schoonheid, maar de onvermijde lijke slang ontbrak niet Lys; mooi, heerszuchtig en egoïstisch. „Vergeet niet dat ik nooit afstand doe van iets dat van my is!" had ze gezegd en het was duidelyk dat ze nog steeds Wayne en alles wat met hem te maken liad als haar persoonlijk be zit beschouwde. Wanneer nxrs. Brindsley een ander soort vrouw was geweest, meer iemand als haar eigen moeder, zou Fiona haar misschien om hulp hebben gevraagd, maar nu had dat geen zin. Mrs. Brindsley vond het heerlijk om Lys terug te hebben, niettegenstaan de het feit, dat zij juist zo blij was ge weest met het bericht van Lys' prach tige huwelijk. „Ik besefte niet hoe afschuwelijk 't zonder jou zou zijn, liefje", had ze ge zucht. „Ik zou het niet verdragen als je weer wegging!" „Dat hoeft ook niet", zei Lys kort af. Ze vond het geteem van haar moe der nogal vei*velend, maai* ze aarzelde niet er misbruik van te maken. „Moesje, je moet pappie zien te bewe gen om me mijn toelage weer te ge ven! Per slot van rekening heb lk nog geen cent ontvangen sedert ik hem heb verlaten!" „Heeft hij je wel eens geschreven?" vroeg mrs. Brindsley, half zenuwach tig, half nieuwsgierig. „Ik bedoel is de breuk tussen jullie definitief?" „Nou en of", zei Lys kortaf, en draaide zich om teneinde een sigaret uit het doosje naast haar te nemen, „Ik geloof dat ik hem wel duidelyk heb gemaakt dat ik niet het soort vrouw ben dat je ongestraft op een plant zet e - dan verder vergeet!" Mrs. Brindsley keek bezorgd. „Maar wat heeft hy dan gedaan? Ut bedoel, kindlief, dat je jezelf in het ongelijk stelt met zo weg te lopen! Zoals de zaken*nu staan, ben jij de gene die een eind aan je huwelijk hebt gemaakt!" Lys lachte spottend. „Dat kan me geen steek schelen als ik daardoor mijn vrijheid kan terug krijgen", zei ze onverschillig. Maar dat was niet haar oorspronke lijk plan geweest. Ze had Tommy San- dage op een dansavond ontmoet en hy was er in geslaagd haar, Lys, die nog nooit haar hoofd had verloren, volle dig onder zyn bekoring te brengen. De volgende morgen was hij haar ten huwelijk komen vragen en toen Lys hem had verteld dat ze al verloofd was, had hij gelachen en gezegd, dat dat nooit veel te betekenen kon heb ben, daar ze hem anders de vorige avond niet zo zou hebben aangemoe digd. ,Nou, je kunt kiezen", had hij ruw ;egd. „Of je beloofd met me te luwen, en dan dadelijk, of je laat me een blauwtje lopen het een of het ander, ik laat niet met me spelen". Ze waren zo spoedig mogelijk ge trouwd en gedurende een paar weken had Lys in een droomwereld geleefd, waarvan ze het bestaan zelfs nimmer had vermoed. Maar toen waren de moeilijkheden begonnen. Tommy had, voordat hij haar had ontmoet, met een paar vrienden afgesproken om op jacht te gaan en tot Lys' verontwaar diging wilde hij die afspraak houden. „Maar dat kan toch niet!" had ze verontwaardigd gezegd. „Je wilt me toch niet alleen achterlaten, Tommy! We zijn nog maar pas getrouwd!" „Ik laat mijn vrienden niet in de steek", had Tommy botweg gezegd. „Ik wou dat ik die afspraak niet had gemaakt". „Nou dan", viel ze hem in de rede „Maar nu dat eenmaal gebeurd is moet ik hem houden", ging hy voor' alsof ze helemaal niet had gesproken En toen hy haar boze gezicht had ge zien was hij ongeduldig voortgegaan: „Lys, je wilt toch zeker niet dat ieder een zegt dat ik onder de pantoffel zit?" „Ik heb liever, dat ze dat zeggen dan dat jij me in de steek laat nu we nog maar net zijn getrouwd!" zei ze woedend. En van dat ogenblik af hadden ze met harde koppen tegenover elkaar gestaan. Twee onstuimige, roezige weken waren gevolgd, •.".aar voor het eerst van haar leven had Lys iemand tegenover zich die, wanneer hij zich eenmaal iets in het hoofd had gezet, zich daar door geen dreigementen of vleieryen van liet afbrengen. „Je zult er spijt van hebben!" had ze boos gezegd en tot haar grote woede had hij gelachen. „Niet half zoveel als jy, wanneer je van me wegloopt". Dat had haar razend gemaakt. 1-Ioe waagde hij het zo zeker van haar te zijn, zo overtuigd dat hij kon gaan waarheen hy wilde en zij niet! Haar besluit stond vast. Ze zou hem bewijzen, dat ze niets minderwas dan hij! Ze had tenslotte geld genoeg. Hy was heel royaal voor haar, en niette genstaande alle ifltgaven had ze geld genoeg over om terug te gaan naar Mauritius. Tommy zou haar gauw ge noeg* achterna reizen. Zy' had echter een lelijke misre kening gemaakt. Tn de maand, welke ze nu hier was had ze nog geen ant woord van hem gehoord! Er waren ogenblikken waarop ze naar de smal le ring met de geweldige brillant die Tommy haar had gegeven, moest kij ken, om zeker te weten, dat hij heus bestond. Neen, niets liep zoals ze zich dat had voorgesteld! Want Wayne had ook moeten meespelen, en hij had ge weigerd de rol van afgewezen, maar nog steeds verliefde minnaar te spe len, die zij hem had toegedacht. In plaats daarvan was hij met dat stom me saaie kind getrouwd, dat toch wel iets op haar leek en hoewel Lys geen ogenblik geloofde, dat hij van haar hield, wist ze dat Wayne koppig ge noeg was om nooit toe te geven dat hy zich had vergist. Dat *'as allemaal vervelend genoeg geweest toen ze er nog van overtuigd was, dat Tommy haar achterna zou reizen zodra hy van haar vertrek zou hebben gehoord. Maar nu waren er al vier weken voorbij en Tommy was niet alleen niet verschenen, maar hij had zelfs niet geschreven. Gesteld eens, dat hij ook in de toekomst niet kwam. dat hy boos op haar was en dat hij haar niet eens terug wilde hebben! By die gedachte beving haar een pa nische schrik. Ze hield natuurlijk al lang niet meer van Tommy. Hoe zou ze dat lcunnén, nu hy haar zo had be handeld! Maarwat zou ci van haar wor den Als Wayne vrij was geweest, zou het eenvoudig genoeg zijn geweest, maar dat was hy niet meer. Dan bleef er maar één ding over* hij moest zijn vrijheid terugkrijgen! Haa»* kleine re gelmatige tandén beten op haar on derlip .(Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1955 | | pagina 4