In Indonesië wordt economische
toestand steeds moeilijker
China legt de Sinkiang open,
ook voor Moskou van belang
JIMMY op het onbekende eiland
AFGLIJDEN NAAR SYSTEEM VAN
PRIJSBEHEERSING IS FUNEST
TIEN RAMPEN IN TIJDSBESTEK
VAN NEGEN JAAR
VRIJDAG 18 MAART 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
13
GAAT HET NAAR EEN CRISIS
Macht van communistische
vakbonden neemt toe
(Bijzondere correspondentie)
Op Java komt een insect voor, dat undur-undur heet. Het bezit de merk
waardige eigenschap, dat het meestal achteruit loopt. Met dit dier verge
leek een der voormannen van de Masjumi-partij (dat is de oppositie) in een
recente polirtcke redevoering de huidige „progressieve" regering van Indo
nesië.
Ook zonder zich bij de leuze van enige Indonesische groep aan te sluiten,
dient helaas te worden erkend, dat het zg. vooruitstrevende kabinet van Ali
Sastroamidjojo in het afgelopen jaar hard achteruit geboerd. De finan-
cieel-economische situatie wordt met de dag meer précair. Dit is een tra
gische situatie in een land, dat voldoende potentie bezit om binnen betrek
kelijk korte tyd tot een zekere welvaart te geraken. De oorzaken van de
toenemende armoede en de zich uitbreidende chaos moeten dan ook vrijwel
uitsluitend in het kwalijke beleid der besturende machten worden gezocht.
Dit beleid wordt nog altijd bepaald
door politieke sentimenten. De com
munisten spelen daarbij de rol van de
boze geest, aan welke inblazingen
men al te gemakkelijk gevolg geeft.
Want zonder de steun der communis
tische fractie in het Parlement is
het huidige bewind onbestaanbaar.
Tegen net eind van het vorig jaar
scheen het fatale dieptepunt bereikt
waaruit bijna geen redding mogelijk
was. Sindsdien is er de laatste tijd
weer een klein beetje verademing ge
komen, dank zij de hoge rubberprijs.
De rubber vormt nog altijd zestig
procent van de Indonesische export.
Het ziet er evenwel naar uit, dat de
ze verademing slechts van korte duur
zal zjjn, en dat zij rechtstreeks naar
nieuwe benauwdheden zal voeren.
Want tegelijkertijd zijn ook weer de
prijzen der consumptie-artikelen naar
boven gegaan, en worden allerwegen
hogere lonen geëist. Zodra de rubber-
prijs weer inzakt, zal het niet moge
lijk blijken deze neven-verschijnselen
van duurte en loonsverhogingen te re
dresseren. Dit betekent een nieuwe
inflatie-stoot.
De macht der goeddeels commu
nistische geleide vakbonden neemt
hand over liand toe. Om bij de
aanhangers van Moskou in de gra
tie te blijven, toont de regering
een toegeéflijkheid, die catastro-
phaal is voor gezonde arbeidsver
houdingen. Desondanks is niemand
tevreden. De grote massa van het
volk ondervindt toenemende ar
moede en ellende. De politieke
spanningen nemen dageljjks toe.
Men tracht de aandacht af te lei
den door steeds krachtiger propagan
da voor de terugkeer van Irian en
door processen als tegen de Neder
landers Schmidt en Jungschlager. Uit
dat alles moet tenslotte bljjken dat
niet de huidige regering schuldig
staat aan het uitblijven van resulta
ten der verkregen vrijheid, maar dat
dit te wijten valt aan het voortbe
staan van „koloniale complotten".
Uitgezonderd een aantal heethoof
den en naïevelingen zijn er echter ook
onder de Indonesiërs niet zeer velen,
die daar ernstig aan geloven. Ondanks
alles is men er beslist niet in geslaagd
onder de massa des volks een „anti-
Nederlandse" stemming te kweken.
Een tegen het eind van het vorig jaar
allerwegen met veel geschreeuw,
pamfletten en posters aangekondigde
boycot van alle Nederlanders in Indo-
sië is grandioos mislukt. Er gebeurde
niets.
De Nederlanders, die in Indonesië
werken, zijn doodmoe van de dage
lijkse zorgen en problemen. Dit
zijn voornamelijk problemen van
zakelijke aard, ze hangen met de
financieel-eeonomische chaos sa
men, met de slechte werking van
het ambtelijke apparaat, met de
corruptie, de onzekerheid bij
steeds wisselende, voorschriften, de
voortdurende, waardedaling van de
Rupiah. Maar over het algemeen,
uitzonderingen daar-gelaten, heb
ben deze zorgen weinig te maken
met angst voor de veiligheid van
lijf en goed.
In Djakarta ondergaat men uiteraard
de spanningen van het politieke cen
trum. De stemming onder de Neder-
Over de kilometerslange Champs Ely-
sées te Parijs trekt een onafzienbare
stoet mannen en vrouwen, leden van
de Franse familieverenigingen uit ge
heel Frankrtfk. Zij zijn op i' eg naar
de Triomfboog op de Place d'Etoile
voor een demonstratie bij het Graf
van de Onbekende Soldaat, ter gele
genheid van het 10-jarig bestaan van
de Familie Verenigingen. Het Graf
was na het stille défilé bedolven onder
een enorme seliat van bloemen.
landers is er dan ook gedrukter dan
elders, dan op Sumatra bijvoorbeeld.
De verhoudingen liggen er iets moei
lijker. Maar in het dagelijkse verkeer
zijn ze toch minder onaangenaam of
geprikkeld dan men in Nederland wel
eens vermoedt. Op Sumatra blijkt uit
de relaties tussen Nederlanders en
Indonesiërs, van hoog tot laag, niets
of vrijwel niets van de scherpe poli
tieke en radicale tegenstellingen, die
men uit de kranten-commentaren
(óók van de Indonesische pers) zou
afleiden. Het wonderlijke verschijnsel
doet zich zelfs voor, dat die verhou
dingen in de laatste tijd wat soepeler
zijn geworden. De grote menigte trekt
zich van politieke hetzen weinig aan.
Het feit dat er in Indonesië over
het algemeen beslist niet van een ver-
doorgevoerde anti-Nederlandse stem
ming kan worden gesproken, behalve
dan bij betrekkelijk kleine politieke
groeperingen, die echter het grootste
geluid voortbrengen, is een bijzonder
hoopvol en moedgevend verschijnsel.
Fatale ontwikkeling
Een ander bewind, dat zich minder
door politieke sentimenten en commu
nistische inblazingen laat leiden,
vindt de bodem rijp voor een goede
en gezonde samenwerking.
De tijd werkt echter tegen ons. Zo
lang Indonesië zijn huidige regerings
constellatie behoudt met de com
munisten aan de touwtjes zolang
valt te vrezen dat de economische af
glijding voortdurend toeneemt, de
chaos en de armoede zich steeds snel
ler uitbreiden en de kans op een ge
zonde samenleving op betrekkelijk
korte termijn vrijwel illusoir wordt.
Men behoeft geen „koloniaal" te
zyn om aan te nemen, dat vernieti
ging ran het buitenlandse kapitaal en
het in steeds groter tempo wegtrek
ken van Nederlandse en andere bui
tenlandse deskundigen uit dit land
tot fatale gevolgen leidt. Er zijn tal
loze nuchtere en bekwame Indonesiërs
vurige nationalisten, die dit nog open
lijk durven toegeven. Maar onder de
huidige politieke machtsverhoudingen
(die met een democratische staat wei
nig te maken hebben) bezitten hun
stemmen geen gezag.
Velen hopen dat de verkiezingen
een oplossing in gunstige zin zullen
brengen. Maar deze verkiezingen, die
in Februari gehouden zouden woeden
zijn nu al weer tot Augustus uitge
steld. En tallozen vrezen dat het nog
wel Sint Juttemis wordt
5I-. Jimmy begreep heel goed dat dit alles het werK
van Ras Kassibo was geweest. Op de een of andere ma
nier had deze ervoor gezorgd, dat kapitein Brulboei.
Jackie en Miebet alle drie hun geheugen waren kwijl
geraakt en hü begreep dat de dwerg zou proberen ook
hem Jimmy in hun lot te laten delen. Maar hoe
had de dwerg dat klaargespeeld? Had hij hen iets gif
tigs laten eten? Of had hij henPlotseling kreeg
Jimmy een idee. „Miebet"', riep hij. „Kom eens hier.
Ik wilde iets van je wetenDe brave huishoudster
kwam schoorvoetend op hem toe. Helemaal vertrouwen
deed ze deze landloper nog niet, maar toch kwam hij
haar niet onbekend voor. Zijn stem. die had zij vroeger
wel eens meer gehoordJimmy greep haar hand en
begon deze nauwkeurig te bekijkenMiebet liet dit
vol wantrouwen toe. Zij werd zelfs ccn beetje angstig.
„Als, als je me maar niet prikt", net als die andere
man heeft gedaan", zei ze op een onzekere toon. Jlmmj
zag haar eensklaps aandachtig aan. „Waar heeft die
vent je dan geprikt?", vroeg hij haastig. Zij wees naar
een plek op haar arm waar een klein rood schrammetje
zat. „Hier is 't", zei ze. „Daar heeft die andere dwerg
mij geprikt. Hij deed 't per ongeluk, zei hij, maar het
deed toch wel even pijn 't Prikte zo raarJimmy
sprong recht overeind. „Welke andere dwerg?", vroeg
hij, terwijl hij Miebet recht aankeek. „Wat nou dwerg",
zei ze brabbelend. „Ik weet van geen dwerg. Wie
spreekt er nu over een andere dwerg?"
MIDDENSTANDSBOND MEENT:
Treffen van detailhandel onbillijk
Naar aanleiding van de prijzenbeschikking handelsmarges heeft het
hoofdbestuur van de Koninklijke Nederlandse Middenstandsbond de vol
gende verklaring opgesteld.
Hot hoofdbestuur constateert, dat gedurende de afgelopen jaren door de
regering een politiek is gevoerd, die de zelfstandigheid op onvoldoende
wijze heeft gehonoreerd en de lasten op het middenstandsbedrijfslevcn, o.m.
door het vroegere prysbeheoi singsbeleid en door het fiscale beleid up niet
gerechtvaardigde wjjze heeft doen drukken. Hierbij is practisch geen com
pensatie verleend voor de in de afgelopen jaren sterk gestegen kosten en
lasten, waarvan doorberekening grote, moeilijkheden met zich meebracht.
Het hoofdbestuur is
echter van
mening, dat de ontwikkeling van
het loon- en prijspeil terecht de voort
durende zorg van de regering en de
organisaties van het bedrijfsleven
vereist en dat aller medewerking ge
boden is om uit de spiraal te gera
ken, die voor ons volk desastreuze
gevolgen zou kunnen hebben.
In dit ernstige uur voor ons gehele
volk ziet het hoofdbestuur van de
Kon. Nederlandse Middenstandsbond
zich bewust van zyn verantwoor
delijkheid ten deze het treffen van
de detailhandel door deze prijzenbe
schikking als een onbillijkheid, voor
zover zij slechts tot deze laatste
schakel in het distributieproces is
gericht en indien men hieruit een
blaam op deze schakel zou kunnen
aflezen, werpt het deze als onge
rechtvaardigd verre van zich.
Hoewel het hoofdbestuur van me
ning is, dat de situatie in deze detail
handel als geheel het uitvaardigen
van deze beschikking niet rechtvaai--
digt, wil het desalniettemin in het al
gemeen belang van ons gehele volk
een beroep doen op de leden en aan
gesloten vakorganisaties, om zoveel
als in hun vermogen ligt aan de in de
beschikking neergelegde richtlijnen
evolg te geven. Het wil daarmee
uidelijk stellen, dat om de positie
van Nederland in een gunstige con
junctuur te handhaven eensgezind
heid van allen om deze doelstelling te
bereiken noodzakelijk is, waarbij het
hoofdbestuur zijnerzijds met nadruk
verklaart, dat:
Het zich principieel zal keren
tegen elk verder afglijden naar een
systeem van prijsbeheersing.
b. Het met kracht blijft opkomen
voor verlichting van de op het mid
denstandsbedrijfsleven drukkende las
ten hetgeen meer dan uit de voor
stellen van wet aan de Tweede Ka
mer blijkt te realiseren ware in
het kader van de komende belasting
verlaging c.q. herziening.
Het hoofdbestuur meent, dat rede
lijkerwijze verwacht mag worden, dat
regering, volksvertegenwoordiging en
de organisatorische geledingen van
ons volk voor deze wensen die de
groep betreffen, die blijkens de
middenstandsnota voor onze maat
schappelijke structuur van zo essen
tiële betekenis is, wederkerig een
open oog zullen hebben, aldus de ver
klaring.
Onderzoekingen inzake het
atoomvliegtuig
De Amerikaanse luchtmacht heeft
een contract gesloten met de onder
neming Curtiss-Wright te New York
voor het verrichten van onderzoekin
gen met het oog op de voortbeweging
van vliegtuigen door middel van kern
energie, aldus is officieel medege
deeld.
Op het Amerikaanse Consulaat te
Rotterdam zijn de eerste visa aan
Joodse oorlogsslachtoffers onder het
speciale programma van de Ameri
kaanse regering door de chef van de
visumafdeling van het consulaat uit
gedeeld. Dit geschiedde aan het gezin
E. Englander, bestaande uit man
vrouw en twee kinderen, die door be
middeling van United Hias Service
de Internationale Joodse Migratie-or
ganisatie, hun borgstelling hebben
ontvangen
Onze foto toont: de emigratie-inspec
teur, Howard Fenn even voordat hij
het visum uitreikte aan de familie
Englander, bestaande uit de heer en
mevrouw Englander, Martin (14
jaar) en Peter (6 jaar).
NA OVERSTROMINGEN IN AUSTRALIË
(Van onze correspondent in Australië)
De zware regens zijn weer weggetrokken en het water in de overstroom
de gebieden van Australië's dichtst bevolkte staat New South Wales is
weer aan het zakken. Maar in die paar dagen, dat het water de dijken
overspoelde, de dammen doorbrak en honderden vierkante kilometers on
der deed lopen, zijn tientallen mensenlevens verloren gegaan, zijn vele
duizenden dakloos geworden en is voor tientallen millioenen schade toe
gebracht aan huizen, vee, landerijen en industrieën.
Dit is, in het gebied van de kustrlvieren van New South Wales, de tien
de grote overstroming sinds 1946, om van de talloze kleinere overstromin
gen nog maar niet te praten.
Opnieuw is het Australische volk
te hulp gesneld en heeft het in een
paar dagen tijd millioenen voor de
watersnoodslachtoffers bijeen ge
bracht. Opnieuw zijn staaltjes van de
grootste heldenmoed vertoond en
hebben mensen het leven gelaten bij
hun pogingen anderen te redden.
NIEUWE TRANS-AZIATISCHE SPOORWEG
Verbeterde economie in het
hart van Azië
(Speciale correspondentie)
Het doet vreemd aan, te vernemen, dat in deze eeuw van wereldlucht-
verkeer en straaljagers plannen worden gemaakt voor een nieuwe spoor
weg, welke de kortste verbinding zal gaan vormen tussen het Middellandse
Zee-gebied West-Europa derhalve en China. Een spoorweg, die zal
lopen langs een eeuwenoude route, reeds vóór onze jaartelling gevolgd,
door de Oosterse zydekooplieden, de weg ook, die Marco Polo in staat
stelde, tot het Verre Oosten door te dringen.
De spoorweg, die men thans begonnen is te bouwen, zal lopen van
Alma-Ata in de Russische staat Kazakstan naar Lan Tsjou in China, Er
bestaat reeds een verbinding tussen Alma-Ata en de Trans-Siberische
spoorweg en ook tussen Lan Tsjou en Sjanghai lopen treinen.
De oude „zijde-route" was mogelijk, vraagt zich af, waarom men niet veel
doordat zich ongeveer op de 45-ste eerder van deze weg gebruik heeft
parallel een pas bevindt in de berg- gemaakt voor een Trans-Aziatische
keten, die vrijwel onafgebroken dwars spoorweg. De reden ligt niet zozeer
door Azië loopt van de Arabische op tenisch terrein, al is het gebied
Zee naar de Zee van Ochotsk. Men dat thans door een railverbinding
wordt opengelegd, zeker niet gemak
kelijk. Het is onherbergzaam en ruw.
In het verleden waren de zijde-ka
ravanen twee jaar onderweg Doch
men moet de reden eerder op politiek
terrein zoeken. Het Russische Tsaren
rijk legde de Transsiberische spoorweg
in de eerste plaats aan uit imperia
listische overwegingen: men wilde
ook de Oostelijkste provincies van
het Rijk onderwerpen en diende daar
toe over een snelle verbinding te be-
ichikken. Economische motieven
speelden destijds niet een doorslag-
'evende rol bij de aanleg
En aan de andere zijde, in China
lus, lag de Sinkiang-provincie zó ver
,'erwijderd van het eigenlijke China,
lat de regeringen er weinig belang-
ïtelling voor hadden Men beschouw
de de Sinkiang als een veilige buffer
zone tegen invallers, die zich wel niet
aan een inval in dit onherbergzame
gebied zouden wagen. Hieruit dient
men de afwezigheid van goede ver
bindingen met- en in dit gebied te ver
klaren.
De huidige regering van China
denkt daar echter anders over. In de
eerste plaats wil zij niet door een
voortgaande isolatie van de Sinkiang
riskeren, dat het zich steeds onafhan-
keiijker gaat maken, hetgeen zou
kunnen leiden tot een totale afschei
ding van China, wat het voorspel zou
kunnen zyn van aansluiting bij de
buurman aan de andere zijde, die wel
licht de belangën van de Sinkiang
beter zou weten te behartigen!
In de tweede plaats echter zijn er
in de Sinkiang belangrijke bodem
schatten gevonden: steenkolen, olie,
ijzer, zwavel, alle producten, die het
industrialiserende China een gerecht
vaardigde hoop geven, hier een twee
de Mandsjoerije te kunnen creëren
een tweede Aziatisch Roergebied.
En tenslotte acht het huidige Chi
na van Mao Tse-toeng het dienstig,
de economische banden met de Sow-
jet-Unie hechter aan te halen.
Al deze omstandigheden hebben er
toe bijgedragen, de oude „zijde-route"
te gaan verjongen in de vorm van een
trans-Aziatische spoorweg, dwars
door de woestijnen van Centraal-Azië
lopend via Oeroemtsji, de hoofdstad
van de Sinkiang. De afstand tussen
Alma Ata en Lan Tsjoe bedraagt on
geveer 3000 kilometer, waarvan aan
Chinese zijde de eerste 500 km het
moeilijkste stuk van Lan Tsjoe af
reeds gelegd zijn. Tegelijkertijd is
men begonnen van Alma Ata uit aan
de spoorbaan te bouwen.
Deze spoorweg-, zegt Pierre Simo-
net in de „Figaro" zal een volledige
ommekeer teweegbrengen in bet eco
nomische beeld van centraal Azië. Nu
reeds zijn daar olie-raffinaderijen in
exploitatie, die de olie verwerken van
de rijkste beddingen van dit continent.
De eveneens zeer rijke steenkoollagen
maken de vestiging mogelijk van fa
brieken die een rijke keuze aan non-
ferro metalen zullen verwerken:
wolfram, zink, en molybdeen behoren
tot de bodemschatten van de Sin
kiang.
Een nieuwe economie wordt zo ge
boren in het hart van Azië en dank
zij de spoorweg zal dus deze verre
provincie, die zich eens dreigde af te
scheiden van China een industrieland
worden met 600 millioen potentiële
klanten
En opnieuw zal, zoals na iedere
overstroming in deze rivierenstaat,
veel geschreven en gesproken wor
den over het verminderen van het
overstromingsgevaar en zaT men zich
na al het gepraat en geschrijf
weer beperken tot het ophogen van
de dijken, die bij een volgende zware
regenval opnieuw zullen bezwijken.
Dammen op papier
Is er dan niets aan deze steeds
weer terugkerende overstromingen te
doen, zal men zich afvragen. En hier
komt men op heel gevaarlijk terrein.
De waterbouwkundigen in Neder
land, bouwend op een vele eeuwen
oude strijd tegen het water, hebben
het „er is toch niets aan te doen"
niet in hun woordenboek staan. Bo
vendien kan men zich in een klein
land als Nederland eenvoudig niet
veroorloven om grond verloren te
doen gaan.
Anders ligt de zaak echter in gro
te werelddelen als de Verenigde Sta
ten van Amerika en Australië. In ve
le kringen in Amerika gaat men uit
van het standpunt, dat overstromin
gen de prijs zijn welke men rnoet be
talen voor het leven in vruchtbare ri
viervalleien. Hetzelfde standpunt
wordt veelal in Australië gehuldigd.
Het enige verschil is, dat in Amerika
heel veel gedaan is om het overstro
mingsgevaar te verminderen, terwyl
er in Australië behalve het bouwen
van wat dijkjes, practisch niets ge
daan is en niets gedaan wordt.
In Amerika heeft men alleen reeds
in de Mississippi en de Tennessee in
17 jaar tijds 12 grote dammen ge
bouwd. Langs de benedenloop van de
Mississippi zijn 75 waterreservoirs
aangelegd, terwijl er nog 96 op het
programma staan.
En in New South Wales? Hier
staan reeds sinds vele jaren twee he
le dammen op papier zonder dat er
nog iets aan gedaan is.
Rekensommetje
Men laat rustig weer huizen bou
wen op eerder overstroomde gebie
den in plaats van nieuwbouw hoger
op te doen geschieden. Men laat het
rustig bij de bestaande afwaterings
kanalen, die steeds weer tonen het
water niet te kunnen verwerken.
Bij iedere overstromingsramp zegt
men dan maar weer opnieuw: nu
moet er heus wat gedaan worden.
En na iedere overstromingsramp
blijft het hierbij. E- werkelijk wat
aan te doen betekent honderden .nil-
lioenen investeren Men schijnt zich
af te vragen, dergelijke enorme
investeringen wel opwegen tegen de
regelmatig terugkerende schade, wel
ke door de buiten hun oevers tre
dende rivieren wordt veroorzaakt.
Het is hier meer als een reken
sommetje en men ziet niet, zoals in
Nederland, de noodzaak om wat het
ook moge kosten land en volk tegen
het water te beschermen. Misschien
dat deze ergste overstromingsramp
sinds mensenheugenis hierin veran
dering zal brengen?
Staatsexamen voor
onderwijzer.
De minister van onderwijs, kunsten
en wetenschappen is voornemens de
totstandkoming van een Koninklijk
Besluit te bevorderen, waarbij zal
worden bepaald, dat bij het staatsexa
men voor de (oude) akte als onder
wijzer, dat in het jaar 1956 zal wor
den gehouden, vrijstelling van het on
derzoek in de vakken Frans. Duits,
Engels en wiskunde zal worden ver
leend aan de bezitters van het einddi
ploma van een gymnasium een hoge
re burgerschool met 5-jarige-cursus
of een middelbare meisjesschool.
Zij, die aan dit examen wensen deel
te nemen, moeten van 1 April 1955
af tot aan het examen gedurende ten
minste vier uren per week hebben ge
oefend in de practyk van het lesgeven
aan een door de inspecteur van het
lager onderwijs goedgekeurde lagere
school.
Voorts ligt het in het voornemen
van de mimster een wijziging van Je
kweekschoohvet te bevorderen in die
zin, dat hec examen voor de (c.ide)
akte als onderwijzer ook nog in het
jaar 1957 zal kunnen worden afge-
1 «o-rt
