0.98
T
I
1.
KAPPIë EN HET MONSTERKANON
Eenzame speurtocht langs het
Domburgse strand
C
1
45
DE KLERKeZN
IVÖP.OL
J
KLAM
uit de AETHER
V*
Frisse vreugde
ELKE MORGEIN
De held van de toekomst
Doen jullie het beter?
MIPS
Mui 5
12
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 18 MAART 1955
ONDER ZEELANDS HOGE HEMEL
In dikke winterjas en felle Oostemvind.
Ofschoon de kalender bijna half Maart wees, de lucht blauw was als de
Middellandse Zee en de zon scheen als aan de Rivièra, waaide er een gure,
schrale Oostenwind over Zeeland. Er lag ijs in de sloten, op de akkers waren
de voren nog blank van restjes opgewaaide sneeuw en op het kanaal bij
Middelburg dobberden de meeuwen op de gekuifde golven als levende wind
wijzers met de koppen Oostwaarts ge keerd.
Passagiers in de bus mopperden hoorbaar als de deuren te lang open ble
ven, maar toen we korte tijd reden, wist de zon van de bus een broeikasje
te maken.
Afgezet op de weg Domburg—
Westkapelle (het is komisch te ho
ren, dat Aagtekerke wordt gemeden
„wegens opdooiü") gevoelen we de
schrijnende tegenstelling tussen bus
en natuur in alle felheid. Al werd de
route met zorg gekozen, 't windje in
de rug, toch is de tocht nog verre van
aangenaam. Wel dringt de wind niet
door „merg en been", maar toch wèl
door een dikke winterjas en wat daar
nog meer onder zit, behoorlijk meer
dan de spreekwoordelijk geworden
„twee laagjes" van liet bevolkingson
derzoek, dwars er door tot op de
huid.
Het enige groen, dat men in de ber
men ontdekken kan, de plukjes muur
peper, is zo rood aangelopen, dat men
de plantjes nauwelijks herkent.
door BAREND ZWERF MANS
En toch bij de eerste boerderij
klinkt een gejubel in de lucht of
het volop lente is, zo kwinkeleren
er de leeuweriken. Maar als we de
duintoppen beklimmen overstemt
het geruis van de wind door de dor
re helm reeds de jubelzang en
daarna is dan ook het laatste lente
achtige van de dag afgesloten.
Dat het nog volop winter is onder
vinden we op onzachte wijze, als we
(misschien ietwat onnozel) met gro
te stappen langs de helling trachten af
te dalen. Onder een dun laagje stuif
zand verbergt zich de steenharde hel
ling, waarop de voetstap geen rem
mende werking ondervindt. Resul
taatafglijden, neerploffen en op
onelegante wijze beneden aankomen.
Gelukkig liggen er schelpen en,
wat te verwachten was, geen honende
voetstappen van voorgangers er tus
sen. Op het droge gedeelte elke schelp
met een lange staart van zand, een be
wijs van hoe grote invloed één schelp
je kan zijn op de erosie door de wind,
sommige staartjes meer dan een halve
meter lang.
Veel zeldzaams ligt er niet, daaraan
is het vanouds beroemde strand Wes
telijk van Domburg arm geworden.
Toch is het aardig enkele oude be
kenden tegen te komen.
Daar is dan weer de oude fossiele
oester met zijn haast zuiver ronde
kleppen; de oude tapijtschelp, veel
minder gerekt van vorm dan de hui
dige en meer gebogen; de oude grote,
komvormige Jacobsschelp, de Pecten
maxinius, die we hier nimmer gaal'
aantroffen, maar waarvan de fragmen
ten met één oogopslag zijn te herken
nen. Dit zelfs, wanneer er zoals nu een
klein sterk afgesleten dekseltje
schuin op in het zand staat, natuurlijk
met het vandaag voorgeschreven zand-
staartje er achter.
Zo'n winderige dag kan de schelpen
soms geheel begraven, soms extra
fraai tot hun recht doen komen. We
herinneren ons een zeer droge dag met
sterke bries. Onder de schelpen was
het zand minder droog dan in de om
geving, wat tengevolge had, dat de
hele omgeving wegwaaide en elke
schelp als 't ware op een voetstukje
stond als om naar de gunsten van de
verzamelaar te dingen. Prachtig kwa
men ze uit, één voor één, waardoor
het ons gelukte een heel zeldzaam ge
val buit te maken, dat anders in het
totaal niet zou zijn opgevallen.
Er ligt een oude Geknotte gaper,
veel korter van voren dan de heden
daagse, wel weer kapot maar goed te
herkennen. Ook is er weer de gladde,
witte Stevige strandschelp, waar we
eens na een storm talloze doosjes
(dubbele schelpen) van vonden, na
dien nooit weer.
Jammer, dat men om de te sterke in
vloed van de kou te mijden er de stap
stevig in moet houden, dat gaat te snel
voor nauwkeurig speuren. Telkens ziet
men brokken van de mooie, fijnge-
ribde waaierschelpjes, maar gaaf
wordt er niet één gevonden.
Eindelijk, in de luwte van een dich
te haag palen is er mogelijkheid wat
langzamer te speuren. Wonderlijk ge
noeg blijkt de hier liggende dikke
schelplaag zeer arm aan belangrijk
materiaal. Niet veel anders dan kok
kels, gewone strandschelpen, een
enkele Mactra, wat boormossels, de
minder algemene witte, die bijna ge
heel is verdrongen door de Ameri
kaanse boormossel, een gebroken mes
helft. Al met al toch niet de moeite
waard om er bij stil te staan.
Zelfs de strandvogels laten verstek
gaan. Niet eens op elke breker schar
relt een zilvermeeuw. Ja, (en dat is
enerzijds toe te juichen) we vinden
geen enkele dode vogel in de vloed
lijn, anders een heel gewoon water
verschijnsel. Geen alken, geen zeekoe
ten, geen zwarte zeeëenden. Indirect
is dat een bewijs voor wat vogellief
hebbers meenden te constateren: deze
winter, hoewel schraal en koud heeft
ons weinig wintergasten gebracht.
Zijn ze slechts gepasseerd naar nog
Zuidelijker streken, of mogelijk in de
zachte Januaridagen teruggekeerd, öf
zijn ze er helemaal niet geweest?
Als we terugkeren dobberen de
meeuwen op het kanaal nog steeds in
heen en weer glijdende beweging op
de gekuifde golven, nog steeds wijzen
hun koppen trouw Oost. Hoe lang nog?
ZATERDAG 19 MAART.
HILVERSUM L 402 m. 746 kc/s. 1
VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30
VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym.
7.30 Gram. 7.45 „Even opkrikken". 7.50
Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.55 Voor de
huisvrouw. 9.00 Gym. voor de vrouw. 9.10
Gram. 9.35 Waterst. VPRO: 10.00 „Tijdelijk
uitgeschakeld", caus. 10.05 Morgenwijding.
VARA: 10.20 Voor de arbeiders in de con
tinubedrijven. 11.40 Altviool en piano.
12.00 Orgelspel 12.30 Land- en tuinb. me-
ded. 12.33 Gram. 13.00 Nws 13.15 VARA-
Varia. 13.20 Jazzmuz. 13.45 Voor de jeugd.
14.20 Sportpraatje. 14.35 Lichte muz. 15.00
Streekuitz. 15.25 „Het volle pond", caus
15.40 Lichte muz. 16.00 Boekbespr. 16.15
Kamerork. en solist. 17.00 Act. 17.30 Accor-
deonork. 18.00 Nws. en comm. 18.20 Gr;
19.00 Artistieke Staalkaart. VPRO: 19.30
„Passepartout", caus. 19.40
MORGEN 9 UUR
verkoop van een iabriekspartij
een partij van bijna 2000 meter marqui
sette voor glasgordijnen in 2 kwaliteiten
fèr beneden normale verkoopprijs.
Prima Egyptisch katoenen
MARQUISETTE
90 breed, van 1.25 p. m.
Extra zware kwaliteit Egyp
tisch katoenen
MARQUISETTE
70 breed, van 1.85 p. m.
NU
BELLAMY PARK
VLISSINGEN
week", caus. VARA: 20.00 Nws. 20.05 Ge-
var. progr. 22.00 Soc. comm, 22.15 Volks-
muz. 22.40 „Gevaarlijk ijs", hoorspel. 23.00
Nws. 23.15—24 00 Gram.
HILVERSUM IL 298 m 1007 kc/s. 7.00=
24.00 KRO
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Ge
wijde muz. 7.45 Morgengebed en liturg,
kal. 8.00 Nws.. weerber. en kath. nws.
.De Bijbel is 8.20 Gram. 8.55 Plechtige Hoogmis. 10.15
moeilijk boek", caus. 19.55 „Deze Gram. 10.30 Voor de kleuters. 10.45 Gram.
8. Op de derde dag kwam
het doel van de reis: het
gestrande oorlogschip „Vic-
torioso" in zicht. Het zag
er heel anders uit, dan de
glorieuze naam zou doen
vermoeden. Kappie had een
hypermoderne slakkruiser
verwacht, maar in plaats
daarvan zag hij een oude,
opgekalefaterde kanonneer
boot, die hulpeloos tussen
de rotsen beklemd lag. Het
=nige pronkstuk van dit
kreupele geval was een
reusachtig blinkend kanon,
dat op het achterschip was
opgesteld.
„Deksels", bromde Kap
pie, „heb ik daarvoor zo'n
lange tocht gemaakt? Zelfs
al zou ik dat wrak van de
rotsen kunnen trekken, dan
is het nog niet eens het
sleeploon waard".
Voorzichtig voer hij na
derbij. bracht een scheeps
roeper aan zijn mond en
riep: „Victorioso AHOY!"
Meteen verscheen een met
veel tressen en goudwerk opgedofte figuur aan dek.
van het wrak, die zich over de verschansing boog.
„Eindelijk", riep hij. „daar is de sleepboot, die
ik besteld heb. Vlug, kerels, treuzel niet langer en
sleep dit glorierijke vlaggesehip weer vlot. Ik, Ad
miraal Emanuel Bombastio, ben niet gewend om
lang te moeten wachten I"
„Okki, die naast Kappie stond, snoof opstandig.
.De lefschopper met z'n portierspakje e
11.00 Voor de zieken. 11.45 Gram. 12.00
Angelus. 12.03 Metropole ork. 12.30 Land
en tuinb. meded. 12.33 Gram. 12.55 Zonne
wijzer. 13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Pro
menade ork. en sol. 14.00 Boekbespr. 14.10
Lichte muz. 14.20 Engelse les. 14.40 Ama-
teursprogr. 15.15 Kroniek van Letteren en
Kunsten. 15.55 Gram. 16.00 De schoonheid
van het Gregoriaans. 17.00 Voor de jeugd.
17.00 Rep. van het Congres der Interna
tionale Kath. Organisaties. 17.10 Gram.
17.20 Voor de jeugd. 18.00 Samenzang.
18.15 Journalistiek weelcoverz 18.25 Gram.
18.30 Pari. overz. 18.40 Gram 18.45 Re-
geringsuitz.: Atlantisch allerlei. Een en-
ander over de 14 landen van het Atlan
tisch Pact. 19.00 Nws. 19.10 „Lichtbaken",
caus. 19.30 Avondgebed en liturg, kal.
19.45 „Sint Jozef van Smakt", klankb.
20.00 Gram. 20.40 Act. 20.55 De gewone
man. 21.00 Gevar. progr 23.00 Nws. 23.15
Nws. in Esperanto. 23.22 Gram. 23.30 Lof
bij gelegenheid van Stille Omgang. 23.55
24.00 Gram.
TELEVISIE-PROGRAMMA NTS.
Eurovisie: 14.4315.45 Intern. Wieler
wedstrijd op de weg „Miilaan—San Re-
mo". AVRO: 20.00 Gram 20.15 Quiz. 21.15
Act. 21.30 Pauze. 21.35 Nationaal Hon
gaars Zang- en dansens. uit Boedapest.
Advertentie J
Kees zou vliegenier
worden. Zijn hart ging
open als hij zo'n prach
tig viermotorig vliegtuig
over zag komen. Als hg
even vrij had fietste hij
naar de luchthaven en
zag hij daar dan een pi
loot lopen in zijn indruk
wekkende uniform, dan
begon Kees te gloeien, ja
te gloeienhij wist
heus wel dat hij nog
veel moest studeren om
het zover te brengen. Hij
wist, dat hij daar nog
ettelijke malen voor ge
keurd moest worden,
maar hij wist. ook dat hij
zou volhoudenvol
houden totdat zijn wens
droom in vervulling zou
gaanals hij iei.s las
was het over vliegtui
genals hij knutselde
dan bouwde hij vliegtui
gen. Als hij fietste dan
waande hij zich achter
de stuurknuppel en als
hij sliep dandan zat
hij hoog in de lucht en
bromden de grote, zware
motoren in zijn oren.
Dan omklemde hij met
een verbeten gezicht de
stuurstang, terwijl hij
kort maar beslissen!
zijn bevelen doorgaf.
De passagiers in de ca
bine voelden zich op hun
gemak. Allen bouwden
op de prestaties van
Kees de eerste piloot.
Kees hield zijn
strak gericht oi
instrumenten
zich boven de
sche Oceaan. Ja, daar
onder dat prachtige wol
kendek lag de onmetelij
ke zee. De grote viermo
torige kist was op weg
naar New York.
Kees voelde zich eerlijk
gezegd anders dan an
ders. Hoe het kwam wist
hij niet. Hij zei er ook
niets van tegen de ande
re leden van de beman
ning. Er kon toch niets
aan de hand zijn... maar
wat was het dan... was
het geluid van de moto
ren niet zoals altijd? Ja,
het was geen verbeel
ding... het kwam van
links!! Kees boog zich
voorover en keek naai
de Imker-vleugel... de bui
tenste motor draaide
niet perfect... soms sloe
gen er vlammen uit... de
tweede piloot die de be
weging van Kees had ge
zien wierp ook een blik
op de motor. Kees zag
de schrik op zijn gezicht
komen. Ze wisselden
even een blik van ver
standhouding. Waar zou
dat in kunnen zitten
Kees zijn gedachten ra
telden. Automatisch
duwde hij de gashandle
van de betreffende mo
tor terug en wierp een
blik op de benzinemeter.
Dat was de reden...
„er is een benzinelei
ding gebroken!" riep hij
ogenlnaar de boordwerktuig-
op zijn kundigeDe benzine
i wist schijnt weg te lopen
Atlanti- We hebben amper ge
noeg om de eerste lan
dingsplaats te halen!!
Terwijl de passagiers
rustig doorsliepen,
praatten, lazen en lach
ten, steeg in de cockpit
de spanning hoger en ho
gerOp drie motoren
vloog de machine ver
derKees sprong zc
zuinig als hij kon om
met de benzine, maar de
naald op de meter liep
steeds meer en meer te
rug
Om de twee minuten
riep de marconist de eer
ste landingsplaats op,
maar er kwam geen ant
woordHet wolken
dek kwam nader en na
der langzaam maar
zeker verloor de machine
hoogte„Hallo
hallohier KR 13,
hier KR 13, wij roepen
vliegveld New York
wg roepen vliegveld
New-York", klonk <?n-
ophoudelijk de stem van
de marconist
Eindelijk wam er ant
woordGrommend
joeg de machine nu door
de wolken „Hallo... hal
lo... hier KR 13... hier
KR 13... wij hebben mo
torstoring. wij hebben
motorstoring... betwij
felen het vliegveld te
kunnen halen... betwijfe
len het vliegveld te kun
nen halenstuur as
sistentiestuur assi
stentieover
over...!"
Lager en lager zakte
de machine... het wol
kendek verdween.,
ginds lag als een lange
streep net vasteland
van A'merikade
benzinemeter stond zé
laag dat het Kees ver
wonderde dat de moto
ren nog draaiden
De wolkenkrabbers van
New York waren nu
duidelijk te onderschei
den. Kees stond voor 'n
moeilijke
als hij het land binnen
vloog moest hij zien het
vliegveld te halen... een
noodlanding maken was
dan niet meer mogelijk...
anders zou hij nü de ma
chine op het watervlak
bij de kust moete nneer-
zetten
Nog steeds draaiden
de motoren, maar hoe
lang nogde benzine
meter stond op „leeg"...
„Doorvliegen!" zei Kees
plots verbeten. „We ha
len er uit wat er in zit...
we proberen nog zoveel
mogelijk te stijgen." Hij
duwde de gashandies
naar voren... de machi
ne richtte zijn neus op
en steeg... onder hen
door schoof de kust van
Amerika.toen voelde
de bemanning hoe de
kracht uit de motoren-
weg viel... spoedig ston
den de propellers stil...
in zweefvlucht zakte de
kist langzaam maar
ker.
De huizen van New
York kwamen nader.
Kees laveerde als een
ervaren pilootzijn
ogen waren overal
rakelings ging de ma
chine over de hoogste
huizen van het centrum
der stad heen. De hoog
temeter wees 500 aan..,
450 meter... 400 meter..,
Daar in de verte lag het
vliegveld... 350 meter...
"10 meter.
Op het vliegveld zelf
was alles in gereedheid
gebracht... erg laag zag
men de machine nade
ren... niemand sprak
een woord.niemand
kon zeggen of ze het
zouden halen of niet
250 meter... 200 meter...
ambulance auto's en
brandweer hielden zich in
gereedheid om ieder mo
ment te kunnen uitruk
kenMaar Kees om
klemde nog steeds vast
beraden de stuurstang...
„Het moet lukken",
mompelde hij.
150 meter... 100 meter...
50 meter hoogte pas
seerde de machine de
laatste huizen van de
stadeen hoge boom
of een mast kon nu de
ondergang betekenen...
Honderd meter voor het
vliegveld kwam de ma
chine aan de grond... zc
hard dat de kist weer
opveerde.juist over een
laatste hek en een smal
le sloot wipte en toen
voor de tweede maal op
de uiterste rand van het
vliegveld aan de grond
kwam. De KR 13 schoot
nog even door en kwam
toen tot stilstand... Toch
kwam daar nog een
brandweerauto aange
sneld... met hoge snel
heid gierde de rode auto
met luide bellen «over de
startbaan... hij belde...
en belde... ring ring
ring ring.Kees zag zijn
instrumenten langzaam
vervagen... ring ring
ring ring:, deed de wek
ker... ring ring, acht
uur opstaanop
staan
Ja, als Kees sliep
dandan vloog hij...
dan was hij de ervaren
piloot, de piloot die hij
eens zou willen zijn.
Ra i
Miesje had een hele
middag
't centrum 'e stad
1 bezocht.
En daar alt n-inde
T dingen
plusde nieuwe
[krant gekocht.
Tegen vijven ging ons
[muisje
rustig bij de halte staan.
Maarwat zou er aan
[de hand zijn f
Wanteen tram kwam
[er niet aan.
Daarom zette Mies
[tenslotte
met een zucht haar
[mandje neer.
En ontvouwde vlug haar
[krantje,
las 'm haast uit in één
[keer.
Las de -.cheeps- en beurs
berichten
advertentiepagina's
Miesje las en las en las
[maar.
„Ping", de tram kwam
[met geraas.
Maar de Muis die zag
de tram niet.
las haar krantje heel
tevree.
Toen ze het te laat
[bemerkte riep ze
„Héééé!ik moet nog
Kareltje van Tienen lo
geerde eens bij zijn oom
en tante in Assen. Op
een avond kwam er een;
leuke vriend van oom op
bezoek.
Ik weet een leuk
spelletje, zei hij. We ne
men allemaal een stuk
je papier en een pot
lood. Zo, let nu op. Ik
zet de punt van mijn pot
lood hier op het papier
en teken in één lijn een-
fiets.
Het was een knap staal
tje. In nog geen minuut
tijd stond er duidelijk
een fiets op het papier
en het potlood was niet
van het papier af ge
weest. De fiets was in
één lijn getekend.
„Wie doet me dit na!"
riep de vriend.
Even later zaten ze
alle drie met de tong uit
hun mond te tekenen.
Onder het voorbeeld van
de vriend van oom zien
jullie wat Kareltje, Oom
zelf en tante er van te
recht hebben gebracht.
Doen jullie het beter?
Probeer het maar eens,
maar denk er om, als je
je potlood van het pa
pier heb gehaald moet
je opnieuw beginnen.
